Tip Jaap Barendregt was niet juist, wel waardevol miïL i Uit het rijke Rotterdamse sportleven De Oud Rotterdammer - - Krant voor de 50-plusser Dinsdag 3 februari 2009 pagina 9 Voorjaar 1968 fluisterde Jaap Barendregt, de legendarische terreinknecht, me tijdens een training van Feyenoord in het oor dat 'ze' naar Spanje waren afgereisd om aanvaller Amancio van Real Ma* drid te kopen. Met 'ze' bedoelde hij voorzitter Guus Couwenberg en manager Guus Brox. - Het team van Xerxes/DHC dat na het seizoen '67/68 uiteen viel. Staand: (vlnr) Alexander Joncic, John Spinhoven, Hans Dorjee, Wim Tetteroo, Ab Fafié. Zittend: (vlnr) Wim van Hanegem, Lazar Radovic, Rob Jacobs. Wim Kleinjan, Ko Lissenberg. Eddy Treijtel - Mijn eerste reactie was: "Ome Jaap, dat kan niet waar zijn. Zulke spelers zijn voor Feyenoord onbetaalbaar." Amancio behoorde in die jaren tot de topspelers van de Koninklijke en speelde meer dan veertig keer voor de nationale ploeg van Spanje. Zijn bijnaam was El Brujo, de heks. De goed bedoelde tip van Baren dregt liet me niet los en plots flitste het door mijn hoofd, dat Bob Janse me een dag eerder had verteld, dat Piet Hoogenboom, hoofdsponsor - Jaap Barendregt - (Volkswagen) van Xerxes, met va kantie was in het Spaanse Alicante. Er gingen m die periode geruchten dat Ome Piet, zoals zijn spelers hem noemden, zijn handen wilde aftrek ken van Xerxes/DHC en dus was de combinatie gauw gelegd. Primeur Couwenberg en Brox waren naar Spanje om de beste spelers te kopen: Wim van Hanegem, Eddy Treytel, de Joegoslaaf Lazar Radovic. Als ik die veronderstelling kon waar maken zou dat groot nieuws zijn, een mooie primeur voor Het (Rotter- damsch) Parool, de krant waarvoor ik toen werkte. Een speurtocht langs diverse reisbureaus bevestigde mijn vermoedens. Couwenberg en Brox hadden een retourtje Alicante geboekt. Er was toen weinig lef voor nodig de gok te wagen. Feyenoord wilde de beste spelers van Xerxes DHC overnemen. Ik zette het nieuws in de krant en ging nog dezelfde avond naar het stadion om het Fey- enoordduo bij hun terugkeer op te vangen en nadere bijzonderheden te krijgen. Toen de altijd wat grimmige Cou wenberg me zag staan, reageerde hij nijdig met de opmerking: "Wat heb je nou voor onzin geschreven", maar de knipoog van de altijd vriendelijke Guus Brox stelde me gerust. Eddy Treijtel, Wim van Hanegem en Frans van der Heide werden door Feyenoord mgelijfd, Lazar Radovic, een klassespeler, gaf de voorkeur aan PSV en de wat minder bekende Wim Reijers tekende een contract bij MVV. Met de hele transactie was voor Feyenoord 350.000 a 400.000 gulden gemoeid. Het transferbedrag van Van Hanegem zou 170.000 gulden zijn geweest en dat van Eddy Treijtel 130.000. •r - Rob Jacobs juicht op het Kasteel, Wim van Hanegem is blij - Ontstemd Reglementair lag destijds vast dat de speler van allebei de clubs 2 1/2 procent van de vergoedingssom zou ontvangen. Dat gold voor Van Hanegem en Treijtel, maar Frans van der Heide kan zich niet herinneren dat hij ooit een cent aan de transfer heeft verdiend, afgezien dan via het hogere salaris. "Ome Piet zelf zal daar wel goed wijzer van geworden zijn", veronder stelt hij. Eddy Treijtel, die voorbe stemd was Eddy Pieters Graafland bij Feyenoord op te volgen, ging er wat salaris betreft een flink stuk op vooruit. Hij sprong van 20.000 naar ruim 30.000. gulden. In een interview dat ik in december 1969 met Van Hanegem had - kort na de overwinning op AC Milan - onthulde hij dat hij bij Feyenoord slechts 25.000 gulden verdiende. Om van zijn ontstemming blijk te geven, voegde hij er spottend aan toe dat de "Italianen daar nog geen hoekschop voor zouden nemen." Humor Die opmerking schoot Couwenberg in het verkeerde keelgat. Hij nam de journalist - ondergetekende dus - kwalijk dat hij die woorden had opgeschreven en gaf me te kennen dat ik voorlopig maar beter niet in de koffiekamer van het stadion moest komen om daar op een bakkie leut te worden getrakteerd. Ja, ook voorzitters heeft Feyenoord in alle soorten gehad. Couwenbergs voorganger, de onvergetelijke Cor Kieboom, ging voor de wedstrijd in de koffiekamer, alle gasten - ook de journalisten - langs om ze ter verwelkoming de hand te drukken. Kieboom was in de oorlog door een granaatscherf een duim kwijtgeraakt. Een cynisch verhaal uit die tijd wil dat de spelers daar in een lollige bui een grap over maakten. Toen Kieboom zijn manschappen voor een belangrijke wedstrijd succes kwam wensen, riep Henk Schouten hem bij het verlaten van de kleedkamer toe: 'Meneer Kieboom zal u voor ons duimen...' Willem van Hanegem was ook altijd in voor zulke, ietwat wrange, humor. Aan Ome Piet Hoogenboom, die over een echt oog en een glazen oog beschikte heeft hij eens gevraagd of hij met hem een gesprek onderdrie ogen mocht hebben. VU/ Het rijke Rotterdamse sportleven kent vele bekende en onbekende foto's. Cees Zevenbergen plukt elke veertien dagen zo'n foto uit zijn omvangrijke archief, waar u zich de tanden op kunt stukbijten. Twee weken later onthult hij het raadsel en kunt u zien of u het bij het goede eind had. Oplossing foto 20 januari 2009 Wie kent ze niet, de grote namen uit de Rotterdamse bokssport: Bep van Klaveren, Herman van 't Hof, Luc van Dam en later Regilio Tuur. Vaak wordt vergeten dat de Maasstad ook tientallen andere zeer goede boksers heeft voortgebracht. Een van hen zien we op deze foto in training in januari 1949. Het is Theunis Brommer (1926), zijn voornaam heeft hij van zijn Friese grootvader, hier aan het begin van zijn profloopbaan. De bekende bokspromotor Theo Huizenaar schreef in zijn boek 'De Waarheid over de Bokssport' over Brommer: "Hij was een sterke eerlijke kerel, erg leergierig en is dan ook uitstekend gaan boksen. Heeft vele wedstrijden in binnen- en buitenland gewonnen en is profweltergewichtkampioen van Nederland geweest. Door de rivaliteit die bestond tussen hem en Frits van Kempen (die ook bij mij was) is hij een paar maanden bij mij vandaan gegaan. Maar dit kon hij niet uithouden en hij was weer spoedig onder mijn leiding terug, waarna weer vele overwinningen volgden. Door zijn leergierigheid is hij een uitstekend boksinstructeur geworden, die door zijn leerlingen zeer geprezen wordt!" De profloopbaan van Brommer begon in februari 1949 met een gevecht tegen de Belg Jean Bechard en eindigde in november 1958 in Oslo (tegenstander Osmo Laaksonen). Beroemd geworden zijn de gevechten om het Nederlands kampioenschap tegen stadsgenoot Fnts van Kempen. Beide boksers waren in december 2008 nog aanwezig op een reünie van Rotterdamse profboksers. Ton Kuster meldt daarover: "Zij zijn nu 82 jaar oud, in de periode 1954-1956 boksten zij vijf keer voor uitverkochte zalen om de Nederlandse titel in het weltergewicht. Op de affiches werden hun gevechten aangekondigd als 'de titanenstrijd'. Vier maal trok Frits van Kempen - met zijn ijzersterke linkse hoek - aan het langste eind. Theun Brommer won de titel op 31 mei 1954." Nieuwe foto Jonge voetballers die in 1957 aandachtig luisteren naar hun trainer bij een bekende Rotterdamse club. Wie is de trainer en wie zijn deze jongens? i f

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 2009 | | pagina 5