nieuws» en Advertentieblad
Zeeland.
Antirevolutionair
voor
Gem eenter a a d.
FEUILLETON.
Langs eigen Spoor.
Uit de Pers.
No. 1083.
Woensdag 7 Januari 1914.
IP Jaargang.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen. Ter Neuzen ƒ1,Franco
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec
teuren en Brievengaarders
Oit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen,
bij den Uitgever D. H. LITTOOIJ Az. te TER NEUZEN.
Inzending van advertentlSn vóór uren op den dag der uitgave,
i
INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE REDACT,E, ABONNEMENTEN EN ADVERTENTlB, TE BEZORC.EN BU DEN UITOEVER.
ADVERTENT1EN:
Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Advertentiën voor dit blad worden
aangenomen tot 's namiddags I UUR op
den dag der uitgave.
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN
maakt bekend, dat eene Openbare Verga
dering van den Gemeenteraad zal worden ge
houden op Donderdag den 8 Januari 1914, des
voormiddags te 10 ure.
Ter Neuzen, den 6 Januari 1914.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
V Nog wat geduld oefenen.
Wij verzochten tot tweemaal toe om een
antwoord op onze vraag aan Jhr. De Muralt,
of hij zijn bekende bewering omtrent den heer
K., die zich volgens hem aan een grove leugen
zou hebben schuldig gemaakt, nog langer
handhaafde.
Ons verzoek echter was vergeefsch.
Jhr. De Muralt antwoordde niet op ons her
haald verzoek, ofschoon een kort en bondig
ja of neew spoedig te geven was.
Thans komt het Tem. Volksblad in zijn
Nieuwjaarsnummer berichten, dat de afge
vaardigde voor Oostburg op raad van zijn ge
neesheer nog een paar maanden volkomen
rust moet nemen, om volledig en spoedig ge
nezen te worden van de overspanning, waaraan
de heer De Muralt sinds eenigen tijd lijdt.
Het spreekt van zelf, dat wij, evenals we
bij een vorige rustkuur deden, ook thans onzen
afgevaardigde met rust zullen laten en hem
voorloopig niet lastig vallen om een antwoord
op onze vraag.
Wij zullen nog wat geduld oefenen.
Het spijt ons wel een beetje, dat we alvast
deze vraag niet opgeruimd zien. W ant we
hebben nog meer te vragen. Zoo zouden we,
om maar iets te noemen, dolgraag eens weten
van Jhr. De Muralt, waar die wedstrijd heeft
plaats gehad tusschen dien roomsehen en
protestantschen zendeling, van welken wed
strijd hij zoo'n aardig verhaaltje wist te maken
omtrent de „rijst-christenen" tot vermaak
van zijn vrijzinnige hoorders.
Natuurlijk zouden we ook hier tevreden zijn
met een kort antwoord van een paar woorden
op die plaats in de Oost, in dat jaar en
tusschen die twee personen.
We veronderstellen, dat Jhr. De Muralt ons
dankbaar zou zijn, dat we hem aanleiding
gaven, om hetgeen hij verleden zomer in
t openbaar beweerd heeft, thans met bewijzen
46)
Plotseling wordt ze in haar overpeinzingen
gestoord.
Daar kraken voetstappen voor de deur van
haar woning, Frans kan het niet zijn, die
verwacht ze pas over een paar uur.
De voordeur wordt geopend, zachtjes, wei
felend.
En als ze weer gesloten is, hoort ze den
stap in de gang.
Een ongewone ontroering vermeestert vrouw
Gravels.
Ze staat niet op, om te zien, wie er is.
Die stap is een welbekende.
Ze richt zich op in haar stoel.
De stem des bloeds spreekt, spreekt luid
Op de kamerdeur wordt geklopt.
Maar de kloppende wacht zelfs het noodierend
„binnen" niet af.
In het volgende oogenblik is de deur ge
opend enhet hoofd in haar moeders
schoot verborgen, knielt schreiend en zenuw
snikkend Kaatje Gravels.
Ook de moeder schreit. En zegenend vouwt
te staven. We nemen natuurlijk gaarne aan,
dat hij in' de hitte van den verkiezingsstrijd
daartoe geen tijd had. Doch eveneens willen
we van hem aannemen, dat ook hij in de
laatste maanden wel tot de conclusie zal ge
komen zijn, dat de schrijver van den bekenden
Open Brief geen ongelijk had, toen deze be
weerdemen moet met sommige verhaaltjes
uit de Indische pers voorzichtig zijn er zijn
in onze Oost redacteurs met een grooten duim,
waaruit heel wat gezogen kan worden.
En aangezien Jhr. De Muralt zelfs den
schijn niet op zich laden wil, alsof hij zijn
zetel aan leugenpraatjes te danken heeft, zou
hij ons dankbaar zijn, waar we hem in de
gelegenheid stelden, op een paar punten alvast
zijn woorden waar te maken.
Waarschijnlijk zouden we daarna nog meer
te vragen hebben.
Doch, zooals. gezegd, we mogen hem thans
niet verder lastig vallen.
We zullen een paar maanden geduld oefenen.
Onze lezers nemen het evenmin als wjj den
afgevaardigde voor Oostburg kwalijk, indien
hij zijn antwoord uitstelt, totdat hij volledig
herstel herkregen heeft.
En al is hij onze tegenstander en zelfs een
tegenstander, wiens wijze van strijdvoeren ons
weinig gentleman-like toeschijnt, toch wenschen
wij hem gaarne van harte een spoedige en
volledige genezing toe.
V Verhef er u niet op.
De heer D. Scheele Az. heeft in de laatst
gehouden zitting van Neuzen's Raad er aan
merking op gemaakt, dat het Algemeen Arm
bestuur de bedeeling van hen, die ouderdoms
rente ontvangen, heeft verminderd.
Natuurlijk kunnen er voor sommigen van
die bedeelden omstandigheden zijn, die deze
vermindering eenigszins wettigen. Men moet
met die omstandigheden op de hoogte zijn,
om een oordeel te kunnen vellen.
Doch over 't algemeen zullen de woorden
van den heer Scheele wel instemming ge
vonden hebben. Al mag er een enkel oudje
zijn, die nu een paar kwartjes per week meer
krijgt, dan volstrekt noodig is, om in zijn of
haar matige behoeften te voorzienlaten ook
die oudjes eens een fortuintje hebben.
.Het zwijgen van den voorzitter van het
Algemeen Armbestuur op de woorden van den
heer Scheele beteekent natuurlijk volstrekt
niet, dat hij van diens woorden geen nota
heeft genomen. Veeleer gelooven wij, dat
hij met zijn bekende goedhartigheid in de
eerstvolgende vergadering van zijn Bestuur
voorgesteld heeft aan de wenschen van den
heer Scheele te voldoen, overtuigd als hij is,
ze de handen over het hoofd der geliefde,
der lang verlorene 1
Er wordt geen woord gesproken.
Slechts het rusteloos tikken der oude klok
en het snikken der beide vrouwen wordt ge
hoord.
„Kunt 11 me vergeven, moeder?"
Ze licht het betraande gelaat tot haar op.
„Vergeven Al van den eersten dag aan
heb ik je vergeven, o, Wat heb ik naar je
verlangd, om je gezucht. En als de Heere
me niet had staande gehouden
Kaatjes gelaat teekent verwondering.
„Ja, mijn kind ik heb ook schuld te be
lijden."
„o, Nee, moeder, alle schuld is bij mij
Tegen u en tegen vader, tegen den Heere
heb ik gezondigd," zegt ze schuchter.
„Juist, mijn kiud. Tegen Hèm bovenal.
En daar ligt mijn schuld evenzeer. Dat ik
je niet gewezen heb op Hem dat ik zelf Ilem
vergat, zonder Hem leefde, lange jaren alleen
mijn weg ging. Maar Hij heeft mij door dezen
moeilijken weg van beproeving geleid en ge
leerd. Ik heb Hem weergevonden, die mij
zocht. En in deze donkere dagen van be
zoeking en smart is Hij mijn licht geweest.
Kon Kaatje zwjjgen van Gods leidingen
met haar? Kon ze stil zijn over het wonder
dat dit jongste raadslid sprak in den geest
van de meerderheid van Neuzen's ingezetenen.
Toch moeten we den heer Scheele waar
schuwen, dat hij zich niet te zeer verheffe
op deze goede daad.
Want eigenlijk komt aan hom de eer niet
toe, dat onze oudjes aan hem hun fortuintje
te danken zouden hebben.
Hij deed 't maar om anderen na te praten.
Althans indien men de redactie van het
socialistisch weekblad De Baanbreker mag
gelooven.
Ziehier wat zij er van zegt
Onze stem.
Een klein staaltje van hoeveel belang
het is dat van arbeiderszijde invloed wordt
uitgeoefend op de gang der gemeente
zaken. Zoo wezen wij er verleden week
op, dat het armbestuur een voordeeltje
tracht te slaan uit de ouderdomsrente.
Wij overdrijven niet als wij meenen, dat
tengevolge van onze aanmerking deze
zaak in den raad ter sprake is gekomen.
Ons stukje was nog wel niet geplaatst
toen de zitting plaats had, maar mede
door onze mondelinge propaganda ge
looven wij dat dhr. D. Scheele er toe
gekomen is aan de voorzitter de vraag
te stellen in hoeverre het waar was dat
door het gemeentelijk armbestuur ingekort
werd op de uitkeeringen. Wij stellen dit
van dhr. Scheele zeer op prijs en ver
wonderen ons er ten zeerste over dat in
diezelfde raadszitting dhr. Donze de voor
zitter van het armbestuur, niet direct op
deze vraag heeft geantwoord.
De liberalen, die altijd zoo hoog op
geven van hun liefde voor den werkman,
ja, zelfs op verkiezingsdagen met trans
paranten hiervoor propaganda maken, zijn
hier leelijk in gebreke gebleveneen
christelijk' raadslid is hun in democratie
voor geweest. De arbeiders kunnen
hieruit zien dat voor hen de scheidingslijn
liberaal en clerikaal niet bestaat. Beiden
doen wel eens wat voor ons als ze er
eens zin in hebben en trachten elkaar
hierin den loef af te steken. Maar wij
doorzien hun spel, wij gaan onzen weg,
de weg der sociaal democratische arbei
derspartij, die ten slotte aan al wat bur
gerlijk is den weg zal wijzen. Verster
king der partij zij onze leuze.
V Staatscommissie onderwijs.
Bij Koninklijk Besluit is ingesteld een staats
commissie, aan welke wordt opgedragen
a. Wettelijke maatregelen te ontwerpen ten
der genade, aan haar verheerlijkt
Vrouw Gravels ontving méér terug, dan ze
eens verloren had. Die gewandeld had op
zelfgekozen paden, fier, hooghartig, zelfge
noegzaam, die gegaan was langs eigen spoor,
was door God geleid op Zijne wegen, en in
het harde, onbuigzame hart was de bede ge
boren van den tollenaar.
Vader Gravels lag nog immer onbeweeglijk.
Xang rustte Kaatjes blik op hem.
Zou ze haar schuldbelijdenis ook voor lièin
nog kannen uitzeggen Zou die mond zich
nog eens openen, om haar vergiffenis te
schenken Zouden die oogen haar nog eens
aanzien, in liefde P
Ze voelde alle recht daarop erbeurd te
hebben. Alle vermeende rechtei waaraan
vroeger haar trots zich had vastgeklemd, had
ze laten varen.
En terwijl ze zich naast haar moeder neer
zette aan de ziekensponde, rees haar bede
om genezing van den kranke.
Tegen den avond kwam Frans terug.
Er was veel te spreken. Over verleden,
heden en toekomst. Vereenigd waren ze nu.
Maar voor hoelange Zou vader, indien hij
beterde, toestemmen in den nieuwen toestand?
Zeker, Kaatje zou buigendat wist Frans.
Maar hij P Nooit. En zou dan de deur niet
opnieuw voor hem gesloten worden
aanzien van de voorziening in de kosten van
het openbaar en het bijzonder onderwijs,
waardoor de deugdelijkheid en de krachtige
vooruitgang van het onderwijs der jeugd wordt
verzekerd onder behoud van de opvoedkundige
zelfstandigheid van het bijzonder onderwijs
b. zoo noodig een redactie te ontwerpen
van art. 192 der Grondwet, welke met deze
voorschriften niet in strijd is.
De commissie is gemachtigd, zoodra de
hoofdpunten zijn vastgesteld, desgewenscht
een voorloopig rapport aan de Kroon uit te
brengen.
Bepaald is dat de commissie nopens alle
zaken waaromtrent zij niet eenparig oordeelt,
bij meerderheid van stemmen zal beslissen,
dóch dat het den leden vrijstaat hun gevoelen
van dat der meerderheid afwijkend tegelijk
met het bovenbedoeld voorloopig rapport, dan
wel met het eindrapport der commissie aan
de Kroon te doen kennen.
Aan de commissie iff de bevoegdheid ver
leend zich door deskundigen te doen voorlichten
en dezen als adviseerend lid tot hare verga
deringen toe te laten. Bepaald is dat de
commissie haar vergaderingen zal houden te
'sGravenhage ter plaatse door den voorzitter
aan te wijzen.
Benoemd zijn tot lid en voorzitter Dr. D.
Bos, Tweede-Kamerlid, tot lid en onder-voor
zitter, Jhr. Mr. A. F. De Savornin Lobman,
Minister van Staat, Tweede-Kamerlid, tot
leden Mr. W. H. de Beaufort, Th. M. Ketelaar,
K. Ter Laan, Mr. Th. II. de Meester, J. van
der Molen Tzn., Dr. W. H. Nolens, A. Rood-
huijzen, Mr. P. J. Troelstra, Mr. M. Tydeman
Jr., Mr. R. van Veen, C. vpn der Voort van
Zijp en Mr. A. I. M. J. Baron van Wijnbergen,
allen Tweede Kamerlid, tot secretaris Jhr. Mr.
C. Feith, administrateur bij het departement
van binnenlandsche zaken, tot adjunct-secretaris
Jhr. Mr. Dr. W. D. de Jonge, commies bij het
departement van binnenlandsche zaken.
Qui s' excuse s' accuse
zegt de Franschman, d. w. z. die zich ver
ontschuldigt beschuldigt zich. Dat begint er
naar te lijken niet betrekking tot de bioscoop,
zoo lezen we in de Keuvelaar.
De houders van bioscopen beginnen er
tegen te protesteeren dat er zooveel kwaad
tegen lien gesproken wordt anderen, zeggen
ze, doen minstens evenveel kwaad.
„Waarom zijn onze bioscoopvoorstellingen
slechter dan de opvoering van onzedelijke
tooneelstukken iu den schouwburg, met hun
Hoe pijnlijk het ook voor moeder Gravels
was, ook de ontmoeting en de herkenning bij
smid Harder werden een onderwerp van het
gespreken als vanzelf, hoe teedere snaren
ook werden aangeroerd voor Kaatje, kwam
de toestand van Emile en diens moeder ter
sprake.
Voor Frans was dit alles niets dan een
grillige samenloop van omstandigheden, een
spel van het toeval, even verrassend ter eener
zijde als het smartelijk was ter anderer.
Voor moeder en dochter was het een won
derlijke bestiering des Heeren, ten deele klaar
als geslepen kristalmaar anderdeels duister
als een landschap in nevel. En waar aan den
eenen kant het harte mocht jubelen over wel
daden naar lichaam en ziel, daar paste aan
den anderen kant een kinderlijk berusten in
den Vaderlijken wil.
HOOFDSTUK XX.
Verandering.
't Is een maand later.
Een heldere Novemberdag. De geraniums
voor het venster in de achterkamer van vrouw
Gravels bloeien, en de helderroode en witte
bloempjes schijnen dubbel schoon in den klaren
zonneschijn. De kanaries in de kooi, tusschen
de bloempotten geplaatst, zingt zijn hoogste
lied met jubelende trillers.
(Wordt vervolgd).
t
DOOR ZELANDIA.