voor de Zuid-Hollandsche en Zeeuwsche
1 .Januari.
Schilt,
Vrijdag 27 December 1889.
Vierde Jaargang N°. 200.
en,
11ST HOC SIGNO VINCES
ZOET,
kan
ran
Slntt-Sicva-Viitionaixs
tyVecUtad
W. BOEKHOVEN.
SORRRUSRIJH.
Alle stukken voor de Itedaetie bestemd, Advertcntiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan den Uitgever.
Doorstrijden.
De enquête.
en van
DER,
mboot Vooruit
en heer Paling
der stoomboot)
met goed
[veci'cu;
ie Peluw;
volslagen
van de-
Hol ton
kil'OK-
^5
UN,
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
Abonnementsprijsper drie maanden 50 Cent, franco p. post
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
uitgever
Advertentiën van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent.
Advertentiën driemaal geplaatst worden slechts tweemaal berekend.
Advertentiën worden bij den Uitgever ingewacht tot Donderdagmiddag 5 uur
Van verschillende kanten werd ons ge
vraagd, of ook wij geen z. g. n Nieuw-
jaars-advertentiën plaatsen, en ons antwoord
is «wel zeker» zeer gaarne zelfs.
Om echter ieder dit te doen weten, dach
ten we kom, we zullen even schrijven dal
wij ons aanbevolen houden tol het plaatsen
van wenschen, aanbevelingen, aan vrienden
en begunstigers complimenten van den dag
enz. enz. die geplaatst worden voor slechts
25 Cent, mits niet meer dan 5 regels
plaatsruimte beslaande.
Iedere regel meer 5 Cent.
Uiterlijk tot a.s. Donderdagmorgen 11
uur kunnen dezelve worden aangenomen.
DE UITGEVER.
Wie denken zou, dat de antirevolutionaire
partij, nu zij op schoolgebied eindelijk
eenige verlichting van druk verwierl, zoo
ongeveer haar doel heeft bereikt, heeft
het totaal mis en verstaal volstrekt niet
de beginselen onzer partij.
Of heeft zoo iemand dan nooit het an
tirevolutionair program ingezien?
Het is jammer genoeg, dat de school
zoo lange jaren misbruikt is als twistap
pel tusschen de aanhangers der revolutie
en de belijders van het Évangelie op staal
kundig terrein.
Maar immers het veroveren van een
enkel fort of eene enkele legerplaats op
den vijand doel nog niet allen strijd op
houden, of neemt de oorzaken van dien
strijd niet weg.
Nu bedenke men vooreerst, dat de open
bare school, zoolang het fort of het bol-
FEUILLETON.
(Slot.)
Hij zag naar den heuvel achter hein, waar
het dorp lag en bemerkte, dat daar alles in be-
wegiug en opschudding was. Officieren ga
loppeerden been en weer, de troepen traden
aan, men hoorde de langgerekte commando's
door de gelederen gaan, en in noordoostelijke
richting van den heuvel ging eene dichte stof
wolk op, waaruit een troep ruiters te voorschijn
kwam denkelijk hoofd-offiicieren. De voorste
van hen, die niet zoo groot was als de ove
rigen, en ook geen zoo goed ruiter, schoon
hij vast te paard zat, werd door Colon en zijn
soldaten, reeds lang voor dat hij zoo dicht bij
was, dat uien een enkelen gelaatstrek van hem
onderscheiden kon, aan zijn grijzen overjas en
zijn kleinen driekanten hoed herkend. Colon
kommandeerde „geel acht 1" Zijne manschappen
maakten zich gereed om het geweer te pre
senteeven en eene minuut later bracht Napoleon,
aan het hoofd van zijn generalen staf, zijn
paard door een forschen ruk bij het kleine kom-
mando tot staan. Hij had de armee op eenige
uren afstands achter zich gelaten en was na
Laborre vooruitgereden, om zich door plotse-
werk dor liberalen genoemd, nog in de
verste verte niet veroverd is. Hol was ook
volstrekt het dool onzer partij niet, om die
school aan de tegenpartij te ontnemen
Zij bestaat nog even zeker als voorheen.
Alle ouders die het verlangen, kunnen er
voor weinig geld hunne kinderen heen-
sturen. Alleen geeft de wet-Mackay naast
die school wat meer vrijheid van bewe
ging aan hel bijzonder ouderwijs De ouders
en voogden, die een christelijke school
voor hunne kinderen verlangen, zullen voor
zooveel de /ty/.wbijdrage betreft, voortaan
niet meer dubbel behoeven te betalen,
maar met de andersgezinde burgers in
rechten gelijkgesteld zijn.
Doch wat zou men meenen, dal daar
mede het bestaan der staalkundige par
tijen ware uilgewischt
Neen, de tegenstelling tusschen de re-
volulie en het Evangelie beheerscht ge
heel het staalkundig terrein, al is dit in
alle bijzonderheden niet zoo dadelijk voor
ieder op te merken. Na de lagere school-
quaesle, komen die van hel middelbaar
en hooger onderwijs, die van het kiesrecht,
de sociale quaeslie, de koloniale quaestie,
de militaire quaestie, enz. I-in bij al deze
belangen scheelt hel onvergelijkelijk veel of
men rekent met God en Zijn Woord, dan
wel of men alleen Iel op hel goedvinden
der menschcn onderling en aan de door
de zonde verdorven rede vrij spel laat.
De liberalisten hunkeren naar het oogen-
blik, dat zij weer alleen de teugels van
het bewind in handen hebben. Daarom
negecren zij liefst de antirevolutionaire
partij en stellen hel voor, alsof zij nu
met een beetje geld voor haar bijzondere
scholen wel voorgoed naar buis konde gaan.
linge verassing te overtuigen dat het voorge-
schoven corps zijn plicht deed.
Zijn arendsoog, dat alles met één blik om
vatte, had den groep op den heuvel ontdekt,
en hij reed van den weg af daarop toe, om te
zien wat er te doen was.
De tweede blik zeide hem dat, eu de
hand aan den hoed slaande vroeg hij haastig
Wat is 't hier Desertia
„Ja neen, sire stotterde de onderofficier,
„dat juist niet."
„Dat juist niet 1" herhaalde Napoleon bavsch,
terwijl zijn gelaat een nog strenger uitdruk
king dan gewoonlijk aannam, want niets ver
droot hem meer, dan een wijfelachtig antwoord,
van hen, die hij ondervroeg, „wat dan anders?"
„Verwijdering zonder verlof, sire."
„Zoo, hoe lang Is dat zijn hond
„Ja sire, slechts een paar uren
„Van wat karakter is de man
,,'t Is een braaf soldaat, sire
„Was hij nuchter, oppassend en altijd in
den dienst
„Ja sire dat is ziju eerste straf."
„Hoe lang dient hij
„Bijna drie jaren, sire
Nu kwam de veldprediker naar voren, boog
eene knie voor den keizer, en zeide„Sire 1
laat hem leven, hij is onschuldig. Hij wou
niet deserteeren, dat verzeker ik u."
„Zijt gij zijn broeder
Een schromelijke vergissing, of erger,
een zeer leugenachtig voorgeven.
Alleen zij, die blind zijn voor het wer
kelijke leven, kunnen lol zulk eene dwaze
inbeelding komen.
Zoolang Neèrlands burgerij verschillende
levensbeschouwingen is toegedaan, zoolang
oen deel wil leven bij het licht der rede
alleen en bij de besiuilen der meerder
heid, een ander deel blindelings de uit
spraken van zijn priesters in de kerk volgl
en een derde deel bij de lamp van Gods
Woord stand houdt, is er geen politieke
eendracht denkbaar.
Maar ook al is de strijd dan onver
mijdelijk, het is al veel gewonnen, als
hij wat ridderlijk mag toegaan en de
geniepige krenking van andcrcr goed recht
ophoudt.
I?ii daartoe kan de aanvankelijke oplos
sing van den schoolstrijd veel bijdragen.
De strijd zelf moet en zal doorgezet wor
den, maar voortaan in zuiverder atmosfeer,
mei meer waardeering van den legenslan-
o o
der, in één woord op zulk eene wijze,
dal hel leven er bij vol Ie Itowlen is.
De Tweede Kamer nam onlangs met
algemeene stemmen een voorstel van den
Minister Huijs v. I!. aan, om bet onderzoek
naar den levenstoestand der arbeiders voort
te zetten door middel eener Staatscom
missie.
Deze commissie zal boter saamgesleld
zijn, dan de een paar jaar geleden Kamer
commissie, omdat er bij is bepaald, dat
deze nieuwe commissie „zich door werk
lieden zal kunnen doen bijstaan in het af-
„Neen sireziju vriend. Voor hij het rege-
ment verliet, sprak hij eerst met mij. Ilij wil
de zoo gaarne zijne oude moeder nog eens zien
en voor het laatst kussen. Ik raadde hem aan,
dan des nachts ons regement te verlaten en te
zorgen met het aanbreken vau den dag terug
te zijn. Hij bezocht zijne moeder, nam van
haar afscheid en was bijna teruggekeerd, toen
de schildwachten hem aanhielden."
„Hoe heet de veroordeelde?"
„Jean Reaumer, sire
De veldprediker wenkte, en Reaumer kwam.
Rollo met hem, en als begreep de hond de
macht van Napoleon, zette hij de voorpooten
op deu stijgbeugel en kwispelde met den staart.
Jean zag den keizer eerst flink in de oogen,
doch sloeg toeu den blik neder. Na eenige se
conden vraagde Napoleon „Hoe ond zijt gij
De hond verliet den stijgbeugel, en likte het
gelaat van zijn meester.
„Vijf en twintigjaren, sire!" was het antwoord.
„Waarom hebt gij tegen de orders gehandeld
„Ik was zoo dicht bij de woonplaats mijner
moeder en wilde haar nog zoo gaarne eens zien."
Rolle was weer naar den keizer gegaan en
likte diens laarzen. Jean riep hem terug, doch
de keizer wenkte, dat hij zwijgen zou, trok zijn
handschoen uit en liet Rollo de kleine blanke
hand, waarop hij zoo trotsch was, likken. Na
een oogenblik vroeg hij „Hebt gij uwe moeder
gezien
nemen van verb noren, en dal die personen
zeiven aan die verhooren zullen kunnen
deelnemen"; alsmede, dat de commissie
ook „meer algemeene getuigen" kan hoo
ien, dal zijn personen, die ofschoon geeb
werkgevers en geen arbeiders zijnde,
„door dagelijksclie aanraking met de ar
beiders volkomen op de hoogte zijn van
hunne levensvoorwaarden, hunne behoeften
en van alles wat op hen betrekking heeft.
Vooral die „meer algemeene getuigen"
zullen de rapporten van het onderzoek op
sommige plaatsen meer overeenkomstig de
werkelijkheid doen uitvallen Maar ook zoo
is cr nog altijd gevaar, dat er veel over
drevens in zal voorkomen.
Door zulk een enquête krijgt men altijd
een bonte verzameling van geruchten en
klachten, die deels waar en gegrond zijn,
en anderdeels met verkeerde bedoelingen
werden geuit.
liet schiften van het rijpe en het
groene, het oprecht en het niet ojnecht
medegedeelde in zulke verhalen is verre
van gemakkelijk, en nog minder kans is
er, om in dien berg berichten zulk eene
sorteering te krijgen, dat zij een leiddraad
opleveren voor het zoeken naar wettelijke
regelen, die inderdaad den werkgevers en
don arbeiders beiden ten goede komen.
Zelfstandige vereenigingen van werk
gevers en arbeiders, met elkaar in onder
linge correspondentie gebracht, kunnen
zeker het doei veel spoediger doen bereiken.
Een enpuèle brengt slechts tot het
sorteeren van klachten, maar de oprichting
van Kamers van arbeid leidt dadelijk tot
eene zekere organisatie onder dejarbeiders.
De uil zulk eene organisatie voortkomende
verslagen en klachten zijn altijd veel beter
„Ja sire en ik was weer op weg toen
„Is dat waar sergeant
„Ja sire
„Ik had niet behoeven te vragen, sprak
uu Napoleon men kan op het gelaat van
den man jzien, dat hij waarheid spreekt. Jean
Reaumer ik geef u pardon
Jean viel op de knieën, greep de hand van
den keizer en wilde die kussen. „Napoleon trok
ze even terug en zeideuw hond heeft ze
genoeg gekust, doch hij stak ze weer toe en
toen hij gereed stond de handschoen aan te
trekken zeide hij tot den generaal die nevens
heui te paard zatmijne hand is door kussen
eu tranen van een braaf man nat gemaakt".
En toen weudde hij zich om, want het „leve
de keizer 1" dat door allen werd aangeheven
en waarbij Rollo ook zijn vreugdekreten paar
de, vervulde de lucht. Niemand echter riep
luider „leve de keizer dan Jean Reaumer,
en dat hij zijn Rollo streelde behoeven wij
niet te zeggen.
Jean Reaumer, klom op tot luitenant en
was steeds in de nabijheid vau Napoleon.
Zijn houd werd op Jean door een kogel ge
troffen en toen hij zich over het stervende dier
boog, maakte een andere kogel een einde aan
zijn leven.