Oraaan ter verspreidinq der Christelijke Beginselen in Zeeuwseh-Vlaanderen.
No. 220.
Woensdag 25 Februari 1920.
3e Jaargang.
Ledenvergadering
F E UILLETON.
Uit het Buitenland.
Uit het Binueuland.
27 Februari a.s.
JAN WAANDERS.
J A BONNEMENT Bii bezorging 1,15 per drie maanden. Franco per post voor Nederland 1.2o.
de Christelijke Persvereeniging „-Zeeuwseh-Vlaanderen" te T e r N e u z e n.
Uitgave van
Alle stukken, de redactie en administratie van
dit blad betreffende, moeten worden gezonden
aan den'redacteur, H. S. v. HOUTEN, Vlooswijkstraat 62, Ter Neuzen. Telefoon No. 169.
ABONNEMENT: Bij bezorging 1,15 pen
ADVERTENTIËNVan 1-4 regels ƒ0.60 Elke regel meer ƒ0.15.
de'verschijndlagen*'bijden^ d r ukkêr D.'h. 'lItTOOIJ Az. te Ter Neuzen. Telefoon Nr. 2(C
van de Christelijke Persvereemging
Zeeuwseh-Vlaanderen" te TER NEUZEN
op
in lokaal „Eendracht" te TER NEUZEN,
des namiddags om hall drie.
Agenda
Opening.
Notulen.
Jaarverslag Secretaris.
n Penningmeester.
Bestuursverkiezing.
Rondvraag.
Sluiting.
N.B. Er worden geen kaarten ge
zonden.
Dit is dus de eenige kennisgeving.
Trouwe opkomst gewenscht.
HET BESTUUR.
Een krasse uitspraak.
„Wat werken betreft, moet men in dit
verband zeker niet de gemeenteaibeiders
noemen, want over het algemeen kan
van deze arbeiders worden gezegd, dat
zij niet zooveel uitvoeren".
Wie deze uitlating heeft gedaan
Zeker een der aller-aller-zwartste
anti's
Misgeraden.
De woorden zijn van Schaper, een ras
echt socialist. Een der leiders nogwel.
't Zal van belang kunnen zijn, deze
uitspraak te onthouden. Om ze den liee-
ren bij gelegenheid eeng onder den neus
te duwen.
B.v. als ze 't hebben over huu socia-
lisatieplannen.
Als toch over 't, algemeen de werklie
den in dienst van Rijk en Gemeente niet
veel verrichten (en de heer §chaper kan
op de hoogte zijn, want hij heeft veel
partijgenooten onder de bedoelde soort
arbeiders), dan zou socialisatie van be
drijven toch zeker een nationale ramp
zijn Als er weinig wordt gedaan, is
tóch de productie klein, de prijs hoog en
't tekort in de bedrijfskas groeiend.
Alleen als de werklieden in overheids
dienst uitmuntten door buitengewone
ijver en plichtsgevoel, dan zou er, indien
ér vakkundige bedrijfsleiders te krijgen
waren, eenige kans op verwezenlijking
van de socialisatie-leuze zijn. Zonder deze
allereerste en allernoodigste voorwaarde
gaat het zeker niet.
Y De Rijksmiddelen.
Vloeiden 't vorig jaar de Rijksmiddelen
in buitengewone mate, de eerste maand
van het nieuwe jaar heeft die stijging
schitterend gehandhaafd.
Meestal is Januari een magere maand.
In den regel blijven de ontvangsten
dan beneden het gemiddelde per maand.
Nemen we als voorbeeld verleden jaar.
Toen kwam er gemiddeld ruim 27
millioen gulden per maand binnen.
Januari bracht toen echter maar 161
millioen op. J
En nu beliepen de ontvangsten in
Januari 1920 de som van 321/» millioen
Dus bijna tweemaal zooveel als een jaar
geleden 1
De minister had voor dit jaar gemid
deld per maand 26 millioen geraamd
En nu brengt de eerste maand al 61 3
millioen méér op. Als nu de gedachte
maar niet post vat't. Kan niet op, er
is geld in overvloed.
Want, hoe ruim de middelen ook
mogen vloeien, de uitgaven beloopen
meer nog. Er is dus slechts zeei be
trekkelijk reden tot verheuging. Alleen
voorzoover de inkomsten niet meci bi]
de uitgaven achterblijven.
De grondbelasting bracht iets minder
op dan een jaar geleden. Eveneens de
belasting op het geslacht. Hoewel deze
nog bijna 2]/3 maal zoo hoog is als vóór
den oorlog.
Door de dure vleeschprijzen natuurlijk.
Tegenover deze beide verminderingen
van totaal V4 millioen, staan de stijgingen
bij alle andere middelen tot een bediag
van 16 millioen.
Jammer dat de grootste vermeerdering
ook nu weer komt voor rekening van
het gedistilleerd. Deze accijns bracht
niet minder dan 4 millioen op, tegen
Va millioen in Januari 1919. jammer
lijke stijging!
Verblijdender is do klimming van de
ontvangsten uil de invoerrechten. Teeken
van herlevende handel, waaraan de
groote staking tijdelijk wel een eind zal
maken. De opbrengst was ruim 3 mil;
lioen, of ufermaal zooveel als in Januari
1919. De loodsgelden gaven 21/» maal
zooveel als een jaar geleden.
Deze belastingen, die zoo nauw verband
houden met den omvang van ons handels
verkeer, zullen in de loopende maand
wel heel wat minder opbrengen, doordat
groot deel van dat verkeer stil ligt.
52)
noon
ZELANDI A.
Hij doet. of hij 't niet merkt. Begeeft
zich naar do pianohij zal wat spelen
dat verzet den geest en kort den tijd
Och nee, lust heeft hij er hoeleinaal niet
in, maar
Zijn oog valt op de groote kras, door
Ilerm's gereedschap er in aangebracht
Zijn gezicht betrekt. En zie, wat is
datAl zijn muziek over den vloer
eneen paar mooie banden verscheurd
letterlijk in reepen gescheurd.
Er komt een roode tint op zijn mat
bleek gelaat. Ergernis verft hem de
wangen.
„Da's toch wel een beotje al te erg
stuift hij op, „kijk me nu es aan. De
piano geschonden, nou ja, 'n kras meer
of minder komt er niet meer op aan
maar al die mooie muziek verscheurd
Kijk je daar dan. niet naar?" valt hij uit
tegen Truus.
brachten 4 mil-
en
een
De registratierechten
lioen op. -
De inkomsten-belasting en de dividend-
tantièmebetestiug (welke laatste een
jaar geleden nog niet meetelde), brachten
elk ruim twee millioen op. De uiteraard
sterk wisselende successierechten brach
ten 4 millioen op. Da suikeraccijns
eveneens 4 millioen. De zegelrechten
brachten 21/* millioen op.
De gewone middelen hebben dus ruim
gevloeid. Er werd een reusachtig bedrag
ontvangen.
Met de buitengewone belastingen liep
het anders. Wat te verwachten was.
Toch is er in Januari nog bijna 13
millioen uit deze belastingen ontvangen.
Het toppunt.
Frankrijk decoreert zijn postduiven,
door plechtig den „oorlogs-ring" om den
poot te bevestigen.
Of Clemenceau dan wel Millerand er
ook een klinkende toespraak bijhoudt?
Engeland kan natuurlijk niet achter
blijven. Het heeft daarom een aantal
honden geridderd.
Of de dieren niet blijer geweest zouden
zijn met een flink stuk leverworst?
En of de regeerders van Frankrijk en
Engeland niets beters te doen hebben,
dan duiven en honden militaire eeretoc
kenen te verleenen
Geen solidariteit meer.
Het invloedrijke Fransche blad de
Tempspleit voor een vriendschappe
lijke verhouding tusschen Frankrijk en
Duitschland.
Het wijst er op, dat als Frankrijk ooit
schadevergoeding wil ontvangen van
„Welzeker", zegt ze sarrend kalm
,,'k heb anders niet te doen. Je denkt
zeker, dat 'k den heelen dag door alléén
maar op Herin heb te letten".
„Die mooie muziek! Juist die baud,
die
„Ik kan er niets aan doen. Ik kan me
alles niet aantrekken", zegt ze koel.
Hij zwijgt, ofschoon hij kookt. Zoo
gaat het een 11a het ander. Hij raapt
de boeken en stukken op,ordent ze
Wat is dit? Een nota Van wieu
nu weer. J. Bresser confiseur
dertig gulden drie en
vier en
wat
twintig leest hij goed
„Zeg, Truus, wat beteekent dat
Ze komt juist weer uit de keuken de
kamer binnen
Ze verwaardigt zich niet eens, hem
aan te zien meent, dat hij 't nog heeft
over 't vernielen van zijn muziekstukken
„Heb ik immers al gezegd. Ik kan
niet overal gelijk naar kijken", bromt
ze, terwijl ze een kast opent.
„Nee, dit !u
Hij houdt haar de nota voor, terwijl
ze zich half naar hem toewendt.
Ze verschiet van kleurdat
Duitschland, hot dan moet zorgen dat
Duitschland kan gaan werken. Dit klemt
te meer, omdat de fmancieele solidariteit
tusschen de ententestaten niet meer
bestaat.
In gewoon Hollandsch beteekent dat,
dat Frankrijk bij z'n vrienden Engeland
en Amerika geen geld meer kan krijgen.
Daarom wenden de Franschen zich naar
den Duitschen kant. Die moeten betalen
en Frankrijk redden van een bankroet.
Do „Temps" ziet echter wel in, dat
de Duitschers het zullen vertikken, om
voor de Fransche belangen te werken.
Ze willen hun schuld aflossen, zooals ze
beloofden, zeker, maar tevens willen ze
zich zelf opheffen. Zonder de hoop daarop,
zouden ze niet gaan werken aan liet
herstel.
Al zal Duitschland daardoor weer een
geduchte concurrent worden, 't moet er
bovenop. Aldus de „Temps". Dan alleen
Europa te redden van een financieel
bankroet. Anders gaat het den chaos
tegemoet.
De Duitsche wetenschap.
Duitschland was de bakermat dei-
wetenschap.
Geen geleerde, of op z'n boekenplank
stonden Duitsche studieboeken.
Geen tak van wetenschap, of Duitsch
land had er zijn geleerden, zijn voortrek
kers in.
Ook de wetenschap echter zucht onder
de gevolgen van den oorlog.
Er zijn 23 universiteiten, die alle nood
lijdend zijn. Alles is even duur.
De universiteiten krijgen vaste sommen
per jaar. Deze zijn echter thans niet eens
voldoende om behoorlijk brandstof te
koopen.
Nieuwe boeken en tijdschriften uitliet
buitenland zijn niet meer te betalen.
Zelfs in Duitschland zelf kan niet meer
worden gekocht.
De staatsbibliotheek, die vóór den oor
log op 2300 buitenlandsche tijdschriften
geabonneerd was, houdt er nu nog 170
aan
Er heerscht dus ook geestelijke armoe
in Duitschland.
Wat jammer is voor de wetenschap.
Moge er veel gevraagd worden naar
het beginsel der wijsheid"de vreeze
des Heeren.
Dan is er voor
dageraad.
ze
dat
ding niet beter opborg ook. Maar, eulin
Duitschland nog een
Verheven schouwspel.
Het was in de Italiaansche Kamer.
Katholieken en socialisten zijn er el
kanders dood-vijanden en zoo had dan
een Katholiek afgevaardigde de stoutheid,
om in den loop van 't debat de socialisten
te beschuldigen, dat zij „aan de uitbui
ters verkocht waren".
Dat liet Banebiano zich niet zeggen
Waarvoor heeft hij z'n handen gekre
gen, als hij ze niet gebruiken mag, 0111
zoo'n lasteraar op z'n tiommer te zetten
Hij springt op hem toe.
Rammelt hem hardhandig door elkaar.
Wat het sein werd voor een algemeene
uitbarsting
Van weerskanten vloog men op elkaar
aan, als getergde hanen socialisten en
katholieken en slaat er op los.
De een zit vol blauwe plekken.
De ander loopt 'n bloedneus op.
En de „neutralen" doen net als onder
kwajongens gewoonte isbeletten de
Kamerleden die tusscbenbeiden willen
komen, te naderen.
De „tribune" gnuift van pret.
Dat is nóg meer de moeite yvaard, dan
het aanhooren van de kranigste rede
voering
E11 men ziet dat voor niets
Zonder eutrée komt men hier binnen.
Den voorzitter wofdt het echter te
erg en hij beveelt, dat de tribune moet
worden ontruimd. Mopperend verlaat het
publiek zijn plaats. 'tVVerd nu juist zoo
fijnEn heengaande schreeuwt men de
vechtenden nog toe„Gaat naar de wacht
kamer, mannendan hebben wij er ook
wat aan
Aldus geschied te Rome, in het zoo-
veelste jaar onzer moderne beschaving,
vlak na, een oorlog, waardoor met onge
looflijke inspanning gezegde „bescha
ving" werd „gered".
Ontzettende scheepsramp.
Uit Constantinopel wordt gemeld dat
twee groote stoomschepen, ieder met
ongeveer 2000 vluchtelingen uit Odessa
aan boord, bij het invaren van den Bos
porus op mijnen zijn geloopen en ge
zonken.
Men gelooft, dat alle personen zijn
omgekomen.
De eeredienst der sport.
'n Berichtje, dat de wereldronde doet
In Noorwegen is gestreden om het
wereldkampioenschap op schaatsen.
Er waren twee groote mededingers.
Oscar Mathiesen uit Noorwegen en
Mac Lean uit Amerika.
Enfin, ze gaven elkaar geen kamp.
Op een afstand van 500 M. won Noor
wegen het en op een van 5000 M. Ame
rika, wie van de twee kampers nu
tenslotte de winnaar was, vonden we
niet gemeldde liefhebbers moeten 't
maar uitmaken.
Als een bizonderheid wordt dan boven
dien nog gemeld, dat Mathiesen over de
500 M. zijn eigen record dat op 43bs
sec. stond verbeterde, door bet op 43!/io
sec. te brengen, m.a.vv. dat hij dezen
afstand één tiende seconde sneller reed
dan voorheen
En om zulk nieuws werd nu de wereld-
telegraaf in werking gesteld, dat ze 't
in vijf werelddeelen wéten zouden
één tiende seconde
't Hoort zoo bij den eeredienst der
Sport
Gemaakt in Duitschland".
Naar de „Vossische Ztg." schrijft is
voor kort de eerste zending Duitsche
lastauto's in Engeland aangekomen. De
prijs, 750 pond, is aanzienlijk lager, dan
wat voor Engelsche en Amerikaansche
fabrikaten verlangd wordt. In verband
daarmede zullen weldra nieuwe groote
orders, ook voor particuliere auto's,
volgen.
Het „Made in Germany" herleeft
Werken
Uit de Figaro
„Laat ons arbeiden! laat ons produ-
ceeren l)at's gemakkelijk gezegd, maar
niet altijd makkelijk gedaan
Hier is nu bijv. de balans van de af-
geloopen week
Maandag, toepassing van de Engelsche
week pas om twaalf uur 's middags is
er met het werk begonneu.
Den volgenden dag, vastenavond, is
den een of andereu dag moet hij 't tóch
te weten komen van dit, of van wat
anders.
„o Dat Nou, '11 nota natuurlijk
Ze tracht het te zeggen op een toon,
alsof het de meest natuurlijke zaak ter
wereld geldt.
„Dat zie ik. Maar wat heeft dat nu
te beteekenenEen nota van, laat es
zien, vier en dertig gulden drie en
twintig voorsnoeperijen En daar
weet ik niets van, niets!
„Moet ik alle huishoudelijke zaken
„Dit zijn geen huishoudelijke zaken.
Dat is snoeperij
„Ik moet toch wat in huis hebben,
als we eens iemand krijgen. En Herm,
zoo'n kind
Met wrevel wendt hij zich af
„Nee," roept hij, „dat is het niét. En
ik verkies niet, dat 't weer voorvalt.
Heb je betaald
„Betaald? Ik? Waarvan? 'k Heb je
immers al dikwijls genoeg gezegd, dat
'k met zoo'n schijntje huishoudgeld niet
kan rondkomen
,,'t Is nooit genoeg hiervalt hij uit.
„Zooveel kan ik niet inbrengen, dat het
goed is. Jk zeg je, dal het zóó niet kan
men om twaalf uur opgehouden met wer-
Woensdag, de dag van de overdracht
gan het presidentschap, vrijal.
Donderdag en Vrijdag werk.
Zaterdag, Engelsche week einde van
deir arbeid om twaalf uur 's middags.
Zou dag vrije dag.
Totaaltwee dagen on drie halve da
gen, Bij den acht-urigen werkdag maakt
de acjitim-twintig uur arbeid op de hon
derd aeü-en-zestig uur waar de week
uit bestaaÉEen zesde
Laat ons .arbeiden 1
voortgaan waar moet ik hot geld van
daan halen
Ze haalt de schouders opmaar ant
woordt niet. Ze heeft hem getergd. Ze
moet nu wat oppassen. Dit weet hij
nu alvast. En het zal wel weer in orde
komen. Nee, zooveel verdiende hij niet
bij Wilms en Co., dat dat er allemaal
afkon maar daar bleef nog wel een
achterdeurtje open zijn ouwelui waren
er óók nog
„Als ik zóó bekrompen moet gaan
leven, zóó krap en afgepast!" zegt ze
een oogenblikje later, als hij blijkbaar
een antwoord verwacht.
„Noem je dat bekrompen Hoeveel
heb je nu den laatsteu tijd al niet ge
kocht van allerlei japonnen en toiletjes,
'k Heb nog pas verleden maand een
rekening betaald van een kleine twee
honderd gulden. En dan dit weerwat
heelemaal niet noodig is pure snoeperij,
anders niet. Ik verkies het nietzoo
werk je me d'r heelemaal onderheele
maal"
Verstoord zet hij zich bij het raam en
kijkt doelloos naar buiten.
Zijn scherpe woorden verbitteren haar.
'k Ben thuis nooit gewoon geweest, om
DE IIAVENARBEIDERSSTAKING.
De Roomsch-Katholieke arbeiders heb
ben eenstemmig het advies van hun
hoofdbestuur verworpen, dat voorstelde,
den arbeid weer te hervatten.
Zóó wreekt zich halfslachtigheid.
Het bestuur had eerst geadviseerd
„niet meedoen aan de staking, maar ook
niet werken."
Dat nu is geen advies, geen richtsnoer.
De arbeiders waren uiteraard ove,r
fctsigd, dat ze staakten. En nu na 3 a
4 d&gen kwarn het bestuursvoorstel
weer iian 't werk gaan.
Met .algemeene stemmen werd liet
verworpen.
Het bestuur is de leiding kwijt, het
sfond gausda alleen.
\Vaarom ook niet eerlijk kleur bekend,
van .bet begin af aan
Zoo.tls de Christelijke organisaties?
De socialisten roemer, nog &1 eens op
de vrijheid die ze voorstaan.
In tijden v"an staking blijkt öaaxyaji
echter weinig.
Ook thans vvoi'den iveer staaltjes vau
erg terrorisme geiueld, van schandelijke
mishandeling van werkwilligen door
stakers. Zelfs vrouwen, kinderen en
eigendom der werkwilligen worden be
dreigd.
Dat is nu de vermaarde socialistische
vrijheid.
Wie niet op de pijpen van hun leiders
danst, wordt neergeslagen.
In wezen is het socialisme niet anders
dan het bolsjewisme, dat in Rusland
andersdenkenden „bekeert" met kogel
en bajonet.
Socialisme is tyrannie, onderdrukking
der persoonlijke vrijheid, is militarisme
in den ongunstigsten zin.
Met het oog op de relletjes die telkens
voorkomen, en de mishandelingen van
werkwilligen en hun gezinnen, is de
politiemacht, in Rotterdam en Amsterdam
versterkt.
't Is te hopen, dat er met groote
kalmte en beleid, maar óók met rustige
kracht, en onverzettelijke beslistheid
wordt opgetreden. Opdat bloedvergieten
worde voorkomen, maar evenzeer orde
en gezag worde gehandhaafd.
En de vrijheid om te werken, en zélf
het brood te verdienen, in plaats van
bet te ontvangen uit de opbrengst van
gestolen diamanten en paarlen van de
vroegere Czarenfamilie.
Het (liberale) „Vaderlaud" meldt, dat
Ds. Kersten vau lerseke een groot aantul
viel bij weer
thuis genoeg
armoe te iijen", zegt ze fel.
„Thuis!" zei hij, met minachting in
zijn stem.
„Ja, thuis," herbaalde ze, geprikkeld,
„thuis
„Zwijg daar maar van,"
uit. „Ze stoken bij jou
tegen me. Dat heb ik allang gemerkt !5
Hij wond zich hoe langer boe meer
op. E11 zij gaf geen kamp. 't Werd
weer een „scène", zooals er den laatsteu
tijd gedurig meer voorvielen. Zij speelde
de verongelijkte, slingerde hem allerlei
verwijten naar liet hoofd, 't Kwam er
altijd op neer, dat ze zich te veel moest
bekrimpenthuis was ze bet royaler
gewoon geweest.
En wat kostte ze nietOnrustbarend
hoog waren de rekeningenen ze scheen
niet voornemens, ondanks Jan's gemoede
lijke of meer heftige vertooge», wat
voorzichtiger te wezen.
En was dit alles slechts geweest
maar hoe bad Jan zich ook op ander
t rrein ontgoocheld gezien. Hoe koel
kon ze tegen hem zijn. Hoe spotten
met zijn idealisme en kunstzinboe
platvloersch in haar beschouwingen.
(Wordt vervolgd).
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
ff
ff
