KOM OVER DE BRUG
HetVrijeVolk
Democratisch-socialistisch dagblad. Hoofdredacteur: K. Voskuil
FEESTUITGAVE
OKTOBER 1958
in deze feestuitgave hoe
onze verslaggevers ta| van
facetten belichten, die sa
menhangen met het in ge
bruik nemen van de brug.
Het bestaan van deze
nieuwe oeververbinding zal
immers niet nalaten zijn
stempel te drukken op de
recreatie, het gemeen
schapsleven, de sport, de
(kleine) handel enz.
De Krimpenerwaard ont
sloten naar het westen. Er
is een brug geslagen naar
het bruisende industriege
bied langs de Waterweg. De
Krimpenerwaard ligt open
voor een verdere ontiuilcke-
ling.
In deze dagen heerst er dus
vreugde, want de dorpen en
kleine steden van de Waard
hebben er lang op gewacht.
Zij hebben de brug zien groeien
en de dagen afgeteld. Nu kun
nen de vlaggen uit.
Feest dus, maar wie gaat er
feestvieren bij de geboorte van
een kind en betrekt de moeder
niet in de feestvreugde? Dat
zou onrechtvaardig zijn. Maar
we zouden het doen als we bij
het gereedkomen van de brug
de stormvloedkering zouden
vergelen.
We tonen uitbundig onze
blijdschap met de nieuwe brug,
terwijl we drommels goed we
ten, dat hij zijn bestaan te
danken heeft aan de storm
vloedkering, waar we geen
aandacht aan besteden.
Zonder stormvloedkering was er
(nog) geen brug gekomen, on
danks alle ijverige actiecomités
in de Krimpenerwaard. Daarom
moeten we die stormvloedkering
dankbaar zijn, maar daarom niet
alleen.
Het is immers volkomen duide
lijk, dat deze in feite een veel gro
tere betekenis heeft voor onze
maatschappij dan de brug, maai'
dat valt niet zo op en de mens is
geneigd gauw te vergeten.
Om de betekenis van de storm
vloedkering op de juiste waarde te
schatten, moeten we terugdenken
aan die ramnnacht van de eerste
februari 1953, toen de stormvloed
ons land besprong en bijna twee
duizend doden veroorzaakte.
Dat was uiteraard het groot
ste leed. maar daarnaast berok
kende de watersnood ook grote
schade. Uitgestrekte landerijen
kwamen blank te staan en het
zilte zeewater bedierf akkers,
boerderijen, fabrieken en ma
chines.
De schade had echter nog veel
groter kunnen zijn. Het opdrin
gende water, voortgejaagd door de
storm, belaagde rechtstreeks het
industriële hart van Nederland
De oude Schielandse Hoge Zee
dijk was de laatste hindernis op
de verwoestende weg naar het
lage land in de wijde driehoek
AmsterdamDen HaagRotter -
dam, waarin om een voorbeeld
te noemen de Prins Alexander-
polder zes meter beneden het zee
niveau ligt.
Het opgezweepte water sloeg een
gevaarlijke bres in de dijk en
slechts het doortastend optreden
van enkele mensen voorkwam een
nog grotere ramp.
Een moedwillig in de bres ge
zonken zandscheepje versperde de
■zee de weg naar de hoofdstad!
De Engelsen noemen dat een
„narrow escape": een ontsnapping
op het nippertje. Iets minder
doortastendheid en wie zou dat
kwalijk genomen hebben? een
beetje minder geluk en
De ramp bracht ons rouw. leed
en schade, maar bracht ohs ook
het inzicht, dat de bestaande zee
weringen niet sterk genoeg waren
voor een afdoende beveiliging van
hof en have.
In de nacht van de eerste
februari 1953 schrok het Neder
landse volk wakker uit de zoete
droom, dat alles in orde was en
dat men niets te vrezen had. De
deskundige waarschuwingen had
men altijd in de wind geslagen.
Die deskundigen hadden reeds
veel eerder op het gevaar gewezen,
maar men geloofde er niet in. om
dat zij hun waarschuwingen we
tenschappelijk formuleerden en
dus zonder sensationele voorspel
lingen.
Later besefte men. dat zij de ge
varen hadden onderkend en er
tijdig voor hadden gewaarschuwd:
Nederland wordt bedreigd door
een mogelijke watersnood en een
zekere verzilting!
Ze lieten het bij waarschuwen
niet alleen, maar stelden ook een
verdedingsplan op: het Deltaplan
dat beide gevaren ineens zou be
strijden.
Na de ramp behoefden ze dit
plan niet meer te verdedigen,
want hun vijand luid de noodzaak
aangetoond, net Deltaplan kreeg
voorrang boven alle andere plan
nen en reeds voordat de volks
vertegenwoordiging de Deltawet
aanvaardde, was opdracht gegeven
tot de bouw van de stormvloed
kering in de Hollandsche IJssel.
En om nu nog even terug te
keren tot die verhouding moeder
en kind: Wie de opdracht tot de
bouw van dit kunstwerk nader
bekijkt, ziet. dat hij deze volgorde
kreeg:
Het ontwerp van de werken, uit
te voeren in het kader van de
bouw van een stormvloedkering in
de rivier de Hollandsche IJssel
omvat een schutsluis aan de wes
telijke oever, een afsluiting van de
rivier door twee beweegbare schui
ven en de overbrugging van de
rivier.
Men ziet het: ook in de offi
ciële stukken wordt de brug het
laatst genoemd.
Nu we dit samen hebben vast
gesteld. is er niets op tegen tóch
de vlag uit te steken. De brug is
voor de Krimnenerwaard immers
een handre'"* ng met een gebied
dat zich stormachtig ontwikken.
