a
Hntircvolutionatr
ooor
nieuws- en üdnertentieblad
Zeeland.
Het einde van 't werk.
FEUILLETON.
Langs eigen Spoor.
Uit de Pers.
No. 1035.
Zaterdag 19 Juli 1913.
lle Jaargang.
ABONNEMENT
Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1,
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars,
leuren en Brievengaarders.
INGEZONDEN STUKKEN TE
Franco
Postdirec-
Met een zucht van verlichting hebben zeker
de mannen, die rechts en links de verkiezingen
hadden te leiden, Dinsdagavond afscheid van
dien arbeid genomen.
Wie eenige maanden lang zonder verpoozing
den verkiezingswagen heeft te trekken of te
duwen al naar 't voorkomt verlangt ten
slotte naar rust of althans naar verandering
van werk.
't Werd trouwens ook hoog tijd, dat de
electorale strijd ten einde liep.
We zijn in onze omgeving gewoon, dat aan
weerskanten zooveel mogelijk de gevoeligheden
ontzien worden en bepaalde beleedigmgen
kwamen tot hiertoe in ons district zelden voor.
Doch de algemeene koorts had ook hier de
gemoederen aangegrepen de haat tegen al
wat rechts is uitte zich in allerlei verdacht
making en leugenzelfs de candidaat ging
vóór in 't uitschelden zijner tegenstanders.
Thans evenwel kunnen de opgezweepte
hartstochten woer tot rust komen en worden
we .uitgenoodigd, om over een maand een
drachtig en geestdriftig feest te vieren
Als we aan 't eind van den strijd nagaan,
wat de vrucht van al den arbeid in deze
streek is, valt er voor ons niet veel te roemen
doch ook niet te klagen.
Voor de Tweede Kamer hieven we die we
waren: de onderliggende partij. Welgingen
we vooruit wat 't stemmencijfer aangaat, doch
de tegenpartij bleek nog sterker vooruitgegaan
te zijn.
Voor de Staten viel er voor ons in Hulst
niets te winnen, wel te verspelen.
Ondanks de verwoede pogingen, om ons een
of meer zetels te ontnemen, behielden we wat
we hadden. In Sluis bleef 't eveneens bij t
oudedaar valt er voorloopig niet aan te
denken, het liberalisme te verslaan.
Bleven nog over de verkiezingen voor de
Gemeenteraden.
Ook hier is 't resultaat van den strijd, dat
in de meeste gemeenten de verhouding der
partijen blijft, zooals ze was.
Hoek liet 't eenig anti-revolutionair lid op
zijn plaats Axel herkoos de aftredende leden.
In Zaamslag mislukte de poging van links,
om den burgemeester eens, een gevoeligen tik
op de vingers te geven daar bleef de meerder
heid in den Raad aan reehtschen kant en
werden alle aftredende leden herkozen. Alleen
Maar voor 't eerst kwam een groot gevoel
van schaamte over haar, dat haar trots en
hoogmoed haar hadden verleid eiken band
door te snijden, die haar bond aan liet ouder
lijk huis, voor een jongen man, als Emile
Bekkers! Langs eigen spoor was ze gegaan.
Had ze geen gids noodig op den levensweg
geen leidsman in dezen nood Ze voelde zich
wanhoopig alleen. Allang. Ja, dat gevoel
verminderde wel, als ze volop bezig was in
baar werk als ze haar zinnen geheel en al
bij baar arbeid moest houden maar dat ge
voel keerde toch telkens weer terug, als na
de volte de eenzaamheid kwam. Alleen En
dan zoo jong. En dan een moederte hebben,
wier harte vol heimwee om haar smartte.
En toch ja, ze voelde zich werkelijk een
zaam. Ze had nu haar eigen weg gekozen
kloek, sterk, in eigen krachtde wereld
trotseerend en den vadertoorn tartend. En
nu, na zoo korten tijd, waar was haar trots
Gekrenkt. Haar fierheid Gebogen.
In dit gezin, waar ze als huisgenoote werd
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen
bij den Uitgever D. H. LITTIL 4z. te TER NEUZEN.
Inzending van advertentlën vóór aren op den dag der uitgave.
ADVERTENTIËN:
Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie woj-dt de orijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naat plaatsruimte berekend.
RICHTEN AAN DE REDACTIE: ABONNEMENTEN EN~ ADVERTENTIES TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER.
Ter Neuzen gaf eenige verandering-
De man, die in alle bescheidenheid zich
zelf beschouwde als de voortstuwende kracht
in den Raad viel over zijn eigen groot-doen.
Ook de twee herkozen vrijzinnigen hebben in
hun stemmenaantal kunnen zien, dat liet
meerendeel der kiezers met bun beleid niet
ingenomen is. Geen van beiden kreeg de helft
der uitgebrachte stemmen.
Het dolzinnig drijven van de liberale meerder
heid in den Raad in verband met bijkomstige
omstandigheden bezorgde aan de anti-revolu
tionairen een politiek fortuintje, waarop wc
ons niet mogen verheffen, maar dat ons niet
temin toch zeer veel genoegen doet.
De rechtsche minderheid werd versterkt
met een man die naar wc met grond ver
wachten, een degelijke aanwinst zal blijken te
zijn. We durven Ter Neuzen met dezen ruil
gerust te feliciteeren.
Hier zouden we een punt kunnen zetten
en voor ditmaal afscheid nemen van den ver-
kiezingsarbeid.
We willen echter de pen niet neerleggen,
dan nadat we nog een enkel woord gezegd
hebben over het manifest dat de heer Secre
taris der Liberale Kiesvereeniging aan den
vooravond der verkiezing namens zijn Bestuur
nog meende te moeten aanbieden.
En dan vallen we er natuurlijk niet over,
dat deze schrijver de heeren Donze, Drost en
Lensen aanbeval en hunne herkiezing ge-
wenscht achtte. Dat kan ieder bcgnjpen.
Maar wel hebben we ons opnieuw geërgerd
aan de overdrijving, waarvan ook deze scibent
als bij namens de vrijzinnigheid 't woord voert,
telkens blijk geeft.
't Is altijd het oude liedjevrijzinnigen
alleen kunnen het algemeen belang behartigen
vrijzinnigen zijn de een al knapper dan de
ander en de rest och arme 1
Luistert maar.
„Wij willen den Raad vrijzinnig houden,
omdat' gebleken is, dat een vrijzinnige re
geering steeds de meeste waarborgen bood
voor de behartiging van alle belangen."
Wie niet zijne persoonlijke en maatschap
pelijke vrijheid aan banden wil zien gelegd,
zal vrijzinnig stemmen."
Toe heer Secretaris, geef nu eens een
enkel bewijs van deze grootspraak
Toon eens met één enkel voorbeeld aan,
dat de persoonlijke en maatschappelijke vrijheid
aan banden gelegd werd in Ter Neuzen, als
de vrijzinnigen niet in de meerderheid waren.
Al die groote woorden geven niets kom
eens met bewijzen 1
„De heer Drost is een man van initiatief,
van ontwikkeling, van werkkracht.
Hij en de heer Lensen zullen niet nalaten
behandeld, was langzamerhand een stein tot
haar hart gaan spreken, waarop ze vroeger
gansch geen acht had geslagen, waarvoor ze
doof was geweest: de stem van GodsWoord,
dat haar veroordeelde en tevens verontrustte.
Want de ware, de echte godsvrucht, die in
dit huis heerschte, had niet nagelaten invloed
op haar uit te oefenen. Wat haar vroeger
steeds als een hol en ledig iets had toege
schenen, begon haar nu voor te komen als
een wezenlijke kracht, als een zaak van waar
achtige beteekenishier werd geleefd naar
het woord, hier was niet, als thuis, de tegen
stelling, tusschen leer en leven, tusschen schijn
en wezen; hier was overeenkomstig waarheid.
En er begon langzamerhand een besef in
haar levendig te worden van een groot gemis
een groote ledigheid, die naar vervulling
wachtte.
HOOFDSTUK XI.
Frans Gravels heeft een dag vrijaf gevraagd.
Hij zal zijn voornemen thans ten uitvoer
brengen en het spoor volgen, dat hij na zoo
moeizaam zoeken eindelijk heeft gevonden.
Met zijn moeder heeft hij er over gesproken.
En als hij den naam heeft genoemd van het
dorpje, waar Kaatje thans waarschijnlijk ver
blijf houdt, is haar alsj, het ware een rilling
Ter Neuzen vooruit te brengen. Geen
middel zullen ze onbeproefd laten.
Dit zijn twee mannen, wier vervanging
moeilijk, ja onmogelijk is.
Men denke een oogenblik aan Ter Neuzen's
handel, het opkomende fabriekswezen, do
haven- en kadekwestie, de opslagplaatsen,
het verkeer met den trein en in de toekomst
met de tram, de nieuwe stooinbootdienst
weldra van Ter Neuzen in te stellen.
Met bekwame mannen, als Ter Neuzen
thans heeft, kan er van gemaakt worden,
wat er van te maken is."
Mogen we vragenwat voor bijzonders
heeft de liberale meerderheid in de zes ver-
loopen jaren toch wel voor Ter Neuzen's
bloei ten opzichte der genoemde zaken gedaan,?
Weet ge, wie een fijne illustratie leverde
op uw opgeblazen lofspraak
Niemand minder dan do redactie van de
„neutrale" Ter Neuzensche Courant.
In haar nummer van 1.1. Woensdag schreef
deze
„Dat men aan de zuidzijde der Noordstraat
alhier bezig is bestratingswerk uit te voeren
kan men overdag waarnemen. We meenen
er echter voor te moeten waarschuwen dat
des nachts in die straat blijven liggen hoopen
straatsteenen en zand, en dat er op 2 plaatsen
in die straat borden staan „verboden rijweg".
Wij vestigen daarop de aandacht, omdat die borden,
steenhoopen enz. niet verlicht worden en dus, bij
het ontbreken van straatverlichting, in verband
met den stand der maan volgens de kalender, niet
waarneembaar zijn. Dat uit dezen toestand
ongelukken kunnen voortkomen is reeds ge
bleken.
Wanneer rijtuigen of automobielen in de
duisternis op die onzichtbare barricaden terecht
kwamen, zouden de gevolgen natuurlijk ern
stiger kunnen zijn".
Kijk, geachte heer Secretaris, zoover is het
met Ter Neuzen gekomen onder het door U
zoo opgehemelde vrijzinnig bewind, dat de
zuinigheid gebiedt, des nachts de straatverlichting
te sparen, als de almanak zegt, dat de maan
onze straten zou belmoren te verlichten.
Dan mogen zij, die bijv. de trap naar de
Felmolengang afdalen moeite hebben om den
weg te vinden en gevaar loopen een ongeluk
te krijgen er moet bezuinigd worden tenge
volge van onze groot-doenerij zonder te letten
op de fmanciëele zijde der zaak.
We kunnen niet nalaten, der redactie van
de Ter Nenzenscbe Courant ons compliment
te maken voor de fijne ironie, waarmede zij
deze groot-doenerij aan de kaak stelde en liet
manifest van den Secretaris - der Liberale
Kiesvereeniging beantwoordde.
Er is over bedoeld strooibillet nog meer te
zeggen, doch wij hebben voorloopig genoeg
van den strijd.
door de leden gegaan.
Frans had het bemerkt en gevraagd, wat
er de oorzaak van was. Eerst had moeder
zich niet beslist uitgesproken, maar na eenig
aandringen van Frans had ze hem verteld,
dat ze zelf van dat dorp afkomstig was.
Vroeger had ze nooit met haar kinderen ge
sproken over haar afkomst en familie. En
geen wonder voorwaar. Reeds vroeg had ze
haar geboorteplaats verlaten, gelijk we weten,
en langzamerhand was het alles, als 't ware,
verstorven. Haar ouders hadden zeer spoedig
na haar huwelijk het tijdelijke met het eeuwige
verwisseld, en haar eenige zuster, die een
kleine twintig jaar met haar verschilde, was
toen opgenomen in het gezin van een ver
familielid. Ze kende ze amper, de kleine Suze.
En ze moest het zich. vol schaamte bekennen,
dat ze allengskens de stem des bloeds tot
zwijgen had gebracht. Och, Gravels wilde er
ook in 't geheel niet van weten, dat ze zich
met haar familie bemoeideze was immers
„met hem getrouwd en niet met haar familie"
Gravels zelf was ook iemand, die geheel alleen
stond in de wereld en hij hield er nu eenmaal
niet van, dat zij de kennis met de familie
aanhield. Ze moest maar aan lièrn genoeg
hebben. De zelfzuchtige, hij kon het zich niet
voorstellen, dat de banden des bloeds trokken.
En vrouw Gravels had zich in alles maar ge-
De N. R. C. over de Crisis.
Zal Dr. Bos slagen
De weg, dien hij is ingegaan, om zijn doel
te bereiken, toont al dadelijk aan, dat liij den
toestand doorziet en beheerscht. Hij heeft
zich aangepast aan het interview, dat Mr.
Troelstra zoo welwillend is geweest, zich te
laten welgevallen, voor hij, de overwinnaar in
den verkiezingsstrijd, zich in allerijl naar de
llarz uit de voeten maakte.
Dr. Bos heeft alle denkbeeldige bezwaren
van Mr. Troelstra uit den weg geruimd, en
biedt hem thans juist aan, wat hij wil. Niet
de sociaal-democraten het eerst aan bod, maar
wel links. Een gezaghebbend politicus, die
de vraag om medewerking stelt. Als politieke
basis voor een Kabinet de herstemmingsvoor-
waarden van de S. D. A. P. Wat de ver
deeling van de zetels aangaat precies, waarop
Mr. Troelstra voor de S. D. A. P., gegeven
haar getalsterkte in de nieuwe Kamer, meende
aanspraak te mogen maken. Wat wilt gi] nog
meer
Dat de S. D. A. P. tot eene samenwerking,
als Dr. Bos haar voorgesteld heeft, in staat
is, zal niemand, ook zij zelve niet, willen ont
kennen. De erkentenis ligt in hare eigene
herstemmingsvragen opgesloten. Zijt gij ge
negen, „mede te werken" heette het in
eene daarvanzinsnede, waarin vervat is, dat
men zelf „werken" wil. Welnu, Dr. Bos geeft
de gelegenheid, het toegezegde werk te onder
nemen. Aan de S. D. A. P. wordt slechts de
mogelijkheid geschapen, om den ernst van
hare voorspiegelingen te bewijzen. Niets meer,
niets minder.
Ook wat de ipersonen aangaat, behoeft de
S. D. A. P. geen oogenblik bedenking te maken.
Zij heeft ze te kust en te keur. Mr. Troel
stra zelf zou een modelhoofd voor ons depar
tement 'van „Klassejustitie" kunnen wezen.
Naar een rooden ingenieur voor het departe
ment van waterstaat behoeft zeker niet lang
te worden gezocht. Een uitstekend minister
van financiën, een niet minder goed minister
van Landbouw zeer |belangrijke departe
menten wegens het ministerieele program
zijn zonder moeite te vinden. De namen be
hoeven wij niet te noemenzij branden een
ieder op de lippen.
Er is dus tegen aanneming van het aanbod
van Dr. Bos door Mr. Troelstra en de zijnen
in werkelijkheid geen enkel bezwaar. Hebben
zij den verkiezingsstrijd ernstig gemeend, dan
zeggen zij zonder aarzeling ja.
Zoo is dus alles voor elkaarMr. Troelstra
heeft maar toe te tasten en nu komt er
ineens wat nieuws. Meneer moet gaan vragen,
of hij mag. Er is ergens eene internationale
resolutie ontdekt, destijds voorgesteld door
schikt naar haar echtgenoot't geen haar te
gemakkelijker viel, daar de kleine Suze ge
boren was in haar afwezigheid van het ouder
lijke huis. De bloedverwant, bij wie Suze
werd opgevoed na den dood harer beide
ouders, deed van zijn kant ook niet de minste
moeite, om haar oudere zuster in nauwer
verbinding met het ouderlooze kind te brengen,
verontwaardigd als hij was, over de handel
wijze van Marie, die hij aan verregaande on
verschilligheid toeschreefeen onverschillig
heid, die hij te minder kon verklaren, daar
hij wist, in welken geest zij thuis was opge
voed. 't Stond dus bij hem vast, dat Marie
geheel en al den verkeerden kant was op
gegaan en het leek hem niet meer dan wijze
voorzichtigheid toe, de jonge Suze zooveel
mogelijk buiten haar bereik te honden. Dit
viel haar niet moeilijk, waar Marie intusschen
als vrouw Gravels meer en meer zich op een
afstand hield.
Sinds waren een dertig jaar verloopen. En
geheel van elkaar vervreemd leefden de zus
ters voort.
Was het wonder, dat de naam, dien Frans
thans noemde, geen aangename herinneringen
bij haar opwekte en haar min of meer met
schaamte vervulde.
(Wordt vervolgd.)
Advertentiën voor dit blad worden
aangenomen tot 's namiddags I UUR op
den dag der uitgave.
23)
DOOR ZELANDIA.
Onderzoek.
