Over Twee Oceanen.
Uit de Pers.
Uit de Provincie.
water in het meer te kunnen houden,
is thans aan een Utrechtsche firma op
gedragen, de 25000 Ms. meer-bodem te
bekleeden met een asphalt- en mastiek-
laag, waarvan de kosten ongeveer
f 100.000 bedragen.
DE STAKING IN DE HAVENS.
Het einde der staking.
Uit de berichten is gebleken, dat alle
bij de staking betrokken arbeidersorgani
saties besloten hebben de staking zoo
wel te Rotterdam als tc Am
sterdam op te heffen.
Dit geschiedde, nadat de arbeiders
zelf daarover in hun algemeene leden
vergaderingen hadden beslist.
De organisaties wenschen echter
niet over te gaan tot het afsluiten van
een kollektief kontrakt op de voorwaar
den als door de Scheepvaartvereenigingen
Noord en Zuid zijn voorgesteld. Zij
verklaarden, bij de hervatting van het
werk op voorwaarden, welke door hen
niet zijn aanvaard, geen verantwoordelijk
heid te kunnen dragen voor den gang
van zaken in het bedrijf. Dit beteekent
o: a., dat de organisatie-besturen zich in
kwesties, die in de havens mochten ont
staan, niet meer mengen zullen. De
vroegere ongeregelde toestand keert dus
weêr.
De werkgevers hebben besloten a.s.
Woensdag het werk weêr open te stellen.
Zoolang er echter geen kollektief kontrakt
met de vakorganisaties is afgesloten,
zuilen de oude arbeidsvoorwaarden, dat
zijn van vóór de staking, gelden. Het
loon zal dus niet f7, maar f6,50 per
dag zijn.
Na Woensdag a.s. zal eerst blijken hoe
de zaken zich zullen afwikkelen.
De staking is begonnen op Zaterdag
14 Febr., des middags om 12 uur. Zij
heeft dus precies tien weken
g e d u u r d.
"DAT ZIJN JE WARE KAPITALISTEN
Op het feest in het Volksgebouw te
Den Haag, waar Troelstra naar aanlei
ding van zijn 60sten verjaardag werd
gehuldigd, bleek het weer, hoe de tijd
toch alles wel veranderen doet.
De „Maasb." teekent dit als volgt
Een mevrouw, stel u voor 25 jaar ge
leden gold dit woord in het Esdeapeescb
geloof als een vloek, bood bloemen aan
namens de nietsbezittende vrouwen.
Namens de bezittenden, waartoe de
woordvoerdster meer behoorde, werd tot
onze groote verwondering niets aange
boden, of het moest zijn het ijzeren kistje
van zijn hoogedelgestrenge vrienden, een
symbool van de brandkast, die de niets-
bezittenden of proletariërs, zooals men
zich ten onrechte noemt, binnenkort noo-
dig zullen hebben voor hun kapitaal.
Toen Troelstra sprak van het balcon van
het volksgebouw tot een groep stakende
transportarbeiders, uit Rotterdam geko
men, die nu al 10 weken leven vanèen
zeer karige uitkeering, was het woord
van den leider voor hen genoeg. Binnen
in de zaal was overvloed en pracln van
bloemen, dure bloemen.
Buiten de honger en binnen ging de
eerewijn rond en werden ververschingen
aangeboden op dit jaarfeest van den
leider der nietsbezittehden.
Wij misgunnen hem dat niet, dat zij
verre. Maar toen we ons verwijderden
zagen we op een afstandje staan het
kapitaal en het gnuifde en had pret, het
gunde den leider nog eenige jaren van
leiding, want deze was op den goeden
weg. Bij dit feest, zeide het, is het al
tout con'nne chez nous! Alles net als
bij ons
TUNESISCHE RECHTSPRAAK.
Twee Bedoeienen waren naar de markt
geweestde een had een kip gekocht,
de ander hoender eieren. Op den terug
weg kwamen zij overeen de eieren door
de kip te laten uitbroeden en dan de
kuikens te deelen. Nu wilde het toeval
dat er dertien kuikens ter wereld kwa-
Door BLEU van Celebes.
(Veyvolg.)
Ik zie nog haar met guirlandes ge
tooide bergen, haar golvende cascaotes,
baar op pluim gelijkende palmen, zacht-
kens droomend bij de kust. Ik voel nog
dé eenzaamheid van baar bosscben, ik
kan nog hooien, bet kabbelen van haar
beekjes, in mijn herinneringen leeft nog
steeds het zuchten der bloomen die reeds
20 jaar vergingen.
In de Presbytoriaansche kerk namen
we een kijkje, 't Was juist dienst. We
zagen, dat de giften niet in het oud-
Hollandsch „kerkzakje" werden opge
haald, maar in een enveloppe waarop des
gevers naam was vermeld. Deze werd
door den gever dichtgeplakt, en na afloop
der dienst, opgehaald.
Waarschijnlijk kennen ze niet den tekst
„laat uwe linkerhand niet weten, wat
uwe rechter- geeft!"
Slechts noode scheidden we van dit
sprookjes eiland, om 4 u. 's namiddags
gingen we den oceaan weer op. Een
dikke Amerikaan was te laat gekomen,
doch haalde ons in een snelvarend stoom
jacht nog in. Hij werd als een kist naar
boven geheschen, wat transpireerde die
arme man.
Erger overkwam een verliefd jong-
mensch met dito dame. Ze hadden een
auto tochtje rond het eiland gemaakt
hun passen en geld in de hut achterlatend,
de deur gesloten, en de sleutel bij zich.
De Korea Maru was reeds in volle zee,
men. Hoe moesten die gedeeld worden
Die vraag was moeilijk te beantwoor
den en bracht hevigen twist onder de
gerechtigden.
Zij gingen met hen en kuikens naai
den Cardo, de residentie van den Bei,
waar niet alleen regeerings- maar ook
rechtzaken behandeld werden. Na hun
•geschil voor den heerscher uiteengezet
te hebben, wachtten zij op zijn oordeel.
De wijze Bei gaf bevel hen en kuikens
naar zijn kok te brengen, die ze voor
hem bereiden moestdaarna liet hij de
beide klagers naar het marktplein voeren,
en aan elk van hen 50 stokslagen geven,
opdat zij voor de toekomst genezen zou
den zijn van de heillooze zucht om dwaze
processen te voeren.
PROLETARIËRS GEWEERD.
In Amsterdam woont dr. Sloos.
Dr. Sloos is een sociaal democraat.
Deze dr.. Sloos kocht in het Gooi, aan
den weg van Hilversum, tusschen heer
lijke dennenbosschen, een groot stuk
grond om er in de zomermaanden een
landhuisje te laten zetten.
Er is ook in Nederland een vereeniging
„Zomers Buiten" welke vereeniging
zwakke gezinnen uit den arbeidersstand
zomers voor een of meer weken naar
buiten zendt.
Die vereeniging kocht naast het terrein
van den soc.-dem. dokter een groot stuk
grond, omdat het daar erg gezond zou
zijn voor de arbeiderskinderen en de
vaders en moeders.
120 huizen zouden op dit groote terrein
verrijzen, en dan zouden 120 gezinnen
daar elke week of om de twee weken
elkaar aflossen.
Dr. Sloos was erg uit zijn humeur.
De proletariërs vlak bij zijn heerlijk
zomerverblijf
En de dokter verzon en vond wat.
„Met zooveel kinderen zou er een
groot brandgevaar ontstaan. Politie
toezicht zou noodig worden" (Volk 15
April).
En de soc.-dem. dokter kreeg het
gedaan, dat de vereeniging „Zomers
Buiten" niet mag bouwen, althans niet
op bet terrein naast dat van den dokter.
(Limb. Koerier).
MISVERSTAND IN DE LEER.
Ds. Thaddeüs de Lantman, in 1618
predikant bij de Gereformeerde Kerk te
Den Haag en wonende aldaar op de
Laan, dicht bij de Remonstrantsche
Kerk, liet aan de pui van zijn huis
werken, doch terwijl zijn leer (ladder)
tekort bevonden werd, leende hij de
langere van de Remonstrantsche Kerk.
Zoodra dit bekend werd, was er een
geestig dichter, die er het volgende vers
op maakte
De grootste predikant der Haagsche
[predikanten,
En van de minste niet, die tegen het
[gevoel
Der Remonstranten zich liet hooien op
[den stoel,
Heeft zelf onlangs aanvaard „de leer
[der Remonstranten"
Dit geeft zeer veel misbaar voor die het
[niet. verstaan,
En des te mooier nog, dewijl het
[consistorie,
Schoon haar, zeer klaar, de waarheid
[blijkt van deez' historie.
Hem laat in zijn beroep, ja keurt het
[welgedaan,
Om dies wil, dat de leer der Remon
strantsche Kerke
Den hemel nader kwam, uan 's Leeraars
[eigen leer
Doch die 't rechtzinnig vat, verwondert
[zich niet zeer,
Hij nam de langste leer, omdat hij 't
[hoogst liet werken.
Moederschapszorg.
Wij wezen onlangs een en ander maal
op het groote gevaar van de actie voor-
toen ze aan de haven kwamen. Wat er
van geworden is, weet ik niet, waar
schijnlijk hebben ze daar een volle maand
moeten blijven, wachtepde op de volgende
boot.
Het eentonige zeeleven begon dus weer,
maar de kapitein zorgde steeds voor
nieuwe verrassingen, om het zijn passa
giers zoo aangenaam mogelijk te maken
en den goeden geest onderling telbewa-
ren. Zoo woonden we een Japansche
worstelstrijd bij, waaraan bijna alle ma
trozen deelnamen, 's Avonds om 9 u.
begon de knockpartij. Het bovendek
was leuk versierd, waarin de Japansche
kleuren de overhand hadden. De deel
nemers hadden namen van Amerikaan-
sche, Engelsche, Frpnsche, Japansche en
ChineeSTïiie steden. Op het dek was
gelegd een groote ring van stroo, met
doek omwonden, de binnenruimte was
met matrassen belegd. Het doel was,
om de tegenpartij öf buiten den ring te
werpen, óf in den ring op den grond te
leggen. De eene partij was de witte, de
andere do zwarte, kenbaar aan de witte
en zwarte band om de lendenen. Om in
alle bewegingen vrij te zijn, bestond hun
kleeding alleen uit een kort broekje.
Aan weerszijden van den ring hurkten
de kleine maar gespierde kereltjes neer
wachtend op de dingen die komen zouden.
Plotseling rees een in bonte kleedij
gehulde kerel op, die iets in het Japanscli
riep, waarschijnlijk de namen der twee
eerste worstelaars. Terstond daarop kwam
de scheidsrechter in den ring, die op zijn
beurt weer wat riep in een voor ons onver
staanbare taal, waarop een witte en
de z.g.n. moederschapszorg, waarin onder
schoonen schijn een aanslag wordt ge
pleegd op het gezin, op een van do voor
naamste grondslagen van het leven.
Dr. C. P. Gunning heeft in De Amster
dammer, weekblad voor Nederland, de
moederschapszorg genoemd de staats-
socialisatie van het gezin.
Hij schreef: moederschapszorg is de
laatste stap op den weg, die leidt tot
ontbinding van het gezonde gezinsleven
een premie wordt gezet op onverant
woordelijk samenleven.
Dit is zeer juist. Men wil alle beletse
len voor een ongebonden samenleven van
man en vrouw wegnemen. De Staat zal
de voornaamste „kosten", die zulke on
gebondenheid meebrengt, vriendelijk
dragen.
Men beoogt niet dan een aanslag op
bet huwelijk.
De juistheid van dit inzicht wordt nog
weer eens aangetoond door een voor
standster, het Kamerlid Suze Groeneweg,
die over dit onderwerp een rede beeft
gehouden op de vergadering van de ver
eeniging voor^ Sociale Kinderhygiëne,
dezer dagen in Dén Haag belegd.
Uit het verslag van die rede in Het
Volk knippen wij dezen zin„Op de
eerste te Washington gehouden confe
rentie werd beslottin dat de zwangere
vrouw zes weken vóór en na de beval
ling recht zal hebben op rust met ver
goeding van onderhoudskosten gedurende
dien tijd en recht op vrije geneeskundige
behandeling, terwijl de werkgever boven
dien verplicht is de zoogende vrouw
tweemaal per dag de gelegenheid te
geven haar kind te-verzorgen. Deze be
palingen gelden voor de gehuwde zoowel
als de ongehuwde vrouw (hier ligt bet
principe van kinderbescherming door
moederschapszorg)" enz
Wij vestigen de aandacht op hetgeen
hier tusschen haakjes staat.
Het bevestigt volkomen de woorden
van Dr. Gunning.
Het Volk schrijft naar aanleiding van
die woordenals het gezin daar niet
tegen kan, dat de moeder niet in alle
omstandigheden afhankelijk blijft van den
man en steun van de gemeenschap kan
ontvangen in die tijden, dat zij den groot
sten dienst aan de gemeenschap bewijst,
als daardoor het gezin wordt gedena
tureerd en miskend, dan ziet het er wer
kelijk bitter treurig uit met dat gezin.
Het blad vergeet, dat de beste dingen
in ons leven wel eens de teerste dingen
zijn. Het zou ook zoo kunnen redeneeren
als de maatschappij er niet tegen kan,
dat men de moordenaarsbenden van het
„impulsieve element" in de revolutie niet
rustig hun gang kan laten gaan, dan ziet
het er treurig uit met de 'maatschappij.
Welk verstandig mensch spreekt zoo'?
En zegt men dan wat moet men zeg
gen van het gezin, dat niet gezond leven
kan als daarnaast niet de ongehuwde
moeder wordt vertrapt en vernederd,
dan zouden wij willen vragen wat hebt
gij tot nu voor de ongehuwde moeder,
voor de verleide en bedrogene moeder
gedaan De Christelijke liefde is reeds
jaren lang tot de armen uitgegaan. En
zij doet het nog steeds.
Er zijn van die menschen, die zich
beroemen op „vrije gedachten en frissche
geest", maar die al maar bezig zijn om
ons van het beste te berooven dat het
leven kent.
En dat onder den schijn van het leven
te willen verbeteren.
Laat ons ook hier wakende zijn tegen
den geest uit de diepte. (Stand.).
Het groepsegoïsme terugdringen.
Met instemming lazen wij in „Patri
monium"
Sommige arbeidersgroepen staan on
getwijfeld sterk, ook bij hooge Iooneischen,
wanneer zij kunnen wijzen op de buiten
gewone winsten van de ondernemingen,
in wier dienst zij zijn.
Maar van algemeen sociaal standpunt,
zwarte, tegen over elkander gehurkt in
den ring, plaats namen. Nu werd door
den scheidsrechter een plankje opgeheven
en een schor „Up" uitgestooten Direct
kromden de twee kereltjes zich als tij
gers tegenover elkaar, de vuisten ais
klauwen voor zich op het dek gebonkt
de heenspieren spanden zich als koorden,
de voorhoofden drukten tegen elkaar en
ze staarden in elkanders oogen als katten.
Plotseling, als eeri windstoot zoo snel,
grepen ze elkander beet en -begonnen te
worstelen, sclror toegeschreeuwd door
den scheidsrechter.
De spieren van den bovenarm trokken
zich samen, en geleken één vleeschmassa.
Telkens wanneer de eene een truc wilde
gebruiken, was de andere daarop voor
bereid en maakte die „zet" vervallen,
door been, arm of hoofd, zoodat ze weer
„enquitte" waren. Dan, plotseling zette
de eene aan, en wierp den tegenstander
over zijn hoofd buiten den ring of schoot
met het hoofd onder de beenen van den
ander, zoodat deze op liet dek kwakte.
Typisch koelden de lui zich af, ze
namen af en toe wat zout in den mond,
snoven door den neus wat water op en
spoten dat mengseltje zoo op elkanders
lichaam. Ieder zijn meug.
Eindelijk hadden allen een beurt gehad,
en kregen we te zien de wurstelparade.
De scheidsrechter hurkte midden in den
ring. De deelnemers der witte partij
kwamen achter elkaar aan, en schaarden
zich een armlengte van elkaar af om
den ring heen. Huil lichamen waren nu
bedekt met kostbare geweven doeken,
waarop grillige draken en slangen in hel
en bijzonder ook met het oog op de
zwakkere arbeidersgroepen, zal in den
regel een vermindering van de winsten
door verlaging van de prijzen eer aan
beveling verdienen dan een verhooging
van de, op zich zelf redelijke, loonen
eener groep.
In den regel. De quaesiie kan anders
staan in een weelde-industrie als bijv,
de diamantnijverheid. Een verlaging
van de prijzen is daar geen zaak van
algemeen belang.
Maar stellig is het wèl een groot
algemeen belang, dat bijv. de prijs der
kolen zoo laag mogelijk zij, met dien
verstande natuurlijk, dat een behoorlijk
loon aan de mijnwerkers, die een moei
lijken en gevaarlijken arbeid verrichten,
verzekerd zij. Maar een redelijken kölen-
prijs heeft op de voortbrengingskoslen
van schier alle eerste levensbehoeften
een gunstigen invloed.
Men lette nu eens op wat in Engeland
gebeurd is.
De mijneigenaars maakten in den
laatsten tijd groote winsten. Dat was,
op zich zelf heel begrijpelijk, voor de
arbeiders een reden, om een flinke loons-
verbooging van 3 shilling per dag te
vragen. -
Maar de mijneigenaars oordeelden,
vermoedelijk onder den druk der regee
ring, dat een verlaging van de prijzen
meer aanbeveling verdiende. Zij ver
minderden den prijs der bunkerkolen, wat
een totaal bedrag van 24 millioen pond
sterling vordert.
De mijnwerkers betoonden zich mot
deze prijsvermindering niet ingenomen.
Zij zagen daardoor de kans op loons-
verbooging, gebaseerd op de hooge
winsten, afnemen.
Toch blijven zij op loonsverliooging
aansturen. Zij willen een scheidsrech
terlijke beslissing uitlokken. Maar om
daarbij wat speling te hebben, verhoogden
zij den oorspronkelijken looneisch tot 42
shillings per week. Er kan nu wat af!
Wij kunnen niet beoordeelen, of de
bedrijfsresultaten, ook bij de verminderde
prijzen, een loonsverliooging toelaten.
Het lijkt ons waarschijnlijk, dat er óf
van de prijzen nog wel wat af zal kun
nen, óf wel dat er bij de loonen nog een
bedragje bij kan. Immers zijn ook de ge
reduceerde prijzen nog altijd hoog. Onze
schepen, die in Engeland moeten „bun
keren", zijn natuurlijk door de prijsver
laging wel wat gebaat, maar zij zullen
nog steeds hooge prijzen moeten betalen.
Hoe dit alles zij, deze geschiedenis is
leerzaam.
Vooreerst blijkt er uit, dat de prijzen
onnoodig boog zijn opgedreven. Er kan
blijkbaar van den prijs der bunkerkolen
heel wat af. Maar de mijneigenaars pro
fiteerden.
De arbeiders wilden dat evenwel ook
doen. Een vermindering van de prijzen
en düs van de winsten, hoezeer in het
algemeen belang ook van hun mede
arbeiders, was hun niet aangenaam. Zij
zouden liever hebben gezien, dat de mijn
eigenaars den buit hadden gehouden. Als
zij slechts mee mochten deelen 1
Zoo gaat het wel meer. Deze geschie
denis herhaalt zich telkens.
Het groepsegoïsme werkt bij de patroons
èn arbeiders.
Eu het is meer dan ooit do tijd, om
het terug te dringen met alle macht.
Onze verarmde maatschappij kan en mag
niet toelaten, dat sommige groepen zich
onredelijk bevoordeelen en daardoor an
deren nog dieper in de ellende doen weg
zinken.
Dit doet de behoefte geboren worden
aan publieke organen, die boven de par
tijen staan en die zoowel over prijzen
als over loonen hun oordeel kunnen laten
gaan.
Bedrijven als de inipien behooren wel
zeer heslist van uit gemeenschapsoog
punt geëxploiteerd te worden.
Gelukkig geeft ten onzent hot Staats
bedrijf den toon aan.
gouddraad. Do scheidsrechter hief het
groen gekwast plankje omhoog en op
dat sein hieven allen de handen omhoog
voor zich uit, en onder hevig sissen om
laag, waarna ze zich verwijderden. Een
plechtig oogenblik, die stilte, alleen ge
baren, 't Was of die lui ons nog geheim
zinniger werden, bij 'tzien van dat.
Vervolgens kwam de zwarte partij aan
de beurt, en deed hetzelfde, waarna we
te zien kregen, het worstulcu uit de vrije
hand. Een plaatste ziclr in den ring, en
werd direct aangevallen. Wanneer de
tegenpartij was geveld, kwam direct een
ander 'de plaats innemen, zoodat het op
't laatst een vellen en aanvallen was,
Soms kwamen er verscheidene liefheb
bers tegelijk aan, allen met het doel,
dio ééne in den ring te vellen. De beste,
of die er 't eerst bij was, mocht dan
worstelen, de rest wachtte. Naar men
mij vertelde, was dit het lievelingswor-
stelen van den Japannees, zoo uit de
vrije hand, ze worden dan gewoon fana
tiek. De winnaar was een pootig Jantje,
luisterende naar den naam Washington.
Een dollar Yankee voelde zich bierdoor
zoo vereert, dat bij een handvol dollars
naar Washington wierp, die zicli natuur
lijk haastte, dat kostbare vrachtje in
veiligheid te brengen.
Daar de kapitein natuurlijk niet alles
van zijn kant kon doen komen, om bet
den passagiers aangenaam te maken,
namen wij als passagiers onderling het
besluit, een sportfeest te doen plaats
hebben. Een comité werd benoemd dat
bet programma vaststelde en giften in
zamelde. Door dat meer dan 500 dollar
Een algemeen verschijnsel.
De oorlog bracht een zedelijke inzin
king, die zich in verschillende (opzichten
openbaart.
Ouder meer teekent zich deze achter
uitgang der moraliteit duidelijk af in het
toenemende drankmisbruik, dat alierwege
valt te constateeren.
Struisvogelpolitiek baat hier niet.
De berichten uit verschillende streken
van ons land zijn zóó talrijk en zóó een
stemmig, dat niet kan worden betwijfeld
of de uitzetting van liet alcoholisme is
een algemeen verschijnsel geworden.
Nog dezer dagen werd b.v. uit Zwolle
boricht
„Werden te Zwolle 't vorig jaar gedu
rende de maanden Januari, Februari en
Maart 11 processen-verbaal opgemaakt
wegens openbare dronkenschap, in de
eerste 3 maanden van 1920 was dit aantal
66. Ook gedurende de beide Paasch-
dagen was liet aantal processen-verbaal
abnormaal groot".
Zooals het in Zwolle was, is het ook
elders.
Te vroeg is geweest de juichtoon der
genen, die den drankduivel onherroepelijk
gekneveld achtten.
Te vroeg is geweest de lofspraak op
toenemende beschaving en veredelende
sport, die het alcoholisme doodelijkjtroffen.
Het zondige menschelijke hart is ge
bleven en nu de depressie een oogenblik
verslapte, werd aanstonds de boozo uit
gieting van de drankzonde zichtbaar.
Onze drankbestrijdersorganisaties zien
haar roeping als vanzelf aangewezen.
Hare taak is na den oorlog onnoemelijk
veel verzwaard.
Zij zullen die taak ten volle verstaan
en Neerland's Christenen zullen huu
krachtigeu steun niet onthouden.
(Rotterd.)
TER NEUZEN, 27 April f920.
Tot onderwijzer aan de Chr. School,
Jozinastraat, alhier is benoemd, in de
vacature Weeda, de heer J. C. Bal, on
derwijzer aan de Chr. School te Knol,
gemeente Hoek.
Door het bestuur der woningbouw-
vereeniging Werkmansbelang" alhier
is na bekomen machtiging van den
Minister van Arbeid en den gemeente
raad van Ter Neuzen het bouwen van
de aanbesteedde 12 middenstandswonin
gen gegund aan de 5 laagste inschrijvers
der afzonderlijke perceelen, zijnde voor
metselwerk den heer W. P. Nieuwelink
te Ter Neuzen voor f 59.990, timmer
werk de beer Kr. Dieleman te Zaamslag
voor f 60.000, ijzerwerk de heer Aug.
Dliaeze voor f2096, loodgieterswerk B.
Dliaeze te Ter Neuzen voor f 4706 en
schilder- en glaswerk Alpli. Guilliet
te Ter Neuzen voor f7056,samen f 433.847.
De heer A. Bedet van hier, is
benoemd tot bouwkundig opzichter-leoke-
naar bij liet architecten bureau van de
Leijken en Mink te Enschedé.
^Driewegen. Gehoor gevend aan de
advertentie, waarin „allen die meevoelen
voor de lijdende menschheid" werden
opgeroepen ter vergadering bij mej. wed.
P. Dieleman alhier, kwamen Zaterdag
avond eenige belangstellenden te samen.
De oproep ging uit van de Vereeniging
„Het Groene Kruis" te Ter Neuzen. De
heer J. C. Jansen, daartoe door liet be
stuur uitgenoodig, was bereid deze ver
gadering in te leiden. Nadat hij liet doel
van deze vergadering had bekend ge
maakt, gaf hij een heldere uiteenzetting
van 't werk van „Het Groene Kruis" tc
Ter Neuzen en wat deze Vereeniging
voor Driewegen zou kunnen zijn. Spr.
plaatste vooral op den voorgrond, dat
het noodzakelijk was dat te Driewegen
een sub-depót werd geplaatst, al was het
dar. voorloopig maar met enkele mate
rialen, die in sommige gevallen direct
noodig zijh.
werd ontvangen, kon aan het feest een
eenigszins uitgebreid karakter worden
gegeven. Het zou 6 dagen duren en
bestond iudeksport, dansen, Japan
sche theatervoorstelling, Roode Kruis-
bazaar, bioscope-voorstelling, gecostu-
meerd bal en dergelijke dingen. Heel
wat animo was er onder de deelnemers,
vooral toen op bet gecostumeerd bat een
Marker visscher met zijn vrouw ver
scheen, de Hollandsche klompen hadden
algemeen bekijks. De passagiers gingen
allen gezellig met elkaar om en netjes.
Ergerlijke tooneelen die aanstoot gaven,
waren niet te zien. 't Is een schande om
't te vermelden, maar 'tmoct, de Japan
sche kapitein zonder godsdienst., keek
scherper als de Hollandsche kapitein,
die zich Christen noemde. En waar een
kapitein een goed voorbeeld geeft, volgt
de equipage, behoudens enkele uitzon
deringen. De stijve verhouding van do
Hollandsche schepen zagen we hier niet,
de Amerikaansche dollarkouingen gingen
met de lichtmatroos vriendschappelijk
om, en de millionair Henderson was
heel wat aardiger dau een Hollander,
die f250 per maaud salaris had en niet
met zijn collega wilde omgaan, omdat
deze slechts f225 had. Eere wien zo
toekomt, de Japanneezen verdienden ze
ten volle. Geen onbetamelijk woord of
vloek boorde men, zelfs niet onder de
matrozen. Voor ieder bad de kapitein
een' praatje, alleen was hij moeilijk te
verstaan, Japanneezen spreken zeer moei
lijk Engelsch.
(Wordt vervolgd).
