Colosseum was
heerlijk filmtheater voor jong en oud
De Oud Rotterdammer - - Krant voor de 50-plusser Dinsdag 3 februari 2009 pagina 13
- Personeel van Colosseum m de jaren vijftig in de foyer onder de filmzaal Rechts caissière
Lente Schoonewil-Nijman en naast haar (met en zonder bezem) Riet en Annie Pols. De namen
van de twee dames links zijn met bekend Foto Hennie Schoonewil -
De entree voor Colosseum was
voor de goedkoopste rangen, stalles
of parterre, vier keer zo duur als
in de speeltuin. De prijs voor een
plaatsbewijs liep op tot tachtig cent
voor het balkon en nog eens dertig
cent extra als je vorstelijk van de
film wilde genieten op frontloge.
Dan zat je niet op een houten bank,
zoals bij de speeltuin, maar in een
comfortabele stoel met bekleding.
De lagere rangen hadden een bruine
bekleding, terwijl de duurdere waren
uitgevoerd in groen, gecombineerd
met zilvergelakt hout.
Het initiatief voor het theater werd
in 1926 genomen door Carel van
Zwanenburg, die eigenaar was van
het theater Luxor. De architecten
W.Th.H. ten Bosch en H. Ie Grand
lieten van hun tekentafel een ontwerp
geboren worden voor een indrukwek
kend complex met woningen, win
kels, theater en een café. In dit eerste
plan waren twee zalen voorzien: een
voor twaalfhonderd bezoekers en de
andere met een afmeting van 132
vierkante meter.
Vanwege de te hoge bouw- en
investeringskosten behoefde dit plan
- In augustus 1942 in de rij bij het Colosseum theater. De zijstraat is de Groningerstraat met op de hoek café De Zon,
later 6.S. van Dijk Foto verzameling Herman Romer -
Als joch van een jaar of vijf ontdekte ik de Beijerlandselaan. Al
die winkels rij aan rij vond ik prachtig en bovenal de fotokasten
van het Colosseum filmtheater aan de Beijerlandselaan 80. Deze
bevonden zich aan weerszijden van de entree, die afsluitbaar
was met een schaarbek. De foto's van filmscènes en de affiches
van films die werden verwacht, bekeek ik met interesse. Een
maal tiener trokken vooral foto's van actrices die pikant waren
gekleed mijn aandacht. Helemaal tot de verbeelding sprak wat
niet zichtbaar was achter het soms afgeplakte deel van een foto.
De censuur was streng, evenals de leeftijdgrens voor de films:
alle leeftijden, 14 en 18 jaar.
aanpassing door architect P. Dick,
die aansluitend ook het interieur
ontwierp. De eivormige zaal kreeg
hierdoor 'slechts' 1034 plaatsen en
een iets kleiner toneel. Twee gang
paden verdeelden de rijen stoelen in
drie vakken, terwijl de balkonrand
en de betimmeringen van de loges
waren uitgevoerd in mahonie. De
verlichtingsomamenten waren gele
verd door Sabino uit Parijs, terwijl
de binnenhuisarchitect als bedekking
voor de vloer en trappen had gekozen
voor smyrnatapijten en lopers. Als
technische nieuwigheid bezat het the
ater een installatie, die met stoom de
koude lucht verwarmde, die bij het
optrekken van de enorme podium
gordijnen de zaal instroomde.
zou blijken, de zaal een uitstekende
akoestiek bezorgde.
Van Willigen was bioscoopman in
hart en nieren. In zijn theater beleef
den alle grote films een reprise, zoals
'King Kong', 'I'm not an Angel' en
'Zwei herzen in Dreivierteltakt'.
Niet alleen op de eigen gevel maakte
Van Willigen reclame voor zijn
programma's, ook maakte hij gebruik
van een ponywagen met daarop
een reclamebord van 5.60 bij 2.80
meter. Voorts liet hij steltlopers en
Kil en koud
Van Zwanenburg heefi weinig plezier
beleefd van zijn geesteskind. Enige
jaren na de met tamtam verrichtte
opening, verwisselde hij het tijdelijke
voor het eeuwige. Zijn weduwe zette
het bedrijf voort, maar zag er daarna
geen heil meer in. In augustus 1933
deed ze het Colosseum over aan C.
van Willi-'gen van de exploitatie
maatschappij N.V. Lichtspel Maas.
Vobgens de nieuwe eigenaar, die
boven het theater ging wonen, had
het theater een kil en koud interi
eur. Van Willigen sloot de deuren
enige tijd voor het uitvoeren van een
ingrijpende verbouwing.
De verlichting werd vervangen
door het toen zeer moderne neon,
dat ook rijkelijk werd aangebracht
op de buitengevel. Het plafond en
een gedeelte van de wanden kregen
een nieuwe bekleding die, naar later
- De ruime entree van Colosseum met aan weerszijden een grote fotokast en daarboven een
fraaie aankondiging van de film die wordt vertoond Foto verzameling Rein Wolters -
Ronduit schitterend vond ik de
wekelijks wisselende buitenreclame
over de volle breedte boven de luifel
van het toegangsportiek. Het was
een geschilderde persiflage van een
scène uit de film, die in die week op
het witte doek werd geprojecteerd. Ik
vond het ware kunstwerken.
Het duurde nog een poos voordat ik
op zondagmiddag mijn eerste film
mocht gaan zien. Het was er een van
Stan Laurel en Oliver Hardy. Met
enkele rolprenten van het komische
duo had ik eerder al kennisgemaakt
in de clubhuiszaal van speeltuinver
eniging Afrikaanderplein. Voor tien
cent kon je er twee uur je helden
aanmoedigen bij de beelden op de
witgekalkte muur.
verklede personen het winkelend
publiek attent maken op zijn films.
In het weekeinde waren de voorstel
lingen doorgaans tot op de laatste
stoel uitverkocht. Daarnaast bracht
het Colosseum theatervoorstellingen
met sterren als Lou Bandy, Heintje
Davids en ook een toen nog héél
jonge Toon Hermans. Op de uren
dat er geen voorstellingen waren,
werd de zaal verhuurd aan allerlei
gezelschappen.
Rein Wolters
Compleet
Mijn eerste bezoek aan het even voor
Kerstmis 1929 geopende theater
maakte me stil. Het prachtige Art
Déco interieur en het enorme toneel
met alle voorzieningen, kwamen
indrukwekkend op me over. En ook
het pijporgel, waarvan de speeltafel
op een lift naar boven kwam en het
hoger gelegen enorme halfronde
balkon.
Onder de filmzaal bevond zich een
foyer met kleedkamers. Kortom: het
was een compleet theater en dé trots
van Rotterdam-Zuid. Het kon de ver
gelijking met theaters op de Rechter
Maasoever glansrijk doorstaan.
