voor de Zuid-Hollandsche en Zeeuwsche
De kleine Duif.
Vrijdag 4 Juli 1890.
Vijfde Jaargang N°. 227.
Qinti-Slcvoiwtionait
IN HOC SIGNO VINCES
W. BOEKHOVEN.
§OMIIEL§OUH.
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advcrtentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan den Uitgever.
FEUILLETON.
uur*
uur
uur
Boom'
uur,
i*0i.
reed#
ieusd-
|rd*g,
8,30.
04 Ui*
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
Abonnementsprijsper drie maanden 50 Cent, franco p. post
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
uitgeverj
Advertentiën van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent.
Advertentiën driemaal geplaatst worden slechts tweemaal berekend.
Advertentiën worden bij den Uitgever ingewacht tot Donderdagmiddag 5 uur
De School raad.
Dat alle vier tie groote Schoolvereenigin-
gen (De Chr.Onderwijzersvereeniging, Ghr.
Nationaal, Geref. Schoolonderwijs en de
„Unie") met zeer overwegende meerder
heid het voorstel tot oprichting van een al-
gemeenen Christelijken Schoolraad hebben
aangenomen, mag een heugelijk en ver
blijdend verschijnsel heeten.
Onze tijd toch is geen tijd van vereeni
gen en samenbinden in den goeden zin
van het woord. Ieder berijdt liefst zijn eigen
stokpaardjes, ieder wil de dingen het best
wetenanderen te volgen, schijnt velen
een schande loc, en wie met voorstellen tot
vereenigingverzoening en samenwer
king voor den dag komt, heeft dan ook
volstrekt niet op een gulle ontvangst te
rekenen. Dit bemerkt men op maatschap
pelijk en politiek gebied, maar vooral ook
op kerkelijk gebied.
Neemt men nu in aanmerking, dal het
„verdoelen en heerschen" naar den wil
des Satans is, en daarentegen hel „ver
eenigen en dienen" naar den wille Gods,
dan moet het menig kind des Heeren wel
bang om het hart worden, bij de gedachte
aan hetgeen er met die toenemende zucht
naar verdeeling in verband staat.
Want, let wel lezer, soms is verdeeling
en afzondering zeer noodig n.l. wanneer de
8)
Op dit oogenblik werden in de verte eeni-
ge mannen, die uit een klein dal opstegen,
zichtbaar. Bienville bemerkte hen het eerst en
hield zijn paard in.
Nog kon men ze niet geheel eD al zien, daar
het kreupelhout hen bijna geheel verborg. Bien
ville ging in de stijgbeugels staan.
»Ah riep hij »ik zie het al, wie het is.
Het is de oude jager met de kooplui uit Cana
da, die ieder jaar de Mississippi bezoeken, om
hunne waren aan den man te brengen. Chepar,
gi) zult ze van vorige jaren ook nog wel ken
nen Echte traders mannen, die zich kooplui
noemen, maar met dé buks even goed weten
om te gaan als de beste jagers. Onverschrok
ken in gevaar, en taaie koppen, die met moei
te hnn dagelijks brood verdienen. Het is een
verre en gevaarlijke weg, de Missisippi at te
zakkenzij komen met menigen Indianeustam
in aanraking en moeten bijna elk uur op een
strijd om hun leven te verdedigen bedacht zijn."
In dien tjjd waren de mannen al nader ge
komen en Bienville riep hun, de hand aan den
mond houdende, krachtig toe „Ahoi, mannen
„Ahoiklonk het luide terug.
»Dat was Ferrier," Bienville. »De stem
van den ouden jager kan ik onder honderden
herkennen. Ik begrjjp niet, hoe die man zoo'n
heldere stem behoudt, want hij spreekt misschien
in het geheele jaar geen honderd woorden. Het
valt moeilijk, Chepar, hem eenige woorden te
ontlokken, als hij iu het fort komt, en de
man zou wat kunnen vertellen, als hij wilde 1
beginselen liet eisehen. Wat meer zegt,
Jezus zelf heeft het zwaard op de aarde ge
bracht, voor de uiteendrijving van het rijk
des lichts en hel rijk dei' duisternis. In af
zondering om des beginsels wil lag dan ook
steeds groote kracht. Daarop kan God Zijn
zegen geven.
Doch die verdeeling en afzondering be
doelen wij hier niet. Neen, wij hebben hier
het oog op dc splitsing en verdecling, die
slechts het gevolg zijn van eigenzinnigheid,
wantrouwen en andere verkeerde neigingen
des hartenneigingen die alleen kunnen
onderdrukt en schadeloos gemaakt worden
door een oprechte, warme liefde lot God
en Zijn Koninkrijk.
Zoo is het ook op schoolgebied. Sedert
lange jaren staan do christelijke scholen
bloot aan heftige besehuldigingen van de
zijde der liberalisten. Van die zijde wordt
n.l. beweerd, dat zij onze natie noodeloos
verdeelen, dat zij slechts twist en tweedracht
zaaien, dat zij den kinderen niet genoeg ken
nis aanbrengen, enz. enz. Wel oordeelen
niet allen, die zich bij de liberale partij
scharen, zoo partijdig. Mr. Farncombe
Sanders b. v. heeft openlijk verklaard
„De vrees voor aankweeking van seclehaal
cn onverdraagzaamheid (is) zeer overdreven;
sectehaat en onveidraagzaamheid komen
later in 't leven en dan ook hij velen
die nooit op een gezindteschool zijn ge-
Hij leeft met de roodhuiden op een beteren
voet als met ons, zijne landslieden, en daarom
moeten wij ook met hem voorzichtig zijn. De
roode Indianen laten hem ongestoord jagen en
laten hem gaan, waar bij wil.
j Hij leeft dan zeker reeds lange jaren onder
hen vraagde Chepar.
Lange jaren", bevestigde de Gouverneur.
„Het is een zeldzaam schutter, bij kent het
stroomgebied zoo goed als de beste, en leeft
in zijne eenzame woudhut van de jacht en vis-
scherij."
De jager, van wien gesproken werd, kwam
thans met de andere mannen nader, en trad
vooruit. Hij was laug eu mager. Zijn haar en
baard waren wit. Sterk staken zijne zwarte
oogen daartegen af, die door een paar borste
lige wenkbrauwen werden overwelfd. De neus
was gebogen het voorhoofd stak vooruit en
zijn gelaat was door de zon, door weer en wind
gebruind en gelooid, dat hij er ook bijna als
een roodhuid uitzag.
Niettegenstaande zijne witte haren een zeer
hoogen ouderdom verrieden, zoo waren zijne
bewegingen nog buigzaam en flink, en was zijn
gang nog licht en veerkrachtig. Men kon het
hem aanzien, dat hij in kracht nog bij geen
jongen man behoefde achter te staan. Over den
schouder droeg hij eene lange, zware buks,
en in zijn lederen gordel stak een breed
jachtmes.
Bienville reed den aankomenden eenige stappen
te gemoet.
„Wel Ferrier,'' sprak hij „ik herken u al
aan uw stem. Hoe gaat het u En gij,"
dit zeggende wendde hij zich tot de begeleiders
van den jager, „ik roep ook u welkom op
ons gebied toe. Ge hebt zeker eene lange en
vermoeiende reis achter den rug, en ik denk,
dat het u aangenaam zal zijn, in bet fort eens
wat uitterusten en wat verfrisschingen te ge
weest." Maar de liberale pai lij als zooda
nig acht nog altijd de vrije christelijke
scholen schadelijk, en mikt er nog gedurig
op met haar scherpste pijlen.
Kn vooral nu er eene kentering kwam in
den polietieken toestandnu de open
bare scholen niet meer van Staatswege de
rt//ee/i-bevoorreehle zijn nu de overheid
ook haar zorgen cn bemoeiingen tot het
bijzonder onderwijs uitbreidt, nu kijken
de tegenstanders nog scherper op de bijzon
dere scholen toe, cn moesten alle voor
standers van het christelijk onderwijs de
handen inéénslaan, om dat onderwijs zoo
deugdelijk mogelijk lo maken.
Maar, zie, nauwelijks verneemt men
de eerste plannen, die tot meerdere sa
menwerking kunnen leiden, of cr komen
weder vreesachtige lieden opdagen, om
die plannen verdacht te maken. Men
heeft nl. beweerd, dat men nu de chr.
scholen van haar vrijheid gaal bcrooven,
dut dc leiders der antirevolutionaire par-
ti| ze onder een kerkelijk juk willen bren
gen, en zoo meer.
Dit alles is uit de lucht gegrepen En
zij die zonder bewijs, alleen op kwaad ver
moedenzulke geruchten omtrent onze
staalkundige leiders verbreiden, mochten
waarlijk hun eigen hart wel eens onder
zoeken.
Maar dal desniettemin de groote mcer-
bruiken? Uwe boot met koopwaren ligt zeker
daar in de nabijheid
„Neen, edele Heer," sprak een van de drie
kooplieden, „wij brengen niets mede," en
zijn stem klonk ernstig en droevig.
„Niets hernam Bienville verwonderd.
Dat zou de eerste maal zijn, dat gij de Missis
sippi zonder koopwaar komt afzakken.
„Zeker, dat zou de eerste maal zijn,"
sprak de trader met een bitteren glimlach. Toen
wj Canada verlieten, was ons vaartuig goed
beladen, zoo goed als ooit te voren. Wj
hebben gelukkige inkoopen gedaan, wij hoop
ten hier voor onze huisgezinnen weer wat te
verdienen, en thans
Hj kneep de lippen krampachtig op elkaar
om zijn e smart te verbergen. „Wat is er don
toch gebeurd riep de kotnmandant. „Is
uw vaartuig wellicht in een draaikolk geraakt,
of op een drjvenden boomstam lek gestooten
en gezonken De trader schudde het hoofd.
„Wj kennen den stroom, edele Heer,
en diens gevaarlijke punten. Ons geheele ei
gendom en onze gansche bezitting stond op het
spel eu dus waren wij dubbel op onze hoede,
en wy hoopten, met Gods hulp, hier nam
de mau eerbiedig zijn hoed af, nu reeds lang
onder de bescherming van het fort te liggen,
als wij de zware smart niet haddeu ondergaan,
dat de roodhuiden ons plotseling overvielen,
vier van onze kameraden, allen oppassende
mannen en veders, doodsloegen en het
vaartuig plunderden en in den grond boorden.
Bienville schrikte op.
„De roodhuiden riep hij. „En tot welken
stam behoorden die
„Het waren Natchez."
„Achriep Alice, „welk een onheilHoe
vreeselijk zijn die mensclieu in de macht des
duivels verzonkenWeik een kracht zal er
noodig zijn, hen te bekeerenMaar toch,
derheid der voorstanders van de meerdere
samenwerking genegen is, noemden wij
dan ook ccn heugelijk cn verblijdend ver
schijnsel, omdat daarmede ccn kwaad be
ginsel is overwonnen.
Wat bedoelt nu de schoolraad?
Het zal ccn raad zijn, beslaande uit 25
leden, alleen voor de behartiging van die
zaken welke geacht kunnen worden in het
belang van alle Chr. Scholen te zijn, t. w.
de vermeerdering van het aantal scholen
de bevordering van meerdere opvoedkundige
kennis en praclijk; dc beslechting van
geschillen, die in den boezem der scholen
mochten rijzende regeling van hel pen
sioenwezen der onderwijzers en de hand
having en verbetering dor rechtspositie
van de Ghr. Scholen.
Over de kerkelijke geschillen wil de
schoolraad zich echter volstrekt geen eind
oordeel aanmatigen; de plaatselijke school
besturen, die zich bij den schoolraad aan
sluiten, kunnen daaromtrent alle bepalingen
in hunne statuten maken, die zij noodig re
kenen, of eventueel een scheidsrechterlijke
uitspraak vragen van een afzonderlijk te be
noemen commissie, waarin alle partijen
gelijkelijk vertegenwoordigd zijn.
Men behoett dus in geen onkel opzicht
tc vreezen voor een onnaluurlijken dwang.
Geen dwang, geen hiërarchie, maar
slechts verband en samenwerking bedoelt
wat den menschen onmogelijk is, is moge
lijk bij God."
Bienville sprak eenige woorden tot Chepar.
Hij keerde zich weder tot de vreemdelingen en
zeide „waren het wezenlijk Natchez bedriegt
gij u niet
„Neen, wij welen het zeker," sprak de tra
der. „Slechts weinige mijlen van hier gebeurde
de overval de jachtgronden der Chikahaws
reiken niet zoo ver: Het waren Natchez! --
Deze man hier," hij wees op den jager, die
daar sprakeloos bijstond en een grooten lang-
harigen hond streelde, »deze jager heeft
hunne voetsporen aan den oever herkend."
Ferrier 1" riep Bienville. »Gy kent de
kenteekenen van alle stammen hier, vele mij
len in den omtrek, gij weet uit de sporen in
het zand, wie deze misdadigers zijn waren
het Natchez, die dezen schandelijken moord en
roof hebben begaan spreek
De kleine oogen van den jager fonkelden.
Maar bij bleef rustig, op zijne buks leunende,
staan.
»Ik kon zeggen, dat ik die sporen in het
zand niet herkend heb," sprak hij «maar
dan zou u mij niet gelooven."
«Neen stellig niet," sprak Bienville. Ik weet,
dat uw oog scherp isen het onmogelijk is,
dat gij zóó iets niet herkennen zoudt.
De jager knikte toestemmend.
«Heer Gouverneur," sprak hij, «sedert vele
jpren leef ik op het gebied der Indianen
hunne sporen kruisen zich met de mijnezij
loopen ook dikwijls nevens elkander, geen
van beiden, zij noeh ik, vervolgen elkander.
Gelooft gij, dat één roodhuid liet spoor van mij
verraden zou, daar ik sinds zóó lang met hen
in vriendschap leef. Of gelooft gij, dat ik deze
wilden minder, moet behandelen. Neen, mijne
vrienden verraad ik ook niet
Wordt vervolgd.)
