TANTE POST
De Oud Rotterdammer -
- Krant voor de 50-plusser
Dinsdag 20 januari 2009
pagina 21
In verband mei de privacywetgeving wijsl De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee
tevens in het krantenarchief op het internet
IJssie piepen
De foto op de voorpagina van De
Oud-Rotterdammer van 6 januari komt
mij heel bekend voor. Ik heb namelijk
26 jaar gewoond in de straat rechts
op de foto, de Koraalstraat. Die boom
voor de straat is geplant in 1945 door
de Oranjevereniging Koraalstraat en is
bedoeld als bevnjdingsboom. Links op
de foto staan nog wat boerderijen, de
weg die daarlangs loopt was de Achter
weg en is in de oorlog veranderd in
Erasmussingel. Net als Fred Wallast,
de schrijver van het verhaal, hebben
wij vroeger ook veel geschaatst op die
singel. Voordal hel ijs dik genoeg was
om te schaatsen gingen we de eerste
dagen na wat vorst kijken of je zonder
een nat pak de overkant kon halen;
dit noemden we 'ijssie piepen'. Als
het ijs dik genoeg was, schaatsten wij
ook richting de Achlérplas. Erg span
nend was het altijd of het ijs onder de
Uitwegbrug al dik genoeg was, zodat
we niet over de brug hoefden, maar er
onderdoor konden. Op de Achterpias
was het erg gezellig. Een baanveger
die alsmaar riep 'centje voor de baan
veger' zorgde voor goede en schone
banen. De oudere jongens schaatsten
nog verder en gingen via de Rotte naar
Gouda, waar zij Goudse pijpen koch
ten, de zogenaamde Pijpenkoppen en
Krulpijpen. Deze pijpen hingen ze op
hun borst (zie bijgaande foto) en dan
maar hopen dat ze op de terugweg niet
zouden vallen, want de pijpen waren
erg breekbaar en dan zou de reis naar
Gouda voor niets zijn geweest.
Aad Groeneweg
groenl23@l2move.nl
Welk café?
Mijn dank voor de vriendelijke woor
den van 'Spionneur' in DOR 06-01
jl. Ik kan niet ontkennen dat ik na vijf
jaar studie aardig op de hoogte ben van
het wel en wee van het Rotterdamse
caféleven. Eén correctie: Spionneur
vermoedt dat ik duizenden kroegfoto's
in mijn bezit heb en dat is natuurlijk
niet waar. Wél vele honderden, en daar
heb ik dagelijks plezier van bij de vol
tooiing van deel 2 van mijn boek 'Rot
terdamse Cafés'. Dat Tak en Schermer
van het Gemeentearchief Rotterdam
mij niet hebben benaderd is totaal
geen punt. Ik ken beide heren goed en
wéét dal zij serieus 'onbekende' foto's
trachten te determineren. Zij verzetten
prima werk! Ik moet eerlijk bekennen
dal ik de door Spionneur geplaatste
caféfoto ook met meteen herken. Wel
licht is het een foto uit de jaren '50 van
café 'du Lion D'or' aan de Bergweg.
Toevallig was ik onlangs nét met dit
café bezig en ik zie veel overeenkom
sten met twee van mijn foto's. Hel
spreekt vanzelf dat ik met belangstel
ling reacties van lezers afwacht. Met
elkaar lossen wij elk raadsel op!
Joris Boddaert
010-4769060 óf 06-18849644
Holland Electro
Ik las het artikel van de heer Van
Dijk over Holland Electro met grote
belangstelling.
Een beetje nostalgie is wel leuk.
ofschoon het artikel niet geheel
compleet is. Ook ik heb bij genoemd
bedrijf gewerkt en wel op de afdeling
Export. Mijn directe chef was de heer
M.Theumssen en zijn collega was heer
De Boer. Het was in de beginjaren 60.
Beide heren zijn uiteindelijk vertrok
ken en als vervanger kwam er één per
soon terug die de export ging leiden te
weten de heer Oversier. die een aantal
jaren later helaas dodelijk is veronge
lukt. Holland Electro exporteerde naar
veel landen waaronder Finland, Zwe
den en Zwitserland. In Finland hadden
we een agent, Zacharias Furman. In
Zweden was het Olsson en Zwitserland
Naeff. Wij exporteerden de stofzuigers
veelal met andere merken (private
labels). De namen die in het artikel
werden genoemd als directie zijn me
wel bekend, echter ik mis de naam
van Piet van der Vorm (commercieel
directeur), terwijl de heer A.M. von
den Baumen technisch directeur was
en uiteraard veel met de heer Van Dijk
te maken had. De heer Van der Vorm
was een telg uit de bekende Rotter
damse familie.
De jonge Egon von den Baumen heb
ik goed gekend. Naar mijn mening was
hij toen verkoopleider "binnenland"
en ook betrokken bij PR-campagnes
en ontwikkeling van foldermateriaal.
Hij was overigens een goed en bekend
ij shockeyscheidsrechter.
De heb vijfjaar bij Holland Electro
gewerkt en daar het vak Export geleerd
dat later in mijn carrière een grote rol
bleef spelen. Jammer dat zo'n goed be
drijf (toen) het toch met kon volhouden
en failliet moest gaan.
Het afgebeelde model stofzuiger was
de DM 3.4 of 5 met chromen kappen.
Marius H. Riethoff
m.riethoff6@chello.nl
Geachte redactie
Wat heb ik weer genoten van het
prachtige verhaal over de winter van
1962/63. De herinneringen komen
vanzelf boven borrelen. Zeker over
mijn eerste schaatsles, Ik was ongeveer
5-6 jaar 1953/54) toen ik mijn eerste
les kreeg van mijn zus op de Maurits-
singel, want daar woonden we vlakbij.
Eerst moesten de schaatsen goed onder
de schoenen. Nou dat viel niet mee.
Het waren schaatsjes met leren riem
pjes (leeftijdgenoten weten wel wat ik
bedoel). Toen de schaatsen eindelijk
vast zaten, krabbelde ik, geholpen door
mijn zus, overeind en na heel veel
gewiebel stond ik eindelijk rechtop,
maar o wonder de schaatsen zaten
gelijk overdwars dusopnieuw, want
met schaatsen zo aan je voeten lukt het
echt niet. Schaatsen uit, weer aan en ja
hoor, de tweede poging kon beginnen
Opstaan lukte nog steeds niet alleen,
maar na veel heen en weer gezwaai
stond ik rechtop. Ik wilde mijn benen
uitslaan (dat moest), want anders
lukt het niet. Nou zeker bij mij met,
binnen de kortste keren stond ik weer
op mijn schoenen met aan iedere kant
een schaats. De heb nog steeds veel
bewondering voor het geduld van mijn
zus, want we gmgen toch weer voor les
drie. De lol ging er wel een beetje af.
want we kregen het steeds kouder en
haar vingers waren bijna bevroren van
steeds die bandjes vast maken Maar
ze gaf het met op. Eindelijk ging het
wat beter, maar als je zo bezig bent,
vliegt de tijd. dus toen ik eindelijk een
beetje aan haar hand kon mcekrabbe-
len. moesten we naar huis. We zouden
de volgende keer de les vervolgen.
Maar zoals zo vaak 's winters ging het
plotseling dooien en het is altijd bij die
les gebleven. Najaren kwam de winter
van 1962/63 waar Fred zo prachtig
over schreef. Ik kreeg voor mijn
verjaardag kunstschaatsen. Een maand
eerder dan de grote dag (ik ben in de
cember jarig en kreeg ze in november,
want toen begon de strenge winter al)
en de ijspret kon beginnen. Heerlijk,
overal kon je schaatsen, maar mijn
vriendin en ik hadden een abonnement
voor de ondergespoten tennisvelden
van de Nenijto tegenover Diergaarde
Blijdorp. Dus wij gingen voor super-
gezellig en veilig, want daar kon je
niet door het ijs zakken en reed je ook
niet in een wak. Wat was het daar leuk.
Ook over die tijd alleen maar leuke
herinneringen. Maar de tijd gaat door.
Ik kreeg verkering met een jongen (nu
al vele jaren mijn man) en die hield
gelukkig ook van schaatsen. We kregen
een dochter en ja hoor, ook vanaf haar
zesde jaar heerlijk geschaatst en ook
zij kreeg verkering met haar huidige
man die ook van schaatsen houdt.
Inmiddels zijn we de trotste opa en
oma van een kleindochter en u raadt
het misschien al; die stond woensdag
7 januari 2009 ook voor het eerst op
schaatsen. Geweldig! Niet zoals deze
oma op schaatsen met leren bandjes,
maar op schaatsen van deze tijd. Ik
ben mijn zus nog altijd dankbaar dat
ze zoveel geduld met me heeft gehad,
want dat viel niet altijd mee. Het was
voor mij een tijd om nooit te vergeten.
Ik hoop voor de schaatsliefhebbers dat
het nog lang zo mag blijven vriezen.
Voor iedereen nog heel veel winter- en
schaatsplezier.
Een grote fan van jullie blad
Corrie Gorissen
Geachte redactie
Uw 'Door de lens van Hartog-rubriek'
in De Oud-Rotterdammer volg ik
intensief. 'Op de Voet', zou ik bijna
zeggen. In de tekst rijen feiten zich
aaneen, maar ik mis tegelijkertijd de
fotograaf zélf. U zegt in uw aankondi
ging dat Henk Hartog een 'toffe peer'
en bovenal een 'zeer gewaardeerd
stadsfotograaf' was. Dat zal waar zijn!
Bij het naderende, vrij plotselinge
afscheid van André van der Louw als
burgemeester, was het Henk Hartog
die met de pet rond ging bij de Rot
terdamse persfotografen. En er daarna
voor zorgde dat die fotografen tijdens
de grote afscheidsreceptie een flink
aantal flessen goede wijn konden
aanbieden. Die in dozen, door een
bode die daar een steekkarretje bij
gebruikte, de overvolle Burgerzaal
werden ingereden.
De banden tussen burgemeester Bram
Peper en Henk waren, ik zou bijna
zeggen: nóg inniger. Henk was Pepers
'eigen fotograaf'. Vooral tijdens beslo
ten bijeenkomsten en recepties wilde
Peper altijd Henk Hartog als fotograaf
om zich heen zien.
"Ga ik lekker vanuit de Rochussen-
straat met de metro naar de Coolsin-
gel", lachte Henk. "geen parkeerpro
blemen en ik kan zelf ook nog een
pilsje nemen!"
Geloof maar dat Henk veel kennis had
van wat er allemaal op dat stadhuis
gebeurde."Dat wil je niet weten.
Hans." En inderdaad: details kreeg je
nooit.
Hans Keijzer
Kerstbomenjacht
In de laatste twee kranten van De
Oud-Rotterdammer kwam ik zoveel
herkenningsverhalen legen, ontzettend
leuk. Ook de kerstbomenjacht in de
jaren 60.
Ongeveer tot 1966 deed mijn broer
daar altijd aan mee. Wij woonden in
de Deensestraat en bij mijn ouders
in de kelder op 19b mochten de
kerstbomen altijd verstopt worden.
Op oudejaarsavond werden ze in het
midden van onze straat met benzine in
brand gestoken. Ik weet dat er altijd
vechtpartijen waren met jongelui uit
Spangen en het Witte Dorp. Mijn broer
is helaas overleden, dus ik kan daar
niets meer over vragen. Zijn naam is
Freddy Keehnen.
Mijn vader is helaas al een tijd overle
den. Hij werkte in de jaren 50/60 in de
melkfabriek aan de Walenburgerweg.
Graag zou ik wat meer te weten komen
over het werken toen daar in de fabriek
en misschien kent iemand mijn vader
uit die tijd. Zijn naam is Frits Keehnen.
Als iemand nog wat over hen of die
tijd kan vertellen heel graag.
Anneke Akdemir - Keehnen
010-4229861
Militair korps
Bospolderplein (2)
Het militair korps waar de heer De
Voogt het m de krant van 23 december
over heeft woonden in zogenaamde
souterrain huizen. Ik heb menig
maal het ntueel van op commando
opstappen op de fiets met zogenaamd
gezondheidszadel gezien. Wal het
korps inhield, daar ben ik nooit achter
gekomen. Mijn school lag op het
Bospolderplein tegenover, wat wij
noemden, de muziektent, waar in de
zomer symfonieorkesten en dergelijke
speelden. Ook was daar het eindpunt
van buslijn H. Ik woonde toen in de
Willem van Zuylenstraat 15. Ik had
daar geen vrienden, wel mooie buur
meisjes. Annie van de Kolk cn Annie
Vergouwe. Mijn vrienden woonden
om de hoek in de Snoekstraat. 'Broer'
en Wout Jillebos, Joop en Jaap de
Wekkes, Nelis Lith, Joop de Leeuw
en Piet en Henk Moret met de zusjes
Wil, Marike en Roza. Leven er nog
van deze groep? Mocht het zo zijn, dan
hoop ik dat iemand reageert.
P. Punt
Past Conincstraat 19,5126 HT Gilze
0161-453362
Militair korps
Bospolderplein (1)
Ik ben een schooljongen van de
Bospolderpleinschool en ik heb
hetzelfde gezien als de heer Voogt.
Op het Bospolderplein zijn inderdaad
enige woningen verbouwd tot kazerne.
Navraag kan mets opleveren, want
het ging om een speciaal commando.
Of de groep ooit is ingezet is mij met
bekend.
Th. Rooijers
Koopvaarder 65.1625 BX Hoorn
De Oude Plantage
Bij het lezen van het verslag van de
Hr. R. van Linschoten kwamen ook
bij mij de herinneringen boven. In de
Oorlogswinter, vooral die van '44 en
'45 was het erg koud en was er veel
sneeuw. Naast het sleeën vanaf de
Nesserdijk gingen we van de hoge
Honingerdijk de hol af naar de Lage
Honingerdijk. Van daar probeerden
we door te sleeën naar de Perenhof,
waar nu het restaurant Rustwat staat.
Op een dag was ik met mijn slee in het
midden van de Oude Plantage. Daar
was een pleintje met een waterbak en
fonteinen. Daar in lag een boomstam
van ongeveer 2,5 meter dik onder het
ijs. Ik probeerde die op mijn sleetje te
krijgen. Dat was een hele klus voor
een ventje van 8 jaar. Telkens als ik
een eindje gelopen had gleed hij van
mijn slee af. Dat ging zo door de hele
Oostmaaslaan uit. Het was een strijd
de boomstam telkens weer op mijn
slee te krijgen. Aan het einde van
de straat stond een Duitse soldaat op
wacht. Die wenkte mij dat ik bij hem
moest komen. Ik deed het bijna in
mijn broek. Maar wat gebeurde er. Hij
zette zijn geweer in het wachthuisje
en kwam terug met een stuk touw.
Hij bond de boomstam vast op mijn
slee. Wat een opluchting. Nu alleen de
hol af van de Oostzeedijk en dan de
Lambertusstraat in naar het pakhuis
van mijn vader. Die vroeg gelijk hoe ik
aan de boom kwam. Want als je boom
stammen lussen het puin vandaan
haalde, dan kwam datje duur te staan.
Die hadden de Duitsers daar neerge
zet. zodat de Engelsen er niet konden
landen. Toen ik mijn verhaal aan mijn
vader verteld had ging hij gauw de
kelder in om de boom in stukjes te
hakken. Om het vervolgens lekker op
te stoken. Maar ik had het al warm.
J. Vrooman, Oostvoome
Beste redactie van De Oud Rotterdammer
Terug van onze tijdens de 55 Plus Expo gewonnen Superpnjs wilden wij u
bedanken voor de voor ons onvergetelijke Kerst Rijnreis. De verzorging door
het personeel, het eten, de hut en niet tc vergeten onze medepassagiers, het was
in een woord KLASSE. Wij zullen ook een ieder aanraden bij WT CRUISES
te boeken als zij een goed verzorgde Rijnreis willen maken. Nogmaals dank en
hartelijke groeten van twee gelukkige prijswinnaars.
Fam. de Heer
