Hntirevolutionai?
ooor
nieu m- en Advertentieblad
Zeeland.
Uit de Pers.
FEUILLETON.
Langs eigen Spoor.
Uit de Tweede Kamer.
No. 1076
Woensdag 10 December 1913
lle Jaargang.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1,Franco
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars,
teuren en Brievengaarders.
Postdirec-
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd or Eeestdageu,
bij den Uitgever D. H. LIT.OOIJ Az. te -Th!t NEUZEN
Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave.
ADVERTENTIËN:
Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt dc prijs slechts tweemaal berekend
Grootere letters worden naat plaatsruimte berekend.
INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE RED AC I IE;
ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIES TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER.
=t=r
Advertentiën voor dit blad worden
aangenomen tot 's namiddags I UUR op
den dag der uitgave.
De „grove leugen.
„Naast tal van onjuistheden debiteert de
heer K. op blz. 15 van zijn open brief een
grove leugen.
Hij schrijft, dat als rechts aan het bewind
blijft, 70-jarige arbeiders reeds op 1 Januari
1914 pensioen krijgen, zonder dat zij er voor
betaald hebben. Dit is eene ergerlijke mis
leiding. De heer K. weet zeer goed, dat die
uitkeering alleen wordt toegekend aan eenige
arbeiders, namelijk aan lien, die de laatste
10 jaren voor de 70 jaar, gedurende ongeveer
drie jaren in loondienst zijn geweest, enz.
Dus alleen aan een deel der loonarbeiders.
Een dergelijke leugen, kort voor de verkiezing,
in een open brief te schrijven, is laag e n mislei
dend.
Alle arbeiders zijn verplicht, na de kennis
neming met dit laatste, bij wijze van protest,
dubbel bard op te treden tegen rechts.
De liberalen hebben wel voorgesteld om de
uitkeering te doen ingaan voor 70-jarige ar
beiders (n.l. alle 70-jarige arbeiders) die 't
noodig hebben, maar de partij van den heer K.
heeft dit voorstel afgestemd.
Ik neem aan, dat de heer K. dit laatste
niet wist en hij dus onbewust de arbeiders
misleidde, maar laat hij dan, vóór hij open
brieven schrijft, zich eerst op de hoogte der
politiek stellen."
Aldus schreef de heer De Muralt in liet
Ter Neuzensch Volksblad van 9 Juni 1.1.
Wij hebben altijd gemeend, dat in ons
spraakgebruik met liet woord arbeiders be
doeld worden menschen, die in loondienst bij
anderen werken.
Het is nog wel niet de eerste Januari 1914,
doch voor het punt in questie maakt dit geen
verschil, aangezien de eerste uitkeering van
de Ouderdomsrente nu reeds heeft plaats
gehad.
Mogen we thans de vrijheid nemen, openlijk
aan Jhr. R. R. L. de Muralt, lid der Tweede
Kamer voor Oostburg, de vraag te stellen, of
hij zijne beschuldigingdat de heer K. in zijn
„Ópen brief" een grove leugen heeft gedebi
teerd, nog langer handhaaft
Gevaar van vergiftiging.
Dr. Bruinsma schrijft in de groene Am st e r-
dammer:
42)
„Ga zitten, Frans," zegt ze, „daar aan tafel."
En zij zet zich eveneens.
In weinig woorden verhaalt ze hem de
droeve historie.
Hij staat op, gaat naar het bed. Daar ligt
de vader, door wien hij zich zoo verongelijkt
heeft geacht, die zoo hard en stroef was,
zoo liefdeloos. Thans machteloos, hulpe
loos. De eik, geveld in den storm. En de
stem des bloeds spreekt. Al zijn ware en
vermeende grieven vergetend, streelt hij zacht-
kens de ruwe, vereelte hand, die op het dek rust.
't Doet vrouw Gravels goed en in al haar
verdriet jubelt hierom haar ziel. Dan, in
eens, zegt ze
„En Kaatje, Frans
Frans keert van het bed terug.
„Moeder," zegt hij, „ik heb veel te ver
tellen
„Kaatje dringt ze nogmaals.
„Ik heb ze gevonden, moeder. En ze is
gezond en wel, maar
„Maar Opnieuw komt dat angstige in haar.
„Nee moeder, wees gerust, 't Is alles goed.
Enkele maanden geleden heeft de pers
van geheel de wereld zich bezig gehouden
met het geval van den millionair Sanders
Walher in Amerika, die in plaats van as
pirine bij vergissing een sublimaatpastille
had ingenomen Terstond werd verzekerd
dat hij onherroepelijk ten doode was op
geschreven en hij zelf zoowel als zijne om
geving hiervan overtuigd warentien
dagen heeft zijn lijden geduurd.
In het „Nederlandsen Tijdschrift over
Geneeskunde"*) wordt thans een geval
beschreven van iemand, die in een vlaag
van tijdelijke zinsverbijstering 5 zulke
vergiftige 'pastilles had ingenomen en
nochtans in het leven gebleven is. Als
een bewijs van liet ontzaglijk weerstands
vermogen van bet menschelijk lichaam
onder gunstige omstandigheden heeft het
zijn nut deze merkwaardigheid ook buiten
de geneeskundige wereld bekend te ma
ken, het geschiedt echter voornamelijk
om de aandacht te vestigen op een groot
gevaar. Tegenwoordig zijn zulke vergif
tige pastilles overal aanwezig verpleeg
sters en vroedvrouwen dragen ze bij zich
om er ten allen tijde gebruik van te
kunnen maken en in tal van huisgezinnen
liggen zij ter beschikking. Vroeger waren
zij rood gekleurd, tegenwoordig blauw
groen. Deze kleuring geschiedt om liet
water, waarin zij opgelost worden ook die
kleur te geven en van gewoon water
in de ziekenkamer te doen onderkennen.
Bij de ontzaglijke verspreiding van aller
lei vaak evenzeer mooi gekleurde capsu
les, pastilles, granules enz. ligt echter
vergissing met deze boe langer hoe meer
voor de hand.
Het is daarom onbegrijpelijk, dat dit ge
vaarlijk goedje in Nederland zoo gemakke
lijk te 'verkrijgen is en men niet zelden
half gevulde busjes met deze pastilles ziet
rondslingeren niet alleen in zieke- of
kraamkamers, maar tusschcn andere zoo
genaamde huismiddeltjes, die voor het
dagelijksch gebruik in vele buishoudingen
worden in voorraad gehouden en hier of
daar in een kast worden opgeborgen ten
gebruike voor de huisgenooten.
Iedere apotheek of zoogenaamde drogist
levert deze pastilles en buisjes af aan
bijna ieder die er om vraagt, zonder na
der onderzoek of bijzondere aanteekening.
Sedert onlangs een kantonreclitor heeft
uitgemaakt, dat het geen geneesmiddelen
zijn, maar antiseptica (ontsmettingsmid-
Door Dr. G. S. Moerel te Breda.
Maar ik heb zooveel te zeggen; laat ik t
maar geregeld aandoón."
En als vrouw Gravels nog eerst haar man
heeft verzorgd, zet ze zich weer, om te
luisteren.
Dan volgt het verhaal, ons bekend.
Ze luistert en velerlei aandoeningen wisselen
elkander af onder haar luisteren, 't Lijkt
haar een droomis dat mogelijk En Kaatje
dadr terecht gekomen? En zóó veranderd?
Want uit Frans' verhaal heeft ze ook dat
begrepen. Een kind een tijdlang verloren,
om het gelouterd terug te ontvangen, om een
zuster weer te vinden!
Wonderlijke leiding des Heeren.
Ja, hoop' op God't Schriftwoord sprak
nietvergeefs. „Ik zal Hem nog loven J Hij
is de menigvuldige verlossing mijns aange-
ziclits en mijn God
Uit de bedstede klinkt gesteun. Dat is de
bittere alsem in den beker dor vreugde. Mocht
haar man nog herstellen, mochten ze samen
nog eens God loven.
Scheen dit niet de stoute verwachting?
Maar terwijl haar stem en haar zorgende
hand den kranke tot rust zoekt te brengen,
klimt toch haar gebed, als een stille zucht,
maar met ernstigeii drang, tot God, om be
houdenis van den man en den vader, be
houdenis naar lichaam en ziel.
delen) waarvan de verkoop niet door de
pharmaceutische wetten verboden kan
worden, zal de aflevering in gewone win
kels van drogerijen en verfwaren nog on
gestoorder haar gang kunnen gaan.
Dit doodelijk vergif is echter niet het
eenige dat, om zoo te zeggen, steeds ter
vrije beschikking van het pubiek ver
krijgbaar is. Onlangs klaagde mij een
huismoeder over de zonderlinge gedragin
gen van haar dienstbode, die vroeger op
gewekt en ijverig, tegenwoordig vaak suf
ferig was, vergeetachtig en traag.
Een onderzoek bracht het volgende aan
het licht.
Maanden geleden had de dienstbode van
mevrouw zelve een paar malen een poeder
gekregen tegen hoofdpijn, waarover zij
klaagde; zij hadden haar zelf ook zoo
goed geholpen en haar meid schenen zij
thans zoo goed te bevallen, dat later, tel
kens wanneer zij weer hoofdpijn had of
zich onlekker gevoelde, zij eenvoudig de
zelfde poeders ging halen hij den apothe
ker van mevrouw, trouwens tegen con
tante betaling, zoodat deze het niet kon
merken. De poeders bevatten morphine
en de meid was dus op weg zich aan
opium te verslaven.
Wij hebben dus hier te doen mot een
geval, dat een apotheker zonder onderzoek,
zonder nader voorschrift van den dokter,
geneesmiddelen met sterk werkende be-
standdeelen telkens weer opnieuw afle
vert. Trouwens de gevallen zijn legio,
dat iemand morphinist is geworden, om
dat hij zich in de apotheek veel te gemak
kelijk kleine of ook soms groote hoeveelhe
den opium of morphine kon verschaffen,
zonder hernieuwd voorschrift van een dok
ter. Op dit oogenblik wordt voor de recht
bank te Arnhem zulk een zaak behandeld
Menig eerzame dame ook is letterlijk
„aan den drank" geraakt, omdat zij steeds
weer op eigen houtje een geneesmiddel
liet gereed maken dat zij meende noodig
te hebben „voor haar zenuwen" en dat
een niet onbeduidende hoeveelheid alco
hol bevatte, h.v. eau de carrnc, met
een geleerden naam als spiritus carmina-
tivus op het recept aangegeven.
Waar in Nederland de uitoefening dei-
genees- en artsenijbereidkunst niet vrij
is, maar gebonden aan wetten, moeten
deze zóó zijn ingericht, dat zij liet leven
en de gezondheid der burgers beschermen
en hen niet aan onvoorziene gevaren bloot
stellen. Daarvoor is noodig nauwkeurig
vast te stellen de plichten van de genees-
Tegen den nacht werd de zieke onrustiger.
En liet was gelukkig voor moei er Gravels,
dat Frans zich hij haar bevond, t-oms hadden
ze met hun beiden groote moeite, den ziekq
in bedwang te houden. En de woorden, die
in zijn ijlen over zijn lippen kwamen, getuig
den niet van een veranderde stemming jegens
vrouw en kroost. Nog altijd was het de
trotsclie, liooge, stugge Gravels, die 't niet
kon verkroppen, dat zijn wil werd weerstaan.
En die uitroepen van den nu machtelooze
deden liet harte der moeder pijn, nog meer
dan voorheen. En in Frans deden ze de
bittere gedachten herleven, die reeds eenigszins
op den achtergrond waren gedreven.
Tusschen die vlagen van machtelooze woede
in, lag Gravels als een doode, mo. ^n uitgeput.
En nóch moeder, nóch zoon ror leii het on
derwerp, dat hen gestadig bezhield, aan.
Frans wilde zijn moeder niet nóg meer ver
driet aandoen; zij wilde zijn woorden niet
uitlokken.
Maar de gedachten stonden niet stil. En
welken keer moesten ze niet nemendaar
was iets ijzingwekkends in dit denken. Moest
Frans niet wenschen dat zijn vaderHij
schudde dit denkbeeld van zich af, als een
giftige adder, niaar die zich telkens weer op-
kronkelde en zijn gif trachtte te werpen in
de wonden van zijn hart. Hoe het Kaatje
toch mogelijk kon zijn, zóó te spreken als ze
heeren, die liet recht hebben reeeptenj
voor te schrijven en van apothekers die g
ze uitsluitend 'mogen gereed maken.
Tegenwoordig is dit niet het gevalJ
wat een recept is, staat nergens aange- i
geven, of een patient het recht heeft het
op eigen gezag opnieuw te laten gereed
maken dan wel of den geneesheer onbe
paald het recht toekomt om dit te ver
bieden, is evenmin uitgemaakt, ook niet
of het recept of een copie voor een on
bevoegde geschreven mag of moet worden
geweigerd.
De wetten regelen evenmin of de ge
neesheer op een recept samengestelde
geneesmiddelen mag voorschrijven, waar
van hem de bestanddeelen onbekend zijn
en of de apotheker deze mag afleveren,
hetgeen het geval is met zoogenaamde
spécialités „in orgineelc verpakking",
waarvoor niemand de verantwoordelijk
heid draagt, de binnen- of buitenlandsche
fabrikant toch valt buiten onze wetten.
Het zou eindelijk, eindelijk eens zaak
worden, dat onze wetgevers zich bezig
hielden dit alles te verbeterenhet is
toch Herhaaldelijk aangetoond, dat de
(ongeregelde) regeling van tegenwoordig
zeer bedenkelijk is en de minst consciën
tieuze beoefenaars der genees-en artsenij-
bereidkundige vakken het meeste be
schermt, niet zonder gevaar voor het
publiek.
Velen komen er langzamerhand toe
boven deze schijnregeling de uitoefening
dier vakken, zoóals in verschillende an
dere landen, geheel vrij te laten. Al zal
niemand ontveinzen, dat ook daaraan vele
bedenkelijkheden verbonden zijn, het zou
in allen gevalle meer overeenkomen met
de begrippen van vrijheid door velen ge
huldigd.
Zitting van Maandag, 9 December.
Nadat op voorstel
is
van
a.s.
den voorzitter be
sloten is Donderdag a.s. om 4 uur verschil
lende wetsontwerpen in de afdeelingen te
onderzoeken, worden de algemeene beschou
wingen over de staatshegrooting
hervat.
De heer Bos (V.-D.) verdedigt de concen
tratie tegen liet verwijt, dat zij valsche voor
stellingen gegeven zou hebben. Hij bespreekt
verschillende punten, o. a. de samenwerking
van de herstemmingsvragen der S. D. A. F.
deed; schuld te bekennen tegenover haar
vader! 'tGing zijn begrip te boven. En hij
vermoedde niet, 'dat er iets van denzelfden
trots, dien hij in zijn vader zoozeer misprees
en laakte, woonde' in zijn eigen ziel, en dat
het niet anders was dan zondige zelfverblin
ding, die hem terughield, denzelfden weg te
betreden, dien zijn zuster door Gods genade
had mogen vindenden weg van boete en
berouw. Hij achtte het zwakheid en karak
terloosheid in een geval als dit vergiffenis te
vragen en berouw te toonen. Nooit zou hij
daartoe overgaan. En toch, ook Kaatje was
geweest als hij; de toren van haar trots en
hoogmoed was niet minder hoog en sterk ge
weest dan de zijne. Hoe herinnerde hij zich
nóg, hoe hoog het had geklonken van haar
lippen, nu reeds een groot jaar geleden, op
den mooien zomeravond. „Nu, dan ga ik er
uit." En hoe ze zonder aarzelen, en met de
fierheid eener koningin in haar houding, was
heengegaan. En was dat nu dezelfde Kaatje,
die hij, en gelukkig immersgisteren weer
had ontmoet. Was dat diezelfde mond, die
nu had gesproken van „mijn zonde" Hij
kende haar te goed, om die verandering toe
te schrijven aan laffe vrees; er moest iets an
ders met haar hebben plaats gegrepen wat
echter Ze had gesproken over Gods gebod.
Gold dat dan niet voor vader ook
(Wordt vervolgd.)
j
DOOR ZELANDIA.
