Virgo'' wacht op stevige
noordwestelijke bries
ZELFSTANDIGHEID
VOOR INDO-CHINA
Nieuwe fase in
Oost-Europa?
SFIO streeft naar
.sociaal front55
Dodenherdenking
in Stavenisse
Dibelius wil
eenheid van
Duitsland
Auriol geen
candidaat
NA TWEE DOKOPERATIES
OP VLOEDLIJN GEKOMEN
Er was
reden toe"
Avro-bestuur,
in 't gelijk
gesteld
„Er gebeurt
niet veel...."
gET VRIJE VOLK
MAANDAG 6 JULI 1953
PAGINA 2
Schipbreukelingen in
Nederland terug
,.Wij voeren niet snel en gaven
signalen. Het Italiaanse schip, dat
ons In die dichte mist ramde lag
bijna stil, als wij de beweringen mo
gen geloven. Toch kon er een roei
boot door het gat dat ongeveer mid
scheeps in onze Cornells B werd
geslagen. Binnen tien minuten ging
de schuit :onder."
Dat en nog meer vertelde de oud
ste opvarende van de Comelis B, de
33-jarige matroos J. W. van Noorlo,
Vrijdagavond op Schiphol over zijn
belevenissen in Het Kanaal op 26
Juni Hij was zojuist met zijn mede
schipbreukelingen in de „Prinses
Beatrix", veilig van Rome naar Ne
derland gevlogen.
Lijkje van baby uit.
Vecht opgehaald
De eigenaar van een woonschuit in
de Vecht langs de Mljndensedijk tus
sen Loenen en Nieuwersluis ontdekte
gistermiddag in de buurt van zijn
schip een drijvend pakje. Bij ope
ning bleek het een reeds in staat
van ontbinding verkerend lichaampje
van een pasgeboren baby te zijn.
Frankrijk heeft nota's gezonden aan de drie deelstaten van
Indo-China, Laos, Kambodja en Vietnam, waarin het zich
bereid verklaart, de onafhankelijkheid en souvereiniteit van
deze staten „te voltooien".
De bevoegdheden, die Frankrijk in verband met de „gevaar
lijke omstandigheden als gevolg van de oorlog" in Indo-China
nog in handen had, zullen aan de drie staten worden over
gedragen.
Dodelijk ongeval bij
voetbalwedstrijd
De heer J. W. ter Brugge, tuinman
in het Van Heekpark te Enschede, is
Zondagmiddag bij de wedstrijd Rig-
tersbleekQuick plotseling onwel ge
worden. Korte tijd daarna overleed
hij. Vermoedelijk is de oorzaak een
hartaanval.
De „Virgo" ligt met het achter
schip naar zee. Deze foto, van de
brug af genomen, ziet dus uit over
de gedeeltelijk met vloedwater be
dekte Vliehors. Naast de boeg van
het schip de materiaalstelllngen van
de arbeiders en een paar vrachtau
to's. Op de voorgrond links de dam
mend. De foto is genomen bij een
vrij hoge vloedstand.
Bisschop Dibelius, de voorzitter
van de Raad van Protestantse Ker
ken in Duitsland, heeft in een radio
rede aangedrongen op een spoedige
hereniging van Duitsland.
Dibelius meende, dat dit het enige
antwoord is op de gebeurtenissen
van de 17e Juni in Oost-Berlijn en
Oost-Duitsland.
De hereniging van Duitsland werd
ook verlangd in een radio-rede van
de christen-democratische minister
Jakob Kaiser.
Volgens Kaiser biedt de integratie
van Europa geen garantie tegen „on
voorziene gevaren", indien de een
heid van Duitsland niet tegelijker
tijd wordt hersteld.
Dit is de eerste keer, dat een
Westduitse minister in het openbaar
dit standpunt heeft ingenomen.
Burgemeester Reuter van Berlijn
verklaarde in een radio-rede, dat uit
de gebeurtenissen in Juni blükt, dat
90 procent van de bevolking van
Oost-Duitsland „aan onze kant
staat".
President Auriol van Frankrijk
heeft officieel bevestigd, dat hU zich
niet candidaat zal stellen, wanneer
in December de nieuwe Franse pre
sident zal worden gekozen.
Auriol deed dit in een rede. die
h\j Zaterdag hield bij de opening
van de stuwdam bij Tignes.
Hij zei, dat dit zijn laatste offi
ciële reis was.
De stuwdam van Tignes is de
grootste van Europa. De installatie
zal per jaar 770 millioen kilowatt
uur produceren.
(Van een speciale verslaggever)
De „Virgo" is In vijf maanden honderd vijf en twintig meter dichter bij
de zee gekomen. Nu ligt de op de Vliehors gestrande Zweed op de hoog-
waterlijn en het wachten is op een dikke bries uit noordelijke of noord
westelijke richting met hoge zee. Als een harde noordwester een flink tij
water opjaagt zuilen de brekers de „Virgo" oplichten. En de trekkende
sleepboten moeten het schip dan „schoksgewijs" van de Vliehors slepen.
Dat klinkt nogal eenvoudig, maar
het wordt een minstens even moei
lijke en riskante operatie als
het verplaatsen van de „Virgo", die
125 meter boven de vloedlijn hoog en
droog op het strand zat, naar de
waterkant.
En deze „verplaatsingsoperatie" was
al moeilijk genoeg. Men herinnert
zich dat daarvoor om het gestrande
schip heen een houten damwand
werd geslagen: het „dok" dat aldus
ontstond werd volgepompt en de
„Virgo" kon in dit dok dichter naar
zee worden getrokken.
Twee „dokoperaties" waren vol
doende om de Zweed op de vloedlijn
te krijgen. En nu begint dan. de der
de etappehet. bereiken van Ue open
zee.
Wie dezer dagen op het achter
schip van de „Virgo" staat, ziet een
meter of vijftien in de diepte de
kleine „Stortemelk" druk bezig met
het wegmalen van het zand, dat
voorlopig de vrije aftocht van de
Zweed nog blokkeert.
De schroef wentelt razend door het
water, het losgewerkte zand, dat de
heldere zee bruingeel kleurt, wordt
door de getijstroom meegesleept en
vormt een in zee uitstekende rug op
een paar scheepslengten van de „Vir
go". Zo wordt de weg naar open
water langzaamaan op diepte ge
bracht.
Ter zelfder tijd zijn zuigpompen in
actie, die het zand onder het schip
vandaan zuigen. Ook het afvloeiende
vloedwater dat om de „Virgo" kolkt,
neemt zand mee.
En de afvoergeultjes voor het
water, dat na een flinke vloed op het
lage deel van de Vliehors achter
blijft, worden door weloverwogen ge
plaatste zanddammetjes zo omgebo
gen, dat ook dit water langs de „Vir
go" moet stromen en zand moet m
nemen voor het in zee terugvloeit.
Meter voor meter
Maar het wachten is op wat de
eilander een harde noordwester en
een best tij water noemt. Dan maken
de sleepboten van Doeksen vast. En
als het schip rijst op zee. is er hoop
dat het meters vooruit zal schieten
voor de wegzakkende breker de brave
„Virgo" weer op het harde Vlielandse
zand laat neervallen. Een nieuwe
breker een nieuw sprongetje voor
uit enzovoorts. Tot er genoeg
water onder de, kiel is en de „Virgo"
eindelijk weer in zijn element drijft.
Een moeilijke operatie het slot
stuk van een meesterlijk stuk ber
gingswerk. dat wordt uitgevoerd op
een van de eenzaamste en prachtig
ste plekjes van Nederland.
Of het zal slagen? Wanneer het zal
slagen? Alles wat menselijk vernuft
en volharding kunnen opbrengen is
opgebracht en wordt opgebracht daar
op de Vliehors, waar Texel voor de
deur lijkt te liggen en de witte tan
den van de gronden voor het Eier-
landse Gat door het zomerse blauw
van de zee steken.
Wat kan een mens meer doen dan
zijn best? En wie niet minder doet
mag geloven en volharden. Zo staat
het tussen de Doeksens van Terschel
ling en de „Virgo" de maagd van
de Vliehors.
De communistische burgemeester
van Oost-Berlijn, Ebert, heeft in
een rede te Gera voor 800 mijnwer
kers gezegd dat „onze bevolking goe
de redenen had om ontevreden en
wantrouwig te zijn".
Men kan niet alleen van agenten bleven tot één satellietstaat, mag
en provocateurs spreken, zei Ebert.
De pers en de radio in Oost-Duits
land hadden de zaak volgens hem
ook verkeerd aangepakt., „Wanneer
de mensen de hele dag hard werken,
willen zij 's avonds lichte muziek en
goed amusement en niet de hele
avond politieke redevoeringen over de
radio". Voor de krant geldt hetzelfde.
Het communistische partijorgaan
Neues Deutschland oefent op zijn
beurt critiek op de Oostduitse vakbe-
beweging. „Zij steunde in het verle
den eerder de werkgevers dan dat
zij de arbeiders hielp betere levens
omstandigheden te krijgen".
Brandstichter bekent;
21 doden door zijn schuld
Een zakenman, H. N. Veliz, heeft
bekend de brand te hebben veroor
zaakt, welke kort geleden in de stad
Guatamala 21 personen het leven
kostte.
Veliz had benzine in brand gesto
ken. die in zijn verzekerde pakhuis
verborgen was. De explosie, die
volgde maakte een aantal gebouwen
met de grond gelijk.
De „Johan van Oldebarnevelt" is
na het aanbrengen van een nieuwe
koeler Vrijdagavond omstreeks 11 uur
voor de tweede keer uit IJmuiden
naar Australië vertrokken.
Zo ligt de „Virgo" met vallend wa
ter op de vloedlijn. De zijwanden van
het dok. waarbinnen het schip „ver
plaatst" is, zijn aan weerskanten
1 zichtbaar.
5?
(Van onze Parijse correspondent)
Vrijdag is in het congres van de
Franse socialistische partij, de SFIO.
de kiel gelegd van het nieuwe sociale
en democratische front, dat de basis
moet worden van een nieuwe linkse
meerderheid in Frankrijk.
André Philippe, hoogleraar
in Lyon, gaf aan het nieuwe sociale
en democratische front een weten
schappelijke ondergrond.
Hij noemde als kwaal van Frank
rijk: te veel partijen en te weinig ge
disciplineerde partijen. De partijbe
sturen moeten de grote lijnen aan
geven vaif de partijprograms. Het
parlement moet een groot jieel van
zijn werk overdragen aan commis
sies va ndeskundigen.
Wat Frankrijk dringend nodig
heeft is een statuut voor de partijen,
waardoor iedere partij verplicht
wordt een democratische structuur
te hebben en de bronnen van haar
inkomsten, benevens het gebruik
daarvan, in het openbaar te verant
woorden.
André Philippe besloot met een be
roep op alle verspreide elementen,
zich te scharen achter de Franse
socialistische partij. Laat ons. aldus
Philippe, in zijn lang toegejuichte
rede, de leiding nemen van dit socia
listische réveil. Vele sprekers hebben
dit nieuwe sociale en democratische
front nog verdedigd.
Ook oud-minister-president Paul
R a m a d i e r was er voor. Maar op
zijn rustige toon waarschuwde hij
de partij voor één gevaar: het isole
ment, want het Isolement doodt.
Ramadier ging in tegen de tactiek
van de partij-secretaris. Guy Mollet.
Het is verkeerd de rechtse meer
derheid als één reactionnair blok te
beschouwen. Zeker, er zitten in dat
blok reactionnairen, maar er zitten
ook.- elementen in, die mét de socia
listen op Mendès-France hebben ge
stemd. In plaats van deze elementen
af te stoten, moeten wij hen tot ons
trekken. Ramadier waarschuwde de
Franse partij tegen het gevaar dat
de Italiaanse socialisten heeft ver
pletterd tussen het blok van rechts
en het blok van de communisten.
„In Italië zijn alleen nog maar
Don Camillo's en Peppone's. Wij,
Fransen willen noch bij Don Camil-
lo, noch bij Peppone behoren..." 1
„De Hoop" vaart met
méér dan een ton
„De Hoop" moet varen!, was de
slagzin waarmee Ome Jan van Zut-
phen in December zijn actie voor
een tip-top medische uitrusting van
het hospitaalkerkschip voerde.
„De Hoop" zal varen: Zaterdag
avond heeft Ome Jan aan de admi
nistrateur H. J. Suermondt een be
drag van 138.000 overgemaakt, bij
eengebracht door radio-luisteraars
die de VARA-actle niet hadden mis
verstaan.
Er Is zelfs ƒ38,000 meer bijeenge
bracht dan de ton die Ome Jan
zich had voorgesteld. Hiervan kan
„De Hoop" zich ook een röntgen-
apparaat aanschaffen,
Bovendien is aan giften in natura
nog minstens voor ƒ30.000 binnen
gekomen.
(Vervolg van pag..l)
De lonen zullen hoger, de prijzen
lager worden, terwijl er een einde
gemaakt zal worden aan de terreur
in de fabrieken.
Verder beloofde de nieuwe minis
ter-president religieuze verdraag
zaamheid, wat iets nieuws is in de
satelliet-landen.
Deze veranderingen zijn zonder
twijfel op bevel van Moskou inge
voerd en zij kunnen van verstrek
kende betekenis zijn. Want aange
zien het tot dusver nog nooit ge
beurd is, dat veranderingen beperkt
worden aangenomen, dat. geheel Oost-
Europa een nieuwe phase tegemoet
gaat.
De onlusten in Polen schijnen een
rechtstreeks gevolg te zijn van de
gebeurtenissen in Oost-Duitsland.
Radlo-Warschau heeft de berichten
hierover tegengesproken.
Stockholmse kringen, die verbin
ding met Warschau onderhouden,
verklaren, dat in verschillende Poolse
steden demonstranten met de politie
in botsing zijn gekomen en dat de
veiligheidsmaatregelen zijn ver
scherpt. Maar hoewel de situatie in
Polen explosief is, menen deze zegs
lieden, dat de berichten over om
vangrijke onlusten overdreven zijn.
Vragen
Men kan zich de vraag stellen, of
de door de Hongaarse regering aan
gekondigde veranderingen reeds de
daden zijn, waarop de Amerikanen
hebben aangedrongen als voorwaarde
voor het openen van onderhandelin
gen met de Sowjet-Unie. Met andere
woorden: betekenen deze veranderin
gen een indirect vredes-aanbod?
Of zijn zij dc voorboden van een
naderende revolutie ih de Sow jet-,
Unie en in de landen achter het
ijzeren gordijn, zoals sommige Ame
rikaanse waarnemers denken?
Van het antwoord op deze uiterst
belangrijke vraag zal de toekomstige
houding van het Westen afhangen.
De viermogendheden-conferentie,
waarop premier Churchill tot zijn
ziekte heeft aangedrongen, schijnt
niet meer op de agenda der Westerse
mogendheden te staan. Zelfs de
naam „kleine Bermuda-conferentie"
voor de bijeenkomst der drie minis
ters van Buitenlandse zaken, noemt
men thans in Londen misleidend.
Veel betekenis hecht men thans ln
Londen aan de bespreking, die Molo-
tow, de Russische minister van Bui
tenlandse Zaken, thans met zijn am
bassadeurs in Washington, Londen
en Parijs voert.
,,Kans voor Moskou'
Men meent in Londen, dat de
i Russische diplomatie thans haar
kans heeft gekregen, indien Moskou
het eerlijk bedoelde met de verkla
ring, bereid te zijn tot het houden
van een viermogendheden-conferentie
en mits de Westerse landen hun hou
ding niet van tevoren vastleggen.
Anderzijds is men er zich in Lon
den terdege van bewust, dat de Britse
regering door de ziekte van de pre
mier en drie ministers ernstig is
verzwakt en dat zij op het ogenblik
moeilijk actief in de internationale
politiek kan ingrijpen.
De drie nota's zijn overhandigd
aan de vertegenwoordigers van Laos,
Kambodja en Vietnam in Parijs.
Frankrijk zal de drie regeringen
voor besprekingen uitnodigen, „tot
regeling van kwesties, die zij naar
voren willen brengen op het gebied
van economie, financiën, recht
spraak, militaire zaken en politiek
met betrekking tot en ter bescher
ming van de wettige belangen van
elk der deelnemende partijen".
Frankrijk stelt dit als een „plech
tige belofte" in de nota's waarin
wordt opgemerkt dat in de afge
lopen jaren het wapenbroederschap
tussen de Franse Unie en de natio
nale legers van de drie zgn. ge
associeerde staten versterkt is.
„Met eerbiediging van de natio
nale traditie en de menselijke vrij
heid, heeft Frankrijk Kambodja,
Laos en Vietnam naar de volledige
ontplooiing van hun persoonlijkheid
geleid en het heeft hun nationale
eenheid in de loop* van de samen
werking meer dan een eeuw be
waard", aldus de nota's.
Geheel vrijwillig
In Parijs werd Zaterdag van
officiële zijde meegedeeld, dat de
band die Frankrijk en de geasso
cieerde staten straks nog zal bin
den geen enkele beperking van hun
zelfstandigheid zal betekenen voor
zover deze niet vrijwillig overeenge
komen zal zijn.
De partijen zullen vrij en als ge
lijken over de nieuwe verhouding
gaan onderhandelen.
Er wordt ook op gewezen dat de
nota's niet via de Franse Hoge Com
missaris in Saigon zijn verzonden,
maar rechtstreeks via de drie ver
tegenwoordigers in Parijs.
Sommige Franse bladen schreven
Zaterdag dat meer steun van de
Verenigde Naties voor de strijd tegen
de Vietminh-rebellen de logische
consequentie moet zijn van de
nieuwe Franse politiek in Indo-
China.
De kantonrechter te Amsterdam,
mr J. Oppennoorth uit Hilversum,
heeft Zaterdag uitspraak doen
de het Avro-bestuur, dat door de
voormalige administrateur, de heer J.
N. Cramer, in civiel geding was ge
dagvaard. in het gelijk gesteld en do
heer Cramer in zijn eis niet ontvan
kelijk verklaard. Eiser werd veroor
deeld tot betaling van de kosten van
het geding, die geraamd worden op
75,-.
De heer Cramer had geëist, dat de
Avro hem alsnog vijf maanden sa
laris zou uitbetalen.
Hem was in April van het vorig
jaar ontslag verleend met de bepa
ling, dat hij alsnog een jaar lang
zijn salaris zou ontvangen, mits hij
geen enkele actie tegen de Avro zou
ondernemen.
Na zeven maanden gaf hij echter
het comité van aletie, bestaande uit
Avro-leden, die vijandig tegenover
voorzitter De Clerq staan, een ver
klaring af, waarin hij had neerge
schreven, dat het Avro-bestuur in
1946 ƒ15.000 aan vacatiegelden uit
de verenigingskas had opgenomen en
onder de bestuursleden verdeeld.
„Er gebeurt niet veel bij onze
marine in Korea", zei vlootpredi-
kant ds J. v. d Brink, pas terug
in Amsterdam van het strijd
toneel. Zaterdag. „Maar de weten
schap dat er elk ogenblik iets kim
gebeuren, houdt er voor onze jon-
i gens de spanning in."
WAT kan er gebeuren?
Op 26 Februari voer een sloep van
het fregat „Johan Maurits van Nas
sau" met tien man naai- een eiland
je onder de Koreaanse kust, om er
een zieke Zuid-Koreaan op te halen.
De Zuid-Koreanen op het eiland
vergisten zich. Zij zagen dc sloep
voor vijanden aan, openden 't vuur.
Telegrafist Kees van Vliet uit Den
Haag begon ogenblikkelijk met de
lamp te seinen dat zij zich vergisten,
maar hij werd getroffen. Dodelijk.
Hij ligt nu op het ereveld Tangok
bij Poesan begraven. Hij ligt er vlak
bij de „parachutistendommee" Tle-
mens en lt-kol Den Ouden.
In de bossen bij het natuurbad
De Zanding in Otterloo heeft de
Stichting Rust- en Vacantie-oorden
van de Bond van Gemeenteambtena
ren Zaterdag haar tweede vacantie-
oord geopend. Haar eerste: in Mid-
laren (Dr.).
(Vervolg van pag. 1)
Er is bijna niemand onder de dui
zend Stavenissers in het grote vier
kant om Johanna Hage's graf, die
geen familieleden bij de ramp heeft
verloren. Hun zelfbeheersing is echter
zo groot, dat de gezichten strak blij
ven, ook nu aller gedachten terug
gaan naar de gruwelijke gebeurtenis
sen en het zware verlies.
Burgemeester L. A. Ver burg ver
welkomt op zakelijke toon de autori
teiten minister B e e 1. de heer C.
P h i 1 i p s e, waamemend-eornmisaris
der Koningin in Zeeland, burgemees
ter W y t e m a van Alkmaar, de adop
terende gemeente, dsVanRooyen
uit Amsterdam, die de ambachls-
vrouwe van Stavenisse vertegen
woordigt, mevrouw Van RooyenVan
der Lecq de Klerk. Bewogenheid is er
wel in de stem van de minister, die
de deelneming van de regering be
tuigt en in de hartelijke woorden
van de heer Philipse.
Het raadslid A. van 't Veer
spreekt namens de getroffenen. Zelf
heeft hij zijn vrouw verloren, drie
kinderen, beide schoonouders en een
schoonzoon, maar hij zwijgt over zijn
eigen leed en vindt slechts woorden
van dank.
„Wij danken het gemeentebestuur
en de vrijwilligers, die onze doden
hebben opgegraven en naar Stave
nisse teruggebracht. Bovenal danken
wij God, die ons de kracht heeft ge
geven de zware verliezen te dragen..."
Mensen kunnen hier niet troosten
Troost is er alleen bij Christus, zegt
ds E n k 1 a a r, de oud-predikant van
Stavenisse, in zijn slotwoord.
,,Gods straffende hand"
Aan de plechtigheid op de begraaf
plaats is een herdenkingsdienst in de
Nederlands Hervormde kerk vooraf
gegaan. Vrijwilligers uit Alkmaar heb
ben dit mogelijk gemaakt door het
zwaar beschadigde interieur te her
stellen. Een donkere rand op de wit
gekalkte muren geeft nog aan hoe
hoog het water was gekomen: tot
boven de preekstoel.
In een v?n de koperen kronen hing
een Bijbel. De banken lagen op elkaar
gesmeten, de vloer was vernield. De
Alkmaarders hebben de kronen mee
genomen om ze te laten repareren,
een nieuwe vloer gelegd, de bemod-
derde banken schoongeboend, in de
was gezet en glimmend gewreven. Het
kerkgebouw kon weer in gebruik wor
den genomen en Zaterdagmiddag was
het tot de laatste plaats bezet.
De Stavenissers, die behoren tot de
Gereformeerde Bond binnen de Ne
derlands Hervormde Kerk, of tot de
nog zwaardere Vrij-Gereform. Ge
meente (met. lejcen. als yoorgangers),
zien- de stormvloed-niet in dè eerste
plaats als een natuurramp. De her
denking in de kerk had dan ook
vooral het karakter van een verma
ning. De consulent, ds D. J, van
D ij k uit Sint Annaland, sprak over
de straffende hand van God, die in
de verschrikkelijke nacht over het
land is gekomen, over het eiland Tho-
len en niet het minst over het dorp
Stavenisse.
„Het leven is een droeve gang naar
liet graf, de dood da bezoldiging der
zonde. Wij bidden, dat de Heer ons
niet alleen laat treuren over het ver
lies. maar over de oorzaak van het
verlies: de zonde. Alleen Christus is
de trooster. Op de begrafenis van
Nain heeft hij de gestorven jongeling
opgewekt en aan zijn wenende moe
der teruggegeven. Hij heeft de dood
en het graf overwonnen. Hij is in ons
midden om ons te troosten tot in der
eeuwigheid, amen."
Ook bij deze kerkdienst waren er
geen uiterlijke tekenen van ontroe
ring. Wel zongen de Stavenissers met
volle overgave de psalmen, zo luid,
alsof zij de triomf wilden verkondi
gen van het leven over de dood. En
meen niet, dat er geen grote droef
heid is in hun hart en dat zij el-
kaars leed niet delen. Behalve die
rijen van kleine witte borden met
132 namen is er nog zoveel in het
dorp, dat hen dagelijks aan de zware
slag herinnert.
Zo zien zij elke dag op hetzelfde
uur een negentigjarige dorpsgenoot,
die naar de resten gaat van het huis,
waar hij vóór de ramp altijd zijn
drie kleinkinderen afhaalde voor een
korte wandeling. De kinderen zijn
met hun ouders verdronken; de
oude man kan het nog altijd niet be
grijpen. En dat is maar één van vele
even tragische gevallen in dit dorp
van harde mensen met een sterk ge
loof
Op 1 Juli telde Nederland
1.791.970 aangegeven radio's tegen
1.784 166 on 1 Juni. Van de distributie
waren de cijfers 483.551 op 1 Juni;
483.824 op, 1 Mei.
Geluk bij ongeluk
Een situatie als in een film
heeft zich voorgedaan te
Los Angeles. Een doof jon
getje van negen Jaar liep
lichte verwondingen aan het
hoofd op toen een door zijn
moeder bestuurde auto een
aanrijding kreeg.
Hij werd naar een zieken
huis gebracht, maar onder
weg zei hij plotseling: „Ik
hoor geluiden." De schok
had hem het gehoor terug
gegeven. dat hij drie jaar ge
leden bij een ziekte had ver
loren.
Goede baan
Na lang zoeken vond de
politie van de Amerikaanse
stad Richmond de ontvluch
te roofmoordenaar Ronald
Curtis in een stad in het
noorden van de V.S. terug.
Hij had daar een goede
baan gekregen: detective in
dienst van een recherchebu
reau, dat hem speciaal be
last had met de bewaking
van een safe.
We reden maar
Joyce Day. een aardig En
gels meisje dat in Amerika
aankwam om met een Ame
rikaanse sergeant te trou
wen die zij in Engeland ont
moet Md. trof Mar ver
loofde niet op het vliegveld
van New York.
Zij riep een taxi aan en
zei: .JJaar Wall".
.JJaar Wall?" vroeg de
chauffeur.
„Ja. naar Wall in Pennsyl
vania".
Goed, de taxi vertrok met
Joyce en haar koffers. Toen
zij in Wall aankwam, wees
de taximeter 240 dollar. De
afstand ivas 650 km
„Wist ik 't?" zei Joyce
later. „We reden maar..."
Chronische inertie
Op een dag in 1950 zei
Kenneth Wherrat in Glou
cester (Ene.) 's morgens:
„Ik heb geen zin om op te
staan".
Hij was toen vijftien Jaar
en wat zijn ouders ook
deden, Ken stond niet meer
op. Een dezer dagen haalde
de politie hem uit bed om
'ie-n naar een ziekenhuis te
brengen. Daar constateerde
men: chronische inertie
vrij vertaald: door en door
lui!
„Dat klopt", zei Kens moe
der „Hij wilde ook al niet
leren lonen"
Hij blijft voorlopig tn ob
servatie in het ziekenhuis,
waar hij rustig in zijn bed
ligt. Hem mankeert niets. Hij
wil alleen maar niet opstaan.
„Binnenkort moét hij ge
lukkig in dienst", zei zijn
moeder „Als ze de reveille
blazen zal hij wel moeten
opstaan".
Arme verpleegster
De heer Charles Kinsey
uit Ohio is in het huwelijk
getreden met een verpleeg
ster, die hij drié Jaar gele
den had leren kennen.
Kinsey. bijgenaamd De
Magere, weegt 652J pond.
Zijn gestreepte pantalon
heeft een taille van 2i meter.
Terugkeer
Op het gedenkteken dat
het Engelse dom East Loftus
voor zijn oorlogsslachtoffers
had opgericht, staat de naam
van Herbert Armsby boven
aan. Hij werd in 1945 in
Frankrijk vermist.
Eergisteren keerde Herbert
Armsby echter in het ouder
tijk huis terug.
Hij vertelde dat hii in 1945
een zenuwschok had gekre
gen en ln een ziekenhuis te
1"nt was verpleegd. Hij ge
nas wel, maar had het ge
heugen verloren. Na zijn ont
slag uit het ziekenhuis woon
de hij bij een familie in
Aalst Begin van dit jaar
begön hij zich weer dingen
te herinneren.
Hij durfde eerst nog niet
naar huis terugkeren, uit
angst als deserteur be
schouwd te worden. Bij de
kroning is amnestie aan alle
deserteurs verleend. Toen hij
dat las. '-eerde hij terug.
Joe of Jimmy
Twee dames in Oceana
(V.S.) betwistten elkaar voor
de rechter een parkiet, die
door een jongen in een park-
gevonden was. „Hij is var
mij", zei een dame. „Ik heb
hem „Joe is een aardig dier'
leren zeggen".
„Nietes", zei de. andere
„Hij is van mij en hij kan
Jimmy is een aardig dier'
zeggen"
Beiden probeerden hem
aan het spreken te kriigen,
maar de parkiet zei boeh
noch bah, Jimmy noch Joe.
De rechter bepaalde dat
de vogel van de Jongen zal
blijven tot hij zijn eigen
naam noemt.
Hier zou Meester Pennewip uit Woutertje Pietersebij
zeggen, dat „hij die dingen voor zijn plezier doet". Wie
..hij" is? Daarvoor moet men de autoband, die deze steile
helling aan het Duitse Oostzeestrand afrolt eens goed be
kijken. Want daar zit hij in: Amim Dahl, een Duitser die
haantje de voorste is als er „stunts" uitgehaald moeten
worden.
