Tip Jaap Barendregt
was niet juist, wel waardevol
miïL
i
Uit het rijke Rotterdamse sportleven
De Oud Rotterdammer - - Krant voor de 50-plusser
Dinsdag 3 februari 2009
pagina 9
Voorjaar 1968 fluisterde Jaap Barendregt, de legendarische terreinknecht, me tijdens een training
van Feyenoord in het oor dat 'ze' naar Spanje waren afgereisd om aanvaller Amancio van Real Ma*
drid te kopen. Met 'ze' bedoelde hij voorzitter Guus Couwenberg en manager Guus Brox.
- Het team van Xerxes/DHC dat na het seizoen '67/68 uiteen viel.
Staand: (vlnr) Alexander Joncic, John Spinhoven, Hans Dorjee,
Wim Tetteroo, Ab Fafié. Zittend: (vlnr) Wim van Hanegem, Lazar Radovic,
Rob Jacobs. Wim Kleinjan, Ko Lissenberg. Eddy Treijtel -
Mijn eerste reactie was: "Ome Jaap,
dat kan niet waar zijn. Zulke spelers
zijn voor Feyenoord onbetaalbaar."
Amancio behoorde in die jaren tot
de topspelers van de Koninklijke en
speelde meer dan veertig keer voor
de nationale ploeg van Spanje. Zijn
bijnaam was El Brujo, de heks.
De goed bedoelde tip van Baren
dregt liet me niet los en plots flitste
het door mijn hoofd, dat Bob Janse
me een dag eerder had verteld, dat
Piet Hoogenboom, hoofdsponsor
- Jaap Barendregt -
(Volkswagen) van Xerxes, met va
kantie was in het Spaanse Alicante.
Er gingen m die periode geruchten
dat Ome Piet, zoals zijn spelers hem
noemden, zijn handen wilde aftrek
ken van Xerxes/DHC en dus was de
combinatie gauw gelegd.
Primeur
Couwenberg en Brox waren naar
Spanje om de beste spelers te kopen:
Wim van Hanegem, Eddy Treytel, de
Joegoslaaf Lazar Radovic.
Als ik die veronderstelling kon waar
maken zou dat groot nieuws zijn, een
mooie primeur voor Het (Rotter-
damsch) Parool, de krant waarvoor
ik toen werkte. Een speurtocht langs
diverse reisbureaus bevestigde
mijn vermoedens. Couwenberg en
Brox hadden een retourtje Alicante
geboekt. Er was toen weinig lef voor
nodig de gok te wagen. Feyenoord
wilde de beste spelers van Xerxes
DHC overnemen. Ik zette het nieuws
in de krant en ging nog dezelfde
avond naar het stadion om het Fey-
enoordduo bij hun terugkeer op te
vangen en nadere bijzonderheden te
krijgen.
Toen de altijd wat grimmige Cou
wenberg me zag staan, reageerde hij
nijdig met de opmerking: "Wat heb
je nou voor onzin geschreven", maar
de knipoog van de altijd vriendelijke
Guus Brox stelde me gerust. Eddy
Treijtel, Wim van Hanegem en
Frans van der Heide werden door
Feyenoord mgelijfd, Lazar Radovic,
een klassespeler, gaf de voorkeur
aan PSV en de wat minder bekende
Wim Reijers tekende een contract
bij MVV. Met de hele transactie was
voor Feyenoord 350.000 a 400.000
gulden gemoeid. Het transferbedrag
van Van Hanegem zou 170.000
gulden zijn geweest en dat van Eddy
Treijtel 130.000.
•r
- Rob Jacobs juicht op het Kasteel, Wim
van Hanegem is blij -
Ontstemd
Reglementair lag destijds vast dat
de speler van allebei de clubs 2 1/2
procent van de vergoedingssom
zou ontvangen. Dat gold voor Van
Hanegem en Treijtel, maar Frans van
der Heide kan zich niet herinneren
dat hij ooit een cent aan de transfer
heeft verdiend, afgezien dan via het
hogere salaris.
"Ome Piet zelf zal daar wel goed
wijzer van geworden zijn", veronder
stelt hij. Eddy Treijtel, die voorbe
stemd was Eddy Pieters Graafland
bij Feyenoord op te volgen, ging er
wat salaris betreft een flink stuk op
vooruit. Hij sprong van 20.000 naar
ruim 30.000. gulden.
In een interview dat ik in december
1969 met Van Hanegem had - kort
na de overwinning op AC Milan
- onthulde hij dat hij bij Feyenoord
slechts 25.000 gulden verdiende. Om
van zijn ontstemming blijk te geven,
voegde hij er spottend aan toe dat de
"Italianen daar nog geen hoekschop
voor zouden nemen."
Humor
Die opmerking schoot Couwenberg
in het verkeerde keelgat. Hij nam de
journalist - ondergetekende dus
- kwalijk dat hij die woorden had
opgeschreven en gaf me te kennen
dat ik voorlopig maar beter niet in de
koffiekamer van het stadion moest
komen om daar op een bakkie leut te
worden getrakteerd.
Ja, ook voorzitters heeft Feyenoord
in alle soorten gehad. Couwenbergs
voorganger, de onvergetelijke Cor
Kieboom, ging voor de wedstrijd
in de koffiekamer, alle gasten - ook
de journalisten - langs om ze ter
verwelkoming de hand te drukken.
Kieboom was in de oorlog door een
granaatscherf een duim kwijtgeraakt.
Een cynisch verhaal uit die tijd wil
dat de spelers daar in een lollige
bui een grap over maakten. Toen
Kieboom zijn manschappen voor een
belangrijke wedstrijd succes kwam
wensen, riep Henk Schouten hem
bij het verlaten van de kleedkamer
toe: 'Meneer Kieboom zal u voor
ons duimen...' Willem van Hanegem
was ook altijd in voor zulke, ietwat
wrange, humor. Aan Ome Piet
Hoogenboom, die over een echt oog
en een glazen oog beschikte heeft
hij eens gevraagd of hij met hem een
gesprek onderdrie ogen mocht
hebben.
VU/
Het rijke Rotterdamse sportleven kent vele bekende en onbekende
foto's. Cees Zevenbergen plukt elke veertien dagen zo'n foto uit zijn
omvangrijke archief, waar u zich de tanden op kunt stukbijten. Twee
weken later onthult hij het raadsel en kunt u zien of u het bij het goede
eind had.
Oplossing foto 20 januari 2009
Wie kent ze niet, de grote namen uit de Rotterdamse bokssport: Bep van Klaveren, Herman van 't Hof, Luc van Dam en later Regilio Tuur. Vaak wordt
vergeten dat de Maasstad ook tientallen andere zeer goede boksers heeft voortgebracht. Een van hen zien we op deze foto in training in januari 1949. Het
is Theunis Brommer (1926), zijn voornaam heeft hij van zijn Friese grootvader, hier aan het begin van zijn profloopbaan. De bekende bokspromotor Theo
Huizenaar schreef in zijn boek 'De Waarheid over de Bokssport' over Brommer: "Hij was een sterke eerlijke kerel, erg leergierig en is dan ook uitstekend
gaan boksen. Heeft vele wedstrijden in binnen- en buitenland gewonnen en is profweltergewichtkampioen van Nederland geweest. Door de rivaliteit
die bestond tussen hem en Frits van Kempen (die ook bij mij was) is hij een paar maanden bij mij vandaan gegaan. Maar dit kon hij niet uithouden en
hij was weer spoedig onder mijn leiding terug, waarna weer vele overwinningen
volgden. Door zijn leergierigheid is hij een uitstekend boksinstructeur geworden,
die door zijn leerlingen zeer geprezen wordt!" De profloopbaan van Brommer
begon in februari 1949 met een gevecht tegen de Belg Jean Bechard en eindigde
in november 1958 in Oslo (tegenstander Osmo Laaksonen). Beroemd geworden
zijn de gevechten om het Nederlands kampioenschap tegen stadsgenoot Fnts van Kempen. Beide boksers waren in december
2008 nog aanwezig op een reünie van Rotterdamse profboksers. Ton Kuster meldt daarover: "Zij zijn nu 82 jaar oud, in de periode
1954-1956 boksten zij vijf keer voor uitverkochte zalen om de Nederlandse titel in het weltergewicht. Op de affiches werden hun
gevechten aangekondigd als 'de titanenstrijd'. Vier maal trok Frits van Kempen - met zijn ijzersterke linkse hoek - aan het langste
eind. Theun Brommer won de titel op 31 mei 1954."
Nieuwe foto
Jonge voetballers die in 1957 aandachtig luisteren naar hun trainer bij een bekende Rotterdamse club.
Wie is de trainer en wie zijn deze jongens?
i
f