De ramp van 1953
V'
'De ramp is nooit uit mijn gedachten'
t Sg\
JÊmL
m
's-Gravendeel
Rudolf Idzerda
Ir. Van Veen
Zwaar getroffen
doorvloedgolf
Piloot voelde
zich machteloos
JUMggi
De redder
van Holland
Voetbalprofs
Fameus duel
voor slachtoffers
AD REPORTER
Algemeen Dagblad Zaterdag 25 januari 2003 www.ad.nl
R1
gT Dooreen noodlottige samenloop van omstandigheden ontstond op i februari 1953 een
watersnoodramp, waarbij 1835 slachtoffers vielen. Een orkaan uit het noordwesten en
een springvloed stuwden het water van de Noordzee op. In Zuidwest-Nederland
liep 200.000 hectare onder water. De schade bedroeg ruim één miljard gulden.
Maassluis
Schiedam
Oostvoorne
Vlaardingen
Krimpen a/d IJssel
Rockanje
Bleskensgraaf
Poortugaal
Ooud-Alblji
Papendrecht
O Barendrecht
Hellevoetsluis
Corinchem
ftjiessendar
'Svijndrecht
WD.
G O E R
Oüddorp fk
Dordrecht
Westmaas.
Piershil
'AM
Renesse 7X Scharen
SGHOUWEN
SeroóskerkefëjY
TJussen
)Numansdorp"
Dijkdoorbraak
-BrdijW?«hatfep
P'' ,'.t'-''^oppfmÉire^
Noordgouwe Dreischor
Aantal doden
Derr Bommef
HZwjkS Z j,
Hooeét
Zwaluwe
77)Klundert Zevenbergschenhoek
Ondergelopen land
Drassig land
S [Duinen
Ooltgensplaat
'24) Nieuwerkerk.
Terheijden
Dinteloord
Deltaplan
Tussen 1954 en 1998 werd dit megaproject gerealiseerd.
Deltawerken
Maeslantkering
Haringvlietdamc ■V"f-
Standdaarbuiten
N O O RD^
Wtentole n BEVELAND
,o£7
ffSt; Waa'rteriW&>. z -
Oud-VossemeerV
|T HOLEN
r'Sss. Tholen
Stormvloedkering
Hollandse IJssel
Volkerakdam
Grevelingendam
St. Philipsdam
Markiezaatskade
Stormvloedkering
Oosterschelde
/olphaartsdijk
Halsteren
Veerse Gatdam
Zandkreekdam
8ergen op Zoom
Middelburg
Oesterdam
Bathse Spuikanaal
Bouwtijd
Stormvloedkering Hollandse IJssel
Volkerakdam
Haringvlietdam
Zandkreekdam
iVeerse Gatdam
"Grevelingendam
Brouwersdam
Stormvloedkering Oosterschelde
St. Philipsdam
^Oesterdam
'.Markiezaatskade
Bathse Spuikanaal en Spuisluis
'Maeslantkering
Hoedekenskerke
Krabbèndijke
V/aarde
^lew'óufsdijk'
Hontenisse
Vogelwaarde
Hoek Terneuzen
Zaamslag
NAAM: WIM SCHOT-GEBOREN:i929TEZIERIKZEE-BEROEP IN 1953: MOSSELVISSER
Wim Schot sprak nooit over de
watersnoodramp. Totdat bij de
40ste herdenking de dijken in
zijn hoofd doorbraken. Vanaf toen kwa
men de verhalen als een stortvloed naar
buiten. Verhalen van een visser die met
zijn roeiboot ongeveer 250 mensen redde
van de verdrinkingsdood.
„De ramp is nooit uit mijn gedachten. El
ke dag denk ik eraan." Toch zweeg hij
tientallen jaren over de gebeurtenis die in
één klap zijn leven veranderde. „Ik kon er
gewoon niet over praten. Dat was te
moeilijk." Schot probeerde de ramp te
verdringen. Hard werken, lange dagen
als mosselvisser in het familiebedrijf.
„Zolang je werkt, denk je er minder over
na."
In 1993 kwam de ommekeer. Hij werd be
naderd door een televisieprogramma om
te praten over zijn heldendaden. Na lang
nadenken besloot Schot het te doen. Hij
was immers een van de weinige mensen
die nog veel over de ramp konden vertel
len. Door de uitzending ontdekte hij dat
praten juist oplucht. Zijn vijf kinderen re
ageerden verbaasd op de verhalen van
hun vader. Zij wisten niets over de hel
denrol die Schot had gespeeld. Sindsdien
begint de Zeeuw zich steeds meer te her
inneren over de februaridagen van 1953.
Tegenwoordig zit hij, zodra het over de
ramp gaat, op zijn praatstoel. „Met mijn
vrouw praat ik er elke dag wel een keer
over."
De Zeeuw vertelt enthousiast over de
mensen die hij heeft gered. „Meteen na
dat de dijken waren doorgebroken, kwam
ik in actie. Ik heb mijn vrouw en pasgebo
ren zoon naar de mosseiboot gebracht.
En ik ben met een roeiboot mensen gaan
redden. I n de polder zag je overal mensen
op daken, die schreeuwden als varkens.
Samen met mijn neef ben ik die er maar
afgaan halen." Uiteindelijk redde hij met
zijn roeibootje, volgens eigen schatting,
ongeveer 250 mensen uit onder meer Ka-
pelleen Nieuwerkerk.
Schot geeft toe er trots op te zijn dat hij zo
veel mensen heeft gered. Maar achter het
laagje trots schuilt groot verdriet. Nog
steeds heeft hij het er moeilijk mee dat hij
ook mensen niet kon redden. Zo was er
de familie Van der Wekken, een groot ge
zin met veel kinderen, dat op de dak van
zijn huis psalmen aan het zingen was.
Schot had ze al gezien maar moest eerst
nog een paar andere mensen ophalen.
Toen hij terugkwam, was het huis ver
dwenen en het hele gezin verdronken.
Wanneer hij vertelt over een kind dat in
het water viel, begint hij heel zachtjes te
praten. „Er was een man die mij zijn kind
wilde aangeven. Maar hij was zo zenuw
achtig, of zo koud, dat hij helemaal trilde.
Het ging mis en het kind viel in het water.
We hebben er allebei nog even naar ge
zocht, maar we konden het niet vinden."
Schot is even stil. „Dat zal ik nooit verge
ten", verzucht hij. „Nog steeds denk ik:
hadden we dat meisje nu maar kunnen
pakken. Ik heb misschien veel mensen
gered, maar dat ene kind niet En dat is
erg."
Deze verschrikkelijke beelden komen nog
steeds op de meest onverwachte mo
menten bij Schot naar boven. „Elke keer
als ik met de auto langs Kapelle rijd, is het
alsof er een koude hand op mijn hart
wordt gelegd. Ik zie al die ellende weer. Ik
zie die mensen verdrinken." Maar ook op
andere momenten wordt Schot aan de
ramp herinnerd. Zo slaat de schrik hem
nog steeds om het hart als hij kinderen in
de buurt van water ziet spelen. Hij zwemt
ook niet graag meer. „Dat doe ik alleen op
plaatsen waar ik kan staan."
Zijn grote steunpilaar op dit soort mo
menten is zijn vrouw Ineke. Ze beleefde
de ramp als 11-jarig meisje. Ze woonde op
een dijk in Zierikzee. Hoewel Ineke in
haar directe omgeving geen mensen ver
loor, was de ramp ook voor haar trauma
tisch omdat er thuis niet over werd ge
praat Destijds werd ze dagenlang bin
nengehouden en vervolgens naar familie
gebracht Naderhand is er met geen
woord meer gerept over de watersnood.
„Juist omdat ik niets wist, maakte ik mij
verschrikkelijke voorstellingen. Ik heb het
daar later heel moeilijk mee gehad." Te
genwoordig zoekt het echtpaar ook ande
re mensen op die de ramp hebben mee
gemaakt En Schot is ook in contact geko
men met mensen die hij heeft gered. Hij
wil graag zien wat er van de mensen is ge
worden. En natuurlijk vindt hij het leuk
als de mensen hem bedanken voor wat
hij heeft gedaan, maar toch ziet hij er elke
keer weer tegenop die mensen te spre
ken. Want hij weet dat ook de minder leu
ke verhalen naar boven komen. Hij wordt
weer herinnerd aan die ene baby, dat ge
zin of die bejaarde vrouw die hij net niet
kon redden. En dan verandert de stoere
held weer eventjes in een verdrietige ou
de man.
