Orqaan ter verspreiding der Christelijke Beginselen in Zeeuwseh-Vlaanderen.
No. 274.
Zaterdag 4 September 1920.
3e Jaargang.
Ën zij voelen zich.
BUITENLAND.
ABONNEMENT: Bjj bezorging fl,l5 per drie maanden. Franco per post voor Nederland f 1.25.
„Zeeuwseh-Vlaanderen" te Ter Neuzen
dit blad betreffende, moeten worden gezonden
aan den redacteur, J. HOMMES, Lange Kerkstraat 5, Ter Neuzen.
Uitgave van de Christelijke Persvereemging
Alle stukken, de redactie en administratie van
ami HOMMES, Lange hl
ADVERTENT1ËNVan 1—4 regels fQ.C,0. Elke regel meer /"0.15. Abonnementen per
contract. Crisistoeslag 15%. Inzending van advertentiën tot 12 uur 's middags op
de verschijndagen bij den drukker I). II. LlTTOOIJ Az. te 1 er Neuzen.
Al wat socialistisch is, roemt één
machtige vereeniging.
Een vereeniging, gewoonlijk aangeduid
met de initialen I. V. V. hetgeen wil
zeggen Internationaal Verbond (van)
Vak vereenigingen, of wilt ge 't. korter
„Internationaal Vak Verbond."
Dit I. V. V. heeft bij al wat met-
socialistisch is, vooral meerdere bekend
heid gekregen door de internationale
boycot tegen Hongarije.
Onze landgenoot, de socialistische heer
Edo Fimmen, een der secretarissen van
die vereeniging, heeft daarbij vooral
naam gemaakt.
Caricatuur-teekenaars gaven ons op
verschillende wijze zijn beeltenis in „Het
Volk" en „De Notenkraker".
Hij werd daarin o.a. voorgesteld als
een man, open en rondborstig, die met
minachting neerzag op de officiüele di
plomaten en van hen den scheldnaam
„Proleet" kreeg.
De boycot tegen Hongarije werd ge
personifieerd in een forsche stoere arbei
der en de Hongaarsche regeering werd
op allerlei wijzen belachelijk gemaakt
Nu eens was deze een onder den
handdruk van den arbeider geheel in
krimpende autoriteit, dan weer een per
soon, kijkend door een omgekeerden ver
rekijker en nog weer een derde maal
een verminkt officier, wiens geheel
afgetakelde uniform niet alleen een
bewijs van groote armoede, doch mee
van bespotting wekkende ouderdom en
leeg vertoon was.
Al deze caricaturen en alle hoogdra
vende woorden des heeren Edo Fimmen
en zijn partijgenooten hebben echter aan
het 1. V. V.' niet de zege kunnen bezor-
gen.
We mochten daarop reeds wijzen.
Voor de lezers van de socialistische
bladen waren de verschillende artikelen
van hun voormannen zeer merkwaardig
om te lezen.
In het begin na de afkondiging van
de internationale boycot bevatten deze
bladen nl. niets anders dan alleen lof
tuitingen op de daad van bet I. V. V.
Het tweede stadium trad in, toen bun
bladen „ach en wee" begonnen te roepen
over de vele leugens in de Christelijke
en in andere zgn. „burgerlijke"organen.
Leugens, weet ge, over de internationale
boycot, want die bladen schreven, dat
de daad van liet I. V. V. heel weinig
uitwerking had en dus wel gedoomd was
tot mislukking. Kun je begrijpen, mislukt,
hoe kwamen ze er bij En al wat socia
listisch was, zong weer meer dan ooit
den lof van Edo Fimmen, het I. V. V.
en de boycot tegen Hongarije.
Toen kwam liet derde of laatste sta
dium. Telegrammen kwamen het feit
meedeelen, dat na langdurig beraad be
sloten was de boycot over Hongarije
maar op te heffen. De zaak was m a,w.
dus toch mislukt. „Het Volk" gaf eerst
nog wel een andere lezing over die be
richten, maar moest tenslotte toch ook
wel liet, van ernstige mislukking spie
kende feit meedeelen. En alle soeialis
tisclie organen hielpen onder het uitspre
ken van lofredenen mee, om die boycot
tegen Hongarije maar zachtkens te be
graven.
Een enkele praatte er nog wat over
na, beweerde hoog- ernstig ,,'t Was toch
bijna goed gegaan. Want als verschil
lende arbeiders beter besef er van had
den gehad, wat hun plicht, was, neen
maar, dan zonden we die terroristen in
Hongarije wel geleerd hebben."
Als,ja, maar dat was het juist.
Deze mislukking van de „sclioone en
heerlijke" daad van het I. V. V. bleef
echter toch een leelijk ding voor de so
cialistische heeren.
En lang zullen ze nagedacht hebben,
of ze lmn lezers en ook de niet-lezers,
die echter wel de „clericale" en neutraal
burgerlijke bladen lazen, niet eens op
iets anders konden vergasten, waardoor
de gedachten geheel van Hongarije zou
den afgaan en zich richten op dat nieuwe.
Doch wat zou dat moeten zijn
Gezocht en nog eens gezocht, totdat
het werd gevonden, 't Was weer het
I. V. V. dat een groote rol zou moeten
spelen in dit nieuw-komende.
Dan was ook voor dit misschien het
vervelende van die Hongaarsche kwestie
van de baan.
Het richtte n.l. een oproep tot de ge
organiseerde arbeiders der wereld om, in
verband met den Poolsch Russischeu
oorlog, alle vervoer van oorlogsbenoo-
digdheden stop te zetten.
En alsof dit nog niet genoeg was werd
in dezelfde oproep het wenschelijke be
toogd van het nemen van voorbereiden
de maatregelen om tot beëindiging van
de munitiefabricage te komen.
.Ta, desnoods zouden de arbeiders moe
ten overgaan tot, een algemeene werksta
king tegen den oorlog.
Ziet ge, dat is nu de nieuwe, groote
daad.
Al wat socialistisch is, juicht weer met
een groot gejuich. Daar is nu dan de
groote daad van het I. V. V., die heel
de wereld verbaasd zal doen staan „als
van een seldsaem wonder."
En met een variatie op bet bekende
gezegde zal men nu dan kunnen spre
ken
„Heel het raderwerk staat stil,
Als de machtige arm van het,
ff. V. V. het wil.''
„Oorlog aan den oorlog
Het is onder deze pakkende titel, dat
de heer J. Oudegeest, de andere secre
taris van liet I. V. V. in „Het Volk
een artikel heeft geschreven over deze
nieuwe daad.
En als gewoonlijk, de heeren zijn groot
van woord.
Vooral zijn ze op hun teentjes getrapt
doordat naast de burgerlijke partijen ook
enkele van hun partijgenooten den schrik
van het Bolsjewisme zoodanig beet heb
ben, „dat zé er maar niet van kunnen
loskomen,"
En die teenentrapperij werd nog erger
doordat de geheele burgerlijke pers blaast
tegen het bestuur van het I. V. V. „dat
de wereld wil rogeeren, de aangewezen
regeeringen op zijde zet, de bolsjewiki
in de kaart speeit, omdat Rusland mu
nitie heeft on Polen niet."
Dat is nu toch zoo verschrikkelijk mo
gelijk
Én vol edele verontwaardiging heeft
de heer Oudegeest dan ook de volgende
woorden neergeschreven
„Laat mij dadelijk zeggen, dat het
Bureau van het I. V. V. geen grein liefde
voor de bolsjewiki heeft, maar nog min
der vrees. Dit voorbijgaand verschijnsel
in de wereldgeschiedenis, «lat zich hoog
stens tot eenige weinige, slechts staat
kundig georganiseerde Europeesehe lan
den zal kunnen uitstrekken, zal, indien
niet alle teekenen bedriegen, uitloopen
op een min of meer parlementair groot-
kapitalistisch regiem, zooals Middel- en
West-Europa na de Fransohe revolutie
gekend heeft. Tenminste, wanneer
de leiders van den Volkerenbond inder
daad eindelijk eens zullen willen toonen,
staatslieden te zijn."
Toch schijnt het verwijt hem erg hoog
te zitten, want even verder zegt hij
weer
„Het Bolsjewisme is in de oogen van
het gansche Bestuur van het I. V. V.
het meest-dwaze, meest onmogelijke
dwangsysteem eener samenleving van
monschen, die eenigszins onderwezen,
zelfstandig en voor zichzelf verantwoor
delijk geacht kunnen worden. Een re-
geersysteem, hetwelk alleen mogelijk is
in een land als Rusland, waar door ge
brek aan organiseerend vermogen en
transportmiddelen in het onmetelijke rijk
en de absolute onwetendheid der mas-
saas, het diktatorschap de gewone re-
geeringsvorm sinds eeuwen is geweest.
In Rusland is „Vadertje" Czaar vervan
gen door „Vadertje" Lenin en de vroe
gere grootvorstelijke kliek door den kliek
der Volkskommissarissen.
Dacht men nu in ernst dat de bevol
king van een Middel- of West. Europee-
sclien staat zoo iets verdragen zou
In het land, hetwelk het minst demo-
kratisch gescholden werd (geheel ten
onrechte), het keizerlijke Duitschland,
was reeds lange jaren geleden de per
soonlijke vrijheid, de rechtszekerheid, de
demokratiscïie staatsvorm veel grooter
dan thans in het „socialistische" (sic)
Rusland.
Welnu, naar onze meening zal de
Duitsche massa het Bolsjewisme slechts
dan als redder ontvangen, wanneer de
Entente doorgaat deze massa door maat
regelen als hierboven reeds genoemd ten
doode te hetzen 1
Het wapen tegen het Bolsjewisme in
Duitschland is niet het snelvuurkanon
het wapen isvoedsel. En zoodra de
Entente dit wil inzien en de verzwakte
en hongerige arbeiders in Duitschland
vet en meel en melk stuurt in plaats
van ultimatums of Senegaleesche solda
ten, dan is het gevaar voor Bolsjewisme
in Europa geweken.
Een hongerige maag is steeds revo
lutionair en vraagt niet naar wat soort
revolutie er komen moet."
Ziet ge dus wel, lezers van „liet, Volk"
en ook gij niet-lezers van d.it socialisti
sche hoofdorgaan, dat liet I. V. V. het
bolsjewisme niet liefheeft, doch nog min
der het vreest.
Hoe heeft men zoo iets zelfs durven
veronderstellen
Is het wonder, dat aan het eind van
zijn artikel, de heer Oudegeest het nog
eens weer met nadruk uitroept:
„Uit het bovenstaande blijkt wel, dat
wij geenerlei neiging hebben het Bolsje
wisme te bevorderen.
Maar wij vreezen het ook niet!"
Moest er ook nog bijkomen, dat het
I V. V. en zijn groote mannen bevreesd
zouden zijn.
Waren ze dan bang toen ze de boycot
tegen Hongarije afkondigden
Was de heer Ondegeest dan bevreesd
bij de spoorwegstaking van 1903?
Neen, waarvoor zouden ze vreez n,zij
de mannen van de daad.
En vol bewondering over die nieuwe
daad wordt weer de loftrompet gestoken.
Wantde heeren voelen zich
V Leiders en volgelingen.
Steeds is er lof gezongen.
Lof in allerlei toonaarden op de
„Tweede Internationale", de groote ver
eeniging, gesticht door de socialistische
arbeiderswereld.
De „Internationale", die zou beslissen
over regeering en bestuur der volkeren,
die een algemeene solidariteit onder de
menschen zou brengen en alle oorlogen
zon doen ophouden.
Lof, die nog steeds sterker werd, als
de' leiders, de kopstukken uit die arbei
derswereld op het congres van de „In
ternationale" bijeen kwamen en daar na
urenlange conferenties gewichtige beslui
ten namen, besluiten h.i. tot heil van de
menschheid.
Doch zie, de oorlog kwam.
Velen dachten in hun ijdele waan, dat
het deze „Internationale" zou zijn, die
den krijg zou Weten te verijdelen en tot,
de machthebbers maar eenvoudig had te
zeggen Gij zult niet vechten. Dat het
de arbeiders, in solidariteit opgevoed,
zouden zijn, die weigerden de wapenen
op te vatien tegen hun „broeders".
Hoe hebben dezulken, die zoo dachten,
zich in hun ijdele waan vergist.
Hoe heeft het begin van dezen oorlog
de machteloosheid van de „Internatio
nale" aangetoond.
Immers de socialistische arbeiders, ze
wierpen hun wapenen niet neer, doch
ze streden tegen die „broeders".
Arme, arme Internationale!
Internationale, die nog armer en min
der van maebt werd, toen verschillende,
tot, haar behoorende socialistische groe
pen, zich aansloten bij de Derde Inter
nationale van Lenin, te Moskou.
Toch gaat „Het Volk", het socialistische
hoofdorgaan hier to lande nog maar
steeds voort den lof van de Tweede In
ternationale uit te bazuinen.
De kopstukken Troelstra en Vliegen
hebben beide „belangrijke" artikelen ge
schreven voor den aanvang van het con
gres er van, onlangs te Genève gehouden.
Hoewel, de laatste was soms toch
eenigszins pessimistisch.
Wat echter niet wegneemt, dat hij die
Tsveedo Internationale als de eenig goede
aanprees.
En waar de leiders voorgaan men
weet het gezegde daar belmoren de
volgelingen mee te doen.
Doch hoe rebelsch en ongehoord, daar
zijn er enkele, die tegen liet advies van
de leiders in, van die Tweede Interna
tionale niets meer moeten weten.
Een sterk staaltjo daarvan is liet vol
gende ,van II. Lasonder in het laatste
„Populair Wetenschappelijk Bijvoegsel"
van „Het Volk"
„Ik meen (n.l.) dat onze afgevaardig
den te Genève ten zeerste gefaald hebben
door huil s.teun te geven aan de voort
zetting van de 2e Internationale met-
zoo'n kleine- en onbelangrijke vertegen
woordiging en dan nog wel in reformis
tisclie richting, meer rechts nog geworden
met het uitvoerend bestuur aan de ar
beiderspartij in Engeland, waarvan de
I. L. P. te Moskou vertegenwoordigd
was. Ik meen, dat op ons laatste kongres
te Haarlem, onze afgevaardigden naar
Genève was opgedragen, aldaar voor
rekonstrnktie werkzaam te zijn, om de
grondslagen te helpen leggen voor een
zoo spoedig mogelijke"samenkomst van
aile werkelijke socialistische partijen.
Immers de 2de Internationale heeft de
socialistische arbeiderswereld te leur ge
steld en is verschrompeld t-ot eenige
kleine landjes en de Duitsche meerder-
heids-„socialisten". (Op de 3de Interna
tionale te Moskou waren volgens de tele
grammen 61 landen vertegenwoordigd,
gedeeltelijk als deelnemers, gedeeltelijk
als belangstellenden).
De internationale vakbeweging was
noch te Genève, noch te Moskou \erte-
genwoordigdm i. terecht om strijd in
eigen boezem in het reaktionaire tijdperk
te voorkomen, nu een eensgezind optre
den zoo noodig is.
Do voortgezette 2de Internationale,
trots de aldaar aangenomen mooie reso
luties, waarin partijgenoot Troelstra nog
wat socialisme moest bijgieten en die
ons voorgezet wordt als de waarachtige
Internationale van Londen tegenover de
Internationale van Moskou en daardoor
m.i. haar sektegeest zal kenmerken) zal
en kan niet meer zijn en worden dan
liet restant en het meest rcchtsche deel
der sociaal-demokratische-partijen.
Onze partijgenooten, die min of meer
staan op het standpunt der Duitsche
Onafhankelijken, zullen gaan werken voor
uittreding van onze partij uit, de 2de
Internationale of, blijft de S. D. A. P.
bij haar aangesloten, nog meer gaan twij
felen, dan nu het, geval is en uit de partij
gaan, evenals in Duitschland de onafhan
kelijken deden en zelfstandig hun weg
volgen.
Laten we ons toch niet laten bevoor-
oordeelen door den anti-Bolsjewistischen
geest, die eenige schrijvers partijgenooten
kenmerkt, terwijl liet telkens weer blijkt,
dat hun bronnen verdacht zijn geweest,
de gegevens onjuist, en de huidige ge
beurtenissen iu,Rusland, als gevolg van
krachtige organisatie alle voorspellingen
van „ineenstorting", chaos, anarchisme
en wat ook voor moois, logenstraffen.
Wat dus de houding van onze afgevaar
digden te Genèvo had moeten zijn, ik
meen in elk geval geen steun aan een
kleine sekte van meest rechtsche sociaal-
demokraten noch voor, noch tegen Moskou
(van Rusland weten we te weinig). Doch
onze afgevaardigden hadden moeten ijve
ren voor rekonstruktie dor 2de Interna
tionale, noem die dan 4de desnoods, en
die vooral was uitgegaan van de Duit
sehe onafhankelijken, de Fransche partij
en andere buiten de 2de en 3de staande
sociaal derookrntische partijen.
Dus nogmaals: uit de 2de Interna
tionale indien gij de eenheid in de
partij wilt bewaren".
O, arme leiders, Uw volgelingen, waar
heen gaan ze
Het is een sterk bewijs, dat niet meer
de zgn. evolutionaire socialisten, zooals
het Kamerlid Schaper e.a. de lijnen aan
geven, doch dat de revolutionaire socia
listen den boventoon gaan voeren.
Het is tevens een sterk bewijs, dat de
leiders van de S. D. A. I'. wel veel van
de macht op hun volgelingen verhezen.
Wijnkoop, Van Ravesteyn, Kruit,
Kolthek en andere revolutionairen roe
pen, en bij veel socialisten is reeds een
begin van luisteren.
Zal het een nog lieelemaal volgen
worden
Zullen de evolutionairen de macht hou
den of zullen de revolutionairen, naar
welke zijde Troelstra ook bedenkelijk
begint over te hangen, den toon aan
geven
Wij voor ons gelooven het laatste.
En daarom is ook het boven aange
haalde schrijven voor ons een roepstem
om dubbel waakzaam te zijn.
Om niet te vertrouwen op eigen kracht,,
doch alle hulp en steun te zoeken bij
Hem, Die machtig is te helpen, doch
daartoe ook aangebeden wil zijn.
Men kan nu juist niet zeggen, dat de
Engelsche regeering tegenwoordig op
rozen gaat.
Daar is bijv. allereerst de vreeslijk
moeilijke en tevens zeer gevaarlijke Ier-
sche kwestie, waarmee de heeren zich
alleen het hoofd reeds suf denken.
Daar is verder de oproerige geest in
Britsch lndië, in Mesopotamië en andere
deelen van het het groote Engelsche
wereldrijk.
Daar is in de derde plaats de Poolsch
Russische kwestie, die ook heel wat
hoofdbreken kost.
En alsof dit alles samen nog niet ge
noeg is, komt als vierde onaangenaamheid
de mogelijkheid van een mijnwerkers-
slaking in Engeland.
Bij een stemming onder de mijnwer
kers zijn nl. 71 pet. der stemmen voor
en 29 pet. tegen staking uitgebracht De
meerderheid van 2/;J, die noodig is om
het hoofdbestuur van den mijnwerkers-
bond te machtigen tot, afkondiging der
staking is daarmee derhalve bereikt.
En dat het de heeren ernst is, blijkt
wel uit een vergadering, gehouden door
bet Drievoudig Verbond (mijnwerkers,
spoorwegpersoneel en transportarbei
ders).
Namens de mijnwerker^ riep Smillie
den steun van het spoorwegpersoneel
en de transportarbeiders in. Deze heb
ben toen afzonderlijk daarover beraad
slaagd.
Slot was, dat een motie werd aange
nomen, dat de eischen der mijnwerkers
redelijk en rechtvaardig zijn en onver
wijld behooren te worden ingewilligd.
De Engelsche regeoring weet het nu
dus.
De mijnwerkers hebben immers hun
eischen meegedeeld.
Toch schijnt die zich daarover nog niet
zoo heel druk te maken.
In een der bladen lezen we daarover
nl. het volgende
Men vat in Engeland deze verklaring
nogal kalm op en acht den weg naar een
vergelijk geenszins afgesloten. Ten eerste
is een vrij sterke minderheid onder de
mijnwerkers tegen een conflict en noch
hef spoorwegpersoneel, noch de trans
portarbeiders gevoelen veel voor een
lange periode van gedwongen werkeloos
heid. Tot steun metterdaad zouden zij
dan ook slechts schoorvoetend overgaan,
maar hun moreelen steun hebben zij den
mijnwerkers niet willen onthouden. Zoo
vatten vrijwel alle Engelsche ochtend
bladen do motie van het Drievoudig
Verbond op en zij voorzien dat, óf van
liet spoorwegpersoneel, óf van de trans
portarbeiders een bemiddelingsvoorstel
zal komen. De meeste bladen erkennen
dat de loonen der mijnwerkers nog wel
iets verhoogd kunnen worden, al zijn ze
in vergelijking met 1914 al van 7 shilling
1 stuiver tot 18 shilling 3 stuiver geste
gen, terwijl de werkdag van 8 op 7 uur
is gebracht. Hierbij komt nog dat de
opbrengst der mijnen aanmerkelijk is
gedaaldTIn 1913 werd met een personeel
van 1,110,000 man 287Vg millioen ton
boven gebracht, in 1920 zal het met
90,000 arbeiders meer 47 millioen ton
minder zijn.
De regeering is vermoedelijk wel voor
een nieuwe loonsverhooging te vinden,
mits de mijnwerkers een verhoogde pro
ductie garandeeren. De Daily Telegr.
heeft nu een oplossing aan de hand ge
daan, die daartoe kan leiden een ge
waarborgd minimum-loon plus een per
centage naar de mate van dc opbrengst
der mijnen. Een min of meer vermomde
wederinvoering van het stukwerk dus.
Het zal wel in hoofdzaak van het bedrug
van het minimum-loon afhangen, of de
mijnwerkers met een dergelijke regeling
genoegen willen nomen. Hun militante
leiders, zooals Smillie, zullen er zich wel
tegen verzetten zij streven eigenlijk naar
nationaliseering van liet mijnwezen en
hopen de regeering daartoe te brengen
door voortdurende arbeidsconflicten. Als
zij bij hun bondgenooten slechts zwakken
steun vinden, zullen zij liet echter wel
niet op een algemeene staking laten aan
komen.
Laten we hopen, dat dit laatste niet
te optimistisch is gezien. Want een mijn
werkersstaking in de tegenwoordige tijds
omstandigheden is lang geen kleinigheid.
We noemden reeds even de moei
lijke lersche kwestie.
En 't schijnt wel, of die een nog steeds
ernstiger aanzien krijgt.
Zoo zijn Dinsdag in de stad Belfast
niet minder dan 35 branden gesticht.
Gemeld wordt, dat de brandweerlieden
zijn uitgeput. Dat behoeft ook niets te
verwonderen, gezien die 35 branden op
één dag.
Waar nog bij komt, dat naast brand
stichting ook plundering voorkwam, zoo
dat in de straten der stad een geregeld
gevecht ontstond, waarbij niet minder
dan 21 dooden en een 200 gewonden
kwamen.
't Ziet er dus ver van schitterend uit.
En wat zal nog het einde zijn
Naast die ellende iu Ierland out-
a»tfi£&£4H£*-:sn
Telefoon Nr. 2Ü.
