Christelijk
Vrijdag 25 November 1887.
2de jaargang N°. 91.
IN HOC SIGN O VINCES
W„ BOEKHOVÉN.
Abonnementsprijs per drie maanden 50 Cent, franco p. post.
ugen ontbreken.
oltgensplaat. Ook in deze gemeente zijn
;e familiën in rouw gedompeld, door het
aan van bet stoomschip W. A. Scholten.
ieuwe Tonge, 23 Nov. Dinsdagavond om-
ks half zeven kwam de molenaarsknecht
Y. met paard en wagen van Battenoord naar
iwe Tonge. Halfweg aan den dijk gekomen
een manspersoon op die bet paard bij de
;els greep en geld eisebte. De aanvaller scheen
echter vergist te hebben, want zoodra hij
erkte dat bet onze molenaarsknecht was
hij zijns weegs.
lirksland. Op de stemming alhier jl. Dins-
gehouden zijn de aftredene heeren weder
ozen, nl. den heer G. L. Warnear als kerk-
d; C. W. Werner en B. Vis als notabelen,
heer J. v. Zuren en P. v. Dongen verkre-
notabelen elk 1 stem.
jffeiiandarn. De begrooting dezer gemeente
E het dienstjaar '1888 is door heeren Ged.
:€foedereede. De nummers 17, dergeldlee-
jfj v°or het Telegraafkantoor, en 21, voorde
afplaats, zijn in de laatste raadsvergadering
loot, welke gelden ten kantore van den
ente-ontvanger beschikbaar zullen gesteld
en,
Hellevoetsluis, 23 Nov. Heden nacht is
ak gedaan bij den herbergier K. W. Pa-
s nu de 3e maal in dit jaar, dat zulks
laats vond. De vorige keer ontvreemde
J00 gulden en nu was hij niet in de
reid iets mede te nemen. Tot nog toe
ler niet bekend. De politie doet onderzoek,
sse, 16 Nov. Door bet breken van
k, waardoor de paarden niet meer te
aren, geraakte beden morgen een ge-
gen met suikerbieten van de kaai in
Advertentiëll van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent.
Advertentiën driemaal geplaatst worden slechts tweemaal berekend.
Advertentiën worden bij den Uitgever ingewacht tot Donderdagmiddag 5 uur.
bestemd, Aalvertenfïëia en verdere Administratie, franco loc te zenden ansi den Uitgever.
uiac}jJ'echtvaardigen op, en in den hemel zullen
van drib c^e bier meenden niet verhoord te zijn,
dat rijker evenveel stof hebben om God
machfcvuriglijk voor Zijn heerlijke leidingen te
bij deianken dan zij, die zich de louterende af
wijzing van teedere begeerten minder be-
Niet lwust waren. Ja, ook wordt Hij aan deze
boog ji'jde des grafs vaak geloofd en geprezen
door Zijne kinderen, omdat Hij hun niet
"atgene gaf, waar zij in hun kortzichtigheid
om vroegen.
Mei nieuwe MesrecM.
voor de Zuid-Holandsche en Zeeuwsche Eilanden
eggagE^j«aia^^|jafea^a^&g^^*fcT<tsH&ig^BaigKg5^K2gqj
ontvangen
rinan L. Beekman sprong nog bij tijds
wagen, toen paarden en wagen in de
Jlen. Tot verbazing bleef de voerman
|n ongedeerd.
■opmerkelijk dat bij bet ontzettend druk
op de kade, gedurende bet vervoer van
niet meer ongelukken plaats hebben.
Jen verneemt zal de inwijding van het
orgel in de Ned. Herv. kerk plaats beb-
23 Nov. e.k. des avonds ten zes ure.
'.foordracht ter vervulling van de vacante
trng van onderwijzer aan de openbare
alhier, zijn geplaatst de heeren C. Ringel-
van Duivendijke, C. W. v. Nieuwenhui-
n Bt. Maartensdijk en P. A. v. Bloppoel
rikzee.
p.^preeht geloovige gevoelt wel, dat hij met
ey)etrekking tot aardsche levensomstandig-
groot eden altijd voorwaardelijk en met onder-
deeld werping aan Gods wijze beschikkingen heeft
een frp bidden. Het geheim van de geestelijke
worde: racht," heeft iemand naar waarheid gezegd,
e1n
C:
ligt
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
en Bommel, 22 Nov. De begroeting dezer
eente voor den dienst 1888 is van Ged. St.
provincie goedgekeurd terug
jedraagt in ontv. en uitg. f 14883,725
Drongelen. Huisvrouw van C. Troost beide
iren, opgevoed en gehuwd alhier. Slechts
eenigen tijd met terwoon te Bennekom ge-
.gcl, ondernam voor eenige weken geleden
man alleen de reis naar Amerika om spoedig
™uw met drie kinderen te halen, en beden
hij zijn wenscb verwezenlijkt zien. Doch
as! de bedroefde familie alhier moest baar
hare drie kindertjes tot de vermisten zien
schreven. Wie zal ons den toestand schetsen
zulk een vader?
eze week is bier eon persoon bij zijne fa-
uit N. Amerika overgekomen welke daar
20 jaren heeft doorgebracht; een huisge-
'elke tot zijne familie behoorde zal hij bij
vertrek medenemen. Een bewijs dat bet in
■°o M Met slecht is, daar bij over enkele
ook een buisgezin over heeft laten bomen,
elissaut, 23 Nov. De heeren J. v. Eeuwen
Nagtegaal hebben hunne benoeming tot
poogden, en de heeren L. Driendijk Wz.
erarenet en J. Gebraad als Notabelen der
kerk aangenomen.
in ontv. en uitg. op ƒ3,626,035 goedgekeurd.
UITGEVER
§«HHGL§»ME.
in niets te willen dan wat God wil,
het te willen omdat God het wil."
od hoort gewisselijk en altijd het gebed
an wie Hem vreezen, terwijl hij de zon-
edienaars, die buiten Hem om verkeeren,
iet hoort. Maar de wijze van verhooring
en ijri'jGhoudt God zich voor. De schijnbare
daarnjiiet-verhooring blijkt vaak later de heer-
religie jkste verhooring te zijn geweest. Het
des Sc:omt er slechts op aan, het lichtpunt te
Wiennden, vanwaaruit ons troost en verkwik-
standadng kunnen toevloeien. Gods weg is in
predik iet heilgdom. De wegen, die Hij met Zijn
geliedkunstgenooten houdt, begrijpen zij niet
held Maar eenmaal gaat het licht den
Tot bemoediging nu van zwakken in
o o
aan
melijkg;
De
nette
van
moed
de
m
het geloof staan ons in de H. Schrift aan
grijpende voorbeelden opgeteekend, die
te besons toonen, dat God zelfs aan zijn meest
zegen bevoorrechte lievelingen wel eens iets heeft
er dooonthouden, waar zij, wegens gemis van de
hart toen ik hem zag overgegeven aan de bespot
ting dier kinderen. Ik bracht hem in de keuken,
deed hem plaats nemen bij bet fornuis, dat flink
gestookt werd, en was nu in de
gelegenheid
BERO
dhr. Biss
D^Bonijden zwerver eens goed op te nemen. Ik begon
wijt, nleen gesprek met hem en zag een zekere matheid,
WoXch!die uit zijn oog sprak, langzamerhand verdwij-
aiir. Bisscinen toen bij eenigen tijd gezeten was.
^aangi man!" zei ik na eenig zwijgen, werd
naar Artihge nu eigenlijk zoo geboren, d.w.z. als bedelaar
(Geld.);naof bedelaarskind?"
M RED Ai ijMijn waarde heer!" was zijn antwoord, als
cand. teöik u moest zeggen, hoe ik eens dagen van
geluk en voorspoed doorbracht, en nu tegen een
dag levens meer opzie dan tegen den dood,
gij zondt die vraag niet gedaan hebben.
Ik begreep een gevoelig deel zijner levensge
schiedenis aangeroerd te hebben en was belang
stellend geworden; tevens trof mij de juiste
zinsvorming des armenik schikte mij tot
luisteren, en verzocht hem mij iets van zijn
leven te vertellen terwijl hij bij het fornuis
„wat tot zich zeNe" kwam, zooals onze buis
moeders plegen te zeggen.
„Mijn vader", zoo begon bij, „woonde te
Deventer, en was koopman. Vooruitgang in
zijne zaken stelde hem in staat zijne bezighe
den van de band te doen, terwijl bij een ge
deelte aan mij overdeed. Ik was toen 20 jaar
en bleef nog geheel onder zijn toezicht. Het
gebeurde omtrent dezen tijd, dat ik kennis
maakte met eene zeer nette familie, die ik nu
en dan bezocht. De beer des huizes dreef,
evenals mijn vader gedaan had, handel in graan.
Na eenigen tijd met hem verkeerd te hebben,
hield ik met dat gezin op zekeren dag een
Eene oude
Ds. Gunn
Weldadig!
Deefcinan
leeraar d«
Hmdelooj
Dinteloori
Ds. ter H
Kamp te 1
cand. te G
Ch
bero:
burg te B:
aang:
naar Zaan
bejda:
BERO
Kiemende
Langbroek
beda:
Klundert.
26 Oct
geref. gei
over de
weuscht
Werd
meerden
van geve
Men besl
digden te
renden, t
gezin op
gesprek over misdrijven der jeugd.
rechte kennis van hun belang, hun hart
op gezet hadden.
Laat ons eens zien wat aan Mozes in
dit opzicht overkwam. Let wel, Mozesden
man Gods, den middelaar des ouden tes
taments, met wien God in de brandende
braambosch van mond tot mond had ge
sproken, en die getuigenis had bekomen,
dat hij getrouw was in geheel Gods huis.
Deze hoog begenadigde Mozes vraagt om
iets aan zijn God, hetwelk hij niet verkrijgt.
Met het volk, waarover de Heere hem
tot leidsman had geroepen, is hij genaderd
tot vlak voor de grenzen van het beloofde
land. Vele van zijn vroegere tijdgenooten
zijn reeds gestorven, en ook hij is al ver
op zijn dagen gekomen. Wat was nu na
tuurlijker dan dat hij verlangde om dat
land binnen te trekken, er de banier des
Heeren te planten, en de menigvuldige
vijanden die er zich in bevonden, ten onder
te brengen. Neen, het was niet uit zelfzucht,
met vleeschelijke bedoelingen, om een ge
makkelijk leven in Kanaan te leiden, dat
Mozes er heen wilde. Hij wist hoe moeie-
lijk het was om zijn volk eenigszins in toom
te houden. Gedurig brak het uit in mur
mureering en afgodendienst. Maar hij kende
ook de heerlijke uitreddingen, waarmee God
zoo menigmaal zijn ziel had verkwikt. Hij
herinnerde zich de overwinningen, die hij
nog kort geleden had mogen behalen op
Sihon, den Koning der Amorieten en Og,
den koning van Basan, en zooveel meer.
Was Mozes ook niet zeer gewend aan
de gebedsverhooring? Had hij niet voor
Farao gestaan, en tot negen maal toe een
plage van zijn land weggebeden? Had hij
dame, in bet gezelschap, liet zich ontvallen:
Mijnbeer, uw vader ging indertijd ook niet
vrij van aanmerkingen. Hij bezat geen karakter,
en, in weerwil van uw grootvaders waarschu
wing, knoopte bij betrekking aan en trouwde
bij met uwe moeder, die toen ook niet deugde
en veel te los was".
Die woorden zijn voor mij zaden des verderfs
geweest, die snel ontkiemdenboe dit geschiedde
verbaal ik slechts noode.
Ik luisterde, zonder één woord te verliezen,
en bij vervolgde
't Werd winter. De kale toppen der boomen
teekenden zich scherp af tegen bet scboone groen,
dat de zomer te aanschouwen bad gegeven. In
het midden van een boscbje was een vijver, die
door den scherpen adem der vorst in eene spie
gelgladde vlakte was veranderd. Daar schaatsen
te rijden! Dat-gaf genot! Vader achtte bet ijs
nog te zwak; mijn eerbied voor de meeningen
mijner ouders, en tegelijk, mijne gehoorzaam
heid aan ben, waren echter zeer beperkt ge
worden ik bad alle achting tegenover ben ver
loren, toen ik wist wie zij geweest waren. Ik
ging op bet ijser waren er veel die zich ver
maakten. 'kZag veel oude kennissen en men
reed zonder gevaar.
Zonder gevaar?
Vader had in ieder geval mis gezien, zou bij
me van 't ijs willen houden? dacht ik. Vader
bad vroeger niet gedeugd", kwam mij opnieuw
in de gedachte.
Zoo mijmerende, wendde ik mij, teneinde terug
te keeren, toen ik plotseling omver geworpen
werd door een jong mensch, dat mij, invliegende
vaart, voorbij reed. Ik viel en brak een been.
Gestraft
zich niet op Horeb een eenige bidder ge
toond voor zijn volk? En wie telt het aan
tal keeren, dat hij in de veertig jaren, die
daarna volgden, bij God voor dat volk tus-
schenbeide trad, en de Heere zich op zijn
gebed weder ontfermde. Ja, hij vermocht
door zijn bidden zooveel, dat God later
door Jeremia aan zijn hoovaardig en afgo
disch Juda als het klemmendst bewijs van
Zijn verbolgenheid liet schrijvenal stond
Mozes voor mijn aangezicht, zoo zou
toch mijn ziel tot dit volk niet wezen." En zou
God hem dan thans de kroon op zijn werk
weigeren, en het einde van zijn zoo nroeie-
lijken tocht niet doen halen? Zou dat van
's Heeren zijde niet hard wezen over Mozes
Zoo kan het schijnen. Maar het was
tot Mozes eigen heil, dat God tot hem zeide:
het zij u genoegspreek niet meer tot
Mij van deze zaak." Ware de bede ver
vuld geworden, op de wijze zooals Mozes
het voor had, dan waren Gods rechtvaar
digheid en heiligheid gekrenkt.
En gesteld eens, dit zou in God mogelijk
geweest zijn, dan kon het immers aan
Mozes toch geen voordeel opleveren. Alleen
die verlossingen, welke gepaard kunnen
gaan met volkomen behoud van Gods deug
den, ontsluiten den mensch een bron van
(Wordt vervolgd.)
geluk.
Wij willen onzen lezers nog eens duidelijk
zeggen, wie er nu eigenlijk in het a. s. voor
jaar, als er een geheel nieuwe Kamer van hon
derd leden moet bijeen gestemd worden, kiezers
zullen zijn:
I. Zij, die naar een zekere, vastgestelde huur
waarde in de personeele belasting betalen.
opgenomen,
huiswaarts gedragen en
Ik werd
verbonden.
Daarop volgden twee maanden van rust, die
ik ter herstelling behoefde. Wat 'n tijd
»Dat ijs was toch sterk genoeg", was het
eerste wat ik mijn vader onder bet oog bracht.
»0ch mijn jongen", was zijn antwoord, »laat
dat nu rusten. Je bad mijn raad moeten volgen,
en niet op bet ijs zijn gegaan".
Praatjes, vader", ik kan dat zachte verwijt
niet dragen, »je bent vroeger de bevelen uwer
ouders ook niet altijd even juist nagekomen"
In vaders oog kwam een traan. Hij ontstelde
en ging been.
In plaats van verteeder d te zijn werd ik ge
sterkt in de meening dat bet verleden mijner
ouders afkeurenswaardig was.
Ik herstelde gedeeltelijk, doch bleef steeds
eenigszins kreupel. Later verergerde dit. Lang
zamerhand ontstond er eene verwijdering tus-
schen ons. De zaken bestuurde ik geheel wille
keurig, en zelden in den geest mijns vaders.
Hij nam mij van bet kantoorik kwam in op
stand enverliet het ouderhuis.
Toen volgde ellende. Daling, trapsgewijze.
Hoogmoed verhinderde mij terug te keeren, en
boe dieper ik viel, des te verder verwijderde ik
mij van mijne geboortestad.
»0, God! wat word er van den mensch! Ik
ontstelde en dacht aan Oldenbarneveld".
Tranen liepen over zijne wangen, de handen
voor het aangezicht slaande, stond bij op, en
hoewel ik bem terug trachtte te houden, drong
hij zich, door de gang, naar buiten.
Toen bet avond werd opende ik mijn dag
boek, en schreef: „Eert uwen vader en uwe
moeder, sprak de Ileere onze God".