de
ramp
Achteraf bezien
Er zijn van die dagen die beter in je herin
nering blijven dan de dag van gisteren. De
ervaringen van veertig jaar geleden staan
in mijn geheugen gegrift. Angst, onzeker
heid. Achteraf bezien had het eigenlijk
niets te betekenen. Het water is bij ons
nooit gekomen. Je concludeert dus later
dat we niet eens weg hadden behoeven te
gaan.
De spanning bij je ouders, bij je buren
om het behoud van have en goed maakt
op een kind van elf jaar een onuitwisbare
indruk.
Het is zaterdagavond. De wind raast al
lange tijd over het rieten dak van de boer
derij. De plaat op een dakkapel wordt ver
zwaard door er draden over heen te span
nen en daar grote emmers met water aan
te hangen. De kap van de eeuwenoude
boerderij kreunt bij elke aanval van de
wind de hele lange nacht door. De vroege
zondagochtend breekt aan. Mijn ouders
zijn door een oudere broer en mijn zus op
een ochtendje uitslapen getrakteerd. De
jongere garde melkt en verzorgt de koe
ien. Desondanks zijn mijn ouders vroeg
op.
Onheilspellend weer. Over de dijken,
over het water wordt niet gepraat. We
hebben op school geleerd dat de dijken
van nu sterk genoeg zijn.
De burgemeester vertelt tijdens de
kerkdienst van de noodsituatie. Eerder en
sneller dan anders komt het kerkvolk
naar huis. Een onzekere middag volgt. Et
telijke keren kijk ik die dag achter de
boerderij de polder in of ik het water al
zie komen. Spanning. De burgemeester ad
viseert om het vee klaar te maken voor
evacuatie. Zieken, ouden van dagen en
kinderen moeten naar familie in veiliger
oorden worden afgevoerd.
Daar gaan we dan. In de duisternis van
de avond in een grote zwarte auto. Groot
moeder, moeder, een zieke broer, een
broertje van bijna drie en ik, gereden door
een oom.
Een nacht om nooit te vergeten in een
wildvreemde boerderij, in een koud bed
boven een stal met koeien. Vervolgens nog
twee nachten als logé van de dorpssmid.
En dan - het is woensdag - weer naar
huis.
De afschuwelijke omvang van de ramp
is dan al lang tot iedereen doorgedrongen.
Het water is niet in ons dorp in de ooste
lijke Alblasserwaard gekomen.
Achteraf vraag je je nog altijd af of we
niet beter thuis hadden kunnen blijven.
Henk Bovekerk
ZATERDAG 30 JANUARI 1993
De Bordtenaar PAGINA 25
Het water
sloeg een gaf
in de dijk bij
Hardinxveld-
Giessendam.
Met traan
on macht
werd tijdens
de waters?
nood ©p vei©
plaatsen in
het rampge
bied gewerkt
aan de ver
sterking van
de dijken.
Daarvoor
werden
zandzakken,
stenen, plan
ken etc ge
bruikt. Deze
tof© komt uit
het archief
van het
Spaar nestad
Fotoarchief
en is ge
maakt in
Slikkerveer.
Met een rub
berboot worden
op de Zuid-
Voorstraat te 's-
Gravendeel-
9 De grote verkeersweg bij Dordrecht richting de
Moerdijk was ondergelopen
mensen en en
goederen in vei
ligheid ge
bracht. De boot
ligt ter hoogte
van de vroegere
bakkerij Van
der Giessen.
9 's-Graven-
deel tijdens de
watersnood
ramp. V.l.n.r.
een De Zeeuw,
Bas Komans,
die iemand -
waarschijnlijk
zijn moeder -
op de rug naar
hef droge
draagt en Dirk
Barth.
's-Gravendeel rouwt. Op 2 april 1953 werden 37 inwo
ners herbegraven. Omdat de plaatselijke begraafsplaats
onder water stond, waren d© slachtoffers aanvankelijk
op die van Dubbeldam ter aarde besteld. De plechtig
heid werd voorafgegaan door een rouwdienst in de Ne
derlands© Hervormde Kerk. D© dienst werd geleid door
Ds. A.J. van Heuven, die preekte over de bijbeltekst Ge
lijk het gras is ons kortstondig leven'.
Wateranoodschade aan de Ringdijk voor de voormaii-
ge conservenfabriek Gebroeders Los.
o Zandzakken op de Binnendamseweg in Giessen- Ou-
dekerk
