Christelijk
"Weekblad
voor de Zuid-Hollandsche en Zeeuwsdie Eilanden,
G
Vrijdag 13 Januari 1888.
2de Jaargang N°. 98.
IN HOC SIGNO VINCES
Rika en haar Vader.
tofiLteSoiielsfliil P
.eine Kerk.
SPEL,
W. BOEKHOVEN.
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan den t'ilg-cvci
W KKkH AHiMSf »ER.
HOGIHAALS
>e Heere een zon eneenscliiltl.
Feuilleton.
f,50
MAANDEN.
Fraaie Handwerken.
au de BAZAR.
.R, die deze extra-editie vcr-
;aal si. 0,50 bij het eerste en
t eene aflevering, bevattende
juste Handwerkpatronen en be-
patroon in chroniolithographie
BAZAR is de prijs van het
andwerken ƒ0,75 per 3 mud.
n de bazar:
ƒ1-
- 1,50
1,50
2,—
iten
patronen
en 3 gekn. p.
kan men tegen verhoogiug van
Fraaie Handwerken bestellen,
sel plaatse men daarop duidelijk
*t-
ïèt
js,
cliikt voor
Prijs 150. j.
Ires:
kant ROTTERDAM, i
.ei
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
Abonnementsprijs per drie maanden 50 Cent, franco p.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
post.
uitgever
NOIUIELNBMH.
Advertentiën van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent.
Advertentiën driemaal geplaatst worden slechts tweemaal berekend.
Advertentiën worden bij den Uitgever ingewacht tot Donderdagmiddag 5 uur.
>orhanden
JANUARI.
ZON
hooger 6 jaar' garantie, i
lings-Conditiën.
rmboot: Vooruitgang 3
roedereede en Overflakkee.
1887 tot 1 Maart 1888.<:
.ruis voorm. 6 en 12,u.
tsl. 7,15 en 10, nm. 1,15 n.
10,4-5 u.
3,30 u.
.rins 9,15 3,u.T'
vaart in aansluiting met de stoom-'j
luis naar Rotterdam en omgekeerd.'*
LMERS ZIJN:
CESTER.
STOOMBOOT.
op
|4 Zaterdag 8.6
5 Zondag. 8.5
6 Maandag. 8.4
7 Dinsdag. 8.3
L8 Woensd. 8.2
t9 Donderd. 8.1
10 Vrijdag. |8.—
maan
op onder I
8.43, 5.41
9.19 6.50
9.47 9.54
4.18)10.1210.6
4.20 10.3s'l0.13
4 22 10.52 11.49
4.23 11.12
ouder
4.13
4.15
4.17
atterdam, (Raderboot.)1
tg en Dinsdag voormidd. 5,30 uur.
dagen 6,30
namidd. 1,30 uur
Zondags en Maandag 5 Jan.
schroefstoombootdienst.) [gt
op Middelliarnis.
TARI.
)ELHARNIS.
Dagelijks des voormiddags 8 uur
OTTERDAM.
Dagelijks des namiddags 1 üur.
ANUARI GEEN DIENST.
5rb.) WINTERDIENSTv
iel ..op Rotterdam.
en Dinsdag 's morgens 4-,30 ure.
6,30 v
en Dinsdag 's namidd. 1,11> ure.
1,30 y
EN en MAASNYMPH
ingende 1 November.
ROTTERDAM.
rin. 5,30 8,30, en namiddag 2 ure
7,— 8,30, 2
JAM.
middag 6,en namiddag 2,30 u.
7,30 2,30
iEVOETSLÜIS.
ure, namiddag 12,4-5 en 2,4-5 ure.
am circa een half uur later.
ELLE.
ldag 8,30 ure, namiddag 2,45 ure.
idam circa een half uur later,
tsluis naar Rotterdam, voorm. 8,30
:dam naar Hellevoetsluis dagelijks
ire, staan in correspondentie met
Overflakkee.
noeten we H. II. abonné'sdie ons het verschul-
ligde abonnementsgeld ran liet ilri'-li' kwartaal
1 Sept. tot 1 Dec nog niet overmaaktenbe-
'mfd verzoekendit alsnog te doenna aftrek van
postzegel, das f 0,45. We zijn anders genood-
kt daarover te disponeeren met 10 cent ver
ging.
Verder herinneren we aan de door ons gemaakte
bepaling, dat ieder die een knecht of dienst
bod»- iioodig heeft, of zich als zoodanig
aanbiedt, voor slechts SO cent zijn advertentie
itt dit blacl kan plaatsen. Daar onze „BODE"
het meest gelezen blad van Flakkee is, en overigens
in ruim 200 gemeenten onder alle standen gezocht
'oórdt, mag men voor het plaatsen van annonces
op goede resultaten rekenen.
1e prijs der gewone Advertentiën is 10 cent
el, en bij 3 maal plaatsen 1 maal
'«tis. de uitgever.
84: 12a.
De dichter begeert te vertoeven in de
:nten des Heerendaar is het hem liefe-
Jlijk en goed. Bij dien Heere wordt het le-
zijner ziele vervuld, daar is een veilige
auilplaats ten dage des kwaads. Rijke
Iverkwikking biedt hen die God der vertroos-
terkte tot strijden geeft Hij. Beter
thi'fjanl MM ilt
I en 2 (Raderbooten
;erdam. JANUARI.
Van ROTTERDAM
Vrijdag
Zaterdag
Zondag
Maandag
Dinsdag
Woensdag
7 nm.
8 nm.
9 nm.
10 vra.
11 vm.
9,00
9,00
9,00
9,45
9,00
9,00
Donderdag 12 vm.
Ë1-1 Dn zekeren dag kwam Piet iets ter ooren,
van hjj tot heden nog niets geboord had;
s namelijk ditGuitmau wist hem te vertel-
dat de doodgraver in een gesprek met zjjn
V, gezegd had, dat er sedert geruimen tjjd
[niet minder' ïrSö -twee- of driemalen in de week
I één meisje op het kerkhof kvviii'iiy en al schreiend
naar het graf van vrouw Burgwal libp. Hij had
hier in 't eerst niet zoo veel acht opgegeven,
maar nu dit zoo herhaaldelijk voorviel, was hjj
eens, bij het vallen van den avond, toen hij haar
weder zag aankomen, bjj dat graf achter een
paar boompjes gaa*n zitten om eens te zien wat
de kleine daar eigenlijk wel zou uitrichtenen
toen ze bjj de groeve was gekomen, had ze hare
tranen den vrijen loop gegeven, en was zij neder
Avgeknielt en met opgehevene handen had ze al
snikkende geroepen: Moeder - och mjjnlieve
moeder, hoe gelukkig zjjt gijO, was ik maar
"bjj uen dan weerO lieve Heere Jezus,
i> breng mjjn vader tot Uwe vreeze en verzacht
t'uiijne ellende"!
g'Z" V fjj begrjjpen al terstond dat dit meisje de
o\— 8,'irme Rika was, die zoo dikwijls als ze daartoe
s,— ^gelegenheid vond, naar het kerkhof liep, om
o'Z j glaar op de laatste rustplaats van het stoffelijk
rmhulsel barer moeder, aan haar harte lucht te
r, "i.geven door kinderlijke ontboezemingen. Zjj wist
Rotterdam (Raderboot.)
Van
Van
Middelburg
naar
Rotterdam.
Rotterdam n.
Middelb. en
Vlissingen.
if ontvangen.'
voorm.
voorm.
voorm.
voorm.
voorm.
voorm.
0,00
3,45
0,00
8,15
8,15
0,00
voorm.
voorin,
voorm.
voorm
voorm.
voorm.
is hem één dag in zijn voorhof dan duizend
in tenten van goddeloosheid. Dat behoeft
niet te verwonderen, want is alles buiten
Hem duister, Hij is een zon, die helder
verlicht is buiten Hem alles dreigend ge
vaar, Hij is der zijnen schild. De zon!
Moet ons harte den schepper niet loven,
zoo vaak die dagvorstin onze hoofden be
straalt, en het geschapene in de stralen
des lichts zich verheugt?
Die Schepper van hemel en aarde mag
de zon als beeld zijner volkomenheden ge
bruiken. Hij toch is de Heere, de God der
Urim en Thummim, der lichten en vol
maaktheden, die een ontoegankelijk licht
bewoond, zelf den sluier van zijn verbor
genheden wegnam, en ons eene heerlijke
Gods-openbaring schonk. Klonk Zijn stem
in het geschapene, het lied der Schepping
moge Zijn almacht en wijsheid bezingen,
het verhaalt ons niet Zijne liefde, hoe Hij
zichzelf geeft, het leidt ons niet in die ver
borgenheden, ons ter zaligheid noodig te
kennen. Doch zelf ontstak Hij licht, en
sprak in Zijn Woord van Zijne heilsgehei
men. Hij geeft ons de kennis, die het eeuwige
leven is, nl. van den eenigen waarachtigen
God en van Jezus Christus door Hem ge
zonden. Zonder het schijnsel der zoa aan
's hemels trans, ware alles duister op aarde.
Denk die zon weg, denk dat zij niet be
stond en er ware geen licht der maan, er
bestond geen sterrenpracht. Door die zon
lichten zij toch. De Heere ontsteekt licht
over ons zelf. Eerst als het zonlicht door
de vensters schijnt, zien wij hoe alles door
stof is bedekt dan is alles zichtbaar,
en wat bij het kunstlicht nog eenig aanzien
had, wordt dan in zijne armelijke naakte
wel, 't zou haar niets baten, al liep ze daar al
heen, want haar dierbare moeder, hiervan was
zij zeker, zong reeds het lied der verlosten in
den hemelmaar toch, daar, waar haar lichaam
in de aarde was nedorgelegd, gevoelde zij zieh
nader bij het moederhart en kon zjj zich als
't ware beter die van goedheid stralende oogeti,
en die van liefde getuigende blik voor den geest
stellen, zich herinnerende, hoe dikwijls ze met
haar moeder, en beide ook voor haar vader,
troost- en kracht in 't gebed had gezocht.
En Piet? hoe vond hij deze mededeeling be
treffende zijn dochtertje, vooral terwijl hjj zelf
er bij werd ingetrokken om de slechte behande
ling van het kind, daar zij gebeden had om ver
zachting harer ellende. Nu ja, in antwoord
hierop liet hij zich een paar verwensehingen
ontvallen, en deed verder of er niets geschied was.
»Op zekeren dngj' zeiden we straks, kwam
Piet dit voorval te höoïen, maar 'twas juist in
den namiddag van dien Zaterdag, waarop Rilca
twaalf jaren was geworden. H j knoöpts het ge
hoorde in zijn ooren en dachtdaar zal ik wol
een einde aan maken.
De dag liep ten einde, de avond brak aan,
en het personeel van den heer Scherberger,
waar Piet ook werkte, begaf zich naar het kan
toor, teneinde hun verdiende weekgeld te ont
vangen. Piet werd inwendig ongeduldig, toen
hij wat lang moest wachten, want hij had haast
om naar huis te komen. Eindelijk toch was hjj
aan de beurt en met zijn weekloon in de hand
loopt hij met haastige schreden weg.
Piet! wat heb je een haast" zoo wordt hij
door een paar geestverwanten nageroepen, »je
komt toch va avond
gekend. Zoo met den mensch, zoodra de
Heere Zijn licht in de ziele ontsteekt. Dan
eerst ziet hij hoe gansch melaatsch en on
rein hij is dan eerst wordt het lied uit de
dieptegehoord„Treed niet met mij in
het gericht".
De zon wekt levenswarmte. Het noor
derlicht, al is zijn schijnsel schoon, doet
de ijskorst niet smelten. De Heere neemt
het steenen hart weg, en geeft een vlee-
schen in de plaats. Hij weet het kille des
doods te doen vluchten voor Zijnen adem,
maakt levend, warm en doet van liefdevuur
blaken. Hoe ontspruiten niet de halmen,
wanneer de zon deze aarde met haren len
tegloed beschijnt. Maakt de Heere niet
vruchtbaar? Een bloeiend akkerwerk Gods
wordt de zondaarde wildernis draagt door
Hem vrucht, de woestijn doet rozen bloeien.
Of is hij niet het beginsel ook van hunne
dankbaarheid? Is het niet Zijne genade,
dat Hij Zijne eigen gaven, Zijn eigen ge
wrocht werk kroont? Donker en treurig
zijn de dagen, als de zon zich achter de
wolken verschuilt, en de regen in stroomen
op de aarde nederdaalt. Hoe blijde begroe
ten wij na zulke dagen niet die liefelijke
stralen, die dan ons harte vervroolijken.
Geen kunstlicht of vuurwerk weet die vreug
de te geven. En wat is nu de wereld bui
ten het lichten van Gods gunst? Weet zij
een oogenblik van ware reine vreugde te
bereiden? Zij baart wee en schrijnenden
angst. Maar als Gods licht in de ziele schijnt,
dan een psalm der vreugde op de lippen,
dan een zalig gevoel doortintelend het hart.
Dan een lied in den nacht der verdrukking,
een zegezang bij het naderen des doods.
Het beeld van de zon is zoo schoon.
»Ja, ik kom zeker" was liet korte antwoord,
en spoedig gaat het weer voort, 't Was de vaste
gewoonte 'om des Zaterdags-avonds in le halve
flesch" bij elkaar te komen, en daar zou, meende
men, dezen avjul ook niets aan mankeeren;
bij het naar huis gaan is Piet niet in staat »de
halve flisah" voorbij te komen, zonder er even
in te gaan en eerst een Hinken borrel te nemen;
toch is hij ditmaal zoo kort mogelijk. Geen won
der, hij heeft iets in zijn hoofd, dat bij hem
opgewondenheid heeft veroorzaakt, iets dat hem
verontwaardigde en in z jn o >g sohandal jk was.
Immers het griefde he n, dat het door zijn eigen
dochter openbaar moest wordon, hoe schandelijk
hij haar behandelde. En ais z j dit reeds op liet
kerkhof zeide, hoeveel te meer zou zij het dan
overal van hem gaan vertellen, zoodat hij ten
laatste hij niemand meer in aanzien waszoo
meende hij althans, 't Was echter niet zoo
want behalve bij de vrouw die bij hem boven
woonde, was het nog weinig bekend, welk een
ellendeling hij voor zijn kind was, en Rika ver
telde het ook aan niemand, al Icon dit haar lijden
soms verzachten. Zij .-telde alleen haar hoop op
den Heere, die alleen in staat was haar nog
een beter Neven te schenken.
Juist had Rika het vuur aangelegd, toen Burg
wal binnenkwammeer had ze niet kunnen doen,
want geld had ze niet, anders zou zij de koffie
wel gereed hebben gehad. Zij moest daarom
wachten op haar vader, om van dezen iets te
ontvangen, en dan bij den kruidenier koffie te
kunnen ha!en
In driftige gebaren trok Piet zijn werkkleêren
van het lichaam, en deed zijn sobere Zondag-
sche goed aan, zoo als hij gewoonlijk deedt als
Zij is het alleen in de Schepping, die uit zich
zelf licht altijd schijnt zij, al is zij ach
ter de wolken verborgen. Is ook dat niet
waar van God? Kan ook het licht niet zijn
het beeld van reinheid? Die zon beschijnt
alleshet beideplantje zoowel als liet trot-
sche berggevaarte. Niets is voor den Heere
verborgen, alle dingen zijn naakt en ge
opend voor Hem.
Zoo mag de dichter dan zingen van zij
nen God, als een zon, die der Zijnen licht
is en troost. Doch nog meer weet Hij van
den Heere te zeggen Hij is ook een schild,
Zonder het schild gaat de Oostersche
krijger niet gaarne ten strijde. Hij ware
ook anders niet beschut voor de pijlen en
werpschichten der vijanden, pijlen wier
punten dikwerf gedoopt waren in vergif.
En als eene vesting moest worden bestormd,
dan werd schild naast schild omhoog ge
houden, en vormden zij een dak hovende
hoofden der krijgers.
Wij behoeven een schild in den strijd
wij leven te midden van zoo vele gevaren.
De vijand der zielen loert achter eiken
boom; van uit ongedachte plaatsen bestookt
hij ons. Zijn wij ook naar het lichaam in
perikel, het aantal der geestelijke gevaren
is legio. Satan weet zijne gulden appelen
te doen vallen in het spoorde zonde om
ringt ons zoo ligt, en is er dan geen ge-
O O 1 O fc>
vaar voor vadsige rust, dienen der wereld,
vervreemding van God, wandelen in be
geerlijkheid des vleesches? Tegen onze
geestelijke en lichamelijke vijanden behoedt
ons de Heere. Dan bij Hem eene veilige
toevlucht, Hij is eene sterkte om daarin
te wonen. Dat begreep de dichter die van
het gevogelte zong, dat een schuilplaats
hij 's avonds met zijn makkers naar de kroeg
ging. Rika zag wel aan zijn geheele voorkomen
dat er weder iets hecrschte dat niet goed was.
Toch vroeg ze: Wil ik even naar den winkel
gaan ou het noodige te halen, vader? Zij kreeg
geen antwoord, en z;j wist ook, als ze verder
vroeg, dat h'j met z'jne gewone gestrengheid
zou antwoorden. Zij bleef staan bij het vuur,
als wachtte zij nog altijd wat haar vader zou
zeggen, doch hij sprak niet. Toen hij zich ein
delijk wat had opgeknapt, liep h;j weg zonder
eenig geld achter te laten, trok met geweld de
deur achter zich toe, en was spoedig tusschen
het drukke gewemel verdwenen.
Wat dunkt u, kinderen, van znlk een ver
jaardag als Rika thans beleefde? Ach, hoe
verlangend had ze naar vaders thuiskomst uit
gezien, opdat zij dan wat te eten zou krijgen,
want ze had hanger; en dat ze juist heden ver
jaarde, verhoogde nog haar verlangen, want de
Heere mocht haar bede eens verhoord hebben
om haar vader was het dan ook slechts dezen
avond bij haai' thuis te doen blijven en genoeg
lijk bij elkander te zijn; en nu? ach, geen
stukje brood o n haar honger te stillen, zelfs
geen antwoord op haar vriendelijke vraag.
Schreiend van [droefheid ging zij naar haar
buurvrouw om daar haar nood te klagenwel
licht zou zij voor haar nog wel een woord van
troost en een weinig e'.en hebben. O, zij dankte
er den Heere voor, dat Hij deze goede oude
vrouw, die eigenlijk voor haar dagelijks brood
niet behoefde te werken, bij haar deed inwonen;
want ware dit niet het geval geweest, het arme
kind zou zekerlijk reeds van kommer en gebrek
zijn omgekomen.
Worm
