Orqaan ter verspreiding der Christelijke Beginselen in Zeeuwseh-Vlaanderen.
A
No. 20.
Zaterdag 9 Maart 1918.
Ie Jaargang.
Uit de Schrift.
FEUILLETON.
OMHOOG!
Buitenlandsch Overzicht.
r
ABONNEMENT:
3 ADV F. RT ENTTEN.
Dit blad verschijnt
bij den Uitgever D
Per drie
DINSDAG- en VRIJDAGAVOND,
H. LITTOOIJ Az. te TER NEUZEN.
maanden bij bezorging 1—, Franco per post
uitgezonderd op Feestdagen,
TELEFOON Nr. 20.
voor Nederland 1.10.
ADVERTENTIE N.
Van 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer ƒ0.10. Handelsadvertentiën over twee
kolom 6 cent per regel. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie
wordt de prijs tweemaal berekend. 'Abonnementen per contract.
Inzending van advertentiën tot 12 uur 's middags op de verschijndagen.
REVOLUTIE.
Laat ons hunne banden
verscheuren en hunne tou
wen van ons werpen.
Psalm 2
3.
noemt de proletariërs, de menschen die
niets bezitten dan hun proles, hun kroost,
neen door de koningen, de vorsten, de
leidslieden der volken.
Voor deze kreet der eeuwen gebruikt
satan de machthebbers der wereld.
Wij liooren hier de revolutiekreet der
eeuwen. Ouder dan de Revolutie is de
geest der revolutie.
David zag hoe die geest zich uitte in
woord en daad. Verder terug, in 't Pa
radijs, zoeken wij reeds den oorsprong
der revolutie.
Satan kwam Eva tot ongeloof en on
gehoorzaamheid verlokken. Zelf had hij
de banden verscheurd, de touwen van
zich geworpenGods beelddrager, de
mensch moest 'them nadoen. De duivel
kon 't niet verdragen, dat de mensch, de
Kroon der schepping God bleef dienen.
Door ingeving des duivels en door moed
willige ongehoorzaamheid kwamen Adam
en Eva, onze eerste voorouders tot den
val, werden zij prooi, slachtoffer van
den duivel.
De koning werd een slaaf. Los van
God, in satans boeien.
Newton léerdede appel, losgeraakt
van den steel moet vallen, volgens de
wet der zwaartekracht. Beets zeiwat
afvalt van den hoogen God, moet vallen.
Uit satan is de geest van den afval;
die geest is de geest der revolutie, 'tls
satan gelukt den mensch tot zijn partij
genoot te maken.
De revolutie in 't Paradijs was geen
gevolg van kommer en ellende te midden
van voor ons ondenkbare weelde viel de
mensch af van God. 't Was een ver
scheuren van de banden aan God door
moedwil. Niet de proletariër, de mensch-
koning, de bezitter van heel d'aard, ver
scheurde de banden, kwam tot revolutie.
Ellende is 't gevolg, niet de oorzaak
der revolutie. Niet de revolutie, alleen
het weerkeeren tot God redt de wereld
uit d'ellende.
Revolutie voert naar den afgrond
weerkeer tot God brengt naar het Pa
radijs terug.
Wij hooren hier de revolutiekreet der
eeuwen. Geen eeuw, waarin die kreet
niet werd geslaakt. En door wie
In Davids dagen waren het de konin
gen en de vorsten. Davids rijk was be
vestigd. God had hem rust gegeven.
Alle vijanden waren overwonnende
omliggende volken aan hem onderworpen.
David ziet en hoort nu hoe de koningen
der aarde zich opstellen en de vorsten
beraadslagen tegen den Heere en tegen
zijn Gezalfde, en uitroepenLaat ons
hunne banden verscheuren, en hunne
touwen van ons werpen. Revolutie,
ziet het, maar revolutie niet opkomen'
uit de onderste lagen des volks.
De koningen en de vorsten der aarde
zijn de volkmenners.
't Gaat tegen God en tegen zijn Ge
zalfde, tegen 't gezag dat uit God is
't is d'uiting van denzelfden geest die
den mensch-koning in 't Paradijs deed
vallen. De Christus-regeering wordt aan
gevallen door dezen geest van satan die
geest regeert en leidt den natuurlijken
mensch. Tegen den Gezalfde Gods wordt
beraadslaagd door al de eeuwen, en dat
niet in de eerste plaats door wat men
De Fransche Revolutie is een mach
tige wereldgebeurtenis geweest. Ver
molmde palen zijn gevallen Evenals bij
een brand.
Opruiming kan soms goed zijn. Maar
denkt u eens een oud stadsgedeelte,
waarvan ten slotte ieder zegt, dat moet
toch noodig eens veranderd worden.
Wie beraadslaagt daarom verraderlijk
den brand er in te steken? Wie zal er
in genieten, wanneer straks de vlammen
opstijgen en men weet, dat ouden, kran-
ken, kinderen, hulpeloos kermend, in die
vlammen omkomen
Heeft de brand uitgewoed, verdwenen
is dan het oude stadsgedeelte, maar wie
telt de tranen, gestort om al die armen
en ellendigen, omgekomen in de vlammen
Welnu dat is de revolutie. Wie ver
beteren wil bouwt een nieuw huis, maar
steekt 't oude niet in brand terwijl het
nog bewoond wordt.
't Laatste doet de revolutie.
Misleiding is 'tóók te zeggen, dat de
Fransche Revolutie uitging van wat men
thans 't volk noemt. De philosophen, de
wijsgeeren, de mannen van de school,
de koningen der wetenschap der ijdele
philosophie misleidden de schare, 't
Was de geest des ongeloofs, de geest
uit den afgrond, de geest die uit deed
roepenLaat ons hunne banden ver
scheuren en hunne touwen van ons
werpen.
Geen stap meer op den weg der re
volutie, zij de leuze in onze Christelijke
levenskringen bij rijken en armen.
Laat u niet misleiden, Christenwerk
lieden of armen naar.de wereld alsof de
leuze Laat ons hunne banden verscheu
ren en hunne touwen van ons werpen,
zoo echt een leuze voor u zou zijn. Neen
't zijn steeds de koningen en vorsten
geweest, die deze kreet, als 't hun kon
dienen, slaakten.
De revolutiekreet is geen kreet voor
den werkman, en voor den arme naar
de wereld, neen een kreet voor den ver
werper van God en zijn gezag, hij zij
koning of bedelaar.
Alleen de anarchist voelt zich ten volle
verheugd wanneer op 't revolutiewoord
de revolutiedaad volgt.
71)
En dan, na het botvieren der harts
tochten, als de depressie kwam, rees
telkens weer met sterker kracht de ver
twijfelde vraagwaarvoor leef ik eigen
lijk Dan vervulde een grooten walg
van zich zelf zijn zieldan voelde hij
zich gezonken in den poel van beestia-
liteit, van het dierlijkedan was hij in
eigen schatting de slaaf, die meester be
hoorde te zijn de krachtelooze zonder
wilde willoos voortgedrevenehet
slachtoffer, dat naar de slachtbank ge
leid wordt
Die vraag kwam ook nu weer boven
„Wat waarde heeft het leven nog voor
me
En toch miste hij den moed, die vraag
te beantwoorden. Straks hunkerde het
arglistig hart weer naar nieuwen, hevi
ger roes om ze tot zwijgen te brengen.
Maar al^ eindelijk óók die kracht ging
ontbreken, om zich uit de inzinking, zij
De Revolutiekreet vervult ook thans
de wereld. Rusland ging voor en nu
kookt en bruist het in alle landen in
Europa.
Na den oorlog de revolutie, dat is de
sombere profetie, die door velen wordt
gedaan.
Als iets ideaals wordt die revolutie
idee verheerlijkt. Er wordt naar verlangd,
dat ze werkelijkheid wordt. Hoe werd
in dagbladen de revolutie in Rusland
verheerlijkt. Hoe wordt ze aangeprezen
ook voor andere landen.
Al machtiger klinkt de revolutiekreet
Laat ons hunne banden verscheuren.
Arme, dwaze wereldmenschen, die daar
van heil verwachten.
Denkt aan dien brand, aan die kinde
ren, zieken, ouden, aan hun kermen, aan
hun dood.
Onschuldigen worden in de revolutie
getroffen.
Revolutie vernielt, breekt af.
Revolutie is onchristelijk, anti-christe
lijk, vrucht en gevolg van de Paradijs
zonde.
Tegen de Revolutie het Evangelie.
Tegen den geest der revolutie, de
Geest van God.
Laat daarom in onze dagen heel het
volk, van de Koningen en Overheden tot
de geringste onderdanen toe, zich bewust
worden wat er gebeurt, wat er beraad
slaagd wordt.
Laat al wie buigt voor God, en Chris
tus lief heeft als zijn Heer en Zaligmaker
partij leeren kiezenpartij voor de partij
van den levenden God.
In ons aller ziel woont echter de geest
der revolutie. Wij murmureeren tegen
Gods bestel en Gods gezag. Ons hart
stemt zoo dikwerf in met de revolutie
kreet, soms neemt onze mond ze over.
Behoede de Heere de deuren van onzen
mond, zij er een wacht voor onze lippen.
Tegen de Revolutie het Evangelie.
Tegenover het losscheuren der banden,
en het botvieren der hartstochten, het
wandelen naar het Evangelie.
Tegenover het vloeken van, het bidden
voor de Overheid.
Nog hooren wij de revolutiekreet der
eeuwen, het satanswoordLaat ons
hunne banden verscheuren en hunne
touwen van ons werpen.
Christenen, hebt gij uw God, maar ook
uw volk en land lief, doet dan daartegen
over hooren het woord uit Jes. 8 20
Tot de wet en tot de getuigenis 1 zoo zij
niet spreken naar dit woord, het zal zijn,
dat zij geen dageraad zullen hebben.
S. Gkoeneveld.
optocht de voorstanders vau „godsdienst 1
is privaatzaak" een doek mede, waarop
men lezen kon De kerk, de kroeg en
de kazerne zijn de drie hinderpalen op
den weg naar het geluk.
Ongeveer terzelfder tijd vroeg de
liberale heer Kernkamp in den Hoorn-
schen gemeenteraad of men de kerken
niet kon sluiten, zoolang er kermis
gevierd werd, dan had men in de kerk
geen hinder van het kermislawaai.
Uit zulke woorden blijkt de ware aard
van liberalisme en socialisme.
Er mogen onder ben godsdienstige
personen zijn, als partij zijn ze anti
godsdienstig. Dat brengt hun beginsel
mee.
Alleen den Christus eeren in de binnen
kamer gaat niet. Zijn eere moet worden
bevorderd op elk terrein des levens.
Het Christelijk beginsel moet niet
staan naast ons maatschappelijk en
staatkundig leven, het moet het geheel
beheer schen.
Het moet uitgangspunt zijn voor al
ons werken en streven.
Terecht stellen wij ons óók als partij,
als organisatie op Christelijk standpunt.
Ook als zoodanig zoeken we de eere
Gods. Overal. Op elk terrein.
En alleen bij die partijen, die ook in
hun politieke optreden zich buigen voor
Gods Woord, is de kerk en de godsdienst
veilig.
V Godsdienst en Kerk.
Gewoonlijk verklaren zoowel de liberale
als de socialistische couranten, dat het
clericalisme (de z.g. kerkelijke partijen)
de vijand is, waartegen ze strijden.
In werkelijkheid gaat echter hun strijd
tegen de kerk, of eigenlijk tegen den
godsdienst. Want „de godsdienst
aldus vertolkte het een Fransche volks
leider is de hoeksteen eener worm
stekige maatschappij en zoolang de
mensch nog met één draad aan den
hemel hangt is er geen heil op aarde 1"
En nu mogen in verkiezingsdagen de
liberalen nog zoo bekommerd zijn over
het heil der kerk, 't is nergens anders
om, dan om daardoor de stemmen te
winnen van eenvoudige zieltjes, die o
zoo bang zijn voor Rome's brandstapels
en voor Dr. Kuyper.
Die kiezers meenen dan de belangen
van hun kerk beter toe te kunnen ver
trouwen aan menschen die er nooit
komen, dan aan trouwe kerkgangers,
zelfs al gaan die naar hun eigen kerk.
En de sociaal-democratie moge nog
zoo zoet het liedeke „godsdienst is de
zaak van ieders persoonlijke overtuiging"
zingen, 't gaat alleen om daardoor de
christen-arbeiders te lokken in 't roode
kamp.
Beide, liberalisme en socialisme zijn
anti-godsdienstig.
In Enschede voerden in 1914 in een
V Goed gezegd.
Wat betreft de distributie politiek zijn
we het niet met minister Treub eens.
Zelfs heeft Treub aan de agitatie die
thans ontstaan is, wel eenige schuld.
Maar een goed woord sprak de minister
dezer dagen
,De arbeidersbeweging heeft steeds
unjne volle sympathie gehad en heeft
die nog, zoolang zij zich van revolution-
naire elementen vrij houdt. Nu de S. D.
A. P., onder den druk van de S. D. P.,
zich haar revolutionnaire afkomst her
innert en tegelijk ministeriabele en
revolutionnaire allures aanneemt, is het
m.i. meer dan ooit noodig tusschen
arbeidersbeweging en sociaal-democratie
goed te onderscheiden. De arbeiders
beweging, die zich van het revolution-
nairisme vrij houdt, is een der grootste
machten in de democratische ontwikke
ling der maatschappijde heele of half-
revolutionnaire sociaal-democraten kan
haar daartegen alleen bij de klasse
tyrannie doen belauden".
Zoo is het.
De socialisten, die tegelijkertijd regee-
ringsgeschikt en revolutionair willen zijn,
moeten terdege onderscheiden worden van
de arbeidersbeweging.
Heel dikwijls blijkt het noodig, de
arbeiders te beschermen tegen de socia
listen, die zich ten onrechte een arbei
derspartij noemen.
het slechts ook tijdelijk en slecht in de
zèlf-voorspiegeling van scherper zinne-
prikkeling, op te heffen, om dién wissel
over te werpen, wat dan? Dat bij dién
toestand telkens nader kwam, wilde hij,
maar kón hij des ondanks voor zich zelf
niet loochenen
Zijn oog viel op hetgeen zijn hospita
zooeven op de tafel had gelegdtwee
brieven
Lusteloos nam hij ze in de hand.
De eene, de bovenste, was van Cato.
Hij herkende onmiddellijk haar hand.
Wat had ze nu weer? Of... Met zekere
spanning scheurde hij het couvert open,
gunde zich zelfs den tijd niet hjet open
te snijden.
Wat? Las hij goed?
Hij stond ophet tweede schrijven
viel op den grond; hij lette er niet op:
Cato's brief scheen hem wèl belang in
te boezemen. Hij begaf zich naar een
der ramen, rukte met een heftigen arm
zwaai het gordijn geheel open en las.
Neen, hij had zich niet vergist, zijn
oogen hadden hem niet bedrogenhet
stónd er, ondubbelzinnig, ontstellend ze
ker onheilspellend„vader heeft een
lichten aanval van beroerte gehad". Er
volgden eenige bijzonderhedener volg-
Roemenië
heeft het vredesverdrag geteekend.
Geheel geisoleerd van de entente kon
het moeilijk anders Temeer, waar de
dreigende vuist der Centralen aan hun
eischen kracht bijzette.
En Roemenië mag nog dankbaar zijn
op den koop toe. Vooreerst is nu aan
het bloedvergieten een einde gekomen.
Maar ook is de vrede voor een over
wonnen land niet ongunstig te noemen.
Het moet de Dobroedzja tot den
Donau afstaan aan Boelgarije. Niet
alleen dus het stuk dat het tijdens den
Balkanoorlog aan Boelgarije ontstal, maar
ook het overig deel. Een handelsweg
naar Constanza zal het behouden.
Aan de Westgrens moet Roemenië
berusten in een grensregeling ten voor-
deele van Hongarije. Dit zal wel be-
teekenen, dat Hongarije de passen in
het grensgebergte in bezit krijgt. De
Roemenen zullen het dan in het vervolg
wel laten een misdadige overval in
Hongarije te ondernemen.
Ook eenige maatregelen op economisch
gebied beeft Roemenië goedgekeurd.
Welke weten we nog niet. Waar ons
land in Roemenië nog al belangen heeft,
zal dat ook voor Nederland van betee-
kenis zijn.
Eveneens zal Roemenië de opmarsch
der Centralen in de Oekraine bevorderen.
Dat wil in goed Hollandsch zeggen, dat
het zal helpen in den strijd tegen de
Bolsjewiki. Want al is officieel de vrede
met Noord-Rusland gesloten en zijn do
krijgsbedrijven daar gestaakt, de Cen
tralen gaan voort, met de Oekraine van
Bolsjewiki te zuiveren en de kostbare
levensmiddelen in veiligheid te brengen.
Roemenië krijgt in ruil voor zijn
vrode-sluiten een stuk van Bessarabië,
dus van Rusland
't Kan wonderlijk loopen in de wereld.
Roemenië, de bondgenoot van de Cen
tralen, verklaarde aan dezen den oorlog
en hielp Rusland.
Toen Rusland machteloos werd, keerde
Roemenië zich af, en sluit nu met de
Centralen vrede, moet stukken land
afstaan, maar wordt door de Centralen
schadeloos gesteld met een stuk van
Rusland.
Over den oorlog met Rusland
geeft Berlijn ons in een draadloos be
richt het volgende overzicht
Door den vrede met Rusland is de
oorlog op twee fronten geëindigd. De
ijzeren ring rondom Duitschland is ge
barsten en de militaire vrijheid voor de
overige fronten verkregen. De vrede
moest tot het laatst met de wapenen
worden bevochten.
Deze strijd met het ver overmachtige
millioenenleger van het geweldige Rus
sische rijk, hetwelk de grootste hoop der
entente vormde, heeft rond 34 maanden
geduurd. Hij is een onafgebroken zege
tocht geworden sedert de generaals Hin
denburg en Ludendorf de leiding der
krijgsverrichtingen in het oosten op zich
hebben genomen. In de laatste dagen
van Augustus 1914 werd het 250.000 man
sterke. Narowa-leger door de üuitsche
minderheid bij Tanuenberg in een open
veldslag vernietigd. Er werden 500 ka
nonnen buit gemaakt, terwijl 90,000 ge
vangen in Duitsche handen vielen 40.000
dooden bedekten het slagveld.
Den lOn September van hetzelfde jaar
wordt hel even sterke Russische invals-
leger van generaal Rennenkampf bij de
Masoerische meren na een zware neder
laag tot een op een vlucht gelijkenden
terugtocht gedwongen en daarmede Oost-
Pruisen tot op het grensgebied na voor-
loopig bevrijd. Daarop volgen de veld-
de géén geruststelling integendeelde
dokter vreesde voor herhaling, en dan
Er flitste als een snelle schicht, een
duivelsche gedachte door zijn Brein een
gedachte, die tegelijkertijd hem deed
huiveren, én hopen! Als vader stierf...,
welnu, dan wachtte hem immers de er
fenis, de vrije beschikking over het
geen hem thans ontbrakruimte van
beweging, zonder vrees voor kritiek, het
eigen-heer en meester zijnHij trachtte
die gedachte even snel te bannen, als
ze op kwamneenzóó wildé bij niet
denkenzóó diep was hij nog niet
zonken Maarze liet zich niet zoo
gemakkelijk verdringen ze was te ruw,
te plotselingzijn geest zou ze. omwer
ken, ze polijsten, ze vergulden, maar het
zou in deu kern dezelfde gedachte blijven.
Maarhet was toch vader, die
nu ernstig ziek, die wellicht op den rand
des grafs lag kon die overweging zijn
laag- baatzuchtige overleggingen niet
overvleugelen Kostte dat al strjjd
Was hij zóó slecht
Zijn voet raakte het tweede epistel,
dat hij geheel vergeten hadhij raapte
het op.
Een enkele blik was voldoende voor
hem om te weten, wie de afzender was.
zou
zien
Onwillekeurig fronsten zich zijn wenk
brauwen. Bruins kleine, regelmatige
letters schenen hem te tergen.
Main- nog meer de inhoud. Bruin
herinnerde er zijn „amice" aan, dat hjj
f400 van hem had te vorderen. Hij
berichtte, dat hij „dringende behoefte"
had aan dat geld en verzocht deswege
Bremer hem genoemde som binnen acht
dagen ter hand te stellen of per post
te doen toekomenwas deze termijn
verstreken, zoo deelde Bruin mee, dan
hij tot zijn spijt zich genoodzaakt
den beer Bremer Sr. met de zaak
in kennis te stellen, teneinde de hem
rechtmatig toekomende, en in collegiaal
vertrouwen aan Bremer Jr. geleende som,
in zijn bezit te krijgen."
Hermans woede steeg onder het door
lezen van het epistel tot volle honderd
graden.
Het gebeurde van den vorigen nacht
kwam allengs duidelijker voor zijn aan
dacht, ja, hij had geleend; hij was weer
in handen van zijn belager gevallen
van Bruin, dien hij sterk verdacht, schoon
elk bewijs ontbrak, van valsch spel te
spelen. -Ta, Bruin leende uit collegiali
teit 1" Maar het einde was immerver
liezen
Hoe moest hij uit deze nieuwe moei
lijkheid geraken Bruin zou zich niet
paaien laten; integendeel, bespeurde bij
iets van het moeilijk parket, waarin zich
Herman thans bevond, dan zette bij
gewis door. Thuis aankloppen? Die
weg scheen nil wel geheel toegemuurd.
Bij papa kón bij hu niet terecht. En
Cato, gesteld al,dat ze er toe bij-machte
zou wezen, zou' zij er zich toe laten,
vinden Uier scheen althans plaats voor
zeer grondigen twijfel. l'as had hij met
groote moeite vierhonderd gulden van
haar los gekregen. En nu weer drie
honderdWat? Wat schreef die
aterling?
Snel doorliep zijn blik Bruins briefje
„Zoo'n schurk!" ontsnapte zijn van
boosheid bevende lippen..
Secuur wist hij, driehonderd geleend
te hebben vierhonderd eischte hij En
hij doorzag Alles nu. Ongetwijfeld was
hij niet meer dan driehonderd schuldig
even ongetwijfeld had Bruin hem, een
in allen vorm opgestelde verbintenis tot
terugbetaling van honderd gulden méér
doen teekenen! Zoo'n vampyr!
(Wordt vervolgd.)
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
DOOR ZELANDIA.
Nadruk verboden.
