Antirevolutionair
voor
nieuws- en Advertentieblad
Zeeland.
Niet in den Volkswil.
Uit de Pers.
Binnenland.
Buitenland.
No. 1343.
Zaterdag 8 Juli 1916.
I4e Jaargang.
V Smeed het ijzer, als het heet is.
De Stembus van 1917.
Dr. kuyper.
DE OORLOG.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1,
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars,
teuren en Brievengaarders.
INGEZONDEN STUKKEN TE
Franco
Postdirec-
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen,
bij den Uitgever D. H. L1TT001J Az. te 1 LR NEUZEN.
Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave
ADVERTENT1ËN:
Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver»
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
RICHTEN AAN DE REDACTIE; ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIËN TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER.
Alle stukken, voor de Redactie van
dit blad bestemd, te adresseeren
„Aan de Redactie van Luctor et Emergo
te Ter Neuzen."
Aanname van Advertentiën tot 1 uur op
den dag der uitgave.
Over den zoogenaamden „Volkswil is vooral
in den laatsten tijd heel wat te doen geweest.
De volkswil is dan de wil van „het volk,'
die voorschrijft, hoe geregeerd dient te worden.
De bron van het gezag komt derhalve dan
te liggen in „het volk".
„Het Volk" wordt souverein.
Zooals „het volk" het oordeelt, zal het ge
schieden.
En aan dien volkswil heeft de regeering
zich te onderwerpen, is ze gebonden.
Zoo heet het, dat de volkswil zich in 1913
bij de algemeene verkiezingen uitgesproken
heeft voor algemeen kiesrecht en staatspen
sioen.
Zoo heeft de volkswil uitgemaakt, dat maat
regelen dienen genomen te worden tegen prijs
opdrijving van levensmiddelen, beschikbaar
stelling van aardappelen, groenteu enz,
Zoo trekken optochten door de straten onzer
steden, die den volkswil aan de overheid
bekend maken, of-liever gezegd, opleggen.
Nu mag allereerst wel eens gevraagd wat
dan toch wel onder dien volkswil moet worden
verstaan.
De wil des volks.
Maar dan rijst de vraagwie, waar, wat
is „het volk"
Is dat één klasse, bv. die der mannen en
vrouwen, die handenarbeid verrichten
Natuurlijk evenmin als dat „het volk" zou
zijn de klasse dergenen, die bezitters zijn van
groote kapitalen. Is het de helft plus één
Het volk is te nemen in den zin van al de
verschillende gemeenschappen of wil men,
kringen, zooals die in een bepaald land voor
komen.
Doch indien dit zoo is, dan wordt nóg moei
lijker vast te stellen, wat onder den volks wil
te verstaan zij.
Zoolang één groep voor „het volk" fungeert,
kan nog van „den volkswil" in min of meer
positieven zin worden gesproken.
Maar wanneer dat gansche organische samen
stel, dat alle geledingen vertegenwoordigt, liet
volk uitmaakt, is de volkswil al zeer moeilijk
te onderkennen.
Bij wil toch heeft men te denken aan doel
bewust, zelfbewust, sterk begeeren.
De wil onderstelt steeds zelfbepaling-,
mitsdien zelfbeheersching.
De volksnnf zal dus het doelbewuste, zelf
bewuste begeeren, bovendien het redelijk
begeeren des volks moeten zijn.
Een éénheid van uiting, van strevenéén
doel-stelling.
Ieder gevoelt, wat spelen met woorden, of
erger, vervalsching van voorstelling het in de
meeste gevallen in zich sluit, te gewagen van
den volkswil.
Een betooging van eenige honderden of
duizenden opgezweepte personen is dan uiting
van den volkswil.
Een, door middel van de grofste misleiding
en de ergerlijkste leugen-campagne bereikt
stembus-succes, is uiting van den volkswil.
Doch niet alleen is het spreken over den
volkswil in verreweg de meesto gevallen een
spelen met woorden, een holle fraze, bovendien
kan nooit die volkswil zijn de bron van het
gezag.
Ware hij dit wel, zoo zou uit die bron des
gezags al zeer troebel water opwellen en was
onzekerheid, ongewisheid en weifeling in de
uitoefening van het gezag het onvermijdelijk
gevolg.
Een toestand, die zichzelf wreken zou, en
voor het land de noodlottigste gevolgen zou
hebben.
De volkswil is evenwel niet en kan nooit
zijn de bron des gezags.
Met ons anti revolutionair program belijden
we, dat de bron des gezags niet in den volks
wil is te vinden, maar alleen in God.
God is de Souverein.
Alleen en onbeperkt.
De Opperhoo£e.
En mitsdien vloeit alle gezag van Ilem af.
Niet de volkswil, maar Zijn wil beslist.
Het gezag bloeit niet op uit de aarde, maar
daalt af van den hooge.
Niet „het volk", in den revolutionnairen zin
van de helft plus één, is souverein, maar Hij,
die de Almachtige is, de Schepper van hemel
en aarde.
In de belijdenis van het eerste artikel des
gcloofs der christelijke kerk, ligt de meest
krasse ontkenning van de souvereiniteit van
den volkswil.
Alle bazelen van den volkswil is rechtstreeks
in strijd met de leer der Heilige Schrift.
De 'gedachte, in onze dagen telkens weer
vooropgeschoven, als moest voor den „volks
wil" alles buigen, moet met kracht worden
wederstaan.
Op de beginselen komt liet aan.
Hier ligt de tweesprong.
Links leidt de weg van de volkssoevereini
teit; rechts die van de erkenning van de
absolute opperhoogheid Gods.
Tegenover liet revolutionnaire„hóóg de
Volkswil stellen we even beslist
Niet in den Volkswil, maar in God de bron
des gezags1
Het Volk zal een „Roode Weekorgani-
seerend. w. z., dat een week zal worden
bepaald, waarin alle afdeelingsbesturen uit
sluitend eens al hun krachten zullen conce,n-
treeren op het werven van nieuwe abonné's
op „Het Volk".
De tijd is gunstig, zoo heet het in een ken
nisgeving van het plan, vanwege den directeur
van het blad.
Die gunstige tijd kan onmogelijk bedoeld
zijn op economisch gebied.
'Gunstig heet de tijd met liet oog op de
actie door de socialisten pas ontwikkeld met
de Statenverkiezingen.
Door de socialistische propaganda met strooi
biljetten en op meetings is de actie voorbereid.
Het ijzer is heet.
Nu moet het gesmeed worden.
Do socialisten verstaan uitnemend den enor-
men invloed der pers. De gestage bewerking
der massa in socialistischen geest achten ze
één der voornaamste factoren voor het be
reiken van hun doel.
Er is ontevredenheid genoeg tegenwoordig.
En een ontevreden gemoed is een geschikte
akker voor het socialistisch zaad.
Over de beginselen der sociaal democratie
leest ge zeer weinig in hun organenzooveel
te meer beijveren ze zich alle mogelijke fouten
en tekortkomingen in allerlei regeeringsbeleid
zoo eenzijdig mogelijk uit te buiten alle feil
te schrijven op rekening van het kapitalisme
en de sociaal-democratie voor te stellen en
aan te prijzen als het reddend evangelie. Dat
trekt en lokt. Zoo worden abonné's geworven.
En wij
Wordt ook ten onzent ernstig genoeg inge
zien, hoe onverantwoordelijk men handelt, door
de eigen pers niet tot hoogore ontwikkeling
te brengen? Of is het onzerzijds minder noodig
door middel van de pers de massa te bear-
den, onze schoone begiselen te propageeren.
Hoe vele onzer christelijko bladen lijden aan
bloedarmoede P
Laat de ijver der sociaal-democraten ons een
spoorslag zijn om ook in dezen niet te rusten.
„Be Standaard" schrijft:
Politiek vraagstuk.
Met het oog op 1917 begint, zich thans reeds
een politiek probleem op te dringen.
Het eerste is, of men met de revisie van.
Art. 80 en 182 der Grondwet door zal gaan,
dan wel, of de partijen van Rechts het veiliger
zullen vinden, voorshands noch mot de revisie
van het eerste, noch met die van het tweede
artikel door te gaau. Beide revisies zou men
dan verwerpen, om schoon schip te maken.
Zoo zou er, bij gunstigen uitslag van de ver
kiezing in 1917, nogmaals een Rechts Kabinet
kunnen optreden. En dit Kabinet, dat niet,
gelijk het Kabinet-Cort van der Linden, door
een abnormaal karakter gedrukt werd, zou
dan onmiddellijk een andere revisie van beide
artikelen kunnen voorstellen, conform onze
beginselen.
Zooals 't nu loopt, belooft een revisie van
Art. 192 slechts een schoonen schijn, en de
revisie van Art. 80 weinig anders, dan het
straks optreden van een Socialistisch Kabinet.
Zal men zich onzerzijds daaraan wagen
willen
We zouden hierop niet nu reeds wijzen,
indien men van Liberale zijde niet reeds een
voorslag gedaan had, om zonder veel geharre
war door do Grondwetsrevisie heen te komen.
De idee was dan, dat men geen slag zou
leveren, maar, bij afspraak, over de' revisie
zonder politieken strijd bij de stembus heen
zou glijden.
Met het oog hierop zal 't ongetwijfeld ge-
wenscht zijn, dat de drie partijen van Rechts
zich over dit gewichtige vraagstuk met elkander
verstaan.
Treedt elk der drie partijen naar eigen
inval op, dan ontstaat er aanstonds een minder
gewenschte schermutselingLinks trekt daar
't profijt van en niet lang meer of er zit een
Socialistisch Kabinet.
Zelfs hangt hiermee reeds aanstonds de
vraag saam, wat de Eerste Kamer met de
Ouderdomsrente doen zal.
O. i. kan er van een meegaan met dit
ontwerp geen oogenblik sprake zijn.
Het komt hierbij op een kiezen of deelen aan.
Maar hoe ook bezien, de quaestie van 'tal
of niet méégaan met de Grondwetsherziening
zit er achter.
Dr. Kuyper is voor herstel van gezondheid
naar Wcisser Hirsch, bij Dresden, vertrokken.
GOEDKOOPÊ TABAK.
Naar liet H b 1 d. verneemt hebben zich iu
geheel 540 fabrikanten aangemeld voor de
goedkoope tabak. Deze fabrikanten hebben
tezamen 12.800 werklieden in hun dienst.
Door de regeling, welke hun patroons hebben
aanvaard' zijn dezen dus verzekerd gedurende
den crisistijd niet te worden ontslagen.
VERDEDIGING VAN INDIË-
Naar wij vernemen zal het wetsontwerp
betreffende den aanbouw voor de verdediging
van Nederlandsch-lndië lieden bij de Tweede
Kamer inkomen.
liet omvat den aanbouw van een snelloop-
ende kruiser en drie onderzeebooten.
Westelijk Front.
Van de spannende worsteling.
Woensdagnacht hebben de Duitschers, na
een verwoede beschieting, Belloy en-Sauterre
aangetast, waarvan zij een oogenblik het
Oostenlijke gedeelte konden bezetten, doch
een tegenaanval der Fransche troepen stelde
dezen weder in 't bezit van het lieele dorp.
De Duischers handhaven zich nog steeds
in een deel van Estrèes, waar de strijd uiterts
vinnig is geweet. Alle tegenaanvallen op de
Fransche steilingen gericht, zijn in het Fran
sche vuur gebroken.
Het totale getal der ongekwetste Duitsche
krijgsgevangenen, door de Franschen gemaak,
overtreft thans de 9000. Het juiste aantal
buitgemaakte kanonnen is nog nist bekend.
Eén enkel der Fransche legerkorpsen, die aan
den strijd ten Zuiden van de Sommc deel
nemen, stelt zijn buit op 60 kanonnen.
De oorlog een hel.
De Wayfarer in do Nation had een brief
gekregen van een Engelsche verpleegster in
een Franse.h hospitaal, waarin zij haar afschuw
uitspreekt over het martelen en verwoesten
van levens, waarmee Europa zijn geschillen
beslecht. Daarin vindt de Wayfarer aanlei
ding om uit te varen tegen het soort kranten,
die liet al maar hebben over kanonnen en
scliansgevechten en de lezers niet laten voel
en wat een hel de wereld er door is geworden.
In Frankrijk beseft men het, meent hij, maar
in Engeland niet. Hij vreest, dat als de
oorlog voorbij is, de Engelschen vervuld zullen
zijn „van vrees, haat en al de onvrucht roer
selen van den oorlogsgeest, maar niet van het
heete verlangen, kind van hart en hoofd, naar
een wereld van eendracht en vrede. Ik ge
loof," zegt de Wayfarer, „dat, vreemd genoeg,
het leger iets van den doop van een nieuw
leven heeft ontvangen, waaraan zoovele vad-
ders, moeders en vrienden van de soldaten
vreemd zijn gebleven." (N.RO.)
Hoe mannen met gewetensbezwaren in Engeland
behandeld worden.
De Nation merkt op, dat alle beloften, die
het Engelsche ministerie van oorlog ten aanzien
van de mannen met gewetensbezwaren had
gegeven, stelselmatig door de militaire over
heid zijn gebroken. Ze zouden niet haar het
gevechtsterrein worden gezonden, en 11a een
paar weken gebeurde het toch. Van die
mannen waren de helft Kwakers, die geslachten
van regeerders, niet Engelsche alleen, niet in
hun geloof hebben getast. Die mannen hebben
hun standvastigheid bewaard tot in het aange
zicht van den dood (34 zijn er, gelijk men
weet, tot den kogel veroordeeld). En de wet
had hen uitdrukkelijk van den krijgsdienst
uitgezonderd. Zelfs de gevangenschap, waarin
hun doodstraf is veranderd, is met de wet in
strijd. Intusschen worden mannen met ge
wetensbezwaren in het lieele land in het leger
genegerd en mishandeld.
De Engelsche bladen hebben juist dezer
dagen het geval behandeld van Norman, een
medewerker van de Labour Leader, die, ook
volgens het getuigenis van Bernard Shaw,
een eerlijk en zelfs dweepziek tegenstander
van den dienstplicht is. Hij werd niettemin
ingelijfd en is, toen hij weigerde te gehoor
zamen, op wreede manier mishandeld. Er is
in liet Engelsche leger, naar gebleken is, nog
een straf, die kruisiging heet. De gestrafte
wordt dan in de bekende houding vast ge
bonden en moet zoo staan. De Nation noemt
nog dwangbuis, boeien, donkere cel, water
en broodrantsoen, de ruwe behandeling van
onderofficieren, die de mannen 0111 gewetens
bezwaren moeten doorstaan.
Het leven der geïnterneerde Duitschers in Engeland.
Een bijzondere correspondent van de „Daily
Mail" heeft een bezoek gebracht aan de
geïnterneerde Duitschers in liet kamp zelfs
aan aardbeien met room en aan eenden geen
gebrek hebben. Het terrein, waarop zij
gehuisvest zijn, is groen, en prachtige aloude
hoornen maken do daarachter gelegen armoedige
straten uit het gezicht. Tegen lunchtijd zag
ik deze geïnterneerden in den zonneschijn heen
en weer wandelen, pratend en lachend precies
zooals de Londensche Duitschers vóór den
oorlog ook hebben gedaan. H1111 kleederen
zijn goed gemaakt, goed van snit en gemak
kelijk.
Van één uur af gaat voortdurend een stroom
bezoekers het kamp in niemand ziet er uit
alsof hij vreesde, dat hij de gevangenen in
minder goeden toestand zou vinden. Iedere
bezoeker was beladen met pakjes en zakken'
vol voedsel. Een bezoekster droeg een doos
met eieren. Het schijnt, dat de geïnterneerden
zich alle weelde-artikelen kunnen verschaffen.
De beste comestibles-winkel daar in de buurt
heeft een groot aantal klanten, die er netten
met versnaperingen voor het „Duitsche Hotel"
laten vullen.
„Voor zoover ik dat kan beoordeelen", zeide
een winkelier, „kunnen zij krijgen wat zij
lusten. Zij krijgen dezelfde artikelen die mijn
andere rijke klanten bestellen".
„Op zekeren dag" zeide een andere winke
lier, „kwam eene vrouw 0111 half zeven
's avonds opgewonden mijn winkel binnen.
„U moet dadelijk een kan room voor mij naar
liet kamp sturen", zeide zij. Ik antwoordde,
dat dat onmogelijk was. „Maar dan moet hij
zijn aardbeien zonder room eten! Wat moet