verscheurd land
Citaten"
Een vals en verwrongen beeld
NOORD-VIETNAM.
REFORMATORISCH DAGBLAD pagina 6
Maandag vond in Saigon de eerste bijeenkomst plaats van de internationale
controlecommissie. De belangrijkste functie van dit orgaan, gecreëerd in para
graaf 18 van de in Parijs getekende overeenkomst, is toezicht te houden op het
staakt-het-vuren. De bedoeling is dat de 160 leden van deze commissie, bestaan
de uit een evenredig aantal Hongaren, Indonesiërs, Polen en Canadezen, verslag
zullen uitbrengen over eventuele schendingen van het bestand. De door de par-
tijen gemelde schendingen zullen onderzocht worden en de commissie zal hier
over rapporteren. Om tot een conclusie te komen is echter een „eenstemmige"
uitspraak nodig.
Tijdens de eerste 48 uur na het in
gaan van het staakt-het-vuren vonden
er reeds niet minder dan 480 schendin-
ge plaats, kwam kwamen het niet ge
ringe aantal van 1000 communisten en
800 Zuidvietnamese soldaten om het le
ven. Alleen al deze clausule maakt het
aan de wereld wel duidelijk van hoe
weinig waarde de Parijse overeenkomst
eigenlijk is voor het Zuidvietnamese
volk zelf. Indien er iets bereikt is dan
ia het misschien een „papieren vrede"
Zol zij ooit een bestemming vin
den op deze eindeloze lange weg?
die de Verenigde Staten in staat stelt
zonder gezichtsverlies zijn troepen te
rug te trekken en de gevangen geno
men piloten weer met hun families te
herenigen.
MENING
President Nguyen van Thieu van
Zuid-Vietnam meende maandag dan
ook, zeker niet ten onrechte, te moeten
verklaren: „Zodra alle Amerikaanse
troepen zich zullen hebben terugge
trokken, is een bloedbad niet te verwij
den. Daarna zullen de communisten ons
onderwerpen. Men moet Noord-Viet-
woorden zijn hier overbodig
nam niet vertrouwen als het zegt geen
communistische regering in Zuid-Viet-
nam te wensen en Zuid-Vietnam niet te
willen overheersenDe Noordvietna-
mezen herhalen dat alleen maar om de
Amerikanen gerust te stellen die vrezen
dat er hier een bloedbad zal ontstaan.
Ik verwacht tot de laatste kogel te
moeten vechten, waarna de communis
ten ons zullen overspoelen. Hierover
bestaat geen enkele twijfel. Toen de
Fransen ons in 1954 in de steek lieten
viel de helft van Vietnam In commu
nistische handen. Als de Amerikanen
hetzelfde doen als de Fransen dan zal
de andere helft van ons land hetzelfde
lot ondergaan. Als een land zich niet
kan verzetten tegen een invasie kan het
zich slechts in een invasie schiken".
Hoe dramatisch een dergelijke uit
spraak ook mag klinken, zij bevat een
grote kern van waarheid. Het hoofd
van de Canadese delegatie die in de
controlecommissie is vertegenwoordigd,
zei tegen journalisten in Saigon: „Wij
zijn hier voor controle op een wapen
stilstand. Er is hier echter blijkbaar in
het geheel geen bestand".
Het vele dat er in de afgelopen tijd
over Vietnam geschreven is, heeft, naar
wij menen, soms niet al te verhelde
rend gewerkt. De linkse (gesubsidieer
de) pers heeft niets nagelaten om het
communistische standpunt in een zo
goed mogelijk daglicht te stellen. Hier
bij ondersteund door de nodige demon
straties die een zogenaamde spontane
uiting van de bij het Nederlandse volk
levende gevoelens moesten beklemto
nen. Wij in ons dagblad hebben ge
tracht een zo objectief mogelijk beeld
te geven (voor zover dit ooit mogelijk
is) door de standpunten van beide par
tijen regelmatig tegenover li ka ar te
stellen.
KLEL'R
Hierbij natuurlijk op het Zuidvietna
mese standpunt (en het Amerikaanse)
iets meer de nadruk leggend. Het is
immers dit deel van het zo zwaar ge
teisterde land dat het meest te lijden
heeft. Zijn de communisten immers niet
de agressors? Nu een z.g. wapenstil
stand is bereikt geloven wij dat het
juist is een momentopname te maken
van de huidige stand van zaken met
een verwijzing naar de achtergronden.
Mocht een nieuw bloedig hoofdstuk
aan deze lange geschiedenis toegevoegd
worden dan heeft men hierdoor zeker
een beter aanknopingspunt. Temeer
daar wij van mening zijn
„kwestie Vietnam" niet alleen grote in
vloed heeft gehad op de internationale
politiek, maar zeker ook in de toekomst
nog zal hebben.
Dit ondanks het feit dat de grote
„machtsblokken" zullen trachten In-
do-China op de achtergrond te houden,
door het nu een „intern-conflict" te
noemen waar de grote mogendheden,
Engeland, Frankrijk, Rood-China dan
met grote bezorgdheid kennis van kun
nen nemen.
FEITEN
Wat zijn nu de feiten, zonder enige
franje:
VIETNAM, begrensd in het oos
ten en zuiden door de Chinese zee, in
het westen door Laos en Cambodja en
in het noorden door China, werd gedu
rende 1000 jaar geregeerd door China.
Het vormde samen met Laos en Cam
bodja Frans Indo-China. De Franse
heerschappij begon in de negentiende
eeuw, maar werd tijdens de tweede
wereldoorlog onderbroken door de Ja
panse bezetting.
Een ONAFHANKELIJKE repu
bliek Vietnam wordt gevormd op 2 sep
tember 1945 met de communistische Ho
Tsji Minh als president. Een jaar later
breken er vijandelijkheden uit tussen
de Fransen en deze „Viet-Minh". Dit
was het begin van de Frans-Indochine-
se oorlog.
Op 14 JUNI 1949 wordt de staat
Vietnam gesticht, maar de conflicten
tussen de Fransen en de communisten
onder leiding van Ho Tsji Minh duren
voort.
EIND 1950 komen de Amerika
nen in het beeld. Zij ondertekenen op
23 december een verdrag van weder
zijdse militaire bijstand met Frankrijk,
Vietnam, Cambodja en Laos.
Op ZEVEN SEPTEMBER van
het volgende jaar sluit Washington een
overeenkomst met de nationalistische
regering voor rechtstreekse economi
sche hulp.
7 MEI 1953 is een gedenkwaardi
ge dag voor de communisten. De Viet
Minh onder leiding van generaal Vo
Nguyen Giap verslaat het Franse leger
in de vesting Dien Bien Phu. Door deze
overwinning is het lot van de nationa
listen bezegeld en nemen de communis
ten de zeggenschap over Noord-Viet-
Het hieropvolgende akkoord var
GENEVE schept duidelijkheid wat be
treft welke van de partijen het nu vooi
het zeggen hebben in de verschillende
gebieden. Deelnemers aan de conferen
tie waren: Engeland, Sovjet-Unie,
Frankrijk, Verenigde Staten, Rood-Chi-
Cambodja, Laos, Nationalistisch
Vietnam en het Viet Minh-bewind. Het
belangrijkste besluit van deze confe
rentie was dat: a. Hét land in twee
delen, gesplitst zou worden, met als
grens de rivier 17Hai, ter hoogte van de
17 e breedtegraad, b. Een volksstem
ming over de staatkundige toekomst
van de twee delen zou moeten beslis
sen.
Deze verkiezingen die voor 20 juli
1956 zouden moeten plaats vinden
moesten onder controle staan van een
internationale commissie. Lid hiervan
waren Canada, India en Polen. Ook
zouden Noord- en Zuid-Vietnam hun
eigen troepen terugtrekken tot binnen
het eigen grondgebied.
'•Van deze overeenkomst is NIETS
3E0EMtL.2oNE-
GOLf.v.SlAh
Meer dan een miljoen van hen
vluchtte, alles achterlatend, voor het
communistische geweld in het noorden
van Vietnam
terechtgekomen. De Verenigde Staten
en Zuid-Vietnam weigerden het ak
koord te tekenen, daar naar hun me
ning er niet genoeg waarborgen waren
om de vrijheid van het Vietnamese
volk te waarborgen. Doordat de op her
enigingsverkiezingen gerichte slotclau-
sule van de Geneefse akkoorden nooit
werd uitgevoerd ontstonden er dus in
feite twee Vïetnams.
6 Op een januari 1956 zag de toe
stand er dan ook als volgt uit:
NOORD-VIETNAM. Het communisti
sche Viet Minh-regime oefent formeel
de macht uit in het noorden boven de
zeventiende breedtegraad. Gesteund
door Rusland en Rood-China heeft Ho
Tsji Min hier de touwtjes stevig in
handen. Meer dan een miljoen vluchte
lingen hebben het gebied hier verlaten
om zich in het zuiden te vestigen.
ZUID-VIETNAM. Ngo Din Diem
oefent in dit gebied de macht uit en
heeft een republiek uitgeroepen. Hij
ontvangt steun van de Amerikanen.
Militaire adviseurs worden door Wa
shington beschikbaar gesteld om het
Zuidvietnamese leger op te leiden. Spo
radische aanvallen van communistische
guerrilla's vinden plaats. De eerste aan
vallen worden nog omschreven als „on
geregeldheden van bandietengroepen".
Een Frans diplomaat die jaren lang in
Indo-China vertoefd had beschreef ons
de situatie op dat ogenblik als volgt:
„Het toneel was opgezet, de voorstelling
kon beginnen".
Dit meisje zal de toekomst zon
der haar vader moeten tegemoetzien.
Hij offerde zich, zodat zij in vrijheid
zal kunnen leven
"XUID-VIETNAM V
Comim-
bezet. qEBiED.
WOENSDAG 31 JANUARI 1973
Een spoor van bloed en tranen
markeert de wereldgeschiedenis.
Vanaf het begin der schepping, toen
Kain Abel doodsloeg tot op de hui
dige tijd zien we de verwoestende
krachten in Gods schepping zich
openbaren. Het bestand in Viet
nam was voor onze redacteur Bui
tenland N. van Nieuwenhuysen aan
leiding enkele artikelen te schrijven
die de situatie in het Verre Oosten
nader belichten. Het eerste artikel
vindt u op deze pagina. Ze zijn ge
schreven vanuit het bewustzijn dat
ook het gebeuren in Vietnam wel
door de Groten der aarde verwe
zenlijkt is geworden, maar dat het
Gods vinger is die de geschiedenis
schrijft.
w
Dit is wat zij te zeggen hadden over
Vietnam in 1972:
„Zolang er in Zuid-Vietnam een
wrede, dictatoriale macht aan het
bewind blijft aangesteld, kan het
Zuidvietnamese volk zijn rechtvaar
dige recht op zelfbestuur niet in de
praktijk brengen".
Mevrouw Nguyen Thl
Blnh
van de communistische
Vietkong
„Ik heb kunnen vaststellen dat de
secretaris-generaal van de Verenig
de Naties net als zijn voorganger
gebruik heeft gemaakt van door de
vijand geïnspireerde propaganda om
de Amerikaanse bombardementen
op Vietnam te veroordelen".
Richard M. Nixon
president van de VS
„De Amerikaanse ambassadeur bij
de Verenigde Naties, George Bush
zal tegen Waïdheim zeggen dat zijn
beweringen dat het bombarderen
van dijken een onderdeel is van een
zorgvuldig door de Noord vietname-
zen opgezette campagne om met de
steun van hun bondgenoten, wereld
wijde verspreiding aan valse berich
ten te geven".
William Rogers
Amerikaans minister
van
buitenlandse z aken
..De verklaring van de democrati
sche kandidaat voor het vice-presl-
dentschap. Sargent Shriver, dat pre
sident Nixon een historische kans
om de oorlog in Indo-China te
beëindigen had verpest, is pure poli
tieke fantasie".
William Rogers
Amerikaans minister
van
buitenlandse zaken
„Het ontwerpakkoord dat op 31
oktober ondertekend had moeten
worden, is slechts een wapenstil
stand voor de overgave van Viet
nam. Het is een uitlevering van het
Zuidvietnamese volk aan de commu
nisten".
Nguyen Van Thieu
president van Zuid-
Vietnam
„De geschiedenis laat zien dat als
een element voor zichzelf het mono
polie van de macht opeist, of zich
uitspreekt voor de onderdrukking
van andere elementen, dat het re
sultaat vaak een broederoorlogen
onderlinge verdeeldheid is, die bui
tenlandse staten een voorwendsel
verschaft om te overheersen of een
Inval te doen".
Generaal Duong van
„Big-Minh" leider van
de niet-co mmunistische
oppositie in Zuid-Viet
nam
„De Verenigde Staten verspreid
den verklaringen over hun verlan
gen naar vrede, terwijl zij in werke
lijkheid de oorlog escaleerden. Met
de grote geestkracht van president
Ho-Tsji-Mi-nh, zijn het volk en de
strijdkrachten van de gehele natie
vastbesloten op te rukken. Zo lang
een enkele agressor in ons land
overblijft, zullen wij moeten door
vechten om hem weg te vagen".
Generaal Vo Nguyen
Giap
Noordvietnamees mi
nister
van d efensie
„Chou en Lai, de Chinese premier,
gelooft dat de oorlog in Indo-China
binnen een paar maanden na de
Amerikaanse verkiezingen zal eindi
gen of anders nog vier jaar zal
voortduren".
Prins Norodom Siha
nouk
communistisch premier
van Cambodja
„Nixon ls op weg naar de beëindi
ging van Amerikaanse inmenging in
Vietnam zonder zich over te geven
en zonder de eer van de Verenigde
Staten te besmeuren... Wij komen
uit Vietnam niet als een verslagen
land, met de staart tussen onze po
ten, zoals sommigen willen".
John B. Conollv
Oud-minister van fi
nanciën
„Ik verwacht tot de laatste kogel
te moeten vechten, waarna de com
munisten ons zullen overspoelen.
Hierover bestaat geen enkele twij
fel".
President Nguyen van
Thieu
van Zuid-Vietnam
Wij ontvingen enkele dagen gele
den een bijdrage over Vietnam van
een jonge student in Amsterdam.
Wegens plaatsgebrek konden wij de
ze beschouwing niet eerder plaatsen.
Mede hierdoor, maar ook door de
recente gebeurtenissen in dit we
relddeel is deze bijdrage niet erg ac
tueel meer. Daar wij het echter ver
frissend vinden dat er onder onze
jongeren nog stemmen opgaan die
een, naar onze mening, juiste kijk
op gebeurtenissen hebben en niet
links-geïndoctrineerd zijn, menen
wij U dit artikel niet te mogen ont
houden.
Het is ontegenzeglijk een feit dat de oorlog in Vietnam, waar de Verenigde
Staten nu al lange tijd bij betrokken zijn, het anti-Amerikanisme een enorme
impuls heeft gegeven. Het heeft op virulente wijze opgang gemaakt. Het anti-
Amerikaanse versterkt de, nog altijd aanwezige, isolationistische tendenzen in
Amerika. Dit is niet in ons belang. In een rede te Colorado Springs waarschuw
de president Nixon de Amerikanen die een „nieuw isolationisme'' nastreven:
„Wanneer Amerika de wereld de rug toekeert, zal er een dodelijke vorm van
vrede over deze planeet neerdalen, het soort vrede dat de vrijheid in Tsjecho-
Slowakije heeft verstikt".
Het Amerika dat in deze eeuw twee
maal betrokken is geweest bij de we
reldoorlogen, die op ons continent zijn
uitgebroken, is geen ander Amerika,
dat in Azië zijn verplichtingen ten aan
zien van Zuid-Vietnam nakomt. Men
kan bezwaren hebben tegen deze Ame
rikaanse politiek (men kan stellen, het
zij dat de VS te ver gegaan zijn, hetzij
dat niet eerder krachtiger opgetreden
werd; zo schreef ex-communist, later
socialist geworden. Jacques de Kadt
een aarrtal jaren terug, vóór Nixon,
over „een halfslachtig geleide expedi
tie"), maar het eisen van een overwin
ning van Noord-Vietnam, en het gehele
Zuidvietnamese volk daaraan over ge
ven, is immoreel.
Nixon is bezig Amerika te verlossen
van Vietnam. Alle Amerikaanse ge
vechtstroepen worden teruggetrokken.
Tijdens zijn presidentschap zijn in to
taal een half miljoen Amerikanen uit
Vietnam vertrokken. En ondanks aller
lei sombere voorspellingen heeft
Zuid-Vietnam het overleefd. Het is de
Noordvietnamezen niet gelukt Zuid-
Vietnam onder de voet te lopen.
AGRESSIE
Evenals het Tet offensief in het voor
jaar van 1968 is ook het Noordvietna-
mese offensief van dit jaar (door Geor
ge McGovern een „duidelijke invasie"
genoemd) niet geslaagd. Overal waar de
vijand opdook, vluchtte de bevolking,
nergens werden de „bevrijders" als hel
den ingehaald. En het Zuidvietnamese
leger vocht. Een duidelijk resultaat van
het Amerikaanse „Vietnamiseringsbe-
leid". Er is weliswaar gevochten met
Amerikaanse luchtsteun, maar wist
men dat de Zuidvietnamese piloten tot
de besten ter wereld behoren?
Tijdens het Tet-offensief werd de
Zuidvietnamese stad Hué 26 dagen lang
door de communisten bezet. Resultaat:
5800 gedode en vermiste burgers- De
lichamen van de meesten zijn later in
massagraven teruggevonden. Geduren
de het offensief van vorig jaar werden
25.000 onschuldige burgers gedood,
doordat de communisten steden, dorpen
en gehuchten met bommen en granaten
bestookten. Maar geen acties, protesten
en demonstraties van de kant van de
genen, die met dit sosoort zaken in het
algemeen niet onbekend zijn! We moe
ten aannemen, dat men van bepaalde
zijde niet zozeer door menselijk leed
bewogen wordt, als wel dat men een
politieke zaak voorop stelt
VERDRAAIINGEN
De aanwijzingen hiervoor zijn de
laatste tijd weer eens versterkt. N.a.v.
de Amerikaanse bombardementen op
Noord-Vietnam zijn de anti-Ameri
kaanse hartstochten hoog. opgelaaid. Op
zorgvuldig voorbereide wijze worden
deze hartstochten aangewakkerd en
bepaalde banen geleid. Er wordt op een
lichtzinnige manier met het lot van
Zuid-Vietnam omgegaan. Net als bij de
acties tegen de beweerde Amerikaanse
bombardementen op Noordvietnamese
dijken, wordt ook nu een stuk falsifica
tie gepleegd, dit alles gesteund en aan
gevoerd door hen die een groot deel
van de communicatiemedia in bezit
hebben Toen hield men de schijn op
dat er een weloverwogen beleid van
het bombarderen van het gehele
Noordvietnamese systeem van dijken,
rivieren, sluizen enz. gevolgd werd.
maar een serieus bewijs daarvan is
nooit geleverd. Nu is het de schuld van
Amerika dat er nog geen Vietnam-
akkoord getekend, c.q. eerder gesloten
is, Enw ordt er gedaan alsof de recente
Amerikaanse bombardementen
Noord-Vietnam (die inmiddels zijn
stopgezet) „uit de lucht zijn komen val
len".
N INFORMATIE
Elk oorlogsgeweld, waaronder ook de
bombardementen vallen, is een ver
schrikkelijke zaak. Daar is geen twijfel
over mogelijk. Het streven dat zich
richt tegen alle geweld, verdient onze
steun. Wanneer echter onder het mom
van menselijkheid systematisch slechts
één partij in het conflict wordt aange
vallen (zoals geschiedt met de VS) dan
zijn er andere, politieke, oogmerken in
het spel. Van oprechte verontwaardi
ging is dan geen sprake. Daarnaast zijn
wij ervan overtuigd dat er behalve be
roepsagitatie zeer zeker ook oprechte
bewogenheid bestaat. Dit laatste heb
ben we te respecteren. Waar het ons
om gaat, is het feit dat ons allerlei in
formatie onthouden wordt. Er is zelfs
sprake van een stuk geschiedverval
sing. Het lijkt ons niet te ontkennen
dat het grootste gedeelte van degenen
die de publieke opinie trachten te beïn
vloeden nogal bevooroordeeld is ten na
dele van de VS. Gelukkig mag iedereen
in dit land zijn mening uitspreken,
maar wanneer onze informatieverschaf
fers op zekere belangrijke feiten geen
acht slaan, dan is er iets niet in de
haak.
Onze voorlichters bekommeren er
zich niet om wat een deel van de Zuid
vietnamese bevolking overkomt, als de
communisten daar aan de macht ko
men. Vier jaar geleden schatte Sir Ro
bert Thompson, een guerrilla-expert,
dat in dat geval enige honderdduizen
den geliquideerd zouden worden, nu
schat hij het aantal op meer dan een
miljoen. Deze gegevens komen overeen
met hetgeen twee overgelopen Noord
vietnamese militairen hebben meege
deeld. De communisten weten hoe zij
dat moeten aanpakken, want de afgelo
pen twaalf jaar hebben zij 36.000 selec
tieve moorden gepleegd. Een andere
deskundige op het gebied van de guer
rilla, Douglas Pike, stelt dat vast staat
dat de communisten in juni verleden
jaar elke week 150 mensen vermoord
den en 500 anderen ontvoerden en lie
ten verdwijnen.
Het comité dat op 6 januari jl. een
„nationale demonstratie voor vrede in
Vietnam organiseerde, heeft o.m. de
leus gebruikt „Nixon, teke nde vrede
Een betere lijkt ons: „Hanoi, go
homel".
(G. T. K.)
4
