SCHOUWEN -duiv
Zeelands wapenspreuk
maar see
EILAND VAN CONTRASTEN
Niet
zee,
Herstel van Stavenisse
Er is een wil om terug te winnen wat verloren
ging, maar de moeilijkheden zijn bijzonder groot
Zaterdag 26 3uni 1954
DELFTSCHE COURANT
Pagina 7
Zieriksee een oase in een t
bomenloze vlakte. Onge-
repte duinstrook tussen j
Renesse en Haamstede, j
Zó zag Nieuwerkerk er uit in de dagen na de ramp. Nu wordt er hard gewerkt, maar veel meer
dan een ruine is het dorp toch nog niet
in de practijk
OVERAL in de door de watersnood getroffen gebieden
wordt gewerkt aan de wederopbouw. De wonden, wel
ke geslagen werden, zijn diep en vaak moeilijk te helen
en het verlies aan mensenlevens is onherstelbaar, doch waar
men ook komt, men ontmoet er de vaste wil om vooruit te
komen; om, voor zover dit mogelijk is, terug te winnen wat
verloren ging en als het kan mooier en beter dan het was.
Nergens wordt het stoere Zeeuwse devies „Ik worstel en
ontzwem" treffender gestalte gegeven dan in de zwaarst
getroffen gedeelten van de rampgebieden, waar het mach
tige lied van de arbeid in vele toonaarden klinkt.
GEWELDIGE KOSTEN
Het dijkherstel op Schouwen-
Duivenland heeft 78 millioen
gulden gekost; alleen al het
sluiten van het geweldige gat bij
Schelphoek kostte 38 millioen en
dat van de gaten bij Ouwerkerk
26 millioen. En het werk is nog
niet voltooid. De dienst Dijkher
stel, welke per 1 December a.s.
zal worden opgeheven, heeft het
eiland onderverdeeld in een
aantal waterstaatswerken, zoals
het definitieve herstel van de
dijkval bij de Flauwersinlaag,
het dichten van het Brokkengat
bij Ouwerkerk en het herstellen
van de haven van Zieriksee. Dit
laatste werk zal een bedrag van
ongeveer twee millioen gulden
opeisen. Dit jaar zal aan de wa
terstaalwerken nog omstreeks
14 millioen gulden moeten wor
den uitgegeven. Hierbij zijn nog
niet gerekend de kosten van de
inpoldering van het Dijkwater
bij Dreischor, waarvoor thans de
plannen in voorbereiding zijn.
Voorts zal een gebied van
tienduizend hectaren moeten
worden herverkaveld. Dit bete
kent, dat op het eiland meer dan
driehonderd kilometer weg en
Van het dorpshuis wordt een
wel zeer dankbaar gebruik ge
maakt. Het is nagenoeg avond
aan avond bezet en niet alleen
door de plaatselijke verenigingen.
Ook de burgemeester en zijn echt
genote hebben zich ingespannen
het gemeenschapsleven te bevor
deren en zij leiden b.v. de avon-
I den voor de jeugd, welke zijn ge-
wijd aan vrije tijdsbesteding door
middel van handenarbeid enz. En
nu gaat de burgemeester, die
twaalf jaren orgelist is geweest,
beginnen met het organiseren van
muziek-instructde-avonden.
Ja Stavenisi« herstelt zich
op een wijze, welke bewondering
afdwingt. En daarbij gaan de
heer en mevrouw Verburg, als
eerste burgers, vooraan. Dat kost
veel tijd en enegie. Doch niette
min heeft de burgemeester nog
de tijd kunnen vinden om een
vervolg te maken op zijn film
over de ramp, welke hij in vele
plaatsen heeft vertoond en waar
mee hij veel spontane hulp op
riep. De nieuwe film is gewijd
aan de opbouw en zal heten „Sta-
venisse der zee ontrukt." De bur
gemeester hoopt, dat deze film
ook zijn weg naar het buitenland
zal vinden. En wij hopen het mèt
hem, Want de krachtsinspanning,
welke het getroffen dorp mani
festeert, is het waard!
een grote lengte watergang zul
len moeten worden aangelegd
of verbeterd, terwijl grote ge
bieden moeten worden gedrai
neerd en geëgaliseerd. Dit werk,
dat naar schatting zes jaren zal
duren, zal ongeveer 130 millioen
gulden vragen.
Tenslotte moeten er in dit
land, waar de zware vrachtauto's
met puin en zand over de nau
welijks herstelde wegen rijden
en zover het oog reikt de drag
lines het beeld van verlaten
heid breken, huizen en boerde
rijen worden gebouwd. Want
van dorpen als Nieuwerkerk en
Ouwerkerk staat er nog maar
heel weinig overeind. En van de
boerenhofsteden zullen we maar
niet eens spreken.
Bouwen is duur
ja er is een wil tot werken
en er wordt gewerkt. Doch vlak
de moeilijkheden niet uit. De
heer Van Beveren, met wien wij
naar het dode gebied bij de
Schelphoek reden, vertelde ons
dat enige weken geleden in Zie
riksee 140 woningen werden aan
besteed. De prijs was echter zo
hoog dat de minister zijn goed
keuring aan de gunning voorlo
pig heeft onthoudenDe heer
Van Beveren betreurde deze
gang van zaken en ook van an
dere zijden liet men tegenover
ons zijn misnoegen blijken.
„Doordat geschoold personeel
van elders moet worden aange
trokken met alle extra kosten
van dien (loontoeslag, reis- en
verblijfkosten enz.), komen de
bouwprijzen op een niveau dat
10 pCt boven het normale ligt",
zei men. En men liet er de vraag
op volgen: „Zou dit feit, dat de
wederopbouw belemmert, nu
niet, door ingrijpen van hoger
hand, kunnen worden veran
derd?"
Een moeilijkheid is ook dat zij,
die indertijd de streek adop
teerden en heel veel hebben ge
daan, nu geleidelijk aan de
handen gaan terugtrekken,
waardoor de zorgen van iedere
gemeente zwaarder worden.
Goed de adopterende steden
kunnen niet blijven helpen, al
dus redeneerde men, maar
men moet niet vergeten dat
SchouwenDuiveland pas aan
het begin van de opbouw staat.
Nu de meeste mensen er weer
netjes bij zitten is men nog niet
klaar. Want er groeit op het hele
eiland nog geen enkel gewas,
zodat een bron van inkomsten,
welke een rijk bestaan oplever
de, verdwenen is en de eerste
jaren ook wel niet zal terugke
ren. Want men schat dat er ze-
Zieriksee heette vroeger „Sy-
rieseporch", hetgeen betekent
poort (porch) of stad van
Zierick. Deze Zierick zou aan de
Ee (het middelnederlandse
woord voor watertje) de stad
hebben gesticht en daarom luidt
de naam Zieriksee.
Men weet het: er zijn ver
schillende schrijfwijzen van de
naam van deze stad. Doch wij
houden het op Zieriksee. En we
bevinden ons daarbij in goed
gezelschap. Want niet alleen de
V.V.V. ter plaatse schrijft Zie
riksee, wij lazen deze naam ook
op een kaartje, afgedrukt bij de
prae-adviezen, welke op 17 Juni
j.l. over het Deltaplan werden
uitgebracht voor de Ned. Mij
voor Nijverheid en HandeL
ker tien jaren mee gemoeid zul
len zijn alvorens het land weer
vruchtbaar zal zijn.
Vergoeding onvoldoende
Over de moeilijkheden,
waarmee in het bijzonder da
landbouw te kampen heeft,
spraken wij met de heer A.
P. v. d. Vate, secretaris van de
Chr. Boeren en Tuindersbond
voor SchouwenDuiveland.
Hij legde er de nadruk op dat
de vergoeding voor onroerend
goed absoluut onvoldoende is.
Wanneer de regering niet be
ter over de brug komt, is er
niets te herstellen, aldus zijn
mening. En hij voegde eraan
toe: „De kwestie van de scha
deregeling voor herstel van
bebouwd en onbebouwd on
roerend goed dient te worden
herzien".
Verder is, naar zijn mening,
het tempo van het herstel, of
schoon er veel werk wordt ver
zet, toch nog te traag. Want wil
men als landbouwer opnieuw
beginnen, dan moet men bij zijn
land kunnen wonen. En hoe is
het hier met de boeren? Zij zit
ten in een barak of bij vrienden
en moeten, daar vandaan, erop
uittrekken om het land te gaan
bewerken. „Is het wonder",
vroeg hij, „dat tal van boeren
proberen een bedrijf te krijgen
in de Noordoostpolder en dat
b.v. een fruitkweker, die tussen
de vijftig en zestig jaar is, niet
meer de moed heeft opnieuw te
beginnen?
Een ander probleem is dat aan
de boeren nog steeds geen defi
nitieve schadevergoeding is ver
strekt. Wel zijn er voorschotten
uitgegeven, doch daarmee is
men niet klaar. Bovendien zijn
verscheidene boeren gehandi
capt doordat de Stichting be
heer landbouwgronden nog niet
heeft uitbetaald.
Maar.al zijn er dan vele
moeilijkheden, toch meende
de heer Van der Vate dat men
dankbaar mag zijn voor wat
werd verricht. Vorig jaar was
er nog overal water en nu kan
er op het drooggevallen land
aan de opbouw worden ge
werkt. Er is een grote voor
uitgang te bespeuren, doch
men moet geduld opbrengen,
omdat het nu eenmaal niet
mogelijk is in kort tijdsbestek
de aangerichte schade te her
stellen. De Stichting van de
Landbouw en de landbouw
organisaties doen inmiddels
haar uiterste best om de her
bouw van boerderijen te be
vorderen en de cultuurgrond
te herstellen.
Gezonken schatten
op zeebodem
NU de Zaandammers weer
eens een aanval op een
gezonken schatschip
wagen en ook de Engelsen
gaan proberen een wrak te
bergen, dat sinds jaar en dag
aan de kust van Wales ligt,
mogen liefhebbers er aan
worden herinnerd dat er nog
schatschepen in overvloed op
de bodem van de zee liggen.
Een schat, die nog altijd de
mensen fascineert is de Zilver
vloot, die in 1702 in de baai van
Vigo in Spanje door een Engelse
admiraal tot zinken werd ge
bracht. Het waren 17 schepen, die
aan goud en zilver een lading
hadden van 24 millioen pond
sterling, berekend op de toen
malige waarde. Dat is tans nog
heel wat meer. Van tijd tot tijd
is daar wel het een en ander van
geborgen, maar het grootste deel
moet nog onder water liggen.
Een van de meest aanlokkelijke
wrakken moet dat zijn van de
Grosvenor, die in 1782 op de
Zuid-Afrikaanse kust liep en
slechts 30 meter van het vaste
land ligt. Het schip vervoerde o.a.
19 'kisten met diamanten, robij
nen en andere edelstenen, 720
ibaren goud en 1450 baren zilver.
In de loop der jaren zijn telkens
pogingen gedaan om het wrak :e
bereiken. In 1921 vond men het
inderdaad onder enkele meters
zand. Men besloot toen een tun
nel te graven van de kust naar
het wrak, doch de kosten daar
van bleken zo hoog te zijn dat
men op slechts 10 meter afstand
van het wrak de onderneming
moest opgeven.
Er zijn echter ook wel succes
volle bergingen geweest. Uit het
wrak van de Laurentic werden
door de Britse vloot 2835 staven
goud geborgen en gingen er
slechts 55 verloren. Over dit kar
wei werd 5 jaar gedaan. Uit een
ander modern schip, dat in 1922
zonk, de Egypt, werd van de la
ding met ee- waarde van een
millioen pond een bedrag van
732.000 pond gered, terwijl de
kosten niet meer dan 160.000
pond hadden bedragen.
MET uitzondering van
de brede duinerij
en de daarachter
liggende geestgronden tus
sen Renesse en Haamstede,
lijkt Schouwen-Duiveland
dood te zijn. De zomer, met
zijn ontelbare variëteiten
groen, duizenden fel-kleu-
rige bloemen en goede geu
ren van vette vruchtbare
aarde, gaat dit jaar aan het
grootste deel van het eiland
voorbij. Wellicht ook nog
in de jaren, welke achter
dit en het volgende komen.
Want na de Februariramp
van vorig jaar heeft het
zout van de zee maanden
lang in de bodem kunnen
vreten. Bovendien bleek,
nadat op 6 November het
stroomgat bij Ouwerkerk
was gedicht en de laatste
polders waren drooggeval
len, dat de zee op de landen
een geweldige hoeveelheid
zand heeft achtergelaten.
(Van een onzer redacteuren)
In de woestijnen welke,
zover het oog reiken kan,
zich uitstrekken rondom de
ruïnes van de zwaar-ge-
troffen dorpen, staat geen
boom meer en groeit zelfs
niet het minste onkruid.
Wanneer enige dagen de
zon heeft geschenen en de
wind, die over het vlakke
land fel waaien kan, is ko
men opzetten, dan worden
er de verten verduisterd
door het stuivende zand.
Zó moet de wereld er heb
ben uitgezien toen zij nog,
gelijk het boek Genesis
zegt, „woest en ledig" was.
Zieriksee, de bloeiende
handelsstad van weleer en
hoofdplaats van het eiland,
vertoont ook nog de duide
lijke sporen van het ge
weld, waarmee het water
in de rampnacht heeft toe
geslagen. Er zijn deerlijk
verminkte huizen en rond
om het stadje is, van poort
^Tiocf volop te genieten^
WEET men dit laatste nu wel voldoende? Of meent
men dat heel Schouwen-Duiveland één grote woes
tenij is geworden?Op deze vragen vonden wij
het antwoord bij de heer P. van Beveren, archivaris van
Zieriksee en secretaris van de federatie van V.V.V.'s op het
eiland. Hij zei: „Vroeger kwamen de mensen naar Schou
wen-Duiveland om er te genieten, nu om te zien wat er
kapot is.We krijgen hier duizenden toeristen die „naar
de ramp" komen kijken. Ze zeggen: wat verschrikkelijk erg.
Doch daarmee is het af. Er zit geen opbouw in."
Ook natuurschoon is er nog volop te genieten en wel in
het Westelijk deel van het eiland, in het prachtige duin
gebied. En ook dat weten heel veel mensen niet. Want nog
in April van dit jaar kreeg de heer Van Beveren van een
grote toeristische instelling de vraag of alle plaatsen op
Schouwen-Duiveland al weer te bereiken zijnHet ant
woord kon luiden dat dit het geval is en men gereed is, even
als vóór de ramp, de toeristen te ontvangen.
tot poort, een wal van grau
we aarde en zandzakken
gelegd waar eens een vrien
delijk plantsoen was. Dit
dijkje heeft een half mil
lioen gekost, doch dit is
geen weggegooid geld ge
weest, want het heeft de
stad en haar historische ge
bouwen beschermd tegen
het vloedwater. Zieriksee is
behouden gebleven. Aan
de voet van de kolossale
Sint Lievens Monstertoren,
dat indrukwekkende brok
grijze steen, hebben de bo
men een groen dak van
bladeren gebouwd en in
een straatje achter de oude
stadswal heeft de weelde
rige kruin van een kastanje
een eeuwenoud poortje
overhuifd. Zieriksee is .een
oase, waarin het goed toe
ven is voor allen die de
schoonheid van een histo
rische stad weten te waar
deren.
Beveren niet slechts archivaris
en V.V.V.-man van Zieriksee, i
doch ook secretaris van de fede- I
ratie, waarin alle V.V.V.'s van
het eiland zijn verenigd. In deze
laatste kwaliteit nam hij ons
mee naar de onvolprezen duin
streek van West-Schouwen.
We reden er heen door het
dode grijze land, waarover
maandenlang door het gat bij
de Schelphoek de zee heeft ge
stroomd. Door een volkomen
winters landschap naderden we
de golvende lijn van het bos
rijke gedeelte. Maar het kasteel
Moermond, vlakbij Renesse,
schemerde door de kale takken
van de bomenWe reden
een bos van dood hout in. Een
triest winterbos, ondanks een
stralende zon. Maar toen op
eens o wonderwas daar
de volle zomer. Als langs een
lineadl getrokken is er de grens
tot waar het zout alle leven
heeft gedood. En wanneer men
die merkwaardige grens is ge
passeerd is alles juichend groen
en kleuren en geuren er de
bloemen in de tuinen van de
riante woningen.
Renesse, dat dichtbij de zee is
gelegen, is een uitgezocht va-
cantie-oord. Vorig jaar was het
nog vol met evacué's, doch deze
zijn nu ondergebracht in houten
noodwoningen, welke in de toe
komst zomerhuisjes worden voor
de badgasten, die nu weer in de
woningen de plaatsen van de
geëvacueerden hebben ingeno
men.
Er zijn op het ogenblik weer
veel vacantiegangers in Renesse.
De heer J. H. Borgmeijer, secre
taris van de V.V.V. aldaar, sprak
zelfs als zijn mening uit dat het
peil van voor de ramp is over
schreden, terwijl tal van aanvra
gen uit het buitenland zijn ont
vangen. „Het is eigenaardig", zei
hij, „dat, terwijl vele vaste gas
ten van vroeger jaren nog steeds
menen dat ons eiland onbereik
baar is, anderen de weg hier
heen in groten getale hebben
gevonden".
Door het rijke duinlandschap
van West-Schouwen, met zijn
groenoverwelfde dreven, reden
we naar Den Burg-Haamstede,
waar we van de heer B. G.
Groenleer, bestuurslid van de
plaatselijke V.V.V., vernamen
dat daar het peil van 1952, wat
het bezoek van badgasten be
treft, nog niet is bereikt. De
zomerhuisjes zijn weer beschik
baar, de accommodatie in hotels
en bij particulieren is toegeno
men, kortom er is volop gele
genheid om vacantie te houden,
maarde mensen schijnen
het niet te weten.
De heer Groenleer merkte nog
op dat over het algemeen nog te
weinig van voor- en naseizoen
gebruik wordt gemaakt. Welis
waar staat tegenover de voorde
len van bedoelde periode het
feit, dat mensen met school
gaande kinderen deze vóór of na
de grote vacantie voor een paar
weken van school moeten hou
den, doch in Den Burgh en
Haamstede heeft men iets be
dacht om dit bezwaar op te van
gen. Ouders, die ernstige bezwa
ren hebben dat hun kind de
school verzuimt, kunnen volop
hun vacantie genieten, terwijl
het kind tijdelijk de dorpsschool
bezoektVoor het onderwij
zend personeel betekent dit een
verzwaring van de taak, maar
vooral dat in Den Burgh is
heel enthousiast voor.
In de duinen van Renesse heerst
een weldadige rust en men kan
er genieten van prachtige ver
gezichten.
rijk ding. Men ziet er thans een
heel nieuw dorp verrijzen. Op het
ogenblik zijn er omstreeks hon
derd woningen in aanbouw, tegen
over de 125 welke er bij de ramp
werden verwoest. Ook aan de
herbouw van de hofsteden wordt
druk gewerkt.
Stavenisse heeft van de nood
een deugd weten te maken.
Uit de tekeningen, welke de
burgemeester ons voorlegde,
bleek dat de lintbebouwing,
welke een harmonische groei
van de plaats belemmerde, on
gedaan ds gemaakt en een
nieuw dorpscentrum verrijst
rondom een plein dat, naar de
ambachtsheer die ïnderijd het
dorp zijn kerk schonk, het Van
der Lek de Clerqplein wordt
genoemd.
De eerste stenen woningen zul
len, naar verwacht wordt, in de
loop van Augustus kunnen wor
den betrokken. Het wachten is
n.L op de voltooiing van het rio-
lerings- en het bestratingsplan.
De riolering van de hele gemeen
te, benevens het feit dat bij de
nieuwe woningen geen varkens
meer mogen worden gehouden
(men zoekt daarvoor een spe
ciaal terrein), zal zeker de hy
giëne ten goede komen.
Grote mate van hulp
Buitengewoon groot is de hulp
geweest welke Stavenisse direct
na de ramp van vele zijden heeft
mogen ontvangen: een hulp,
waarvoor de burgemeester bij
zonder dankbaar is. Zo kreeg men
een aantal Noorse woningen,
welke aan de Koning Haakon-
straat zijn geplaatst; Zweden
schonk de meubilering voor een
kleuterschool, Zwitserland een
wykgebouw met zusterwoning, de
Duitse kerken zorgden voor een
dorpshuis en verder werd veel
steun ondervonden van de ge
meenten in de kop van Noord-
Holland en de Franse stad Man
tes, welke Stavenisse adopteer
den.
Met de kleuterschool heeft
men grote plannen, vertelde de
burgemeester. De architect werkt
nauw samen met mevrouw Lam-
berti, die het voornemen heeft
er een modelschool voor Zuid-
west-Nederland, naar de idee van
de kleuterklas van de school van
Kees Boeke, van te maken.
MOOIE OUDE STAD
De heer Van Beveren, die ons
begroette in zijn kamer in het
stadhuis met zijn prachtige
renaissance-gevel en sierlijke
torentje, is een waardig zoon
van zijn stad, waarin ook zijn
overgrootouders reeds woonden.
Hij kent de stad en haar ge
schiedenis als geen ander en
weet er enthousiast van te ver
tellen. Men kan zich geen be
tere gids wensen als men er door
de prachtige Zuid- of de typi
sche Noordhavenpoort de stad
is binnengekomen en langs de
Oude Haven en het Havenpark
en -plein naar het centrum
wandelt, waar men, behalve het
reeds genoemde stadhuis, ver
scheidene belangrijke historische
monumenten vindt, zoals het
Huis der Tempeliers met zijn
gothische gevel, het Weeshuis,
de Zoutkeet, de massale St Lie
vens Monstertoren en de
neen laten we vooral de kerk
niet aan dit erelijstje toevoegen.
Want dit wanproduct van ne
gentiende eeuwse herbouw is
een gruwel en wel niemand in
Zieriksee zal dit tegenspreken.
Overigens er is zoveel moois
te bewonderen, dat men graag
die kerk op de koop toeneemt.
Want hoe fraai is niet de Nobel-
poort en hoe bekoorlijk is niet
een wandeling langs de Nieuwe
Haven, wanneer het gouden
licht van de avondzon de gevels
kleurt en het stille water van
het havenkanaal, dat de verbin
ding vormt met de Oosterschel-
de, glanzen doet. En wat zijn er
niet kostelijke smalle straatjes,
waar de tijd lijkt te hebben stil
gestaan en men de poortjes van
opvallend knap metselwerk kan
aantreffen. De tudorbogen zijn
gemetseld van geslepen steen
tjes, waartussen men geen spe
cie ziet. Zij zijn de enig be
waarde proeven van het Sint
Ontkommer of metselaarsgilde,
waarmee de gezel zijn meesters
titel behaalde.
Er is in Zieriksee meer be
waard gebleven dan in vele an
dere oude stadjes. De oorzaak
hiervan is, wonderlijk genoeg
de armoede. Want het is inder
daad zoals Werumeus Buning
heeft geschreven, dat in de ne
gentiende eeuw, toen allerwege
het oude werd gesloopt, Zie
riksee te arm was om zelfs die af
braak te laten verrichtenIn
die jaren vond men het mis
schien erg dat men niet „mee
kon doen", nu prijzen wij het lot
dat de slopershamer buiten de
poorten van dit stadje hield.
Ja de stad heeft een rijke
erfenis, welke met zorg dient te
worden behoed. Zij bestaat niet
slechts uit de monumenten,
welke in vroeger eeuwen door
knappe ambachtslieden uit
zwaar eikenhout en handge-
vorrnde stenen werden gebouwd,
doch ook uit vergeelde documen
ten en voorwerpen welke dui
zenden en duizenden jaren in de
aarde of op de bodem van de
zeearmen hadden gerust. De
heer Van Bevéren waakt erover
en hij doet dat met grote liefde.
Hij nam ons mee naar het ar
chiefdepot en toonde ons het
Poortersboek, dat begint in 1302
en eindigt omstreeks de helft
van de negentiende eeuw. Het
oudste poortersboek ter wereld,
vertelde hij ons. En hij vervolg
de: „Het feit, dat dit boek zo lang
heeft dienst gedaan, bewijst wel
de kracht van het isolement van
een eiland. De gewoonten blij
ven er lang gehandhaafd. Tot in
1932 is er het gebruik uit de mid
deleeuwen bewaard gebleven om
lijkenkruiden hij een dode te
leggen"
Trots toonde de heer Van Be
veren ons ook het stadsmuseum
onder de prachtige getoogde be
kapping van het stadhuis. Dit
belangrijke streekmuseum trok
vroeger zo'n vijfduizend bezoe
kers per jaar, doch in 1953 kwa
men er maar 660 personen. En de
archivaris, die tevens dit museum
beheert, betreurt deze getaande
belangstelling. „We hebben hier
een uitzonderlijke collectie
scheepsmodellen", zei hij. „En
vergeet u niet, dat wij hier de
resten hebben van alle vijf de
mammoethsoorten welke bekend
zijn en die uit de Oosterschelde
werden opgevist".
WEST-SCHOUWEN
Zoals gezegd is de heer Van
Burgemeester en echtgenote zijn
de stuwende krachten
er
H TAAT men op Schouwen- 1
Duiveland nog aan het be-
gin van de wederopbouw,
in de overige rampgebieden is
men met het herstel al een heel
eind gevorderd. Wel heel duide
lijk ervaart men dit bij een be
zoek aan Stavenisse, het plaats
je op het eiland Tholen dat in
de rampnacht zo uitzonderlijk
zwaar werd getroffen. De lan
den rondom Stavenisse zijn
weer groen en het gewas staat
er zó bij dat de leek geneigd is
het uitstekend te noemen.
„Inderdaad", zei een landbou
wer, het is voor een leek niet
te zien dat hier het land onder
water heeft gestaan. Aanvanke
lijk stond het gewas er, als ge-
De Noord- en Zuidhavenpoort
van Zieriksee.
volg van het droge voorjaar,
niet zo goed voor, maar de re
genval van de laatste tijd heeft
een belangrijke verbetering ge
bracht. En nu mag men dan ook
werkelijk tevreden zijn"-
Evenals de boer heeft ook de
rest van de bevolking reden tot
tevredenheid. De heer L. A. Ver
burg, de jonge energieke burge
meester van Stavenisse, stak dit
niet onder stoelen of banken. Hij
schetste ons in vogelvlucht wat
er al gebeurd is en gaf ons, aan
de hand van het wederop'bouw-
plan der gemeente, een indruk
van wat er in de naaste toekomst
gebeuren moet. En dat is g
kleinigheid!
De woningbouw
De woningbouw kon al heel
snel ter hand worden genomen
en dat was uiteraard een belang-
RESTAURATIES
Vanzelfsprekend wordt thans
ook alles gedaan wat mogelijk
is om datgene wat men bezit
te behouden. Er zijn in het
verleden reeds verscheidene
geslaagde restauraties uitge
voerd, terwijl er nu enkele, als
gevolg van de ramp. zijn ver
sneld. Zo zal het Huis der
Tempeliers, dat reeds in stuk
ken van 1321 werd genoemd,
worden gerestaureerd (een
werk dat een kwart millioen
zal vergen) en zal weldra ook
de restauratie van de stads
poorten ter hand worden ge
nomen.