11 UI PMlIMIllS Woensdiii* 27 Mei 1801. Zesde Jaargang No. 383. Anlit Orgaan IN HOC SIGNO VINCES T. BOEKHOVEN. FEUILLETON. Het Geheimzinnige Huis. i i bacW N. xuarii Nftcaè Tj ei X£Z$ vice/. Deze Courant verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per drie maanden franco por post f' 1.— Het Zaterdagsnummor alleen 50 Cent. Voor Amerika bij vooruitbetaling f 5,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. uitgever: NO.WtMMSLSMJ Si. Advortentiën van 1 5 regels 50 Cent elke regel meer 10 cent en maal Boekaankondiging 5 Cent per regel en ''/3 maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Gent per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar dc plaatsruimte die zij beslaan. Advertentien worden ingewacht tot Dinsdag en Vrijdagmiddag 12 uur. AA .tü&aau Vilt-flBEASüSrx Alle üiüklieii voor tie SliMlacUe Sieslcawl. Atfrorionlii'ii es» verdere AtlssssBiisSs-atic franco Soe le Keistlere au a den B. il gever. ...Kees floiiiv feoslje." Toen de lieer Mr. P. Tli. de Kan- ter van Haarlem onlangs in een wijk vergadering van Burgerplicht te Am sterdam optrad om over „do gedrags lijn der liberalen" te spreken, begon hij volgens het verslag in de X. Bot- krdamsche, niet to zeggen, dat hij liet een gewaagd bestaan achtte om in dezen tijd van vele en velerlei soorten redevoeringen, met een een voudig' woord naai' Amsterdam to komen, te meer daar de vrees niet ongegrond is, „dat zulk een woord door hen, die gepeperd en kost gewoon zijn, al bij voorbaat een flauw kostje zal genoemd worden." Het was dus alsof de spreker er zelf wel eenig besef van had, dat hij geen, we zeggen nu niet „gepc- perden" kost (want in peper zit juist niet de beste en blijvende kracht) maar geen voedsammopivekkendim hachtigen kost aan zijn hoorders kon aanbiedep. Niet van wege zijn gebrek aan talent om de dingen uiteen te zetten; maar neen, de onbekwaamheid lag aan zijn ouderirerp. Uitweidende over „de gedragslijn der liberalen" moest de heer de lv. wel „een flauw kostje" opdissehen. Niet enkel zij, die van veel peper houden, maar ook dezulken die op 12 Hoofdstuk IX. WAAR WAS ITIJ? Toen zij weder bij hem kwam, w..s hij nog wakker. Zijn lichaam en armen varen omzwachteld, en hij kon die niet bewegen, maar zijn hoofd draaide ruste loos op zijn kussen oin. „Nog niet in slaap zeide de zachte em van de verpleegster," kan ik iets lor u doen „Zeg mij ben ik stervende fluis terde hij. „V ij hopen van neen," was haar ant woord. „Denkt gij dan, dat ik beter zal worden „Dat kan ik niet zeggen," zeide zij haastig; „God alleen weet dit." Ilij loosde een zucht, en draaide zijn oofd om. Even daarna zag zij zijne lip pen bewegen, hoewel zijne oog-en geslo- eti waren. Zij dacht, dat hij om iets roeg, en boog zich over hem heen om te luisteren. Maar hij herhaalde slechts dc voorden, die hem altijd daar voor den geest kwamen In dezen nacht zal men uve ziel van u afeische..." „O Robert,'! zeide haar zachte stem „indien gij bevreesd zijt om te sterven, donk er dan aan dat de Zaligmaker Zijn degelijk, pittig voedsel gesteld zijn, zullen aldus hebben moeten oor- deelen. liet is niet andeis, maar lmt meeste %dat er tegenwoordig over cle politiek te berde gebracht wordt, is „flauwe kost". De houding der liberalen geeft daartoe onvermijdelijk aanleiding. Toen de liberalen vele jaren lang in lelde Kamera de meerderheid hadden, en dus alles konden tot stand brengen wat zij wilden, toen gebeurde er bijna niets. De twistappel van hot onderwijs bleef in den Hollandschen tuin lig gen; de zilveren koord tusschen Kerk en Staat bleef onaangeroerd; de ar beidswetgeving bleef ontbreken; de belastingen bleven den minderen man zwaar drukken; het kiesrecht bleef binnen enge grenzen beperkt; kort om, alles wachtte op een hervormde hand, maar die baud deed zich ner gens gevoelen; er was geen leven, geen actie in de politiek Maar nu er sedert een drietal jaren een Regeering aan het roer is, die in een andere richting koers wil zetten, en wil doorzetten; nu schij nen de liberalen op eens voor alle onderdeelen van den politicken ar beid hart en ambitie gekregen te hebben. armen uitgestrekt houdt om u te ontvan gen. Hij heeft al reeds zoo lang naai-u ge wacht." „Het is te laat," kermde hij te laat! Een weinig tijds geleden had ik tot Hem kunnen komen, maar nu is het te laat." „Neen, niet te laat, nooit te laat aan deze zijde van het graf," zeide zij. „Denkt aan 's Heeren eigen woorden „Al waren uwe zonden als scharlaken, zij zullen vit worden als sneeuw al waren zij rood als karmozijn, zij zullen Worden als witte wol." Hoofdstuk X. HET GEHEIMZINNIGE HUIS VAN BINNEN. „Vilt gij voor mij bidden vroeg Robert Snowden aan de verpleegster, toen zij weer langskwam. Alles was stil in de zaal, ieder scheen te slapen, toen zij zich over hem heen boog en fluisterend sprak„O lieer red hem. Wij hebben hem zeer lief gehad, en dikwijls voor hem gebeden, maar Gij hebt hem meer-Jicf gehad, en uwe go- beden voor hem hebben nooit opgehouden. O Heere hekeer hom, bekoel' hem dezen nacht*." Vie was het toch die daar sprak Droomde hij, of dwaalde hij met zijn ge dachten af? Die stem geleek op die zijner moeder, en toch zijn moeder was dóód. Maar zij had hem Robert genoemd hij had er toc-n niet op gelet, of in zijn zwak- Nu heet hetgeeft' ons, liberalen, maar gauw weer de teugels in han den, dan zult ge eens zien wat wij kunnen. Wij zullen het dan wol beter en vlugger doen. En om aan dezen eisch „kien;" te geven, beweren zij, dat men m de bestaande Regeering ntet veel meer kan verwachten, want dat zij anders in de drie jongstvorloopon jaren wel meer zou hervormd heb ben. Aangenomen nu eens voor oen oogenbük, dat het de klacht over de thans zittende Regeering waar en gegrond was, welke rede ter wereld zou er dan nog, voor do kiezers zijn om het di'uirop aan te sturen, dat de liberalen alleen weer aan het bewind komen. Immers, de liberalen hebben veel langen tijd en gelegenheid gehad om hun plannen door te zetten, dan de antiliberalen. En van dien tijd maakten zij niet het rechte gebruik. Hoe kunnen zij dan nu verwachten gesteld nogmaals, dat hun klacht over de tegenwoordige Regeering gegrond haddat do natie voor do toekomst meer vertrouwen i.i hen zal stellen dan in hun tegen standers. Maar lnin klacht is niet waar en houdt geen steek. beid en angst was het hom niet vreemd voorgekomen, dat zij dit deed, maar nu herinnerde hij liet zich, en nu zeide zij, zij dikwijls voor hom gebeden had. Hij opende zijn nogen, en zag haar recht in het gelaat. Neen, zijn moeder was het niet, dit was nog een jonge vrouw, maar, toen hij haar aanzag, zag hij dat hare oogen vol tranen stonden. „Wie zijt gij?" vroeg hij. „Ik bon Ella, uwe zuster. Ik was reeds eenigen tijd verpleegster." zeide zij. Ik ging naar huis om moeder op te passen, en toen werd ik hier heen gezonden. Juist gisteren kwam ik hier. „Juist hij tijds om mij te verplegen," zeido hij o Ella. „Hij had haar in ver scheidene jaren niet gezien, hij zou haar niet gekend hebben, indien hij haar op straat ontmoet had, maar <le klank van hare stem en de herrinnering aan zijne moeder en zijn ouderlijk huis die zij hij hem te woog bracht, waren in zijn zwak ke toestand te voel voor hem, en hij Barst te uit in tranen. Wees bedaard mijn lieve Robert," zeide zij zacht. „Gij zult erger worden, ndien gij zoo doet. Vlucht mot uwe zou den tot Jozv.s, Hij houdt Zijne armen voor u geopend, denk aan niets anders tot do morgen aanbreekt." „Ik hoop het te doen, lieve Eiia," zeide hijo ik wil het doen." Niét lang daarna viel hij in slaap. Het Want zij hadden beide Kamers tot hun wil. En de antiliberalen hebben in de Eerste Kamer een remloostcl, dia hun, als zij, de ma chine niet willen laten springen, noodzaakt om slechts zeer bedaard voort te stoomen. Dit verschil van omstandigheden is groot en verbiedt schier elke vergelijking van werk- hraeht. En nochtans laten de liberalen zulk een ingrijpend verschil van om standigheden maar aldoor buiten hun redeneering en praten precies over de Regoeriifg, alsof haar niets be langrijks in den weg stond. Ja, zelfs somde de Nieuwe Jlotter- damxcJie hij het opmaken dor „balans" kort geléden nog een aantal voor deden op, zooals het pas gewijzigd zijn van do Grondwet, enz. waarme de zij wilde te kennen geven, dat de gelegenheid voor hot bestaande Kabinet om niet weer deze snelheid te hervormen en Zijn beginselen toe te passen, zoo bijzonder gunstig was. Is dat nu niet „flauw"? Kan een koetsier, hoe bekwaam ook, hot soms helpen, dat hij met zijn rijtuig niet genoeg vooruitkomt of ligt h et soms aan zijn paarden; 1 als men te gelijk met man en macht de wielen vasthoudt of den tegen overgesteld en kant opdraait. was een zeor rustige slaap, en duurde verscheidene uren. Toen hij ontwaakte j bemerkte hij, dat zijn zusier weggegaan was, en dat eene andere veiplecgster ha re plaats had ingenomen. Zoodra zij zag, dat iiij ontwaakt was, bracht zij hem wat melk, en toen zij weggegaan was, vroeg zijn buurman in het bed naast hem, hoe hij zich gevoelde. „Beter," zeido hij veel heter dan van nacht." En toen hij deze woorden sprak, vul den zich zijne oogen met tranen, want hij bedacht, hoe God hem nog gespaard had, en nog geen lust gehad had in zijnon dood, terwijl hij niet bereid, nog onbe keerd was. „Het is heden, bezoekdag," zeide do man„do deuren zullen dadelijk voor de bezoekers geopend worden, zullen er ook nog naar u komen zien O ja, hij geloofde zeker, dat zijn vrouw zou komen, en Grada, zijn eigen kleine Grada, zij zou komen, en zijn gelaat strooien en hem troosten. Maar wisten zij van hetgeen hem overkomen was? Wie zou hun zeggen, waar hij was? Daaraan had hij niet gedacht, Indien zij het niet wisten, hoe zouden zij dan schrik ken, wanneer zij bemerkten dat hij niet terugkeerde. Ilij riep de verpleegster. Weet mijn vrouw dat ik hier ben?" „Ik kan hot u niet zeggen" zeide zij ik kwam hier slechts voor van daag. Ik hen anders in de vrouwenzalen. Nog eens, is hef geene „flauwe kost", dan achterna nog den koetsier van gebrek aan activiteit te beschul digen. Evenwel schijnt de heer De Kanter aan dit onedel bedrijf te hebben medegedaan. Althans, volgons het rapport zijner lezing heeft hij zich ook al zonder genoegzame waardce- ï'ing over de tegenwoordige Regee ring uitgelaten, en gezegd, dat men van haai' op de voornaamste punten die nu aan dc oide zijn niets te wachten heeft. „Niels te wachten'1? Dat willen wij wel geloovcn, als gij liberalen, van plan zijt om met uw Eerste Kamer alle doortasstende maatrege- len fot hervorming tegen te houden. Baar zit de fout; maarniet in de heeren Ministers, en niet in het sa menwerken (ten deole) van dc chris telijke partijen. I)e heer De Kanier wilde, vol gens liet verslag, den liberalen aan raden om te volgen „een polities van verzoeningsgezindheid en juist daardoor van hervormingsgezind heid." Dat is wel mooi gezegd, maar getuigt liet nu van liefde tot ver zoening en hervorming, als men Ministers wil verjagen, die ijverig hun best doen ja meer dan hun „Daarna was hij tevermoeid om meer te spreken, maar hij lag do deur to bespie den, hopende, dat hij zijn vrouw en Grada zou zien verschijnen. Maar hoewel de deur menigmaal geopend word, cn de eene bezoeker na den anderen de lijders in de zaal kwam zien kwam er niemand voor hom. I I ij voelde zich zeer eenzaam en verlaten, hij zou alles gegeven heb ben om zijn vrouw en Grada te zien Zijn huurman ontving verscheidene bezoeken. Zijn vrouw, en zijn dochter, on zijn vrouw's nicht, en een van zijn kameraden, dio-allen naar hem kwamen zien. Zijn vriend was een zeer spraak zaam man, die besloten scheen zijn ou de kameraad op te beuren, door hem al het nieuws wat er was mêe te deslen. „Tom," zeide hij, „ik heb u een courant meó gebracht, daar staat iets in dat waard is gelezen te worden." „Wat is liet Willem Zeker iels over dc Russen Ik houd hou steeds in de gaten, want zij v -eren altijd wat ver- koerd uit!" „Neen Tom. het zijn ditmaal de Rus sen niet, liet is kor tor bij huis." „Dan zijn het de Pénians, Willem," riep Tom; „ik wal dat hot over Féniaus gaat." „Neen, het zijn do Pénians ook niet," zc}de zijn vriend; het is niet zoo veraf; het is in onze eigene stad." (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1891 | | pagina 1