Tragedie van het leven en de liefde
hartstochtelijk verfilmd
Men lette op de boortorens en op
Stewart - en vergete de rest
„Onderling Kunstgenot" thans
Koninklijk
..Bekentenis ener liefde"
Metropole-Tuschinski mag zich gelukkig prijzen „La minute de vérité"
te draaien, zij het onder de titel „Bekentenis ener liefde", waarin Jean
Gabin, Michèle Morgan en Walter Chiari de hoofdrollen spelen en Jean
Delannoy de regie voert. Een film van betekenis én door het spel én
door haar inhoud. Driehoeksgevallen leiden vaak tot dramatische con
flicten, die eindigen ln een abrupt verbreken van een bestaande toe
stand of zij geven aanleiding tot een door charge naar een klucht ge
leid blijspel. Hier is dit zeker niet het geval. Hier komen twee mensen,
die elkaar misverstaan hebben, die elkaar wat te verwijten hebben,
weer tot elkaar. De ene na een langere episode in haar of zijn leven
dan de andere. Zij groeien van elkaar af en naar elkaar toe, zonder
dat zy het werkelijke besef hebben dat dit gebeurt.
HAAGSCHE COURANT Zaterdag 7 November 1953
„Gev
.13
Madeleine (Michèle Morgan) en Daniel (Walter Chiarri)
De harde waarheid
Eerst dan het verhaal. Het is
een verhaal uit het dagelijkse le
ven. Een verhaal, dat men rondom
zich ziet afspelen. Een huwelijks
tragedie zoals er zovele zijn in
deze tyd. Het is een verhaal van
een grote liefde, te groot om te
kunnen omvatten en daardoor
vaak veroordeeld door hen, die te
klein zyn om dit te kunnen vat
ten.
Dr Pierre Richard (Jean Gabin)
wordt voor hij zijn praktijk ingaat,
door zijn vrouw Madeleine (Mi
chèle Morgan), een bekende
actrice, aan een datum herinnerd.
Het. is de 10de verjaardag van zijn
huwelijk. De daturn zegt hem ech
ter niets. Madeleine zal hem op
een originele wijze des avonds ver
rassen. Zij zal hem, op een keer
punt in haar leven, haar liefde
bekennen, een liefde waaraan zij
heeft getwijfeld, doch die zü, nadat
zij gezien heeft nog in de laatste
nacht, hoe haar man een kind ver
zorgde, diep doorvoelt.
Die dag wordt dr Richard bij
toeval bü een patiënt geroepen.
Een jonge schilder Daniel (Walter
Chiari) heeft zich vergast, Dr Ri
chard doet alle moeite om hem in
het leven te houden. Op het atelier
ziet hü een foto van zijn vrouw
en nog een foto, waarop zij samen
met de schilder in een omarming
staat. Hij informeert naar Daniel
en naar zijn vriendin. Hü hoort,
dat zü al vele jaren op hel atelier
komt, al tüdens de bezetting en
zeer trouw is. Nu weet hü vol
doende.
H'ij komt thuis. Hü wil zijn
vrouw verwaten gaan maken. Zü
zegt dan dat het de 10de huwe
lijksverjaardag Is. Zü geeft hem
'n cadeau, er staat een taart en een
gramofoonplaat zegt met haar
stem (en ook zyn stem op de
band het gesprek van 's mor
gens is er bü) hoe groot haar
liefde is. Dit kan dr Richard niet
verdragen. Hy legt de foto van
Madeleine en Daniel op tafel. Hy
verwyt haar comediespel. Dan
komt het ogenblik van de waar
heid, de harde waarheid. Een en
kele keer denkt hij, dat zy, de ac
trice, acteert. Langzaam groeit in
hem het schuldgevoel. Het is zyn
falen, dat hem deze vrouw, deze
prachtige vrouw deed verliezen.
Hü is blind geweest en hard
Hy heeft het met geweten. Er is
een kloof ontstaan en hy heeft
deze niet gezien, laat staan over
brugd. Hun wegen gingen uiteen.
Hij heeft het niet gemerkt. Zün
geluk glipte hem door de vingers
en hij voelde het niet. Niet hy
heeft te verwijten. Madeleine heeft
te verwijten. Zy werd naar een
ander gedreven, die, fantast als hy'
was, meende haar te kunnen bie
den. wat alleen maar luchtkaste
len waren. Maar hy bood ook zich
zelf, met een vol, warm kloppend
hart.
Zü vertelt haar verhaal, een ver
haal. dat van de late avond tot
de morgen duurt. Intussen krygt
Richard telefonisch het bericht,
dat Daniel is overleden. Hü zwygt.
Hy wil het verhaal niet onderbre-
ken.
Wü gaan 10 jaren terug. Tü
dens een feest in de schouwburg
maakt Richard mevr. Duranti het
hof op schaamteloze wyze. Made
leine wreekt zich op deze vrouw.
Op dat moment ontmoet zy Daniel,
die zy nog eens en nog eens ont
moet, Zy heeft penicilline nodig
voor een vriendin, die in moei
lijkheden verkeert. Haar huwelijk
dreigt te derailleren, als dit mid
del niet komt. Madeleine vraagt
het middel aan haar man. Hy geeft
het niet. Daniel helpt, zy ervaart
hoe diep Daniel zich heeft moeten
vernederen om aan dit middel te
komen. Maar zij ervaart ook, dat
haar man niet alleen flirt met zyn
assistente, doch haar ook in haar
woning opzoekt. Zy constateert de
verwydering enzü geeft zich
weer over aan Daniel. Zij wil zich
toch echter aan de schilder ont
worstelen. Zy verdedigt zich tegen
de bohémien, de man, die lak aan
alles heeft. Zy vlucht in een tour-
née. En op deze tournée ontmoet
zy hem weer. Zy is hem diep in
het hart gegrift. Hoe moeilük
wordt het voor haar. het slinge
ren tussen Pierre en Daniel. Weer
wendt zü zich van Daniel af. De
hand tussen haar en haar man is
te groot.
Dan komt de fatale dag. De dag,
dat zy besloot zich alleen te wü-
den aan haar echtgenoot. Zy heeft
het Daniel meegedeeld. Deze laat
een brief aan haar posten. Hy
maakt er een einde aan. Op die
dag leert de dokter de waarheid
kennen. De dag, dat zün vrouw
haar bekentenis aflegt, een harts- I
tochtelyke, een dramatische be- I
kentenis. De nieuwe dag breekt
aan. De brief van Damel komt
aan. Qeslagen zit zy met de brief
in de hand, de brief waarin hy
afscheid neemt van haar en het
leven. Dan zegt Richard, dat Da
niel om 6 uur 's morgens is over
leden.
Het is een schokkend verhaal,
voortreffelyk gespeeld door twee
beroemde acteurs: Jean Gabin en
Michèle Morgan.
Wy kunnen dit slot niet appre
ciëren. Delannoy, die met twee
collega's niet alleen de regie had,
doch ook het scenario schreef, laat
Gabin te onbewogen dit geëmotio
neerde verhaal aanhoren. Hy heeft
het vershaal wel geschreven,
beseft wel met hoeveel smart de
vrouw dit moet vertellen, doch
niet, dat deze smart een man moet
raken. Zelfs in zijn verbittering
en vooral ook, omdat de man zelf
ook een duik in zijn binnenste zal
moeten nemen: „Wie was de schul
dige?"
Michèle Morgen, acteert de
Apollo: John Sturges heeft een
byzonder-suggestieve film ge
maakt over een rijkelijk met sen
satie overgoten onderwerp. Een
man is tüdens een vacantietrip on
der de zware, neergestorte balk
van een wrakke pier ergens aan
de Mexicaanse kust bekneld ge
raakt en dreigt te verdrinken zon
der dat vrouw en kind er iets aan
kunnen doen. In do verlaten streek
gaat de vrouw op zoek naar hulp
en treft daar een moordenaar aan
Het is bewonderenswaardig, wat
Sturges en de zijnen van deze
vreemde historie terecht hebben
gebracht. Er zit voortreffelijke
actie in de film. vooral ook door
bezield camerawerk. En het ade
ren van Ralph Meeker en Barbara
Stanwyck is een lust voor het oog.
Het gegeven is hoogstens onder de
klasse „treinlectuur" te rangschik
ken. maar de uitwerking is beter
dan van'menig grootscheeps film
verhaal. met pathos aangekondigd,
gezegd kan worden!
„De prijs der misdaad"
Centrum: Hier draait doze week
een uitstekende Franse film over
de misdadige praktijken van de
zwarte handelaren die het econo
misch leven van Frankrijk direct
na de oorlog op het spel zetten met
hun ongelimiteerde geldzucht. Er
ger nog was echter, dat men het
niet liet bij het zwart verhandelen
van levensmiddelen, maar er ook
niet tegenop zag overvallen te ple
gen. waarbij dikwyls doden vielen.
De strijd van de politie tegen dit
kwaad was hard. Hij wordt in „De
prijs der misdaad" bijzonder goed
uitgebeeld. De Franse regisseur
hebben byna allen een sterk ont
wikkeld gevoel voor sfeer en mi
lieu-tekening en ook hier is men er
zeer goed in geslaagd met vrij be
scheiden middelen een beklemmen
de schildering te geven van de om
geving en de omstandigheden,
waarin de boeven leven en werken,
j Bekende acteurs komen in de film
niet voor. maar er wordt „echt
Frans" in gespeeld, d.w.z. bijzonder
levendig en zonder veel mooidoe
nerij. Het verhaal geeft een over
zicht van de daden van een bende
zwarte handelaars, die van kwaad
tot erger vervallen en op het laatst
voor een moord de hand niet om
draaien. Het gehele politie-appa-
raat komt in werking en na de be
legering van een huis, waarin zich
de bende verschanst heeft, vallen
allen ten offer, aan het moordend
lood uit de politie-karabijnen.
„De man. die zij begeerden"
„De man. die zij hegeerden".
(Illusion in Moll), welke thans in
het Citytheater draait is een Duit
se film met een wel zeer sentimen
tele inslag. Stelt u zich voor een
fantastisch mooi hotel, gelegen aan
een meer. waar de watersport be
oefend wordt. De leidster van het
hotel, een vrouw op middelbare
leeftyd, die gehuwd is geweest met
een veel oudere man, wordt ver
liefd op de bandleider, een Don
Juan, die de harten van vele vrou
welijke gasten veroverd heeft, en
ook de i6-jarige dochter des hui-
zes. De bandleider is dol op het
meisje van de zoon des huizes,
maakt echter avances by de direc
trice, waar hij financieel beter kan
worden. Dit meisje Lydia Baner
(Hildegarde Knef) leidt het hele
filmverhaal naar een bijna fataal
Dr Pierre Richard
(Jean Gabin
thuis acterende actrice op voor-
treffelyke wyze. En dan later in
haar echte, diepe smart, eerst fel,
dan bewogen en tenslotte dof en
strak. Een climax zit er in deze be
kentenis, die leidt naar de anti
climax. Men verbaast zich er over,
dat Richard niet brult: hou maar
op. Daniel is dood! Zelfs als het be
richt binnenkomt van zyn dood,
zwygt hy nog. Alleen het gebaar,
de op de grond gesmeten foto op
de tafel te leggen, verraadt dan
iets van het gevoel. Of moest dit
iets zün voor de gepaste eerbied
voor een dode?
Delannoy. de schrijver, had de
verdere biecht kunnen hesparen
aan de vrouw. Dit stond Delannoy.
de regisseur niet toe, dan miste hy
het grote moment van actie en
spel. Maar de figuur van Richard
werd er niet sympathieker door.
Hy werd een man, die verdiende
wat hem overkomen was. Twee
geslagen mensen bltiven dan by
elkaar. Geslagen door de waar
heid, verslagen door de liefde.
Maar zullen zy nu by elkaar blij
ver» Kan de wonde geheeld zyn?
Jean Gabin hebben wij in lange
tyd niet op het witte doek gezien.
Hy bly'ft voor ons een acteur van
klasse, van grote styl, groter dan
een Fernandel, die op het ogen
blik zo in trek is. Wij zouden hem
willen gaan vergelijken met een
Harry Baur. Michèle Morgan is
ook hier de vrouw met het grote
talent en met de élégance. Zü is
tevens de propagadiste voor de
Franse mode. De toiletten van
Jacques Fath, die zy draagt,
dwingen bewondering af.
Walter Chiarri, die tot nog toe
als komiek is opgetreden, speelt
Daniel, de schilder, met zijn fan
tasie, zyn onevenwichtigheid, wars
van conventies, die door het leven
niet is te slaan, doch wel door een
vrouw.
Een voortreffelyke Frans-Ita
liaanse coproductie.
dWt
einde. Zy ontmaskert de slechte
bedoelingen van Herr Gidon (Mau
rice Teynarg) zij brengt, hoewel
enigszins te laat Maria Alshocker
(Sybille Schmitz) tot inkeer, en
trouwt ondanks het feit dat zy nog
kort te leven heeft, aangetast als
zij is door een vreselijke ziekte, dc
prins harer jeugddromen (Albrecht
Schoenhals). Zo is het einde, dat
ook had kunnen komen met het
fatale schot, toch nog goed. Men
kan er een traan bij laten, men
kan er bij glimlachen. Men kan
zich ook afvragen of de bandleider
op huwelijksvoorwaarden of in ge
meenschap van goederen is ge
trouwd en op zijn rechten blijft
staan. Maar dat is iets voor het
tweede deel.
Filmisch heeft deze rolprent on
getwijfeld kwaliteiten. Prachtige
opnamen van het meer. verlevendi
gen het verhaal.
„Slop. yo
s hilling r
Odcon en Plaza vertonen een co-
medie. samengesteld volgens het
beproefde Amerikaanse recept: 'n
liedje, een dansje, een schielpartij-
tje en twee gelieven, die elkaar
tenslotte in de armen mogen slui
ten.
Pretentieloos amusement, met
wat ruwe grappen erin, doch
met al te fijngevoelige humor ver
wacht. maar zuiver en alleen scè
nes om eens te grinniken, zal zich
by het aanschouwen van „Stop,
you're killing me" niet al te be
kocht voelen. De affaire speelt
zich af na opheffing van de droog
legging. als een handelaar in een
partij zwarte drank, niet al te best.
bier. met zün voorraad blijft zit
ten. Een half millioen geroofde dol.
lars komen hem juist op tijd van
pas. om zijn schuldeisers te over
bluffen. Bovendien spelen vier lij
ken een niet onbelangrijke rol in
deze film en er wordt danig mee
gesold, tot grote schrik van een
toekomstige, ietwat stijve schoon
mama. Met deze effecten tracht
regisseur Roy del Ruth de lachers
op zyn hand te krijgen, wat hem
hier en daar ook wel lukt. Men
moet het geheel zien als een persi
flage op het gangster-leven en als
zodanig bezit de rolprent dan ook
wel enige kwaliteiten. Broderick
Crawford en Claire Trevor spelen
een hoofdrol.
„Het mysterie van de nacht"
Roxy: Het gegeven van de mis
daad onder hypnose is niet nieuw.
Ditmaal zagen we deze truc-
film „Het mysterie van de
nacht" weer verfilmd naar het
boek „Nightmare" van William
Irish. De hypnose wordt hier uit
en te na uitgebuit en de toeschou
wer op intelligente wijze voorge
schoteld. Jammer alleen, dat. de
spelers soms zo bedroevend slecht
spelen. We hebben Paul Kelly wel
eens beter gezien. Het, verhaal is
dan zo: De hoofdpersoon wordt na
een nachtmerrie (of was het wer
kelijkheid?) wakker en herkent de
voorwerpen die in zijn droom een
rol speelden. Allengs wordt het
hem duidelijk, dat hy heus een
moord gepleegd heeft, hetgeen door
een samenloop van omstandighe
den ook nog bewezen wordt. Dan
begint de jacht op de hypnotiseur
die nogmaals van zijn gave ge
bruik maakt. De film is echter in
Hollywood gemaakt en dit garan
deert een goed en gelukkig einde.
Het laatste gedeelte is enigszins
verwarrend en een ander bezwaar
Haven der Hartstocht"
In een zo niet wanhopige, dan toch drieste poging om de
documentaire kant van een boeiend bedrijf als het boren
naar olie onder het zee-oppervlak, te combineren met het
zakelijk gehengel naar de gunsten van een verondersteld
massa-publiek, dat mooie vrouwen, avontuur en knokpar-
tijtjes op het witte doek wil zien in die poging is de Ame
rikaanse regisseur Anthony Mann half geslaagd. Dus te
vens: half gefaald. Maar om eerst de winstzijde te bezien:
Mann regisseerde pakkende opnamen van het harde zwoeg-
werk op een drijvende boortoren. De strijd tegen een opste
kende storm, het gevecht tegen een lek in de pompinstal-
laties, de bijna hysterische blijdschap van de voorman, voor
wie dit aftasten van olielagen veel meer is geworden dan
een baantje alléén. Allemaal filmische prestaties, die ver
dienste, die allure hebben gekregen.
Waarom dan toch geen gave film?
Altijd dat compromis
De acteerta
lenten van Ja
mes Stewart
zyn voldoende
bekend. Per-
soonlyk vinden
we hem een der
beste, een der
menselykste ac
teurs van Hol
lywood. En zeer
allround. De
vage dromer
uit de Capra-
periode is hier
verdwenen en
ook als verbe
ten vechter
staat hy spel-
techmsch z'n
mannetje vol
komen. Mis
schien had
Mann hem nog
wat meer de
vrye hand moe
ten laten, maar
daar schuilt de
fout niet. En
van Dan Du-
ryea en Joanne
Dru kreeg hy"
behoorlijk te
genspel."
Het feit blüft
echter, dat men
zich afvraagt,
wat deze char
mante Joanne
in deze film
doet. Waarom
sleurt het verhaal haar voor de
camera? In een film over boorto
rens en hard werk, een stryd van
mannen, die tegen het dreigend
failliet van een opdracht vechten,
hoort deze slappe kost van een
beetje liefde, een beetje misver
stand, niet thuis. Evenmin als
vechtpartyen in een havencafé,
terwyl de figuur van de oude vis
ser (compleet met walrussnor)
aan een kwalyke operette doet den
ken. Bovendien kan deze man niet
behoorlijk acteren!
Het is buitengewoon jammer,
dat de gaafheid van het geheel
zo wordt aangetast, doordat men
James Stewartuitzinnig van blijdschap, als de
eerste olie omhoog spuit.
de helft van de tijd tegen scène»
aankijkt, die de aandacht van het
voornaamste afhouden en kwalita
tief by de documentair-ingestelde
gedeelten zo verre achterstaan.
Het is jammer, dat, onderwerpen
als dif verflauwd en verdund on
der de aandacht van het grote pu
bliek worden gebracht, omdat men
meent (en dat zal wel terecht zijn)
dat „de massa" graag een lcnok-
pnrtytje ziet en niet wenst, dat er
een „heldin" in de film ontbreekt.
Wie over deze bezwaren kan
heenstappen, zal niettemin geen
verloren anderhalf uur hebben!
In Passage. Kf.
van de film vinden we dat het wel
heel lang duurt voordat de perso
nen in het verhaal door hebben
dat er hypnose in het spel is. Maar
er heerst in de rolprent een sfeer
van beklemming en angst en dit
zal zeker niet nalaten zijn aan
trekkingskracht uit te oefenen.
„De Gouden Poort"
Studio: „De gouden Poort", een
niet zo heel erg nieuwe film. be
helst het verhaal van een man met
een duister verleden, die. door de
oorlog uit Europa verdween, in
Amerika wil binnenreizen om daar
zün vreemdsoortige practïjken van
vrouwenveroveraar voort te zet
ten. Die immigratie verloopt ech
ter weinig vlot en ten einde raad
huwt hü in Mexico een nogal naie-
ve Amerikaanse schooljuffrouw om
op die manier de immigratie-bepa
lingen te kunnen omzeilen. Door
dat die opzet lukt. geschieden er
eerts nog een heleboel wonderlijke
dingen op het witte doek. Het
wonderlijkste van alles is. dat ach
teraf de louche hartenjager be
keerd wordt en met zijn Ameri
kaanse in de States een. naar wij
aannemen, gelukkig leven gaat lei
den.
Wat men ook van dit vreemd
soortige Hollywood-verzinsel moge
denken, het geeft in ieder geval
Charles Boyer volop de kans zijn
geslepen charmes hreeduit ten
toon te spreiden. Een Olivia de
Havilland als het onderwijzeresje
en Paulette Goddard als de vroe
gere partner-in-kwade-zaken ge
ven hem daarbij keurig partij.
„Reprises en prolongaties"
Ernest Hemingway's verfilmde no
velle „The snows of Kilimanjaro"
werd voor de 3e week op het pro
gramma van Asta gehouden. Mede-
spelenden zijn o a. Gregory Peck en
Ava Gardner. Corso splitste het
nieuwe programma in tweeën: tot
en met Zondag a„s. draait de tech
nicolor ..Words and music" met
Gene Kelly en vervolgens tot en
met Woensdag a.s. ..Madame Curie"
met Greer Garson en Walter Pid-
geon. In Kriterion nu al voor de
5e week „Rendez-vous op Saint-
Germain", een schalkse Franse
film. Greta Garbo is thans te zien
in Olympia, in de rolprent „Konin
gin Christina", waarin zii wordt bij
gestaan door John Gilbert en de
onlangs overleden filmster Lewis
Slone. In dric theaters tegelijk, nl.
Bekroning van gouden jubileum
Drukbezochte receptie en
galaconcert
De 50 jaar bestaande 's-Gravenhaagse Politiemuziekvereni-
ging „Onderling Kunstgenot" heeft het grootste geschenk
ontvangen, dat zij zich op haar jubileumviering maar had
kunnen wensen, t.w. het praedicaat Koninklijke. De commis
saris der Koningin in de provincie Zuid-Holland, mr L. A.
Kesper, heeft deze vreugdevolle mededeling gisteravond ge
daan tijdens het gala-concert in het Gebouw voor K. en W.
De stampvolle zaal bracht bestuur en corps na dit verras
sende nieuws een ovatie.
Deze Koninklijke erkenning vormt de kroon op het moeizaam stre
ven, gedurende een halve eeuw, van bestuur, dirigent en corpsleden,
om „Onderling Kunstgenot" op een steeds hoger niveau te brengen.
Er is geen ras-echt Hagenaar, die niet deelt in de vreugde over de
toekenning van dit eervolle praedicaat.
De grote cantine van de K.L.M.,
waar het bestuur gistermiddag re
cipieerde. was bijna te klein om
alle belangstellenden te bevallen.
Autoriteiten en afgevaardigden
Capitol, Hollywood en Rembrandt, van zusterverenigingen kw
wordt een episode vertoond uit de
woestijnoorlog, getiteld „Woestijn-
ratten" met James Mason in de rol
van maarschalk Rommel. Abbott
en Costello's griezel-kolder-fiim
..Dr. Jekyll en Mr. Hyde", met ook
Boris Karloff, bleef op het Rex-
programma staan. Nu slaat George
Formby in De Roskam „Spykers
met koppen", dus aan lachen geen
gebrek! Thalia biedt zyn bezoekers
twee hoofdfilms: „Spionnage in de
jungle" met Buster Crabbe en
„Robin Hood van Texas" met Gene
Autry. „The Titfield Thunderbolt"
slaat nog steeds, met volop stoom,
op het perron van De Uitkijk.
Seinpost en West-End brengen
beide „Dageraad der vrijheid",
waarin Spencer Tracy, Gene Tier-
ney en Van Johnson meespelen.
Het zijn Laurence Olivier en Merle
Oberon. alsook David Niven die
met hun „Woeste hoogte" thans in
Musica vertoeven. In Cineac uitge
breide reportages van belangryke
gebeurtenissen in binnen- en
buitenland. In het verdere program
ma een film over ..Reptielenvangst
op Cuba", een fraaie kleurenfilm
over natuurschoon in Engeland,
alsmede een tekenfilm met Heckle
en Jeckle, die weer het nodige be
leven.
KUNST
Van Gogh-lentoonstelling
in Assen
Gistermiddag is te Assen een
expositie geopend van werken van
Vincent van Gogh. De openings
rede werd uitgesproken door de
Commissaris der Koningin in deze
provincie, mr J. Cramer, die ten
n van deze expositie er op
dat de provincie iedere ge
legenheid te baat dient te nemen
om Den Haag er van te doordrin
gen, dat ook op het culturele erf
in Nederland de „verdelende recht
vaardigheid worde betracht". Niet
alleen sociaal economisch, maar
ook cultureel behoren de provin
cies tot het ene en ondeelbare
koninkryk. Ook het provinciaal
hier „Onderling Kunstgenot" met
haar gouden feest complimenteren.
Er zijn vriendelijke en hartelijke
woorden gesproken, welke veelal
vergezeld gingen met het aanbie
den van geschenken.
Prachtige klaroenen is „O. K."
rijker geworden, benevens een im
posante overslagtrom, een fraaie
tamboer-maitre stok en geschen
ken onder couvert. De voorzitter
van het werkcomité, de heer Van
Keulen, bood een gouden medaille
met inscriptie aan. Voorts waren
er nestels en snoeren voor d e
jubilerende vereniging.
Wethouder Dresmé prees als
vice-voorzitter van het Algemeen
Haags Comité de goede samenwer
king tussen het muziekcorps en
het comité, hetgeen tot uiting
komt by tal van manifestaties.
Namens het A.H.C. bood spr. de
overslagtrommel aan, welke op
originele wijze de receptiezaal
werd binnengedragen.
Burgemeester Schokking
spreekt
Burgemeester Schokking wees
er in zyn toespraak op. dat
„O.K." niet alleen in Den Haag.
maar ook daarbuiten grote be
kendheid geniet. Het corps behoort
tot de beste muziekgezelschappen
aldus mr Schokking. Spr. meende,
dat het juist is. dat „O.K." geen
corps van beroepsmusici is. Het
vrywillig karakter is de beste
waarborg voor het juiste enthou
siasme. De burgemeester achtte de
Haagse poiitiemuziek onmisbaar
voor onze stad. Het corps vormt
"Debuut van cle „Opera
Intima
De onlangs opgerichte „Opera
Intima" zal 13 November in Haar
lem debuteren.
Het plan tot stichting van
„Opera Intima" is afkomstig van
de toneelspeler en regisseur Willem
van der Veer.
Toen deze een concert van „Die
Haerlemsche Musyckcamer" bij
woonde. was hij zó enthousiast
over het gebodene, dat hij zich met
het bestuur van „Die Haerlemsche
bestuur moet stellig een open oog j Musyckcamer" in verbinding stelde
hebben voor de culturele ontwik- teneinde tot samenwerking te
keling van ons gewest. De provïn- komen. Toevalligerwijze had mej.
cie mag beheren en coördineren. Coby Riemersma zich eveneens tot
Zü mag voorwaarden scheppen i het bestuur van de Musyckcamer
voor een gunstig klimaat opdat gewend voor het geven van een ge-
cultuurscheppende krachten hun j xunbineerd concert met enige harer
ontwikkeling kunnen hebben. Zij
mag dit alles, indien de provin
ciale samenleving zelve haar by-
drage levert. Daarom was spreker
verheugd, dat deze Van Gogh-
tentoonstelling haar oorsprong
vond in het particulier initiatief en
toen zjin provineie-naren en ge
meentelijke overheid gaarne bereid
gevonden te bevorderen, dat ook
van de kant van de overheid een
steentje werd bijgedragen deze
expositie te helpen realiseren.
KONINKLIJKE SUBSIDIE VOOR
VRIJE SCHILDERKUNST
De jury voor de Koninklyke
subsidie voor vrije schilderkunst
leerlingen. Uit deze combinatie
de „Opera Intima" ontstaan. Er
werd een voorlopig bestuur ge
vormd, dat zal aftreden zodra een
en ander een meer definitieve vorm
heeft aangenomen, want „Die
Haerlemsche Musyckcamer" blyft
haar werkzaamheden op het gebied
van de 17e en 18e eeuwse muziek
voortzetten en verleent uitsluitend
haar medewerking als haar daartoe
van de zijde van „Opera Intima"
het verzoek wordt gedaan.
Op 13 November kan dan, dank
zij de medewerking van burge
meester en wethouders van Haar
lem. de gala-première gegeven
worden in de met kaarsen ver
lichte Ridderzaal van het stadhuis.
Voor deze première zullen
deelt mede. dat op haar voordracht j autoriteiten van Haarlem en die
H. M. de Koningin aan de vol- van omliggende gemeenten worden
gende jonge kunstenaars een uitgenodigd.
studiebeurs voor 1954 heeft Op Zaterdag 14 November wordt
toegekendMarijke Thunissen een reprise gegeven. Het batig
(Maastricht). Pierre van Soest saldo van beide avonden, waaraan
(Amsterdam). G. E. H. Veenhuizen I alle optredenden belangeloos mede-
Amsterdam), Max Reneman (Am- werken, zal worden afgedragen aan
Ploos van Amstel
en Co Westerik (Den
-JJeden
ontvingen
wil
C. J. Ooms-Vinckers: Als een
strovuur...; Uitg.mü. La Rivière
en Voorhoeve, Zwolle.
Alain Bambard (vertal. G, Staal
man Azn.): Leven van de zee;
(De proefneming van een vrywil
lige schipbreukeling); Uitg. mü-
Elsevier. A'dam.
Chr. A. Meyer: De vuurproef
van Piet Plastic Jr.; Uitgave:
Boom-Ruygrok, Haarlem.
het comité voor steun aan de door
Haarlem geadopteerde gemeente
Oude Tonge.
Het programma zal bestaan uit
kamermuziek van Frederik de
Groote. de Kaffeecantate van J. S.
Bach, 18e eeuwse dansen door een
balletgroep op muziek van G. F.
.Handel en de kameropera Bastien
und Bastienne en W. A. Mozart.
De medewerkenden zijn: Sylvia
Couzyn. Anke Danny's, Arjan
Blanken, Marcel Dinckx. Gerard
Hurkmans en Gerard Louman. Het
kamerorkest is de „Die Haerlem
sche Musyckcamer" onder directie
van André Kaart. De Choreografie
is van M. Tschernoff. Muzikale
adviseuze is Coby Riemersma. De
Burgemeester Schokking over
handigt een klaroen aan voor
zitter Van Doom.
een trait d'union tussen de poli
tie en de burgerij. De ingezetenen
zijn mede tloor het optreden van
het corps, dc politieman beter gaan
begrypen. Zij zien in de politie niet
meer de bonnenschryvende over
heid. maar de helpende.
Als persoonlijk geschenk offreer
de mr Schokking het corps een
klaroen, waarby hy het betreur
de dit instrument niet te kunnen
bespelen.
Gelukwensen van de H.C.
De Hoofdcommissaris, de heer
Gualthérie van Weezei, achtte het
een voorrecht, ere-voorzitter van
„O.K." te mogen zün, gezien de
prestaties. Steeds gaf het hem een
gevoel van voldoening, wanneer hy
als corpschef zo waarderend over
het muziekgezelschap by zyn op
treden in het openbaar hoort spre
ken. Spr. sprak de beste wensen
voor cle toekomst uit en bood even
eens een klaroen aan.
Mr L. A. Kesper complimenteer
de de 50-jarige vereniging in een
geestig en van waardering getui
gend speechje. Een tamboer-mai
tre stok vormde het persoonlijk
geschenk van de commissaris der
Koningin.
Een hoogtepunt van de receptie
was wel de komst van een der
nog in leven zynde oprichters der
jubilerende vereniging, de heer M.
Hardorff. De bejaarde oud-politie
man had een hartelyk applaus van
de aanwezigen in ontvangst te
nemen.
Onder de zeer velen, die het be
stuur kwamen gelukwensen merk
ten we op de burgemeester van
Stellendam, baron Knobelsdorf, de
gouverneur der residentie, mr dr
D. J. van Gilse, procureur-gene
raal. mr. J. A. Jonkman, voorzit
ter van de Eerste Kamer, mevr.
mr J. S. Schiff-Roosenburg. die
sprak namens het erecomité en het
comité „Den Haag ontvangt" en
eveneens klaroenen aanbood, mr
J. Wllkens, namens de Haagse
afdeling van het Rode Kruis, de
heer C. G. M. van Riel, voor de
Ned. Federatie van Harmonie- en
Fanfaregezelschappen, die de gou
den ere-'medaille overhandigde, de
heer Kalf. namens de afd. Den
Haag van de Bond van Hoger Po
litiepersoneel en tal van bekende
figuren uit politieke kringen.
De receptie werd geopend en ge
sloten door klaroenblazers van de
Rykspolitie, die op het hoogste
balcon van het K.L.M.gebouw
stonden opgesteld.
Het gala-concert
Het gala-concert, dat eveneens
werd bügewoond door tal van auto
riteiten, waaronder vertegenwoor
digers van ambassades en legaties,
toonde aan, welk een hoog ar
tistiek peil „Onderling Kunstge
not" heeft bereikt.
De heer Van Riel bood het vaan
del aan, dat „O.K." heeft verwor
ven door opgenomen te worden in
de vaandelafdeling van de Ned.
Federatie. Spr. huldigde in het. bij
zonder de dirigent. Joh. P. Koch,
die ook door het concert van gis
teravond bewees, welk een emi
nent dirigent hü is. Groot succes
werd ook het optreden van de
Drumband. De speciaal voor dit
jubileum gecomponeerde marsen
„Le Cinquantenaire" en „Parade
mars" werden door de componis
ten zelf, t.w. de heer A. Hilkhuü-
sen en J. R. v. d. Glas, gedirigeerd,
vooral de eerste oogstte met zyn
mars, welke met de drumband
w-erd gespeeld, grote byval.
De ter receptie ontvangen bloem
stukken en kransen prykten tydens
het concert op het podium.
Belgische onderscheiding
voor I I. W. de Monchy
De Belgische ambassadeur, de
heer E. Graeffe. heeft gistermid
dag de versierselen behorend by
de onderscheiding van officier ln
de Kroonorde van België, uitge
reikt aan dhr. H. W. de Monchy.
directeur van de Holland-Ame
rikaan.
VEERTIG JAAR IN SMEDERIJ
De eerste smid van de firma
H. J. Maessen en Zoon, Westeinde
no. 47 a, de heer A.P. Koeleman,
zal Dinsdag 10 November veertig
jaar in dienst van genoemde firma
zyn. Des morgens zal de jubilaris
gelukwensen in ontvangst nemen
regie voert Willem van der Veer. in de Bock en Harrisson, Spuistraat.
