Antirevolutionair voor nieuws- en Advertentieblad Zeeland. Niet in den Volkswil. Uit de Pers. Binnenland. Buitenland. No. 1343. Zaterdag 8 Juli 1916. I4e Jaargang. V Smeed het ijzer, als het heet is. De Stembus van 1917. Dr. kuyper. DE OORLOG. ABONNEMENT: Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1, per post: voor Nederland ƒ1,10. Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, teuren en Brievengaarders. INGEZONDEN STUKKEN TE Franco Postdirec- Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond, uitgezonderd op Feestdagen, bij den Uitgever D. H. L1TT001J Az. te 1 LR NEUZEN. Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave ADVERTENT1ËN: Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver» tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. RICHTEN AAN DE REDACTIE; ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIËN TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER. Alle stukken, voor de Redactie van dit blad bestemd, te adresseeren „Aan de Redactie van Luctor et Emergo te Ter Neuzen." Aanname van Advertentiën tot 1 uur op den dag der uitgave. Over den zoogenaamden „Volkswil is vooral in den laatsten tijd heel wat te doen geweest. De volkswil is dan de wil van „het volk,' die voorschrijft, hoe geregeerd dient te worden. De bron van het gezag komt derhalve dan te liggen in „het volk". „Het Volk" wordt souverein. Zooals „het volk" het oordeelt, zal het ge schieden. En aan dien volkswil heeft de regeering zich te onderwerpen, is ze gebonden. Zoo heet het, dat de volkswil zich in 1913 bij de algemeene verkiezingen uitgesproken heeft voor algemeen kiesrecht en staatspen sioen. Zoo heeft de volkswil uitgemaakt, dat maat regelen dienen genomen te worden tegen prijs opdrijving van levensmiddelen, beschikbaar stelling van aardappelen, groenteu enz, Zoo trekken optochten door de straten onzer steden, die den volkswil aan de overheid bekend maken, of-liever gezegd, opleggen. Nu mag allereerst wel eens gevraagd wat dan toch wel onder dien volkswil moet worden verstaan. De wil des volks. Maar dan rijst de vraagwie, waar, wat is „het volk" Is dat één klasse, bv. die der mannen en vrouwen, die handenarbeid verrichten Natuurlijk evenmin als dat „het volk" zou zijn de klasse dergenen, die bezitters zijn van groote kapitalen. Is het de helft plus één Het volk is te nemen in den zin van al de verschillende gemeenschappen of wil men, kringen, zooals die in een bepaald land voor komen. Doch indien dit zoo is, dan wordt nóg moei lijker vast te stellen, wat onder den volks wil te verstaan zij. Zoolang één groep voor „het volk" fungeert, kan nog van „den volkswil" in min of meer positieven zin worden gesproken. Maar wanneer dat gansche organische samen stel, dat alle geledingen vertegenwoordigt, liet volk uitmaakt, is de volkswil al zeer moeilijk te onderkennen. Bij wil toch heeft men te denken aan doel bewust, zelfbewust, sterk begeeren. De wil onderstelt steeds zelfbepaling-, mitsdien zelfbeheersching. De volksnnf zal dus het doelbewuste, zelf bewuste begeeren, bovendien het redelijk begeeren des volks moeten zijn. Een éénheid van uiting, van strevenéén doel-stelling. Ieder gevoelt, wat spelen met woorden, of erger, vervalsching van voorstelling het in de meeste gevallen in zich sluit, te gewagen van den volkswil. Een betooging van eenige honderden of duizenden opgezweepte personen is dan uiting van den volkswil. Een, door middel van de grofste misleiding en de ergerlijkste leugen-campagne bereikt stembus-succes, is uiting van den volkswil. Doch niet alleen is het spreken over den volkswil in verreweg de meesto gevallen een spelen met woorden, een holle fraze, bovendien kan nooit die volkswil zijn de bron van het gezag. Ware hij dit wel, zoo zou uit die bron des gezags al zeer troebel water opwellen en was onzekerheid, ongewisheid en weifeling in de uitoefening van het gezag het onvermijdelijk gevolg. Een toestand, die zichzelf wreken zou, en voor het land de noodlottigste gevolgen zou hebben. De volkswil is evenwel niet en kan nooit zijn de bron des gezags. Met ons anti revolutionair program belijden we, dat de bron des gezags niet in den volks wil is te vinden, maar alleen in God. God is de Souverein. Alleen en onbeperkt. De Opperhoo£e. En mitsdien vloeit alle gezag van Ilem af. Niet de volkswil, maar Zijn wil beslist. Het gezag bloeit niet op uit de aarde, maar daalt af van den hooge. Niet „het volk", in den revolutionnairen zin van de helft plus één, is souverein, maar Hij, die de Almachtige is, de Schepper van hemel en aarde. In de belijdenis van het eerste artikel des gcloofs der christelijke kerk, ligt de meest krasse ontkenning van de souvereiniteit van den volkswil. Alle bazelen van den volkswil is rechtstreeks in strijd met de leer der Heilige Schrift. De 'gedachte, in onze dagen telkens weer vooropgeschoven, als moest voor den „volks wil" alles buigen, moet met kracht worden wederstaan. Op de beginselen komt liet aan. Hier ligt de tweesprong. Links leidt de weg van de volkssoevereini teit; rechts die van de erkenning van de absolute opperhoogheid Gods. Tegenover liet revolutionnaire„hóóg de Volkswil stellen we even beslist Niet in den Volkswil, maar in God de bron des gezags1 Het Volk zal een „Roode Weekorgani- seerend. w. z., dat een week zal worden bepaald, waarin alle afdeelingsbesturen uit sluitend eens al hun krachten zullen conce,n- treeren op het werven van nieuwe abonné's op „Het Volk". De tijd is gunstig, zoo heet het in een ken nisgeving van het plan, vanwege den directeur van het blad. Die gunstige tijd kan onmogelijk bedoeld zijn op economisch gebied. 'Gunstig heet de tijd met liet oog op de actie door de socialisten pas ontwikkeld met de Statenverkiezingen. Door de socialistische propaganda met strooi biljetten en op meetings is de actie voorbereid. Het ijzer is heet. Nu moet het gesmeed worden. Do socialisten verstaan uitnemend den enor- men invloed der pers. De gestage bewerking der massa in socialistischen geest achten ze één der voornaamste factoren voor het be reiken van hun doel. Er is ontevredenheid genoeg tegenwoordig. En een ontevreden gemoed is een geschikte akker voor het socialistisch zaad. Over de beginselen der sociaal democratie leest ge zeer weinig in hun organenzooveel te meer beijveren ze zich alle mogelijke fouten en tekortkomingen in allerlei regeeringsbeleid zoo eenzijdig mogelijk uit te buiten alle feil te schrijven op rekening van het kapitalisme en de sociaal-democratie voor te stellen en aan te prijzen als het reddend evangelie. Dat trekt en lokt. Zoo worden abonné's geworven. En wij Wordt ook ten onzent ernstig genoeg inge zien, hoe onverantwoordelijk men handelt, door de eigen pers niet tot hoogore ontwikkeling te brengen? Of is het onzerzijds minder noodig door middel van de pers de massa te bear- den, onze schoone begiselen te propageeren. Hoe vele onzer christelijko bladen lijden aan bloedarmoede P Laat de ijver der sociaal-democraten ons een spoorslag zijn om ook in dezen niet te rusten. „Be Standaard" schrijft: Politiek vraagstuk. Met het oog op 1917 begint, zich thans reeds een politiek probleem op te dringen. Het eerste is, of men met de revisie van. Art. 80 en 182 der Grondwet door zal gaan, dan wel, of de partijen van Rechts het veiliger zullen vinden, voorshands noch mot de revisie van het eerste, noch met die van het tweede artikel door te gaau. Beide revisies zou men dan verwerpen, om schoon schip te maken. Zoo zou er, bij gunstigen uitslag van de ver kiezing in 1917, nogmaals een Rechts Kabinet kunnen optreden. En dit Kabinet, dat niet, gelijk het Kabinet-Cort van der Linden, door een abnormaal karakter gedrukt werd, zou dan onmiddellijk een andere revisie van beide artikelen kunnen voorstellen, conform onze beginselen. Zooals 't nu loopt, belooft een revisie van Art. 192 slechts een schoonen schijn, en de revisie van Art. 80 weinig anders, dan het straks optreden van een Socialistisch Kabinet. Zal men zich onzerzijds daaraan wagen willen We zouden hierop niet nu reeds wijzen, indien men van Liberale zijde niet reeds een voorslag gedaan had, om zonder veel geharre war door do Grondwetsrevisie heen te komen. De idee was dan, dat men geen slag zou leveren, maar, bij afspraak, over de' revisie zonder politieken strijd bij de stembus heen zou glijden. Met het oog hierop zal 't ongetwijfeld ge- wenscht zijn, dat de drie partijen van Rechts zich over dit gewichtige vraagstuk met elkander verstaan. Treedt elk der drie partijen naar eigen inval op, dan ontstaat er aanstonds een minder gewenschte schermutselingLinks trekt daar 't profijt van en niet lang meer of er zit een Socialistisch Kabinet. Zelfs hangt hiermee reeds aanstonds de vraag saam, wat de Eerste Kamer met de Ouderdomsrente doen zal. O. i. kan er van een meegaan met dit ontwerp geen oogenblik sprake zijn. Het komt hierbij op een kiezen of deelen aan. Maar hoe ook bezien, de quaestie van 'tal of niet méégaan met de Grondwetsherziening zit er achter. Dr. Kuyper is voor herstel van gezondheid naar Wcisser Hirsch, bij Dresden, vertrokken. GOEDKOOPÊ TABAK. Naar liet H b 1 d. verneemt hebben zich iu geheel 540 fabrikanten aangemeld voor de goedkoope tabak. Deze fabrikanten hebben tezamen 12.800 werklieden in hun dienst. Door de regeling, welke hun patroons hebben aanvaard' zijn dezen dus verzekerd gedurende den crisistijd niet te worden ontslagen. VERDEDIGING VAN INDIË- Naar wij vernemen zal het wetsontwerp betreffende den aanbouw voor de verdediging van Nederlandsch-lndië lieden bij de Tweede Kamer inkomen. liet omvat den aanbouw van een snelloop- ende kruiser en drie onderzeebooten. Westelijk Front. Van de spannende worsteling. Woensdagnacht hebben de Duitschers, na een verwoede beschieting, Belloy en-Sauterre aangetast, waarvan zij een oogenblik het Oostenlijke gedeelte konden bezetten, doch een tegenaanval der Fransche troepen stelde dezen weder in 't bezit van het lieele dorp. De Duischers handhaven zich nog steeds in een deel van Estrèes, waar de strijd uiterts vinnig is geweet. Alle tegenaanvallen op de Fransche steilingen gericht, zijn in het Fran sche vuur gebroken. Het totale getal der ongekwetste Duitsche krijgsgevangenen, door de Franschen gemaak, overtreft thans de 9000. Het juiste aantal buitgemaakte kanonnen is nog nist bekend. Eén enkel der Fransche legerkorpsen, die aan den strijd ten Zuiden van de Sommc deel nemen, stelt zijn buit op 60 kanonnen. De oorlog een hel. De Wayfarer in do Nation had een brief gekregen van een Engelsche verpleegster in een Franse.h hospitaal, waarin zij haar afschuw uitspreekt over het martelen en verwoesten van levens, waarmee Europa zijn geschillen beslecht. Daarin vindt de Wayfarer aanlei ding om uit te varen tegen het soort kranten, die liet al maar hebben over kanonnen en scliansgevechten en de lezers niet laten voel en wat een hel de wereld er door is geworden. In Frankrijk beseft men het, meent hij, maar in Engeland niet. Hij vreest, dat als de oorlog voorbij is, de Engelschen vervuld zullen zijn „van vrees, haat en al de onvrucht roer selen van den oorlogsgeest, maar niet van het heete verlangen, kind van hart en hoofd, naar een wereld van eendracht en vrede. Ik ge loof," zegt de Wayfarer, „dat, vreemd genoeg, het leger iets van den doop van een nieuw leven heeft ontvangen, waaraan zoovele vad- ders, moeders en vrienden van de soldaten vreemd zijn gebleven." (N.RO.) Hoe mannen met gewetensbezwaren in Engeland behandeld worden. De Nation merkt op, dat alle beloften, die het Engelsche ministerie van oorlog ten aanzien van de mannen met gewetensbezwaren had gegeven, stelselmatig door de militaire over heid zijn gebroken. Ze zouden niet haar het gevechtsterrein worden gezonden, en 11a een paar weken gebeurde het toch. Van die mannen waren de helft Kwakers, die geslachten van regeerders, niet Engelsche alleen, niet in hun geloof hebben getast. Die mannen hebben hun standvastigheid bewaard tot in het aange zicht van den dood (34 zijn er, gelijk men weet, tot den kogel veroordeeld). En de wet had hen uitdrukkelijk van den krijgsdienst uitgezonderd. Zelfs de gevangenschap, waarin hun doodstraf is veranderd, is met de wet in strijd. Intusschen worden mannen met ge wetensbezwaren in het lieele land in het leger genegerd en mishandeld. De Engelsche bladen hebben juist dezer dagen het geval behandeld van Norman, een medewerker van de Labour Leader, die, ook volgens het getuigenis van Bernard Shaw, een eerlijk en zelfs dweepziek tegenstander van den dienstplicht is. Hij werd niettemin ingelijfd en is, toen hij weigerde te gehoor zamen, op wreede manier mishandeld. Er is in liet Engelsche leger, naar gebleken is, nog een straf, die kruisiging heet. De gestrafte wordt dan in de bekende houding vast ge bonden en moet zoo staan. De Nation noemt nog dwangbuis, boeien, donkere cel, water en broodrantsoen, de ruwe behandeling van onderofficieren, die de mannen 0111 gewetens bezwaren moeten doorstaan. Het leven der geïnterneerde Duitschers in Engeland. Een bijzondere correspondent van de „Daily Mail" heeft een bezoek gebracht aan de geïnterneerde Duitschers in liet kamp zelfs aan aardbeien met room en aan eenden geen gebrek hebben. Het terrein, waarop zij gehuisvest zijn, is groen, en prachtige aloude hoornen maken do daarachter gelegen armoedige straten uit het gezicht. Tegen lunchtijd zag ik deze geïnterneerden in den zonneschijn heen en weer wandelen, pratend en lachend precies zooals de Londensche Duitschers vóór den oorlog ook hebben gedaan. H1111 kleederen zijn goed gemaakt, goed van snit en gemak kelijk. Van één uur af gaat voortdurend een stroom bezoekers het kamp in niemand ziet er uit alsof hij vreesde, dat hij de gevangenen in minder goeden toestand zou vinden. Iedere bezoeker was beladen met pakjes en zakken' vol voedsel. Een bezoekster droeg een doos met eieren. Het schijnt, dat de geïnterneerden zich alle weelde-artikelen kunnen verschaffen. De beste comestibles-winkel daar in de buurt heeft een groot aantal klanten, die er netten met versnaperingen voor het „Duitsche Hotel" laten vullen. „Voor zoover ik dat kan beoordeelen", zeide een winkelier, „kunnen zij krijgen wat zij lusten. Zij krijgen dezelfde artikelen die mijn andere rijke klanten bestellen". „Op zekeren dag" zeide een andere winke lier, „kwam eene vrouw 0111 half zeven 's avonds opgewonden mijn winkel binnen. „U moet dadelijk een kan room voor mij naar liet kamp sturen", zeide zij. Ik antwoordde, dat dat onmogelijk was. „Maar dan moet hij zijn aardbeien zonder room eten! Wat moet

Krantenbank Zeeland

Luctor et Emergo | 1916 | | pagina 1