k nieuws- en zeeland. Antirevolutionair voor FEUILLETON. Uit de Pers. Binnenland. Uit jonge Jaren. ADVERTENT1EN: Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. V Eigenaardige Moraal. V Onze duurte-actie. Een avontuurlijke Torpedo. VERLOREN GEGANE SCHEPEN. „Jongens!" „Jongens „Jongens ABONNEMENT: Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1,—. Franco per post: voor Nederland ƒ1,10. Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec teuren en Brievengaarders. Dit blad verschijnt Dinsdag= en Vrijdagavond, uitgezonderd op Feestdagen, bij den Uitgever D. H. LI T l 0 0 IJ Az. te TER NEUZEN. Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave. INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE RED ACQ 1B^ A ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIËN TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER. Alle stukken voor de redactie be stemd, te zenden aan den Uitgever, Vlooswijkstraat 21, Ter Neuzen, met vermel ding „Aan de Redactie." Aanname van Advertentiën tot 1 uur op den dag der uitgave. Van een eigenaardige moraal gewaagde ons Tweede-Kamerlid Dr. Scheurer, toen hij liet woord voerde over liet wetsontwerp, dat ten doel heeft, een buitengewoon oorlogskrediet toe te staan. Terecht protesteerde de heer Scheurer tegen liet doorgaand misbruiken van'sHeeren Naam in het leger. Slap stelde zich de minister van Oorlog hierin aan. Eveneens in de kwestie van de beruchte vertooning in het Circus Carré te Amsterdam, waar een „commissie van ontspanning" voor de militairen voor dezen een stuk deed op voeren, uitermate schunnig en liederiijk. Daartegen stelde de heer Scheurer eveneens zijn kloek protest. Men zou verwachten, dat tenminste elk Kamerlid met dit protest zou instemmen? Er waren er, die toonden het volstrekt niet erg te vinden, dat dergelijke gemeenheden als ontspanning voor de militairen moesten dienen. De heer Duys vond het een „heel onschuldig stuk." En meerdere heeren bejegenden het protest van Dr. Scheurer met gelach. Dit vond de spreker diep treurig. Hij voegde er aan toe, dat die lachende heeren er een eigenaardige moraal op na schijnen te houden. Zeker niet te sterk gesproken. Een moraal, die telkens blijkt, vele aanhan gers te bezitten. Te meer verblijdt het ons, dat onze mannen op waardige wijze hun afkeuring ook publiek uitspreken. Te meer klemt de eisch, om toch alle krachten in te spannen, dat onze volksver tegenwoordiging besta uit mannen, die de christelijke moraal, dit is zulk eene, die haar maatstaf vindt in de wet des Heeren, huldigen en de „eigenaardige moraal" van lachers om het opkomen voor de eere Gods, weerstaan. Z. Sinds de oorlog in ons land velerlei onge mak en moeilijkheden bracht, is de S.D.A.F. begonnen den menschen diets te maken, dat DOOR ZELANDIA. 31) Nadruk verboden. Nu dan maar? Hij had nu zeker al tien minuten gewacht. Voorzichtig dan. Eerst nog eyen luisteren. Waar was hij nu Moest hij rechts of links afslaan. Even voelen langs den muur. Au 1 daar stootte hij het hoofd tegen den muur. O ja, rechtsom. Waar was nu de deur Geen schemer van licht was te bemerken. Zie je wel, Kees had de deur dichtgetrokken en stond hem zeker nu op te wachten. Op den tast af^ nu voorwaarts. Toch wel wat beangstigend, zoo stil en zoo donker Ginds moest de deur zijnrechtuit, dat kon niet missen. Hoorde hij daar weer niet eenig geruchtgeschuifel met voeten. Gewis, Kees stond er nog. Nee, hij wilde zich toch niet zóó laten snappen hij had het nu al zoo lang uitgehouden nu moest hij alles niet bederven. Bertus luisterde met spanning. Maar geenerlei geluid bereikte zijn ooren. Waar zouden de andere jongens toch zitten Zouden eigenlijk alles, wat nog eenigermate den nood lenigt'door wettelijke maatregelen, het werk is der socialisten. Na het fiasco van het-socia1isme moet nu een nieuwe leuze aangeheven en veel lawaai gemaakt, om de aandacht af te leiden. Thans fungeert de S. D. A. P. weer als de ware volksvriend. Meetings worden belegdprotestvergade- lingen georganiseerd. >f „Tegen den oorlog", „weg met den honger enz. zijn de pakkende leuzen, waarmee zij zieltjes zoekt te winnen. En eiken maatregel, die het harde van den toestand wat verzacht, of zwendel voorkomt in de zaak der volksvoeding, schrijft zij zich zelve toe. Dat heet alles een succes „onzer" duurte- actie. Hoe jammer, dat die ware volksvrienden indertijd geen zitting verkozen te nemen in het Kabinet, wellicht was er dan nu, met b.v. een socialistisch minister van landbouw, zelfs van geen vraagstuk van levensmiddelen voor ziening sprake. Maar nu dat er ongelukkigerwijze wèl is, en nijpend zich laat gevoelen, valt er heerlijk te protesteeren, te critiseeren, en, worden er goede maatregelen getroffen, dan is dat een gevolg van „onze" duurte-actie. Pas werd er weer een reuzenmeeting in verscliillende plaatsen georganiseerd. En zie, een paar dagen daarna kwam mi nister Posthuma's voorstel van de 20 miljoen, die zullen moeten dienen, om levensmiddelen tegen goedkoope prijzen beschikbaar te stellen. De zaak is nu immers zoo klaar als de dag. Den eenen avond houdt de S. D. A. P. een duurte-meeting. En een dag of vier later dient minister Posthuma, als gevolg daarvan zijn wetsvoor stel in. „Het Volk" juichte dan ook. En noemde het ontwerp: een „eerste succes onzer nieuwe duurte actie". Onnoozel is dat natuurlijk heelemaal niet. Maar toen Het Volk het. ontwerp eens wat nader ging bekijken, kwam het met een ongenadige kritiek los. Een mensch kan zich wel eens vergalop- peeren. Maar wat moeien de „Volk"lezers en de protesteerenden nu gelooven Z. Naar aanleiding van de Duitsche verklaring ze zich dan allemaal zoo lang schuil houden. Dat was toch al heel wonderlijk. Wie weet, hadden ze het al niet lang opgegeven, naar hem te zoeken. Nog eens luisterde hij scherp toe, maar tevergeefs. Nee, toch niet, dof hoorde hij voetstappen over de binnenplaats. Dat was Kees, die het opgaf! Een harde slag volgde dat was het dichtslaan van de achterdeur van het pakhuis, waardoor hij dit zoo even had verlaten. De weg was dus veilig. Wat zouden ze staan opkijken, als hij te voorschijn kwam, nadat hij zoo vruchteloos gezocht was. Zijn hand tastte naar de deur. Daar voelde hij ze. Nu de klink opgelicht en hij was vrij. Het was een zware ijzeren klink. Met beide handen greep hij ze vast, om de deur te openen. Wat was dat? Wilde de deur niet open? Zeker klemde ze wat. Nog eens hoog de klink opgelicht en dan met alle macht geduwd. Wat zat die deur vast! Nogmaals gepro beerd. Hij duwde met zijn heele lichaam. Hij rammelde, schudde, schopte, trapte De deur liet zich niet dwingen. Zou de deur op slot zijn Hij haalde zijn mes uit den zak en streek er mee tusschen deurpost en de plaats waar zich het slot moest bevinden. Er bleef geen omtrent het geval van de Tubantia, spot de N. R. C. Torpedo's die op eigen initiatief tien dagen lang, met een bellonbaan achter zich aan, de zee berijden, zijn in de techniek onbekend. Er moet' dus, bij de bepaling van het oogenblik, waarop de fataie torpedo is afgeschoten, een vergissing hebben plaats gehad, eene van die vergissingen wellicht om de jongste Duitsche nota aan Amerika te citeeren „zooals er bij geene wijze van oorlogvoeren geheel te vermijden zijn." Alleen wie aan dolle torpedo s of wonderen gelooft kan, dunkt ons, hierover twijfelen. Op eene duikboot is zoovéél moge lijk misschien heeft men er vergeten, de almanak papiertjes af te trekken, en is daardoor het verschil in data ontstaan. Mogelijk had ook de duikboot tevoren in Turksche wateren gekruist, en heeft haar kapitein daardoor nog met een anderen kalender gerekend, dan dien wij in het Westen plegen te gebruiken. EEN NIEUW ANTIR. DAGBLAD. Bij de besprekingen over de oprichting van een groot anti-rev. dagblad, gehouden te Arnhem ter vergadering van het Prov. Comité van Anti-Rev. Kiesvereenigingen in Gelderland, heeft volgens de N. R. C. de heer Colijn mede gedeeld, dat een anti-rev. comité met o. m. tot dat doel in wording is. Voor het blad zou een kapitaal van f 300,000 noodig zijn. DE RAAD VAN DEFENSIE. Mr. Marchant, bij Kon. besluit van 5 Juli 1915 benoemd tot lid van den Raad van Defensie, deelt in de Vrijz.-Dem. mee, dat hem tot dusver slechts één tceken van zijn nieuwe waardigheid gewerd het was de mede- decling van het bureau var. den Raad, in welke afdeeling hij zou zitting nemen. Blijkbaar is dus, zoo schrijft de heer Mar chant, de Raad tijdens den toestand van oorlogsgevaar non-actief. Volgens de tweede lijst, samengesteld door de assurantiebezorgers Blom en Van der Aa, gingen van 1 Januari '16 tot 31 Maart '16 verloren of beliepen zware schade tengevolge van den oorlogstoestand133 schepen van oorlogvoerende en 45 schepen van neutrale landen. Van de 133 uit de oorlogslanden waren 73 handelsvaartuigen en 23 treilers uit Engeland, met een totaal van 284,766 rog. ton, hiervan werden 9 en 3 gerepareerd voor Duitschland 4, Frankrijk 20, Rusland 3, Italië 5, België 4 slot Kees zijn twijfel overde deur zat in het Zou dat een aardigheid van Maar immers, toen hij straks naar binnen sfoop, had hij goed gezien, dat er geen sleutel o]) de deur stak. Weer luisterde hij een oogenblik. Alles bleef stil. Wat te doen Hij wist, dat het niets zou baten tóch begon hij nogmaals aan de zware deur te rukken hij maakte zich boos, bonkte met zijn vuisten er wildweg op los, werkte zich in het zweet, alles zonder een geringsten uitslag ten goede. Aan een ouden spijker sloeg hij zich de hand te bloeden Machteloos stond hij daar achter de deur. Een oogenblik kwam nog de gedachte in hem op, dat daar misschien aan de andere zijde zijn kameraads stonden en hem fijntjes uit lachten en zich vroolijk maakten over zijn vruchtelooze pogingen. Maar neen dat zouden ze toch niet doen. Hij móest er toch uit blijven. Zou hij roepen hard lnj kon. Een doffe, holle galm kon Ja, toch niet roepen hier Zoo bromde door het gewelf zijn geschreeuw na; maakte hem nog staat Nederland dan volgt Noor- Denemarken 3, en Japan 1 schip, samen 133 schepen met 363,670 reg. ton ongeveer. Van de neutrale landen met 17 schepen bovenaan, wegen met 12, Zweden 8, Griekenland 3 en Spanje met 2 schepen. De 17 Nederlandsche schepen^ vertegen woordigen een tonneninhoud van 75,178 ton, terwijl er totaal 119,606 ton verloren ging, min 43,727 ton van 11 schepen dïe gerepareerd werden. Totaal oorlogvoerenden en neutralen 178 schepen en 483,276 ton. Sinds het uit breken van den oorlog verloren de oorlog voerenden 877 schepen met 1,798,184 ton, de neutralen 218 schepen met 325,559 bruto ton inhoud. HET WITTEBROOD. Vanwege de Nederlandsche Vereeniging van Werkgevers in het Bakkersbedrijf wordt het volgende medegedeeld Naar aanleiding van het rondschrijven van den minister van landbouw nijverheid en handel in zake het bakken van wittebrood op Zaterdag hebben de locale vergaderingen Amsterdam, Rotterdam en 's Gravenhage van de Neder landsche Vereeniging van Werkgevers in het Bakkersbedrijf zich lot de burgemeesters dier gemeenten gewend, met het verzoek geen gebruik te maken van de bevoegdheid om het bakken van wittebrood op Zaterdag toe te staan. Dit is geschied op grond dat de uitvoering ervan praclisch onmogelijk is. Het is te betreuren, dat de regeering, niettegenstaande herhaalde waarschuwing, er nog steeds bij volhardt de broodvoorziening te regelen zonder voorlichting van de Nederlandsche bakkerij. Het gevolg daarvan is, dat het bakkersbedrijf onnoodig geheel wordt ontwricht. Het spreekt toch vanzelf, dat, indien alleen des Zaterdags wittebrood mag worden gebakken, het publiek niet alleen voor dien dag, maar ook voor de consumptie voor volgende dagen wittebrood zal eischen. Het bakkeu van een dusdanige groote hoevoelheid wittebrood op één dag is een practische onmogelijkheid. Immers, wan neer men in aanmerking neemt, dat de brood- productie voor den Zaterdag en den Zondag in normale tijden nauwelijks zoo tijdig gereed is, dat bezorging van het brood bij de cliëntèle vóór des Zaterdagsavonds tien uur kan plaats vinden, en men rekening houdt met het feit, dat in de grootere bakkerijen en broodfabrieken des Vrijdagsmiddags om een, twee of drie uur mol den arbeid wordt aangevangen, zal men beseffen, dat het voorschrift van den minister, dat eerst des Vrijdagsavonds twaalf uur met het bakken van wittebrood mag worden begonnen, getuigt van geheel onvohloonde angstiger. „Kees! Kees van Wal!!!" Hij riep ze op den rij af. Maar geen ant woord, dan de galmende, zware echo van zijn onderaardse!) verblijf. Van boosheid en woede kwamen hem de tranen in de oogen. Weer vloog hij op de deur los, bonsde en brulde, krijschte, dat hij er moe en heesch van werd. Liet zich toen op den steeuen vloer vallenwanhopig. Allerlei akelige gedachten schoten hem door het hoofd. Als hij nu eens heel den nacht Donker was het hier en koud. Hij stond rilde. Het vroor, je kon het hier voelen de steenen. Zouden ze hem dan morgen vinden Morgen g Maar dan was immers Zondag? Dan kwam hier zeker niemand. TotMaandag dan Twee nachten met een dag er tusschen, die even donker zou zijn als de nacht! En dan zonder eten, zonder drinken. De gedachte aan dat alles, de angst, maakte hem wild. Wat hielp het? Hij schreide zijn verdriet uit, in het gevoel van zijn totale machteloosheid en hulpeloosheid, 't Scheen hem, dat het nóg donkerder werd. hu op aan pas liet Hoe laat zon niet een paar het nu al zijn Zat hij hier al nu uur (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Luctor et Emergo | 1916 | | pagina 1