k
nieuws- en
zeeland.
Antirevolutionair
voor
FEUILLETON.
Uit de Pers.
Binnenland.
Uit jonge Jaren.
ADVERTENT1EN:
Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
V Eigenaardige Moraal.
V Onze duurte-actie.
Een avontuurlijke Torpedo.
VERLOREN GEGANE SCHEPEN.
„Jongens!"
„Jongens
„Jongens
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1,—. Franco
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec
teuren en Brievengaarders.
Dit blad verschijnt Dinsdag= en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen,
bij den Uitgever D. H. LI T l 0 0 IJ Az. te TER NEUZEN.
Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave.
INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE RED ACQ 1B^ A
ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIËN TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER.
Alle stukken voor de redactie be
stemd, te zenden aan den Uitgever,
Vlooswijkstraat 21, Ter Neuzen, met vermel
ding „Aan de Redactie."
Aanname van Advertentiën tot 1 uur op
den dag der uitgave.
Van een eigenaardige moraal gewaagde ons
Tweede-Kamerlid Dr. Scheurer, toen hij liet
woord voerde over liet wetsontwerp, dat ten
doel heeft, een buitengewoon oorlogskrediet
toe te staan.
Terecht protesteerde de heer Scheurer
tegen liet doorgaand misbruiken van'sHeeren
Naam in het leger.
Slap stelde zich de minister van Oorlog
hierin aan.
Eveneens in de kwestie van de beruchte
vertooning in het Circus Carré te Amsterdam,
waar een „commissie van ontspanning" voor
de militairen voor dezen een stuk deed op
voeren, uitermate schunnig en liederiijk.
Daartegen stelde de heer Scheurer eveneens
zijn kloek protest.
Men zou verwachten, dat tenminste elk
Kamerlid met dit protest zou instemmen?
Er waren er, die toonden het volstrekt niet
erg te vinden, dat dergelijke gemeenheden als
ontspanning voor de militairen moesten dienen.
De heer Duys vond het een „heel onschuldig
stuk."
En meerdere heeren bejegenden het protest
van Dr. Scheurer met gelach.
Dit vond de spreker diep treurig.
Hij voegde er aan toe, dat die lachende
heeren er een eigenaardige moraal op na
schijnen te houden.
Zeker niet te sterk gesproken.
Een moraal, die telkens blijkt, vele aanhan
gers te bezitten.
Te meer verblijdt het ons, dat onze mannen
op waardige wijze hun afkeuring ook publiek
uitspreken.
Te meer klemt de eisch, om toch alle
krachten in te spannen, dat onze volksver
tegenwoordiging besta uit mannen, die de
christelijke moraal, dit is zulk eene, die haar
maatstaf vindt in de wet des Heeren, huldigen
en de „eigenaardige moraal" van lachers om
het opkomen voor de eere Gods, weerstaan.
Z.
Sinds de oorlog in ons land velerlei onge
mak en moeilijkheden bracht, is de S.D.A.F.
begonnen den menschen diets te maken, dat
DOOR ZELANDIA.
31)
Nadruk verboden.
Nu dan maar? Hij had nu zeker al tien
minuten gewacht. Voorzichtig dan. Eerst
nog eyen luisteren. Waar was hij nu Moest
hij rechts of links afslaan. Even voelen langs
den muur. Au 1 daar stootte hij het hoofd
tegen den muur. O ja, rechtsom. Waar was
nu de deur Geen schemer van licht was te
bemerken. Zie je wel, Kees had de deur
dichtgetrokken en stond hem zeker nu op te
wachten.
Op den tast af^ nu voorwaarts. Toch wel
wat beangstigend, zoo stil en zoo donker
Ginds moest de deur zijnrechtuit, dat kon
niet missen. Hoorde hij daar weer niet eenig
geruchtgeschuifel met voeten. Gewis, Kees
stond er nog. Nee, hij wilde zich toch niet
zóó laten snappen hij had het nu al zoo lang
uitgehouden nu moest hij alles niet bederven.
Bertus luisterde met spanning. Maar
geenerlei geluid bereikte zijn ooren. Waar
zouden de andere jongens toch zitten Zouden
eigenlijk alles, wat nog eenigermate den nood
lenigt'door wettelijke maatregelen, het werk
is der socialisten.
Na het fiasco van het-socia1isme moet nu
een nieuwe leuze aangeheven en veel lawaai
gemaakt, om de aandacht af te leiden.
Thans fungeert de S. D. A. P. weer als
de ware volksvriend.
Meetings worden belegdprotestvergade-
lingen georganiseerd. >f
„Tegen den oorlog", „weg met den honger
enz. zijn de pakkende leuzen, waarmee zij
zieltjes zoekt te winnen.
En eiken maatregel, die het harde van den
toestand wat verzacht, of zwendel voorkomt
in de zaak der volksvoeding, schrijft zij zich
zelve toe.
Dat heet alles een succes „onzer" duurte-
actie.
Hoe jammer, dat die ware volksvrienden
indertijd geen zitting verkozen te nemen in
het Kabinet, wellicht was er dan nu, met b.v.
een socialistisch minister van landbouw, zelfs
van geen vraagstuk van levensmiddelen voor
ziening sprake.
Maar nu dat er ongelukkigerwijze wèl is,
en nijpend zich laat gevoelen, valt er heerlijk
te protesteeren, te critiseeren, en, worden er
goede maatregelen getroffen, dan is dat een
gevolg van „onze" duurte-actie.
Pas werd er weer een reuzenmeeting in
verscliillende plaatsen georganiseerd.
En zie, een paar dagen daarna kwam mi
nister Posthuma's voorstel van de 20 miljoen,
die zullen moeten dienen, om levensmiddelen
tegen goedkoope prijzen beschikbaar te stellen.
De zaak is nu immers zoo klaar als de dag.
Den eenen avond houdt de S. D. A. P. een
duurte-meeting.
En een dag of vier later dient minister
Posthuma, als gevolg daarvan zijn wetsvoor
stel in.
„Het Volk" juichte dan ook.
En noemde het ontwerp: een „eerste succes
onzer nieuwe duurte actie".
Onnoozel is dat natuurlijk heelemaal niet.
Maar toen Het Volk het. ontwerp eens
wat nader ging bekijken, kwam het met een
ongenadige kritiek los.
Een mensch kan zich wel eens vergalop-
peeren.
Maar wat moeien de „Volk"lezers en de
protesteerenden nu gelooven
Z.
Naar aanleiding van de Duitsche verklaring
ze zich dan allemaal zoo lang schuil houden.
Dat was toch al heel wonderlijk. Wie weet,
hadden ze het al niet lang opgegeven, naar
hem te zoeken.
Nog eens luisterde hij scherp toe, maar
tevergeefs. Nee, toch niet, dof hoorde hij
voetstappen over de binnenplaats. Dat was
Kees, die het opgaf! Een harde slag volgde
dat was het dichtslaan van de achterdeur van
het pakhuis, waardoor hij dit zoo even had
verlaten.
De weg was dus veilig. Wat zouden ze
staan opkijken, als hij te voorschijn kwam,
nadat hij zoo vruchteloos gezocht was.
Zijn hand tastte naar de deur. Daar voelde
hij ze. Nu de klink opgelicht en hij was vrij.
Het was een zware ijzeren klink. Met beide
handen greep hij ze vast, om de deur te
openen.
Wat was dat? Wilde de deur niet open?
Zeker klemde ze wat. Nog eens hoog de
klink opgelicht en dan met alle macht geduwd.
Wat zat die deur vast! Nogmaals gepro
beerd. Hij duwde met zijn heele lichaam.
Hij rammelde, schudde, schopte, trapte
De deur liet zich niet dwingen.
Zou de deur op slot zijn
Hij haalde zijn mes uit den zak en streek
er mee tusschen deurpost en de plaats waar
zich het slot moest bevinden. Er bleef geen
omtrent het geval van de Tubantia, spot de
N. R. C.
Torpedo's die op eigen initiatief tien dagen
lang, met een bellonbaan achter zich aan, de
zee berijden, zijn in de techniek onbekend.
Er moet' dus, bij de bepaling van het oogenblik,
waarop de fataie torpedo is afgeschoten, een
vergissing hebben plaats gehad, eene van die
vergissingen wellicht om de jongste Duitsche
nota aan Amerika te citeeren „zooals er
bij geene wijze van oorlogvoeren geheel te
vermijden zijn." Alleen wie aan dolle torpedo s
of wonderen gelooft kan, dunkt ons, hierover
twijfelen. Op eene duikboot is zoovéél moge
lijk misschien heeft men er vergeten, de
almanak papiertjes af te trekken, en is daardoor
het verschil in data ontstaan. Mogelijk had
ook de duikboot tevoren in Turksche wateren
gekruist, en heeft haar kapitein daardoor nog
met een anderen kalender gerekend, dan dien
wij in het Westen plegen te gebruiken.
EEN NIEUW ANTIR. DAGBLAD.
Bij de besprekingen over de oprichting van
een groot anti-rev. dagblad, gehouden te
Arnhem ter vergadering van het Prov. Comité
van Anti-Rev. Kiesvereenigingen in Gelderland,
heeft volgens de N. R. C. de heer Colijn mede
gedeeld, dat een anti-rev. comité met o. m.
tot dat doel in wording is.
Voor het blad zou een kapitaal van f 300,000
noodig zijn.
DE RAAD VAN DEFENSIE.
Mr. Marchant, bij Kon. besluit van 5 Juli
1915 benoemd tot lid van den Raad van
Defensie, deelt in de Vrijz.-Dem. mee, dat
hem tot dusver slechts één tceken van zijn
nieuwe waardigheid gewerd het was de mede-
decling van het bureau var. den Raad, in welke
afdeeling hij zou zitting nemen.
Blijkbaar is dus, zoo schrijft de heer Mar
chant, de Raad tijdens den toestand van
oorlogsgevaar non-actief.
Volgens de tweede lijst, samengesteld door
de assurantiebezorgers Blom en Van der Aa,
gingen van 1 Januari '16 tot 31 Maart '16
verloren of beliepen zware schade tengevolge
van den oorlogstoestand133 schepen van
oorlogvoerende en 45 schepen van neutrale
landen.
Van de 133 uit de oorlogslanden waren 73
handelsvaartuigen en 23 treilers uit Engeland,
met een totaal van 284,766 rog. ton, hiervan
werden 9 en 3 gerepareerd voor Duitschland
4, Frankrijk 20, Rusland 3, Italië 5, België 4
slot
Kees
zijn
twijfel overde deur zat in het
Zou dat een aardigheid van
Maar immers, toen hij straks naar binnen
sfoop, had hij goed gezien, dat er geen sleutel
o]) de deur stak.
Weer luisterde hij een oogenblik.
Alles bleef stil.
Wat te doen
Hij wist, dat het niets zou baten tóch begon
hij nogmaals aan de zware deur te rukken
hij maakte zich boos, bonkte met zijn vuisten
er wildweg op los, werkte zich in het zweet,
alles zonder een geringsten uitslag ten goede.
Aan een ouden spijker sloeg hij zich de hand
te bloeden
Machteloos stond hij daar achter de deur.
Een oogenblik kwam nog de gedachte in hem
op, dat daar misschien aan de andere zijde
zijn kameraads stonden en hem fijntjes uit
lachten en zich vroolijk maakten over zijn
vruchtelooze pogingen. Maar neen dat zouden
ze toch niet doen.
Hij móest er toch uit
blijven. Zou hij roepen
hard lnj kon.
Een doffe, holle galm
kon
Ja,
toch niet
roepen
hier
Zoo
bromde door het
gewelf zijn geschreeuw na; maakte hem nog
staat Nederland
dan volgt Noor-
Denemarken 3,
en Japan 1 schip, samen 133 schepen met
363,670 reg. ton ongeveer.
Van de neutrale landen
met 17 schepen bovenaan,
wegen met 12, Zweden 8,
Griekenland 3 en Spanje met 2 schepen.
De 17 Nederlandsche schepen^ vertegen
woordigen een tonneninhoud van 75,178 ton,
terwijl er totaal 119,606 ton verloren ging,
min 43,727 ton van 11 schepen dïe gerepareerd
werden. Totaal oorlogvoerenden en neutralen
178 schepen en 483,276 ton. Sinds het uit
breken van den oorlog verloren de oorlog
voerenden 877 schepen met 1,798,184 ton, de
neutralen 218 schepen met 325,559 bruto ton
inhoud.
HET WITTEBROOD.
Vanwege de Nederlandsche Vereeniging van
Werkgevers in het Bakkersbedrijf wordt het
volgende medegedeeld
Naar aanleiding van het rondschrijven van
den minister van landbouw nijverheid en handel
in zake het bakken van wittebrood op Zaterdag
hebben de locale vergaderingen Amsterdam,
Rotterdam en 's Gravenhage van de Neder
landsche Vereeniging van Werkgevers in het
Bakkersbedrijf zich lot de burgemeesters dier
gemeenten gewend, met het verzoek geen
gebruik te maken van de bevoegdheid om
het bakken van wittebrood op Zaterdag toe
te staan.
Dit is geschied op grond dat de uitvoering
ervan praclisch onmogelijk is. Het is te
betreuren, dat de regeering, niettegenstaande
herhaalde waarschuwing, er nog steeds bij
volhardt de broodvoorziening te regelen zonder
voorlichting van de Nederlandsche bakkerij.
Het gevolg daarvan is, dat het bakkersbedrijf
onnoodig geheel wordt ontwricht. Het spreekt
toch vanzelf, dat, indien alleen des Zaterdags
wittebrood mag worden gebakken, het publiek
niet alleen voor dien dag, maar ook voor de
consumptie voor volgende dagen wittebrood
zal eischen. Het bakkeu van een dusdanige
groote hoevoelheid wittebrood op één dag is
een practische onmogelijkheid. Immers, wan
neer men in aanmerking neemt, dat de brood-
productie voor den Zaterdag en den Zondag
in normale tijden nauwelijks zoo tijdig gereed
is, dat bezorging van het brood bij de cliëntèle
vóór des Zaterdagsavonds tien uur kan plaats
vinden, en men rekening houdt met het feit,
dat in de grootere bakkerijen en broodfabrieken
des Vrijdagsmiddags om een, twee of drie uur
mol den arbeid wordt aangevangen, zal men
beseffen, dat het voorschrift van den minister,
dat eerst des Vrijdagsavonds twaalf uur met
het bakken van wittebrood mag worden
begonnen, getuigt van geheel onvohloonde
angstiger.
„Kees! Kees van Wal!!!"
Hij riep ze op den rij af. Maar geen ant
woord, dan de galmende, zware echo van zijn
onderaardse!) verblijf.
Van boosheid en woede kwamen hem de
tranen in de oogen. Weer vloog hij op de
deur los, bonsde en brulde, krijschte, dat hij
er moe en heesch van werd. Liet zich toen
op den steeuen vloer vallenwanhopig.
Allerlei akelige gedachten schoten hem door
het hoofd. Als hij nu eens heel den nacht
Donker was het hier en koud. Hij stond
rilde. Het vroor, je kon het hier voelen
de steenen. Zouden ze hem dan morgen
vinden Morgen g Maar dan was
immers Zondag? Dan kwam hier zeker
niemand. TotMaandag dan Twee nachten
met een dag er tusschen, die even donker
zou zijn als de nacht! En dan zonder eten,
zonder drinken.
De gedachte aan dat alles, de angst, maakte
hem wild.
Wat hielp het?
Hij schreide zijn verdriet uit, in het gevoel
van zijn totale machteloosheid en hulpeloosheid,
't Scheen hem, dat het nóg donkerder werd.
hu
op
aan
pas
liet
Hoe laat zon
niet een paar
het nu al zijn Zat hij hier al
nu
uur
(Wordt vervolgd).