Gouden duo
steekt veel energie
in Leger des Hens
Creëer uw eigen vlag van Schouwen-Duiveland
„Als ik niet bij de bel
kan dan is het tik-tik
op demiten."
O Ontwerp en stuur in!
8 2 3 JANUARI 2 9
Dames Beije en Oosterling hebben bijzondere band met elkaar
ZIER1KZEE - Het zijn twee
vrijwilligers van het Leger des
Heils van onschatbare waarde, de
dames G. Beije-Hillebrand en Adrie
Oosterling. Maar samen vormen het
tweetal ook een bijzonder stel. „Ik
zet ze wel eens buiten hoor", lacht
mevrouw Beije als ze naar Adrie
wijst. „Ze kan zo kletsen he." Maar
tijdens het interview lijken de rollen
omgekeerd. Mevrouw Beije kletst
honderduit en Adrie knikt overwe
gend instemmend en zorgt voor de
koffie.
Allebei wonen ze al jaren in Zierikzee,
maar zijn er geen beiden van geboren.
Mevrouw Beije (88 jaar) is geboren in
Nieuwerkerk en woont nu al weer zo'n
veertien jaar in de Veste in Zierikzee.
Adrie Oosterling („ik ben tweeënzes-
tigeneenhalfkomt van Renesse, maar
woont nu ook al weer 22 jaar in de stad.
Ze werkt op de Zuidhoek, maar zit in
haar vrije tijd heel veel bij mevrouw
Beije, die voor haar zorgt.
Adrie Oosterling is een bekende
verschijning in Zierikzee. Niet in de
laatste plaats door haar lengte: ze is 1
meter 37. Maar haar kleine postuur
weerhoudt haar er niet van om 'zo snel
het weer wat lichter is' met de Strijdkreet
van het Leger des Heils langs de deuren te
gaan. „Als ik niet bij de bel kan dan is het
tik-tik op de ruiten. De meeste mensen
doen wel open, maar soms niet. Soms
vloeken ze ook wel eens", vertelt ze.
„Oh, ze vloeken zelfs tegen de kapitein",
vult mevrouw Beije haar aan.
Adrie's broer trouwde met mevrouw
Beije's dochter. Daar begon het contact,
maar door de jaren heen is de band tussen
de twee vrouwen intenser geworden.
Ook het overlijden van mevrouw Beije's
echtgenoot - nu twintig jaar geleden -
heeft daartoe bijgedragen. Ze zorgt voor
Adrie, die de steun graag accepteert.
„Nee, ze moeten d'r niet willen bedon
deren hoor. Voor als ik er niet meer ben,
hebben we ook alles geregeld."
Samen 'werken' ze voor het Leger.
Mevrouw Beije haakt en breidt hele
dagen. „Ik heb toen mijn man ziek was
eens een tweepersoonssprei gehaakt in
zes weken tijd. Of dat snel is? Wat dacht
je?" Adrie is minder behendig, maar
heeft zich op het breien van poesjes en
beertjes gestort.Niets anders, dit kan ze
goed en daar steekt ze ziel en zaligheid
in. Tijdens de jaarlijkse toeristendagen
worden ze verkocht aan het winkelend
publiek in Zierikzee en dat gaat zo goed,
dat het Leger zelfs het katoen levert.
„Het Leger heeft niet veel geld hoor.
Dat hoorden we van het weekend ook
nog. Maar ik ga niet al die katoen zelf
betalen", legt mevrouw Beije uit. De
verkoop van de producten laat ze ook
graag aan Adrie en de anderen over.
„Nee, dat doe ik niet meer." Mevrouw
Beije maakt met haar 88 jaar een enorm
vitale indruk, maar toch heeft ze het met
haar gezondheid ook wel voor d'r kiezen
gehad, „ik heb een hartaanval gehad.
Toen moesten ze meteen 1 -2-3-bellen.
De dokter zei later tegen me dat het een
wonder was dat ik nog leefde."
Het heeft haar opgewektheid niet
aangetast. Ze geniet op haar manier
van het leven. Al kreeg ze vier weken
geleden een enorme klap te verwerken
toen haar vriendin (ook 88 jaar) kwam
te overleden. „Oh daar heb ik het echt
slecht van gehad." De poppen, die ze
haar vriendin had gegeven zijn weer
terug en wachten in de slaapkamer op
een nieuwe bestemming.
Mevrouw Beije is namelijk een verwoed
verzamelaar van poppen geweest.
Zeker tweehonderd poppen heeft ze in
haar woning staan. Een ideale collectie
om voor te breien en te haken. Als er
kinderen op bezoek komen, kijken ze
hun ogen uit. „Ik ben altijd een poppen-
kind geweest, maar ja die had je vroeger
niet natuurlijk." Ze komt uit een gezin
met negen kinderen, waar ze een goede
jeugd heeft gehad. Met liefde praat ze
over die tijd.
Haar hele leven komt in haar huis voorbij
aan de hand van de vele familiefoto's.
Veel mensen, waaronder natuurlijk
haar man, zijn haar al ontvallen. Het is
de prijs, die je betaalt als jezelf een hoge
leeftijd bereikt. Ze is zich daar terdege
van bewust. Maar ze redt zich prima met
wat ondersteuning in de huishouding. „Ik
rijd ook nog auto hoor. Ik moest gekeurd
worden en dan moet je over zo'n witte
lijn lopen. Dat viel een beetje tegen",
vertelt ze terwijl ze het ietwat wagge
lend uitbeeldt. „Toen hebben ze met bij
m'n rug vastgehouden en geholpen. Ik
mocht weer rijden."
Zoals ze zorgt voor Adrie, doet ze dat
ook voor anderen. Ze zegt het van
haar moeder te hebben, die haar laatste
pakje boter nog weg gaf. Als iemand
kleren over heeft, dan staan er al snel
wat zakken in het halletje van De Veste.
„Mijn ogen zijn nog prima." Ze ziet
mensen, die krap bij kas zijn en die steekt
ze dan kleding toe. Zeker voor kinderen
loopt ze bij wijze van spreke hard. „Ik
zeg wel eens tegen Adrie dat ze een trui
aan heeft die haar niet staat. Geef aan
mij, zeg ik dan en dan weet ik wel weer
iemand met kinderen." Tja, Adrie is nou
eenmaal klein van stuk. „Adrie schenk
jij nog even koffie in voor die meneer?"
Mevrouw Beije kletst wel door; over
Adrie bijvoorbeeld. Die volgens haar zo
ontzettend kan kletsen.
ZIERIKZEE - Zeeuws-Vlaanderen
heeft deze maand haar eigen vlag
gepresenteerd. Vol trots werd het
symbool gepresenteerd tijdens de
nieuwjaarsreceptie. Commissaris
van de Koningin Karla Peijs was
er minder blij mee. Zij vindt dat de
Zeeuwse vlaggevoerdmoetworden.
Maar wat vinden de inwoners van
Schouwen-Duiveland van hun vlag.
Doe mee.
De vlag van Schouwen-Duiveland is
vastgesteld op 22 december 2005
door de gemeenteraad van Schouwen-
Duiveland. Het is een ontwerp van
J.F. van Heijningen. De vlag is geïn-
De vlag van Zeeland.
spireerd door het gemeentewapen
en gebaseerd op de wapens van de
voormalige eilanden Schouwen en
Duiveland. De elementen van de vlag
zijn ook opgenomen in het wapen van
Schouwen-Duiveland.
De vlag telt vier banen, waarvan de
middelste twee golvend, met de kleuren
geel, blauw, wit en zwart. Deze banen
hebben een onderlinge verhouding van
2:3:3:2. In de middelste banen staan een
elkaar toegewende meerman en meer
min, de hoogte hiervan is gelijk aan
de helft van de hoogte van de vlag. De
kleuren geel, zwart en wit refereren aan
het wapen van Duiveland, de golvende
De vlag van Schouwen-Duiveland.
banen en de meerman en meermin
aan dat van Schouwen.
Kortom, veel historie in de vlag van
het eiland. Maar de vraag is natuur
lijk of de vlag ook niet een knipoog
naar de kracht van de regio moet zijn
of misschien wel een doek met meer
emotie erop.
WereldRegio roept al haar lezers op
eens even na te denken over de vlag.
Kan het beter, moet het anders? U
kunt de lege vlag bij dit artikel naar
eer en geweten inkleuren. U mag
ook digitaal aan de slag met de vlag
en het resultaat mailen. U kunt uw
idee insturen tot vrijdag 7 februari.
Mailen kan naar redactie@wereld-
regio.nl en sturen kunt u ook naar
WereldRegio, Postbus 37 4300 AA
Zierikzee. Of afgeven natuurlijk aan
de Poststraat 41 in Zierikzee.
Bent u niet zo creatief, maar heeft u
wel een mening. Zet het op de mail
of op papier en laat het ons weten.
In de krant willen we alle bijdragen
presenteren.
Na discussie Zeeuws-Vlaanderen tijd voor nieuw symbool?
t
