De Laantjes onder water
'i iP Door de lens van Hartog
De Oud Rotterdammer - - Krant voor de 50-plusser
Dinsdag 3 februari 2009
pagina 11
- Varkenoordsekade met uitzicht op de trambaan en de fabrieken
van Van de Lugt en Piet Smit De boot in de tuin is van Janus
Blom, ex-locoburgemeester van Zwarlewaal, evenals de Moms
Minor Waar de motor en fiets voor de deur staat, was onze
woning -
- Herinnert iemand zich deze rage nog; 'hoela
hoep hoela hoep'zong je erbij. Gemaakt op
de Varkenoordsekade in 1956 -
-De achterkant van het 1e Laantje, gefoto
grafeerd vanaf ons huis op 9 februari. Zo
lagen de plaatsjes van het 1e en 2e Laantje
erbij. De huizen aan het eind zijn van de
Slaghekstraat -
- Het 1e Laantje met op de hoek ons huis. met aanbouw voor de
doka, enkele dagen na de watersnoodramp op 1 februan 1953 -
jtëEp Uit het rijke negatievenarchief van stadsfotograaf Henk Hartog (31)
Als Hendrik Hertog werd hij in 1939 ingeschreven bij de burgerlijke stand van Rotterdam en uitgeschreven na zijn te vroege overlijden in 2002.
Henk was een Me peer en bovenal een zéér gewaardeerd stadsfotograaf. lijn duizenden negatieven zijn toevertrouwd aan uitgever Amoud
Voet in Capelle aan den Ussel. Volgend jaar verschijnt een boek met bijzondere en treffende foto's, die Henk Hartog overat in Rotterdam schoot
Janine Nini Bezemer, Watermolen 16 in Tholen, stuurde De Oud-Rot
terdammer een prachtige serie foto's met beelden van de Laantjes
op Zuid in de dagen rond de watersnoodramp in 1953 en de jaren
daarna. De foto's zijn gemaakt door haar stiefvader, fotograaf Hu-
bers. Zelf schreef Janine onderstaand verhaal over haar belevenis
sen in die vreselijke februarinacht.
Tot de markantste en vooral bijzondere gebou
wen van Rotterdam mag zeker De Scheepsbrug
gerekend worden. Het Rotterdams Jongenskoor
heeft al 27 jaar club- en repetitieruimte in de
voormalige brug van de afgedankte Esso-tanker
Port Jerome. Op het Stationsplein sloeg wethou
der Hans Mentink op 19 november 1981 boven
de Weenatunnel de eerste paal voor de fundering.
Burgemeester André van der Louw opende het
opvallende pand op 15 oktober 1982, tot grote
vreugde van Freek Velders en zijn knullen.
Zonder de inspanning van de op 17 februan 1992
overleden oprichter en oud-directeur/dirigent
had De Scheepsbrug nooit een plek in Rotter
dam gekregen. Voor zijn bijzondere verdiensten
onderscheidde prins Bernard Velders op 27 juni
1986 in Amsterdam met de Zilveren Anjer.
Met veel ups en ook vervelende downs maakte
het wereldwijd bekende koor voor jongens van
5 tot 23 jaar er gebruik van tot het moment dat
burgemeester Ivo Opstelten én Sinterklaas op 7
december 1999 de ontmanteling in gang zetten.
Vanwege reconstructie van het Stationsplein, die
nu in volle gang is, moest het verdwijnen. Aan
de Boompjes/Leuvehaven was een nieuwe plek
gevonden, zéér tegen de wens van de bewoners
vereniging Boompjes. Het verzet tegen de ver
huizing mocht niet baten, want op 11 december
2000 sloeg wethouder Hans Kombrink de eerste
funderingspaal voor de herbouw. Leerlingen
van de bedrijfsschool van de scheepswerf IHC
Caland restaureerden De Scheepsbrug alvorens
burgemeester Ivo Opstelten die op 29 juni 2001
op de nieuwe locatie verankerde. Aansluitend
doopte Mr. Pieter van Vollenhoven op 8 septem
ber De Scheepsbrug.
Het jongenskoor werd 2 januari 1957 in Kralin
gen opgericht na een geslaagde kerstzang in een
clubhuis. Het groeide uit tot één van 's werelds
grootste jongenskoren, dat concertreizen over de
aardbol maakte naar tal van grote steden.
- Vanaf het 1e Laantje kijk je op de huizen van de Varkenoordse
kade en de onderwoningen daarvan, die uitkwamen op de Var-
kenoordseweg. De patatkraam aan het eind van de Varkenoordse
kade met op de achtergrond de remise. Nu staat er een flat aan de
linkerzijde waar toen de kruidenleren waterstokerij van de familie
Soldaat was, op de hoek van de Beverstraat -
- Eind Varkenoordsekade. De lagergelegen huizen zijn van de
Varkenoordseweg, ter hoogte van garage Vredestejn. De panden
met OMO-reclame en Miss Blanche zijn van de Varkenoordse
kade. Tegenwoordig staat daar de beroemde moskee -
De watersnood
We werden die nacht gewekt door de
herrie van een bel met klepel en het
gebons aan de voordeur. Wij woonden
in het eerste huisje op de Laantjes, met
een aanbouw aan het huis waarin de
donkere kamer was. Bijgaande foto's
zijn van enkele dagen na de ramp, toen
het water ging zakken. Het had 1 meter
10 hoog gestaan. Mijn stiefvader wilde
2 februari nog wat van zijn fotoap
paratuur redden. Samen met mijn opa
roeide hij in een zinken teil naar zijn
doka, maar de teil sloeg om door de
nog woedende storm.
Ik vergeet die nacht nooit meer; het
snel stromende water dat vanaf het
Sluissie de hol afkwam, het gegil
van moeders die hun kinderen kwijt
waren en de huilende kinderen die
hun ouders kwijt waren. Wij konden
bij opa en oma Nouwen terecht op de
Varkenoordsekade. Ik werd in de bed
stee gelegd, samen met een vier weken
oude baby, Jannie Verveer. Anderen
werden opgevangen in de Beverstraat
en de hoger gelegen panden op de Var
kenoordseweg. Het water kwam op de
Varkenoordsekade tot boven het trapje
voor de deur en met angst en beven
wachtten wij af of het nog verder zou
stijgen. Gelukkig was het hoogste punt
bereikt en na lang waken en zorgen,
kon er nog even aan slapen gedacht
worden.
Als het nu stormt met orkaankracht
komen die angstige herinneringen aan
die nacht nog altijd weer boven.
De Scheepsbrug
- Hetzelfde 2e Laantje, maar al het water is bijna weg en iedereen
komt weer naar buiten. Mevrouw De Snoo met twee van haar zes
kinderen. De man in het midden was een soort kluizenaar en om
dat hij altijd hard liep, noemden wij hem Zatopec. De vrouw tegen
de regenpijp leunend was de vrouw van de orgel(man)draaier.
Nooit geweten hoe deze mensen echt heetten -
- Het 2e Laantje, enkele dagen na de watersnood. Veel kijkers
vanaf de Slaghekstraat en de Blokweg, maar de jeugd vermaakte
zich alweer aardig na een paar spannende nachten -
I dat wast
Ittelous wit'
