Antirevolutionair
Dieuws* en Advertentieblad
«oor
Attiaiiu*
b
FEUILLETON.
In den Levensstrijd.
Uit de Pers.
Biimenlandsch Nieuws.
No. 935.
Zaterdag 27 Juli 1912.
10e Jaargang.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen. Ter Neuzen ƒ1,—. Franco
per post: voor Nederland ƒ1,107
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec
teuren en Brievengaarders.
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen,
bij den Uitgever D. H. L1TT00IJ Az. te TER NEUZEN.
ADVERTENTIEN:
Van 1—4 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
V Armenwet.
Het „Staatsblad" nr. 201 bevat een Kon.
Besluit van 16 Juli houdende bepaling, dat de
Armenwet in werking treedt op 1 September.
Het „Stbl." nr. 264 bevat een Kon. Besluit
van den 18den dezer, waarbij wordt vastgesteld
de indeeling, waarnaar door de besturen van
de instellingen van weldadigheid ingevolge
artikel 13 van de Armenwet worden verstrekt
de opgaven van het aantal bedeelden en ver
pleegden en van de uitgaven voor onderstand
van allerlei aardnadere voorschriften voor
de in artikel 16, eerste lid, van de Armenwet
bedoelde geldenaangewezen, ingevolge artikel
23' eerste lid, van de Armenwet, fondsen,
waarin de beschikbare gelden der burgerlijke
en gemengde instellingen van weldadigheid
kunnen worden belegd, alsmede bepaald, op
welke wijze door zoodanige instellingen fondsen
die niet te haren name staan in bewaring
moeten worden gegevenvastgesteld nadere
voorschriften voor de uitvoering van artikel 48
van de Armenwet, voor de' verkiezing van
bestuursleden en plaatsvervangende bestuurs
leden van een armenraad overeenkomstig
artikel 49 van genoemde wet en voor de voor
bereiding van de eerste vergadering van een
armenraad overeenkomstig artikel 56, tweede
lid, der wet, alsmede welke bevoegdheden bij
het huishoudelijk reglement van een armenraad
aan het bestuur en welke aan het dagelijksch
bestuur moeten of kunnen worden overge
dragen.
Het „Stbl." nr. 265 bevat een Kon. Besluit
van den 18den dezer, waarbij, tot uitvoering^
van art. 82 van de Armenwet, met ingang
van den dag, op welken de Armenwet in
werking zal treden, het volgende wordt vast
gesteld
Artikel 1. Er wordt ingesteld eene alge-
meene armencommissie.
Deze commissie is gevestigd te 's Graven-
liage en bestaat uit zeven leden, die door
Ons worden benoemd en ontslagen.
Artikel 2. De commissie dient aan autori
teiten en op verzoek aan instellingen van
weldadigheid van raad omtrent aangelegen
heden van het armbestuur.
Zij houdt zich zooveel mogelijk op de hoogte
van de werking van de Armenwet.
Artikel 3. De commissie is bevoegd bij
autoriteiten inlichtingen in te winnen .aan
gaande het armbestuur.
Grootvader schijnt allen levenslust te hebben
verloren.
Steven zit zwijgend in een hoek.
Er. in dien hoek is 't donker, want de lamp
brandt o, zoö zuinig. Emmy ligt reeds te bed.
Want in bed is 't warm, en in de kamer koud
Ja, wel koud, nu geen vroolijk vlammend vuur
zijn warmte verspreidt.
Aan de tafel zit Greet. t
Wat rimpels in dat jonge voorhoofd En om
den mond zoo'n droeve trek, er ingegroefd
door 't vroeggedragen leed. Ijverig gaat de
naald door de verkleumde vingers, want be
halve dat ze de kleeren der huisgenooten in
orde moet houden, tracht ze ook door naai
werk voor anderen den harden nood te lenigen.
Ja waarlijk, de harde nood
Want sedert slag op slag het gezin trof,
was ook de armoe, die reeds lang om den hoek
gegluurd had, de woning binnengeslopen, 't Zui
nig bespaard geld was allengskens weggeteerd
de hoop op nieuwe inkomsten was sedert dien
hangen avond, waarop de zee zulk een droeve
Zij kan, indien dit voor hare werkzaam
heden noodig is aan een of meer harer leden
met of zonder den secretaris, kennismaking
van toestanden ter plaatse opdragen.
Met betrekking tot eene kerkelijke of eene
particuliere instelling van weldadigheid is zij
tot die kennismaking slechts bevoegd indien
een door die instelling tot haar gericht ver
zoek om raad daartoe aanleiding geeft
Artikel 4. De commissie vergadert zoo dik
wijls haar voorzitter dit noodig acht of drie
harer leden den wensch daartoe hebben te
kennen gegeven.
Artikel 5. Wij behouden ons voor zoo
noodig, nadere instruction voor de commissie
alsmede eene instructie voor haren secretaris
vast te stellen.
V Men schrijft aan de Rotterdammer:
„Het Volk" lanceert via „De Klok" (het vrij-
socialistisch orgaan van het oud-Kamerlid G.
L. van der Zwaag) het volgende bericht
„In Drente, Groningen, waar de fabrieks
aardappel z'n intocht heeft gedaan, worden
als 't aardappelkrabben begint, de openbare en
christelijke scholen gesloten moeten gesloten
worden, omdat de kinderen dan allen naar
't veld gaan. Dan liggen ze tot den netaiin den
modder en drek" enz.
We merken bij dit partijdig bericht op, dat
voorzooveel Drente aangaat, alleen Openbare
Scholen bekend zijn, waar de herfstvacantie
(in den volksmond „aardappelvacantie"), vooral
op aandrang van den Ned. Bond van Onder
wijzers (meerendeels socialistisch), werd inge
voerd. Op de Christelijke Scholen wordt
alsdan school gehouden. En opk, als gewoon
lijk, zonder buitengewoon schoolverzuim. Het
schoolverzuim is op de Chr. School veel ge
ringer dan op de Openbare.
Despotisme.
Meermalen werd door ons gewezen op het
despotisme, in sociaal-demokratische kringen
oppermachtig, en dat zich uitte ook in het
vakvereenigingswezen, door intimidatie van
werkwilligen, posten van onderkruipers en
dergelijke belemmering van de vrijheid van
arbeid. Ook werd herhaaldelijk door ons in
het licht gesteld, dat de algemeenheid eener
staking nog geenszins bewijst, dat zij door
„d e" arbeiders wordt gewild, daar vele ar
beiders slechts uit vrees aan dergelijke be
wegingen meedoen. Temeer geldt dat, als de
organisatie zoodanig is, dat de leiders een bijna
tijding had overgebracht, voor goed vervlogen.
Stevens verdiensten, nu tot twee gulden
per week geklommen, moesten in aller be
hoeften voorzien. Moésten maar konden
niet. Wel was het huisje eigendom van groot
vader en dreigde dus geen gevaar van op
straat te worden gezet, maar hoé overleggend
huismoedertje Greet mocht zijn, twee gulden
per week was toch al te schamele inkomst
voor ?t gezin. En daarom, Greet zal zien ze te
vermeerderen. Reeds is ze naar ,t dorp ge
weest en heeft hier en daar wat naaiwerk op-
geloopen, maar ach, hoe poover wordt dat be
taald. Hoe menig steekje moet gelegd voor
weinige stuivers. Evenwel, 't is Greet niet
te veel en ijverig naait ze voort. Morgen is
't Saterdag, en dan zal zehaar werk afhebben
en haar loon ontvangen. Wat weelde, dan
zal er tenminste voor den Zondag stooksel
kunnen gekocht en grootvader zal zijn onsje
tabak hebben
„Kom Steven," zegt ze, „ga naar bed. Je
moet er morgen zoo vroeg weer uit."
„En jij dan," antwoordt Steven, „je bent
altijd nog eerder op dan ik. En je wordt zoo
bleek van dat opzitten. Toe Gree, ga zelf
ook 1"
't Is waar, wat Steven zegt. Ze wordt er
bleek van. En ze voelt 't ook. Maar, 't kan
immers niet anders. Wat helpt klagen, wat
onbeperkte macht gepieten. Al te dikwijls
dreigen dan de arbeiders en hun g e z i n-
n e n de dupe te worden niet zoozeer van de
patroons, als wel van de fanatici, die
hen gebruiken voor politieke doel
einden.
In de laatste Review of Reviews
vinden wij een merkwaardig artikel over de
Londensche transportwerkorsstaking, waarin
mei heldere kleuren het gevaar voor de ar
beiders zelve van zoodanige tyrannieke leiding
wordt geschilderd.
-■„Ik vervloek u in den naam van de vrouwen
der arbeiders, want gij en de uwen hebt onzen
ondergang veroorzaakt, gij en T i 11 e 11 (de
leider der staking) doet mijn kind verhongeren
Kunt gij niet zien, dat het kind stervende is
Wie vroeg u de dokwerkers in den strijd te
voeren? Wien kan het wat schelen,
wat er van ons wordt nu uw sta
king is mislukt? Wie zal de kinderen
voeden Moge God u vervloeken voor uw
misdadig werk 1"
Deze vreeselijke woorden slingerde een
arbeidersvrouw op een bijeenkomst van dok
werkers den leiders in het aangezicht. Een
ontzettende aanklacht tegen hen, die, de traditie
van goede vakvereenigingen met voeten trap
pende, zonder behoorlijke voorbereiding en
zonder de leden te raadplegen,
de staking hadden gedecreteerd. Ellende kon
den zij brengen, ellende genezen konden zij
niet.
Het is een eigenaardig verschijnsel, dat
despotisme dreigt van elk, die gezag uitoefent
en zich niet aan liooger autoriteit verantwoor
delijk acht. Dat gaat zonder uitzondering door.
Hoe „democratischer" een staatsinrichting
de revolutie bewees het hoe autocratischer
dikwijls de leiders. „Hoe „democratischer"
een staatspartij, hoe onbeperkter het gezag
van de weinigen, die de teugels houden. En
hoe „zelfbewuster" een vakorganisatie van het
„proletariaat", hoe meer het recht der leden,
onafhankelijk en na bedaarde overweging te
beslissen, dreigt vertrapt te zullen worden.
Een stakingscomité, almachtiger in zijn kring
dan welke vorst ook in den staat, „gelast"
neerleggen van het werk en het werk ligt
stil. liet „beveelt" hervatting van den arbeid
enhet blijkt veelal, dat duizfmden zijn
broodeloos gemaakt en „hervatting" voor lien
onmogelijk is.
„Indien dat trade unionism is maak er
een eind aan," zoo adviseert de schrijver in
de Review. „Het land heeft de vakver
eenigingen dan niet noodig en moet ze zonder
pardon vermorzelen, zelfs ten koste van een
burgeroorlog." Mannen als Ben T i 11 e 11
en Tom Mann zijn geen goede arbeiders
baat jammeren
Grootvader slaakt een diepe zucht.
„Is grootvader niet wél vraagt ze bezorgd.
Grootvader is zoo stil tegenwoordig, zoo in
zichzelf gekeerd.
„Och, mijn kind, dat zal wel gaan; maar
o, dat ik jonger was en sterker 1"
„Nee grootvader, nee," komt Greet zóó moet u
niet praten. Kom, hou maar moed. Ik zal
mijn best doen en Steven ook, niet waar en
„En we zullen arm blijven, héél arm, dat
is zéker," valt Steven in. „Nee Greet, 't kan
niet| 't kan nietOch, waarom moeten we
nu toch zóó 'n verdriet hebben 1"
En in Stevens ooghoeken dringt zich een
lang teruggehouden traan.
„Kom," brengt Greet in 't midden, „groot
vader wil misschien ook wel gaan rusten. Ik
zal 't eten klaarzetten en dan zal grootvader
het avondgebed doen, niet waar
Ze voegt de daad bij 't woord.
Wat kan ze antwoorden
Zeker zullen ze arm blijven, armer worden.
Ze voelt het komen. En toch moet ze er tegen
óp kampen. Ze heeft gebeden, als moeder haar
leerde I Gebeden met drang om uitkomst en
redding. Maar tegelijk zal ze werken. Wat
zeeman zet zich in het midden van den storm
neer, met de handen saam gevouwen, werke
loos in 't gevaar Neen, met liooger nood voor
leiders „zij zijn eerder de vampieren die de
vakvereeniging het levensbloed uitzuigen en
den werkenden stand van dit land doen dood
bloeden."
Gelukkig behoeft dat niet het geval te zijn.
De schrijver zelf erkent het groote nut van
gezonde trade unions. Zelfs noemt hij het
een plicht der arbeiders zich aaneen te sluiten.
Maar eerste vereischte is, dat op w a a r 1 ij k
democratische wijze de trade union wordt
geregeerd en dat de macht der agitators wordt
geknot.
Wij zouden daarbij willen voegen als ver
eischte gebondenheid aan de Goddelijke zede-
wet. Evenzeer als wij een hoerscher in den
staat zouden wantrouwen, die zich niet aan
hooger gezag gebonden achtte1, zoo wantrouwen
wij leiders in de arbeiderswereld, die met goede
trouw spotten en voor recht houden wat tot
vermeend voordeel is der arbeidersklasse, ook
al schendt men daarmede beloften en al maakt
men duizenden broodeloo^.
The People bevat een spotprent, die den
revolutionairen leider T i 11 e 11 vertoont, ge
moedelijk een biertje drinkende en een goede
sigaar rookende, en zittende op een door zwoe
gende arbeiders getorst schild, genaamd „la
bour unrest". Naast hem liggen bundels
papieren met „speches" en zakken met geld
van de trade unions. De plaat spreekt voor
zichzelf. Zij moge wat eenzijdig zijn duide
lijker dan welk artikel ook wijst zij op het
gevaar dat de arbeiders dikwijls dreigt van
hun eigen 1 ij d e r s.
De moraal Niet, zooals Het Volk wel
zou willen dat wij zeiden staakt nooit. Ook
nietwordt geen lid van anarchistische, maar
vau socialistische organisaties. Juist in de
laatste toch heerscht dwingelandij en is politiek
het groote motief. Maar organiseert u, ar
beiders, in vereenigingen, wier leiders met
God en Zijn Woord rekenen, en geeft nooit
aan welken „arbeidersvriend" ook de beslissing
in handen over de levensbelangen van uw
eigen gezin. B1 ij f t dragen uw eigen
individueele verant w oordel ij k-
heid."
(De Nederlander).
Ter gelegenheid van het feit, dat de minister
van binnenlandsche zaken, mr. Th. Heemskerk
eenige dagen geleden zijn 60sten verjaardag
vierde, boden zijn ambtgenooten hem gisteren
avond te Scheveningen een maaltijd aan.
De raad der gemeente Wormerveer heeft
een verordening vastgesteld, waarbij de ver-
oogen kampen om de zege, om 't leven Dat.
leeft ook in Greets hart. En dat niet iu de
eerste plaat.s omdat ze is eèn zeemansdochtet1,
maar dat vindt zijn oorzaak in haar échte,
kinderlijke godsvrucht.
Grootvader zelf is er door beschaamd. „Dan
zal grootvader het avondgebed doen, niet waar
Dat klinkt zoo gewoonmaar hij voelt het
als een terechtwijzing, als een beschaming,
toch ook als een opbeuring.
Spoedig staat het eenvoudig maal gereed.
Zwijgend wordt het genuttigd.
Na het eten volgt het lezen van een hoofd
stuk uit Gods Woord. Voor van avond kiest
grootvader Psalm 73. Hoe passend bij hun
toestand schijnt dit ook Steven toe. En als
grootvader de verzen leest
„Want ik was nijdig op de dwazen, ziende
de goddeloozen vrede want er zijn geen banden
tot hun dood toe en hun kracht is frisch zij
zijn niet in dé moeitS" als andere menschen
en worden met andere menschen nietgeplaagd,"
dan dwalen Stevens gedachten naar het huis
van den rijken oom Barends.
„Zie, dezen zijn goddeloos, nochtans hebben
zij rust in de wereld, zij vermenigvuldigen het
vermogen."
Ja, zoo is :t.
(Wordt vervolgd.)
Jt
Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave.
Advertentiën voor dit blad worden
aangenomen tot 's namiddags I UUR op
den dag der uitgave.
(9 door ZELANDIA.