ELF RODE SHIRTS
EN EEN GEHEIM
Waaromjuffrouw Stanislas
met Kerstmis een giraffe
taff in huis had
De romantische geschiedenis
van ARSENAL
HET ENGELTJE
Bernard Joy
Volgende keer:
HET VRIJE VOLK
- DONDERDAG 24 DEQEMBER 1953»
PAGINA 13
De eerste vraag: die officials van Sunderland aan de spil van
Arsenal, Ray Daniel, stelden toen hij in Juni voor Sunder
land ging spelen was: „Wat is het geheim van Arsenal?"
Ja, wat is het geheim, Wat zijn de factoren die Arsenal aan
de top houden, die de bewondering en afgunst van andere clubs
opwekken? Waarom is de naam van Arsenal bekend waar ter
wereld ook maar tegen een voetbal geschopt wordt en hoe heb
ben zij het klaar gespeeld om een sport die uitsluitend door
mannen beoefend werd te maken tot eep kijkspel waaraan ook
millioenen vrouwen plezier beleven?
De schimpscheut „Lucky Ar
senal" (fortuinlijk Arsenalis
zeer duidelijk een oppervlak
kige verklaring, zelfs als men
weet dat Arsenal de FA Cup
(Engelse beker) in 1950 won
zonder daarvoor Londen te be
hoeven verlaten en de backs
van Arsenal dikwijls miracu
leuze reddingen op de doellijn
verrichtten.
Een reeks successen als die van
Arsenal kan niet verklaard worden
met de glimlachen van Vrouwe For-
tuna. Grote aankopen op de trans
fermarkt, een generatie geleden,
maakten de opmerking geloofwaar
dig van hen die zeiden: „Arsenal
koopt succes," maar de club is een
van de zuinigste in de League ge
weest sinds de oorlog.
Met een beweging ,.»n zijn brede
schouders verklaart Arsenals mana
ger Tom Whittaker het succes van
Arsenal met „Men neme elf rode
shirts, stoppe daar lichamen In, en
dan worden de spelers gestoken door
een insect genaamd Arsenal."
Ofschoon ik elf seizoenen lang
speler van Arsenal was de geluk
kigste in mijn carrière als speler
vind ik het gemakkelijker te be
schrijven wat de geest van Arsenal
doet, dan wat die is.
Hij speelt nóg
Die geest heeft Joe Mercer, nu
39 jaar, doen besluiten toch nog een
seizoen voor Arsenal te spelen, of
schoon iedere thuiswedstrijd voor
hem een reis van meer dan 600 km
betekent en ondanks het feit, dat
zijn zaak hem onafhankelijk van
zijn verdiensten als beroepsvoetballer
maakt.
Die zelfde geest maakte de vroe
gere melkbezorger Eddie Hapgood
tot een van de beste aanvoerders
die Engeland ooit heeft gehad: die
geest maakte dat spelers als George
Swindin en Ronnie Rooke tot aan
bijna hun veertigste jaar door
speelden. Het was ook de Arsenal-
geest die Archie Macaulay eens de
stormvogel van het Londense voet
bal, deed besluiten een Schotse
interlandwedstrijd te laten lopen
toen de club door blessures in
moeilijkheden verkeerde.
Bovenaan
Al het mogelijke wordt gedaan
voor de spelers en daar tegenover
wordt van de spelers verwacht, dat
zij hun uiterste best doen. Dit werkt
zó goed, dat Arsenal over de gehele
wereld beroemd is om zijn geest en
strijdvaardigheid.
In "de 65 Jaar van de Football
League hebben andere clubs zo
als Preston, Newcastle en Aston
Villa succesrijke perioden gehad,
maar Arsenals positie aan de top is
onvergelijkelijk geweest en dat
ondanks de sterkste concurrentie die
de voetbalsport ooit gekend heeft.
In de twintig seizoenen sinds dat
van 1926—27 heeft Arsenal het
League-kampioenschap het record
aantal van zevenmaal gewonnen en
het heeft de Cup Final op Wembley
vijfmaal bereikt, en daarin driemaal
de Cup gewonnen.
Waar Arsenal ook speelt, er zijn
altijd zeer veel toeschouwers, omdat
de supporters der tegenpartij graag
Bernard Joy. de,schrijver van deze
geschiedenis, was gedurende elJ sei
zoenen de centrale figuur in jle
Arsenalploeg. U ziet. hem links op
deze foto, die in 1038 genomen werd
bij ArsenalEverton, hoog opsprin
gen. Naast hem zweeft in de luclit
de beroemde, toen nog jonge, Tommy
Lawton. In 1938 speelde Lawton voor
Everton. In 1953 voor... Arsenal.
Arsenal van zijn voetstuk gestoten
zouden willen zien. Ook in het bui
tenland is de naam Arsenal een be
grip. En ook daar is het een gebeur
tenis als Arsenal verliest.
Er is een twee meter hoog
standbeeld op een marmeren voet
stuk op een plein in Oporto, Portu
gal, dat herinnert aan de overwin
ning van het plaatselijke elftal op
de Londenaars in 1948.
De bloei van het Arsenal der laag
ste jaren, maakt het moeilijk te ge-
oud-Arsenal-spil
en international
loven, dat de club eens voor zijn
bestaan heeft moeten vechten. De
marmeren gangen, enorme tribunes
en de schitterendste accommodatie
zijn voortgekomen uit een bescheiden
begin.
De club werd opgericht in 1886 in
de wapenfabriek van Woolwich Arse
nal en werd toen genoemd Dial
Square naar een van de afdelingen.
Om de bal te kopen droegen vijf
tien man ieder een halve shilling bij
en een grote, gezette Schot, David
Danskin, de werkelijke oprichter van
de club, bracht het totaal op 10,5
shilling (toen ruim zes gulden).
Gekregen shirts
Het geldgebrek was zo nijpend, dat
Fred Beardsley, de eerste keeper,
naar zijn oude club Nottingham
Forest om hulp schreef, Men was
uitermate verheugd een aantal rode
shirts voor de club te ontvangen. De
spelers werden genoemd de „Wool
wich Reds" daar de spelers van Not
tingham Forest de Nottingham Reds
genoemd werden.
Rood is sindsdien altijd de Arse-
nal-kleur gebleven. Al was het begin
van Royal Arsenal, zoals de oprich
ters besloten hadden de club te
noemen, dan ook eenvoudig, toch
gaven zij leiding aan de andere clubs
in het zuiden.
Het was de eerste club die het
professionalisme aannam en ue
eerste die in de Football League
kwam, in de tweede divisie. Dat was
in 1893 Eerst speelde Arsenal op het
Manor Field te Plumstead en Ce
spelers verkleedden zich in de „Green
Man", een café in Plumstead High-
street.
Slecnts een touw scheidde de toe
schouwers van het veld Er waren
geen tribunes en voor grote wed
strijden werden legerwagens inge
richt als officiële tribunes. Tot. de
plichten van de aanvoerder behoorde
het helpen bij het in ontvangst ne
men van de entreegelden, maar dat
was niet zo'n heel zwaar werk daar
in de eerste jaren de hoogste recette
vijf pond (ƒ60) was.
Moeilijke dagen
De toeschouwers waren nooit tal
rijk, en het aantal verminderde
zelfs nog, toen andere Londense
clubs, Chelsea, Spurs (Tottenham
Hotspur), Fulham en Clapton Orient,
in de League kwamen spelen. Om de
club geldelijk gezond te houden,
werden spelers op de transfer-lijst 1
gezet, hetgeen tot gevolg had. dat
het succes-minder werd en daardoor
ook de belangstelling.
Maar er kwam hulp van onver
wachte zijde. Een boogschutters wed- 1
strijd te Plumstead in 1902 bracht
1200 pond 14.400) op en daardoor
was Arsenal in staat een paar spe
lers te kopen, onder wie Tommy
Shanks, die niet zolang daarna <n
het Ierse nationale elftal gekozen
werd.
Met de plaatselijke spelers, onder
wie Jimmv Ashcroft, een eerste-klas-
keeper en de schoolmeester Percy
Sands, de spil, legden de nieuwe aan
winsten de basis voor een prachtige
ploeg en reeds het volgende jaar pro
moveerde Arsenal naar de eerste
divisie.
In de volgende twee Jaar. 1906 m
1907, bereikte Arsenal de halve finale
van de Cup-wedstrijden. Dat was de 1
beste periode tot de grote dagen van
het moderne Arsenal.
Toen de resultaten echter slechter
werden, deed ook de slechte ligging
van Plumstead zich gelden
De elegante middenvoor Bert. Free
man moest verkocht worden aan
Everton van welke club uit hij in 'iet
Engelse team gekozen werd. Hij werd
zejfs de grootste ster van allemaal.
Andy Ducat, die zowel voetbal als
cricket in de Engelse nationale ploeg
speelde, werd overgedaan aan Aston
Villa om Arsenal fmancieel gezond
te houden.
Degradatie
In 1912'13 viel Arsenal terug
naar de tweede divisie. Met slechis
18 punten in totaal uit 38 wedstrij
den vestigden zij twee niet benijdens
waardige records door drie wedstrij
den te winnen en 26 goals te scoren.
Achttien jaar later zou de club
volledige compensatie eisen voor deze
vernedering.
De financiële positie was ook al
zorgwekkend.
Het saldo op de bank was 19 pond
(ƒ228). De toenmalige voorzitter, Sir
Henry Norris, realiseerde zich, dat.
de enige oplossing was met de hele
zaak te verhuizen. Zijn voorstel om
een fusie aan te gaan met Fulham,
werd verworpen door de League en
daarom besloot hij een nieuw terrein,
voor zijn club te vinden, dichter bij
het centrum van Londen
Nieuw terrein
De rijke, bazige en eerzuchtige
Norris was lid van het parlement
voor Fulham East, burgemeester van
Fulham en had aanzienlijke bezit
tingen in het Wimbledondistrict.
Voetbal was iets waarop hij zijn
energie kon botvieren; hij was in
werkelijkheid dictator van Arsenal
en het gebeurde maar zelden, dat hij
ergens niet zijn zin in kreeg.
Eventueel geschikte plaatsen in
Harringay en Battersea werden af
gewezen en Norris vond ten slotte de
ideale plek bij St. John's College of
Divinity op Highbury.
Na weken van geheime onderhan
delingen en verhoging van het oor
spronkelijke bod, werd het terrein
gekocht en de akte van verKoop werd
getekend door de aartsbisschop van
Canterbury en andere bisschoppen.
Arsenal stemde erin toe niet te spe
len op Highbury op Goede Vrijdag
en Eerste Kerstdag, een embargo dat
van kracht bleef tot 1925.
Als een bominslag
Het was alsof er een bom insloeg
bij de andere Londense clubs, spe
ciaal Spurs, Clapton Orient en Chel
sea. toen zij ontdekten wat er aan
de hand was. Deze clubs zagen het
als een soort stropen op ongehoorde
schaal, want Arsenal haalde de be
zoekers zo ongeveer van hun drem
pel en nam bezit van de verbindings
lijnen naar Noord-Londen.
Er werd een heftig beroep gedaan
op de Football League, maar in een
vergadering die tot twee uur in de
morgen duurde zegevierde opnieuw
de welsprekendheid van Norris" en de
League besloot zich niet in de zaak
te mengen.
Ontspanningscentrum
Dus verhuisde de club de 20 km
van Plumstead naar Highbury. Nor-
ris gaf in totaal 125.000 pond (des
tijds anderhalf millioen gulden) uit
om wat eens een rustige sportgele-
genheid voor een paar studenten
geweest was, te veranderen in een
groot ontspanningcentrum dat ge
makkelijk te bereiken was van het
midden van Londen uit.
Dank zij het vooruitzien en de
durf van Norris had Arsenal de
eerste stap naar grootheid gedaan.
Tottenham Hotspur beschouwde
zich het zwaarst getroffen door de
„invasie" en de betrekkingen met
Arsenal waren gedurende een aan
tal Jaren allerminst vriendelijk.
Dat Noord-Londen in staat is er
twee grote clubs op na te houden,
wordt bewezen door het feit, dat
beide een gemiddelde halen van
bijna vijftig duizend bezoekers per
wedstrijd en de gezonde rivaliteit
tussen de twee clubs is beide ten
goede gekomen.
f
Arsenal verhuist van Plumstead
naar Highbury. Herbert Chapman
wordt aangesteld als manager en
met enige opmerkelijke kostbare
aankopen schiet Arsenal naar bo
ven tot de tweede plaats in de
eerste divisie.
fwy-'Jk, T n een van
1 de buiten
af wijken van de
stad staat het
vW-Mt huisje van
juffrouw Anna
Maria Stanis
las. Ze woont daar nu al
bijna een jaar en niemand
weet, waar ze vandaan is ge
komen, hoe oud ze is en of ze
misschien nog ergens familie
heeft op de wereld. Behalve de
slagersjongen en de bakker
komt er geen mens aan de deur
en de buren zouden zich dan
ook nooit met haar hebben be
moeid, als er de laatste tijd
niet allerlei vreemde klets
praatjes over haar werden
rondgestrooid.
Ze zeggen, dat de konijnen
zo maar in haar salon over de
vloer huppelen en de pape
gaaien vliegen er los door het
huis. De juffrouw zou zelfs
's nachts in plaats van met een
kruik, met een ratelslang naar
bed gaan om haar voeten aan
te warmen.
Misschien is het wel een heks,
fluisteren de buren tegen elkaar en
ze hebben het er niet bij laten zitten.
Ze zijn naar de burgemeester gegaan
en ze hebben hem met van angst
bibberende stemmen gevraagd, of
dat a^'emaal zo maar kan in zo'n
fatsoenlijke buurt. In hun opgewon
denheid hebben ze geroepen, dat er
ook vast en zeker een leeuw in huis
is, ze hebben hem horen brullen. En
als het géén leeuw is dan is het toch
in elk geval een geweldig dier, dat
horen ze aan zijn stem.
Laatst heus meneer de burge
meester kwam er een vos uit haar
prieel en burgemeester kan het ge
loven of niet, maar de
vorige week zat er een
zebra in een gemakke
lijke stoel voor de ra
men. Eerst hadden ze
nog gedacht, dat 't de
juffrouw zelf was in
'n streepjesjuu^i. maar -
toen ze haar van dich
terbij bekeken, had ze
een écht zebragezicht.
Dat is nóg niet alles.
Vandaag, uitgerekend
op de dag voor Kerst
mis, terwijl ieder or
dentelijk mens zoi-gt,
dat hij een Kerstboom
en een vette gans in
huis haalt, heeft zij
een GIRAFFE besteld
De slagersjongen heeft
hem zelf gezien. Die
vond het toch al zo
gek, dat hij de laatste
tijd elke dag een mand
vol vlees en benen
moest brengen, terwijl
de juffrouw eerst al
tijd maar een pond
runderlapjes in de
week gebruikte. Nou,
vandaag stond hij
weer met zijn mand
op de stoep en toen
heeft hij hem ontdekt,
die giraffe. Hij kon =r
blijkbaar niet in zijn
geheel door de kamer
deur, want hij zat met zijn achterste
helft in de vëstibuul en de rest was
in de salon, zei de slagersjongen.
Of meneer de burgemeester daar
nou maar eens wat aan wil doen,
vragen de buren. Ze zullen straks
onmogelijk bij de Kerstboom „Vrede
op aarde, in de mensen een welbe
hagen" kunnen zingen. Ze voelen
zich helemaal niet behaaglijk.
tellen, hoe hét komt, dat ze al lang
niet meer eenzaam en alleen in dat
huisje woont.
Het is begonnen met de witte pa
pegaai. Die papegaai zat nog niet
lang geleden zo naakt als een kikker
in een kooi in de etalage van
meneer Premsela, die een dierenwin
kel heeft in de stad.
„Och, dat arme beest," dacht de
juffrouw, toen ze er toevallig langs
kwam. Ze haalde
gauw een oude
hoedendoos van
huis en vertelde
meneer Premsela,
dat .ze de papegaai
wilde kopen.
„U krijgt hem
tegen uitverkoops-
prijs," zei die, want
hij was blij, dat hij
't kale geval kwijt
raakte. „Er wil
geen veer op groeien, ik heb het met
alles geprobeerd. Ik heb zelfs bloe-
menmest door zijn eten geprakt,
maar niks hoor. Geen véér. Kijk,
men stop vos met streken
stop angorakonijnen met vlooien
stop."
Dat was dat. Maar toen ook die
dieren alles kwijt waren wat er niet
goed aan ze was, vroeg de juffrouw
telkens weer nieu
we. Ze arriveerden
altijd des avonds
als het al donker
was en daarom za
gen de buren ze
nooit komen.
Ze houden heel
veel van de juffrouw, die dieren,
en ze hebben het best. Maar waar
moet dat op den duur naar toe?
Het huis is zo vol als een potje
met pieren. En nu is gisteren de
giraffe gekomen, die er bijna niet
meer bij kon. Juffrouw Stanislas
had op een aapje met een lam poot
je gerekend, maar toen ze de giraffe
zag, wou ze hem niet op de stoep
laten staan,
Nou zit hij alleen met zijn voorste
helft in de kamer en aan zijn lange
nek hangen wel dertig pakjes, voor
alle dieren één. Hij is zo trots op die
versiering dat hij helemaal is ver
geten, dat hij gisteren nog vreselijke
keelpijn had.
Maar in het huis van de burge
meester zijn ze hém nog niet ver
geten, o nee!
Wat komt daar door de donkere
avond de straat in wandelen,
regelrecht naar het huisje van
juffrouw Stanislas? Een hele op
tocht met de burgemeester aan het
hoofd. Naast hem lopen vier gewa
pende agenten, daarachter de buren
en dan komt er nog een hele sliert
mensen, die zo maar uit nieuwsgie
righeid zijn meegekomen, toen ze
hoorden, dat er een heks zal worden
gevangen. De optocht houdt de
adem in, als ze het huisje naderen.
Maar wat is dat? Zie Ik het goed?
Op de stoep van de juffrouw zitten
twee rendieren. Ze kijken met grote,
verbaasde bruine ogen naar de bur
gemeester en zijn gevolg en ze zien
er niet bepaald gevaarlijk uit.
wen en te dringen, dat de burge
meester onmogelijk meer terug kan
en de stoep op wordt geduwd.
De deur gaat open, nog voordat
iemand heeft aangebeld. De men
sen staan ineens sprakeloos en de
agenten, die al op een leeuw hadden
gerekend, laten van verbazing de
pistolen uit hun handen vallen.
WANT IN DE DEUROPENING IS
DE KERSTMAN VERSCHENEN.
Zijn stem klinkt zacht, maar dui
delijk als het geklepper van zilve
ren klokjes, als hij vraagt: „Zoeken
jullie mij, beste vrienden? Mijn zus
ter en ik kunnen nu zo moeilijk be
zoek ontvangen, want zoals jullie
weten, is dit voor mij de drukste
avond van het jaar. Ik ben net aan
gekomen en ik heb mijn rendieren
even uitgespannen, zodat ze wat
kunnen rusten. Ze hebben een lange
reis achter de rug en ze moeten
nog «overal de cadeautjes rondbren
gen, die jullie morgen onder de
Kerstboom zullen vinden. Maar ge
lukkig heeft mijn goede zuster Anna
Maria zoals gewoonlijk voor allerlei
brave dieren gezorgd. Ze zitten bin
nen en als ze de Kerstpudding op
hebben, zullen ze ons helpen om de
pakjes te bezorgen."
Kijk, dit was het dus. Ik wist
wel, dat er iets bijzonders
moest zijn met die lieve ouwe
juffrouw Stanislas. Maar dat ze de
zuster van de Kerstman zélf zou
zijn, had ik niet kunnen denken.
Niemand in het stadje trouwens.
Iedereen is stilletjes en heel be
schaamd afgedropen en het lijkt er
werkelijk op, dat het toch nog de
Stille Heilige Nacht zal worden.
De rendieren hebben hun fluwelen
ogen dicht gedaan en zijn op de
stoep in slaap gevallen.
Morgen zullen ze verdwenen zijn.
Met de Kerstman en zijn zuster An
na Maria, die dan weer een jaartje
op 'n heel ander plekje in de wereld
gaat wonen, waar niemand zal weten
wie ze is en waar ze vandaan komt.
En de dieren, die ze al die tijd
vertroetelde, waar blijven die? Oh,
maak je daar maar geen zorgen over.
De Kerstman zet ze vannacht hier
en daar onder een Kerstboom bij
mensen, die heel eenzaam zijn. De
klokkenluider, die in de toren woont,
krijgt de giraffe. Omdat die nergens
anders onder dak kan.
MARIKE
Het is maar goed, dat die beste
brave juffrouw Stanislas niet
weet, wat er op het ogenblik
bij de burgemeester gebeurt. Het zou
haar goeie stemming bederven en ze
is juist al maar Kerstliedjes neu
riënd in haar keukentje bezig een
reusachtige Kerstpudding te maken
van gemalen maïskorrels met kren
ten en rozijnen. Op-haar schouder
zit een prachtige spierwitte papegaai,
die aan één stuk „lekkurrr lekkurrr"
roept en. achter haar rug likt een
vos de laatste resten uit de beslag
kom.
hier heb ik nog een paar van die
stumperds."
Hij wees de Juffrouw op een par
kietje, dat met slappe vleugeltjes in
een kooi zat te treuren, en op een
paar roodborstjes zonder staart. „De
parkiet eet niet meer sinds zijn
vrouw dood is en die staarten zijn
er zo maar op een dag afgevallen en
nooit meer aangegroeid," legde me
neer Premsela uit. „Voor drie kwart
jes mag u ze alle vier, 'n spotkoop
je."
Juffrouw Stanislas nam ze mee
naar huis. Ze mengde allerlei vreem
de dingetjes in haar pannetjes en
kijk, na een week begonnen de eer
ste witte donsveertjes op de pape
gaai te komen en de roodborstjes,
die op haar schoorsteenmantel een
nest hadden gebouwd, kregen wa
rempel het begin van een staart.
Alleen met de parkiet wilde het nog
steeds niet best en hij werd met de
dag kleiner.
Correspondentie
gevraagd
„Nou ziet u het zélf, meneer de
burgemeester," roepen de buren. „Die Welke Indonesische jongen in ons
twee konden er niet meer in, zo vol land wil corresponderen met Aneta
is het daar binnen. Voorwaarts!" Buiter, Merelstraat 21-a in Gronin-
De optocht begint zo te schreeu- gen? Aneta is 15 jaar.
(7=m=
Uit de kamer klinken allerlei
vreemde brom-, knor-, piep- en fluit-
geluidjes, maar daar gaan we nu
niet naar binnen.
Ja, wie is juffrouw Stanislas en
waar komt ze vandaan? Om je de
waarheid te zeggen, weet ik het ook
niet precies. Maar ik kan je wel ver-
Toen belde Juffrouw Stanislas de
dierentuin in de hoofdstad op
en vroeg of ze daar soms een
parkietje voor haar hadden, dat
haar man verloren had.
Nou, dat hadden ze, en
ze moest het zelf maar
komen halen.
Ze ging weer met haar
grote hoedendoos op reis
en toen ze terugkwam,
had ze, behalve de par
kiet, nog veel meer dieren
op de kop getikt, waar
wat aan mankeerde: een
ekster, met een krom ge
groeide vleugel, een eek
hoorn met maagstoornis
sen, een kameleon die al
door maar rood bleef,
ook als je hem op iets
groens zette, en een beer
tje, waar geen groei in zat.
Dank zij haar goede zorgen kon ze
een tijdje later een opgewekte brief
naar de directeur van de dierentuin
schrijven. „Meneer," stond er in die
brief, „uw beer is zo groot geworden
dat hij me de honing van het hoofd
eet, m(jn parkiet is een levenslustig
diertje sinds de kennismaking met
de uwe, de kameleon is zo van de bel
geschrokken, dat hij nu zelfs ge
bloemd kan worden en ook de ande
ren maken het best. Als u nog meer
dieren hebt, waaraan ik wat op kan
knappen, mag u ze gerust sturen. Ik
doe het met liefde."
Na een dag kwam er al een tele
gram: „Onderweg: zebra met wor-
j-jen engeltje hing in de boom, een engeltje van gips
ftj met dunne glazen vleugeltjes en met een blote bips.
Het had een draadje door zijn rug. Dat was om aan te hangen.
Precies dus wat een engeltje met Kerstmis kan verlangen.
Maar ja, dat zag dit engeltje nou niet bepaald zo in.
Het zei: ik lijk geen engeltje, ik lijk meer op een spin.
Waarom heb ik dan vleugeltjes, ik kan me niet bewegen
omdat ik als een kraaltje aan een draadje ben geregen.
Toen zei de vader van 't gezin: Nu gaan dt kaarsjes aan.
Maar één daarvan bleek juist onder dat engeltje te staan.
De vader zei: wat ruik ik toch, er brandt hier iets, o heden
Mijn draadjel riep het engeltje en rolde naar beneden.
Het wilde fijn gaan fladderen, maar moeilijk dat het wast
Want vliegen is niet mogelijk met vleugeltjes van glas.
En daarom viel dat engeltje pardoes door alle takken.
Maar net voordat het stuk zou gaan kreeg vader het te pakken.
En Hoentje riep: Mijn engeltjeHet ging er haast vandoor.
Begrijp je dat? We zijn er net zo reuze aardig voor.
t Is juist zo'n grappig engeltje, hij mag ons niet verlaten.
En toen begon dat engeltje van blijdschap plots te praten.
Het zei: O nee, ik blijf wel hoor. (En vrolijk keek het rond)
maar met zo'n heel klein stemmetje dat niemand het verstond.
Het kreeg opnieuw een draadje en met kleurtjes op zijn wangen
zo hangt er nu dat engeltje tevreden weer te hangen
PETER
