Bij de stille werkers in
de bibliotheken
V.'
Pai" ij se ogen om te zien
feaira,S «"laf'toSSg li"n
-eindelijk neer eens een £31m-
niei dorotliv lamour
DE
HET PAROOL PS
ZATERDAG 19 DECEMBER 1953 PAG. 2
(Vervolg van pag. 1) Het is o.i. een onduldbare toe-
Met de overdracht van de sou- atant dat op verschillende dipIO;
vereiniteit en de daarna gekomen matieke posten in het Oosten het.
mislukkingen van de samenwer- personeel uitsluitend bestaat uit
king - ook op op cultureel ge- beden die geen andere dan zeer
bied - in het kader van de Ne- oppervlakkige kennis hebben van
derlands-Indonesische Unie werd de volken en culturen Mnq
Tnrionp<;ië voor dp Nederlandse Nederland hebben te vertegen-
Oriëntalisten practisch afgeslo- orp Hrtpn "nn eike^ost^ten"
ten. Het is hun waarschijnlijk voor £.fns|^ ^n - a?
lange jaren onmogelijk om in
dienst van de Indonesische rege-
minste één Oriëntalist te plaat
sen. die dan natuurlijk de nodige
schappelijk onderzoek en niet over
laden dient te worden met admini
stratieve werkzaamheden.
Het zou in dit verband ook aan-
aiensc van ae ïnaonesiscne lege- vriihpiri mopf hphhpn voor weten-
S°fv.rtcS?S,aPPelSt °nderZOek ÏSttSlSfSiÏÏSS en aMoTe"
DE Nederlandse universiteiten
in net bijzonder de Leidse
staan daarmee voor de nood- beveling verdienen de overeen-
zaait nieuwe maatschappelijke tunc- jj0mst met Indonesië, waarbij de
ties te creëren voor wetenschappe- Nederlandse belangen in Saudi-
lijke werker, op gebied der Oriën- Arabië door de Indonesische ge-
talistiek, willen zij tenminste hun zant in Djedda worden waarge-
tradities handhaven en leerlingen nomen, ongedaan te maken en
V,lvïxTa« "Plo Q 10*0rl pl O gin.
blijven trekken. De algehele da-
eigen Nederlands
ling van het welvaartspeil in Ne- zantschap daar op te richten,
derland door de oorlog en de af
sluiting van Indonesië, hebben fT^ENSLOTTE kan ook binnen
voor een aantal Oriëntalisten tot 1 h t kader van h t Nederlandse
gevolg gehad, datzg of wel op Hoger önderwrjs een en ander
nauwelijks nog menselijk te hoe- gebeuren ooi de blhei der Oriënta-
men voorwaarden moesten blij- f;Qtiek tp heVorderen Er bestaat
ven doorwerken in de stoffige ka- dringende blhoefte aan SteS
mers der universitaire instituten |rz\jn fn Neder-
en bibliotheken, of wel een betrek-
SlnSISSeHSlS^eS1 in het Arabisch, acht jn he^
dig was Dat een van hen Assyrisch, drie in het Demo-
de eerste mogelijkheid heeft ge- bsch, enz. Deze zijn verdeeld
kozen, hewijst hoe fascinerend de
ze wetenschappen kunnen zijn,
maar ontslaat de maatschappij ,™r hoogleraren tot hun besch.k-
niet van de plicht, hun een meiisf k">S- ,P'? "er hoogleraren moe
waardig bestaan te verzekeren. i?" el,k WV v,er P'uutsen in
Deze mensen werken voor sala- Nederland ieder aan een of twee
rissen, die hen niet in staat stel- studenten de eerste beginselen
len zelfs maar het hoogst nodige helzeUde uuzoiiderlijke stu-
studie-maferiaal aan tl schaffen dievak bijbrengen Da- verhindert
en vaak zelfs niet eens om hun Jiaak. dat de hoogleraren zich vol-
gezln behoorlijk te onderhouden, doende kunnen specialiseren bij
Het zou bepaald onjuist zijn te het steed uitgroeiende en zich spe-
ontkennen, dit de laatste Jaren v
geen verbetering in hun materiële sou .ewerkt kunnen worden als
positie is gekSmen. Wij willen de hoogleraren aan een um-
ï-enmin ontkennen, da: met name "msueit werden samengetrokken
door de na-oorlogse ministers van °m bepaald onderdeel
Onderwijs <p dif gebied niet een Jan het vak te beoefenen en te
Pn andpr i-^ tredoan in het bii- d°ceren. Voor de Oriëntalistiek
zonder mag hier wei worden ge- fou dan Leiden natuurlijk krach-
memoreerd. dat prof. Van der 'e"s jj» .tradities, zijn bibliolhe-
Leeuw tijdens zijn ministerschap ken en zgn musea het eeist m
enige lofwaardige initiatievei aanmerking komen. Alleen op de-
heeft genomen. Hjj schiep bijv. de fe w0ze L,e lde" weer een cen-
mogeiiikheid, ook in de litteraire 'rum van Oosterse wetenschappen
faculteit assistenten aan te stel- worden, want ook hier -
len. Dit instituut maakt het in de
eerste plaats candidaten mogelijk
hun doctoraal te doen zonder bijv.
halve dagen als kellner of als ijs-
co-venter te trachten in hun le
vensonderhoud te voorzien.
werken in team-verband
een zekere team-spirit hoogst
noodzakelijk.
Maar ook dan nog zal Neder
land het nrobleem van de hand
having zijner wetenschappelijke
traditie op Oosters gebied niet
'OOR hen, die na hun doctoraal geheel en al kunnen oplossen. Het
zonder geldmiddelen zitten om za^ nodig blijken grotere
te promoveren, bieden deze as
sistentschappen een kostbare ge
legenheid hun studie te voltooien.
Levensposities bieden deze be
trekkingen echter uiteraard niet.
werking dan in het verleden na
te streven met centra van Oriën
talistiek in Europa en in het
Oosten zelf.
Het lijkt ons niet overbodig op
De grote moeilijkheden komen de mogelgkheden tot uitbreiding
dus pas na de promotie. Slechts der vooruitzichten voor toekom-
een heel klein deel der Oriënta- süge Oriëntalisten meer dan voor
listen kan ook na de promotie Leen bedacht te zijn. Het mag
binnen het universitaire milieu dan waar zijn. dat kem-reactors
een baan krngen. In Leiden nog en atoomonderzoekingen van meer
steeds het belangrijkste Oriënta- practisch nut zijn. toch heeft de
listische centrum heeft men dit diepgaande kennis van het Oos-
jaar voor het eerst op de begro- ten in het verleden onze cul-
ting geld uitgetrokken voor zes tuur aanzienlijk verrgkt.
plaatsen als wetenschappelijke
werkers na de promotie. Deze zijn
bedoeld als levensposities met een
aanvangssalaris van 4.000 en die
mogelijkheid om op te klimmen
tot ongeveer 11.000. Dat is be
scheiden zowel wat het salaris
als wat het aantal plaatsen be
treft, maar het is in ieder geval
een lofwaardig begin.
Daarmee is echter het pro
bleem niet eens in de kern aan
gepakt. Immers, afgestudeerden,
die in deze functies worden be
noemd. krijgen ncoit de gelegen
heid om het terrein van hun stu
die te bezoeken en ter plaatse we-
tenschappelHk onderzoek te ver
richten. Slechts bij hoge uitzonde
ring komen zij soms in aanmer
king naar het Oosten te worden
gezonden krachtens een subsidie
van de Rockefeller-stichting, de
Unesco of andere instellingen.
Het probleem is, voor deze
jcnge Oriëntalisten functies te
creëren, die hen in aanraking
brengen met de landen en volken
van het Oosten of hen eventueel
in staat stellen aan opgravingen of
historische onderzoekingen deel te
nemen. Daardoor alleen worden
zij geschikt gemaakt voor latere
academische functies.
Er zijn twee instanties, die hier
toe mogelijkheden zouden kunnen
openen^.In de eerste plaats het
particuliere bedrijfsleven. Dit is
in staat vooral die Oriëntalisten
in te schakelen, die zich be
zig houden met studie-objecten
welke zij het dan indirect
de Nederlandse economische be
langen in het buitenland kunnen
bevorderen. Wij kunnen ons bijv.
voorstellen, dat olie-maatschap-
pijen jonge Arabisten zouden kun
nen opnemen als adviseurs in de
verschillende Oosterse landen.
Dat zou die maatschappijen wel
licht veeJ conflicten in haar aan
raking met de inheemse bevol
kingen kunnen besparen en in het
algemeen het prestige van die
maatschappijen ten goede komen.
De tweede instantie, die zou
kunnen meewerken tot oplossing
van het probleem, ls het minis-
terie van Buitenlandse Zaken.
L. METZEMAEKERS
GEORGES Ravon is de leuke-
stukjes-schrijver van het be
langrijkste Parijse ochtend
blad. de Figaro. Dagelijks moet
hij in veertig-regelige cursiefjes
de keurige lezers van zijn keurige
krant op een beschaafde manier
doen glimlachen. Dit is een ver-
ren, die hij in zijn journalistieke tracht te brengen?... Maar natuur-
loopbaan heeft meegemaakt, lijk bent u van mening dat... Het
Daaruit blijkt wel dat er tussen is ook mogelijk dat de geïnter-
het leven van een Franse en dat viewde te goed weet wat hij wil
van een Nederlandse journalist vertellen,
toch niet zo'n groot verschil be
staat. De Franse collega wordt Paul Reynaud is daar nog altijd
misschien wat meer gedrild op het beste voorbeeld van. Hij dic-
sensatie en als hij een wat ge- teert de journalist, die hem komt
voelige natuur heeft zal hij het interviewen over een financieel of
in het begin met al die bloederige, een politiek probleem niet alleen
onbescheiden, onkiese zaken, die de vragen plus de antwoorden,
men hem laat opknappen niet ge- maar hij geeft ook zinnen op als:
makkelijk hebben. ,.De minister werpt een vluchtige
Ravon begon aan het nu ter blik op zijn agenda, waar de ge-
ziele zijnde boulevardblad La maakte afspraken elkaar Ijjken te
Presse, dat het van de moorden verdringen". Het mooiste is dat
en de schandalen moest hebben. Ravon bij de verschijning van de-
De directie van dit blad loofde ze vraaggesprekken, waarin hij
steeds een premie uit voor de zelfs geen komma had kunnen ver-
reporter, die, na een moord, met anderen, steeds een vriendelijke
foto van het
slachtoffer, liefst
gekleed in een
braniachtig uni-
schrikkelijke taak. die iedere bron form van de Gar-
van talent dreigt uit te drogen, de Républicain,
,.Ik heb vaak de indruk." schrijft of iets derge-
Ravon in zijn zojuist verschenen lijks, wist thuis
boek Des Yeux pour voir, ,,dat te komen. Ook
ik een dwangarbeider ben. ver- maakte
promo
de
brief van de mi
nister kreeg,
waarin deze hem
prees voor de
uitstekende ma
nier, waarop des
ministers ge
dachten waren
weergeven.
Op een goede dag kreeg de jour-
0 i iimuuit men kans -
oordeeld om twintig jaar lang tie wanneer men een foto van nalist de vererende opdracht, een
vlindertjes te vangen. Ik verzeker des slachtoffers weduwe wist te stuk te schrijven over de beroem-
u dat dit een wel hele zware bemachtigen, die met tranen in de en populaire hoofdinspecteur
straf is. De veertig regels, die haar ogèn naar de foto J
ik niet altijd met evenveel geluk vermoorde stond te staren
schrijf, worden
op losgelaten o_
lezers, die ze" in drie minuten
lezen en waarvan ik de reacties
niet ken."
Soms gaat de beroemde cur V11C_ÏC1U vajl 41CVÏ
siefjes-schrijver op het terras van ag§ekomen. E„keie
I '"IV L.oii.o. -V"*" vcijuwtuc aiUIIU te OtaiCil.
en onmiddellijk daar- T pRt,(,w vangen worden en Moreux (die
i op een half millïoen T A PRESSE ging failliet omdat a]s model gediend heeft voor de
ze in drie minuten krant het juichende verslag legendarische Maigret van Sime-
had gepubliceerd hoe de door non) zou hem de stof leveren voor
heel de wereld gevolgde Oceaan- een sensationeel verhaal over de
vliegers Nungesser en Coli op het bestrijding van de misdaad in
vliegveld van New York waren Parijs.
Parijs café zitten c
j wacht bleek dat l'Öiseau Blanc was ver-
Monsieur 1'Inspecteur, wat is
het geheim van uw successen,
SiSntleDMiTOtet Ravoif de° ogen ""S61"1".; jhicjiöi'ie relaas waannSfeu heeï Frankrijk^teeds
„I.™®.»as ondertekend door Georges weer verbaast?
Het enige antwoord van de op
ÏTOrnï<riraiïienzHn blad'bertM ,Ravon- die. daarop Jeluk- omBe amwoora van oe op
voorpagina van zijn oiaa oegint ar een piaatsje op de redactie ieders fantasie werkende oolitie-
te grazen. De ogen zakken tot zn trLo- ï^ronpnu ...ir. e v,eiKenae pouue
te grazen. De ogen zakken tot zij
bij het cursiefje komen, waar de
journalist zo op heeft zitten
van de Figaro kreeg. Frangois
Coty, geniaal parfumeur, maar
oede politie-
Ws^TvITertfe'granpfe bedoefd" °"be'wist« meeste 8in hét gebouw STzoveef geduld"hëeff als*rai
lacht zelfs niet:
Ëlysées. Coty, die de wereld met De rest is larie,
zijn heerlijke geuren vervulde,
Hoe zit het garcon, krijg ik voelde zich ook verplicht de hele
mijn koffie nog
Georges Ravon is nu
RAVON heeft er kennelijk ple
zier in gehad de interviews
voorpagina van zijn Figaro vol -
Le" te schrijven. Dit was zelfs de nog eens te publiceren, die hg in
nmir n„ riocginrnrl da rbdla ti .af
voir, souvenirs d'un journaliste,
die bij «'lammarion zijn uitgeko
men. worden goed verkocht
roemd journalist Des Yeux pour oudere 'adellijke dames, die de 1"
snoven,., d „n ,„„nn.l,.»e Iezerskrtag yde Figar0 v„rm. -
den te erg, zodat het tweede blad.
te zijn naar het vak an zon een njeuwe directeur. Pierre Bris-
man. die dagelijks helpt de krant
vol te schrijven. En
vooral wanneer het de
Figaro betreft, het groot
ste Franse ochtendblad,
dat 's morgens door alle
nette mensen in de me
tro en op het achter-
balcon van de autobus
wordt gelezen. Op de
voorpagina ontdekken zij
iedere dag de naam
de radio n et
André Maürois. Paul Claudel en
FranCois Mauriac heeft gemaakt
over het belang van de omroep.
Claudel zei: „De radio is een bar
baarse uitvinding. U kunt er van
UIlvv.bU1 overtuigd zijn dat ik nooit een
général" is en over wie toestel zal kopen. Het is gevaar-
Ravon misschien wel ]Üker dan de telefoon". Maurols
wat slaafs schrijft. vond dat men, alleen door te luis-
Georo-es Ravon heeft teren. zich n'et kon ontwikkelen,
vele beroemde Fransen Mauriac wilde desnoods wel eens
naar wat muziek luisteren. „Maar
zodra ik een mannenstem hoor.
draai ik hem zijn nek om
Claudel, Maurois en Mauriac be-
een nieuwe directeur, Pierre Bris-
son, die nu président-directeur
geïnterviewd. Onder de
zen zijn er, volgens hem,
twee mogelijkheden:
V- kslauud, aVLdUlUia CU .11(1111 1,11 un
JtWh-o fa i-fcfi horen thans tot de meest gewaar-
sikkejntje fantasie zo- deerde medewerkers van de Ra-
Georges Ravon. want in Parijs alleen verplicht ig d^ae'e^'te diodiffu£i°n Frangaise, die hun
is het de gewoonte dat alle stuk- stemmen zeker eens per week
ken, ook de rechtsverslagen. de stellen' maar ook de antwoorden -
mooie moorden, worden onder
tekend,
Maar ook Ravon is natuurlijk
als een kleine scribent begonnen.
En zijn boeit gaat over de avontu-
gens dat Frangois Mauriac, hoofd
redacteur van de Figaro en zich-
vragen wat u denkt over de korte zeif beschouwend als het geweten
Cher maïtre, ik had u willen
rokken, die Dior weer in de mode
(Zie verder pagina 3)
FINDELIJK weer eens een
film met Dorothy Lamoür.
Ik heb haar gemist. Ik sla
geen film van haar over, ook
al weet ik dat de films, waar
in zij optreedt, zonder uitzon
dering buitengewoon slecht en
vervelend zijn. Ik heb nu een
maal een goede smaak voor
slechte films.
Dorothy Lamour speelt altijd
in z.g. Zuidzeefilms die in de
buurt van Hollywood worden
opgenomen. In een landschap
van hutten, palmen en rotsvij
vertjes loopt zij rond in een
gebatikte doek die haar schou
ders. armen en benen onbe
dekt laat. Vaak is zij de doch
ter van een opperhoofd en
mag daarom niet geslagen
worden. Us zij straf verdient,
krijgt een remplacante daar
voor enkele klappen met een
mattenklopper van rotantak
jes. Het afranselen geschiedt
door een dikke, oude motrone
die in haar stevige hart een
zwak plekje heeft bewaard
voor een Amerikaanse ma
troos. de komische begeleider
van de eveneens Amerikaanse
hoofdrolspeler op wie de doch
ter van net opperhoofd straks
verliefd zal worden.
Deze matroos, die men in
andere films als een gemoe
delijke gangster of een onhan
dige circusknecht ziet optre
den, heeft voor zijn Polynesi
sche geliefde een uitgebreide
hoed meegebracht, die haar
dwingt na jaren weer eens een
blik _n de spiegel te slaan. Ver
der geeft hij haar een fles met
odeur waarvan zij de inhoud
over haar kapsel uitgiet, niet
dan nadat zij er eerst een flin
ke slok van heeft geproefd.
Ondertussen zijn de lange
zwarte haren van Dorothy La
mour gekamd, voor welke
plechtigheid zij op een met
matten beklede rustbank is
gaan liggen. Zij laat haar ge
schoren oksels zien en lacht
met een brede mond waardoor
haar grote, witte tanden zicht
baar worden. Hoewel ik ervan
overtuigd ben dat zrj van natu
re reeds over een bruine huid
beschikt, heeft men haar nog
bruiner gemaakt door haar in
te smeren met... Ja. waar
mee? Ik vergeet het altgd aan
een filmcriticus te vragen, want
in de bioscoop door iets geïn
trigeerd worden en er buiten
nog aan denken, dat is een van
die onverenigbaarheden waar
van ons leven vol is.
In het licht van de schijn
werpers. die ik er nooit ver
geet bij te denken, ziet men
die tweede kunstmatige bruin
heid op haar huid liggen als
een velletje op de verf. Met
dat velletje speelt zij. Daarin
beweegt zij zich onder de pal
men. langs de rotsen en duikt
zij op gezette tijden in het
doorzichtige vijvertje waar zij
door de mannelijke hoofdrol
speler wordt bespied.
SOMS heeft Dorothy Lamour
een papegaai bjj zich,
waarmee zij de paar Po
lynesische woorden wisselt die
in het tekstboek staan aange
geven. Verder spreekt en
zingt zg Amerikaans. Hier en
daar ziet men onder haar
vliesje haar eigen lichaam,
met in de okselholten blekere
plekken. Is dat nu perversi
teit? Haar lange armen hebben
nog iets kinderlijks en onge
repts, alsof ze nooit mee heb
ben willen doen met de rest
van haar lichaam. Maar haar
gezicht is al bejaard, het bijna
eironde gezicht van een vrouw
die zich nog in de achterkant
van een spiegel zichtbaar weet
te maken.
films van Dorothy La
mour eindigen steevast
met een groot gedruis. Een
vulkaan begint op het kritieke
ogenblik lava en vuur te spu
wen. Rotsen klappen tegen el
kaar. Hete bronnen ontsprin
gen aan de be
gaande Holly-
woodse grond.
Dorothy La
mour vlucht In
de armen van
haar minnaar,
of nog verder,
ln haar kleed
kamer waar
het vliesje van
haar af wordt
gewreven. Zij
bindt haar ha
ren op (dat zal
zij toch wel
zelf doen?) en
schminkt haar
gezicht in over
eenstemming
met het uur
van de dag. Zij
lacht, heel ge
woon, met de
hogere aanstel
lerij die wij
onberispelijk zijn en dat haar
voeten te vlak op de grond
staan. Daarom ligt zij meest
al.
Zij heeft vast een hekel aan
schoenen met platte hakken.
Zij verlaat het filmgebouw.
Haar armen zijn bloot, want
het is in Californië altijd zo
mer. Zij mogen trouwens ge
zien worden. Zij vormen bijna
een ander, onvolledig mens,
een beter lichamelijk ik. Ik
moet er altijd aan denken wat
haar onschuldige Zuidzeehan-
den niet allemaal hebben aan
geraakt.
ADRIAAN MORRIEN.
zo gemakkelijk
verdragen. Zij
v/eet wel dat
haar benen niet
