Oraaan ter verspreiding der Christelijke Beginselen in Zeeuwseh-Vlaanderen.
nnrbï'iTTi'Fbx.
No. 238.
Woensdag 28 April 1920.
3e Jaargang.
't Oude voik.
lUiiteiiiamlscli Overzicht.
Uit het Buitenland.
Uit het li in lie ui and.
JAN WAANDERS.
U ABONNEMENT: Bij bezorging 1,15 per drie maanden. Franco per post voor Nederland f 1.25.
Uitgave van de Christelijke Persvereeniging „Zeeuwseh-Vlaanderen" te Ter Neuzen
ADVERTENTIËNVan 1 4 regels ƒ0.60. Elke regel meer ƒ0.15. Abonnementen per
contract - Crisistoeslag 15%. Inzending van advertentiën tot 12 uur s middags op
de vm'sdiijndagen bij den drukker D. II. LITTOOIJ Az. te Ter Neuzen. Telefoon Nr. 20.
DE ALGENOEGZAME
Als Gij maar nabij moogt zijn,
Is de grootste smart vergeten,
Is gestild de wreedste pijn,
Wijkt de vrees van't bang geweten,
Daalt er vrede, oneindig zoet,
In 't onrustige gemoed
Als uw hand mij maar geleidt,
Ben ik veilig op mijn wegen
Zie ik hulpe mij bereid,
Vloeit alleen een stroom van zegen
Daalt, na elkon duist'ren nacht,
't Licht des heils met groote pracht.
Als ik u maar heb, o Heer
Laat dan vrij dit vleesch bezwijken.
Wat ik minde, lang en teêr.
Voor iniju brekende oogen wijken;
't Beste, waar ik m' op verliet,
Scheidt van mijne ziele niet
Wees mijn psalm en zegezang
In de donkere doodsvalleien
Doe m' alle eeuwigheden lang
Palmen voor uw voeten spreien,
Met het jubelend feestgeschal
Jezus is het een en al
E. E. GEWIN.
„Zij hebben (zegge Israël) van ouds
mij gekweld, benauwd van der jeugd'aan,
geploegd als een veld." Aan deze woor
den van Da Costa herinneren ons de
Jodenvervolgingen in Rusland, die hier
en daar weer beginnen.
Ook in Duitschland en Hongarije wor
den op sommige plaatsen de Joden be
dreigd.
Verrassend is daarom het bericht, dat
do groote pers ons meldt, n.l. dat vooral
in Hongarije een groote opwekking onder
'toude volk des Heeren gekomen is.
„Vele Hongnarsehe Joden, geen troost
meer vindend in de synagoge, zijn dien
gaan zoeken in het Christendom. Zelfs
zouden 60,000 Joden godsdienstonder
richt ontvangen, om straks in de Fro-
testantsche Kerk opgenomen te worden".
We weten uiteraard niet, of de vrees
voor het opkomend anti semitisme (Jo
denvervolging) hier al dan niet in het
spel IS.
Indien niet, dan zou het een verheu
gend bericht zijn.
Als 't Joodschc volk belijdt
„Wij zijn strafschuldig, zwaar misdadig
maar Gij, o Heer! Gij zijt genadig!
Gij hebt ontferming toegezeid,
o Koning der gerechtigheid",
dan is er ook voor Israël nog een dageraad.
Dan zal 'toude volk straks kunnen
jubelen
„Jezus Christus door Zijn bloed,
Bracht ons liefde, bracht ons vrede"
Moge de Heere, voor Wien alle dingen
mogelijk zijn, velen uit Israël brengen
tot Zijn wonderbaar en heerlijk licht!
Opdat ook onder 't volk der Joden
klinke 't schoone woord van den dichter
„O hoor de stem van ons verlangen,
Kom met den scepter en de kroon
Wij wachten u met jubelzangen;
Ja, Jezus, kom Gij Koningszoon
Over de Fransche spoorwegstaking
zijn de gegevens nog te scliaarsch om
er een beschouwing over te geven. Het
60)
ZELAND1A.
Ze was er den heelen dag mee bezig.
Heelemaal verzoend voelde ze er zich
toch niet mee. 't Was toch eigenlijk be
drog misleiding. Maar ze kon de ver
lokking naar het geheim genot niet weer
staan. Ze wad' nu al zoo lang gebonden
geweest; ze moest nu ook eens, al was
het maar voor enkele uren, weer vrij zijn.
Maar ze moest oppassen met Gerrit. Dien
was het met al zijn jool, toch maar om
geld te doen. Ze was zoo slim geweest,
hem niet alles te vertellenze moest
hem wat kort houden. En natuurlijk
zo deed dat nu eens voor één keer, zoo
es 'n glippertje je mocht wel eens wat
hebben. Gerrit behoefde niet te deuken,
dat-ie haar geregeld mee zou krijgen of
dat zij hem geregeld van geld zou voor
zien. Ze zou immers bovendien niet
valt wel op, dat de meerderheid die tot
deze staking besloot, niet zeer groot is.
Tegenstemmen en onthoudingen bereik
ten de 160,000 samen, terwijl 171,000
stemmen vóór de staking werden uitge
bracht.
Het schijnt wel. dat deze staking
verband houdt met die welke eenigen
tijd geleden op de Zuidelijke spoorlijnen
uitbrak, doch na een kortstondig bestaan
moest worden opgeheven, want drie van
de vier eischen betreffen gelijke kwesties
als waar het toon om ging. De eerste
eisch is echter de nationalisatie der
der spoorwegen. Hoewel niet een speci
fiek radicale eisch, waar het een ver
keersmiddel betreft, wekt deze in de
huidige omstandigheden toch het ver
moeden, dat het extremisme opnieuw
over de spoorwegmannen van de Repu
bliek vaardig geworden is.
Deze staking komt voorts op een zeer
ongelegen tijdstip, nu Millerand het te
San Remo druk heeft met de behartiging
van Frankrijk's belangen tegenover die
zijner bondgenooten.
Dat de Fransche politiek en vooral
zijn geheime plannen ten opzichte van
Duitschland daar een gevoeligen knak
zal krijgen, lijkt nu reeds boven twijfel.
Lloyd George heeft aan journalisten
vertelt, dat hij heelemaal niet bang is
voor Duitschland en het ook niet meer
wantrouwt, nadat het de Kapp-revolutie
zoo unaniem heeft onderdrukt. Ilij heeft
zelfs uitgelaten, dat er niet alleen van
een militairen opmarsch in Duitschland
niets zal komen, maar de economische
dwangmiddelen, welke Engeland heette
te prefereeren boven (le miiitaire, even
tueel slechts met groote voorzichtigheid
en dan nog slechts voor de grondstoffen,
niet voor de levensmiddelen, zullen wor
den toegepast, wat met andere woorden
wil zeggen, dat er van heel dien dwang
wel niets zal komen als Duitschland
zich niet bepaald uitgesproken kwaad
willig gedraagt, hetgeen ons toeschijnt
uitgesloten te ziju. Voegt men hierbij,
dat Millerand en in 'i algemeen de
Fransche regeering zich den laatsten tijd
opvallend geneigd toont tot economische
samenwerking met Duitschland en dat
de Duitsche gezant te Rome op verzoek
naar San Remo gekomen is om zooge
naamd „inlichtingen te verstrekken" dan
behoeft men niet in twijfel te verkeeren
over den aard van de eenstemmigheid
waartoe Frankrijk en Engeland te San
Remo heeten te'zijn gekomen.
Het laatste bericht is, dat Millerand
aan Lloyd George heeft toegezegd een
openlijke verklaring, dat Frankrijk elke
gedachte aan annexatie (van het Rijnland)
van zich afwijst. Dit is een nieuw duide
lijk blijk van de onderwerping van
Frankrijk's poltiek aan de Engelsche
Spoorwegstaking in Frankrijk.
DARIJS, 25 April. Het nationaal
congres van de Fransche spoorwegarbei
ders heeft tot de afkondiging van de
onmiddellijke staking op de spoorwegen
besloten.
De spoorwegarbeiders eischen
le. Nationalisatie der spoorwegen
2e. Onmiddellijke indienstneming van
de ontslagen spoorwegarbeiders;
3e. Intrekking van de gerechtelijke
vervolging
4e. Érkenning van het vakvereenigings-
recht.
weten, hoe ze er aan zou moeten komen,
't Lièp jvast eerstdaags weer spaak met
de financiën. Dat zou wel weer een scène
geven ze moest er zich maar alvast op
voorbereiden. Maar ondertusschen
kon ze dit pleziertje toch nog eens waar
uemen Licht, dat ze wat hader was
sagrijn genoeg op de wereld.
Ze kon boos worden op zich zelf, dat
ze zoo d'r best gedaan had, Jan te krijgen.
Dwaas was ze geweestgek I Had ze
hem maar aan die zedige Jo Vlietstra
gegund. Wat, lmd haar toch bezield!
Dwaze jalouzie, anders niet. Wat had ze
nu Jan, met. ziju stijve ideeën och, ze
harmonieerdeu feitelijk heelemaal niet.
Waarom had ze niet beter uit d'r oogen
gekeken. Ze had toch wel iemand anders
kunnen krijgen. En nou was het thuis
ook zoo ongelukkig gelöopen ze waren
heelemaal aan lager wal geraakt. Had
ze maar intijds een goede partij gezocht.
Er waren er toch wel meer geweest, dan
Jan Waandors, die ten slotte toch ook
maar van oen traktement je moest leven...
Nou, maar vanavond wou ze zich dan
eens verzetten wat was er tegen Ze
De motie, waarbij tot staking^werd
besloten, werd aangenomen met 171,000
stemmen tegen 147,000 en 13,000 ont
houdingen.
De algemeene raad van den bondjvan
spoorwegarbeiders za! binnen enkele
vagen den datum en de bijzonderheden
dan de beweging vastoteKen.
Een bloedige revolutie episode.
Tot een der vreeselijkste gruweldaden,
die de spartacistische troepen bi-j hun
intocht in Essen bedreven hebben, be
hoort ongetwijfeld de massamoord op
den watertoren. De toren werd door on
geveer 50 man met machinegeweren ver
dedigd.
Toen in den middag de stad was in
genomen, vocht de dappere bezetting
door, daar zij door nog niet opgehelderde
oorzaken van de overgave der stad niets
afwist. Vier uur na de overgave der stad
verscheen Beigeordneter Ruzerius bij den
toren, om de manschappen mede te dee-
len. dat de stad was overgegeven. Ter
wijl over de overgave van den toren
beraadslaagd werd, drongen de revolu
tionaire troepen plotseling naar voren
eu bestormden den toren.
Do verraste bezetting had reeds do
wapenen neergelegd, en toen de roode
gardisten kwamen binnengestormd, kwa
men de bezettingsmanschappen hen zon
der wapenen tegemoet. Nu begon een
ware moordpartij. Als wilde dieren wier
pen de spartacisten zich op de weerlooze
lieden, staken met messen en dolken op
hen tn en sloegen ze met geweerkolven
neer. Zelfs de op den grond liggende,
zwaar gewonden ..en lijken werden met
geweerkolven bewerkt en geschopt.
Van verscheidene slachtoffers was de
schedel gespleten of het hoofd onherken
baar verminkt. Jongens wierpen hun ge
weren weg, trokken dolken en messen
en staken als waanzinnigen er op los.
Onder hen was zelfs e<yi knaap van 17
jaar.
Onderwijl dit verschrikkelijk tooneel
zich afspeelde, waren de vensters van
de tegenover liggende huizen dicht met
toeschouwers bezet, die met ontzetting
toezagen. In nauwelijks tien minuten lag
de geheele bezetting vermoord aan den
ingang van den toren. Slechts drie man
schappen wisten te ontsnappen, o.w. een
Feldwebel, die vier jaar aan het West-
front was geweest.
Hij verklaarde echter zoo iets ontzet
tends zelfs in den oorlog niet te hebben
meegemaakt.
Bolsjewisten-moed.
Dit hoort bij het historische „glaasje
water", waarom op een gedenkwaardigen
avoud in 't laatst van '18 Wijnkoop moet
hebben gevraagd.
't Was 30 October van datzelfde jaar,
In Berlijn bereidde men de revolutie
voor.
Liebknecht, de dolleman, drong er op
aan, dat men zich in optocht, gewapend,
ep straat vertoonen zou.
Barth, de gematigde, raadde liet af.
„Éérst moet de tijd rijp zijn Nü reeds
gaan demonstreeren, is een misdaad de
Regeering is nog te- sterk wij mógen
het leven onzer mannen niet roekeloos
op 't spel zetten."
Maar Liebknecht was niet te over
tuigen.
Velen sleepte zijn dweepzucht mee.
„Goed 1" borst tenslotte Barth uit, „jij
zult je zin hebbenmaar op één
voorwaardeAls de optocht gehouden
wordt, dan gaan jij en ik, elk een brow
ning in de hand voorop
„Barth!" riep Liebknecht, „je bent
gek 1"
„Neen, amiceik ben slechts kor.se-
kwent. Wij gaau aan 't hoofd en, als de
politie komt, daneen, twee, drie,
Pief-paf!"
„Barth, je bent volslagen krankzinnig
„Ben ik niét!" hield Barth vol.
Liebknecht zag lijkwit, van angst en
toorn.
Maar van een optocht kwam niets
Aldus Barth zelf, in een boek, dat
hij pas over de vóórgeschiedenis der
revolutie, verschijnen deed.
Moord in een kerk.
Bij den Zondagochtenddienst in St.
George's Episcopal Church te New York
is dr. James Markoe, een bekend chirurg,
door eon krankzinnige doodgeschoten,
die enkele dagen te voren uit een
gesticht was ontvlucht. Een tweede
chirurg, dr. George Brewer, werd bij
een worsteling met den dader, die aan
gehouden werd, niet ernstig in de dij
gewond.
De aangehoudene deelde mee, dat hij
zijn slachtoffer niet kende, maar plotse
ling een aandrang had gevoeld om te
dooden.
Een chirurg sterft onder een operatie.
Dr. Sidney F. Wilcox, een zeer bekende
chirurg, is te New-York, tengevolge van
een hartverlamming overleden, terwijl
hij bezig was een operatie in het Thrall
hospitaal te verrichten.
DE „VRIENDEN" DER OPENBARE
SCHOOL.
Och, ja! dat „arme schoolkind"....
Het heeft geen beter beschermheeren
dan de openbare onderwijzers. Niemand
beter dan zij verstaan de kunst om voor
dat kind geld te kloppenuit ander
mans zak.
Zoo komen zo nu weer met 'n adres
bij den Amsterdamschen Raad, om gelden
af te zonderen waarvoor met alle school
kinderen bóven 't derde leerjaar „school
reisjes" kunnen worden gemaakt
Ze gunnen 't die kinderen zoo.
Als de stad het maar betaalt
Maar tegelijk is hun felle agitatie
in vollen gang, om de kweek- en normaal
scholen zooveel mogelijk te ontvolken,
dat het „arme schoolkind" binnen korten
tijd geen meester of juffrouw meer heeft,
die het onderwijzen kan.
Zóó lief hebben zij dat kind.
Uitkijk.
ONDERWIJZERSSALARISSEN.
De Tweede Kamer heeft Vrijdag de
molie-Ossendorp, om de salarissen der
onderwijzers op te nemen in staat A
van het Bezoldigingsbesluit, met 45 tegen
35 stemmen verworpen. Tegenstemden
de geheele Rechterzijde en de heer
Braat.
LEERPLICHT.
De Tweede Kamer heeft Vrijdag de
motie Ketelaar, de wenschelijkheid uit
sprekende van een 8-jarigen leerplicht,
met 47- tegen 34 stemmen verworpen.
Tegen stemden de geheele Rechterzijde,
de Vrij Liberalen en de heer Braat.
OOK EEN GELUKWENSCH
In een geanimeerd Kamerdebat noemde
Troelstra onlangs den heer Marchant
„de klown der reaktie"
Eén der telegrammen, die Troelstra
op zijn 60en verjaardag ontving en
waarvan voorlezing werd gedaan, luidde
aldus
„De klown der reaktie biedt u op
dezen dag zijn hartelijke gelukwenschen
aan. Marchant."
ZE DELES.
Ilet is van ouds niet vreemd gezeid
Let op een mênsch wanneer hij vleit,
Let op een mond, die zoetjes laclit,
Meer dan hij van té voren placht.
En daarom zeg ik lieden nog
In schoone woorden ligt bedrog.
DE DUITSCHE KOLENLEVERING IN
GEVAAR?
De comniissie van herstel te Essen
zal, zoolang de kolenleveranties aan Frank
rijk niet den omvang hebben bereikt
welke bij het vredesverdrag vereiseht
wordt, geen toestemming geven tot het
afsluiten van leveringsverdragen met
neutrale stalen.
Volgens andere berichten is deze
kwestie nog in bespreking. Bovendien
zou Frankrijk zich zelf in de vingers
snijden, daar de voedselvoorziening in
het kolengebied dan zou stopgezet wor
den en de kolenproductie eveneens zou
verminderen.
INVOER VAN TARWE.
Het vervoer en de invoer van tarwe
zullen resp. mot 15 Aug. en 15 Sept.
weder vrij zijn.
LOONEN IN HET LANDBOUW
BEDRIJF.
Men meldt uit Haarlemmermeer
De afdeeling Haarlemmermeer van den
Christelijker! Boeren- en Tuindersbond
heeft voor 1920 aan de arbeiders de na
volgende loonvoorstellen gedaan gedu
rende 5 maanden 45 cent5 maanden
50 cent en 2 maanden 55 cent per uur.
In den oogsttijd eu tijdens de bieten
campagne zullen de tarieven bij aange-'
nomen werk onderling worden geregeld,
echter onder garantie van de minimum-
loonen.
DEN MORIAAN GEWASSEN
Met de gemeente-vvasscherij te Amster
dam, zooals met meer gemeentelijke in
stellingen, is het misère en nogeens
misère. Ilet was het beste maar, dat ze
het ding opdoekten, doch terwille van
liet socialisatie-dogma houdt wethouder
Rodriguez de Miranda deze „grootsche
schepping" maar in stand.
We vinden in het „Hbl." het volgende
puntdichtje, (lat den toestand zeer juist
weergeeft
Vast gaat straks de Gemeente-wasscherij
Om zeep: een ton reeds moest er bij!
En 't helpt niét of men nog een ton er
[bij wil passen,
Het is den moriaan gewasschen
ALS IN DEN TIJD DER CAESARS.
De „Tel." deelt een en ander mede
over een kunstmatig meer op de Veluwe,
zooals ten tijde der Romeinscho keizers
weieens werd aangelegd. Aan dit meer
ligt het jachtslot, dat de heer Kröller te
Hoenderioo laat bouwen. Het kunstmatig
meer is circa 25.000 M3. groot. Er is
eenige jaren aan gewerkt, om het water
dicht te krijgen, doch desondanks is de
eigenaardigheid van het meer gebleven,
dat het water er uit wegzakt. Om tóch
ging met d'r broerJan hoefde er niets
van te weten. Ze deed er volstrekt geen
kwaad mee ze was vroeger zoo dikwijls
naar zoo iets heen geweest.
„Mag ik mee moe vleide Herm, toen
ze zich tegen zevenen gereed maakte,
heen te [gaan. Hij was al zoet gemaakt
met lekkers en lieve woordjes, maarjtoen
moe aanstalten maakte om te vertrekken
werden alle beloften vergeten en wou hij
mee.
Een oogenblik was het haar, alsof ze
op heeterdaad betrapt werd bij het plegen
van een misdrijf. Die eenvoudige, zoo
natuurlijke woorden leken haar een aan
klacht. Ilij wou mee! En ze voelde heel
aven liet schrijnen van die natuurlijke
begeerte van haar kind tegen haarjeigen
ongeoorloofd hunkeren. Maar ook slechts
een oogenblik.!
Herm werd met nieuwe beloften en
gaven gepaaid.
Ze kleedde zich, bekeek zich in den
spiegel. Ja, ze kon nog best meedoen
Was zij een vrouw om nu al haar leven
te verkniezen
Herm werd genachtzoend. Ze vertrok.
Eerst moest ze nu even naar oom Kees
maar héél, héél even. Want om acht uur
zou ze op den hoek van de Hoogstraat
wezen daar zonden Gerrit en een paar
van zijn vrienden haar opwachten.
Oom Kees woonde in een niet al te
deftige buurt. En vast had ze geen voet
er gezet, als ze er nu niet half en half
toe genoodzaakt was. 't Waren daar zulke
„ordinaire" luifoei. Maar je kon nooit
weteu, 't mocht later zoo es op de praat
komen, en bleek 't dan, dat ze er in 't
geheel niet was geweest nee, dat was
te gevaarlijk. Maar een cadeau, ze dacht
er niet over. Ze zou wel wijzer zijn.
Ze belde aan. Hoorde voor de deur al
het pretgerucht. 'n Harmonica jankte door
het luide lachen en praten van de blijk
baar nog al talrijke bezoekers heen. Ze
moest nog es trekken, eer haar openge
daan werd.
De dranklucht kwam haar op de trap
al tegen. Ze trad binnen. Aan het einde
der tafel zat het zilveren bruidspaar.
Oom Kees en tante. In het rond, dicht
op eengetast, de gasten ouden en jonge
ren, mannen en vrouwen. Een taart
pi ijkte in het midden der tafel. Eenige
karaffen met cognac en likeur schitterden
in het gaslicht. De oudste dochter des
huizes had het druk met bedienen.
Toen Truus binnenkwam, moesten|eerst
enkele gasten opstaan, om haar in staat
te stellen, het bruidspaar te naderen.
„Wel goeie gerustigheid, azze me daar
Trui niet hebbe zeg, moeder, kaik
nou er es, daar heb-ie waarentig Trui
van Toon, zeg zou jai ze nog kenne
riep oom Kees met dubbelslaande tong.
Truus had zich een weg gebaand tus-
sclien stoelen en banken door.
Het hinderde haar vreeselijk, zoo fa-
miljaar toegesproken te worden. En dan
dat Trui kan hij minstens geen Truus
zeggen? Maar ze moest nu maar niets
laten merken en zich er doorslaan.
„Dag, oom Kees! dag tante. Wel ge
feliciteerd hoor met dezen dag. Ik dacht,
ik loop ook es even an. 'k Heb wel niet
veel tijd'k kan moeilijk weg van huis,
maar"
(Wordt vervolgd).
TT I 1 J J-rPy-T»T M n n 7 O n 1 r A 4 Alt->
DOOR
