Christelijk
&2.
ING
iNTIÜH
R
Vrijdag 10 Juni 1887.
2de Jaargang N° 67.
IN HOC SIGNO VINCES
Belangrijk Bericht!
die zich vóór 1 October verbinden,
Ui
- 0
A
j
L
A
d bij
ERDAM.
IG.
Abonnementsprijs per drie maanden 50 Cent franco per post.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
UITGEVER
W. BOEKHOVEN,
SOMMELSDIJK.
Advertentiën 10 cent per regel.
tweemaal berekend..
Advertentiën worden bij de Uitgever ingewacht tot Donderdagmiddag 12 uur.
Alle stukken voor tie Medactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te aenden aasa den Fit gever.
Onze geachte abonné's BUITEN Flakkee
hebben s.v.p de goedheid het abonne
mentsgeld over het verloopen kwar
taal (na aftrek van de onkosten) zijnde dus
45 cent, ons vóór 15 Juni te willen
toezenden, 't Zou ons spijten na dien
tijd met 10 cent verhooging voor in-
casseering daarover te moeten dispo
neer en. De Administratie.
„Maas- en Schelilebode",
ook hen
W'JBEKK ALEUT.MS2M.
Feuilleton.
JOHANNES HUSS (1373-1415.)-
Aersclieidenlieid «tea* gaven
en één freest.
- - 1
-r<f
\'l
v
t
iel.
nge.
iringvl.
2t.
h,ar, Post-
lden^
ERFLAKKEE.
JG."
5,30 u.
6,46 u.
10,30 u.
11 u.
2,45 u.
4,-— u.
5,u.
5,30 u.
|iet de stoom-
omgekeerd.
9,— u.
9,45 u.
Id. 5,uur.
6,—
6,30
lidd. 3 uur.
3
Zondags.
dags 8 uur.
pags 3 uur.
EL."
iam.
4,30 ure.
6,h
I. 1,30 ure.
2,30
u.)
11,30
2,
11,30
11,30
11,30
9,45
9,45
9,45
9,45
9,45
9,45
voor de Zuid-Hollandsche en Zeeuwsche Eilanden,
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdag.
Binnenlandsche Advertentiën driemaal opgegeven worden slechts
Ten bewijze dat wij het' abonneeren op ons blad
ook onzerzijds weten te waardeeren, en tevens tot
aanmoediging voor nieuwe inschrijvers,
is ons voornemen
ALLE ABONNEES OP DE
zoo de Heere wil en wij leven,
met 1 Januari a.s., een keurige
cadeau te geven.
Het SCHILD, dat bij een onzer beroemdste
lithografen in Nederland wordt vervaardigd, als
mede de INHOUD, zal niets te wenselien overlaten.
Dat deze opoffering onzerzijds door onze geachte
abonnees zal worden op prijs geste'd, betwijfelen
wij geenszins. We verzoeken echter, dat elk in
zijn omgeving de bedoeling des uitgevers zal helpen
bevorderen, en ieder alzoo van de gelegenheid ge
bruik make, om kasteloos een wekelijksehc
scheurkalender te ontvangen, door zich
voor een jaar te abonneeren op de
MAAS- en SCHELDERODE".
db uitgever.
Juni.
Zon
Maan
Markten.
op
onder
op
10
Vrijdag
3.41
8.17
11.39
11
Zaterdag
3.41
8.17
12
Zondag
3.41
8.18
6
13
Maandag
3.41
8.19
l.x.0.28 vm.
14
Dinsdag
3.41
8.19
49
15
Woensd.
3.40
8.20
1.09
16
Donderd.
3.40
8.20
1.30
Biervl. veen.
DOOR
G. v. d. HAM.
(Vervolg van 8 April No. 58.)
De woedende volksmenigte begeerde var. hem,
dat hij herroepen zoude hetgeen hij geleerd en
gepredikt had, maar, daartoe stond de moedige
krijgsheld te vast in zijn geloof; hij antwoordde
met alle be'istheid»De waarheid, gelijk ze in
het Woord mijns Gods is geopenbaard zal ik
uit al mijn kracht blijven verdedigen tot mijn
dood, want dit staat vast en zeker, die waarheid
blijft eeuwig en doet overwinnen. En indien ik
genrde in Gods oog heb gevonden, zal Hij mij
doen volharden in dezen heiligen strijd en mij
1 Cor. 12 4.
Groot en heerlijk zijn de gevolgen van de uit
storting des H. Geestes. Want niet alleen woont
die Geest na het eerste Pinksterfeest geregeld
in de gemeente des Heeren, maar wat van
die inwoning wèl moet onderscheiden worden
Hij deelt ook vele gaven aan hare leden mede.
Wij bedoelen hier niet de gaven van geloof,
liefde en bekeering, die alle wedergeborenen ten
leven met elkaar gemeen hebben, maar de meer
bijzondere gaven, die de Geest hun in groote
verscheidenheid naar Zijn vrijmachtig welbehagen
verleent. Paulus noemt er "een aantal op in vers
810 van hetzelfde hoofdstuk, waarin hij dit
onderwerp behandeld, en hij werd tot die behan
deling geleid, doordien er sommige menschen
waren, die vreemde talen in het midden der ge
meente spraken en zich daar wat op verhoovaar-
digden, terwijl weer anderen, die deze gave niet
bezaten, dezulken gingen minachten en mijden.
Sommigen waren bang van dat spreken in vele
vreemde talen, want, zoo dachten zij, omdat wij
het toch niet verstaan, kan Jezus wel gevloekt
worden in ons bijzijn, zonder dat wij het weten.
Paulus wijst er hun nu op, dat niemand, die door
den Geest Gods spreekt, Jezus eene vervloeking
noemt, en dat niemand kan zeggen Jezns den
Heere te zijn dan door den Heiligen Geest. En
dat de sprekers van vreemde talen Jezus toe
behoorden, wilde Paulus dat zou worden veron
dersteld door de overige gemeenten. Alzoo moest
die veronderstelling hun ook vertrouwen inboe
zemen. Voorts somt hij nu een reeks van die
gaven op, welke in de Corintische gemeente ge
schonken waren. De een bezat veel wijsheid en
doorzicht; een ander een groote mate van kennis;
een derde het geloof, niet het zaligmakend ge
loof, want dat hadden zij allen, maar het geloof
om wonderen te verrichten; een vierde had de
gave om door het gebed terstond genezing aan
te brengen van lichamelijke krankheden; een
vijfde deed nog andere krachtige teekenen; eeu
zesde schoof het gordijn der toekomst weg en
en zag vooruit op de gebeurtenissen van latere
dagen; een zevende onderscheidde de geesten,
zoodat hem geen schijn- of tijdgeloovige ont
ging; een achtste sprak, zonder studie gemaakt
te hebben, in vreemde talen, en een negende
legde die talen weer uit en bracht ze over in
voor anderen verstaanbare talen.
Eenige van de hier genoemde gaven komen
thans niet meer voor in de gemeente. De H. Geest
keurt het stellig niet meer noodig ze te verleenen,
anders zouden ze er zijn. Reeds dit moet ons
bevredigen, maar de reden waarom de jonge
zekerlijk schenken de kioon der overwinning in
den strijd dien ik voer in Zijnen naam."
Reeds lang was zijn roep doorgedrongen tot
den Paus, doch deze had zich lang weèrhouden
om den koning van Bohemen, in wien Huss een
beschermer had gevonden. Doch toen deze den
moed wat liet zinken en ook wei een weinig
toegeven moest, nam de Paus de gelegenheid
tebaat en deed Huss in den ban. Wat hij toen
van alle zijden had te verduren, is niet te om
schrijven. Evenwel ging hij voort mét aan zijne
kuddedie zich volgaarne om hem schaarde,
het brood des levens uit te luiken.
In het jaar 1414 was de groote keikvergadering
te Conslantz in Zwitzerland bijeen geroepen om
een einde te maken aan de verwaning der kerk,
want sints vele jaren heerschte er verdeeldheid.
Nu werd Huss opgeroepen om voor dezelve te
Corintische gemeente sommige van die buiten
gewone gaven ontving, is wel te gissen. Zoo bv.
de gave der onderscheidene talen. Immers, de
kerke Gods was tot dusverre binnen Israël, dus
onder één volk besloten geweest. Zou bet Evan
gelie zich nu snellijk verbreiden, dan moesten
de volken de boodschap des heils toch in voor
haar verstaanbare klanken kunnen opvangen.
Ook had de onderscheiding der geesten groote-
lijks haar nnt voor de afperking der nog weinig
vormelijk belijnde gemeenten.
Verscheidenheid in de meer gewone gaven
is er intusschen overal geweest en steeds ge
bleven. Paulus had de gave om te planten en
Apollos om nat te maken. Paulus was sterker
in het schrijven dan in het sprekenmaar Apol
los was zóó welsprekend, dat zelfs een deel der
gemeente zich naar hem ging noemen. Johan
nes had de gave om diep na te denken, scherp
te onderscheiden en teeder lief te hebben. Pe
trus was weer de man van het krachtig willen,
en Jakobus liet zich weer kennen als een, die
de gave van besturen bezat. Dit bleek ook op
de vergadering der apostelen en ouderlingen, men
zou kunnen zeggen, op de eerste Synode te Je
rusalem (Hand. 15). Toen Petrus met gloed het
belang der heidenen bepleitte, zoodat de chris
tenen uit de joden er zich bijna aan moesten
ergeren, wist Jakobus te spreken op een wijze,
die beide, joden en heidenen, bevredigde. Het
zelfde verschil van gaven merkt ge ook bv. tus-
schen Luther en Calvijn op. Luther heeft zelf
verklaard, dat hij met zijn mondeling getuige
nis nog voor vele duivelen niet uit den weg zou
gaan. Calvijn was weer veel spoediger versaagd,
en was meer de man van de pen. Hij over
peinsde de gekeele Schrift, legde haar van voor
tot achter uit, en gaf de regelen des geloofs aan
op zoo voortreffelijke wijze, dat wij er nog steeds
ons voordeel mede kunnen doen.
Ieder zal in zijn eigen kring de voorbeelden
kunnen vermeerderen. De een munt uit in kennis,
de ander in schranderheid, een derde leerde de in
zettingen des Heeren in den weg der verdrukking
gen kennen, en kan anderen dienen met den
schat zijner ervaringen, een vierde heeft weer
bijzondere vrijmoedigheid in het vermanen, een
v jfde heeft de gave van stille overpeinzing. Het
spreekt van zelf, dat wij hier slechts goede gaven
opnoemen. We weten anders ook wel, dat er
lastige onverdraaglijke mannen of twistzieke
zusters en met vele andere ondeugden behebte
leden in de gemeente kunnen gevonden worden,
maar al zulke treurige eigenschappen zijn gaven
des duivels, waartegen dient gestreden. En wj
hebben het nu over de gaven des Geestes, en
dat zijn enkel goede gaven, die ons rijker ma
ken en verheffen in den waren zin.
verscl ijnen. Hij ontving het koninklijk bericht,
maar bernrrkte al spoedig daaruit hoe men hem
met list naar Constantz wilde lokken.
In dezen brief wordt hij de eerzame Huss ge
noemd. Er wordt in ingezegd, dat hij onder be
scherming van den koning Sigismund stond. Dat
hij op de te houden vergadering niet openlijk
zal worden verhoord, maar aan elk in 't bijzonder
zal worden aanbevolen. Dat hij met alle beleefd
heid zul worden behandeld en hein alle gemakken
ten dienste zullen staan en dat hij, desverlangd,
per rijtwg of paard geheel kosteloos weder huis-
waaits kon keeren. Huss begreep zeer wel dat
men hem op die wijze in den stiik wilde doèn
loopen maar schoon hij dit vermoedde, en hij
had het goed voor, kon hem toch dit bericht
niet afschrikken. Het was hem als 't ware een
blijde klankwant koe schoone gelegenheid was
Al deze gaven zijn nu hoogst nuttig, zoowel
voor de éénheid, den wasdom en de schoonheid
der gemeente zelve, als tot opluistering van Gods
deugden.
Juist de verscheidenheid bindt samen in het
leven. Paulus maakt dit duidelijk als hij vraagt
Ware het geheele lichaam het oog, waar zou
het gehoor zijn? ware het geheele lichaam ge
hoor, waar zou de reuk zijn?" Als alle leden
evenveel kennis bezaten, of evenveel gevoel, of
evenveel beleid, of evenveel wilskracht, dan had
den zij elkanders hulp niet noodig„en verviel
alzoo de reden tot onderling verkeert. De gemeente
zou dan geheel opgaan in de kennis, zonder
dat het hart zijn eisch kreeg, of omgekeerd zou
ze zich slechts in gevoelsstroomen baden en de
kennis veronachtzamen. Zij zou of te driftig zijn
in het handelen, of te lijdelijk en traag zich
betoonen.
God wil de verscheidenheid. Dat is ook overal
in de natuur op te merken. Geen twee planten
of plantdeelen zijn volkomen aan elkaar gelijk.
Ook de natuurlijke karakters der menschen ver
schillen, en dit onderscheid wordt door Gods Geest
bij de wedergeboorte niet terzijde gesteld, maar
elk karakter geheiligd en in dienst genomen tot
hooger doel. Tevens wordt dan, als de een zijn
bijzondere gaven ten nutte der anderen aanwendt,
het geheel der gemeente door die verscheiden
heid gebouwd en versierd.
De gemeènte van Christus is een schepping
des drieëenigen Gods, en zou daarin dan geen
orde en schoonheid heerschen? Wel is zij uit
wendig nog zeer bezoedeld en ongaaf, en dus verre
van schoon; maar des Konings dochter is'ook
alleen over haar inwendig schoon te roemen en
de gaven des H. Geest behooren tot die inwen
dige schoonheid. Evenmin als een schilderij met
slechts aan elkaar gelijktoonige beelden schoon
zou kunnen geacht worden, evenmin zou de ge
meente des Heeren een aanlokkelijk voorkomen
hebben, indien al hare leden dezelfde gaven en
eigenschappen hadden. Die leden bleven dan ook
op zichzelf staan, hadden niets van elkander noo
dig en zouden slechts blijven wat zij waren. Maar
nu is er gedurige aanleiding en drang tot onder
ling verkeer. Daardoor werken de leden aan el
kanders opbouwing en volmaking.
Het is alzoo van groot belang, dat de ver
scheidenheid van gaven in de gemeente niet worde
terzijde gedrongen of veronachtzaamd, maar dat
men er mede rekent en er zich in verheugt. Zij
die veel kennis bezitten, mogen zich niet aan
stellen, als hadden zij de warmte niet noodig van
hen aan wie God een rijke ervaring des .gees
telijken levens schonk. Zij, die bedeeld zijn met
een fijn en diep gevoel, zoodat ze als op den
toets veel onderscheiden, waarover andere broe-
dit voor hem om zijnen Koning te dienen en
ook dan zijnen naam stoutmoedig te belijden.
Hij aarzelde dan ook niet lang zich op te maken
en de reis te aanvaarden, teneinde op den be
paalden dag te Constantz te zijn. Een viijgeleide
was hem vanwege den keizsr gezonden.
Eer hij zich derwaarts begaf, deed hij een
beroep op zijnen Heer Jezus en versterkte bij
zich op zijne knieën door een hartelijk gebed.
In den raam des Heeren begaf hij zich opweg,
wel vermoedende, dat hij zich in der leeuwen
muil wierp, maar hij achtte het als zijne roeping
om aldaar te verschijnen, opdat men niet mee-
nen zoude, dat hij uit vrees of angst achter
wege bleef.
Op zijn reize schreef hij nog aan zijne gemeente
die hij innig liefhad: »Wat toch, geliefde Broe
ders en Zusters in onzen Heere Jezus Christus,
n.
i
A
X
A„
- - 9
f j - -- tü'd1 -i
i.
