Orqaan ter verspreiding der Christelijke Beginselen in Zeenwseh-Vlaanderen.
No. 154.
Woensdag 2 Juli 1919.
2e Jaargang.
Regeling
van den arbeidsduur.
Uit het Buitenland.
Uit het Binnenland.
Uit de Pers.
Uit de Provincie.
Uitgave van de Christelijke Persvereeniging „Zeeuwsch-Vlaanderen" te Ter Neuzen.
Alle stukken, de redactie en administratie van dit blad betreffende, moeten worden ge-
zouden aan den redacteur, H. S. v. HOUTEN, Vlooswijkstraat 62, Ter Neuzen.
ABONNEMENT Bij bezorging ƒ1,15 per drie maanden. Franco per post voor Nederland 1.25.
ADVERTENTIËNVan 1—4 regels ƒ0.40. Elke regel meer ƒ0.10. Handelsadvertentiën
over twee kolom 8 cent per regel. Abonnementen per contract. Crisistoeslag 15%.
Inzending van advertentiën tot 12 uur 's middags op dé verschijndagen bij den drukker
H. EITTOOTJ Az. te Ter Neuzen. Telefoon Nr. 20.
in.
Bij het bepalen van den arbeidsduur
spreekt de noodzakelijkheid van produc
tie eeu belangrijk woord mee. Een
werkdag van 2 of 4 uur is onzin. Do
Duitsche socialist Bebel heeft wel ver
klaard, dat het in den heilstaat zoo ver
zou komen, dat 2 uur arbeid van allen
genoegzaam zou zijn om een voldoende
productie voort te brengen, maar er is
door Bebel zooveel gezegd, waarop de
bank geen crediet geeft. We denken
dat het in de socialistische staat dan
ook wel spoedig tot den nni-urigen
arbeidsdag zou komen, omdat de mensch-
heid door gebrek aan voortbrengselen
zou ophouden te leven en dus ook te
werken.
Er moet voldoende productie blijven,
en de werkman kan ook in korter
werkdag dan 8 a 10 uur niet genoeg
verdienen om in het onderhoud van hem
en de zijnen te voorzien. Want het
opdrijven der loorien kan niet eindeloos
voortgaan. De ondernemer moet winst
kunnen maken, anders geeft hij zijn
bedrijf er liever maar aan. Maar ook
moeten de loonen de prijzen niét zoo
opdrijven van allerlei genot- en weelde
artikelen, dat de meerderheid der koopers
afgeschrikt wordt. Evenmin moeten de
loonen zóó hoog opgevoerd, dat de nood
zakelijke levensbehoeften dermate in
prijs stijgen, dat de arbeider zijn hooger
loon ziet wegsmelten door 't duurder
levenspeil.
Of om practische voorbeelden te nemen.
Als de timmerlui of de schildersgezellen
loonen vragen, die straks bij 't invoeren
van de 8 uren-dag GO a 70 ceut zullen
zijn, dan dreigt hel gevaar dat de bur
gerij minder laat werken. En dan ver
slinden de werkelooze dagen het ver
hoogde loon. Als ten platte lande de
arbeiders loonen van 5 of 6 gld. per
dag zouden vragen, dan zouden de eerste
levensbehoeften nog meer in prijs stijgen,
en daardoor de arbeiderstand en de
middenstand gedrukt worden.
We zeggen dit niet, omdat we tegen
behoorlijk loon zijn. Verre van dat. De
arbeider heeft recht op een loon, waarva.ii
hij met de zijnen leven kan heeft in
zeer voordeelige tijden recht op een
royale belooning. Iets wat in de afge-
loopen jaren veel te weinig is bedacht.
Als het den patroon goed gaat, moet de
werkman dat in zijn loon kunnen merken.
Maar wel waarschuwen we tegen
ongemotiveerde of verkeerd aangepakte
loonacties. Want die wonden óók den
arbeider. Daarom wordt er zeer veel
van de leiders van onze christelijke
werklieden vereisch'c. Dit geldt ook ten
opzichte van de regeling van den
arbeidsduur. Het meedoen aan een
algemeene leuze moge gemakkelijk zijn,
het is niet altijd geoorloofdevénmin
verstandig.
Juichen we de invoering van den
8-urigen werkdag toe voor fabrieken en
vele andere werkplaatsen, en verblijden
we er ons over dat het een christelijk
ministerie is, dat ook nu weer zich liet
belang van den werkman aantrekt, even
zeer verblijdt liet ons, dat de minister
voor den 'landbouw deze regeling niet
doet gelden. Landbouwarbeid toch is
veel gezonder werk dan fabrieksarbeid.
Maar ook de landbouw heelt zijn regen
dagen, waarop niet gewerkt kan worden,
wat dan straks ingehaald moet worden,
want de tijd dringt. De landbouw is
afhankelijk van jaargetijden, van droogte
of natte, van zwaren of schralen oogst
van veel of weinig onkruid en van zooveel
factoren meer. Ook het vee eischt
verzorging.
Voor den landbouw kan een maximum
van 10 uur gesteld, met uitzondering
van den hooi- en oogsttijd. Terwijl in
den winter 8 uur voldoende is.
Maar er is ook een zedelijke begrenzing
van den arbeid. Spreken we daar dus
nu over.
De arbeider moet zich als man van
ónzen tijd kunnen ontwikkelen. Dit
komt zeer zeker,het bedrijf ten goede.
Verlenging van de leerplicht is uoodig.
Het kind moet tot z'n veertiende of
vijftiende jaar naar school en spelen.
Dat is voorzeker geen buitensporige
eisch. Daarna zou een paar winters
verplichte herhalingsschool (met ten
plattenlande landbouwlessen) zeer goed
werken. Onze volksontwikkeling zou er
door verbeteren.
Maar ook de jongeling en straks de
man moet gelegenheid hebben zich te
bekwamen en voor te bereiden voor zijn
taak op elk terrein des levens. Indien
eeu arbeider slechts werkt, eet en slaapt,
dan stompt hij af. Verliest alle zin voor
het hoogere. Zulk een leven is den
naar Gods beeld geschapen mensch
onwaardig.
De eischen van het gezinsleven tellen
ook mee voor de zedelijke begrenzing
vau den arbeid. Het is een ten hemel
schreiende misstand, als de vader 's mor
gens vroeg zijn woning verlaat, om er
eerst 's avonds laat in terug te keeren,
alleen om te slapen. Voor z'n kinderen
blijft zoo'n man een vreemde. Hij is „de
man, die 's Zondags altijd komt eten."
Maar, vragen we, wat komt er bij zoo
iemand terecht vau zijn plicht als op
voeder? Wat van de vervulling van zijn
doopsbelofte
Ook het kerkelijk leven moet de
arbeider mee kunnen leven. Als de
gemeente hem roept tot de ambten,
moet hij zich kunnen voorbereiden en
zijn taak naar belmoren vervullen.
Niet minder klemt de eisch, dat de
werkman in de politiek, bet sociale en
bet staatkundige leven kan meedoen.
De Staat geeft liem liet stembiljet in
handen, maar heeft er nu ook belang
bij, dat hij in staat zij, dat stembiljet
goed te gebruiken, door welbewust en
geheel zelfstandig z'n keuze te doen. 1
Is nu de arbeidsdag geregeld langer
dan 10 uur, dan ontbreekt den arbeider
de gelegenheid zich van z'n taak ten
opzichte van gezin, kerk, staat en maat
schappij goed te kwijten.
De zedelijke begrenzing van den arbeid
valt dus niet altijd met de stoffelijke
satnen. In 't algemeen eischen zedelijke
motieven, dat de arbeidsdag niet langer
dan 10 uur zijstoffelijke factoren maken
dat. 10 uur in vele gevallen te lang is
en verkort moet worden tot 8 of nog
minder.
(Wordt voortgezet).
bond den onderteekenaar niet.
De Duitschers zullen het „vi coaclus"
niet onder het vredesverdrag zetten,
maar 't moet gefonkeld hebben in hun
oog, 't moet te lezen geweest zijn op
liufh van verontwaardiging gloeiend voor
hoofd. En met vlammende letters zal
het staan boven liet hoofdstuk in het
historieboek, dat het sluiten van dezen
vrede beschrijft.
Zoo is dan de vrede geteekend. En
toch is 't niet vredig en rustig. Europa
lijkt een chaos. Staatsbankroet dreigt
overal. Rassenstrijd en volkenuaijver
hebben de hartstochten ontketend en de
vrede heeft ze geeuszins tot rust ge
bracht De maatschappelijke orde is ver-
brgkeri, de welvaart vernietigd. En re
volutionaire razernij poogt wat nog over
eind bleef staan en steunpunten kon
geven om den wederopbouw te beginnen,
neer te halen.
Zoo viudt de vrede Europa in haat,
in wanorde en in groote onzekerheid.
Niet 't minst in Rusland en in de oude
Donau-monarchie, waar een toestand van
anarchie en burgerkrijg heerscht.
Het „geneigd tot aile kwaad" van de
Heilige Schrift bcheerscht niet alleen
het leven van den enkelen persoon, maar
ook dat van de volkeren. Dat is immer
zoo geweest en zal ook zoo blijven. Geen
revolutie in de ententelanden kan daar
aan iets veranderen.
Alleen een terugkeer tot de oude paden
van Gods Woord kan de volken de ware
vrede schenken, waarnaar de wereld
hunkert en waaraan ze behoefte heeft.
Opene de Heere daarvoor de oogen van
Tegeeritigen eu volken.
Anders is er niets dat hope geeft op
een betere toekomst.
Thans kunnen we nog niets anders
zeggen dan „'t Is gelukkig vrede, maar
geen gelukkige vrede."
V De vrede geteekend.
Zoo is het dan nu weer vrede.
Na bijna vijf jaren van wreeden, bloe-
digen strijd, rust nu het krijgsgewoel op
de Europeesche slagvelden en keeren
de meeste soldaten naar huis en haard
terug.
Hoe is er naar den vrede verlangd.
Hoe is do oorlog vervloekt.
Maar al is de vrede nu eindelijk ge
teekend, toch is de vreugde niet groot.
De vrede brengt niet de zoo gewenschte
ontspanning.
Deze vrede niet, die in plaats van een
lichtend verschiet te openen, niets an
ders biedt dan een duistere toekomst.
Die het Duitsche militarisme vernietigd
heeft, maar om het in de ententelanden
ten troon te verheffen. Die aan den
oorlog een einde zou maken, den eeuwi
gen vrede zou inluiden, eu meer kiemen
voor een nieuwen oorlog heeft gezaaid
dan ooit in de historie is geschied.
In de harten der volkeren zal deze
vrede niet leven. Daar blijft bittere haat.
De wonden door den oorlog geslagen
zijn te diepen nu heeft de vrede nog
bijtende stoffen in die wonden bij de
verliezende partij geworpen. Het ont
zettende leed van den volkerenkrijg
kan door 'eenige handteekeningen in de
prachtige Spiegelzaal van het oude kas
teel te Versailles op Japansch papier
geschreven, niet ongedaan worden ge
maakt, zelfs niet worden vergeten. Het
gebazel over een volkerenbond, over
recht en gerechtigheid bij de geallieerden
kan dit gevoel van drukkend onrecht
bij de Duitschers niet wegnemen
Het trotsche Duitschland wordt verne-
derd,* zoo zwaar als de geschiedenis
nauwelijks een voorbeeld kenthet
wordt verbrokkeld en voor een deel aan
Polen als buit toegeworpen. A^n Polen,
welks beschaving zich nog slechts deed
kennen uit pogroms. (Jodenmoorden op
groote schaal). Het Duitsche volk wordt
voor langen tijd tot knechtschap gebracht;
het wordt (ierloos en rechtloos verklaard
Slechts de nijpendste nood, die nergens
meer uitkomst deed zien, dwong het tot
onderteekeuing. Maar met ziedende wrok,
met bittere haat in het gemoed.
In vroeger tijd zetten de onderteeke-
naars die door geweld gedwongen werden
een stuk tegen hun zin te teekenen,
dikwijls v. c. voor hun naam, of wel
vlochten ze deze lettertjes in de krullen
der letters. Dat beteekeride dan „vi co
actus", of door geweld gedwongen. Een
dergelijke afgeperste onderteekeuing of
bekentenis miste dan alle waarde. Ze
PARIJS, 28 Juni. De Temps geeft
het volgende verslag van het teekenen
van den vrede
Het kasteel van Versailles was op gee
nerlei wijze versierd. De volmachten
der Duitsche afgevaardigdigden waren
's morgens onderzocht en in orde bevon
den. Om kwart voor drie nam Clemen-
eau plaats op den voorzittersstoel voor
het midden van de hoofdtafel. Wilson
kwam eenige oogenblikken later binnen
en werd met zacht handgeklap begroet.
Hij drukte Clemenceau en de voornaam
ste afgevaardigden de hand en zette zich
rechts van den voorzitter. De republi-
keiusche garde die voor de perstribune
was opgesteld, rukte om tien minuten
over drie in. Onder een indrukwekken
de stilte kwamen de vijf Duitsche ge
volmachtigden binnen, geleid door den
oudsten kamerbewaarder van het minis
terie van buitenlandsche zaken. Zij na
men plaats aan een der korte zijden van
de tai'ei voor de gevolmachtigden, naast
de Japanscbe gedelegeerden.
Om kwart over drie staat Clemenceau
op. „De zitting is geopend", zegt hij,
en houdt een korte toespraak, die hierop
neerkomt„Er is overeenstemming be
reikt tusschen de geallieerde en geasso
cieerde naties en Duitschland. De tekst
die dadelijk door u geteekend zal worden
komt overeen met die welke aan de
lieeren Duitsche gevolmachtigden is ter
hand gesteld. Dadelijk zullen de onder-
teekeningen gewisseld worden. Zij be-
teekenen een onherroepelijke overeen
komst, die loyaal moet worden uitge
voerd. De Duitsche regeering heeft de
voorwaarden van liet verdrag in hun ge
heel aanvaard. Daarom heb ik dc eer
de lieeren gedelegeerden van de regee-
ring van het Duitsche Rijk te verzoeken
hun handteekening te kotpen zetten."
Daarop staan de v ,f Duitsche gevol
machtigden op en gaan naar de kleine
tafel in het midden der zaal, waaraan
zij zich neerzetten en eeu voor een het
verdrag teekenen. Nadat zij geteekend
hebben, wat geschiedt zonder dat er
eenige stoornis plaats heeft en zonder
dat er eenig protest geuit wordt, worden
de gedtdegoerden van de geallieerde en
geassocieerde mogendheden in de vooraf
vastgestelde volgorde afgeroepen om
eveneens het verdrag te teekenen. Om
kwart voor vijf hebben de laatste afge
vaardigden lnin handteekening gezet.
Dan klinken buiten de eerste schoten
van een salvo van 101, dat aankondigt
dat het vrede is. Clemenceau staat op.
„De vredesvoorwaarden, zegt hij, tus
schen de geallieerde en geassocieerde
mogendheden en het Duitsche Rijk zijn
thans een vaststaand feit. De zitting is
opgeheven".
De blokkade wordt niet opgeheven,
LONDEN, (Reuter.) Naar Reuters
Agentschap verneemt zal het vredes
verdrag waarschijnlijk nog in geen drie
dagen of in geen maand van kracht
worden. Deze vertraging is een gevolg
van de bepaling, dat de verdragen moeten
worden geratificeerd door de parlementen
van de betrokken landen.
De huidige oorlogsmaatregelen met in
begrip van de blok kadi zullen
dus voortduren, gedurend den tijd,
tusschen de onderteekéning en de rati
ficatie van het verdrag.
LONDEN, De labour-conferentie
te Southport heeft met algemeene stem
men een resolutie aangenomen, door
Bamsak Macdonald ingediend waarin
word aangedrongen op een spoedige
toelating van Duitschland tot den Vol
kerenbond en op een onmiddellijke her
ziening van de clausules van het vre
desverdrag, welke onvereenigbaar zijn
met de voorwaarden, waarop de wapen
stilstand is gesloten.
De Ware Volkerenbond.
Reuter seint uit Parijs
„W i,l son heeft bekend gemaakt dat
hij bereid is een verdrag te teekenen
waarbij de V. S. en Groot-Brittannië
b ij stand aan Frankrijk verzeke
ren voor het geval dat dit land door
Duitschland bedreigd wordt."
Een uitgestootene.
Te Brussel heeft in de wandelgangen
van de Kamer een opzienbarend incident
plaats gegrepen. Augusteyns de Antwerp-
sche afgevaardigde, die een dag na het
sluiten van den wapenstilstand in hech
tenis was genomen onder beschuldiging
van met de Duitschers meegewerkt te
hebben aan de bestuurlijke scheiding en
die onlangs in vrijheid was gesteld, kwam
het portaal binnen. Hij ging langs ver
scheidene afgevaardigden, die hem niet
herkendenmaar toen hij Merchelijnck,
den Gentschen afgevaardigde zag, liep
hij met uitgestoken handen op hem toe.
Merckelynck wilde zijn begroeting beant
woorden, toen hij plotseling Augusteyns
herkende. Hij maakte daarop een af
werend gebaar, onder den uitroepDat
niet, neen, dat nietAugusteyns begaf
zich daarop naar de quaestuur om zijn
salaris als afgevaardigde te halen, doch
daar de chef er niet was, ging hij een an
der bureau binnen, waar de ambtenaren
toen zij hem herkenden, hem den rug
toekeerden. Daarop liet hij zich aandie
nen bij den voorzitter der Kamer, die
een commissievergadering voorzat. Na
afloop dier vergadering ontving de voor
zitter Augusteyns, die een onderhoud
van meer dan een uur met hem had.
Leden van de linker-, zoowel als van de
rechterzijde hebben besloten om de verga
dering te verlaten als Augusteyns zich in
de openbare zitting vertoont.
Entente-rechtvaardigheid.
Op de kermis te Mendt in het Wes
terwoud werden bij een vechtpartij
twee Amerikaanse he soldaten
gedood en drie zwaar gewond. Aan
gezien de daders in het onbezette ge
bied vluchtten en zoodoende niet achter
haald konden worden, is het dorp
eene boete van 2 0 0 0 Mk. op
gelegd, die binnen drie dagen betaald
moet zijn.
Uitvoerbaar P
De gezworenen te Neurippin veroor
deelden den arbeider Theodor Jesirski
wegens het plegen van zes moorden op
12 Dec. j.l. te Rosenwinkel en op 22
Jan.jl.te Behlow zesmaal terdood.
MILITAIRE REIZIGERS.
Voortaan kunnen aan militairen, on
geacht hun rang, gewone (niet militaire)
plaatsbewijzen worden afgegeven door
de spoorwegen zonder dat eenig bewijs
behoeft te worden getoond.
WONINGEN VOOR GEHUWDE
MILITAIREN.
De Minister van Oorlog is voornemens
maatregelen te nemen om in den woning
nood voor gehuwde militairen in de ver
schillende garnizoensplaatsen te voorzien.
DE ZILVERBONS VAN 1.
De Zilverbons van één gulden worden
zooveel mogelijk aan de circulatie ont
trokken, de Nederlandsche Bank geeft
ze niet meer uit.
De bedoeling van dezen maatregel is
het aan de circulatie onttrokken zilver
geld weer te doen uitgeven. („Hbld.').
'CURIOSUM.
In de toelichting tot het 15de en 16de
amendement van de:i heer Schaper op
de 8-uren wet wordt een 36-urige rust
tijd per etmaal aangeprezen.
Dit is toch wel wat veel gevergd, en
Bebel, die 2 uur per dag wilde werken,
nog overtroefd.
CHRISTELIJK NATIONAAL VAK
VERBOND.
Het achtste verslag, dat over twee
jaren loopt, vermeldt een ledeuvermee. -
dering over 1917 van 8045 en over 19)8
van 18,975, zoodat het verbond op I
Januari 1919 47,743 leden telde. H-' t
aantal aangesloten organisaties was 19.
Elf der aangesloten vakbonden hadden
samen 1719 personen van 13 tot 18 jaar
in jeugdorganisaties georganiseerd.
In uitlevering bewilligd
Is 't juist geoordeeld, dat de Regenten
van Wei mar fn de uitlevering van den
gewezen Keizer bewilligd hebben In
elk geval zij men voorzichtig met zijn
conclusie, want in de gewichtigste aan-
gelegenhedenwisselen de uitgestrooide
berichten elkaar schier bij den dag af.
Wat heden heet vast te staan, ligt mor
gen vaak weer onderstboven. Doch neem
aan dat hetgeen omtrent de uitlevering van
den ex-Keizer heet besloten te zijn, met
terdaad bedoelt wat'tschijnt te concludee-
ren, dan nog ligt er in 't minst geen
uitlevering van den gewezen Duitschen
Keizer in besloten.
Dit zou wel zoo zijn, bijaldien de ex-
Keizer zijn verblijf in Duitschland hield.
Dan toch kon men hem persoonlijk van
zijn vrijheid berooven en benoemde men
dan te Parijs een drietal om in Duitsch
land beslag op hem te leggen, dan had
de vijand het in zijn macht om den ge
vangene naar Elba of St. Helena te ban
nen.
Doch zoo ligt het niet. De gewezen
Keizer is niet op Duitschen bodem, en
daarom kan de Regeering van Weimar
niet over hem beschikken. De gewezen
vorst op wien men het gemunt heeft,
bevindt zich op onze Nederlandsche er
ve, en daarom kunnen de Regenten van
Weimar zelfs niet aan hem raken. En
dit heeft men te Weimar zeer wel ge
weten en ingedacht, toen men zich ge
wonnen ^af.
Het epnige wat thans veranderd is,
bestaat hierin, dat de gewezen Keizer
in Nederland blijven moet, en niet meer
vrij is, om tijdelijk naar Berlijn terug te
keeren. Niet de lieeren te Weimai,
maar de Ministers in Nederland hebben
over hem te vervoegen. Dit nu heeft,
men te Weimar, toen men toegaf, na
tuurlijk ten volle ingezien, en alzoo ge
weten, dat hetgeen men inwilligde niet
anders inhield dan Duitschland tijdelijk
voor den gewezen Vorst te sluiten, maar
zonder in 't minst te deren aan de gast
vrijheid, die hij op onze erve genoot.
Over ons heeft men te Versailles niets
te beschikken, en onze uitstekenderechts
geleerden lieten reeds van allen kant
hun stellige verzekering uitgaan, dat ons
Nederlandsch rechte geen uitlevering ge
doogt. (De Standaard.)
TER NEUZEN, I Juli 1919.
In de Axelsche Courant komt een
berichtje voor over het uitstellen van
de feestelijkheden te Ter Neuzen ter ge
legenheid van het afwijzen der Belgische
annexatie-plannen. Daarin wordt gezegd
„Te Ter Neuzen zal gewacht worden
tot September Zooals bekend heeft m
die maand ook de kermis aldaar plaats".
Dit berichtje kan een verkeerden in
druk wekken, doordat het publiek ver
band legt tusschen deze twee zaken.
De feesten in Ter Neuzen zijn uitge
steld tot September, omdat men alge
meen van meening was, dat het nu nog
voorbarig zou zijn feest te vieren, na
de dreigende toon van den Belgischen
minister. Dat bij het Comité absoluut
niet de bedoeling voorzit de feesten een
kermisachtig aanzien te geven, blijkt wel
hieruit, dat besloten is den burgemeester
te vragen op ile(n) feestdag(en) geen
dansmuziek toe te staan.
Dan zou trouwens de meerderheid van
onze bevolking niet mee doen. Ze zou
dat niet kunnen en niet willen.
a *iAVWT?Tv*r\rrr d:4 1 zlrin mionrlon PVannn npr nnst- voor NprlprlanH f l .25.
