De Oud Rotterdammer - - Krant voor de 50-plusser Dinsdag 3 februari 2009 pagina 25 Politieschool Wellicht zijn er kinderen of kleinkinderen die hun vader of opa op bijgaande foto's herkennen. De grote groep is de eindexamenklas 1949 van de politieschool Rotterdam. De andere van de bezetting voor de politiepost op de Floriade eveneens in Rotterdam. Op de eerste rij op de hoeken de heren Kalma en Fonckert. Was een leuke tijd in het Park met heel wat nieuwe ervaringen. ThcoArntz thp.amtz@tiscali.nl The Driftin' Fellows In de 'De Oud-Rotterdammer' heb ik elke rubriek van 'Beat aan de Maas' doorgespit, in de hoop die éne naam tegen te komen. In de krant van 9 de cember 2008, jaargang 4, nr. 25, gebeurt dat. 'Beat aan de Maas' gaat deze keer over The Driftin' Fellows. Ik bekijk de foto en herken hem meteen. Hij IS het. Hij, die lange Hans van Houwelingen. Sologitanst De mbriek 'In het spionnetje' heeft eveneens mijn onverdeelde aandacht, want ik heb in dezelfde buurt (Delfsha- ven/Bospolder) gewoond als Aad van der Struijs. Wat blijkt? Aads' vader had in zijn slagerij een snijmachine van 'Van Berkel'. Nu kan men zich afvragen wat die 'The Driftin' Fellows' en 'Van Berkel' met elkaar hebben, Het antwoord is NIETS! Echter, wanneer (meer: als) Hans van Houwelingen dit leest, zal zijn belangstelling gewekt zijn Denk ik tenminste. Hans en ik hebben tegelijkertijd korte tijd bij 'Van Berkel(s Patent)' aan de Keileweg gewerkt (of hij liep stage). In hetzelfde fabnekskantooitje. Hij, de techneut, boven bij de 'bazen', ik, de pennenlikker, beneden als assistent- detailplanner. We waren in 1964 even oud (zijn dat, klaarblijkelijk en gelukkig, nu nog) en 'vonden' elkaar. Hans was wat serieuzer dan ik, maar hij was (en naar ik hoop: is nog steeds) een vriendelijke, goedlachse bink(man). We maakten plezier met en om elkaar en kwamen over muziek te praten. We bleken allebei de muziek van de Shadows te kunnen waarderen en waren daar ten opzichte van elkaar eerlijk verbaasd over. Hij vond mij meer een 'Elvis'figuur, ik had hem meer in het 'serieuze' genre geplaatst. Die 'lange' -ik was maar 1,66 en hij was toen al 'minstens' 1,90- beweerde dat hij gitaar speelde en met een band optrad. Had ik nooit achter hem ge zocht, want, zoals al opgemerkt: hij was een weliswaar goedlachse, maar toch serieuze techneut. Op een keer, waardoor dat kwam weet ik met meer. bracht ik Hans na een dag 'Van Berkel' achterop op mijn witte Puch naar huis. "Ik wil die 'Hank Marvin'-gitaar van jou wel eens zien", zei ik toen hij afstapte. "Kom maar mee", zei Hans. Van het een kwam het ander en in zijn kamertje tokkelde/speelde hij een num mer van 'The Shadows'. Live. Voor mij alleen. In dat kamertje van hem. En dat deed hij toch zó fantastisch goed In 1966 mocht ik helpen het vaderland te verdedigen. De heb Hans nooit meer gezien, maar héél vaak aan hem ge dacht. Waardoor/Waarom blijft iemand die ik maar héél kort 'gekend' heb in mijn herinnering? Komt dat misschien door die solovoorstelling? Of door zijn goedlachsheid? Of Ik heb GEEN behoefte aan een reünie of herkennismaking. Bij De Oud-Rotter dammer mijmer ik voor/in mezelf, maar deze herinnering wilde ik wel even 'kwijt'. Door de laatste regels van deze 'Beat aan de Maas', die over vervaging, neem ik aan dat Hans begrijpt waarom ik GEEN 'reünie', zelfs geen contact wil. We kénden elkaar niet. We hadden met elkaar te maken Sinds de rubriek 'Beat aan de Maas' in de krant verschijnt ben ik op zoek geweest naar die éne naam en heb hem gevonden, compleet met foto. Dank u wel. P.J. Scholten - Rigel 5 3297 VH Puttershoek Geachte redactie, Reeds enige jaren zijn wij, Anieta Jaap van der Klooster, woonachtig in het mooie Spanje, aan de Costa Ma- resme. Deze niet zo bekende Costa ligt 25 km ten noordoosten van Barcelona en biedt een uitstekend woonklimaat. Wij voelen ons hier dan ook zeer thuis. Echter, geboren en getogen Rotterdam mers, tekent zich ook hier afRotter dammer ben je en blijf je. Elk nieuwtje over Rotterdam wordt eerst bekeken alvorens naar de rest van het nieuws te gaan. Via mijn toenmalige secretaresse (zij heeft het abonnement via ons bedrijf geregeld) bereikt ons met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk De Oud-Rot- terdammer. Welk een genoegen... Alle plekjes waaraan de Rotterdammer zijn eigen herinneringen heeft, en dus ook wij, gaan we in gedachten terug naar die prachtstad als we de krant opslaan. Wij willen u vanuit Cabrils (BCN) feliciteren met dit fraai stuk werk. De foto's, Gerard Cox (vaak ouderwets op dreefen de stukjes doen ons plezier. Wij hopen van ganser harte dat De Oud- Rotterdammer net zo oud mag worden als de stad... Anieta Jaap van der Klooster Vuurbal Hyacinthstraat Dit is géén 1 aprilmop, maar waar ge beurd. In de nacht van 1 april 1951, om circa 02.00 uur, kwam een vuurbal door de Hyacinthstraat en vernielde heel veel ruiten. Onder meer bij slager Van der Meij. kruidenierszaak Jo. Hoek en ook bij ons. Destijds woonde ik in de Hya cinthstraat op 24b, De stoepranden van de Primulastraat werden vernield. Ook de radioantennes werkten niet meer. De vuurbal kwam ketsend via de muren van de Lange Hilleweg terug in de singel. Bij navraag is gebleken dat meerdere personen hierv an op de hoogte waren. In de media is daar echter mijn inziens geen informatie over bekend. Graag zou ik bevestiging of andere mededelingen ontvangen van personen, die dit feit ook mee hebben gemaakt. Annie Wigman-van der Bijl Tibullushof 61 3076 XN Rotterdam ruwiro@bigfoot.com Heerlijk verhaal Wat heerlijk om het verhaal van Fred Wallast te lezen over mijn geboor- tebuurt, toegespitst op de ijspret. Ik ben van 1940 en we woonden in de Ridderspoorstraat. Dat is in 1941 veranderd in Azaleastraat, omdat bij de inlijving bij Rotterdam bleek dat er in zuid al een straat van die naam was. Mijn hele jeugd heb ik doorgebracht in de zo voortreffelijk geschetste sfeer. Aanvulling op het verhaal is misschien overbodig, maar toch wil ik wat over die plassen toevoegen. Wij bonden onze schaatsen zelden onder op het water langs de Ringdijk (was dat de Schiebroekse Smgel?) en al helemaal met meer toen een vriendje (Rob van Herk) daar z'n dijbeen brak door in een scheur vast te komen zitten. Wij liepen eerst naar de Klokplas om daar te beginnen met schaatsen. De Klokplas heette naar de familie Klok, die een haventje had (jachthaven is wel een erg grote naam) waar je ook kano's en roeiboten kon huren. De Klokkers konden trouwens fantastisch zwieren; je weet wel, afzetten, boog naar rechts en dan weer naar links. Wat een stijl! Schaatsend draaide je om het landje van Voets, langs het Schapeneiland en dan de Stormplas op. Rechts kon je naar de Lommerrijkpias waar het inderdaad altijd gezellig was. De polkebrok- kensmaak raakt me nog, terwijl ik die dingen al in geen jaren meer heb geproefd. Bleef je op de Stormplas dan kon je rechtdoor via de Roompot rechtsaf naar de Hoogstraat en vervol gens linksaf de Plaswijckplas op. Daar staat nog altijd de toren waarop de politie de beroemde rode vlag hees ten teken dat het ijs gevaarlijk was. Tuurlijk! Voor ons betekende het dat er ijs lag en wij maakten zelf wel uit of het gevaarlijk was. Stom, maar gelukkig is er behalve natte kleding, nooit iets voorgevallen. Langs de Plaswijcktoren kwam je via allerlei singels bij een hele lage brug aan het eind van de Straatweg. Wie daar nooit z'n hoofd heeft gestoten, heeft er ook niet geschaatst. Op de Voorpias reed je om het Hoef ijzereiland heen om vervolgens met de wind in je rug keihard naar de Prins Bemhardkade te schaatsen. Dan moest je wel over de ribbels in het ijs, want een of ander sleepbootje moest en zou altijd wel het ijs kapot maken over de volle breedte van de Voorpias. Ach ja, die plassen. Mijn vrouw (Bep den Hoed) woonde ook in de Azale astraat (niet alles watje ver haalt....en met haar ouders zat ze de hele zomer in een huis(je) op een van de eilandjes Ik heb wat afgeroeid in de verkeringsjaren en dat die winter van 1962-63 koud was, weten we als geen ander. We zijn nu bijna 46 jaar getrouwd, maar altijd zal dit gebied bovenaan staan in onze herinneringen. Hans en Bep Schreutelkamp Ouderkerk a/d IJssel. Nieuw Zeeland Sinds 1958 woon ik m Nieuw Zeeland. In het weekeinde ontving ik van een vriend (ook oud-Rotterdammer) enkele uitgaven van de DOR. Een nieuwe wereld ging voor mij open. Dc heb ze, figuurlijk dan, verslonden. Na er drie van gelezen te hebben, heb ik me direct geabonneerd op dit ontzettend leuke blad. Ik heb zoveel vragen, maar zal daar maar even mee wachten, want anders krijgt u direct al genoeg van mij voordat ik goed en wel de eerste uitgave in mijn bus heb. Dus alles wat ik nu wil zeggen is dat ik uitkijk naar heel veel nostalgie en interessante artikelen over mijn geboortestad. Mijn dank aan u allen voor deze krant. Met vriendelijke groet uit een zomers Christchurch aan de andere kant van deze aardkloot. Yoka Saris (vroeger dus Joke, maar die naam werd meer als een grapje opgevat in dit Engelstalige land) Haringkar Rijnhaven Over oud-Rotterdam gesproken, deze haringkarfoto is van ongeveer 1920. Het zijn mijn grootouders van moeders zijde (J. C. van der Velden) en het jongetje enn is mijn oom Piet, toen ongeveer zeven jaar. Later heb ik er zelf ook nog in geholpen. Dat moet m 1932 geweest zijn; ik ben van 1927. De haringkar stond op de Rijnha ven tegenover de Korte Hillestraat. Hij heeft daar gestaan tot enige jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog is hij overgegaan in andere handen. Piet van den Brand Spijkenisse

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 2009 | | pagina 13