Oruaan ter verspreiding der Christelijke Beginselen in Zeeuwseh-Vlaanderen. No. 241. Zaterdag 8 Mei 1920. 3e Jaargang. Uit het Buitenland. F E U I L L E T 0 N. Uit het Bismeiihmd. JAN WAANDERS. ABONNEMENT: Bij bezorging ƒ1,15 per drie maanden. Franco per post voor Nederlaud f 1.25. Uitgave van de Christelijke Persvereeniging „Zceuwsch-Vlaanderen" te Ter Neuzen. Alle stukken, de redactie en administratie van dit blad betreffende, moeten worden gezonden aan den redacteur, H. S. v. HOUTEN, Vlooswijkstraat 62, Ter Neuzen. Telefoon No. 169. ADVERTENTIËNVan 1—4 regels 0.60. Elke regel meer ƒ0.15. Abonnementen per contract. - Crisistoeslag 15 Inzending van advertentiën tot 12 uu^'s middags op de verschijndagen bij den drukker L). II. LITTOOIJ Az. te Ier Neuzen. Telefoon Nr. 20. ,tLenin"grad. Wij hebben niet meegedaan aan do gril, die de Russische regeering in het begin van den wereldoorlog bewoog, om liare hoofdstad St. Petersburg in Petro- grad to verdoopcn, omdat St. Petersburg in haar ooren een Duitschen klank had. Wij zullen de stad» ook zoo blijven noemen, nu de Sowjet-regeering haren naam ter gelegenheid van Lenin's vijf tigsten verjaardag in Leningrad heeft verdoopt. Maar het dient erkend, dat St. Petersburg dezen nieuwen naam met recht mag dragen. Want wat de stad nu geworden is, een schim van de vroegere residentie van Peter den Groote, waar honger en ziekte onder de gedeci meerde bevolking rondwaren, is zij vooral geworden door Lenin's toedoen. Het is voor de Sowjet-regeering ook geen groote stap meer, om de vroegere Russische autocraten na te volgen in persoons verheerlijking. Zij heeft de lijfeigenschap, met welker afschaffing Alexander I honderd jaar geleden in sommige deelen van het rijk een begin maakte, hersteld of althans den dwangarbeid en tegelijk den arbeidsdag tot twaalf uur verlengd op hetzelfde oogenbiik, dat hij zoo wat over de geheele wereld tot acht uur verkort werd. De democratie heeft zich in Rusland ontwikkeld in de richting, waartegen Plato al gewaarschuwd heeft, toen hij schreef dat de op de spits gedreven volksregeering ten slotte weer tot de „turannis", de heerschappij van tyrauneu, voert. In een bericht uit Moskou wordt nu zelfs verzekerd, dat Trotzky in een rede de afschaffing van de Sowjet bepleit heeft, het stelsel dat het beginsel en de grondslag van de geheele bolsjewistische revolutie vormde. Dat zou de ineenstortiug van de reus achtige pyramide zijn, die het Russische bestuursstelsel vormt. De top ervan is de Sowjet te Moskou. Zij wordt gedragen door de Sowjets van de gouvernementen, dan komen de Sowjets der gemeenten en ten slotte de Sowjets der stadswijken. De pyramide zou dan een zuil worden, waarop de ongenaakbaren van het Kreml in hoogheid tronen. Geheel in dezelfde lijn ligt de opheffing van het nieuwbakken Amsterdamsche bolsjewistische propaganda bureau, dat zijn mandaat ontuomen is, omdat het een standpunt had ingenomen, tegenover gesteld aan dat van het uitvoerend comité van de communistische interna tionale te Moskou. De functie van het Amsterdamsche bureau is nu overge dragen aan het West Europeesche secre tariaat, maar ook zijn besluiten zullen slechts een voorloopig karakter dragen en een door het uitvoerend comité bijeengeroepen congres zal het recht van beslissing hebben. Als de heeren van liet Kreml ten slotte ook de besluiten van dat congres niet meer erkennen, zal de centralisatie volmaakt zijn. De vrijevolksstemmingen O, die fraaie, bedwelmende leuzen Zooals b.v. van de „openbare diplo matie", gelijk de Entente deze reeds van den dag af, dat de wapenstilstand ge sloten werd, in toepassing brengt. Zooals b.v. van de „volksstemming in volkomen vrijheid' teneinde een land- 61) ZELANDI A. „Heel goed, heel- goed, maid", viel oom Kees haar in de rede, „daar heb je goed au gedaan, Trui, dat je ons nog niet vergeten ben". Hij hield haar hand vast, die hij voortdurend schudde. „Ja, ja, as ik daarau denk, as dat jai een kind ben van me aige broer och, och, waar blaift de t.aid, moeder; da's nou Trui, weetje nog wel, zeg, dat het zoo'n kleine hum mel was En oom Kees, diep geroerd bij het herdenken, wees met de linker hand ongeveer een voet van den grond, wijl hij met de rechter nog immer Truus' dito schudde. „Ja, ja, waar blaift de taid, zeg ik as 'n mensch daaran begint te denke 1" Hij vvischte met de linkerhand een paar tranen weg. „En nou zoo'n groote madam, maid, wat. zie jai d'r piek fain uit. Nou, Trui, dank je wel hoor En datte d'r nog maar veel jarc bij magge koinme hé en neJans zou jai nou niet es een glaasie intutte voor Trui?" streek over eigen lot en toekomst te la ten beslissen, zooals België deze bij voorbeeld verstaat. Mr. Marchant vestigt er de aandacht op. 't Betreft Eupen en Malmédy. De beide hoekjes van Duitschland, waarop België allang een begeerig oog geslagen heeft en die het thans „voor loopig" bezet. Daar wordt óók „volksstemming" ge houden. Onderwijl heeft de Belgische militare macht het gansche gebied hermetisch afgesloten. „Lastige" elementen worden zoolang de streek uitgezet en in België opgebor- gen. Volksvergaderingen, waar men met el kaar „in volle vrijheid" de stem ming es*ï>espreken wil, worden uiteen- geranseld. En straksals de uitslag komt Dan heeft, natuurlijkde bevolking met meerderheid van stemmen zich on dubbelzinnig verklaard vóór den weder keer tot het oude moederland, waaraan het in de grijze oudheid of zoo, met wreede hand is ontscheurd. Die schoone, klinkende leuzen De toestand in Ierland. De gemeenteraad van Dublin heeft met 38 tegen 5 stemmen een besluit genomen, waarbij het gezag van het Dail Eirean (het republikeinsche Iersche parlement) erkend wordt als van de naar behooren gekozen vertegenwoordiging van 't Iersche volk en de raad zich verbindt, om zijn besluiten, voor zoover het gemeentebestuur erbij betrokken is, uit te voeren. Mede uit Dublin wordt aan de „West minster Gazette" gemeld, dat Maandag avond Iersche politie, die naar hun posthuis in het graafschap Kerry fietsten, door een gewapende bende werden aan gevallen en beschoten. De sergeant werd op slag gedood. Een der constabels werd levensgevaarlijk, de ander minder ernstig gewond. Na liet drietal politie mannen te hebben geveld, nam de bende hun de wapens en munitie af en liet de slachtoffers aan hun lot over. Een speciale correspondent der „Sun day Times" beschrijft den toestand in Ierland als jammerlijk. In het Zuiden en Westen zijn da loyalisten zonder bescherming en leven een leven van terreur, waaraan zij alleen een eind kunnen maken door het land te verlaten. De regeering die verzocht is krachtigo stappen te doen, worstelt met de repu blikeinsche beweging. Uit Dingle in het graafschap Kerry wordt gemeld, dat de autoriteiten daar een militair kamp wil den inrichten en dat voor dit doel veld tenten, veldbedden en andere zaken per trein uit Tralee werden gezonden. Zij werden allemaal in vrachtwagens op het station to Dingle gelaten in afwachting van de komst der militairen den vol genden ochtend. Te middernacht kwam een groote massa volk bij het station bijeen, haalde alle militaire goederen uit de wagens en verbrandde ze op den openbaren weg. Dit is gebeurd op nog geen 100 el van het politiebureau en ongeveer 50 el van het bureau van de kustwacht. Er waren voorzorgsmaat regelen getroffen, dat geen schade werd Hij liet zich weer op z'n stoel neer vallen na zijn lange rede. „Wat zal je gebruike, Trui?" infor meerde Jans, de schenkster, ,,'n Kejakkie of 'n glaasie klare, of hou je meer van .zoete kost „Maid, sta zoo niet te zanike en schenk in 1" riep oom Kees. „Ja, en voor ons allemaal", schreeuwde een meid, met purperroode wangen. „Net, Sien, jai weet, wat 'r an hoort. Of ben jai soms van de blauwe knoop schaterde oom Kees terug. Siens voorstel werd krachtig onder steund. In een hoek van het vertrek begonnen enkelen het beroemde lied van de „Suidersee" aan te heffen. Houe jullie nou nog effe je riep 'n ander er tusschen door. Truus zat op 'n puntje van een bank, half tegen 'n verre nicht aangedrukt. Ze wenselite, zoo gauw mogelijk weg te komen. Bah Jans had de glazen gevuld. Ieder was voorzien. „La nou nog es effen staan", stelde een lang, bleek jongmensch voor. „Jullie wete nog niet, hoe 't hoort, 'k Heb 'n toost." „Wat hait ie schreeuwde er een aangericht in het station of aan de personenrijtuigen en vrachtwagens. Erger dan Landru. Uit New-York wordt aan de Fransclie bladen gemeld, dat men te Los Angelos in Californië een m: -'ernen Blauwbaard heeft gearresteerd, Wiens wandaden die welke den beruchten Landru worden toegeschreven, nog zouden overtreffen. Door de politie werd een zekere Ja mes Huirt gearresteerd, die 25 maal is getrouwd en zeven van zijn vrouwen ver inoord heeft, terwijl men omtrent het lot van de andere in onzekerheid ver keert. Huirt heeft bekend. Hij beweert, dat een onweerstaanbare kracht hem ertoe dwong telkens opnieuw te huwen en vervolgens zijn vrouw te dooden. Hij bekende twee zijner vrouwen te hebben vermoord en een andere tijdens een hengeluitstapje in het water te heb ben geworpen. Ilij zegt zich deze mis- daden te herinneren, maar het juiste aantal zijner vrouwen te hebben verge ten. De politie stelt een onderzoek in om de gegevens van de misdaden te contro leeren. Tegen de duurte. In de Londensche straten beginnen de overalls, de katoenen pakken die men over alles heen draagt en die al of niet uit één stuk zijn, in navolging van Amerika, hun intrede te doen. Men weet dat de dragers op deze manier tegen de dure kleeren willen protes teeren. De secretaris van de Midden standsunie, die een van de eersten was, die zich in overalls vertoonde, heeft tot een man van de Daily Chronicle gezegd, dat zijn overalls hem een guinje gekost hadden. Ook de vrouwelijke beambten op de kantoren van de unie hebben blauwe overalls aangetrokken, zooals vrouwen die totnogtoe plachten te dragen bij het verrichten van tuiniers- of huiselijke werkzaamheden. Een internationaal regeeringsorgaan. De correspondent van de „Temps"te Londen seint aan zijn blad de volgende belangrijke mededeeling: In de kringen van den Opersten Raad is men geneigd een iilternationaal regeeringsorgaan te scheppen, dat tot taak zal hebben, den arbeid van den Oppersten Raad voort te zetten. Men verwacht, dat in dit college ook Duitschland vertegenwoordigd zal zijn. Eveneens zal later aan Rusland een plaats worden ingeruimd, Dé toelating van Duitschland zou plaats hebben na de besprekingen te Spa. Dit internatio nale regeeringsorgaan zou gevormd wor den door de eerste ministers der betrok ken staten en zou afgescheiden blijven van het bestuur van den volkenbond. De oudste man der wereld Uit Grand Island, in den staat Ne braska komt bericht, dat daar zekere Thomas Mohris is overleden, van wien beweerd werd, dat liij waarschijnlijk de oudste man ter wereld was. Pas ver leden jaar was een officieel onderzoek ingesteld naar zijn leeftijd. Uit een aanteekening in een familiebijbel, in zijn bezit, bleek dat hij in Noord Wales ge boren was op 16 Januari 1794. Het van de achterhoede. „Hou je We benne hier toch geen dronkelui, wat? Nou Breedveld, as vrind zal ik maar zegge, wil. ik je nog es har telijk geluk wensche, man, met je zilve ren feest, hoor, en je vroihv natuurlijk ook, en ik hoop,as datik kaik, nou ben ik het in eens kwait, wacht es, juist, dat wou ik zeggen, ik hoop, as dat we,.... datte me, om zoo te zeggen,op dit zilvere feest datte me „Datte me ze nog lang magge luste relden een paar stemmen spottend. Een algemeen gejoel was de instem ming. „Daar ga je, Breedveld, daar ga je man Klonk het van allen kant, ter wijl de glazen geheven werden. De har monica zette in „lang zulle ze leven Er volgde een dreunend hossen op de maat van dit lied, tot bij „de gloria" allen weef neerploften. Truus had er genoeg van. Ze had haar glas (cognac dat haar in de hand geduwd was, half leeg gedronken en te midden van de stijgende „vroolijkheid" verwijderde ze zich. Ze wou weg, óók, vóór dat de hartelijkheid omsloeg in hatelijkheid, 't Boterde niet tusschen haar ouders en oom Keesin den „goeden overlijden van Mohris wordt spottend geweten aan de drooglegging der Unie. Zonder whiskey kon de 126-jarige het niet harden. Petrograd herdoopt in Leningrad P Volgens het „Journal des Débats" heeft Lenin pas zijn vijftigsten verjaar dag gevierd. De Sovjet te Petrograd heeft bij deze gelegenheid den wensch te kennen gegeven, dat de stad voortaan Leningrad genoemd zal worden. Op 't uiterste nippertje van den dood gered Ze zaten met hun vieren „op den dood." Te New-York in de Sing-Sing-gevan- genis. In 1918 was er daar ter stede een moord gepleegd en daar waren ze met hun vieren bij geweest, doch maar één kon 't gedaan hebben: er was slechts één schot gelost, maar 't was niet uit te maken door wien. Nu waren ze alle vier ter dood ver wezen. Echter, een paar uur voordat de voltrekking zou plaats hebben liet een der vier Joseph Milano, den bewaker roepen en legde een volledige bekentenis af. Hij zelf was de dader, en ook de eenige eigenlijke schuldige. Twee van de drie anderen waren verstandelijk- minderwaardige lieden, die geheel onder zijn invloed stonden en willoos aan zijn leiding gehoorzaamden. De vierde had met de zaak heelemaal niets te maken gehad. De directeur van de gevangenis was zoo getroffen over wat hem werd mede gedeeld, dat hij het Opperste Gerechtshof van den staat New-York optelefoneerde om hel op de hoogte te brengen. Een der rechters bekle den gouverneur van den Staat op, en deze gelaste één uur vóór het fatale oogenbiik, dat de vol trekking van het vonnis voor twee Weken moest worden opgeschorst. Drie van de vier ontgaan nu vast den electrischen stoel. Het onbekende gevaar. Toen twee visschers aldus een telegram uit Parijs in de rivier de Vesne met dynamietpatronen aan het visschen waren, verdwenen zij plotseling in de diepte, terwijl een 10-tal runderen In het nabijzijnde land gedood werden. Het schijnt, dat er indertijd in de rivier een verborgen muuitiie-bergplaats door de Duitschers is ach'nSgelaten,welke thans lot ontploffing ii gebracht door een der dynamietpatrünen. Vijf en twintig kilometer in den om trek werd de ontploffing waargenomen. Een leerzame 1 Mei-boodschap. Bij gelegenheid van den 1 Mei-dag heejt de Russische regeering door mid del van het draadloos station te Moskou een „boodschap" de wereld ingezonden, waarin gezegd wordt „Laat ons er aan denken, dat arbeid de grondslag is van het leven. Eeu zorge loos, geen verantwoordelijkheid bezittend werkman is thans de ergste vijand van den socialistischen staat, gelijkstaand met den het Evangelie, die zijn talenten begroef. „Hij, die zijn tijd in de werkplaats verspilt, of zich met zaken, die buiten tijd" hadden ze hem links laten liggen dat wrokte altijd nogen dat kon op zoo'n avond wel es wat gevaarlijk wor den. Gelukkig, ze stond buiten. Wat ze eigenlijk verzonuen had, daarheen te gaan. Ze had toch wel wat anders kunnen be denken enfin, 't was gepasseerd, en nu kon ze toch immers eerlijk verklaren, dat ze er geweest was Kwart voor acht was 't. Net op tijd. Op den hoek van de Hoogstraat stond een drietal heereii haar op te wachten. Ze herkende op eenigen afstand reeds Gerrit met zijn gele demiwie waren toch die tweo anderen Ze ontmoetten elkaar. Éven schrok Truus bij de wederzijd sclie voorstelling. Eén der twee vrienden van Gerrit wasHenk van Rensen. Sjofiaal groette hij haar, als waren ze goede oude bekenden. Ze hield zich stijf, groette vormelijk terug. Maar haar ontging het glimlachje niet, dat langs zijn gezicht gleed. Ze be greep hem. Ze hoefde zoo geen air aan te nemen, alsof ze niets met hem had te maken: hij wist er immers alles van Was het wel iets minder dan een blik zijn werk liggen, bemoeit, of om duidelijker te spieken tijdens zijn werk tijd zijn arbeid in den steek laat js de vijand van het socialistische Rusland en vernietigt de toekomst van het land." DE GEVOLGEN. Er vallen slachtoffers. Niet allen worden door de reeders en de werkgevers weer aan boord, in de havens en in de veemen te werk gesteld. Spijtig, vooral voor vrouwen en kinderen. Maar is 't ook onbegrijpelijk Als de „Federatie" gelijk ze dééd vlak na de stakiog een manifest aan de werklieden richt en daarin ernstig aanraadt „om de arbeidsprestatie met het loon in overeenstemming te brengen", omdat „voor weinig loon niet veel arbeid behoeft te worden geleverd" Aanspoort dus tot lijntrekkerij. De hoop uitspreekt, dat de verbittering onder de arbeiders steeds sterker worden mag Is 't dan wonder, als de grootste kraai- hanen eenvoudig van 't erf verwijderd worden gehouden, omdat zij dagelijks onrust verwekken „Wie wind zaait, zal storm oogsten.' Aldus de Federatie in dat manifest, 't Keert op haar eigen kop terug. Aan alle lankmoedigheid komt een einde en het betrekkelijk kleine procent onruststokers, die de stemming in zoo menige ploeg vergiftigen, heeft het aan zichzelf te wijten, als het er eindelijk voorgoed uitgeschift wordt. OPDOEKEN DAN. Alwéér 'n „strop"nu in Den Haag. 't Gemeentelijk hal-bedrijf heeft 20.000 gulden zoek gemaakt en nu stelt het gemeentebestuur voor, om 't maar op te doeken, daar 't anders net zoo'n „ton" wordt als de Amsterdamsche stadswas- scherij. Hoe die strop in elkaar gedraaid is? Och, „Het Volk" geeft er enkele staaltjes van In 't halletje verkocht men de geineentevisch voor 30 ct. 't pónd en 'n kruier er vlak naast gaf voor 28 ct. 'n kilo dezèlfde soort visch, zelfde kwa liteit, maar niet gemeentelijk gewijd. Het gemeentebedrijf kocht bokking voor f 175 de 100 en terzelfder ure kochten particulieren de bokking voor f 1.50 af 2 de 200 stuks. Voorts wemelt het van ambtenaren. Met 'n flink gemeente-traktement, 't Is 'n strop, een réóze strop. En nóg zijn de „tooden" er boos, dat B. en W. het mooi genoeg vinden „Uitbreiden" zeiden ze in Amsterdam. „Reorganiseeren" heet het in Den Haag. Hm! de „strop,'wat anders knoopen... maar hangen .doet men tóch 'n Uitzondering als 'tgoed gaat met gemeentebedrijven. En er zijn uitzonderingen eerlijk moet het gezegd. Maar regel is de „strop". Uitkijk. TWEEDE KAMER. In de Dinsdag gehouden Kamerzitting werd het amendement-Ossendorp (8 leer jaren in plaats van 7) verworpen met 62 tegen 28 stemmen, het amendemeut- Visser van IJzemloorn (facultatieve vak- van verstandhouding De ander was haar onbekend even wel gaf zijn verlept, verloopen voorkomen haar geen hoogen dunk van hem. Een oogenbiik voelde ze spijt, dat ze aan Gerrits aandringen, aan haar eigen hunkeren had toegegevenwas dit nu inderdaad passend gezelschap voor haar Maar Gerrits luchtige schei ts leidde haar af. Wat stak er in? Zoo es een avontuurtje De plaatsen waren al besproken vier naast elkaar. Weldra zaten ze, rond een tafeltje zij tusschen Gerrit en Henk van Rensen. 't Was een „variété" in niet al te fijne buurt. Tweede en derde rangs „artisten", die zich ook „specialiteiten" lieten noe men, waren hier avond aan avond in actie. Een slecht bezet orkest, maar dat desalniettemin vreeselijk lawaai maakte, zorgde voor het muzikale gedeelte. Hier vertoonden clowns hun dwaasheden, brachten acrobaten het publiek in span ning of verrukking, voerden uiterst zuinig gekleede „danseuses" haar wulpsche dansen uitvermaakten goochelaars de schare. (Wordt vervolgd). DOOR

Krantenbank Zeeland

Luctor et Emergo | 1920 | | pagina 1