SCHOUWEN -duiv Zeelands wapenspreuk maar see EILAND VAN CONTRASTEN Niet zee, Herstel van Stavenisse Er is een wil om terug te winnen wat verloren ging, maar de moeilijkheden zijn bijzonder groot Zaterdag 26 3uni 1954 DELFTSCHE COURANT Pagina 7 Zieriksee een oase in een t bomenloze vlakte. Onge- repte duinstrook tussen j Renesse en Haamstede, j Zó zag Nieuwerkerk er uit in de dagen na de ramp. Nu wordt er hard gewerkt, maar veel meer dan een ruine is het dorp toch nog niet in de practijk OVERAL in de door de watersnood getroffen gebieden wordt gewerkt aan de wederopbouw. De wonden, wel ke geslagen werden, zijn diep en vaak moeilijk te helen en het verlies aan mensenlevens is onherstelbaar, doch waar men ook komt, men ontmoet er de vaste wil om vooruit te komen; om, voor zover dit mogelijk is, terug te winnen wat verloren ging en als het kan mooier en beter dan het was. Nergens wordt het stoere Zeeuwse devies „Ik worstel en ontzwem" treffender gestalte gegeven dan in de zwaarst getroffen gedeelten van de rampgebieden, waar het mach tige lied van de arbeid in vele toonaarden klinkt. GEWELDIGE KOSTEN Het dijkherstel op Schouwen- Duivenland heeft 78 millioen gulden gekost; alleen al het sluiten van het geweldige gat bij Schelphoek kostte 38 millioen en dat van de gaten bij Ouwerkerk 26 millioen. En het werk is nog niet voltooid. De dienst Dijkher stel, welke per 1 December a.s. zal worden opgeheven, heeft het eiland onderverdeeld in een aantal waterstaatswerken, zoals het definitieve herstel van de dijkval bij de Flauwersinlaag, het dichten van het Brokkengat bij Ouwerkerk en het herstellen van de haven van Zieriksee. Dit laatste werk zal een bedrag van ongeveer twee millioen gulden opeisen. Dit jaar zal aan de wa terstaalwerken nog omstreeks 14 millioen gulden moeten wor den uitgegeven. Hierbij zijn nog niet gerekend de kosten van de inpoldering van het Dijkwater bij Dreischor, waarvoor thans de plannen in voorbereiding zijn. Voorts zal een gebied van tienduizend hectaren moeten worden herverkaveld. Dit bete kent, dat op het eiland meer dan driehonderd kilometer weg en Van het dorpshuis wordt een wel zeer dankbaar gebruik ge maakt. Het is nagenoeg avond aan avond bezet en niet alleen door de plaatselijke verenigingen. Ook de burgemeester en zijn echt genote hebben zich ingespannen het gemeenschapsleven te bevor deren en zij leiden b.v. de avon- I den voor de jeugd, welke zijn ge- wijd aan vrije tijdsbesteding door middel van handenarbeid enz. En nu gaat de burgemeester, die twaalf jaren orgelist is geweest, beginnen met het organiseren van muziek-instructde-avonden. Ja Stavenisi« herstelt zich op een wijze, welke bewondering afdwingt. En daarbij gaan de heer en mevrouw Verburg, als eerste burgers, vooraan. Dat kost veel tijd en enegie. Doch niette min heeft de burgemeester nog de tijd kunnen vinden om een vervolg te maken op zijn film over de ramp, welke hij in vele plaatsen heeft vertoond en waar mee hij veel spontane hulp op riep. De nieuwe film is gewijd aan de opbouw en zal heten „Sta- venisse der zee ontrukt." De bur gemeester hoopt, dat deze film ook zijn weg naar het buitenland zal vinden. En wij hopen het mèt hem, Want de krachtsinspanning, welke het getroffen dorp mani festeert, is het waard! een grote lengte watergang zul len moeten worden aangelegd of verbeterd, terwijl grote ge bieden moeten worden gedrai neerd en geëgaliseerd. Dit werk, dat naar schatting zes jaren zal duren, zal ongeveer 130 millioen gulden vragen. Tenslotte moeten er in dit land, waar de zware vrachtauto's met puin en zand over de nau welijks herstelde wegen rijden en zover het oog reikt de drag lines het beeld van verlaten heid breken, huizen en boerde rijen worden gebouwd. Want van dorpen als Nieuwerkerk en Ouwerkerk staat er nog maar heel weinig overeind. En van de boerenhofsteden zullen we maar niet eens spreken. Bouwen is duur ja er is een wil tot werken en er wordt gewerkt. Doch vlak de moeilijkheden niet uit. De heer Van Beveren, met wien wij naar het dode gebied bij de Schelphoek reden, vertelde ons dat enige weken geleden in Zie riksee 140 woningen werden aan besteed. De prijs was echter zo hoog dat de minister zijn goed keuring aan de gunning voorlo pig heeft onthoudenDe heer Van Beveren betreurde deze gang van zaken en ook van an dere zijden liet men tegenover ons zijn misnoegen blijken. „Doordat geschoold personeel van elders moet worden aange trokken met alle extra kosten van dien (loontoeslag, reis- en verblijfkosten enz.), komen de bouwprijzen op een niveau dat 10 pCt boven het normale ligt", zei men. En men liet er de vraag op volgen: „Zou dit feit, dat de wederopbouw belemmert, nu niet, door ingrijpen van hoger hand, kunnen worden veran derd?" Een moeilijkheid is ook dat zij, die indertijd de streek adop teerden en heel veel hebben ge daan, nu geleidelijk aan de handen gaan terugtrekken, waardoor de zorgen van iedere gemeente zwaarder worden. Goed de adopterende steden kunnen niet blijven helpen, al dus redeneerde men, maar men moet niet vergeten dat SchouwenDuiveland pas aan het begin van de opbouw staat. Nu de meeste mensen er weer netjes bij zitten is men nog niet klaar. Want er groeit op het hele eiland nog geen enkel gewas, zodat een bron van inkomsten, welke een rijk bestaan oplever de, verdwenen is en de eerste jaren ook wel niet zal terugke ren. Want men schat dat er ze- Zieriksee heette vroeger „Sy- rieseporch", hetgeen betekent poort (porch) of stad van Zierick. Deze Zierick zou aan de Ee (het middelnederlandse woord voor watertje) de stad hebben gesticht en daarom luidt de naam Zieriksee. Men weet het: er zijn ver schillende schrijfwijzen van de naam van deze stad. Doch wij houden het op Zieriksee. En we bevinden ons daarbij in goed gezelschap. Want niet alleen de V.V.V. ter plaatse schrijft Zie riksee, wij lazen deze naam ook op een kaartje, afgedrukt bij de prae-adviezen, welke op 17 Juni j.l. over het Deltaplan werden uitgebracht voor de Ned. Mij voor Nijverheid en HandeL ker tien jaren mee gemoeid zul len zijn alvorens het land weer vruchtbaar zal zijn. Vergoeding onvoldoende Over de moeilijkheden, waarmee in het bijzonder da landbouw te kampen heeft, spraken wij met de heer A. P. v. d. Vate, secretaris van de Chr. Boeren en Tuindersbond voor SchouwenDuiveland. Hij legde er de nadruk op dat de vergoeding voor onroerend goed absoluut onvoldoende is. Wanneer de regering niet be ter over de brug komt, is er niets te herstellen, aldus zijn mening. En hij voegde eraan toe: „De kwestie van de scha deregeling voor herstel van bebouwd en onbebouwd on roerend goed dient te worden herzien". Verder is, naar zijn mening, het tempo van het herstel, of schoon er veel werk wordt ver zet, toch nog te traag. Want wil men als landbouwer opnieuw beginnen, dan moet men bij zijn land kunnen wonen. En hoe is het hier met de boeren? Zij zit ten in een barak of bij vrienden en moeten, daar vandaan, erop uittrekken om het land te gaan bewerken. „Is het wonder", vroeg hij, „dat tal van boeren proberen een bedrijf te krijgen in de Noordoostpolder en dat b.v. een fruitkweker, die tussen de vijftig en zestig jaar is, niet meer de moed heeft opnieuw te beginnen? Een ander probleem is dat aan de boeren nog steeds geen defi nitieve schadevergoeding is ver strekt. Wel zijn er voorschotten uitgegeven, doch daarmee is men niet klaar. Bovendien zijn verscheidene boeren gehandi capt doordat de Stichting be heer landbouwgronden nog niet heeft uitbetaald. Maar.al zijn er dan vele moeilijkheden, toch meende de heer Van der Vate dat men dankbaar mag zijn voor wat werd verricht. Vorig jaar was er nog overal water en nu kan er op het drooggevallen land aan de opbouw worden ge werkt. Er is een grote voor uitgang te bespeuren, doch men moet geduld opbrengen, omdat het nu eenmaal niet mogelijk is in kort tijdsbestek de aangerichte schade te her stellen. De Stichting van de Landbouw en de landbouw organisaties doen inmiddels haar uiterste best om de her bouw van boerderijen te be vorderen en de cultuurgrond te herstellen. Gezonken schatten op zeebodem NU de Zaandammers weer eens een aanval op een gezonken schatschip wagen en ook de Engelsen gaan proberen een wrak te bergen, dat sinds jaar en dag aan de kust van Wales ligt, mogen liefhebbers er aan worden herinnerd dat er nog schatschepen in overvloed op de bodem van de zee liggen. Een schat, die nog altijd de mensen fascineert is de Zilver vloot, die in 1702 in de baai van Vigo in Spanje door een Engelse admiraal tot zinken werd ge bracht. Het waren 17 schepen, die aan goud en zilver een lading hadden van 24 millioen pond sterling, berekend op de toen malige waarde. Dat is tans nog heel wat meer. Van tijd tot tijd is daar wel het een en ander van geborgen, maar het grootste deel moet nog onder water liggen. Een van de meest aanlokkelijke wrakken moet dat zijn van de Grosvenor, die in 1782 op de Zuid-Afrikaanse kust liep en slechts 30 meter van het vaste land ligt. Het schip vervoerde o.a. 19 'kisten met diamanten, robij nen en andere edelstenen, 720 ibaren goud en 1450 baren zilver. In de loop der jaren zijn telkens pogingen gedaan om het wrak :e bereiken. In 1921 vond men het inderdaad onder enkele meters zand. Men besloot toen een tun nel te graven van de kust naar het wrak, doch de kosten daar van bleken zo hoog te zijn dat men op slechts 10 meter afstand van het wrak de onderneming moest opgeven. Er zijn echter ook wel succes volle bergingen geweest. Uit het wrak van de Laurentic werden door de Britse vloot 2835 staven goud geborgen en gingen er slechts 55 verloren. Over dit kar wei werd 5 jaar gedaan. Uit een ander modern schip, dat in 1922 zonk, de Egypt, werd van de la ding met ee- waarde van een millioen pond een bedrag van 732.000 pond gered, terwijl de kosten niet meer dan 160.000 pond hadden bedragen. MET uitzondering van de brede duinerij en de daarachter liggende geestgronden tus sen Renesse en Haamstede, lijkt Schouwen-Duiveland dood te zijn. De zomer, met zijn ontelbare variëteiten groen, duizenden fel-kleu- rige bloemen en goede geu ren van vette vruchtbare aarde, gaat dit jaar aan het grootste deel van het eiland voorbij. Wellicht ook nog in de jaren, welke achter dit en het volgende komen. Want na de Februariramp van vorig jaar heeft het zout van de zee maanden lang in de bodem kunnen vreten. Bovendien bleek, nadat op 6 November het stroomgat bij Ouwerkerk was gedicht en de laatste polders waren drooggeval len, dat de zee op de landen een geweldige hoeveelheid zand heeft achtergelaten. (Van een onzer redacteuren) In de woestijnen welke, zover het oog reiken kan, zich uitstrekken rondom de ruïnes van de zwaar-ge- troffen dorpen, staat geen boom meer en groeit zelfs niet het minste onkruid. Wanneer enige dagen de zon heeft geschenen en de wind, die over het vlakke land fel waaien kan, is ko men opzetten, dan worden er de verten verduisterd door het stuivende zand. Zó moet de wereld er heb ben uitgezien toen zij nog, gelijk het boek Genesis zegt, „woest en ledig" was. Zieriksee, de bloeiende handelsstad van weleer en hoofdplaats van het eiland, vertoont ook nog de duide lijke sporen van het ge weld, waarmee het water in de rampnacht heeft toe geslagen. Er zijn deerlijk verminkte huizen en rond om het stadje is, van poort ^Tiocf volop te genieten^ WEET men dit laatste nu wel voldoende? Of meent men dat heel Schouwen-Duiveland één grote woes tenij is geworden?Op deze vragen vonden wij het antwoord bij de heer P. van Beveren, archivaris van Zieriksee en secretaris van de federatie van V.V.V.'s op het eiland. Hij zei: „Vroeger kwamen de mensen naar Schou wen-Duiveland om er te genieten, nu om te zien wat er kapot is.We krijgen hier duizenden toeristen die „naar de ramp" komen kijken. Ze zeggen: wat verschrikkelijk erg. Doch daarmee is het af. Er zit geen opbouw in." Ook natuurschoon is er nog volop te genieten en wel in het Westelijk deel van het eiland, in het prachtige duin gebied. En ook dat weten heel veel mensen niet. Want nog in April van dit jaar kreeg de heer Van Beveren van een grote toeristische instelling de vraag of alle plaatsen op Schouwen-Duiveland al weer te bereiken zijnHet ant woord kon luiden dat dit het geval is en men gereed is, even als vóór de ramp, de toeristen te ontvangen. tot poort, een wal van grau we aarde en zandzakken gelegd waar eens een vrien delijk plantsoen was. Dit dijkje heeft een half mil lioen gekost, doch dit is geen weggegooid geld ge weest, want het heeft de stad en haar historische ge bouwen beschermd tegen het vloedwater. Zieriksee is behouden gebleven. Aan de voet van de kolossale Sint Lievens Monstertoren, dat indrukwekkende brok grijze steen, hebben de bo men een groen dak van bladeren gebouwd en in een straatje achter de oude stadswal heeft de weelde rige kruin van een kastanje een eeuwenoud poortje overhuifd. Zieriksee is .een oase, waarin het goed toe ven is voor allen die de schoonheid van een histo rische stad weten te waar deren. Beveren niet slechts archivaris en V.V.V.-man van Zieriksee, i doch ook secretaris van de fede- I ratie, waarin alle V.V.V.'s van het eiland zijn verenigd. In deze laatste kwaliteit nam hij ons mee naar de onvolprezen duin streek van West-Schouwen. We reden er heen door het dode grijze land, waarover maandenlang door het gat bij de Schelphoek de zee heeft ge stroomd. Door een volkomen winters landschap naderden we de golvende lijn van het bos rijke gedeelte. Maar het kasteel Moermond, vlakbij Renesse, schemerde door de kale takken van de bomenWe reden een bos van dood hout in. Een triest winterbos, ondanks een stralende zon. Maar toen op eens o wonderwas daar de volle zomer. Als langs een lineadl getrokken is er de grens tot waar het zout alle leven heeft gedood. En wanneer men die merkwaardige grens is ge passeerd is alles juichend groen en kleuren en geuren er de bloemen in de tuinen van de riante woningen. Renesse, dat dichtbij de zee is gelegen, is een uitgezocht va- cantie-oord. Vorig jaar was het nog vol met evacué's, doch deze zijn nu ondergebracht in houten noodwoningen, welke in de toe komst zomerhuisjes worden voor de badgasten, die nu weer in de woningen de plaatsen van de geëvacueerden hebben ingeno men. Er zijn op het ogenblik weer veel vacantiegangers in Renesse. De heer J. H. Borgmeijer, secre taris van de V.V.V. aldaar, sprak zelfs als zijn mening uit dat het peil van voor de ramp is over schreden, terwijl tal van aanvra gen uit het buitenland zijn ont vangen. „Het is eigenaardig", zei hij, „dat, terwijl vele vaste gas ten van vroeger jaren nog steeds menen dat ons eiland onbereik baar is, anderen de weg hier heen in groten getale hebben gevonden". Door het rijke duinlandschap van West-Schouwen, met zijn groenoverwelfde dreven, reden we naar Den Burg-Haamstede, waar we van de heer B. G. Groenleer, bestuurslid van de plaatselijke V.V.V., vernamen dat daar het peil van 1952, wat het bezoek van badgasten be treft, nog niet is bereikt. De zomerhuisjes zijn weer beschik baar, de accommodatie in hotels en bij particulieren is toegeno men, kortom er is volop gele genheid om vacantie te houden, maarde mensen schijnen het niet te weten. De heer Groenleer merkte nog op dat over het algemeen nog te weinig van voor- en naseizoen gebruik wordt gemaakt. Welis waar staat tegenover de voorde len van bedoelde periode het feit, dat mensen met school gaande kinderen deze vóór of na de grote vacantie voor een paar weken van school moeten hou den, doch in Den Burgh en Haamstede heeft men iets be dacht om dit bezwaar op te van gen. Ouders, die ernstige bezwa ren hebben dat hun kind de school verzuimt, kunnen volop hun vacantie genieten, terwijl het kind tijdelijk de dorpsschool bezoektVoor het onderwij zend personeel betekent dit een verzwaring van de taak, maar vooral dat in Den Burgh is heel enthousiast voor. In de duinen van Renesse heerst een weldadige rust en men kan er genieten van prachtige ver gezichten. rijk ding. Men ziet er thans een heel nieuw dorp verrijzen. Op het ogenblik zijn er omstreeks hon derd woningen in aanbouw, tegen over de 125 welke er bij de ramp werden verwoest. Ook aan de herbouw van de hofsteden wordt druk gewerkt. Stavenisse heeft van de nood een deugd weten te maken. Uit de tekeningen, welke de burgemeester ons voorlegde, bleek dat de lintbebouwing, welke een harmonische groei van de plaats belemmerde, on gedaan ds gemaakt en een nieuw dorpscentrum verrijst rondom een plein dat, naar de ambachtsheer die ïnderijd het dorp zijn kerk schonk, het Van der Lek de Clerqplein wordt genoemd. De eerste stenen woningen zul len, naar verwacht wordt, in de loop van Augustus kunnen wor den betrokken. Het wachten is n.L op de voltooiing van het rio- lerings- en het bestratingsplan. De riolering van de hele gemeen te, benevens het feit dat bij de nieuwe woningen geen varkens meer mogen worden gehouden (men zoekt daarvoor een spe ciaal terrein), zal zeker de hy giëne ten goede komen. Grote mate van hulp Buitengewoon groot is de hulp geweest welke Stavenisse direct na de ramp van vele zijden heeft mogen ontvangen: een hulp, waarvoor de burgemeester bij zonder dankbaar is. Zo kreeg men een aantal Noorse woningen, welke aan de Koning Haakon- straat zijn geplaatst; Zweden schonk de meubilering voor een kleuterschool, Zwitserland een wykgebouw met zusterwoning, de Duitse kerken zorgden voor een dorpshuis en verder werd veel steun ondervonden van de ge meenten in de kop van Noord- Holland en de Franse stad Man tes, welke Stavenisse adopteer den. Met de kleuterschool heeft men grote plannen, vertelde de burgemeester. De architect werkt nauw samen met mevrouw Lam- berti, die het voornemen heeft er een modelschool voor Zuid- west-Nederland, naar de idee van de kleuterklas van de school van Kees Boeke, van te maken. MOOIE OUDE STAD De heer Van Beveren, die ons begroette in zijn kamer in het stadhuis met zijn prachtige renaissance-gevel en sierlijke torentje, is een waardig zoon van zijn stad, waarin ook zijn overgrootouders reeds woonden. Hij kent de stad en haar ge schiedenis als geen ander en weet er enthousiast van te ver tellen. Men kan zich geen be tere gids wensen als men er door de prachtige Zuid- of de typi sche Noordhavenpoort de stad is binnengekomen en langs de Oude Haven en het Havenpark en -plein naar het centrum wandelt, waar men, behalve het reeds genoemde stadhuis, ver scheidene belangrijke historische monumenten vindt, zoals het Huis der Tempeliers met zijn gothische gevel, het Weeshuis, de Zoutkeet, de massale St Lie vens Monstertoren en de neen laten we vooral de kerk niet aan dit erelijstje toevoegen. Want dit wanproduct van ne gentiende eeuwse herbouw is een gruwel en wel niemand in Zieriksee zal dit tegenspreken. Overigens er is zoveel moois te bewonderen, dat men graag die kerk op de koop toeneemt. Want hoe fraai is niet de Nobel- poort en hoe bekoorlijk is niet een wandeling langs de Nieuwe Haven, wanneer het gouden licht van de avondzon de gevels kleurt en het stille water van het havenkanaal, dat de verbin ding vormt met de Oosterschel- de, glanzen doet. En wat zijn er niet kostelijke smalle straatjes, waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan en men de poortjes van opvallend knap metselwerk kan aantreffen. De tudorbogen zijn gemetseld van geslepen steen tjes, waartussen men geen spe cie ziet. Zij zijn de enig be waarde proeven van het Sint Ontkommer of metselaarsgilde, waarmee de gezel zijn meesters titel behaalde. Er is in Zieriksee meer be waard gebleven dan in vele an dere oude stadjes. De oorzaak hiervan is, wonderlijk genoeg de armoede. Want het is inder daad zoals Werumeus Buning heeft geschreven, dat in de ne gentiende eeuw, toen allerwege het oude werd gesloopt, Zie riksee te arm was om zelfs die af braak te laten verrichtenIn die jaren vond men het mis schien erg dat men niet „mee kon doen", nu prijzen wij het lot dat de slopershamer buiten de poorten van dit stadje hield. Ja de stad heeft een rijke erfenis, welke met zorg dient te worden behoed. Zij bestaat niet slechts uit de monumenten, welke in vroeger eeuwen door knappe ambachtslieden uit zwaar eikenhout en handge- vorrnde stenen werden gebouwd, doch ook uit vergeelde documen ten en voorwerpen welke dui zenden en duizenden jaren in de aarde of op de bodem van de zeearmen hadden gerust. De heer Van Bevéren waakt erover en hij doet dat met grote liefde. Hij nam ons mee naar het ar chiefdepot en toonde ons het Poortersboek, dat begint in 1302 en eindigt omstreeks de helft van de negentiende eeuw. Het oudste poortersboek ter wereld, vertelde hij ons. En hij vervolg de: „Het feit, dat dit boek zo lang heeft dienst gedaan, bewijst wel de kracht van het isolement van een eiland. De gewoonten blij ven er lang gehandhaafd. Tot in 1932 is er het gebruik uit de mid deleeuwen bewaard gebleven om lijkenkruiden hij een dode te leggen" Trots toonde de heer Van Be veren ons ook het stadsmuseum onder de prachtige getoogde be kapping van het stadhuis. Dit belangrijke streekmuseum trok vroeger zo'n vijfduizend bezoe kers per jaar, doch in 1953 kwa men er maar 660 personen. En de archivaris, die tevens dit museum beheert, betreurt deze getaande belangstelling. „We hebben hier een uitzonderlijke collectie scheepsmodellen", zei hij. „En vergeet u niet, dat wij hier de resten hebben van alle vijf de mammoethsoorten welke bekend zijn en die uit de Oosterschelde werden opgevist". WEST-SCHOUWEN Zoals gezegd is de heer Van Burgemeester en echtgenote zijn de stuwende krachten er H TAAT men op Schouwen- 1 Duiveland nog aan het be- gin van de wederopbouw, in de overige rampgebieden is men met het herstel al een heel eind gevorderd. Wel heel duide lijk ervaart men dit bij een be zoek aan Stavenisse, het plaats je op het eiland Tholen dat in de rampnacht zo uitzonderlijk zwaar werd getroffen. De lan den rondom Stavenisse zijn weer groen en het gewas staat er zó bij dat de leek geneigd is het uitstekend te noemen. „Inderdaad", zei een landbou wer, het is voor een leek niet te zien dat hier het land onder water heeft gestaan. Aanvanke lijk stond het gewas er, als ge- De Noord- en Zuidhavenpoort van Zieriksee. volg van het droge voorjaar, niet zo goed voor, maar de re genval van de laatste tijd heeft een belangrijke verbetering ge bracht. En nu mag men dan ook werkelijk tevreden zijn"- Evenals de boer heeft ook de rest van de bevolking reden tot tevredenheid. De heer L. A. Ver burg, de jonge energieke burge meester van Stavenisse, stak dit niet onder stoelen of banken. Hij schetste ons in vogelvlucht wat er al gebeurd is en gaf ons, aan de hand van het wederop'bouw- plan der gemeente, een indruk van wat er in de naaste toekomst gebeuren moet. En dat is g kleinigheid! De woningbouw De woningbouw kon al heel snel ter hand worden genomen en dat was uiteraard een belang- RESTAURATIES Vanzelfsprekend wordt thans ook alles gedaan wat mogelijk is om datgene wat men bezit te behouden. Er zijn in het verleden reeds verscheidene geslaagde restauraties uitge voerd, terwijl er nu enkele, als gevolg van de ramp. zijn ver sneld. Zo zal het Huis der Tempeliers, dat reeds in stuk ken van 1321 werd genoemd, worden gerestaureerd (een werk dat een kwart millioen zal vergen) en zal weldra ook de restauratie van de stads poorten ter hand worden ge nomen.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 1