POLLEN'5 DIAMAN1W1 couzy Verbitterd man zoekt recht na dertien jaar ellende Tegen stuwadoor vier weken geëist J WILLEM OE JONG Verdacht van verduistering van overgebleven hout .Economische wetenschap gericht op de praktijk „IK BEN KRANKZINNIG VERKLAARD" Zestienjarige kwam verkeerd terecht in oorlogsapparaat Omvangrijke dossiers Toneelvereniging jongleert met CIRCUS KNIE /s Mozarts Cosi fan tutte op Remington-L P Opera-concert in Rivièra-hal IVrijdag 6 November 1953 D „Als havenarbeiders zich schuldig maken aan diefstal, worden ze ver oordeeld tot gevangenisstraffen. Daarom eis ik ook tegen deze ver dachte een gevangenisstraf, en wel van vier weken onvoorwaardelijk." Aldus de Officier van Justitie bij de Rotterdamse rechtbank in zijn requi sitoir tegen de veertigjarige Rotter damse stuwadoor P. K., die gisteren terecht stond, omdat hij een hoeveel heid hout verduisterd en verkocht zou hebben. De officier was van mening, dat een stuwadoor, die bepaalde goede ren in opdracht van derden moet op slaan, tellen en stuwen, niet mag be schikken over het in vele gevallen na verscheping overblijvende ge deelte. Verdachtes raadsman bestreed dit standpunt. Hij wees op een arrest, waarbij een schipper, die beschikt had over een hoeveelheid suiker die na het lossen in zijn schip was over gebleven, vrijgesproken werd van de hem ten laste gelegde verduiste ring. In de jaren 1950 tot 1953 moesten grote partijen in Midden-Europa aangekocht hout in de Rotterdamse haven verladen worden naar Enge land. Door de enorme aanvoer en het gebrek aan scheepsruimte was het de stuwadoor K.. die door een expediteursbedrijf belast was met het inschepen van de ladingen, niet steeds mogelijk al het aangevoerde hout onmiddellijk te verwerken. Zo doende werden op zijn terreinen aan de Binnenhaven grote hoeveelheden hout opgestapeld tot er weer schepen beschikbaar waren. In Maart van het vorige jaar was echter alles ver scheept, op een betrekkelijk klein overschot na. dat vaker bij overla dingen schijnt te ontstaan. Van de expediteur, in wiens op dracht K het hout had geladen, hoorde hij enige tijd later echter, dat er in Engeland tekorten zouden zijn. Deze vertegenwoordigden een waar de van zeventien mille, waarvan de expediteur een deel had vergoed. Omdat er op de terreinen aan de Binnenhaven nog een overschot was, werd afgesproken, dat K. deze hoe veelheid zou vei-kopen, in opdracht van de expediteur en het bedrag van de verkoop aan deze zou overdra gen. Dit is slechts ten dele gebeurd. Wel verkocht verdachte de hele par tij van ongeveer tachtig kubieke me ter, die overgebleven was, maar een gedeelte van net bedrag, dat hij op deze manier verkreeg, is niet afge dragen. Om bij de expediteur de in druk te wekken, dat er minder dan tachtig kubieke meter was overge bleven, werd bovendien de koper van dit hout een kwitantie overhan digd, waarop slechts een hoeveelheid van ruim vijftig kub werd genoemd. Behalve van verduistering en we derrechtelijke verkoop van een par tij hout van ongeveer dertig kubieke meter werd K. dan ook nog valsheid in geschrifte teh laste gelegd. Het plegen van dit strafbare feit achtte de officier echter niet bewezen, zo dat hij vrijspraak eiste. Wel bewezen achtte hij, dat de procuratiehouder van het stuwa- doorsbedrijf opzettelijk de bedoelde kwitantie overhandigde om, zoals deze het zelf aanvankelijk bij de politie verklaarde, bij het expedi teursbedrijf de indruk te wekken, dat het overschot kleiner zou zijn dan werkelijk het geval was. Tegen hem, de vier en veertigja rige Rotterdammer J. van E., eiste de officier een boete van honderd gulden of twintig dagen De verdediger in deze zaak, welke bijna de gehele dag voortduurde en waarin niet minder dan veertien ge tuigen werden gehoord, achtte noch de verduistering en de wederrechte lijke verkoop, noch de valsheid in geschrifte bewezen en drong aan op vrijspraak. Hij wees er op, dat de houding van de politie, die twee jaren achtereen heeft getracht, deze zaak rond te krijgen, in de Rotterdamse haven, waar K goed bekend staat, een zeer vreemde indruk heeft gewekt. Over veertien dagen zal de recht bank uitspraak doen. (Advertentie l.M Voorstel tot subsidie orgel-herstel De Gedeputeerde Staten van Zuid- Holland hebben de Provinciale Sta ten van die provincie voorgesteld het bestuur van de Hervormde Kerk te Nieuwerkerk een subsidie te ver lenen tot een maximum van f 1.045 voor het herstel van het orgel. DE N.E.H. VEERTIG JAAR Vyf en vijftig studenten lieten i docenten het eerste cursusjaar van zich inschrijven voor de colleges, waarmee twintig hoogleraren en (Advertentie LM.) „Ik ben krankzinnig verklaard. Ik heb maanden in gevangenissen ge zeten, ben geslagen en in een dwangbuis gestopt. Ik heb onder Londense Bruggen geslapen en geleefd van het schamele dat de straten van een wereldstad oplevert. En toch ben ik een goed vaderlander geweest. Ik ben enige malen goedgekeurd voor de militaire dienst. Ik heb zeer goede ge tuigenissen van niet de eersten de besten. Nu ben ik het onrecht moe en mijn zenuwen zijn gesloopt. Ik vraag eerherstel." Dit zei ons de 30-jarige, vroeg-oude Pieter van Kampen, die op 9 Mei 1940 per Batavier IV naar Engeland ging, precies verkeerd tussen de radertjes van de oorlogsmachine is terechtgekomen en nu terugziet op een lange rij rampzalige lotgevallen, die in de loop van dertien jaren als een loden last voor hem zijn gaan wegen. Van Kampen hoopt zijn eerherstel te verkrijgen door een civiele pro cedure voor de Rotterdamse recht bank. Zijn advocaat werkt thans de vele ook wel uiteenlopende rapporten door, die over Van Kam- Advertentie l.M.) de personenauto voor spoedbestellingen I COMBINAIIEWAbtN Ruimte voor 4 5 personen, tevens luxe bestelwagen voor klei ne spoedbestellingen. Ideaal voor reizigers met veel bagage Loopt 1 -op 14 Vraag demonstratie Dealers over het gehele land Imp. ROSIER, ALEXANDERLAAN 23, RIJSWIJK (Z.H.), TEL. 771990 Dealer voor Rotterdam: G.A. HOOFT'S CARLTON AUTOMOBIELBEDRIJF C.V. Insulindestraat 250, Rotterdam, Tel. 44451 - 47487 HOE sterk de invloeden van haar afkomst nog doorwerken op de oud- nieuwe Toneelvereniging, bleek Woensdagavond in de Schouwburg, waar het gezelschap Carl Zuckmayer's Circus Knie vertoonde. De al gemene stijl van de voorstelling riep sterke reminiscenties aan het voor malige Nederlandse Volkstoneel op, maar het waren niet de beste herinne ringen, die men van dit ensemble heeft overgehouden. Wil volkstoneel in deze tijd nog voldoen, dan dient het in de eerste plaats met meeslepende, geen enkel moment verslappende kracht van overtuiging gespeeld te worden. Het in nuchterheid geschoolde publiek van deze dagen is lang niet meer bereid onvoorwaardelijk in deze gekleurde en verhevigde toneel vorm te geloven. Slaagt de regis seur er niet in een voortdurende spanning te wekken, vallen er „dode" plekken in de voorstelling doordat de aansluiting op ook maar een enkel dramatisch knooppunt wordt gemist, dan is er hier geen interessante tekst die falend spel kan maskeren, dan staat er slechts het doorzichtige geraamte van een toneelconstructie, waarin alle be wegingen. alle vondstjes en experi mentjes als door een onbarmhartige röntgenlamp ontmaskerd worden. Deze grote dreiging hing bijna steeds boven de voorstelling van Zuckmayer's stuk. dat weliswaar niet tot het officiële volkstoneel gerekend hoeft te woi-den. maar er toch wel de meeste kenmerken van bezit. Het is allemaal zo erg bekend: de nadagen van een circus met een groot verleden: de trotse oude di recteur, die zijn kunst tot de laat ste snik toe trouw blijft; de doch ter enigst kind aangelokt door een verzekerd bestaan in het boerenbedrijf: ondanks vele ruzies, de solidariteit in het groepje cir cusmensen: en tenslotte de terug keer van de jonge vrouw, die met opoffering van persoonlijk geluk de leiding van het circus overneemt. Een belangrijk bezwaar van Tie- meyer's regie vonden wij, dat de circussfeer met zulke onbeholpen en afgezaagde middelen werd aan gegeven. Wat gebeurde er in he melsnaam in deze tent zonder enig leven of eigen werking? En waar om met een jaar tussenruimte die volkomen zelfde décor- en attributenopstelling? Onbegrijpelijk ook was de rolopvatting, die Annie de Lange blijkbaar duchtig inge prent was. Annie de Lange kan spelen, maar van de felle, emotio nele dochter Knie maakte ze een excentriek, haast hysterisch raadsel. De oudere garde voelde zich ken nelijk beter thuis in deze sfeer. Johan Elsensohn, die met de rou tine van zijn gul talent een in drukwekkende typerin'g gaf van directeur Knie. al had men zich deze wat minder gemoedelijk kun nen voorstellen: Aaf Bouber in haar wonderlijke karakteristiek van een oudgediende: Hans Ti^meyer, als de sympathieke hereboer. Daar omheen dan de artisten, die met al hun acteer-nummertjes en circusmanieren de voorstelling al leen nog luidruchtiger en brokkeli- ger maakten. De lijkrede van de clown (Hans van Meertenl werd het reinste melodrama terwijl er toch werkelijk genoeg tragiek school in dit moment van verlaten heid en wanhoop. Van weinig smaak en fantasie ge tuigde Weynand Grijzen's décor voor deze onbevredigende voorstel ling. die door een goedgevulde Schouwburg niettemin met aan dacht werd gevolgd. H. F. REEDIJK. pen zijn uitgebracht en onderzoekt, in welk juridisch vat de van senti ment doortrokken verlangens van zijn cliënt gegoten zullen moeten worden. Dit onderzoek duurt lang; de dossiers zijn omvangrijk en velen hebben zich met de zaak Van Kam pen beziggehouden. Als jongen van zestien ging hij naar zee, op een zonnige Meidag, niets vermoedend van de teleurstel lingen en tegenslagen, die de oorlog hem zou brengen. 'Nederland was in oorlog toen hij in Engeland aan kwam. Terug kon hij niet. Op een troepentransportschip moest hij pro beren, zich verdienstelijk te maken voor het vaderland. Het is hem niet gelukt. Wel maakte hij de ellende van Duinkerken mee en toen hij in Southampton terugkeerde, wachtte men hem op. Er moest iets niet in orde zijn want- hij werd opgesloten in de Penton- ville-gevangenis. „Ik ben hier verscheidene ma len geslagen en heb vier dagen in een dwangbuis gezeten. Ik was toen nog zestien", aldus vertelde Van Kampen ons. Na vijf weken bleek het allemaal op een vergissing te berusten. Heb ben in die eerste, chaotische tijd na Mei '40 niet meer bonafide Neder landers na hun aankomst in Enge land moeilijkheden ondervonden? Sommigen zijn, zoals bekend, zonder behoorlijk voorafgaand onderzoek inderdaad in arrest gesteld. Op de avond van zijn invrijheid stelling werd hij opnieuw in de kraag gepakt; zeven dagen werd nij vastgehouden. De reden is hem nog niet duidelijk. Toen mocht hij weer naar zee: met de Lekhaven voer hij de Londense haven uit, bestemming: Canada. De kapitein van de Lekhaven vond het goed dat Van Kampen een paar dagen van boord bleef en die monsterde in Halifax op een ander schip, de Barendrecht, dat hij echter na een incident nog vóór de af vaart moest verlaten. Na velerlei strubbelingen voer hij tenslotte op een Noorse boot naar Engeland te rug, waar hij te horen kreeg, dat hij niet meer op een Nederlands schip zou mogen varen. Ajgekeurd-goedgekeurd Van Kampen, jongen nog, een zaam in een wereldstad in oorlogs tijd. raakte aan het zwerven. Hij maakte kennis met de schaduwzijde van dat wereldstadsleven. Vruchte loos waren al zijn pogingen om aan de slag te raken. Hij liep van bureau naar bureau, zonder succes. Op een van die bureau's heeft hij een func tionaris een klap met een telefoon- haak gegeven. „Verkeerd", geeft Van Kampen toe, „maar door de ellende was ik mijzelf niet meer. Weet u wat het zeggen wil.." en er volgt een tries te opsomming van voorbeelden, waaruit blijken moet hoe hij daar in Londen zijn dagen en nachten sleet. Men geeft geen ambtenaar in func tie klappen met telefoonhaken maar de straf voor Van Kampen lijkt wel aan de zware kant. Hoewel niet lang ervóór goedgekeurd voor de dienst by de Koninklijke Marine, werd hy opgeborgen in een krank zinnigengesticht. Bijna een jaar heeft hy doorgebracht in de City of London Mental Hospital te Dart ford. Na zijn ontslag uit deze inrichting mocht hij wat werken in een Lon- dens zeemanstehuis en daarna dan eindelijk naar de marine. Maar ook hier was zijn entree niet gelukkig. Al spoedig verhuisde hij wegens in subordinatie naar de cel van het op leidingsschip Oranje Nassau. Drie maanden zat hij er: toen bemoeide ds Van Dorp, destijds hervormd pre dikant te Londen, zich met het geval en kwam hij vrij. „Weer hebben ze toén geprobeerd me krankzinnig te verklaren, maar toen is het niet gelukt", aldus Van Kampen, die wel uren kan vertellen maar zich, op ons verzoek, tot hoofdzaken beperkt. Weer militair In 1944 duikt Van Kampen op in de gelederen van de Prinses Irene- brigade en maakt hij de invasie in Normandië mee. Maar in begin 1945 wordt hij na een woordenwisseling met zijn commandant en een nogal ontactisch optreden bij generaal Kruis weer afgekeurd voor mili taire dienst. Na de bevrijding, teruggekeerd in Nederland, meldde hij zich weer voor de militaire dienst. „Ik wilde bewijzen, dat ik niet gek was", zegt Van Kampen. En de dingen schenen een kèer te zullen nemen. Hij werd goedgekeurd, kwam bij de inlichtingendienst van de Generale Staf (sectie P.I.D.), werd wat later zelfs bevorderd tot sergeant en in October overgeplaatst naar Deelen, 3e bataljon van het regiment Uitrustingstroepen, onder commando van kapitein H. A. J. Schouwman, thans kolonel en garni zoenscommandant te Rotterdam. De ze handhaaft nog steeds het góede getuigschrift, dat hij Van Kampen bij diens vertrek heeft meegegeven. „Van Kampen vervulde zyn dienst nauwgezet en plichtsgetrouw. Ik heb nooit een onjuiste melding van hem ontvangen", zei ons de kolonel in een recent onderhoud. Begin '47 is Van Kampen overge plaatst naar de sectie G VI, Dienst opsporing vermiste automobielen, ressorterend onder de Generale Staf. En hier werd hij dan weer ontslagen aangezien men oordeelde, dat hij leed aan een storing van zijn gees telijke vermogens. Van Kampen heeft nog enige jaren gevaren bij de V.N.S. Hij werd af gekeurd omdat zijn zenuwgestel ern stig was ondermijnd. Hij heeft ge probeerd, als havenarbeider in het gareel te komen. Het is hem niet ge lukt. „Hoe het financiëel voor me af loopt, interesseert me minder", zegt Van Kampen. „Ik wil rehabilitatie". Dertien jaren rampspoed hebben zich in deze sombere jongeman vastgezet als een nimmer aflatende nachtmerrie. Voor de rechtbank wil hij afrekenen met dit allesbeheersen de schrikbeeld. Of zijn streven met succes zal worden beloond, zal bin nenkort moeten blijken. (Advertentie l. M.) Bij Wambersie arriveerden driie dromedarisjes. waarvan er één is bestemd voor de diergaarde Blij-Dorp dc „Nederlandsche Handels-Hooge- school" inaugureerden. Dat was op 10 November 1913, „ergens op zolder' in de oude Beurs, in de nogal verstofte, mu- seum-achtige lokaliteiten, die door het aloude Bataafs Genootschap ontruimd waren. Thans in November 1953 telt men 1121 studenten, die door 46 hoog leraren, lectoren en dorenten weg- ys worden gemaakt in de jonge, maar expansieve economische we tenschap en alles wat de algemene studie ter oriëntatie en als entou rage vergt. De Handels-Hoogeschool heet al leen nog zo in de volksmond. Het is een Nederlandsche Economische Hoogeschool geworden die aanzien lijke faam geniet in binnen- en buitenland, onder haar doctores ho noris causa figuren telt als Lord William Beveridge. Willem Drees en Paul Rijken.s. die hoogleraren le verde aan alle vijf Nederlandse eco nomische faculteiten en daarenbo ven zijn meest eminente alumni te rugziet op de hoogste posten in be drijfsleven en regeringskringen, in tal van gebieden van wetenschap pelijk onderzoek en prominente maatschappelijke functies. De wetenschap der economie is enorm gegroeid in de loop van deze veertig jaar. maar de huisvesting van de Hogeschool heeft geen ge lijke tred gehouden met deze ont wikkeling. Nog steeds bewoont men het weinig representatieve en wei nig accommodatie biedende noodge bouw. dat in 1916 werd ingewijd. Tien. hoogstens 15 jaar zou het ge bouw moeten meegaan Studieduur Van de oprichting af is de weten schappelijke opleiding ingesteld ge weest op hen, die bestemd waren de praktijk in te gaan. Dit dubbel- principe: wetenschap-praktijk is óók na de oorlog bepalend geble ven. Daarbij komen steeds drie vraagstukken naar voren: het peil van rle studie, de studierichtingen en de studieduur. Men is voortdu rend bedacht op bekorting van de studieduur, dw.z, men ziet zich steeds genoodzaakt de altijd groei ende stof te besnoeien. De studie richtingen moeten steeds aangepast worden aan de vraag, die uit de maatschappij opkomt. Spesialisatie en het sociale element in het eco nomisch handelen vormen punten, die steeds sterker naar voren tre- Wijkraad IJsselmonde J. Hoogland blijft voorzitter De leden van de Wijkraad voor IJsselmonde zijn gisteravond voor het eerst in de nieuwe zittings periode bijeen geweest. Het oudste lid, mevrouw J. G. .van Duijn—van Gijzelen, opende de vergadering en bracht in herinnering dat deze zit tingsperiode op vijf jaar gesteld is. Het enige zakelijke punt van de agenda, het kiezen van een bestuur, nam niet veel tijd in beslag. De oude voorzitter, de heer J. Hoog land, werd herkozen en kreeg de heer D. C. de Greef als zijn plaats vervanger toegewezen. De wijkraad heeft met algemene stemmen de heer Schuring bij het College van B. en W. voorgedragen als secreta ris. De heer J. P. M. Kemper werd als tweede secretaris benoemd. „Huis van St. Eloy in Lijnbaan In de Lynbaan keert de feest stemming voortdurend nog even te rug. Zo opende op nummer 69 het juweliersbedrijf „Het Huis van St Eloy" gistermiddag zyn zaak, daar heen overgeplaatst van het nood- pand aan de Jongkindstraat. Op de receptie inde gedistingeerd ingerichte winkel kwamen velen hun gelukwensen aanbieden aan de beherend vennoot, de heer J. van der Loo. en diens vader die in 1915 het bedrijf stichtte. In de kleine veertig jaar van zijn bestaan is het nu al vijf keer verhuisd, Binnenhuis-architect L. A. Hoo- genstraaten heeft in samenwerking met de heer Van der Loo getracht van de hoge winkels toch een in tieme ruimte te maken. Plafond en achterwand zijn daartoe in donker roodbruin uitgevoerd. De prachtige tinten van de notenhouten vitrines en toonbanken zijn daarmee volko men in de harmonie evenals trou wens de donkere parketvloer van hard Afrikaans hout. De betimmering is uitgevoerd door de meubel- en timmerfabriek van de firma Breedveld. de bron zen pui door de firma Bettenhau- sen. „Het Huis van St. Eloy". dat zich tot nu toe specialiseerde in juwelen goud- en zilverwerken en horlogerie heeft thans ook een af deling voor zilverplate geopend. den. Voorkomen moet echter wor den, dat de versmalling van de studie tot verenging van de geest leidt. Aldus lezen wij in het studie plan 1948—1953. (Advertentie l.M.) ur \i STOFZUIGERS UITSLUITEND le KLAS FABRIKATEN In prijzen vanaf f 85.- Middellandstraat 72 - Telef. 30310-37434 - Rotterdam HOOVER - DEALER Toen Keizer Joseph II na het succes van Don Giovanni zijn „Kammerkompositeur" Mozart op dracht gaf voor het schrijven van een nieuwe opera, bedacht de Salz- burger meester zich niet lang en liet het oog vallen op Da Ponte's tekstboek „Cosi fan tutte". Een kos telijk satirisch gegeven, dat in het kort verteld hierop neerkomt: Twee jonge officieren gaan een wedden schap aan, de trouw van hun brui den, twee zusters, op proef te stel len. Zij verkleden zich als twee rijke Albaniërs en keren terug maar dan om elkanders bruid het hof te maken. Dat gelukt na enige stormach tige scènes heel wel. In overleg met Alfonso, een ver stokt vrijgezel, die dit bedenkelijke spel op touw heeft gezet, zal de kamenier van de gezusters haar koppelaarsloon niet worden ont houden. Als echter de nieuwe hu welijkscontracten ondertekend zijn, maken de minnaars zich bekend. Alfonso heeft gelijk gekregen, maar het loopt desalniettemin op een vreugdevolle verzoening uit. Sommige schrijvers hebben wel beweerd, dat Mozart zich aanvan kelijk met tegenzin aan het com poneren ervan moet hebben gezet. Natuurlijk heeft de meester, die een zeer fijnzinnige litteraire smaak had. de gebreken die dit libretto aankleven bedenkelijk gevonden. Maar de scherts, de satyre. de psy chologische achtergrond. die dit boek anderzijds ook bezit, boden zijn veelzijdige geest alle stof tot muzikale uitdrukking. En zo heeft Mozart dan ook met dit werk, dat tussen de Don Giovanni en Zauber- flöte historisch en compositorisch op zichzelf staat een brok verruk kelijke muzikale schoonheid nage laten. De bewonderaar van Mozarts opera's (en welk muzikaal mens is dat niet?), die over een gramofoon beschikt kan „Cosi fan tutte", een zo door en door sprankelend Ita liaans werk, dat deze titel zich moei lijk precies laat vertalen (in onze taal luidt hij zo ongeveer: „Zo zijn ze allemaal") thans beluisteren op de drie LP Remington-platen ver schenen onder nummer R. 199-177/3. Het dient gezegd: deze opneming mag er waarlijk zijn. De solisten leveren met de vertolking van hun rollen een prachtige, bewonderens waardige prestatie en met 't Stutt- gartner Tonstudio Orchester en -Chor wordt onder leiding van Jo sef Dunwald een geheel bereikt, dat elke Mozart-vereerder mild moet stemmen. Ook de technische zijde van deze opname verdient heel veel woorden van waardering. HERMAN VAN BORN. (Advertentie l.M.) Laat ons Uw discotheek verzorgen Gramophone-Specialisten sinds 1906 Wytemaweg a/d Mathen.laan kruispunt Rochussenstraat Telef. 28098 Rotterdam Rondo heeft nieuwe showroom Met gerechtvaardigde trots heeft de heer J. A. de Lange gistermid dag aan talrijke bezoekers en voor al bezoeksters zijn nieuwe Rondo showroom aan de binnenweg ge toond. Een van die belangstellen den was de echtgenote van de bur gemeester. mevrouw Van Walsum. De nieuwe demonstratie- en ver koopruimte is zeer de moeite waard. Mer. krijgt vooral bewondering voor de architecten die dit tot stand brachten als men weet met welke moeilijkheden ze te kampen had den. Een ervan: van twee panden moest zonder een werkelijke door braak één geheel worden gemaakt. De architecten Hupkes en ir Van Asperen hebben in samenwerking met architect Maarten D. van Wensveen. die het interieur ver zorgde, met enkele originele vonds ten voor vele problemen een oplos sing gevonden. Bij de inrichting werd veel aan dacht besteed aan de kleuren: licht blauw. donkerblauw en lichtgeel. De veelal witte wasmachines, koel kasten. en gasfornuizen steken hier tegen scherp af. Voor verschillende artikelen zijn er verschillende ruimten, die alle een zekere inti miteit hebben gekregen, zeer ge schikt voor he' rustig beoordelen van een bepaald product. Op elk van zijn concerten brengt het Rotterdams Opera Koor afwis seling in het programma door enige nieuwe solisten te introduceren. Donderdagavond in de Rivièrahal debuteerden in dit milieu de colo ratuur-sopraan Reneé Doria en de Italiaanse tenor Allessandro Ba- rollo. Beider optreden toonde nog al wat wisselvalligheden. De zangeres beschikt wel over het typische tim bre, Franse sopranen eigen en men kan haar ook geen technische kwa liteiten ontzeggen, maar dat alle to nen in de snelle figuren op hun plaats waren kan moeilijk worden beweerd. Barolli beschikt over een stem, die het in het hoge register en dan vooral in het forte wel „doet", maar de lage tonen klinken bepaald zwak, hetgeen de aria uit Arles- siana van Cilea bijvoorbeeld in het begin bijzonder veel afbreuk deed. De bariton Antnore Reali, die in zijn enthousiasme soms wel eens over de artistieke en vocale schreef ging en de bas Tadeusz Wierzbicki waren de oude bekenden en der halve geziene gasten, die het ook nu weer niet aan bijval heeft ont broken. Op deze concerten is trouwens het applaus niet van de lucht en natuurlijk schonk het talrijke pu bliek ook de dirigent Nico Ringels en zijn zangeressen en zangers veel bijval. En die was, afgezien dan van het bezwaar dat we al eens eerder opperden, nl. het forceren van de toon in het forte, wel ver diend. Natuurlijk vermeldde het programma weer namen van ge liefde componisten als Verdi en Puccini. En die deden de namen van Boito van wie fragmenten uit zijn Mefistofele werden uitgevoerd spoedig vergeten, want op de keper beschouwd komt deze opdringerige muziek niet boven een werkstuk van talentvolle conservatorium leerling uit. Aan de vleugels verrichtten Cor van der HulstRingels en Herman van Roon zich weer consciëntieus van hun begeleidende taak. H. .VAN BORN Indig-Kwartet Met alle waardering voor de in strumentale kundigheden waarmede het Indig-kwartet gisteravond in Boymans Hindemith's zesde strijk kwartet ten gehore bracht, kon deze muziek toch maar heel weinig boeien. Uitgezonderd het Scher zando. dat raak is getroffen en vaart bezit bleken de overige delen in een dikke klank van polyphone weefsels te blijven hangen en toon den veelal in de harmonieën een onsamenhangendheid, die zeer ver moeiend werkte. Het kan dan ook zeker niet tot de geslaagdste compo sities van deze componist, die het in dit werk niet veel verder brengt dan het etaleren van vakkundig heden worden beschouwd. Het programma bevatte verder het achtste kwartet van Mozart en het derde van Schumann. Men kreeg hierin een weliswaar sluitend doch overigens wat objectief en berekend samenspel te horen. Kwartetspel zoals men dit hier dikwijls voor de Kamermuziekvereniging te horen krijgt werd het dus niet. De totaal-indruk die het Indig- kwartet naliet was wat de instru mentale prestaties betrof zeer res pectabel. doch van een meeslepend musiceren kan moeilijk gesproken worden. H. VAN BORN Ovcrschie. Van de motorfiets van een steenhouwer, die werkzaam was op de be graafplaats. zijn een legerregenjas en nog enkele andere zaken ontvreemd. In de Bereningerstraat werd de kop van een fietslantaren van een rijwiel gestolen. Een chauffeur uit Honselersdijk. die met zijn auto een ongelukje had gehad, legde een autoband aan de kant van de weg. Een uurtje later bleek dc band verdwenen te zijn. Ouderkerk aan de IJssel. Met ingang van heden is in de plaats van de heer C. C. de Boltx als wachtmeester der rijks politie aan de Kerkweg de heer P. Groe nend iik gestationneerd. B. en W. hebben met ingang van 4 November tot tijdelijk onderwijzeres aar de o. 1. school ban de Kerkweg benoemd mevrouw Gouwens uit Hilversum. Burgerlijke Stand. Overleden (te Krimpen a d. Lek) Jan Both, 71 jr. wedn.' van J. Graveland.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 1