Na de begrafenis
CARRÉ»
Teuk
DÉBRAUftiE
in len slotte...
Bolletongersdei
t
8
t 250
C
2
ALGEMEEN HANDELSBLAD VAN DONDERDAG 5 NOVEMBER 1953
Huur bedrijfspanden in
de Tweede Kamer
besproken
•(Van een onzer verslaggevers)
i Den Haag, 4 November
By de behandeling van het wets
ontwerp tot wijziging van de huurwet in
de Tweede Kamer op Woensdagmiddag
Voerde o.a. het woord de heer J. Bom-:
jner (arb.), die zijn amendement toe-,
lichtte betreffende de beperking van de
huurverhoging voor bedrijfspanden tot
het percentage, dat voor woningen is
voorgeschreven. De heer Gortzak
.(comm.) verduidelijkte een door hem en
de zijnen ingediend amendement volgens
hetwelk de huurprijs voor winkel- en be- 1
drijfspanden die van 31 December 1953
niet te boven mag gaan. Een amen
dement met verdere strekking dus, dan
dat van de heer Bommer. Mocht de
Kamer het amendement der communis
ten verwerpen, aldus de heer Gortzak,
dan zouden de communisten voor het
amendement van de heer Bommer stem
men.
De heer Gortzak verdedigde ook nog
feen tweede door zijn fractie ingediend
amendement volgens hetwelk de percen
tages naar gelang der gemeenteklasse,
voor welke de huurverhoging geldt,
lager zouden zijn dan de regering voor
stelt. Zulks ondanks hoewel de commu
nistische fractie tegen elke huur
verhoging is. De C.P.N. „wil desondanks
feen poging doen deze verzwaring
lasten der bevolking zo gering moge
lijk te doen zijn".
Mr H. F. van Leeuwen (v.v.d.) achtte
[het gewenst dat bedrijfspanden uit een
andere hoek worden gezien dan wonin
gen. „Een deel van mijn fractiegenoten",
aldus spr., „juicht daarom het voorstel
der regering met betrekking tot de huur
der bedrijfspanden toe, en verkiest dit
standpunt boven dat, in het amende-
ment-Bommer belichaamd". De heer Van
"Vliet (k.v.p.) evenwel kondigde zijn
steun voor het amendement-Bommer
aan. Volgens hem bestond er geen over
schot aan winkel- en bedrijfspanden.
Bovendien speelt het onderhoudsmotief
hij winkels een veel grotere rol dan bij
woningen, de huurder moet voor opknap
pen en verbeteren veel meer uitgever
(en uit eigen zak), dan de huurder van
een woning. Daarom moet de huur voor
bedrijfspanden althans zeker niet meer
©tijgen dan die voor woningen.
De heer Cornelissen (v.v.d.) onder
schreef de opmerkingen van andere
sprekers, dat bij alle voorgestelde maat
regelen aan de middenstand weinig is
gedacht. Spreker zou het wenselijk ach
ten, dat de regering het in het amende-
ment-Bommer tot uitdrukking gebrach
te idee zou overnemen.
De heer Van de Wetering (c.h.) licht
te het mede door hem ondertekende
amendement-Bommer nog even toe,
waarna het woord was aan de minister
van Wederopbouw en Volkshuisvesting.
Deze wees er op, dat met de huurverho
ging voor de bedrijfspanden een beschei
den stap is beoogd naar de toestand,
waarbij de huren vrij zullen zijn. Spreker
handhaafde de mening, dat er een rede
lijke voorraad bedrijfspanden in Neder
land aanwezig is.
Het is onduidelijk, waarom de hum-
Van een bedrijfspand een ander soort
ikostprijsfactor moet blijven dan de ove
rige, aldus stemde minister Witte in met
\vat de heer Van Leeuwen had gezegd.
(Van onze correspondent)
Heel wat boeren en boerinnen uit de
Greidhoek van. Friesland zijn vanmorgen
weer naar Bolsward getogen om het
eerste lustrum van de ln eer herstelde
traditie van Bolletongersdei mee te
vieren. De sfeer was direct alweer als
van ouds dank zij de vlaggen, de mu
ziek, de oliebollen en de gezelligheid
van de kraampjesmarkt. Op deze dag
ontmoeten familie en kennissen elkaar
in de drukke Bolswarder straten en op
de levendige markt. Bolletongersdei be
tekent woordelijk vertaald stierendon
derdag, maar helemaal van toepassing
is deze naam niet meer voor deze boe-
rendag.
Zo tegen de winter, als het fokvee al
op stal staat, wordt er vooral slachtvee
aangevoerd. Vroeger werden ook stieren
geslacht, maar tegenwoordig zijn ze
daar te duur voor en het leek er yan-
morgen weinig op dat de enige stier,
die er was en waarvoor de vraagprijs
16G0 was, voor de slacht van de hand
zou igaan. Al zyn het dus thans de
(koeien, die het beeld van Bolletongersdei
beheersen, de dag slaagt er heus niet
minder om.
Het gemeentebestuur en de taoeren-
organlsaties doen hun best deze dag zo
aantrekkelijk mogelijk te maken. De
standwerkers en de verkopers in de
'kraampjes doen hun best, want de beste
verrichtingen worden met geldprijzen en
medailles beloond. Voor de dames is er
's middags een speciale bijeenkomst
waarop ze kennis kunnen nemen van ue
nieuwste snufjes op huishoudelijk ge
bied. En de dag wordt besloten met een
avond van Friese kleinkunst, zodat de
bezoekers van Bolletongersdei niet over
een tekort aan afwisseling hebben te
[klagen.
Den Haag zal vlaggen
Het gemeentebestuur van 's-Graven-
hage zal opdracht geven Zaterdag de
vlag van de gemeentegebouwen uit te
steken, indien Vrijdagavond de dijk bij
Ouwerkerk kan worden gedicht. De
burgerij wordt opgewekt dit voorbeeld
te volgen.
Ook Rotterdam zal vlaggen
Rotterdam zal zich aansluiten bij het
initiatief van Amsterdam om te vlaggen
als het laatste gat bij Ouwerkerk ge
sloten zal zijn.
Het gemeentebestuur heeft opdracht
gegeven op alle gemeentegebouwen de
vlag te hijsen, zodra het bericht omtrent
het slagen van het werk doorkomt. Wel
iswaar bestaan er tussen Rotterdam en
Schouwen en Duiveland geen banden van
adoptie, maar het gaat hier om een ge
beurtenis van nationale betekenis, ter
wijl bovendien vanouds zeer nauwe be
trekkingen tussen Rotterdam en de
Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden be
staan.
FAMILIEBERICHTEN
(Uit anderé bladen)
Getrouwd: G. de Snoo en J. de
Lystei', Rotterdam.
Bevallen: Reurs-Hall, d, Cam
bridge (U.S.A.); Van Doorn-Last, d,
Amsterdam; Barten-Van Nes, d, Ser-
belawan (Sum.).
Overleden: W. J. van der Kloet,
m, 74 j, 's-Gravenhage; J. C. Donker,
v, 70 j, Zeist; T. van Lohuizen, m, 70
j, 's-Gravenhage; J. S. van Sillevoldt-
Schotel, 81 j, Rotterdam; B. T. F. A.
Hermans, m, 68 j, Amsterdam; J.
Dragt, m, 59 j, Nijbroek; W. Sanderse,
m, 67 j, Amsterdam; D. van Ommeren,
m, 66 j, Enschede; L. C. C. Bus, v, 72
j, Laren.
Residentie-Orkest onder
Louis Stotijn
Onder leiding van Louis Stotijn is gis
teravond in het gebouw voor K. en W.
tè Den Haag het twe'ede volksconcert
van het Residentieorkest gegeven. Als
solist trad de pianist Peter Hansen op,
die het zich niet gemakkelijk had ge
maakt door zijn keuze te laten vallen
op het concert van Gatsjatoerjan. Van
deze componist is het vioolconcert te
onzent vrij bekend en het werk heeft niet
te onderschatten qualiteiten, hetgeen
aanleiding was om met interesse dit pi
anoconcert tegemoef te zien. Evenwel
heeft ons dit stuk muziek, dat even lang
a.ls onbeduidend is; zeer teleurgesteld.
De brokkelige structuur, de vrij goedko
pe thematiek en de Liszi-Rachmaninoff-
achtige virtuositeit in de': pianopartij
deze beide meesters hadden overigens
heel wat meer te zeggen maakten
het aanhoren tot een vrij vervelende
bezigheid. Voor ons gevoel is dit goed
kope, armoedige muziek, die een ver-
drietig-stemmende uiting van een mo
menteel machteloze „cultuur" is. Han
sen speelde, zijn veeleisende partij met
gemak en een zekere zwier, zonder noch
tans er in te slagen veel allure aan
dit conc'ert te geven. Vooral de rechter
hand is soms weinig expressief. Door
Stotijn en de zijnen middelmatig bijge
staan, behaalde, hij zulk een succes, dat.
Debussy's filleaux Cheveux de Lin nog
volgde.
Le lombeau de Couperin van Ravel,
correct, doch zonder enige luciditeit uit
gevoerd, opende het concert en Rimsky
Korsakoffs Shéhérazade was het kleuri
ge slot. Hier bereikte Stotijn enkele ma
len een niveau, dat boven het routine
werk ligt. In het derde en vierde deel
bloeide er eindelijk iets persoonlijks op
in de orkestklank en kwam er eenheid
in het musicei'en. Theo Olof was de
voortreffelijke vioolsolist.
F. K.
(Ingez. med.-advertentie)
i)
telef. 53800
Iedere avond 8 u.
Zondagmiddag 2 u. v
BOUWMEESTER
OPERA IN TIM A
Het plan tot Stichting van „Opera
Intima" is ontsproten in het brein van
de toneelspeler en regisseur Willem van
der Veer.
Toen hij een concert van „die Haer-
lemsche Musyckcamer", welk gezel
schap voor 90 pet uit dilettanten en voor
10 pet uit Vakstuderenden bestaat, bij
woonde. was hij zó enthousiast over het
gebodene, dat hij zich met het Bestuur
van de Musyckcamer in verbinding stel
de teneinde tot samenwerking te komen.
Toevalligerwijze had Coby Riemersma
zich eveneens tot het bestuur van de
Musyckcamer gewend voor het geven
van een gecombineerd concert met enige
harer leerlingen. Uit deze combinatie is
de „Opera Intima" ontstaan. Er werd
een voorlopig bestuur gevormd, dat zal
aftreden zodra een en ander meer defihi-
tieve vorm heeft aangenomen, want „die
Haerlemsche Musyckcamer" blijft haar
werkzaamheden óp het gebied van de
17e- en 18e eeuwse muziek voortzetten en
verleent uitsluitend haar medewerking
als haar daartoe van de zijde van ..Ope
ra Intima" het verzoek wordt gedaan.
Op 13 en 14 November worden in de
Ridderzaal uitvoeringen a-egeven. waar
van de baten zullen worden afgedragen
aan het Comité voor steun aan de door
Haarlem geadopteerde Gemeente Oude
Tonge.
Balk viel van tweede étage op
twee voorbijgangers
Toen gistermiddag op de Hoogstraat
te Rotterdam werklieden een balk met
een katrol als hijswerktuig op de tweede
étage van een in aanbouw zijnd huls
gebruikten, schoot plotseling de balk los
en kwam terecht op de 60-jarlge kan
toorbediende J. C. Sterman uit de
Zwolsestraat te Scheveningen en de
59-jarige opzichter C. J. A, van Baren
uit de Dordtselaan in Rotterdam-Zuid.
Beiden zijn m het ziekenhuis Coolsingcl
opgenomen.
Vleeshal cultureel centrum
Het bestuur van de stichting „Haar
lems Bloei" heeft de Haarlemse kunst
handelaar de heer P. Leffelaar aange
steld als adviseur en beheerder van de
Vleeshal. Tevens is besloten tot net
stichten van het cultureel Centrum D:
Vleeshal. Dit besluit houdt m dat de
Vleeshal wordt bestemd voor het houden
van manifestaties en uitvoeringen door
verenigingen en lichamen, waarvoor in
aanmerking komen verenigingen die
door Haarlems Bloei worden uitge
nodigd.
(Ingez. med.-advt
8
De mooiste ijsshow ooit l
in Nederland vertoond jj
70 medewerkenden
Oude huizen in Haarlems
binnenstad in verval
Besprekingen met de gemeente
De toestand waarin vele oude huizen
in de stad Haarlem verkeren, baart ve
len die het goed menen met het oude
stedenschoon van Haarlem, ernstige
zorg. Op initiatief van de slichting
Haarlems Bloei is een samenspreking
gehouden met de vereniging „Haerlem
en het college van B. en W. De wense
lijkheid werd geuit het verval van vele
oude huizen te stuiten met een monu
mentenverordening. Een ambtenaar,
speciaal met de zorg voor het oude
stedenschoon belast, zou regelmatig aan
de staat der oude particuliex-e huizen
aandacht moeten wijden.
Het bleek dat de secretaris van de
schoonheidscommissie destyds opdracht
heeft gekregen een inventaris te maken
van Haarlems architectonisch belangrij
ke oude huizen. Deze inventarisatie is
bijna gereed.
Een belangwekkende vraag die naar
voren kwam, is of het gemeentebestuur
geen zeggenschap behoort te hebben in
de bestemming van de gebouwen aan
en onmiddellijk grenzend aan de Grote
Markt. Wanneer een particuliere eige
naar iets wil veranderen aan de bestem
ming van een gebouw aan bijvoorbeeld
de Zuiderhoutlaan, of aan de Wilhelmi-
nastraat, heeft hij te maken met wel
standsbepalingen. In de oude stad gel
den deze niet. Men zou bij wijze van
spreken een pand aan of bij de Grote
Markt tot pakhuis kunnen inrichten, zon
der dat daar iets tegen te doen viel.
Met plaatsing molen De Adriaan
zijn 60 mille gemoeid
Aan het Spaarne te Haarlem tegen
over de Koudenhorn en vlak bij de
Catharijnebrug stond vroeger de molen
De Adriaan. De molen Is sinds lang
verdwenen, maar de verenig'ing „De
Hollandse Molen" heeft de onderdelen
in haar bezit. ,,De Hollandse Molen,, is
bereid deze aan de stad Haarlem af te
staan wanneer Haarlem de molen weer
zou wensen op te bouwen. Met.de plaat
sing op de oude plaats (de fundamenten
zijn nog aanwezig zou een bedrag van
60.000 zijn gemoeid.
Naar wij vernemen zal er een comité
van Haarlemse burgers worden opge
richt dat wil proberen dit bedrag bij
elkaar te krijgen.
(Ingez. med.-advertentie)
RESTAURANT GERZON
LUNCH SPECIAL
Hazepeper
verse aardappelen
appelmoes
t 325
Halve eendvogel
gebakken aardappelen
appelmoes
Kalverstraat 72
Herman Krebbers solist
bij U.S.O.
Degenen die in de gelegenheid zijn ge
weest, de ontwikkeling van Herman
Krebbers le volgen, zoals deze zich van
zijn jeugd af op het concertpodium
fase na fase heeft kenbaar gemaakt,
zullen hebben opgemerkt,, hoe zijn ar
tistieke ontwikkeling zich geleidelijk
heeft voltrokken. De geestelijke oneven
wichtigheid, die een vroegrijp talent dik
wijls kenmerkt, heeft men bij hem nim
mer opgemerkt, en een muzikaal fantast
heeft hij zich allerminst getoond. Zonder
schokken heeft zijn muzikale geest zich
ontplooid, en nu hij onbetwistbaar lret
meesterschap heeft bereikt, spreekt uit
zijn spel een rust, als men bij een jong
meester misschien slechts zelden in die
mate bespeurt. Een rust intussen, die
niet voortkomt uit starheid of beperkt
heid van visie. De superieure wijze
waarop hij met het U.S.O. het Viool
concert van Joh. Brahms vertolkte, werd
niet alleen bepaald door zijn grote tech
nische zekerheid, welke iedere dubbel-
greep doet slagen, en die hem tijdens
de cadens zonder een spoor van vertoon
wonderen van techniek deed volvoeren,
doch het was vooral zijn begrip voor de
monumentaliteit van dit concert, dat
hem in staat stelde, de inhoud van deze
muziek met kracht van overtuiging tot
uitdrukking te brengén. Herman Kreb
bers heeft met deze lyrische vertolking,
die de gevoelstucht bézat, welke Brahms
bij de reproduceiit van dit concert moet
hebben verondersteld, een diepe en op
rechte ontroéring teweeg gebracht bij
het publiek, dat hem op gulle wijze zijn
bewondering voor het gepresteerde te
kennen gaf. De bloemen, welke Krebbers
werden geoffreerd, legde hij op de lesse
naar van de dirigent Paul Hupperts, een
geste, waarmede de solist zijn ingeno
menheid met de begeleiding te kennen
wilde geven. Het was voor het orkest
een veeleisende avond, want vóór de
pauze waren reeds twee grote werken
uitgevoerd: Beethovens Pastorale Sym
phonic en de .Symphonie Mathis der
Maler van Hindèmith. Het werk van
Hindemith, dat tot zijn meest zinrijke
composities behoort, verkreeg een sterk
geprofileerde vertolking, zowel in het
muzikanteske Engelkonzert, waarin het
contrapunt scherp uitkwam, als in de
Verzoekingscène, waarvan de getour
menteerde episoden mét geladen klank
werden uitgebeeld. Het middendeel, de
Grablegung, voldoet in de concertzaal
minder, doch deze Symphonie bezit, ook
buiten het muziekdrama., waaraan zij is
ontleend, om, een suggestieve kracht.
Oriëntatierit Haarlem
en omgeving
(Van onze sportcorrespondent)
De politiesportvereniging te Haarlem
had gisteren ter ere vaii het 30-jarig be
staan van de verkeerspolitie te Haarlem
een oriëntatierit over 87 km uitgeschreven,
stond open voor ambtenaren van politie
justitie. Er waren deelnemers uit vijf
vincies, de verste kwam uit Helmond.
elf uur was de start in de Haarlem
merhout bij Dieefzicht. Hoofdinspecteur
J. B. Braucknrann loste het startschot. Het
parcours leidde door dé bollenstreek en
aangrenzende gebieden: Bloemendaal,
Zandvoor, Noordwijk alsmede de Haarlem
mermeer. De wegen waren vrij glibberig.
Tussen half twee en half vier kwamen de
deelnemers bij Dreefztcht terug. Om vijf
uur was daar de prijsuitreiking. De eerste
nrljs in de afdeling auto's behaalden H. C.
P. v. d. Werff en J, P. Wepster, de eerste
pri,js in de afdeling zijspanmot.oren N. G.
Grr Mhuijse en F. Domburg en de eerste
prijs ln de afdeling solomotoren Dick Spits.
UITGAAN
Carré: Dagelijks- om» 8 .-.uur-. ILev-ue on
Ice: Centraal Th "eater:. Elke avond om
8 uur de Hoofdstad ÖpëTette met Wiener
Blut; Concertgebouw: Heden om 8.15 uur
dirigeert Josëf Krips éëh abonnements-'
concert, morgen om S.15 uur speelt
Andrles Segovia (gitaar) in de grote
zaal; Kleine Komedie: Dagelijks om 8
uur Toon Hermans' cabaret Ballot:
Leidseplein Theater: Dagelijks om 8 uur
Martie Verdenius' cabaret Te Waar om
Mooi te zijn: Nieuwe de la Mar: Wlm
Sonnevelds' cabaret In de Winclcel van
Sinckel. elke dag om 8 uur; Stads
schouwburg: Vanavond om 8.15 uur
speelt de Ned. Comedie 'n Zomerdag
droom, de Ned. Opera geeft morgen om
ïr Parelvissers.
Ingez. med.-advertentie)
Is erger dan pijn!
Onmiddellijke verlichting en
B spoedige genezing van Uw
J' huidaandoening geeft het
beroemde huidgeneesmiddel
I Dagelijks feuilleton I
AGATHA CHRISTIE:
M
ET nadruk verklaarde Susan: „Na
tuurlijk het spijt me erg voor die
arme oom Ru-nard. M,a"r na Mor
timers dood had hij eigenlijk nergensj
meer voor te leven. En als je dan hulp
behoevend wordt op je ouwe dag
Neen, voor hem zelf 'u -iet veel beter ge
weest, dat hij er zo plotseling' tussen uit
is gestapt
Haar blik verzachtte toen zij haar
an aan keek, die geheel in eigen ge
dachten was verzonken. Zij aanbad Greg.
Vaag besefte zij, dat Greg minder van
haar hield, dan zjj van hern. Maar dit
stimuleerde haar hartstocht. Greg was
van haar... Alles zou ze voor hem doen...
Alles...
3.
Maude Abernelhie, die op Enderbv
nog een nacht zou logeren, vroeg zich
af, toen zij zich voor tafel verkleedde,
of zij niet had behoren aan te bieden
wat langer te blijven om Helen nog be
hulpzaam te zijn bij het uitzoeken en
opruimen van de inboedel. Maar zij
moest toch ook zo spoedig mogelijk
weer by Timothy terug zijn. Hij had
zo vreselijk het land als zij er niet was
om voor hem te zorgen. Ze hoopte maar,
dat hij toch nog in zijn schik zou zijn
met het testament. Hij had verwacht
dat wist ze, dat het grootste gedeelte
van Richards vermogen naar hem zou
zijn gegaan. Omdat hij per slot de enige
overgebleven Abernethle was.
Ja., ze geloofde vast, dat Timothy
stierlijk het land zou hebben.,. En dat
was zo slecht voor zijn spijsvertering...
Als hij boos werd, was hij volmaakt on
redelijk, soms. Dan verloor hij ieder
besef van proportie... Zou ze er eens
met dokter Barton over praten?
Die slaappillen van hem... Timothy
had er de laatste lijd veel te veel In
genomen... Hij werd ooos, als zij die
onder haar hoede wilde nemen. Maar ze
waren toch niet ongevaarlijk.,. Doktei
Barton had hem ervoor gewaarschuwd.
Maar Timothy was net een klein kind
als het medicijnen betref. Soms viel er
geen land met hem te bezeilen...
Zij zuchtte eens... en voelde zich op
eens opgelucht. Zij stonden er nu zo
veel beter voor. Hun tuin bijvoorbeeld...
4.
Helen Abernethie zat bij de haard in
de groene salon te wachten tot Maude
beneden zou komen.
Zij keek eens rond. Alles hier herin
nerde haar aan de goede oude tijd met
Leo en de anderen. Wat was het een
gelukkig huishouden geweest! Maar zo'n
huis als dit moest vol mensen zijn. Het
was berekend op kinderen, personeel,
feestelijke maaltijden cn 's winters over
al lustig brandende haardvuren.
Het was een droevig huis geworden
toen de oude baas hier alleen had ge
woond, nadat hij zijn zoon verloren had.
Wie zou het kopen? dacht ze. Zouden
ze er een inrichting van maken of weer
zo'n jeugdherberg? Dat gebeurde haast
met al die grote buitenhuizen tegenwoor
dig. Of het werd tegen de grond gegooid
en het hele terrein als bouwterrein ver
kocht. Ze moest aan het verleden maar
niet denken. Die gelukkige dagen hier,
en Richard en Leo, al dat mooie was
voorgoed voorbij. Zij had nu haar eigen
vrienden en belangen gekregen. Zeker,
haar belangen... Nu zou ze, met dat
jaargeld, dat Richard haar had nage
laten. haar landhuis op Cyprus kunnen
aanhouden... en alle plannetjes uitvoeren
die ze gemaakt had.
Wat. had ze de laatste tijd een geld
zorgen gehad... al dir belastingen... en
dan die verliezen op haar effecten! Dat
was nu, dank zij het geld van Richard,
gelukkig allemaal voorbij...
Die goeie Richard... Zo in je slaap
te overlijden was toch een zegen,., ge
heel onverwacht- - zij veronder
stelde, dat Cora daardoor op dat malle
idee was gekomen. Die Cora was wer
kelijk schandalig! Zo was ze trouwens
altijd geweest. Helen herinnerde zich,
dat ze haar eens in het buitenland had
ontmoet, kort na haar huwelijk met die
Pierre Lansquenet, Wat had ze toen een
dwaze dingen zitten te beweren! Over
schilderkunst en speciaal het werk van
haar man. Geen man zou het prettig
kunnen vinden, wanneer zijn vrouw zien
zo dwaas aanstelde. Enfin, ze kon het
ook al niet helpen. En die man van
haar had haar cok niet al te fraai be
handeld.
In gedachte verdiept bleef zij naar
het bouquet je wasbloempjes kijken, dat
op dat ronde tafeltje van malachiet
stond. Daar had Cora naast gezeten,
een en al aandacht, toen ze hadden
zitten wachten voor ze naar de crema
tie gingen. Cora was toen zozeer opge
gaan in oude herinneringen en kennelijk
zo blij geweest, dat ze weer thuis was,
dat ze volkomen had vergeten voor
welk doel zij eigenlijk hier was gekomen.
„Maar het is ook best mogelijk," over
dacht Helen, „dat zij eenvoudig minder
goed kari huichelen dan wij
Cora had zich nooit iets aangetrokken
van conventie. Denk alleen maar eens
aan de manier, waarop ze die vraag er
uit had gegooid: „Maar hij is toch im
mers vermoord, is het niet?"
Wat hadden ze haar allemaal ver
schrikt en verwonderd aan zitten kijken..
Ze haalde zich dat toneeltje weer voor
de geest. Maar zij fronste daarbij haar
voorhoofd. Hoe stonden die gezichten al
lemaal.... Er was iets... of iemand? Was
het de gezichtsuitdrukking van een be
paald iemand geweest? Iets was er be
paald niet in de haak geweest... Maar
w&t ook weer?
5.
Intussen zal. een dame in rouwgewaad,
met trosjes gitten, in de restauratie van
Swindon krentenbroodjes te eten. Zij
dronk er een kop thee bij en dacht aan
de rooskleurige toekomst. Zij voelde zich
bepaald gelukkig.
Ja, zulk heen en weer reizen was wé!
erg vermoeiend. Ze had beter gedaan
over Londen naar Lytchett St. Mary te
rug te keren.... dat zou niet veel duurder
zijn uitgekomen. O, .maar geld kwam er
nu niet meer op aan, Ja, maar dan zou
ze toch met de familie hebben samenge-
reisd en de hele tijd hebben moeten pra
ten. Dit was per slot wel zo rustig.
Deze broodjes smaakten erg lekker-
Merkwaardig zo'n honger als je altijd van
begrafenissen kréég. De soep op Endev-
by was anders zalig geweest... die koude
soufflé trouwens niet ander. Wat waren
de mensen toch'brave Hèndrikken....ech
te huichelaars.... Je had die snuiten moe
ten zientoen zij dat over die moord
gezegd had! De manier waarop ze haar
hadden zitten aankijken!
Het was toch maar goed geweest, dat
ze het gezegd had Ze knikte goedkeu
rend bij zichzelf. Ja, het was goed ge
weest.
Zij keek eens op de klok. Nog v(jf mi
nuten had ze, vóór haar trein ging. Zij
OLLE KAPOEN EN DE KOERELOERIE-DRANK
IPS
Fl
IGi t
xr\
1 wL
OLLE vond dat de tijd was gekomen om zijn herfst-
schoonmaak te beginnen. Dit was een werkje waar hii
altijd erg tegen op zag. maar het moest nu eenmaal
gebeuren. Hii droeg zijn meubels een voor een naar buiten,
zodat hii binnen de ruimte had om te soppen en te vegen.
„Ik kan het beste met de kasten beginnen", dacht hii.
Zo gezegd, zo gedaan. Hij haalde de potten jam en de
flessen limonade er uit, en al doende vond hij ineens de
karaf die Uil daar een tijd geleden had neergezet. Het was
een karaf, gevuld met een vloeistof die Verk op de bodem
van de rivier had gevonden toen ze eens naar een schat
zochten. Uil had iedereen gewaarschuwd niet van de drank
te drinken, omdat dit gevaarliik zou kunnen zijn. Hij had
de karaf dan ook persoonlijk achter op de plank in Olies
kast gezet, want je kon nooit weten!
„Hé! Dat is waar ook!" zei Olie. toen hii de karaf zag.
„Ik was helemaal vergeten, dat dat ding daar stond. Wat
doe ik er eigenlijk mee? Ik zou misschien het beste die
vloeistof kunnen weggooien, en hem dan met limonade
kunnen vullenenfin, dat kan ik straks altijd nog doen!"
OOCLIJDERSGASTHUIS
TE UTRECHT
Jaarverslag
In het jaarverslag van het Ooglijders-
gasthuis te Utrecht doet de geneesheer
directeur, prof. dr H. J. M. Weve zyn
beklag over het feit, dat de overheid
aan prof. Mulock Houwer, de patholoog
anatoom. nog steeds geen onderwijs
opdracht heeft verleend. Het oogheel
kundige onderwijs is aan geen enkele
universiteit voor het rijk zo goedkoop
als te Utrecht, en door het grote aan
tal bedden en operaties is de taak van
de hoogleraar wellicht nergens zo
zwaar. Het is dan ook stellig geen
overdreven wens, aldus prof. Weve, dat
men een klinische hoogleraar, die be-
haive zijn onderwijstaak belangeloos een
zo omvangrijke sociale taak verricht,
van een deel van zijn klinische zorgen
ontlast door hem tegen behoorlijke
honorering de hulp van een gelijkwaar
dige klinische medewerker te ver
zekeren. Het verslag maakt'voorts o.m.
melding van het toenemen van het aan
tal oogoperaties. Onder de klinisch ver
pleegden waren acht en zeventig buiten
landers.
Noord-Holland draagt bij in
herstel Alambertskade
Op de begroting voor 1954 van de
provincie Noord-Holland Is een bijdrage
van 12.500 uitgetrokken voor de pol
der Kortenhoef in de kosten van her
stelling van de Alambertskade, In 1954
zal begonnen worden met het maken
van een zandaanstorling langs de Zuid
zijde van de Alambertskade als onder
deel van het plan tot het maken van
een nieuwe oevervoorziening langs het
Oostelijke deel van die uade.
De Alambertskade is een ten Zuid
oosten van Vreeland gelegen veenregel
met voetpad, welke de Loenerveenseplas
scheldt van het Wyde Blik. De Kade
vormt tevens de provinciale grens tus
sen Noord-Holland en Utrecht.
(Ingez. med.-advertentie)
KsSro
Verkrijgbaar in alle goede levensmidde/enzaken
dronk haar thee op. Geen erg beste thee.
Ze vertrok haar gezicht.
Even zat ze nog te dromen. Van de
toekomst, die zich voor haar had ge
opend.... Zij lachte als een bly kind.
Eindelijk zou ze het er dan eens van
kunnen nemen. Zij ging naar buiten, naar
het boemeltreintje, haar hoofd boordevol
plannetjes....
HOOFDSTUK V
De heer Entwhistle had zeer beslist
een erg onrustige nacht gehad. Hij voel
de zich de andere ochtend tenminste zo
moe en onplezierig, dat hij in bed bleef.
Zijn zuster, die de huishouding voor hem
deed, bracht hem zijn ontbijt boven en
las hem onder de hand eens duchtig de
les, dat hij helemaal naar het Noorden
was gesjouwd, op zijn leeftijd en bij zo'n
zwakl<e gezondheid.
„Begrafènissen!" had zijn zuster op fel
afkeurende toon gezegd, „Begrafenissen
zijn volstrekt uit den boze voor mensen
van jouw leeftijd! Jij kunt zo onver
wacht weg wezen, net als die dierbare
vriend van jou, als je niet beter op je
zelf past!"
Het woord „onverwacht" deed zijn hart
even ineenkrimpen. Hij zei geen woord.
Maar hij wist best hoe het kwam, dat
hij zo schrok van „onverwacht".... dal
kwam van die Cora Lansquenet!
Wat zij had geopperd was beslist on
mogelijk, maar niettemin stelde hij er
prijs óp precies uit te zoeken wat haar
op dat idee had gebracht. Ja, hij wou
haar daarvoor gaan opzoeken in Lyt
chett St. Mary. Hij zou bijvoorbeeld kun
nen zeggen, dat hij haar handtekening
nodig had voor de verificatie van het
testament. Ze moest vooral niet in de
gaten krijgen, dat hij enige aandacht
aan haar malle opmerkingen geschon
ken had. Maar hy wilde zijn bezoek niet
te lang uitstellen...
Diezelfde avond tegen kwart voor zes
ging de telefoon. Hy nam zelf de hoorn
op. De heer .Tames Parrott was aan de
lijn, de tweede firmant van Bollard, Ent
whistle, Entwhistle en Bollard.
„Luister eens, Entwhistle," begon de
heer Parrott, ,,ik ben daarnet opgebeld
door de politie uit een dorpje dat Lytchet
St Mary heet."
„Lytchett St. Mary?"
„Ja. Het schijnt...." de heer Parrott
wachtte even. Hij wist blijkbaar niet hoe
hij het zeggen zou. „Het gaat over een
zekere mevrouw Cora Lansquenet. Was
dat niet ^en van de erfgenamen bij de
nalatenschap van Abernethie?"
„Ja. natuurlijk! Zij was gisteren op de
begrafenis."
(Wordt vervolgd)
ONDER DE
KEIZERSKROON
l~l> K....
BOHEEMSE NACHTEGAAL
rapi Gister-middag is er in Amster-.
li'wl!) dam> te weten in de Jordaan,
vaw' een wonderlijke uitvoering ge
geven. Van een zaal vol belang
stellenden. onder wie de heer W.
Kweksilber, chef van de culturele af
deling van de Sociaal Culturele Werk
gemeenschap Amsterdam, en drs A.
Kaan, adjunct-directeur van Sociale
Zaken, kreeg daar ln het gebouw van
de evangelische Vereniging tot verbrei
ding van de Waarheid, aan de Elands
straat, een zangkoortje welks hoogbe
jaarde leden tezamen wel enige dui
zenden jaren oud waren een enorme
ovatie.
„De schorre kikkertjes" wilde
mevrouw Jeanne Bacilek, die de lei
ding van dit ongebruikelijke koortje
had, het oorspronkelijk noemen toen
zij het vier weken geleden samenstelde,
maar de naam ITenriëtte Roland Holst-
koor -bleek, gezien .de goede prestaties,
toch meer op zyn 'plaats.
Het koor trad op ter gelegenheid
van het éénjarig bestaan' van de groep
„De Eland", een van de afdelingen
van de Sociale Culturele Werkgemeen-\
schap en mevrouw Bacilek, die destijds
in ons land een zeer bekend zangeres
was en o.a. als de „Boheemse Nachte
gaal" voor diverse radiostations op
trad, nam zelf ook enkele solistische
.edeelten voor haar rekening met groot
succes. Maar de plankenkoorts belette
ook het oudste koorlid, de 90-jarige
mevrouw Bakker, niet om haar uit
twee woorden („Onze Vader") bestaan
de solorol op een zangtechnisch ver
antwoorde wijze tot haar recht te doen
komen.
Een origineel experiment dit Hen-
riëtte Roland Holstkoortje, en een dat
zelfs de koordirigent Willem Hespe,
die uit nleuwsglerig'heid maar eens was
komen kijken, in alle opzichten tevre
den stelde. De heer H. J. Meijer, de
clubleider, sprak er ten slotte zijn ge
noegen over uit dat nu eindelijk de
oudjes eens op een hoger plan dan de
klaverjassfeer cn de horretjesgeest
konden komen,
Eveneens ter gelegenheid van het
éénjarig bestaan van de Eland hadden
de bejaarden een kleine tentoonstelling
georganiseerd. De zaal was bovendien
versierd met bloemen uit eigen tuin.
ZUID BOUWT
PSnel schiet in deze weken de
huizenbouw „aan de overkant
van de Stadionkade" op. Wie
had in 1940. toen Publieke Wer
ken dit uitbreidingsplan op papier ge
reed had, kunnen denken dat er pas
dertien jaar later de eerste paal in de
grond zou worden geslagen! Dat is
nu een paar maanden geleden gebeurd,
maar na ingrijpende veranderingen:
naar de eisen van onze dure en moei
lijke tijd. En bij veranderingen is een
zeer typerend ding: oudtijds had men.
plaats voor maar een twintig parti
culiere garages bij de te bouwen woon
huizen ontworpen, cn nu voor niet
minder dan 109 bij de 117 heren-
u.AyicST
huisjes, die daar by de Parnassusweg,
ten Zuiden van het- Zuider Amstel-
kanaal, worden gesticht.
Voor de oorlog vonden de auto
bezitters vrij. gemakkelijk plaats voor
hun wagen in een ,,bcroeps"-garago,
maar nu is dat anders: al die bestaande
gelegenheden voor stalling zijn meer
dan vol, en zo komt het dat wij nog
altijd zoveel auto's des nachts op
straal: zien parkeren. Alleen al in dit
opzicht brengt de nieuwe bouwactivi
teit een grote verbetering.
Het wordt, gelijk bekend, een* z.g.
welstandsbuurt, en de bouw geschiedt
uitsluitend door particulieren, die
„voor de markt", dat is voor dé ver
koop, werken. Zij hebben gezamenlijk
met de gemeente onderhandeld, maar
voeren de bouw anders dan in de
Slotermeer bij de Haarlemmerweg,
waar de particuliere bouw eengezins
huizen van een Iels bescheidener type
heeft gesticht individueel en voor
eigen rekening uit. Er staat voor later
nog meer op het programma, tot aan
de Amstelveenseweg, en. ook flatge
bouwen komen er in het-nieuwe plan.
KLEURENDIA'S
if^rn Ruim 200 kleurendia's overge-
igjij bleven na een' voorkeu-ring uit
nöF ongeveer 300 inzendingen voor
de dertiende kleuren fotowed-
strijd van Focus, passeerden gister
avond het witte scherm in de grote
zaal van Krasn-apolsky te Amsterdam
i-n een'vergadering van de Nederlandse
A mateurf otograf envereni g'i ng, waar
van de voorzitter, de heer A. P. W. van
Dalsum, tevens voorzitter was van de
jury. De overige leden van de jury
waren de heren J. M. Moerkerk, F.
Veldman en de redacteuren van Fócus,
Dirk Boer en S. G. F. Hageman.
Het gróótste aantal punten kende zy
toe aan de inzending (elke bestond uit
zes stuks) onder het motto Op Statief
van de heer R. J. Sanders te Haarlem:
248 punten; hij won daarmede de wis-
selprijs, een bloemenschilderij van
Greet Heymens Visser. De onder het
motto Stemmingen ingezonden serie
behaalde met 222 punten de tweede
prijs. Onze algemene indruk was, dat
er nog teveel „v-acantiefoto's" waren
ingezonden, dat er voo-rts teveel foto's
van té dichtbij waren gemaakt, waar
door die compositie werd verminkt, hoe
wel het fotograforen in kleuren juist
het beste resultaat oplevert bij opne
mingen op korte afstand. Maar toch
niet' 7.ó dichtbij, dat dé' tuit en he-t ooi-
van de koffiekan bulteft het beeld val
len. En dan niet het'effect bederven
door een geheel uit d-e kleurtoon val
lend pa.kje sigaretten bijvoorbeeld, Al
met. al een leerzame avond.
HERBERT .HOÖVER (SR)
I-1 wiWij hebben gisteren in dc-ze
IJS J kolommen verteld van het kort-
stondige bezoek van Herbert
Hoover jr, op weg van Teheran
naar Londen, aan Amsterdam. En
vermeldden er bij: de zoon van wijlen
president Hoover, Wijlen zeer ten
onrechte. Gisteravond werden wij,
door een onthutste portier van ons
blad, opgebeld met de mededeling,
dat er een Lel.cgram was van niemand
minder dan ex-president I-Ioover,
luidende: „Referring to your Keizers
kroon T am still living ex-prcsident
Hoover". Ofte wel: Ik leef nog! Dat is
snel, dachten wij zo, na ons in Who's
who te hebben vergewist, dat de ex-
president op 10 Augustus 79 jaar is
geworden en in Palo Alto in Caïifornië
woont.
Nadere bestudering van het tele
gram onthulde, dat het in Amsterdam
was aangeboden cn dat de lezer, die
ons op deze originele wijze op de
lapsus attendeerde (want voor het
woordje wijlen had men ex dienen te
lezen), zijn naam bescheidcnlyk tussen
haakjes onderaan het telegram had
laten" plaatsen
KALENDER
Voor Het Centrum voor Vrij Geestes
leven -spreekt dr Depenaar, arts. morgen
(Vrijdag) des avonds om 8.15 ujir over
„Het verband tussen de psychologische
en de lichamelijke ontwikkeling van het
kind". Dit is de eerste van een serie van
drie lezingen.
f
OP een avond, kort geleden, was zij
in het keurige hotel van de kleine
provinciestad aangekomen. Een
boerenvrouwtje op leeftijd, zware bar
bies aan de' arm. Of zij voor één
nacht een kamér kon krijgen, „een
kleintje alstcblieft, een goeiekope". en
hoeveel dat moest kosten. „Vier vijftig,
ontbyt inbegrepen", zei de hotelier.
Dat vond zij redelijk en meteen trok
zij zich, met een flesje chocolademelk,
terug in haar appartement. Do volgen
de morgen vroeg stond zij goed uitge
slapen, fris als een hoentje, in de hall.
Zij moest een grote reis maken, hele
maal naar een uithoek van oen verre
Erovincie waar zij als huishoudster in
etrekking zou gaan.
De hotelier wees haai' de weg naar
de ontbijtzaal, maar zodra zij zag dat
daar vele heren zaten, weigerde zij
binnen te gaan. Toen echter bleek,
dat er nog een vrouwspersoon alleen
aan een tafeltje zal, vond zij dit een
geruststelling' en liep op haar toe met
de woorden: „Ik kom bij jou zitten,
ik eet wel een boterhammetje met
je mee, er ligt genoeg op de schaal.v
Le kellner stak er een beleefd stokje
voor en dirigeerde de onwennige cliën
te naar een nog lege tafel, waar zij
weldra hetzelfde kreeg als iedereen:
een schaal met zes boterhammen, twee
stuks beschuit, een sneetje roggebrood,
een schaaltje met plakken ham en
kaas, een potje jam, een bakje met
boterballen, een potje suiker, een hele
pot thee. „Mens mens, wal een boel,"
ze! het vrouwtje, „hoort dat nou alle
maal bij die vier gulden vijftig?" „Ja
zeker mevrouw," antwoordde de kell
ner. „En als ik er nou maar een
beetje van neem, betaal ik dan min
der?" „Nee mevrouw", zei de kellner,
„het 'blijft vier vijftig."
Het werd stil in de zaal. Alleen
kraakten er wat kranten, de heren
achter de ontbijttafels keken en glim
lachten, de kellner trok- een poker-face.
Het vrouwtje begon te clen, boterham
na boterham, dé beschuiten, de ham
en de kaas. Zij schonk,haar kopje drie
maal vol en toen iedereen meende dat
zij klaar was, nam ze de suikerpot
en lepelde er alle suiker uit; na de
suiker kwn,m de Jam aan de beurt;
het hele jampotje werd leeg-gelepeld.
„Ziezo," zei ze eindelijk tot. de kellner,
,,'t was w e 1 erg veul, maar ik heb
d'rvoor betaald en 't zou zonde wezen
om het te laten staan. En nou moet
je mij ntet vertellen da.1 het duurder
is dan vier vijftig..." Ongerust keek
zij-'de kellner aan. Deze had inmiddels
van de hotelier opdracht gekregen,
voor deze klant geen 15 pet fooi le
rekenen, bij wijze van hoge uitzonde
ring.
En ten slotte ging het vrouwtje op
geruimd weg naar de trein met de
woorden: „Dank je wel voor 't logeren
en voor de lekkere boterhammen, blij
dat ik van myn broer wegga, die sloeg
ine ejke ochtend met de koekepan..."
