POLLEN'5 DIAMAN1W1
couzy
Verbitterd man zoekt recht
na dertien jaar ellende
Tegen stuwadoor vier
weken geëist
J
WILLEM OE JONG
Verdacht van verduistering
van overgebleven hout
.Economische wetenschap
gericht op de praktijk
„IK BEN KRANKZINNIG VERKLAARD"
Zestienjarige kwam verkeerd
terecht in oorlogsapparaat
Omvangrijke
dossiers
Toneelvereniging jongleert
met CIRCUS KNIE
/s
Mozarts Cosi fan tutte op
Remington-L P
Opera-concert
in Rivièra-hal
IVrijdag 6 November 1953
D
„Als havenarbeiders zich schuldig
maken aan diefstal, worden ze ver
oordeeld tot gevangenisstraffen.
Daarom eis ik ook tegen deze ver
dachte een gevangenisstraf, en wel
van vier weken onvoorwaardelijk."
Aldus de Officier van Justitie bij de
Rotterdamse rechtbank in zijn requi
sitoir tegen de veertigjarige Rotter
damse stuwadoor P. K., die gisteren
terecht stond, omdat hij een hoeveel
heid hout verduisterd en verkocht
zou hebben.
De officier was van mening, dat
een stuwadoor, die bepaalde goede
ren in opdracht van derden moet op
slaan, tellen en stuwen, niet mag be
schikken over het in vele gevallen
na verscheping overblijvende ge
deelte.
Verdachtes raadsman bestreed dit
standpunt. Hij wees op een arrest,
waarbij een schipper, die beschikt
had over een hoeveelheid suiker die
na het lossen in zijn schip was over
gebleven, vrijgesproken werd van
de hem ten laste gelegde verduiste
ring.
In de jaren 1950 tot 1953 moesten
grote partijen in Midden-Europa
aangekocht hout in de Rotterdamse
haven verladen worden naar Enge
land. Door de enorme aanvoer en
het gebrek aan scheepsruimte was
het de stuwadoor K.. die door een
expediteursbedrijf belast was met
het inschepen van de ladingen, niet
steeds mogelijk al het aangevoerde
hout onmiddellijk te verwerken. Zo
doende werden op zijn terreinen aan
de Binnenhaven grote hoeveelheden
hout opgestapeld tot er weer schepen
beschikbaar waren. In Maart van het
vorige jaar was echter alles ver
scheept, op een betrekkelijk klein
overschot na. dat vaker bij overla
dingen schijnt te ontstaan.
Van de expediteur, in wiens op
dracht K het hout had geladen,
hoorde hij enige tijd later echter, dat
er in Engeland tekorten zouden zijn.
Deze vertegenwoordigden een waar
de van zeventien mille, waarvan de
expediteur een deel had vergoed.
Omdat er op de terreinen aan de
Binnenhaven nog een overschot was,
werd afgesproken, dat K. deze hoe
veelheid zou vei-kopen, in opdracht
van de expediteur en het bedrag van
de verkoop aan deze zou overdra
gen.
Dit is slechts ten dele gebeurd.
Wel verkocht verdachte de hele par
tij van ongeveer tachtig kubieke me
ter, die overgebleven was, maar een
gedeelte van net bedrag, dat hij op
deze manier verkreeg, is niet afge
dragen. Om bij de expediteur de in
druk te wekken, dat er minder dan
tachtig kubieke meter was overge
bleven, werd bovendien de koper
van dit hout een kwitantie overhan
digd, waarop slechts een hoeveelheid
van ruim vijftig kub werd genoemd.
Behalve van verduistering en we
derrechtelijke verkoop van een par
tij hout van ongeveer dertig kubieke
meter werd K. dan ook nog valsheid
in geschrifte teh laste gelegd. Het
plegen van dit strafbare feit achtte
de officier echter niet bewezen, zo
dat hij vrijspraak eiste.
Wel bewezen achtte hij, dat de
procuratiehouder van het stuwa-
doorsbedrijf opzettelijk de bedoelde
kwitantie overhandigde om, zoals
deze het zelf aanvankelijk bij de
politie verklaarde, bij het expedi
teursbedrijf de indruk te wekken,
dat het overschot kleiner zou zijn
dan werkelijk het geval was.
Tegen hem, de vier en veertigja
rige Rotterdammer J. van E., eiste
de officier een boete van honderd
gulden of twintig dagen
De verdediger in deze zaak, welke
bijna de gehele dag voortduurde en
waarin niet minder dan veertien ge
tuigen werden gehoord, achtte noch
de verduistering en de wederrechte
lijke verkoop, noch de valsheid in
geschrifte bewezen en drong aan op
vrijspraak.
Hij wees er op, dat de houding van
de politie, die twee jaren achtereen
heeft getracht, deze zaak rond te
krijgen, in de Rotterdamse haven,
waar K goed bekend staat, een zeer
vreemde indruk heeft gewekt.
Over veertien dagen zal de recht
bank uitspraak doen.
(Advertentie l.M
Voorstel tot subsidie
orgel-herstel
De Gedeputeerde Staten van Zuid-
Holland hebben de Provinciale Sta
ten van die provincie voorgesteld
het bestuur van de Hervormde Kerk
te Nieuwerkerk een subsidie te ver
lenen tot een maximum van f 1.045
voor het herstel van het orgel.
DE N.E.H. VEERTIG JAAR
Vyf en vijftig studenten lieten i docenten het eerste cursusjaar van
zich inschrijven voor de colleges,
waarmee twintig hoogleraren en
(Advertentie LM.)
„Ik ben krankzinnig verklaard. Ik heb maanden in gevangenissen ge
zeten, ben geslagen en in een dwangbuis gestopt. Ik heb onder Londense
Bruggen geslapen en geleefd van het schamele dat de straten van een
wereldstad oplevert. En toch ben ik een goed vaderlander geweest. Ik ben
enige malen goedgekeurd voor de militaire dienst. Ik heb zeer goede ge
tuigenissen van niet de eersten de besten. Nu ben ik het onrecht moe en
mijn zenuwen zijn gesloopt. Ik vraag eerherstel." Dit zei ons de 30-jarige,
vroeg-oude Pieter van Kampen, die op 9 Mei 1940 per Batavier IV naar
Engeland ging, precies verkeerd tussen de radertjes van de oorlogsmachine
is terechtgekomen en nu terugziet op een lange rij rampzalige lotgevallen,
die in de loop van dertien jaren als een loden last voor hem zijn gaan
wegen.
Van Kampen hoopt zijn eerherstel
te verkrijgen door een civiele pro
cedure voor de Rotterdamse recht
bank. Zijn advocaat werkt thans de
vele ook wel uiteenlopende
rapporten door, die over Van Kam-
Advertentie l.M.)
de personenauto voor
spoedbestellingen I
COMBINAIIEWAbtN
Ruimte voor 4 5
personen, tevens luxe
bestelwagen voor klei
ne spoedbestellingen.
Ideaal voor reizigers
met veel bagage
Loopt 1 -op 14
Vraag demonstratie
Dealers over het gehele land
Imp. ROSIER, ALEXANDERLAAN 23, RIJSWIJK (Z.H.), TEL. 771990
Dealer voor Rotterdam:
G.A. HOOFT'S CARLTON AUTOMOBIELBEDRIJF C.V.
Insulindestraat 250, Rotterdam, Tel. 44451 - 47487
HOE sterk de invloeden van haar afkomst nog doorwerken op de oud-
nieuwe Toneelvereniging, bleek Woensdagavond in de Schouwburg,
waar het gezelschap Carl Zuckmayer's Circus Knie vertoonde. De al
gemene stijl van de voorstelling riep sterke reminiscenties aan het voor
malige Nederlandse Volkstoneel op, maar het waren niet de beste herinne
ringen, die men van dit ensemble heeft overgehouden.
Wil volkstoneel in deze tijd nog
voldoen, dan dient het in de eerste
plaats met meeslepende, geen enkel
moment verslappende kracht van
overtuiging gespeeld te worden. Het
in nuchterheid geschoolde publiek
van deze dagen is lang niet meer
bereid onvoorwaardelijk in deze
gekleurde en verhevigde toneel
vorm te geloven. Slaagt de regis
seur er niet in een voortdurende
spanning te wekken, vallen er
„dode" plekken in de voorstelling
doordat de aansluiting op ook maar
een enkel dramatisch knooppunt
wordt gemist, dan is er hier geen
interessante tekst die falend spel
kan maskeren, dan staat er slechts
het doorzichtige geraamte van een
toneelconstructie, waarin alle be
wegingen. alle vondstjes en experi
mentjes als door een onbarmhartige
röntgenlamp ontmaskerd worden.
Deze grote dreiging hing bijna
steeds boven de voorstelling van
Zuckmayer's stuk. dat weliswaar
niet tot het officiële volkstoneel
gerekend hoeft te woi-den. maar er
toch wel de meeste kenmerken van
bezit.
Het is allemaal zo erg bekend:
de nadagen van een circus met een
groot verleden: de trotse oude di
recteur, die zijn kunst tot de laat
ste snik toe trouw blijft; de doch
ter enigst kind aangelokt
door een verzekerd bestaan in het
boerenbedrijf: ondanks vele ruzies,
de solidariteit in het groepje cir
cusmensen: en tenslotte de terug
keer van de jonge vrouw, die met
opoffering van persoonlijk geluk de
leiding van het circus overneemt.
Een belangrijk bezwaar van Tie-
meyer's regie vonden wij, dat de
circussfeer met zulke onbeholpen
en afgezaagde middelen werd aan
gegeven. Wat gebeurde er in he
melsnaam in deze tent zonder enig
leven of eigen werking? En waar
om met een jaar tussenruimte
die volkomen zelfde décor- en
attributenopstelling? Onbegrijpelijk
ook was de rolopvatting, die Annie
de Lange blijkbaar duchtig inge
prent was. Annie de Lange kan
spelen, maar van de felle, emotio
nele dochter Knie maakte ze een
excentriek, haast hysterisch raadsel.
De oudere garde voelde zich ken
nelijk beter thuis in deze sfeer.
Johan Elsensohn, die met de rou
tine van zijn gul talent een in
drukwekkende typerin'g gaf van
directeur Knie. al had men zich
deze wat minder gemoedelijk kun
nen voorstellen: Aaf Bouber in
haar wonderlijke karakteristiek van
een oudgediende: Hans Ti^meyer,
als de sympathieke hereboer.
Daar omheen dan de artisten, die
met al hun acteer-nummertjes en
circusmanieren de voorstelling al
leen nog luidruchtiger en brokkeli-
ger maakten. De lijkrede van de
clown (Hans van Meertenl werd
het reinste melodrama terwijl er
toch werkelijk genoeg tragiek
school in dit moment van verlaten
heid en wanhoop.
Van weinig smaak en fantasie ge
tuigde Weynand Grijzen's décor
voor deze onbevredigende voorstel
ling. die door een goedgevulde
Schouwburg niettemin met aan
dacht werd gevolgd.
H. F. REEDIJK.
pen zijn uitgebracht en onderzoekt,
in welk juridisch vat de van senti
ment doortrokken verlangens van
zijn cliënt gegoten zullen moeten
worden. Dit onderzoek duurt lang;
de dossiers zijn omvangrijk en velen
hebben zich met de zaak Van Kam
pen beziggehouden.
Als jongen van zestien ging hij
naar zee, op een zonnige Meidag,
niets vermoedend van de teleurstel
lingen en tegenslagen, die de oorlog
hem zou brengen. 'Nederland was in
oorlog toen hij in Engeland aan
kwam. Terug kon hij niet. Op een
troepentransportschip moest hij pro
beren, zich verdienstelijk te maken
voor het vaderland.
Het is hem niet gelukt. Wel
maakte hij de ellende van
Duinkerken mee en toen hij
in Southampton terugkeerde,
wachtte men hem op. Er moest
iets niet in orde zijn want- hij
werd opgesloten in de Penton-
ville-gevangenis.
„Ik ben hier verscheidene ma
len geslagen en heb vier dagen
in een dwangbuis gezeten. Ik
was toen nog zestien", aldus
vertelde Van Kampen ons.
Na vijf weken bleek het allemaal
op een vergissing te berusten. Heb
ben in die eerste, chaotische tijd na
Mei '40 niet meer bonafide Neder
landers na hun aankomst in Enge
land moeilijkheden ondervonden?
Sommigen zijn, zoals bekend, zonder
behoorlijk voorafgaand onderzoek
inderdaad in arrest gesteld.
Op de avond van zijn invrijheid
stelling werd hij opnieuw in de
kraag gepakt; zeven dagen werd nij
vastgehouden. De reden is hem nog
niet duidelijk. Toen mocht hij weer
naar zee: met de Lekhaven voer hij
de Londense haven uit, bestemming:
Canada.
De kapitein van de Lekhaven
vond het goed dat Van Kampen een
paar dagen van boord bleef en die
monsterde in Halifax op een ander
schip, de Barendrecht, dat hij echter
na een incident nog vóór de af
vaart moest verlaten. Na velerlei
strubbelingen voer hij tenslotte op
een Noorse boot naar Engeland te
rug, waar hij te horen kreeg, dat hij
niet meer op een Nederlands schip
zou mogen varen.
Ajgekeurd-goedgekeurd
Van Kampen, jongen nog, een
zaam in een wereldstad in oorlogs
tijd. raakte aan het zwerven. Hij
maakte kennis met de schaduwzijde
van dat wereldstadsleven. Vruchte
loos waren al zijn pogingen om aan
de slag te raken. Hij liep van bureau
naar bureau, zonder succes. Op een
van die bureau's heeft hij een func
tionaris een klap met een telefoon-
haak gegeven.
„Verkeerd", geeft Van Kampen
toe, „maar door de ellende was ik
mijzelf niet meer. Weet u wat het
zeggen wil.." en er volgt een tries
te opsomming van voorbeelden,
waaruit blijken moet hoe hij daar in
Londen zijn dagen en nachten
sleet.
Men geeft geen ambtenaar in func
tie klappen met telefoonhaken maar
de straf voor Van Kampen lijkt wel
aan de zware kant. Hoewel niet
lang ervóór goedgekeurd voor de
dienst by de Koninklijke Marine,
werd hy opgeborgen in een krank
zinnigengesticht. Bijna een jaar
heeft hy doorgebracht in de City of
London Mental Hospital te Dart
ford.
Na zijn ontslag uit deze inrichting
mocht hij wat werken in een Lon-
dens zeemanstehuis en daarna dan
eindelijk naar de marine. Maar ook
hier was zijn entree niet gelukkig.
Al spoedig verhuisde hij wegens in
subordinatie naar de cel van het op
leidingsschip Oranje Nassau. Drie
maanden zat hij er: toen bemoeide
ds Van Dorp, destijds hervormd pre
dikant te Londen, zich met het geval
en kwam hij vrij.
„Weer hebben ze toén geprobeerd
me krankzinnig te verklaren, maar
toen is het niet gelukt", aldus Van
Kampen, die wel uren kan vertellen
maar zich, op ons verzoek, tot
hoofdzaken beperkt.
Weer militair
In 1944 duikt Van Kampen op in
de gelederen van de Prinses Irene-
brigade en maakt hij de invasie in
Normandië mee. Maar in begin 1945
wordt hij na een woordenwisseling
met zijn commandant en een nogal
ontactisch optreden bij generaal
Kruis weer afgekeurd voor mili
taire dienst.
Na de bevrijding, teruggekeerd in
Nederland, meldde hij zich weer
voor de militaire dienst.
„Ik wilde bewijzen, dat ik niet gek
was", zegt Van Kampen.
En de dingen schenen een kèer te
zullen nemen. Hij werd goedgekeurd,
kwam bij de inlichtingendienst van
de Generale Staf (sectie P.I.D.),
werd wat later zelfs bevorderd tot
sergeant en in October overgeplaatst
naar Deelen, 3e bataljon van het
regiment Uitrustingstroepen, onder
commando van kapitein H. A. J.
Schouwman, thans kolonel en garni
zoenscommandant te Rotterdam. De
ze handhaaft nog steeds het góede
getuigschrift, dat hij Van Kampen
bij diens vertrek heeft meegegeven.
„Van Kampen vervulde zyn dienst
nauwgezet en plichtsgetrouw. Ik heb
nooit een onjuiste melding van hem
ontvangen", zei ons de kolonel in
een recent onderhoud.
Begin '47 is Van Kampen overge
plaatst naar de sectie G VI, Dienst
opsporing vermiste automobielen,
ressorterend onder de Generale Staf.
En hier werd hij dan weer ontslagen
aangezien men oordeelde, dat hij
leed aan een storing van zijn gees
telijke vermogens.
Van Kampen heeft nog enige jaren
gevaren bij de V.N.S. Hij werd af
gekeurd omdat zijn zenuwgestel ern
stig was ondermijnd. Hij heeft ge
probeerd, als havenarbeider in het
gareel te komen. Het is hem niet ge
lukt.
„Hoe het financiëel voor me af
loopt, interesseert me minder", zegt
Van Kampen. „Ik wil rehabilitatie".
Dertien jaren rampspoed hebben
zich in deze sombere jongeman
vastgezet als een nimmer aflatende
nachtmerrie. Voor de rechtbank wil
hij afrekenen met dit allesbeheersen
de schrikbeeld. Of zijn streven met
succes zal worden beloond, zal bin
nenkort moeten blijken.
(Advertentie l. M.)
Bij Wambersie arriveerden driie
dromedarisjes. waarvan er één is
bestemd voor de diergaarde
Blij-Dorp
dc „Nederlandsche Handels-Hooge-
school" inaugureerden.
Dat was op 10 November 1913,
„ergens op zolder' in de oude
Beurs, in de nogal verstofte, mu-
seum-achtige lokaliteiten, die door
het aloude Bataafs Genootschap
ontruimd waren.
Thans in November 1953 telt men
1121 studenten, die door 46 hoog
leraren, lectoren en dorenten weg-
ys worden gemaakt in de jonge,
maar expansieve economische we
tenschap en alles wat de algemene
studie ter oriëntatie en als entou
rage vergt.
De Handels-Hoogeschool heet al
leen nog zo in de volksmond. Het
is een Nederlandsche Economische
Hoogeschool geworden die aanzien
lijke faam geniet in binnen- en
buitenland, onder haar doctores ho
noris causa figuren telt als Lord
William Beveridge. Willem Drees
en Paul Rijken.s. die hoogleraren le
verde aan alle vijf Nederlandse eco
nomische faculteiten en daarenbo
ven zijn meest eminente alumni te
rugziet op de hoogste posten in be
drijfsleven en regeringskringen, in
tal van gebieden van wetenschap
pelijk onderzoek en prominente
maatschappelijke functies.
De wetenschap der economie is
enorm gegroeid in de loop van deze
veertig jaar. maar de huisvesting
van de Hogeschool heeft geen ge
lijke tred gehouden met deze ont
wikkeling. Nog steeds bewoont men
het weinig representatieve en wei
nig accommodatie biedende noodge
bouw. dat in 1916 werd ingewijd.
Tien. hoogstens 15 jaar zou het ge
bouw moeten meegaan
Studieduur
Van de oprichting af is de weten
schappelijke opleiding ingesteld ge
weest op hen, die bestemd waren
de praktijk in te gaan. Dit dubbel-
principe: wetenschap-praktijk is
óók na de oorlog bepalend geble
ven. Daarbij komen steeds drie
vraagstukken naar voren: het peil
van rle studie, de studierichtingen
en de studieduur. Men is voortdu
rend bedacht op bekorting van de
studieduur, dw.z, men ziet zich
steeds genoodzaakt de altijd groei
ende stof te besnoeien. De studie
richtingen moeten steeds aangepast
worden aan de vraag, die uit de
maatschappij opkomt. Spesialisatie
en het sociale element in het eco
nomisch handelen vormen punten,
die steeds sterker naar voren tre-
Wijkraad IJsselmonde
J. Hoogland blijft
voorzitter
De leden van de Wijkraad voor
IJsselmonde zijn gisteravond voor
het eerst in de nieuwe zittings
periode bijeen geweest. Het oudste
lid, mevrouw J. G. .van Duijn—van
Gijzelen, opende de vergadering en
bracht in herinnering dat deze zit
tingsperiode op vijf jaar gesteld is.
Het enige zakelijke punt van de
agenda, het kiezen van een bestuur,
nam niet veel tijd in beslag. De
oude voorzitter, de heer J. Hoog
land, werd herkozen en kreeg de
heer D. C. de Greef als zijn plaats
vervanger toegewezen. De wijkraad
heeft met algemene stemmen de
heer Schuring bij het College van
B. en W. voorgedragen als secreta
ris. De heer J. P. M. Kemper werd
als tweede secretaris benoemd.
„Huis van St. Eloy
in Lijnbaan
In de Lynbaan keert de feest
stemming voortdurend nog even te
rug. Zo opende op nummer 69 het
juweliersbedrijf „Het Huis van St
Eloy" gistermiddag zyn zaak, daar
heen overgeplaatst van het nood-
pand aan de Jongkindstraat.
Op de receptie inde gedistingeerd
ingerichte winkel kwamen velen
hun gelukwensen aanbieden aan
de beherend vennoot, de heer J.
van der Loo. en diens vader die in
1915 het bedrijf stichtte. In de
kleine veertig jaar van zijn bestaan
is het nu al vijf keer verhuisd,
Binnenhuis-architect L. A. Hoo-
genstraaten heeft in samenwerking
met de heer Van der Loo getracht
van de hoge winkels toch een in
tieme ruimte te maken. Plafond en
achterwand zijn daartoe in donker
roodbruin uitgevoerd. De prachtige
tinten van de notenhouten vitrines
en toonbanken zijn daarmee volko
men in de harmonie evenals trou
wens de donkere parketvloer van
hard Afrikaans hout.
De betimmering is uitgevoerd
door de meubel- en timmerfabriek
van de firma Breedveld. de bron
zen pui door de firma Bettenhau-
sen. „Het Huis van St. Eloy". dat
zich tot nu toe specialiseerde in
juwelen goud- en zilverwerken en
horlogerie heeft thans ook een af
deling voor zilverplate geopend.
den. Voorkomen moet echter wor
den, dat de versmalling van de
studie tot verenging van de geest
leidt. Aldus lezen wij in het studie
plan 1948—1953.
(Advertentie l.M.)
ur
\i
STOFZUIGERS
UITSLUITEND le KLAS FABRIKATEN
In prijzen vanaf f 85.-
Middellandstraat 72 - Telef. 30310-37434 - Rotterdam
HOOVER - DEALER
Toen Keizer Joseph II na het
succes van Don Giovanni zijn
„Kammerkompositeur" Mozart op
dracht gaf voor het schrijven van
een nieuwe opera, bedacht de Salz-
burger meester zich niet lang en
liet het oog vallen op Da Ponte's
tekstboek „Cosi fan tutte". Een kos
telijk satirisch gegeven, dat in het
kort verteld hierop neerkomt: Twee
jonge officieren gaan een wedden
schap aan, de trouw van hun brui
den, twee zusters, op proef te stel
len. Zij verkleden zich als twee
rijke Albaniërs en
keren terug maar
dan om elkanders
bruid het hof te
maken. Dat gelukt
na enige stormach
tige scènes heel
wel. In overleg met
Alfonso, een ver
stokt vrijgezel, die
dit bedenkelijke
spel op touw heeft gezet, zal de
kamenier van de gezusters haar
koppelaarsloon niet worden ont
houden. Als echter de nieuwe hu
welijkscontracten ondertekend zijn,
maken de minnaars zich bekend.
Alfonso heeft gelijk gekregen, maar
het loopt desalniettemin op een
vreugdevolle verzoening uit.
Sommige schrijvers hebben wel
beweerd, dat Mozart zich aanvan
kelijk met tegenzin aan het com
poneren ervan moet hebben gezet.
Natuurlijk heeft de meester, die
een zeer fijnzinnige litteraire smaak
had. de gebreken die dit libretto
aankleven bedenkelijk gevonden.
Maar de scherts, de satyre. de psy
chologische achtergrond. die dit
boek anderzijds ook bezit, boden
zijn veelzijdige geest alle stof tot
muzikale uitdrukking. En zo heeft
Mozart dan ook met dit werk, dat
tussen de Don Giovanni en Zauber-
flöte historisch en compositorisch
op zichzelf staat een brok verruk
kelijke muzikale schoonheid nage
laten.
De bewonderaar van Mozarts
opera's (en welk muzikaal mens is
dat niet?), die over een gramofoon
beschikt kan „Cosi fan tutte", een
zo door en door sprankelend Ita
liaans werk, dat deze titel zich moei
lijk precies laat vertalen (in onze
taal luidt hij zo ongeveer: „Zo zijn
ze allemaal") thans beluisteren op
de drie LP Remington-platen ver
schenen onder nummer R. 199-177/3.
Het dient gezegd: deze opneming
mag er waarlijk zijn. De solisten
leveren met de vertolking van hun
rollen een prachtige, bewonderens
waardige prestatie en met 't Stutt-
gartner Tonstudio Orchester en
-Chor wordt onder leiding van Jo
sef Dunwald een geheel bereikt,
dat elke Mozart-vereerder mild
moet stemmen. Ook de technische
zijde van deze opname verdient
heel veel woorden van waardering.
HERMAN VAN BORN.
(Advertentie l.M.)
Laat ons Uw
discotheek verzorgen
Gramophone-Specialisten
sinds 1906
Wytemaweg a/d Mathen.laan
kruispunt Rochussenstraat
Telef. 28098 Rotterdam
Rondo heeft nieuwe
showroom
Met gerechtvaardigde trots heeft
de heer J. A. de Lange gistermid
dag aan talrijke bezoekers en voor
al bezoeksters zijn nieuwe Rondo
showroom aan de binnenweg ge
toond. Een van die belangstellen
den was de echtgenote van de bur
gemeester. mevrouw Van Walsum.
De nieuwe demonstratie- en ver
koopruimte is zeer de moeite waard.
Mer. krijgt vooral bewondering
voor de architecten die dit tot stand
brachten als men weet met welke
moeilijkheden ze te kampen had
den. Een ervan: van twee panden
moest zonder een werkelijke door
braak één geheel worden gemaakt.
De architecten Hupkes en ir Van
Asperen hebben in samenwerking
met architect Maarten D. van
Wensveen. die het interieur ver
zorgde, met enkele originele vonds
ten voor vele problemen een oplos
sing gevonden.
Bij de inrichting werd veel aan
dacht besteed aan de kleuren: licht
blauw. donkerblauw en lichtgeel.
De veelal witte wasmachines, koel
kasten. en gasfornuizen steken hier
tegen scherp af. Voor verschillende
artikelen zijn er verschillende
ruimten, die alle een zekere inti
miteit hebben gekregen, zeer ge
schikt voor he' rustig beoordelen
van een bepaald product.
Op elk van zijn concerten brengt
het Rotterdams Opera Koor afwis
seling in het programma door enige
nieuwe solisten te introduceren.
Donderdagavond in de Rivièrahal
debuteerden in dit milieu de colo
ratuur-sopraan Reneé Doria en de
Italiaanse tenor Allessandro Ba-
rollo.
Beider optreden toonde nog al
wat wisselvalligheden. De zangeres
beschikt wel over het typische tim
bre, Franse sopranen eigen en men
kan haar ook geen technische kwa
liteiten ontzeggen, maar dat alle to
nen in de snelle figuren op hun
plaats waren kan moeilijk worden
beweerd.
Barolli beschikt over een stem,
die het in het hoge register en dan
vooral in het forte wel „doet", maar
de lage tonen klinken bepaald
zwak, hetgeen de aria uit Arles-
siana van Cilea bijvoorbeeld in het
begin bijzonder veel afbreuk deed.
De bariton Antnore Reali, die in
zijn enthousiasme soms wel eens
over de artistieke en vocale schreef
ging en de bas Tadeusz Wierzbicki
waren de oude bekenden en der
halve geziene gasten, die het ook
nu weer niet aan bijval heeft ont
broken.
Op deze concerten is trouwens
het applaus niet van de lucht en
natuurlijk schonk het talrijke pu
bliek ook de dirigent Nico Ringels
en zijn zangeressen en zangers veel
bijval. En die was, afgezien dan
van het bezwaar dat we al eens
eerder opperden, nl. het forceren
van de toon in het forte, wel ver
diend. Natuurlijk vermeldde het
programma weer namen van ge
liefde componisten als Verdi en
Puccini. En die deden de namen
van Boito van wie fragmenten uit
zijn Mefistofele werden uitgevoerd
spoedig vergeten, want op de keper
beschouwd komt deze opdringerige
muziek niet boven een werkstuk
van talentvolle conservatorium
leerling uit.
Aan de vleugels verrichtten Cor
van der HulstRingels en Herman
van Roon zich weer consciëntieus
van hun begeleidende taak.
H. .VAN BORN
Indig-Kwartet
Met alle waardering voor de in
strumentale kundigheden waarmede
het Indig-kwartet gisteravond in
Boymans Hindemith's zesde strijk
kwartet ten gehore bracht, kon deze
muziek toch maar heel weinig
boeien. Uitgezonderd het Scher
zando. dat raak is getroffen en
vaart bezit bleken de overige delen
in een dikke klank van polyphone
weefsels te blijven hangen en toon
den veelal in de harmonieën een
onsamenhangendheid, die zeer ver
moeiend werkte. Het kan dan ook
zeker niet tot de geslaagdste compo
sities van deze componist, die het
in dit werk niet veel verder brengt
dan het etaleren van vakkundig
heden worden beschouwd.
Het programma bevatte verder
het achtste kwartet van Mozart en
het derde van Schumann. Men kreeg
hierin een weliswaar sluitend doch
overigens wat objectief en berekend
samenspel te horen. Kwartetspel
zoals men dit hier dikwijls voor de
Kamermuziekvereniging te horen
krijgt werd het dus niet.
De totaal-indruk die het Indig-
kwartet naliet was wat de instru
mentale prestaties betrof zeer res
pectabel. doch van een meeslepend
musiceren kan moeilijk gesproken
worden. H. VAN BORN
Ovcrschie. Van de motorfiets van een
steenhouwer, die werkzaam was op de be
graafplaats. zijn een legerregenjas en nog
enkele andere zaken ontvreemd. In de
Bereningerstraat werd de kop van een
fietslantaren van een rijwiel gestolen. Een
chauffeur uit Honselersdijk. die met zijn
auto een ongelukje had gehad, legde een
autoband aan de kant van de weg. Een
uurtje later bleek dc band verdwenen te
zijn.
Ouderkerk aan de IJssel. Met ingang
van heden is in de plaats van de heer
C. C. de Boltx als wachtmeester der rijks
politie aan de Kerkweg de heer P. Groe
nend iik gestationneerd.
B. en W. hebben met ingang van 4
November tot tijdelijk onderwijzeres aar
de o. 1. school ban de Kerkweg benoemd
mevrouw Gouwens uit Hilversum.
Burgerlijke Stand. Overleden (te
Krimpen a d. Lek) Jan Both, 71 jr. wedn.'
van J. Graveland.