Antirevolutionair
voor
nieuws* en Advertentieblad
Zeeland.
Binnenland.
FEUILLETON.
Woensdag 11 October 1916
Uit jonge Jaren..
1
No. 1370.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1, Fianco
per post: voor Nederland ƒ1,10. „tnirpr
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postd.rec-
teuren en Brievengaarders.
Dit blad verschijnt Dinsdag» en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen,
bij den Uitgever D. H. LITT00» Az. te TER NELZEN.
Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave
ADVERTENT1ËN:
Van i 4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
ingezonden stukken te richten aan DE REPACngj.
T^Tnnempnten en advertentTên TE BEZOROEN BIJ DEN UITGEVER.
Alle stukken, voor de Redactie van
dit blad bestemd, te adressceren
„Aan de Redactie van Luctor et Emcrgo
te Ter Neuzen."
Aanname van Advertentiën tot 1 uur op
den dag der uitgave.
V Belangrijke week.
Deze week is voor de anti revolutionnaire
partij een belangrijke.
Immers, door het ganschc land worden deze
dagen de vergaderingen belegd, waarop de
voorstellen inzake de organisatie en de her
ziening van ons Program van beginselen wor
den besproken.
Ook in ons district.
Deze week vergaderen de plaatselijke kies-
vereenigingen.
Ter Neuzen a. s. Donderdag.
Zaamslag a. s. Vrijdag.
De Centrale a. s. Zaterdag.
Zij op al deze vergaderingen een goede op
komst, die van flink meeleven getuigt.
Niemand verzuime thans te komen.
Het gewicht der te behandelen zaken eischt
aller tegenwoordigheid.
Waar de vergadering der Centrale ook vooi
de leden der aangesloten vereenigingen toe
gankelijk is, en liet Bestuur het met anders
dan teii zeerste op prijs kan stellen, dat zeer
velen ook deze vergadering bezoeken, deelen
we nog mede, dat
de Centrale a. s. Zaterdag 's namiddags 2 uur
te Ter Neuzen bijeenkomt in de Chr. Bewaar
school.
Zij er veel belangstelling.
meester van Utrecht ten stadhuize aldaar een
bijeenkomst gehouden van vertegenwoordigers
van de dagelijksche besturen, van Utrecht en
een aantal 'omliggende gemeenten om een
regeling te bespreken ten opzichte van de
onkosten, voortvloeiende uit de Distributie-
wet De wensclielijklieid werd betoogd, de
kosten, die de eene gemeente, als centrum
gemeente, maakt voorzoover andere gemeenten
van de beschikbaarstelling profiteeren, onder-
]in°r te veideelen. Een goede maatstaf te
vinden bleek moeilijk, voornamelijk omdat de
bewoners van verschillende gemeenten som
mige artikelen uit de eerste naburige plaats,
en andere artikelen uit een andere aangren
zende stad of dorp betrekken.
De eenig goede oplossing van de moeilijk
heden scheen te zijn, dat, zoo liet niet moge
lijk is, dat de bijdrage van de gemeente tot
i/10 in de kosten van de goedkoope beschik
baarstelling alsnog komt te vervallen, bet op
brengen van de bijdrage door de gemeenten
in dier voege geregeld wordt, dat de kosten
van alle gemeenten te zamen worden omge
slagen over alle, naar verhouding van het
zielental".
De laatste gedachte lijkt voorshands wel
de meest aannemelijke.
Het is te hopen, dat men spoedig tot een-
beid van handelen kome.
V Distributie-wet.
Meer en meer komt men tot de overtuiging,
dat de regeling door de Distributie-wet aan
gegeven, tot enorme moeilijkheden leiden moet.
Vooral de bepaling, dat Vio der te maken
onkosten ten laste der gemeente komt, blijkt
uitermate bezwarend.
Waar ligt de oplossing dezer quaestie
Er gaan vele stemmen op, om op de een
of (andere wijze te trachten uit de moeilijk
heden te geraken.
Zoo lezen we ook weer uit Utrecht een
bericht in de N. R. C.
„Vrijdag is onder leiding van den burge-
56)
Bertus' vermoeden kreeg vaster grond.
Meester Raamsma had liet doosje geopend.
De jongens waren nieuwsgierig, hoeveel het
wel zou bevatten: immers voor dat bedrag
werden telken jare nieuwe boeken bijgekoclit.
't Scheen, dat meester Raamsma ontstelde
althans, hij keek en keek in liet doosje,
schudde het hoofd, keek eens de klas rond.
De jongens merkten heter was iets.
't Doosje is zoo goed als leeg", klonk meesters
stem.
Bram Blinkert schoof langzaam naar de deur.
Groote verbazing bij alle jongens en meisjes.
„Hè, wat
„Daar moet iemand bet doosje geplunderd
hebben," luidde meesters conclusie. „Wie
weet daar iets meer van
Niemand wist er iets van. Bram, die
dicht bij de deur was gaan staan, hield Bertus
in het oog, alsof hij verwachtte, dat die er
wel iets van weten zou en zou kunnen
uitbrengen.
Meester Raamsma herhaalde zijn vraag.
Maar met dezelfde uitkomst.
Nu begon het verhoor.
Wie er alleen in de klas was geweest tus-
sclien den middagwie een ander iets uit de
DE MEEL-LEVERING.
Men schrijft aan „Het Volk":
Het gaat in Eindhoven met de bloem-
distributie allervreemdst. In de vorige week
zat onze coöperatie „H. E.", die ruim 5000
menschen dagelijkse!» voedt, zonder bloem en
kon met de grootste moeite eenige baaltjes
loskrijgen. Het verging „de Contante Betaling
van den R. K. Volksbond evenzoo. Men is
naar Den Haag gereisd, naar het graanbureau,
men telefoneerde en telegrafeerde naar alles
waar tusschenkomst van verwacht kon worden
en zoo zijn dan de bakkerijen sukkelend aan
het werk gebleven.
Er was bleek op graanbureau vol
doende naar Eindhoven gegaan, doch de
bakkers, vooral de groote bakkerijen, hadden
te weinig ontvangen. Grossiers en handelaren
kregen echter honderder. zakjes. Zelfs gros
siers, waar nog kortelings schildwachten voor-
kast had zien halen, enz. Bertus zat op heete
kolen. Was het niet laf, zoo vroeg hij zich
zeiven af, zijn makker te verraden, en dan
nog juist Henk Dorsman. En Bram Blinkert
Zou hij het wagen, dezen te beschuldigen
Hij zat in tweestrijd. Want aan den anderen
kant was het immers toch zijn plicht, meester
Raamsma in te lichten.
Onderwijl meester Raamsma zijn vragen
stelde, hield hij zijn leerlingen scherp in het
oog. Op een tweetal vestigde hij al spoedig
in het bijzonder zijn aandachthij bemerkte
hun hoogroode kleurdat beteekende iets.
In eens klonk het
„Bertus Halbers, weet jij er iets van?"
Allen keken Bertus aan, die in verwarring
raakte en onsamenhangende zinnen ten ant
woord gaf.
„Kom eens hier, Bertus
Bertus kwam voor de klasofschoon ver
legen met het geval, voelde hij zich ten slotte
toch niet schuldig. Hij zou zeggen wat hij
wisthij begreep dat men hèm anders voor
den schuldige zou houden. Meester Raamsma
kon bijna niet gelooven, dat Bertus een dief
zou zijn zoolang en zoo verre hij hem kende,
had hij hem altijd eerlijk en trouw bevonden.
Maar hoe dat ook mochte zijn, hij moest de
waarheid zien te weten te komen.
„En jij, Henk Dorsman klonk het opnieuw.
Henk üorsman's hoofd gloeide als vuur.
Toen Bertus Halbers werd geroepen had hij
zich veilig gewaandthans overviel hem de
vraag van den meester en bracht hem totaal
van streek. Hij keek stug voor zich en gaf
den winkel geposteerd waren (wegens smok
kelen hadden groote kwantums gekregen.
Vroeg men de meelfabrieken waarom zij
geen gebruik maakten van hun machtiging
tot levering, dan antwoordden zij eenpang
„Van machtigingen kunnen wij niet malen.
Wij hebben geen tarwe".
Dit nu is ons het meest raadselachtige. De
bakkerijen die te Eindhoven voor Belgie
bakken, krijgen op konsenten van den heer
Eleskens, Tweede Kamerlid, meel buiten het
graanbureau om en in zoo voldoende mate,
dat alle dagen enorme partijen tarwebrood
per trein naar België vervoerd kunnen worden.
Wij vernamen zelfs, dat in het tijdsverloop
van 25 September tot 21 October van Eind
hoven alleen ruim 210,000 K.G. naar België
verzonden mag worden
En dat terwijl onze grootste broodfabrieken
eiken dag vreezen hun bedrijf te moeten
stopzetten
LA N DSTORM ERS-AKTIE.
Vrijdag had te Leeuwarden een vergadering
plaats van de landstormers der jaarklasse 1000
uit Friesland, onder leiding van onzen partij-
aenoot T. LI. v. d. Ploeg uit Bolsward.
Ruim 200 personen, allen behoqrende tot
genoemde jaarklasse, waren aanwezig.
Besloten werd tot oprichting van een ver
eeniging, die zich ten doel stelt met alle
gepaste middelen te trachten de regeering
voor haar pogen, ul. eerst oproepen van de
militie-lichtiug 1917, te winnen.
Tot leden van het voorloopig bestuur
werden gekozen T. H. v. d. Ploeg, J. Adema
en A. Lemstra te Bolsward, terwijl nog twee
leden door de afdeeling Leeuwarden zullen
worden toegevoegd, terwijl op een vergadering
van afgevaardigden, te houden a. s. Vrijdag
12 dezer, een vast bestuur wordt gekozen.
De afdeeling Friesland stelt zich voor om
zoo spoedig mogelijk met de betrokkenen uit
de andere provincies van het land in ver
binding te treden, teneinde een landelijke
beweging voor dit doel te verkrijgen.
Vertegenwoordigd waren 40 van de 43
Friesche gemeenten. (Het Volk'
MILITAIRE ORDER.
De opperbevelhebber heeft het volgende
order uitgevaardigd
„Aangezien mij een klacht bereikt heeft,
dat niet van licht voorziene rijwielen worden
bereden, waardoor ernstig gevaar voor het
geen antwoord.
„Kom hier, Henk 1" luidde meesters bevel.
„Ik heb niks gedaan," sputterde Henk tegen
hij verroerde zich niet.
'Dit wekte nog te meer meesters argwaan.
„Zooveel te gemakkelijker kun je hier komen.
Onmiddellijk 1"
Er zat niets anders op. Hij moest komen.
Hij kwam met hangend hoofd.
Bertus stond niets op zijn gemak nu vooral
niet, naast Henk. Hij zag er tegen op als
tegen een berg, om de aanbrenger te zijn.
Evenwel, 't moest.
't Waren oogenblikken van pijnlijke stilte.
Bertus, hoewel hij met den rug naar zijn
makkers stond, voelde, hoe aller oog op hein
gericht was. Ilij haalde zijn zakdoek te
voorschijn plotseling vloog de gevonden
portcmonnaie hem uit den zak voor meester
Raamsma's voeten.
Henk Dorsman wou er zich dadelijk van
meester maken hij sprong er op af.
„Das de mijne!"
Maar meester Raamsma was hem voor
geweest.
„Is die van jou
„Ja, 'tis de mijne, 'k Had 'm verloren.
„Hoe kom jij er dan aan?" vroeg meester
streng aan Bertus.
„Ik heb hem gevonden, meester, en ik wou
liem als de school uitging, aan u geven.
„Waarom dan pas?"
Bertus voelde, dat hij zeer onvoorzichtig had
gehandeld. Nu ging men hem verdenken.
Nu moest hij alles zeggen.
verkeer wordt veroorzaakt, wordt ter aan
vulling van mijn order van 11 Januari 1916
ter kennis van de Landmacht gebiacht, dat
het mijn verlangen is, dat door alle militn.ii en,
zoowel' in als buiten dienst, nauwgezet de
bepalingen van de Motor- en Rijwielwet en
van het Motor- en Rijwiel-reglement zullen
worden opgevolgd.
Wanneer echter de aard van den dienst
bewakingsdiensten, oefeningen enz., mede
brengt, dat in dienst bepaaldelijk zonder licht
moet worden gereden, kan de commandant
van het betrokken onderdeel of de leider van
de oefening hiertoe b.v. machtiging verleenen.
Aan de militaire autoriteiten wordt opge
dragen aan het hiervoren bepaalde stipt de
hand te houden."
BEVORDERT DE ZONDAGSRUST BIJ DE
POSTERIJEN.
Dat de zegelaan vragen, zooals ze officieel
heeten niet op Zondag uitgevoerd worden, is
van zelf spiekend. In 't gemeen, dat weet
werkelijk iedereen, is de dienst der posterijen
des Zondags zeer beperkt. Heelemaal stil
staan doet hij niet en bestelling van brieven
b. v. vindt plaats.
Uit maatschappelijk oogpunt en voor velen
ook uit godsdienstig oogpunt, zou er alles
voor te zeggen zijn te zorgen, dat zooveel
mogelijk het personeel der posterijen van de
Zondagsrust, zooals wij allen die gaarne heb
ben, zou kunnen genieten.
Welnu, er is een zeer eenvoudig en weinig
kostbaar middel om de Zondagsrust te be
vorderen. Sleur doet ons menigmaal op Za
terdag een stuk posten, waarvan de bestelling
op Zondag niet bepaald dringend noodzakelijk
is. Als de afzender wist, dat hij door den
wensch te kennen te geven het stuk niet op
Zondag te bezorgen, zou medewerken aan de
beperking van den Zondagsdienst, dus aan
de bevordering van de Zondagsrust, dan zou
hij dit zeker in vele gevallen doen.
Dit kan geschieden. Aan de postkantoren
zijn kosteloos etiketten verkrijgbaar met het
opschrift,,N i e t bestellen op Zondag"
Deze worden op de poststukken geplakt en
de zaak is in orde.
ART. 192.
Op de buitengewone vergadering van den
Vrijz. democr. Bond werd na gehouden be
sprekingen tot stemming overgegaan over 2
vragen
„Meester, ik wou u er nog iets hij vertellen,
dat ik haast niet durfde."
'tWerd hoe langer hoe geheimzinniger.
Meester begreep er niets meer van.
„Goed de portemonnaie bewaar ik zoolang.
Henk wacht dan maar even. Maarwe
hadden het over het gestolen bibliotheekgeld
Weet je daar iets van? Jij, Henk?"
„Ik heb niks gedaan, 'k Weet nergens van.
Maar ik moet mijn portemonnaie terug hebben",
brutaalde hij.
„En jij, Bertus?" vroeg meester verder,
zonder op IIcnks onbeschoftheid te antwoorden.
„Weet jij er iets van?"
„Ja, meoster
Hij zei hut hardop, zonder aarzelen.
Een kreet van verontwaardiging ging op uit
de klas. Kees van Wal, Cor Brand en Free
van Henten keken elkaar verschrikt aan.
Bertus een dief?
„Vertel op," zei meester.
„Gisteren heb ik gezien, dat Bram BI
„Meester Bram," verbeterde mijnheer
Raamsma.
„Dat... meester Bram uit dit doosje geld
nam en het in zijn zak stak."
„Wanneer
„Tusschen den middag, toen we voor den
regen mochten schuilen. En verleden week
heb ik gezien, dat hij aan Henk Dorsman in
den gang geld gaf."
„Leugens!" viel Henk Dorsman in.
Hij wenkte Bram, bij hem te komen.
Een oogenblik aarzelde Bram Blinkert.
DOOR ZELANDIA.
„Zwijg," zei meester.