voor de Zuid-Hollandsche en Zeeuwsche 1 .Januari. Schilt, Vrijdag 27 December 1889. Vierde Jaargang N°. 200. en, 11ST HOC SIGNO VINCES ZOET, kan ran Slntt-Sicva-Viitionaixs tyVecUtad W. BOEKHOVEN. SORRRUSRIJH. Alle stukken voor de Itedaetie bestemd, Advertcntiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan den Uitgever. Doorstrijden. De enquête. en van DER, mboot Vooruit en heer Paling der stoomboot) met goed [veci'cu; ie Peluw; volslagen van de- Hol ton kil'OK- ^5 UN, Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag. Abonnementsprijsper drie maanden 50 Cent, franco p. post Afzonderlijke nummers 5 Cent. uitgever Advertentiën van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent. Advertentiën driemaal geplaatst worden slechts tweemaal berekend. Advertentiën worden bij den Uitgever ingewacht tot Donderdagmiddag 5 uur Van verschillende kanten werd ons ge vraagd, of ook wij geen z. g. n Nieuw- jaars-advertentiën plaatsen, en ons antwoord is «wel zeker» zeer gaarne zelfs. Om echter ieder dit te doen weten, dach ten we kom, we zullen even schrijven dal wij ons aanbevolen houden tol het plaatsen van wenschen, aanbevelingen, aan vrienden en begunstigers complimenten van den dag enz. enz. die geplaatst worden voor slechts 25 Cent, mits niet meer dan 5 regels plaatsruimte beslaande. Iedere regel meer 5 Cent. Uiterlijk tot a.s. Donderdagmorgen 11 uur kunnen dezelve worden aangenomen. DE UITGEVER. Wie denken zou, dat de antirevolutionaire partij, nu zij op schoolgebied eindelijk eenige verlichting van druk verwierl, zoo ongeveer haar doel heeft bereikt, heeft het totaal mis en verstaal volstrekt niet de beginselen onzer partij. Of heeft zoo iemand dan nooit het an tirevolutionair program ingezien? Het is jammer genoeg, dat de school zoo lange jaren misbruikt is als twistap pel tusschen de aanhangers der revolutie en de belijders van het Évangelie op staal kundig terrein. Maar immers het veroveren van een enkel fort of eene enkele legerplaats op den vijand doel nog niet allen strijd op houden, of neemt de oorzaken van dien strijd niet weg. Nu bedenke men vooreerst, dat de open bare school, zoolang het fort of het bol- FEUILLETON. (Slot.) Hij zag naar den heuvel achter hein, waar het dorp lag en bemerkte, dat daar alles in be- wegiug en opschudding was. Officieren ga loppeerden been en weer, de troepen traden aan, men hoorde de langgerekte commando's door de gelederen gaan, en in noordoostelijke richting van den heuvel ging eene dichte stof wolk op, waaruit een troep ruiters te voorschijn kwam denkelijk hoofd-offiicieren. De voorste van hen, die niet zoo groot was als de ove rigen, en ook geen zoo goed ruiter, schoon hij vast te paard zat, werd door Colon en zijn soldaten, reeds lang voor dat hij zoo dicht bij was, dat uien een enkelen gelaatstrek van hem onderscheiden kon, aan zijn grijzen overjas en zijn kleinen driekanten hoed herkend. Colon kommandeerde „geel acht 1" Zijne manschappen maakten zich gereed om het geweer te pre senteeven en eene minuut later bracht Napoleon, aan het hoofd van zijn generalen staf, zijn paard door een forschen ruk bij het kleine kom- mando tot staan. Hij had de armee op eenige uren afstands achter zich gelaten en was na Laborre vooruitgereden, om zich door plotse- werk dor liberalen genoemd, nog in de verste verte niet veroverd is. Hol was ook volstrekt het dool onzer partij niet, om die school aan de tegenpartij te ontnemen Zij bestaat nog even zeker als voorheen. Alle ouders die het verlangen, kunnen er voor weinig geld hunne kinderen heen- sturen. Alleen geeft de wet-Mackay naast die school wat meer vrijheid van bewe ging aan hel bijzonder ouderwijs De ouders en voogden, die een christelijke school voor hunne kinderen verlangen, zullen voor zooveel de /ty/.wbijdrage betreft, voortaan niet meer dubbel behoeven te betalen, maar met de andersgezinde burgers in rechten gelijkgesteld zijn. Doch wat zou men meenen, dal daar mede het bestaan der staalkundige par tijen ware uilgewischt Neen, de tegenstelling tusschen de re- volulie en het Evangelie beheerscht ge heel het staalkundig terrein, al is dit in alle bijzonderheden niet zoo dadelijk voor ieder op te merken. Na de lagere school- quaesle, komen die van hel middelbaar en hooger onderwijs, die van het kiesrecht, de sociale quaeslie, de koloniale quaestie, de militaire quaestie, enz. I-in bij al deze belangen scheelt hel onvergelijkelijk veel of men rekent met God en Zijn Woord, dan wel of men alleen Iel op hel goedvinden der menschcn onderling en aan de door de zonde verdorven rede vrij spel laat. De liberalisten hunkeren naar het oogen- blik, dat zij weer alleen de teugels van het bewind in handen hebben. Daarom negecren zij liefst de antirevolutionaire partij en stellen hel voor, alsof zij nu met een beetje geld voor haar bijzondere scholen wel voorgoed naar buis konde gaan. linge verassing te overtuigen dat het voorge- schoven corps zijn plicht deed. Zijn arendsoog, dat alles met één blik om vatte, had den groep op den heuvel ontdekt, en hij reed van den weg af daarop toe, om te zien wat er te doen was. De tweede blik zeide hem dat, eu de hand aan den hoed slaande vroeg hij haastig Wat is 't hier Desertia „Ja neen, sire stotterde de onderofficier, „dat juist niet." „Dat juist niet 1" herhaalde Napoleon bavsch, terwijl zijn gelaat een nog strenger uitdruk king dan gewoonlijk aannam, want niets ver droot hem meer, dan een wijfelachtig antwoord, van hen, die hij ondervroeg, „wat dan anders?" „Verwijdering zonder verlof, sire." „Zoo, hoe lang Is dat zijn hond „Ja sire, slechts een paar uren „Van wat karakter is de man ,,'t Is een braaf soldaat, sire „Was hij nuchter, oppassend en altijd in den dienst „Ja sire dat is ziju eerste straf." „Hoe lang dient hij „Bijna drie jaren, sire Nu kwam de veldprediker naar voren, boog eene knie voor den keizer, en zeide„Sire 1 laat hem leven, hij is onschuldig. Hij wou niet deserteeren, dat verzeker ik u." „Zijt gij zijn broeder Een schromelijke vergissing, of erger, een zeer leugenachtig voorgeven. Alleen zij, die blind zijn voor het wer kelijke leven, kunnen lol zulk eene dwaze inbeelding komen. Zoolang Neèrlands burgerij verschillende levensbeschouwingen is toegedaan, zoolang oen deel wil leven bij het licht der rede alleen en bij de besiuilen der meerder heid, een ander deel blindelings de uit spraken van zijn priesters in de kerk volgl en een derde deel bij de lamp van Gods Woord stand houdt, is er geen politieke eendracht denkbaar. Maar ook al is de strijd dan onver mijdelijk, het is al veel gewonnen, als hij wat ridderlijk mag toegaan en de geniepige krenking van andcrcr goed recht ophoudt. I?ii daartoe kan de aanvankelijke oplos sing van den schoolstrijd veel bijdragen. De strijd zelf moet en zal doorgezet wor den, maar voortaan in zuiverder atmosfeer, mei meer waardeering van den legenslan- o o der, in één woord op zulk eene wijze, dal hel leven er bij vol Ie Itowlen is. De Tweede Kamer nam onlangs met algemeene stemmen een voorstel van den Minister Huijs v. I!. aan, om bet onderzoek naar den levenstoestand der arbeiders voort te zetten door middel eener Staatscom missie. Deze commissie zal boter saamgesleld zijn, dan de een paar jaar geleden Kamer commissie, omdat er bij is bepaald, dat deze nieuwe commissie „zich door werk lieden zal kunnen doen bijstaan in het af- „Neen sireziju vriend. Voor hij het rege- ment verliet, sprak hij eerst met mij. Ilij wil de zoo gaarne zijne oude moeder nog eens zien en voor het laatst kussen. Ik raadde hem aan, dan des nachts ons regement te verlaten en te zorgen met het aanbreken vau den dag terug te zijn. Hij bezocht zijne moeder, nam van haar afscheid en was bijna teruggekeerd, toen de schildwachten hem aanhielden." „Hoe heet de veroordeelde?" „Jean Reaumer, sire De veldprediker wenkte, en Reaumer kwam. Rollo met hem, en als begreep de hond de macht van Napoleon, zette hij de voorpooten op deu stijgbeugel en kwispelde met den staart. Jean zag den keizer eerst flink in de oogen, doch sloeg toeu den blik neder. Na eenige se conden vraagde Napoleon „Hoe ond zijt gij De hond verliet den stijgbeugel, en likte het gelaat van zijn meester. „Vijf en twintigjaren, sire!" was het antwoord. „Waarom hebt gij tegen de orders gehandeld „Ik was zoo dicht bij de woonplaats mijner moeder en wilde haar nog zoo gaarne eens zien." Rolle was weer naar den keizer gegaan en likte diens laarzen. Jean riep hem terug, doch de keizer wenkte, dat hij zwijgen zou, trok zijn handschoen uit en liet Rollo de kleine blanke hand, waarop hij zoo trotsch was, likken. Na een oogenblik vroeg hij „Hebt gij uwe moeder gezien nemen van verb noren, en dal die personen zeiven aan die verhooren zullen kunnen deelnemen"; alsmede, dat de commissie ook „meer algemeene getuigen" kan hoo ien, dal zijn personen, die ofschoon geeb werkgevers en geen arbeiders zijnde, „door dagelijksclie aanraking met de ar beiders volkomen op de hoogte zijn van hunne levensvoorwaarden, hunne behoeften en van alles wat op hen betrekking heeft. Vooral die „meer algemeene getuigen" zullen de rapporten van het onderzoek op sommige plaatsen meer overeenkomstig de werkelijkheid doen uitvallen Maar ook zoo is cr nog altijd gevaar, dat er veel over drevens in zal voorkomen. Door zulk een enquête krijgt men altijd een bonte verzameling van geruchten en klachten, die deels waar en gegrond zijn, en anderdeels met verkeerde bedoelingen werden geuit. liet schiften van het rijpe en het groene, het oprecht en het niet ojnecht medegedeelde in zulke verhalen is verre van gemakkelijk, en nog minder kans is er, om in dien berg berichten zulk eene sorteering te krijgen, dat zij een leiddraad opleveren voor het zoeken naar wettelijke regelen, die inderdaad den werkgevers en don arbeiders beiden ten goede komen. Zelfstandige vereenigingen van werk gevers en arbeiders, met elkaar in onder linge correspondentie gebracht, kunnen zeker het doei veel spoediger doen bereiken. Een enpuèle brengt slechts tot het sorteeren van klachten, maar de oprichting van Kamers van arbeid leidt dadelijk tot eene zekere organisatie onder dejarbeiders. De uil zulk eene organisatie voortkomende verslagen en klachten zijn altijd veel beter „Ja sire en ik was weer op weg toen „Is dat waar sergeant „Ja sire „Ik had niet behoeven te vragen, sprak uu Napoleon men kan op het gelaat van den man jzien, dat hij waarheid spreekt. Jean Reaumer ik geef u pardon Jean viel op de knieën, greep de hand van den keizer en wilde die kussen. „Napoleon trok ze even terug en zeideuw hond heeft ze genoeg gekust, doch hij stak ze weer toe en toen hij gereed stond de handschoen aan te trekken zeide hij tot den generaal die nevens heui te paard zatmijne hand is door kussen eu tranen van een braaf man nat gemaakt". En toen weudde hij zich om, want het „leve de keizer 1" dat door allen werd aangeheven en waarbij Rollo ook zijn vreugdekreten paar de, vervulde de lucht. Niemand echter riep luider „leve de keizer dan Jean Reaumer, en dat hij zijn Rollo streelde behoeven wij niet te zeggen. Jean Reaumer, klom op tot luitenant en was steeds in de nabijheid vau Napoleon. Zijn houd werd op Jean door een kogel ge troffen en toen hij zich over het stervende dier boog, maakte een andere kogel een einde aan zijn leven.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1889 | | pagina 1