Plaatselijk Nieuws
OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT.
COMMENTAAR
Het Parlementair Overzicht
dat was het laatste
19
9e Jaargang No. 33
10 Juli 1953
Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer
Redactie Kerkring A 473, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestr. 9, Tholen - Tel. 57 Giro 124407
Abonnementen 1.20 per kwartaal
franco p.p. 1.45 incassokosten
Prijs per nummer 10 cent
Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum 2.00
Spierinkjes tot en met 20 woorden f 1.00, elk woord meer 0.05
Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 u. aangenomen
Minister Algera heeft een bezoek
gebracht aan de Kruiningerpolder,
een der vier gebieden, die nog on
der water staan. Ter gelegenheid
van dit bezoek heeft de minister
medegedeeld, dat men op 22 Juli
a.s. de grote slag om de Kruin,nger-
polder hoopt te beëindigen door het
plaatsen van caissons in de Veer
haven.
Op dezelfde dag heeft Ir. G. Ma-
ris, directeur-generaal van de Rijks
waterstaat een radiorede gehouden
over de vorderingen bij het dijkher
stel. De heer Maris zeide, dat in
Februari rond 150.000 ha land over
stroomd was doordat uit 67 stroom-
gaten het water naar binnen was
gevallen. Nu, na 4 maanden, is rond
135.000 ha weer droog en 63 gaten
gedicht. De vier gaten, welke nog
gedicht moeten worden, zijn niet de
kleinste: Schelphoek op Schouwen,
Ouwerkerk op Duiveland aan de
Zuidzijde en Stevensluis op de Vier
banen in het Noorden en dan, zoals
we hierboven reeds weergaven; het
grote gat in de Veerhaven van Krui-
ningen.
Tal van dijken zijn voorlopig pro
visorisch gedicht, doch een deel
hiervan is ook alweer definitief her
steld. In Zuid-Holland is het dijk
herstel teruggebracht tot het maken
en afmaken van de dijken. Op Goe-
ree en Overflakkee concentreert
zich de bedrijvigheid. Hier wordt
aan de Zuidoever tussen Herkingen
en- de Galathese haven, over een
lengte van 22 km een nieuwe dijk
gemaakt. De bestaande dijk was op
basis van goed werk niet te her
stellen.
SCHOUWEN-DUIVELAND
DIT JAAR NIET DROOG
Hoopt men dus op 22 Juli het gat
in de Kruininger haven gesloten te
hebben, van even groot belang is
de vraag: hoe zal het de komende
winter op Schouwen-Duiveland zijn.
Voor wat de dijken betreft, neemt
men aan, dat zonder tegenslag en
onvoorziene omstandigheden, dë
dijken vóór de winter dicht zullen
zijn. Maar droog komt Schouwen-
Duiveland dit jaar zeker niet meer.
Het geduld van de belanghebbenden
wordt dus wel op een zware proef
gesteld. Doch er wordt gewerkt, en
dat is het belangrijkste.
ERGERLIJK GESCHRIJF
En terwijl vele honderden arbei
ders in de rampgebieden werken
om er voor te zorgen, dat de gaten
zo spoedig mogelijk gesloten zullen
zijn, bemoeien mensen zich met deze
gebieden en met de toestanden al
daar, zonder dat men er geweest is.
Het Weekblad „De Linie" heeft het
nodig geoordeeld om over de ge
beurtenissen rond en in Zierikzee te
schrijven. En het blad beschul
digt bepaalde autoriteiten van on
achtzaamheid. Zo schrijft ,,De Li
nie" o.m.: „Zierikzee zou, naar men
verzekert, zelfs minder zwaar ge
teisterd zijn. als het gemeentebestuur
onmiddellijk maatregelen had geno
men om met zandzakken, kistdam
men enz. het stadje tegen het water
van de kant van het eiland te be
veiligen. Dan hadden vele huizen
bewoond kunnen blijven, die nu een
prooi van het water werden".
Dat is een lelijke beschuldiging en
het zal ons benieuwen of het Zierik-
zeese gemeentebestuur dit van „De
Linie" neemt. Als het niet waar is,
is het een ergerlijke belediging van
de burgemeester en zijn wethouders,
en we zijn geneigd aan te nemen,
dat het zoals de „Zierikzeesche
Nieuwsbode" in een weerwoord
zegt kolder is. Want, zo ant
woordt dit dagblad, Zierikzee was
net zo min op een ramp als de on
derhavige voorbereid als welke stad
en streek ook in het rampgebied. De
klap kwam ineens en wat was er
aan enige zekerheid biedende be
veiliging te doen op het moment, dat
nog mensen onder het puin lagen en
ieder gebied met zichzelf te doen
had Moest 't gemeentebestuur soms
in het dijkgat gaan liggen Was er
voldoende materiaal om dadelijk
noodverbanden aan te leggen, die
het zouden houden tegen het aan
stormende water
We zijn het met onze collega van
de „Zierikzeesche Nieuwsbode"
eens, dat niemand, en zelfs Water
staat niet, in die rampnacht kon be
kijken, welke omvang de catastro
phe zou aannemen. Daarom is een
dergelijk geschrijf als in „De Linie"
meer dan ergerlijk en helemaal niet
bevorderlijk voor de wederopbouw.
Het is zo, als genoemd dagblad* in
Zierikzee schrijft: Wie het zeewater
niet kent en de ramp niet kent, late
zijn vulpen maar dichtgeschroefd!
Kamer aanvaardt grenswijziging Utrecht.
Zuilen krijgt een gemeenschapsraad.
Drie dagen lang heeft de Tweede
Kamer vergaderd over de grenswij
ziging van de gemeente Utrecht. In
het algemeen kan men wel zeggen,
dat onze Kamerleden altijd op de
bres staan voor de kleine gemeenten
en dat zij niet gemakkelijk deze klei
nere gemeenschappen laten opslok
ken door een grote stad. Vooral
niet als het betreft de annexatie van
grond, die geschikt is voor agrari
sche doeleinden.
Nu zit het met Utrecht erg inge
wikkeld. Deze stad is sinds 1911
bezig de grenzen gewijzigd te krij
gen en eindelijk na 42 jaar schijnt
dit te lukken, al heeft zij ook nu
weer veel van haar oorspronkelijke
plannen moeten laten varen. Utrecht
is momenteel 2315 ha groot en -als
alle voorstellen aangenomen zouden
zijn, zou Neerlands eerste vergader-
stad er 3800 ha hebben bijgekre-
gen. Maar Minister Beel knabbelde
er tijdens het schriftelijk overleg
800 ha af. De stad zou dus toch
nog tweemaal zo groot worden.
Niet minder dan tien omliggende
gemeenten zouden van Utrechts in
lijving de dupe worden. Het sterkst
was het verzet gekant tegen de an
nexatie van Zuilen, aan Utrecht
vastgebouwd, en van de groene
zoom in de omgeving van Bunnik
en Zeist. Zuilen is een levensvatba
re gemeente, ook al is het niet meer
dan een stadswijk van Utrecht en
verschillende afgevaardigden vooral
van de a.r., c.h., v.v.d., s.g.p., en
k.n.p. hadden er bezwaar tegen om
deze levende gemeenschap door de
grote stad te laten inpalmen. Nu
had Minister Beel daar wel iets op
gevonden. Hij introduceerde in dit
ontwerp iets geheel nieuws: de ge
meenschapsraad. Deze raad zal de
speciale Zuilense belangen hebben
te behartigen. Zelfs zal hij de raads
besluiten van Utrecht, voor zover
die uiteraard op Zuilen betrekking
hebben, kunnen uitvoeren. Boven
dien mag de gemeenschapsraad een
man naar de raad van Utrecht stu
ren, die dan een raadgevende stem
zal hebben. Het was een beetje
vreemd, dat deze proef in een an
nexatiewet werd genomen. Want
als deze mislukt, zal de grenswijzi
ging heus niet ongedaan gemaakt
worden. Beter ware het dan ook ge
weest zo'n eerste poging in een
aparte wet te regelen. Maar goed,
men moet er begrip voor hebben
dat dit voor Minister Beel niet al
leen maar een proef, maar ook
een compromis was. Hoe moest hij
anders de felle tegenstand het hoofd
bieden En dat die tegenstand fel
was, leerde dit lange debat wel.
Daar das de.k.v.p., die verdeeld
was, maar die zich met kracht ver
zette tegen de annexatie van de
groene zoom, dat het recreatiege
bied van Utrecht zou moeten wor
den. Daar was de p.v.d.a, waarvan
de heer Scheps een meesterlijk
woordvoerder was, die de annexatie
van Zuilen zonder gemeenschaps
raad onaanvaardbaar achtte en die
ook geen onbeperkte inlijving van
de agrarische gronden wenste. Daar
waren ook de a.r., c.h., v.v.d., en
s.g.p., die in wezen tegen de annexa
tie van Zuilen waren, tegen de ge
meenschapsraad en tegen de inlij
ving van de groene zoom. In al deze
fracties waren de meningen onder
ling nog wel eens verdeeld.
Nu is Minister Beel niet de man
om zonder meer op zij te gaan. Hij
verdedigde dit ontwerp met een elan
alsof de positie van het hele Kabi
net op spel stond. Hij argumenteer
de zeer sterk, maar het hielp hem
niet veel, want men was niet te
overtuigen. Er zat dus niet veel an
ders op dan water in de wijn te
doen. Vooral niet, omdat er van de
zijde der k.v.p. en p.v.d.a. moties
waren verschenen, die hem het le
ven zuur konden maken. De socia
listen wensten niet de gehele groene
zoom bij Utrecht te laten inlijven
en de katholieken spraken als hun
oordeel uit, dat annexatie van agra
rische gronden door niet platte
landsgemeenten zoveel mogelijk
dient te worden voorkomen. Ook in
dit geval. En daarom moest de Mi
nister het ontwerp maar intrekken
en aan de wensen der Kamer tege
moetkomen. Het was een dreigende
motie, want de meerderheid der
k.v.p., a.r., c.h., v.v.d., k.n.p., en
s.g.p. had zich er achter geschaard,
zodat zij stellig zou worden aange
nomen.
Minister Beel vroeg schorsing
van de beraadslagingen en in de
avondvergadering van Dinsdag
diende hij een nota van wijziging in,
waaruit duidelijk bleek, dat hij de
juiste weg had gekozen. Hij was
voor de wensen der Kamer door de
knieën gegaan. Grote delen van de
groene zoom blijven bij de gemeente
Bunnik. Zeist raakt niets Icwijt.
Voor Utrecht misschien een hard
gelag, voor* sommige randgeméen-
ten een feest. Er was overigens nie
mand in de Kamer, die Utrecht haar
uitbreiding misgunde. Deze stad zit
tot aan de rand toe vol. Het vol
gend jaar kunnen er door gebrek
aan grond practisch geen huizen
meer worden gebouwd, zodat wer
kelijk van een noodtoestand gespro
ken kan worden. Maar aan de an
dere kant was er geen spreker, die
niet getuigde van de slechte wo-
ningbouwpolitiek, die in het verle
den door Utrecht en door de rand
gemeenten is gevoerd. Te laat is be
gonnen aan hoogbouw en te weinig
onderling overleg is er geweest.
Juist op die samenwerking van ver
schillende gemeenten werd - vooral
van rechtse zijde - aangedrongen.
Maar de bewindsman wees er te
recht op, dat dit een onmogelijke eis
is, nu de sfeer min of meer bedor
ven is. Bovendien kan er van sa
menwerking op een zeer breed ter
rein geen sprake zijn. Men loopt dan
de kans, dat er van de gemeentelij
ke autonomie der kleinere gemeen
ten niets terecht zal komen, waar
door men juist in strijd zou zijn met
het wezen van de gemeenten.
Het was niet te verwachten, dat
dit wetsontwerp zonder meer de
hamer van voorzitter Kortenhorst
ifcU-passeran. Er waren verschillen
de stemmingen nodig.
Allereerst over de gemeenschaps
raad. Met 5529 stemmen aan
vaardde de Kamer deze proef. Te
gen waren de a.r., v.v.d.. c.h., s.g.p.,
c.p.n. en de heren van Koeverden
en van Rijckevorsel (k.v.p.). De
v.v.d.-ers Oud, Korthals en Forta-
nier behoorden echter tot de voor
stemmers. Zij waren trouwens ook
voor het gehele wetsontwerp, als
mede de socialisten, katholieken,
communisten en Jvr. Wittewaal van
Stoetwegen (c.h.). Met 5826
stemmen werd de grenswijziging
van Utrecht aangenomen.
(Nadruk verboden).
En nu.... nu rusten 128 rampslachtoffers op eigen
dodenakker. Ruim 1000 personen brachten hen een
laatste groet, na een ontroerende plechtigheid in kerk
en op die begraafplaats.
De symbolische teraardebestelling van één der 128 naar de Stavenisse begraaf
plaats overgebrachte slachtoffers vormde het slot van een drama, een zo onbe
schrijflijke tragedie als niet eerder op ons eiland is voorgekomen. Die tragedie
begon in de vroege uren van 1 Februari en de sporen daarvan waren bij de
personen die ze overleefden deze 4e Juli niet uitgewist.
Wat er Zaterdagmiddag op de begraafplaats te Stavenisse gebeurde was het
laatste wat men voor de slachtoffers kon doen: herbegraving en herdenking.
In enkele dagen werd dit alles, dank zij grote medewerking van alle kant.
mogelijk gemaakt.
Sober, maar heel netjes ligt dat vierkante stukje op de Stavenisse dodenakker
er bij en onder die grond rusten 128 van de 153 inwoners die geen 2e Februari
1953 hebben mogen beleven. Naast en achter elkaar liggen ze daar. jong en
oud, mannen en vrouwen, jongens en meisjes. Het ontroert wanneer men aan
die ouderen terugdenkt die zo plotseling werden weggerukt; het schrijnt wanneer
men kijkt op de jonge levens die nog zo'n grote toekomst vóór zich meenden
te hebben. En dat alles voelt men maar als buitenstaander. Hoe diep is de weg
opnieuw geweest, deze Zaterdagmiddag, voor hen die onder dat vierkante stukje
grond hun naaste betrekkingen, hun meest geliefden wisten.
Toch... óók dankbaarheid, dat deze laatste eer nog aan hen kon worden
bewezen. Dót er nog zóveel, al weten ze het zelf niet meer, voor hen gedaan
kon worden.
Maardit was ook het laatste.
„WEEN NIET"
De Ned. Herv. Kerk het viel op hoe
uitstekend ze is schoongemaakt was te
klein om allen Zaterdagmiddag 4 Juli een
plaats te kunnen bieden. Velen waren
staande toehoorder. Groot was ook het mee
leven van burgerlijke en kerkelijke auto
riteiten, Aanwezig was de Minister van
binnenlandse Zaken, prof. dr. L, J. M. Beel,
de wnd. Commissaris der Koningin, de heer
C. Philipse, maj. van Ballegoijen de Jong
van de Rijkspolitie; naast de burgemeester
en mevr. Verburg ook burgemeester v. d.
Hoeven uit Tholen, burgemeester D. C.
Bouwense van St. Maartensdijk en Scher-
penisse, burgemeester W. L. van Doom uit
Poortvliet, de predikanten v. d. Wiel, de
Lint en Van Putten uit de Hervormde Ring
Tholen, oud-predikant Ds. G. Enkelaar en
de oud-predikant van Stavenisse, thans
director G.Z.B. Ds. J. Batelaan met vele
andere autoriteiten, genodigden, inwoners en
van de naburige gemeenten afkomstige mee-
levenden.
Met het zingen van Ps. 42: 3 en 5 werd
deze bijzondere dienst geopend.
Ds. D. J. van Dijk van St. Annaland, had
als tekst gëkozen na de geloofsbelijdenis, het
lezen van Lukas 711-17, gebed en het
zingen van Ps. 103:8 en 9 „En de Heere,
haar ziende, werd innerlijk met ontferming
over haar bewogen en zeide tot haar: Ween
nietIn het kort, maar gevoel- en liefdevol
gaf Ds. van Dijk hierover een uiteenzetting.
Spreker had boven zijn meditatie geplaatst:
„Jezus op de begrafenis en schetste de
droeve stoet die de poort van Nain uitging
naar de dodenakker met voorop de weduwe
die haar enige zoon naar zijn laatste rust
plaats bracht en daartegenover de stoet die
op dat ogenblik de poort zou ingaan met
de Heere Jezus aan het hoofd. Er was voor
die weduwe reden te over om te wenen,
aldus spreker zoals dat ook bij velen van
ons is, wanneer we straks naar de begraaf
plaats gaan.
God kwam met zijn slaande hand over
ons land, ons eiland, deze gemeente. Velen
die met de vezelen der liefde aan ons waren
verbonden verloren het leven in een ogen
blik. Het leed wordt er niet minder om
wanneer we het gebeuren niet in de eerste
plaats zien als een natuurramp, maar om
onze zondentwil. Als U het echter zo ver
staat, aldus Ds. van Dijk, dan mag ik U
wijzen op de enige trooster: Jezus Christus,
die met innerlijke ontferming werd bewogen
toen hij het leed zag van de weduwe van
Nain en tot haar sprak: „Ween niet".
Straks vormen wij 'n droeve stoet naar de
begraafplaats. Ouders hebben hun kinderen
verloren, kinderen hun ouders, vrouwen hun
mannen en mannén hun vrouwen. Jezus zal
onze verwanten nu niet opwekken, zult U
zeggen, zoals hij het deed met de zoon van
de weduwe te Nain, maar dan moge U dit
tot troost zijn, dat Hij de dood zélf heeft
overwonnen en Hij troosten wil en zal
degenen, die tot hem de toevlucht nemen.
Ontroerd zong de schare tenslotte Ps. 65 2.
OP DE BEGRAAFPLAATS
Voorop de burgerlijke en kerkelijke auto
riteiten, daarachter de nabestaande families
met honderden andere meelevenden ging het
naar de begraafplaats, waar in een paar
dagen tljds 128 personen waren herbegraven,
die uit Bergen op Zoom (38), Tholen (6).
St. Maartensdijk (32) en St. Annaland (51),
waren overgebracht.
Mede ook door een aannemersbedrijf uit
Gouda was koortsachtig gewerkt om het
binnen enkele uren zo netjes mogelijk te
maken. Er was in het midden nog een klein
bloemperkje aangelegd, terwijl in het overige
gedeelte van het vierkant op regelmatige
afstand de paaltjes met opschriften de be
graven slachtoffers aanduiden. Nog één kist
stond er boven de grond om straks als
symbool voor al die anderen ook neer
gelaten te worden.
Voor dat gebeurde sprak burgemeester
L. A. Verburg namens het gemeentebestuur
en bevolking zijn dank uit jegens allen die
deze herbegraving mogelijk hebben gemaakt.
Oprechte dank ook jegens Z.E. de Min. van
Binnenl. Zaken, die namens de Regering
blijk gaf van zijri meeleven, een belang
stelling, meeleven die ook in de afgelopen
maanden duidelijk naar voren kwam. Ook
de tegenwoordigheid van de wnd. Commis
saris, dhr. Philipse als officieel afgevaar
digde van de Provincie Zeeland werd door
spreker gewaardeerd.
Burgemeester Verburg verklaarde voorts
dat het gemeentebestuur van Stavenisse
heeft gemeend te handelen in de geest der
slachtoffers door een herbegrafenis op de
eigen begraafplaats tot uitvoering te bren
gen. Zij, wier nabestaanden daarop prijs
bleken te stellen, zijn in de afgelopen dagen
overgebracht naar deze begraafplaats. Tot
diep in de nacht is gewerkt, waarvoor hij de
vrijwilligers, de gemeentebesturen en de
aannemersmaatschappij Gouda hartelijk
dankte.
„Ons aller gedachten", aldus burgemeester
Verburg, „gaan op dit ogenblik uit naar hen,
die omkwamen. Afgesneden als een bloem
des velds, werden zij door de dood weg
genomen. Wij herdenken hen vanaf deze
plaats met grote wèemoed in ons hart."
Nadat de symbolische herbegraving had
plaats gevonden en enige ogenblikken stilte
in acht waren genomen besloot burgemeester
Verburg met de wens dat God de nabe
staanden troost mocht schenken om dit
zware verlies te dragen. Namens het bestuur
der gemeente en namens de bevolking van
Stavenisse werd door hem een krans neer-
gd, bedoeld als een uiting van diep
medeleven met de slachtoffers en hun ver
wanten; een uiting van eenheid van Stave-
nisses's bevolking met ben, j die door de
golven werden verzwolgen en hen, die daar
door hun geliefden door de dood zagen
weggenomen.
MEELEVEN VAN HOOG TOT LAAG
Prof. Beel betuigde in naam der Regering
zijn leedwezen met de beproeving die over
Stavenisse is gekomen. Zwaar is deze slag,
groot de smart, diep de voren van het leed.
deze gebeurtenis komt opnieuw het
I Februari gebeuren boven,de donkere
nacht, de sombere dagen en het onnoemlijk
leed dat toen werd geleden, zoals er toen
ook onnoemlijk veel gebeden zal zijn. God
is de toeverlaat, die kastijdt in liefde en het
kruis geeft maar ook de kracht.
Geve de Almachtige de kracht om Sta
venisse te herbouwen. Dat Uw doden mogen
rusten in Zijn vrede. Na zijn toespraak
legde prof. Beel een krans namens de
regering.
Namens het Provinciaal Bestuur sprak de
wnd. commissaris dhr. Philipse, die er eerst
op wees hoe zeer de Commissaris het be
treurde niet persoonlijk aanwezig te kunnen
zijn en de belofte deed dat hij deze graven
spoedig zal bezoeken.
Namens de provincie betuigde de heer
Philipse zijn innige deelneming met de zware
ramp en haar gevolgen die deze gemeente
trof. Hij stond op die plaats met gemengde
gevoelens, enerzijds dankbaar dat men hier
nog met honderden bijeen was, die gespaard
bleveü, anderzijds vol meeleven met
degenen, die zo zwaar zijn getroffen door
hét verlies van wat hen het liefst was. God
heeft gesproken en dan past het ons niet
iets te zeggen.
Weest verzekerd van ons innig meeleven.
En nu moeten we toch weer voort, nu moet
Stavenisse toch weer herbouwd worden.
God geve ons allen daartoe de kracht. Ves
tigt Uw betrouwen op .Hem die het heelal
regeert. „Bidt en Werkt" en U zult die
kracht ontvangen. Het zal de nabestaanden
moeilijk vallen om met Job te zeggen: De
Heere heeft gegeven, de Heere heeft ge
nomen, de Naam des Heeren zij geprezen.
Dat gaat niet in eigen kracht. Moge het
wel gaan in het kinderlijk geloof.
Ook de heer Philipse legde een krans op
het graf namens de provincie.
Ds. van Rooijen sprak namens mevrouw
van Rooijen-van der Lek de Glerck, Am-
bachtsvrouwe van Stavenisse, daarbij wij
zende op de oude - band die er tussen
Stavenisse en haar geslacht bestaat. Alleen
zij die de ramp meemaakten weten wat het
geweest moet zijn. Een buitenstaander kan
zich dat niet indenken. Het land zal mis
schien over één jaar al weer een heel ander
aanzien vertonen, maar bij de nabestaanden
van de omgekomenen blijft het leed in het
hart gegrift.
Spreker was getroffen door de berusting,
die velen tot een voorbeeld moest zijn. Hij
hoopte dat die nabestaanden hun harten
mochten opheffen tot de God des levens.
Namens mevrouw Van Rooijen-van der
Lek de Clercq werd door hem een krans
gelegd.
Voor de adopterende gemeenten uit
Noord-Holland sprak burgemeester Wyte-
ma van Alkmaar, die ook hier de verzeke
ring kon geven dat alle mogelijke steun ge
geven zou worden om samen met de inwo
ners tot opbouw te komen. God schenke
Uw kracht en troost. Spreker bracht na
kranslegging een laatste groet aan de om
gekomenen en mocht namens Noord-Holland
verklaren de broederhand te zullen blijven
uitsteken.
Een fabrieksarbeider van de C.N.A. te
Sluiskil richtte een speciaal woord tot een
der slachtoffers die lange tijd met hem en
zijn vrienden had samengewerkt. Ook van
deze vrienden was een krans aanwezig.
Het viel de ook zo zwaar getroffen in
woner van Stavenisse, de heer A. van 't
Veer moeilijk om namens alle nabestaanden
te danken voor wat door veler medewerking
nog tot stand is kunnen komen en deze her-
begraving mocht plaats vinden. Hij dankte
daarvoor allen zeer hartelijk evenals voor
dit zo groot betoonde meeleven, wat de na
bestaanden nog tot een steun was in hun
smart.
In een vloeiend slotwoord wees Ds. G.
Enkelaar, oud-predikant van Stavenisse, die
het gevaar en de angst I Februari ter plaat
se meebeleefde, op het Schriftwoord in Johs.
II 35: „Jezus weende" en daarmee op de
troost die er is voor hen die geloven.
En toen was ook het laatste wat men
heeft kunnen doen voor de slachtoffers van
Stavenisse afgelopen. Een plechtigheid die
zowel in de kerk als op de dodenakker
zonder enige stoornis mocht verlopen, een
plechtigheid die ontroerde en ook de bui
tenstaander, al kan hij nimmer hetzelfde
voelen als die er nauw bij betrokken waren,
deed meeleven en allen weer herinnerde aan
het nog zo jongste rampzalig gebeuren, dat
inzonderheid voor vele Sfavenisse-inwo
een niet te beschrijven tragedie werd.
rdagTI^Pui IS
ZONDAGSDIENST
ARTSEN
Dr. L. D. A. Looysen te Tholen,
tel. 49.
Dr. R. C. Renes te Oud-Vosse-
meer, tel. 19.
THOLEN
HOOGWATER
Hoogwater in de week van 12
tot en met 18 Juli 1953.
Zondag vm.4.20 nm. 16.35 uur
Maandag vm.4.50 nm. 17.10uur
nm. 17.41 uur
nm. 18.13 uur
nm. 18.44 uur
nm. 19.18 uur
nm. 19.55 uur
Nieuwe' Maan
Dinsdag j
Woensdaj
Donderd
Vrijdag
Zaterdag
Zaterdag
te 3.28 uur.
Zondag 19 Juli Eerste Kwartier
te 5.47 uur.
DANK VOOR DE GIFT
De gyma^fckvereniging „Olym-
pia" en de^^Bekvereniging „Con
cordia" zullSKZaterdag a.s. een
rondgang maken door deze gemeen-
