nieuws» en Advertentieblad Zeeland. Antirevolutionair voor Gem eenter a a d. FEUILLETON. Langs eigen Spoor. Uit de Pers. No. 1083. Woensdag 7 Januari 1914. IP Jaargang. ABONNEMENT: Per drie maanden binnen. Ter Neuzen ƒ1,Franco per post: voor Nederland ƒ1,10. Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec teuren en Brievengaarders Oit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond, uitgezonderd op feestdagen, bij den Uitgever D. H. LITTOOIJ Az. te TER NEUZEN. Inzending van advertentlSn vóór uren op den dag der uitgave, i INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE REDACT,E, ABONNEMENTEN EN ADVERTENTlB, TE BEZORC.EN BU DEN UITOEVER. ADVERTENT1EN: Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën voor dit blad worden aangenomen tot 's namiddags I UUR op den dag der uitgave. De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN maakt bekend, dat eene Openbare Verga dering van den Gemeenteraad zal worden ge houden op Donderdag den 8 Januari 1914, des voormiddags te 10 ure. Ter Neuzen, den 6 Januari 1914. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZINGA. V Nog wat geduld oefenen. Wij verzochten tot tweemaal toe om een antwoord op onze vraag aan Jhr. De Muralt, of hij zijn bekende bewering omtrent den heer K., die zich volgens hem aan een grove leugen zou hebben schuldig gemaakt, nog langer handhaafde. Ons verzoek echter was vergeefsch. Jhr. De Muralt antwoordde niet op ons her haald verzoek, ofschoon een kort en bondig ja of neew spoedig te geven was. Thans komt het Tem. Volksblad in zijn Nieuwjaarsnummer berichten, dat de afge vaardigde voor Oostburg op raad van zijn ge neesheer nog een paar maanden volkomen rust moet nemen, om volledig en spoedig ge nezen te worden van de overspanning, waaraan de heer De Muralt sinds eenigen tijd lijdt. Het spreekt van zelf, dat wij, evenals we bij een vorige rustkuur deden, ook thans onzen afgevaardigde met rust zullen laten en hem voorloopig niet lastig vallen om een antwoord op onze vraag. Wij zullen nog wat geduld oefenen. Het spijt ons wel een beetje, dat we alvast deze vraag niet opgeruimd zien. W ant we hebben nog meer te vragen. Zoo zouden we, om maar iets te noemen, dolgraag eens weten van Jhr. De Muralt, waar die wedstrijd heeft plaats gehad tusschen dien roomsehen en protestantschen zendeling, van welken wed strijd hij zoo'n aardig verhaaltje wist te maken omtrent de „rijst-christenen" tot vermaak van zijn vrijzinnige hoorders. Natuurlijk zouden we ook hier tevreden zijn met een kort antwoord van een paar woorden op die plaats in de Oost, in dat jaar en tusschen die twee personen. We veronderstellen, dat Jhr. De Muralt ons dankbaar zou zijn, dat we hem aanleiding gaven, om hetgeen hij verleden zomer in t openbaar beweerd heeft, thans met bewijzen 46) Plotseling wordt ze in haar overpeinzingen gestoord. Daar kraken voetstappen voor de deur van haar woning, Frans kan het niet zijn, die verwacht ze pas over een paar uur. De voordeur wordt geopend, zachtjes, wei felend. En als ze weer gesloten is, hoort ze den stap in de gang. Een ongewone ontroering vermeestert vrouw Gravels. Ze staat niet op, om te zien, wie er is. Die stap is een welbekende. Ze richt zich op in haar stoel. De stem des bloeds spreekt, spreekt luid Op de kamerdeur wordt geklopt. Maar de kloppende wacht zelfs het noodierend „binnen" niet af. In het volgende oogenblik is de deur ge opend enhet hoofd in haar moeders schoot verborgen, knielt schreiend en zenuw snikkend Kaatje Gravels. Ook de moeder schreit. En zegenend vouwt te staven. We nemen natuurlijk gaarne aan, dat hij in' de hitte van den verkiezingsstrijd daartoe geen tijd had. Doch eveneens willen we van hem aannemen, dat ook hij in de laatste maanden wel tot de conclusie zal ge komen zijn, dat de schrijver van den bekenden Open Brief geen ongelijk had, toen deze be weerdemen moet met sommige verhaaltjes uit de Indische pers voorzichtig zijn er zijn in onze Oost redacteurs met een grooten duim, waaruit heel wat gezogen kan worden. En aangezien Jhr. De Muralt zelfs den schijn niet op zich laden wil, alsof hij zijn zetel aan leugenpraatjes te danken heeft, zou hij ons dankbaar zijn, waar we hem in de gelegenheid stelden, op een paar punten alvast zijn woorden waar te maken. Waarschijnlijk zouden we daarna nog meer te vragen hebben. Doch, zooals. gezegd, we mogen hem thans niet verder lastig vallen. We zullen een paar maanden geduld oefenen. Onze lezers nemen het evenmin als wjj den afgevaardigde voor Oostburg kwalijk, indien hij zijn antwoord uitstelt, totdat hij volledig herstel herkregen heeft. En al is hij onze tegenstander en zelfs een tegenstander, wiens wijze van strijdvoeren ons weinig gentleman-like toeschijnt, toch wenschen wij hem gaarne van harte een spoedige en volledige genezing toe. V Verhef er u niet op. De heer D. Scheele Az. heeft in de laatst gehouden zitting van Neuzen's Raad er aan merking op gemaakt, dat het Algemeen Arm bestuur de bedeeling van hen, die ouderdoms rente ontvangen, heeft verminderd. Natuurlijk kunnen er voor sommigen van die bedeelden omstandigheden zijn, die deze vermindering eenigszins wettigen. Men moet met die omstandigheden op de hoogte zijn, om een oordeel te kunnen vellen. Doch over 't algemeen zullen de woorden van den heer Scheele wel instemming ge vonden hebben. Al mag er een enkel oudje zijn, die nu een paar kwartjes per week meer krijgt, dan volstrekt noodig is, om in zijn of haar matige behoeften te voorzienlaten ook die oudjes eens een fortuintje hebben. .Het zwijgen van den voorzitter van het Algemeen Armbestuur op de woorden van den heer Scheele beteekent natuurlijk volstrekt niet, dat hij van diens woorden geen nota heeft genomen. Veeleer gelooven wij, dat hij met zijn bekende goedhartigheid in de eerstvolgende vergadering van zijn Bestuur voorgesteld heeft aan de wenschen van den heer Scheele te voldoen, overtuigd als hij is, ze de handen over het hoofd der geliefde, der lang verlorene 1 Er wordt geen woord gesproken. Slechts het rusteloos tikken der oude klok en het snikken der beide vrouwen wordt ge hoord. „Kunt 11 me vergeven, moeder?" Ze licht het betraande gelaat tot haar op. „Vergeven Al van den eersten dag aan heb ik je vergeven, o, Wat heb ik naar je verlangd, om je gezucht. En als de Heere me niet had staande gehouden Kaatjes gelaat teekent verwondering. „Ja, mijn kind ik heb ook schuld te be lijden." „o, Nee, moeder, alle schuld is bij mij Tegen u en tegen vader, tegen den Heere heb ik gezondigd," zegt ze schuchter. „Juist, mijn kiud. Tegen Hèm bovenal. En daar ligt mijn schuld evenzeer. Dat ik je niet gewezen heb op Hem dat ik zelf Ilem vergat, zonder Hem leefde, lange jaren alleen mijn weg ging. Maar Hij heeft mij door dezen moeilijken weg van beproeving geleid en ge leerd. Ik heb Hem weergevonden, die mij zocht. En in deze donkere dagen van be zoeking en smart is Hij mijn licht geweest. Kon Kaatje zwjjgen van Gods leidingen met haar? Kon ze stil zijn over het wonder dat dit jongste raadslid sprak in den geest van de meerderheid van Neuzen's ingezetenen. Toch moeten we den heer Scheele waar schuwen, dat hij zich niet te zeer verheffe op deze goede daad. Want eigenlijk komt aan hom de eer niet toe, dat onze oudjes aan hem hun fortuintje te danken zouden hebben. Hij deed 't maar om anderen na te praten. Althans indien men de redactie van het socialistisch weekblad De Baanbreker mag gelooven. Ziehier wat zij er van zegt Onze stem. Een klein staaltje van hoeveel belang het is dat van arbeiderszijde invloed wordt uitgeoefend op de gang der gemeente zaken. Zoo wezen wij er verleden week op, dat het armbestuur een voordeeltje tracht te slaan uit de ouderdomsrente. Wij overdrijven niet als wij meenen, dat tengevolge van onze aanmerking deze zaak in den raad ter sprake is gekomen. Ons stukje was nog wel niet geplaatst toen de zitting plaats had, maar mede door onze mondelinge propaganda ge looven wij dat dhr. D. Scheele er toe gekomen is aan de voorzitter de vraag te stellen in hoeverre het waar was dat door het gemeentelijk armbestuur ingekort werd op de uitkeeringen. Wij stellen dit van dhr. Scheele zeer op prijs en ver wonderen ons er ten zeerste over dat in diezelfde raadszitting dhr. Donze de voor zitter van het armbestuur, niet direct op deze vraag heeft geantwoord. De liberalen, die altijd zoo hoog op geven van hun liefde voor den werkman, ja, zelfs op verkiezingsdagen met trans paranten hiervoor propaganda maken, zijn hier leelijk in gebreke gebleveneen christelijk' raadslid is hun in democratie voor geweest. De arbeiders kunnen hieruit zien dat voor hen de scheidingslijn liberaal en clerikaal niet bestaat. Beiden doen wel eens wat voor ons als ze er eens zin in hebben en trachten elkaar hierin den loef af te steken. Maar wij doorzien hun spel, wij gaan onzen weg, de weg der sociaal democratische arbei derspartij, die ten slotte aan al wat bur gerlijk is den weg zal wijzen. Verster king der partij zij onze leuze. V Staatscommissie onderwijs. Bij Koninklijk Besluit is ingesteld een staats commissie, aan welke wordt opgedragen a. Wettelijke maatregelen te ontwerpen ten der genade, aan haar verheerlijkt Vrouw Gravels ontving méér terug, dan ze eens verloren had. Die gewandeld had op zelfgekozen paden, fier, hooghartig, zelfge noegzaam, die gegaan was langs eigen spoor, was door God geleid op Zijne wegen, en in het harde, onbuigzame hart was de bede ge boren van den tollenaar. Vader Gravels lag nog immer onbeweeglijk. Xang rustte Kaatjes blik op hem. Zou ze haar schuldbelijdenis ook voor lièin nog kannen uitzeggen Zou die mond zich nog eens openen, om haar vergiffenis te schenken Zouden die oogen haar nog eens aanzien, in liefde P Ze voelde alle recht daarop erbeurd te hebben. Alle vermeende rechtei waaraan vroeger haar trots zich had vastgeklemd, had ze laten varen. En terwijl ze zich naast haar moeder neer zette aan de ziekensponde, rees haar bede om genezing van den kranke. Tegen den avond kwam Frans terug. Er was veel te spreken. Over verleden, heden en toekomst. Vereenigd waren ze nu. Maar voor hoelange Zou vader, indien hij beterde, toestemmen in den nieuwen toestand? Zeker, Kaatje zou buigendat wist Frans. Maar hij P Nooit. En zou dan de deur niet opnieuw voor hem gesloten worden aanzien van de voorziening in de kosten van het openbaar en het bijzonder onderwijs, waardoor de deugdelijkheid en de krachtige vooruitgang van het onderwijs der jeugd wordt verzekerd onder behoud van de opvoedkundige zelfstandigheid van het bijzonder onderwijs b. zoo noodig een redactie te ontwerpen van art. 192 der Grondwet, welke met deze voorschriften niet in strijd is. De commissie is gemachtigd, zoodra de hoofdpunten zijn vastgesteld, desgewenscht een voorloopig rapport aan de Kroon uit te brengen. Bepaald is dat de commissie nopens alle zaken waaromtrent zij niet eenparig oordeelt, bij meerderheid van stemmen zal beslissen, dóch dat het den leden vrijstaat hun gevoelen van dat der meerderheid afwijkend tegelijk met het bovenbedoeld voorloopig rapport, dan wel met het eindrapport der commissie aan de Kroon te doen kennen. Aan de commissie iff de bevoegdheid ver leend zich door deskundigen te doen voorlichten en dezen als adviseerend lid tot hare verga deringen toe te laten. Bepaald is dat de commissie haar vergaderingen zal houden te 'sGravenhage ter plaatse door den voorzitter aan te wijzen. Benoemd zijn tot lid en voorzitter Dr. D. Bos, Tweede-Kamerlid, tot lid en onder-voor zitter, Jhr. Mr. A. F. De Savornin Lobman, Minister van Staat, Tweede-Kamerlid, tot leden Mr. W. H. de Beaufort, Th. M. Ketelaar, K. Ter Laan, Mr. Th. II. de Meester, J. van der Molen Tzn., Dr. W. H. Nolens, A. Rood- huijzen, Mr. P. J. Troelstra, Mr. M. Tydeman Jr., Mr. R. van Veen, C. vpn der Voort van Zijp en Mr. A. I. M. J. Baron van Wijnbergen, allen Tweede Kamerlid, tot secretaris Jhr. Mr. C. Feith, administrateur bij het departement van binnenlandsche zaken, tot adjunct-secretaris Jhr. Mr. Dr. W. D. de Jonge, commies bij het departement van binnenlandsche zaken. Qui s' excuse s' accuse zegt de Franschman, d. w. z. die zich ver ontschuldigt beschuldigt zich. Dat begint er naar te lijken niet betrekking tot de bioscoop, zoo lezen we in de Keuvelaar. De houders van bioscopen beginnen er tegen te protesteeren dat er zooveel kwaad tegen lien gesproken wordt anderen, zeggen ze, doen minstens evenveel kwaad. „Waarom zijn onze bioscoopvoorstellingen slechter dan de opvoering van onzedelijke tooneelstukken iu den schouwburg, met hun Hoe pijnlijk het ook voor moeder Gravels was, ook de ontmoeting en de herkenning bij smid Harder werden een onderwerp van het gespreken als vanzelf, hoe teedere snaren ook werden aangeroerd voor Kaatje, kwam de toestand van Emile en diens moeder ter sprake. Voor Frans was dit alles niets dan een grillige samenloop van omstandigheden, een spel van het toeval, even verrassend ter eener zijde als het smartelijk was ter anderer. Voor moeder en dochter was het een won derlijke bestiering des Heeren, ten deele klaar als geslepen kristalmaar anderdeels duister als een landschap in nevel. En waar aan den eenen kant het harte mocht jubelen over wel daden naar lichaam en ziel, daar paste aan den anderen kant een kinderlijk berusten in den Vaderlijken wil. HOOFDSTUK XX. Verandering. 't Is een maand later. Een heldere Novemberdag. De geraniums voor het venster in de achterkamer van vrouw Gravels bloeien, en de helderroode en witte bloempjes schijnen dubbel schoon in den klaren zonneschijn. De kanaries in de kooi, tusschen de bloempotten geplaatst, zingt zijn hoogste lied met jubelende trillers. (Wordt vervolgd). t DOOR ZELANDIA.

Krantenbank Zeeland

Luctor et Emergo | 1914 | | pagina 1