„Mijn opvoeding is anders,
maar niet gevaarlijk"
Stormvoorspelling
brengt duizenden
Nederlanders
tot radeloosheid
VOOGDIJ 'VERWAARLOOSDE KINDEREN' OP GROND VAN
TENDENTIEUS RAPPORT AAN ENGELSE MOEDER TOEGEWEZEN
zaterdag: 30 ianuari 1993 DE TELEGRAAF
GEJAAGD
DOOR DE
WIND...
door JOOPUDO
DEN HAAG, zaterdag
De politie maakte deze week een einde aan de ontvoering van de 4-jarige Eva Moeskops.
Overeenkomstig een beschikking van het Gerechtshof in Den Haag werd ze opgehaald uit
Amsterdam en overgebracht naar haar moeder, op een flatje in de Hofstad.
In ons
land
kampen
naar
schatting
enkele
duizenden
mensen
met een
stormfobie,
ook wel een
'astro-
fobie'
genoemd.
Als de wind
buldert,
slaat de
radeloos
heid toe.
FOTO:
PETER
ZONNEVELD
naar vindt, maar ook wat hij
als héél ellendig ervaart.
Daarna kunnen we de angstsi
tuaties bekijken. Eerst de
minst heftige, later de meest
gevreesde. Bijvoorbeeld: kij
ken naar een foto waarop een
storm te keer gaat, luisteren
naar een bandje met stormge
luiden. De angst moet han
teerbaar worden, zodat pa-
niekgevoelens geen kans
meer krijgen."
Elly de Groot haalt de
schouders op. „Het klinkt alle
bei wel aardig. Zelf ga ik de
confrontatie met mijn angsten
trouwens voortdurend aan.
Als ik tijdens het boodschap
pen doen een angstaanval heb
gehad, ga ik juist terug naar
zo'n winkel. Ook al zou het ge
makkelijker zijn die plek te
mijden. Ik wil nu eenmaal
geen zielige huismus worden.
V aak zeg ik tegen mezelf: 'nu is
het afgelopen, nu kan het gaan
waaien want ik ben niet meer
bang'. Maar zo werkt het toch
niet. Ik ben gewoon mezelf
niet bij windkracht tien."
Opnieuw die opmerkelijk
ontspannen lach. ,,Gek hè, dat
ik me prima voel nu de weers
voorspellingen gunstig zijn.
Toch, als ik straks naar bed ga,
kijk ik nog even naar Tele
tekst. Je kunt nooit weten."
Samen met haar vader Ruud
was ze een half jaar lang van
het ene naar 't andere schuil
adres verhuisd. Ze waren op
de vlucht voor de Kinderbe
scherming, die op basis van
een ondeugdelijk rapport had
geadviseerd de voogdij over
het meisje aan de moeder toe
te wijzenDe rechter heeft dat
advies opgevolgd. Tot groot
ongenoegen van de man.
„Een volkomen fout advies
van de Kinderbescherming.
Mijn ex-vrouw kan helemaal
niet voor kinderen zorgen,
want ze heeft zeer extreme op
vattingen over opvoeding. De
gezondheid loopt groot ge
vaar," vindt Ruud Moeskops.
Hij deelde dat met redenen
omkleed ook mee aan de Raad
voor de Kinderbescherming
in Den Haag. Eva en haar jon
gere zusje Sylvia zouden zijn
achtergebleven in de groei als
gevolg van onvoldoende voe
ding. Er was sprake van zeer
slechte verzorging, gebrek aan
aandacht en daaruit voort
vloeiende gevaarlijke situa
ties.
Alvorens één van z'n twee
dochters te ontvoeren, vroeg
hij de raad om hulp. Onder
meer met een verzoek om z'n
kinderen bij pleegouders on
der te brengen. Als ze maar
niet bij hun moeder bleven...
„Iedereen moet maar eens
weten dat ik wél een goede
moeder ben," reageert een
geëmotioneerde Helen Ja
cobs, de ex-vrouw bij wie de
politie deze week haar doch
tertje Eva heeft terugge
bracht. „Bij opvoeding van
kinderen gaat het niet alleen
om regelmaat, rust en reini
ging. Het is waar: ik geef mijn
kinderen zeer veel vrijheden.
Bij mij krijgen ze eten als ze
honger hebben en gaan ze pas
slapen als ze moe zijn. Dat
mag toch? Ik vind het niet ge
vaarlijk voor hun gezondheid.
Opvoeden gaat bij mij anders
dan volgens de Hollandse op
vattingen over routine," al
dus de oorspronkelijk uit En
geland afkomstige vrouw.
Het gevecht om de zorg voor
de kinderen is bij Ruud Moes
kops (33) en Helen Jacobs (26)
volledig uit de hand gelopen,
mede omdat de Raad voor de
Kinderbescherming in Den
Haag een omstreden rol heeft
gespeeld. Klachten van de va
der over de verzorging van zijn
kinderen door de moeder, zijn
genegeerd. Volgens hem zijn
z'n zorgen zelfs uitgelegd als
'het gooien met modder naar
zijn ex-vrouw'.
Op een ander punt heeft
Ruud Moeskops het gelijk wel
aan zijn kant gekregen. Zijn
klachten over de rapportage
van de Kinderbescherming
zijn op drie belangrijke pun
ter» gegrond verklaard door
een speciale klachtencommis
sie. In het rapport is sprake
Uit de
krant
van 28
ber i.
k wil het
teste voor
moet maar eens weten dat
ik wél een goede moeder
ben. Het is waar: ik geef
mijn kinderen zeer veel
vrijheden. Bij mij krijgen ze
eten als ze honger hebben
en gaan ze pas
slapen als ze
moe zijn. Dat
mag toch? Ik
vind het niet
gevaarlijk voor
hun gezond
heid."
FOTO: JAN
STAPPEN-
BELD
Ruud Moeskops hier nog met zijn dochtertje Eva op een
schuiladres. FOTO: MATTY VAN WIJNBERGEN
tussen Ruud Moeskops en He
len Jacobs definitief uit el
kaar. De vrouw dook een tijd
je onder bij kennissen en in
een Blijf van m'n Lijf-huis.
Tevens wilde ze de ouderlijke
macht over Eva niet langer de
len met haar ex-man en vroeg
voogdijwijziging aan.
Vanaf dat moment liep de
toch al gespannen situatie ver
der uit de hand. Vader klaagde
bij de Kinderbescherming
over de slechte verzorging van
de twee kleintjes en besloot
toen zijn klachten niets uit
haalden het oudste doch
tertje mee te nemen en onder
te duiken. Dat gebeurde op 16
augustus 1992.
Ruud Moeskops bleef met
hulp van vrienden en kennis
sen op de vlucht. Zijn ex-
vrouw Helen Jacobs onder
nam net zo hardnekkig pogin
gen om zijn verblijfplaats te
achterhalen. Vooral omdat de
rechter mede op basis van
een rapport van de Kinderbe
scherming de voogdij over
Eva inmiddels aan haar had
toegewezen. Omdat hij wei
gerde zijn dochter af te staan,
stond Ruud Moeskops in
middels op de opsporingslijst
bij de politie.
Begin deze maand besloot
Helen Jacobs zelf tot actie over
te gaan. Ze had contact met
een vriendin van haar ex-man.
De twee vrouwen maakten
een afspraak. Bij die gelegen
heid vroeg Helen Jacobs de an
der om mee te gaan naar haar
flat. Het was de bedoeling „een
goed gesprek te hebben".
Maar dat pakte anders uit.
De vriendin van Ruud
Moeskops bleek te zijn meege
lokt naar de flat om haar daar
tegen haar wil vast te
houden. Twee andere vrou
wen grepen haar beet, pakten
haar handtas af en doorzoch
ten die. Tevens werd het haar
onmogelijk gemaakt de flat te
verlaten.
njin dochtertjes'
De vriendin van Ruud
Moeskops werd geprest om
zijn verblijfplaats bekend te
maken. Tot diep in de nacht is
de vrouw in de flat gegijzeld.
Ze heeft hiervan aangifte ge
daan bij de Haagse politie.
Twee agenten hebben haar be
vrijd uit haar benarde positie,
nadat Helen Jacobs zelf het
bureau had gebeld met een
verzoek om naar haar woning
te komen. De politiemannen
zijn die nacht bij de verblijf
plaats van Ruud Moeskops en
zijn ontvoerde dochtertje ge
weest, maar zij hebben toen
niet ingegrepen.
van tendentieuze presentatie
van feiten, vermenging van
feiten en conclusies en onvol
doende motivering van con
clusies. Volgens de commissie
„is niet gebleken dat het om
streden rapport (bewust) on
juistheden bevat zoals door
klager naar voren is ge
bracht."
De eens zo mooie romance
tussen Ruud Moeskops en He
len Jacobs is veranderd in een
nachtmerrie. Niet lang na hun
eerste ontmoeting op een
Grieks vakantie-eiland waren
ze in februari 1986 in het hu
welijk getreden. Al voor de ge
boorte van het eerste kindje,
de nu bijna vier jaar oude
dochter Eva, bleek het paar
toch niet goed bij elkaar te pas
sen en werd besloten tot echt
scheiding. Mede vanwege de
op komst zijnde baby bleef de
relatie toch in stand. Bij het of
ficieel uitspreken van de echt
scheiding werd vastgesteld dat
beiden de ouderlijke macht
over Eva hielden.
Borstvoeding
Die goed bedoelde beslis
sing zou een bron van vele con
flicten worden. Volgens de va
der zorgde z'n ex-vrouw zeer
slecht voor de kleine. „Eva
groeide niet goed, want ze
kreeg ook na een paar jaar nog
uitsluitend borstvoeding.
Mijn vrouw is een fervent aan
hangster van een internationa
le club vrouwen die zweren bij
het uitsluitend geven van
borstvoeding. Bovendien
mocht Eva zelf alles bepalen.
Naakt rond lopen als zij dat
wilde, eten als het haar uit
kwam, naar bed als zij daar zin
in had. Ik vond dat ze zeer
slecht werd verzorgd en heb
daar heel veel ruzie over ge
had."
Nadat begin vorig jaar een
tweede dochtertje (Sylvia)
was geboren, spatte de relatie
Kaal beton
„Om humanitaire rede
nen," zegt mr.ir. P.J.A. Prin
sen, de advocaat van Moes
kops. „De politiemannen
troffen bij mevrouw Jacobs
een volkomen niet-ingerichte
woning aan: kaal beton en al
leen gemeubileerd met een ta
fel en vier stoelen. De politie
mannen hebben het op dat
moment kennelijk beter
geacht om Eva te laten waar
zij was."
Deze week ging de politie
alsnog tot actie over en haalde
het kind weg bij haar vader uit
een onderduikadres in Am
sterdam. Woensdag werd het
meisje teruggebracht naar
haar moeder. Ruud Moeskops
moest eergisteren naar het bu
reau komen om een verklaring
af te leggen.
De flat van Helen Jacobs
maakte deze week een romme
lige indruk, maar bleek wel be
woonbaar. Terwijl ze druk be
zig was met de verzorging van
Sylvia en de net teruggekeer
de Eva, legde ze uit: „Ik woon
hier sinds oktober. Kijk maar
rond, ik heb niets te verber
gen. Als gevolg van de vele
spanningen heb ik nog nauwe
lijks de kans gehad om alles be
hoorlijk in te richten. Maar dat
komt nu snel in orde."
Haar ex-man: „Dat zegt ze
al zo lang."
Met de terugkeer van Eva
naar haar moeder is het drama
Moeskops/Jacobs allerminst
geëindigd, zo valt af te leiden
uit uitspraken van de direct
betrokkenen.
Hij: „Ik accepteer dit niet
langer. Als ze zo door gaat, doe
ik haar wat."
Zij: „Nu is het mijn beurt
om angst te hebben, kan ik de
straat niet op, want hij laat me
niet met rust. Er blijft waar
schijnlijk maar één oplossing
over: zo snel mogelijk met de
kinderen naar Engeland."
Hij ontvoerde zijn
4-jarig dochtertje en
wist zich een half jaar
lang schuil te houden
op allerlei adressen. En
zij gijzelde z'n nieuwe
vriendin om achter de
schuilplaats van haar
ex-man te komen.
Omstreden rappor
ten van de Kinderbe
scherming hebben al
heel wat leed ver
oorzaakt. Vooral als
vaders of moeders na
een echtscheiding op
het scherpst van de
snede vechten om de
voogdij over hun
kinderen. Ouders
nemen dan het recht in
eigen hand. Keiharde
confrontaties leiden in
zulke gevallen tot
onbezonnen daden.
Deze reportage gaat
over zo'n gevecht. En
over een rapport
waarvan is vastgesteld
dat daarin sprake is
van tendentieuze
presentatie van feiten,
vermenging van feiten
en conclusies, en
onvoldoende motive
ring van conclusies.
doorWOUDA BOUWMAN
HOEVELAKEN, zaterdag
Sommige mensen zijn zó bang voor storm dat ze niet
meer normaal kunnen functioneren. Ze bellen steeds het
telefonisch weerbericht, raadplegen om de haverklap Te
letekst, controleren haast dwangmatig de barometer en
sluiten zich bij een gierende wind onherroepelijk op in
hun kelder. Vaak is alleen al de gedachte aan een felle
wind voldoende om volledig in paniek te raken.
LEENDERT
VAN DER MEER:
„Storm vaak
slechts symbool"
In ons land kampen naar
schatting enkele duizenden
mensen met een stormfobie,
ook wel een 'astro-fobie' ge
noemd. Als de wind buldert,
slaat de radeloosheid toe. Dan
zweten en rillen ze en maakt
zich een aanhoudende misse
lijkheid van hen meester. In
de ernstigste gevallen lijkt het
alsof ze hun bewustzijn verlie
zen en maakt het lichaam on
gecontroleerde spiersamen-
trekkingen.
„Ik ben nu voor het eerst in
dagen ontspannen," lacht Elly
de Groot (61) uit
Hoevelaken.
„Maar als Erwin
Kroll straks zegt
dat het overmor
gen gaat stor
men, voel ik me
direct ellendig.
Dan eet en slaap
ik niet en kan al
leen nog aan het
naderend onheil
denken. Afgelo
pen zondag
nacht heb ik
geen oog dicht
gedaan. Dopjes
in mijn oren,
vingers erbij en
mijn hoofd ver
borgen onder
een kussen. De
voorspelde or-
kaanwind maakte
me wild."
Ietwat in el
kaar gedoken
vervolgt ze:
„Als er een flin
ke storm in aan
tocht is, weet ik
niet waar ik het
moet zoeken.
Dan kijk ik ten
minste elk half
uur wat Tele
tekst te melden
heeft. In de hoop
dat het aange
kondigde weer
nog omslaat, dat
ik misschien
weer normaal
kan ademha
len." Ze tuurt gespannen over
het randje van haar bril. „Bo
ven hangt een barometer. Ik
dwing mezelf steeds niet te
gaan kijken. Maar als ik in de
buurt ben, kan ik het niet la
ten. Als dat ding een depressie
voorspelt, slaan bij mij de
stoppen door. Dan ben ik niet
meer te kalmeren."
Verlammend
„Het is eigenlijk te gek voor
woorden dat ik me zo op mijn
kop laat zitten door wind. Dat
die onverklaarbare angsten
me zó in de greep houden. Ik
ben altijd een heel nuchter
mens geweest, maar sinds een
paar jaar lijkt het of er iemand
anders in me is gekropen. Bij
storm heb ik totaal geen vat
meer op mezelf. Ken je het
verlammende gevoel dat je be
kruipt als je een ernstig onge
luk ziet? Als er een paar auto's
op elkaar klappen? Zó voelt
het, alleen duurt het bij mij zo
lang als een storm aanhoudt."
Elly, die zegt elke dag min
stens één kalmeringstablet no
dig te hebben om op de been te
blijven, zucht diep. „Tegen
woordig eindigen mijn aanval
len met hevige schokken. Mijn
hele lichaam schudt heen en
weer. Ik klap voorover en
werkelijk alles aan me be-
andere rol. Onweer of emotio
nele gebeurtenissen kan ik te
genwoordig ook al niet meer
aan."
Sinds kort bezoekt Elly de
stichting Fobie Vrienden
Kring (FVK) in Hillegom, ge
specialiseerd in hulpverlening
aan mensen met fobieën. Di
recteur Leendert van der
Meer, zelf oud-fobiepatiënt:
„Het is een beetje flauw om te
zeggen dat het hier momenteel
storm loopt, maar we hebben
de afgelopen weken toch echt
al tientallen telefoontjes ge
had van mensen die met deze
vorm van astro-fobie kam
pen."
Symbool
Over zijn therapie: „Die is
erop gericht de oorzaak van de
angst weg te nemenVaak is de
gevreesde weersomstandig-
heid niet de directe boosdoe
ner, maar is dat slechts een
symbool. Ik zal een voorbeeld
geven. Iemand is als kind vaak
alleen gelaten en vond dat heel
erg vervelend. Wanneer het
ging stormen, zei hij tegen
zichzelf dat zijn ouders daar
door niet sneller naar huis
konden komen. Hij koppelde
het gemis aan geborgenheid
aan het stormachtige weer.
Zijn fobie bleek dus in feite
een verkapte vorm van verla
tingsangst te zijn."
Psycholoog Paola Klein, als
therapeut verbonden aan de
FVK, vult aan: „Als we een
maal de oorzaak boven tafel
hebben, kan de weg naar 'be
vrijding' beginnen. Vaak
blijkt dat we het hoofdstuk
storm helemaal niet hoeven te
behandelen. Als het dieper
liggende probleem is opgelost,
verliest de storm zijn symbo
liek en roept niet langer angst
gevoelens op."
Psycholoog/gedragsthera
peut Paul Hermelink, deskun
dig op het gebied van paniek
stoornissen, gaat in zijn
praktijk in Alphen aan den
Rijn niet op zoek naar onder
liggende angsten als er sprake
is van een stormfobie. „Bij en
kelvoudige fobieën, waar het
hier om gaat, blijkt het gedrag
zoals het in paniek raken bij
een storm meestal aange
leerd te zijn. Daarom probeer
ik iemand stap voor stap een
andere manier van denken en
handelen te laten ontwikke
len, hem duidelijk te maken
dat hij niet moet weglopen
voor hetgeen hij bang is."
Met dat doel voor ogen, stelt
Hermelink samen met de pa
tiënt 'n 'persoonlijke angst
hiërarchie' op. „Ik wil we
ten wat een cliënt een beetje
weegt. Heel ellendig. Soms
denk ik dat ik er in blijf."
De oorzaak van haar fobie
kent ze niet. „Ik denk dat het
een combinatie van factoren
is. Twintig jaar geleden lag ik
ziek op bed. Het dak waaide
van het huis en ik kon geen
kant op. Ik voelde me vrese
lijk machteloos. Maar het is
pas sinds drie jaar ziekelijk.
Het lijkt trouwens alsof het
steeds erger wordt. Ook ko
men er allerlei angsten bij.
Alsof ik van de ene vrees in de
Psycholoog
PAUL HERMELINK:
„Angst moet te
hanteren zijn
Helen Jacobs: „ledereen
«4T
