ANTONY AND CLEOPATRA TE STRATFORD-UPON-AVON De vloek en de zegen van Babyion „Scène en foto" in Den Haag Critiek op wetsontwerp-watersnoodschade DE ALGEMEEN HANDELSBLAD VAN WOENSDAG 10 JUNI 1953 3 DE parade op Koninginnedag heeft de toom gewekt van ds Buskes. Een oranje briefkaart, die blijk baar alom in den lande wordt ver spreid, bevat het citaat van een artikel, dat deze eenzijdige ontwapenaar ïr, Militia Christi, het orgaan van de Ge loofsgemeenschap van Christen anti- militairisten Kerk en Vrede, heeft ge schreven. Nu gunnen wij ieder zijn over tuiging. En wij zullen de laatsten zijn om het eenzijdige ontwapenaars kwalijk te nemen wanneer zij trachten hun overtuiging uit te dragen. Edoch, tekst van de oranje briefkaart bevat een bundel van eenzijdige argumenten, waartegenover partij-kiezen geboden is. Nederland is waarlijk geen militairis- tisch land. „Ons volksleven wordt al meer vermilitairiseerd". Maar de tekst schrijver van de oranje briefkaart ver geet. dat door de maatregelen van andere agressieve mogendheden Neder land uit drang tot zelfbehoud g e- dwongen is zijn bescheiden bijdrage te leveren aan de defensieve rijke lijk laat gekomen krachtsinspanning der Westelijke mogendheden. Denkt men nu werkelijk, dat Nederland of zijn bond genoten ooit van zins zijn hun beschei den verdediging te misbruiken voor agressieve doeleinden? De historie heeft helaas geleerd, dat een militair vacuum, op machtsuitbreiding beluste regeringen tot agressie lokt. De nabije historie van de geschiedenis na de tweede wereldoorlog heeft geleerd, dat, terwijl de werkelijk democratische vol keren op onverantwoorde wijze hebben gedemobiliseerd, de machten achter het IJzeren Gordijn een geweldig militair apparaat in stand houden. Met agressie of bedreiging met agressie zijn ten na dele van democratische volkeren com munistische regiems ingesteld, die wan neer zij de kans schoon zien, de wereld vrede bedreigen. De fout van de een zijdige ontwapenaars in de jaren van 1918 tot 1953 is en blijft, dat zij agres sie-zucht en de volmaakte geoorloofde, normale drang tot zelfverdediging over een kam scheren. FR fLj or was" zo heet het op oranje kaart „tussen de buurt van het Concertgebouw in Amster dam op 30 April en het Rode Plein in Mos kou op 1 Mei geen verschil: alles krijgs rumoer." Onjuiste voorstelling. Want materieel was er reeds dit verschil, dat de parade in Amsterdam, omstreeks één uur en die in het centrum van de communistische macht, vrijwel één dag in beslag neemt. Er was vooral echter dit verschil: namelijk de geest welke het rode en het Nederlandse apparaat bestuurt. Nederland werkt gestaag aan de versterking van zijn strijdmacht, omdat het door de nood gedwongen hierin de onvermijdelijke bescherming van leven en vrijheid van zijn landge noten ziet. Een dictatoriale staat trekt de geschiedenis heeft het geleerd ten oorlog wanneer het door de zwak heid van anderen de kans daartoe schoon ziet. Terloops gezegd, de verspreiding van dissidente meningen, zoals in het ons toegezonden manifest geschiedt, zou in een dictatoriaal regiem onmoge lijk zjjn. Tenslotte: de oranje kleur van de kaart der ontwapenaars par outrance wekt een eenzijdige en zelfs onjuiste voorstelling van de werkelijke verhou dingen in Nederland. Want de verplet terende meerderheid van allen, die in Oranje het symbool van ons vaderland zien, erkent zeer nuchter, maar zeer vastbesloten, de noodzaak der lands verdediging. VLIEGTUIG BOVEN DE EVEREST Een vliegtuig van de luchtmacht van India is vorige week over de Mount Everest gevlogen. Men heeft de top ge fotografeerd, waar op 29 Mei Hiillary en Tensing de vlaggen van India en de V.N. en de Union Jack hebben geplant. Dit is de tweede maal, dat een vliegtuig over de 8700 meter hoge berg is gevlo gen. De eerste vlucht over de Everest werd gemaakt in 1933 door de Brit Fellowes. Tijdens de vlucht die men nu gemaakt heeft zijn films en foto's ge maakt in kleuren en zwart-wit. Glen Byam Shaws stralende regie Peggy Ashcroft en Michael Redgrave in de titelrollen (Van onze kunstredacteur) Stratford upon Avo Juni '53 THE Tragedy of Antony and Cleo patra zal ongetwijfeld de glorie worden van het Shakespeare Festi val van dit jaar. Het moge zijn dat de voorstelling van King Lear onder regie van Georee Devine die ook nosr The Taming of the Shrew zal regisseren dit meesterstuk van Glen Byam Shaw (met Anthony Quale, directeur van The Shakespeare Memorial Theatre) zal evenaren, overtreffen zal hij het niet licht. Het is Glen Byam Shaw immers gelukt, dit voortdurend van taferelen wisselend spel met zijn regie te binden tot een zo evenwichtige eenheid, dat deze in minder vaste hand geregisseer de tot verbrokkeling aanleiding geven de tragedie,' als één onstelpbare stroom van tot pure poëzie geworden geschied schrijving in een onontkoombare vaart aan de toeschouwer voorbijtrekt, twee en veertig taferelen en er zijn er bij van niet meer dan enkele regels vervullen hun dramatische werking vol komen. Zjj stuwen naar nieuwe actie of zij remmen te juister tijd een te overrompelende vaart. Men ondergaat deze voorstelling als het stromen muziek, als een feest van dichterlijke beelden. En zoals Shakespeare in dit stuk, dat van structuur louter actie ls met nauwelijks innerlijke handeling, de zeeën en landen (Egypte, Italië, Grle- PEGGY ASHCROFT ALS CLEOPATRA kenland) omspannende plaats van han deling suggereert met een overstelpende rijkdom aan metaforen, betrekking heb bend op de zee, de zeevaart en de hemel lichamen, zo weet Glen Byam Shaw deze verbeeldingswereld visuele vorm te geven, vooral door de belichting. Een strak achterdoek bepaalt in hoofdzaak de geografische aanduidingen: citroen geel, azuur of ochtendlijk grijsiblauw. De costuums contrasteren in stijl en kleur precies voldoende om de groepen uit elkaar te houden. Geen moment ls er twijfel of men met Cleopatra's hof, dan wel met Antony's, Caesars of Pom- pejus' mannen te doen heeft. De decors en costuums van Motley (Anthony Quales echtgenote) getuigen niet alleen van een voortreffelijke smaak, maar evenzeer van een vermogen tot beper king, waarin overigens ook de kracht ligt van de regisseur, welke bewonde renswaardig is bij een stuk, dat zo ge- Ingez. mèd.-advertentie) Meester Vervet „Ik hou niet van een kaal gezicht", zegt hij, „en daarom verfoei ik de verveloosheid. Maar de verf-verwaarlozers zélf moesten wijzer wezen! Want deze gruwel ver woest hun kostbaarste bezit. Moet men dan al tijd wijs worden door schade en schande? Vrienden, verft! Daar wordt U wijzer van!" Troost U, brave Meester. Er zijn nog verstandige mensen. Er is nog Verf Van Vette winkel! Vlug! Vrolijk! Voordelig! eknlL „Bij d& tijd" op verfgebiad! Let op I Geen mes of schaar zal de baard nan Mr. Vervet beroeren, alvorens heel Nederland weer netjes (n de verf zit. Zij dit vóór 15 Juli aj. de meeste afbeeldingen van de Heer Vervet inzenden, onder op gave van de juiste baardstand in millimeters (gemeten langs de stippellijn), u/orden voor dit precisit-werk door on se Researcli-afdeiing bekroond. Zij mogen op Mr, Vervet's hosten een hamer of hcuhen laten schilderen. Schllderspalraon en hleuren naar eigen keuze. InzendenH. Vettewinkcl Zonen, Prins Hendrihhade, Amsterdam. (Afd B !P>=W GLEN Byam Shaw lijkt zich wel ter dege de meesterlijke toneelaan wijzingen van Harley Granville- Barker ter harte te hebben genomen, ook voor zover hij de hand mocht heb ben gehad ln het ontwerpen van de cos tuums. Immers deze costuums waren noch archeologisch, noch Elizabethaans, zij waren eerder een hedendaags meng sel van beide. Dat wil zeggen, met de kennis die wij nu hebben omtrent de oudheid en het toneelcostuum uit Shake- speares dagen, waren deze costuums naar Granville-Barkers opvatting ,,ana- chronism-proof Antony and Cleopatra, die landen en zeeën overspannende tragedie, is wel ,,a hymn of forgiveness" genoemd- Mar cus Antonius gaat te gronde door zijn gebondenheid aan Cleopatra en met hem gaat de mogelijkheid van een almachtig wereldrijk te niet. Hij moet het rijk overlaten aan Oetavius Caeser, zijn min dere, maar de man, die minder gekweld door grote emoties, rust verzekeren kan. Cleopatra zoekt de dood om aan de schande van een publieke vernedering te Rome te ontkomen, maar zij sterft in majesteit. Zij is de enige vrouw, die Shakespeare op het toneel een hero ïsche dood heeft gegund. Antony en Cleopatra sterven in een gelaten ver gevensgezindheid, leder naar eigen aard. PEGGY Ashcroft, de leading lady van dit Shakespeare Festival, heeft Cleopatra geenszins ten tonele ge bracht als ,,a blacke browde miik- maide", gelijk een anoniem tijdgenoot van Shakespeare haar onwelwillend heeft gequalificeerd, maar veeleer op een wijze welke ons een vermoeden geeft hoe virtuoos de Elizabethaanse boy-actors, die immers de vrouwenrollen vervulden, een dergelijke rol moeten hebben gespeeld. Peggy Ashcrofts ver tolking zoekt haar kracht in genen dele in de sensualiteit. Zrj is het grillige na tuurkind, dat impulsief handelt. En toch gelooft men dat zelfs de cynische, op portunistische Enobarbus van haar kan fetuigen, dat „her passions are made of nothing but the finest part of pure Love", in antwoord op Antony's: „She is cunning past man's thought". In deze vertolking heeft allereerst en het sterkst in de sterfscène Shakespea re's diohterkracht gesproken. Michael Redgrave heeft in zijn inter pretatie van Antony een beheersing be reikt, waardoor hij deze aan zichzelf, en door zijn onontkoombare gebonden heid aan zijn „serpent of old Nile" te gronde gaande strijder, in volle mense lijkheid toont. Zo groot als van iemand van wie gezegd mag worden, dat hij MICHAEL REDGRAVE ALS ANTONY slechts door zichzelf kan worden over wonnen. Redgrave bereikt een variatie van klank en een verscheidenheid in spel, welke deze rol een van zijn groot ste zal maken. Hij wordt daarin vooral bijgestaan door een zo dwingend acteur als Harry Andrews, die een cynische, maar stellig niet harteloze Enobarbus op de planken zet. En door Marius Goring, wiens Caesar door weinigen zal worden overtroffen in houding, dictie en gebaar. Een man van minder for maat dan Antony, een boy-Caesar met een volstrekt mannelijke wil en een door de hem bespringende omstandigheden geboden harteloosheid. Een genereus tegenstander, die weet, dat hij slechts overwinnen kon omdat Antony te gronde moest gaan aan zijn demon. Donald Pleasence heeft de derde uit het drie manschap, Lepidus, de allemansvriend, met zo grote kundigheid gespeeld, dat deze grijze dwaas geen malloot werd. Zelfs in de meesterlijk geregisseerde dronkemansscène aan boord van Pom- pejus' galei, bleef Lepidus een respec tabel, zij het lichtelijk belachelijk man, Tony Britton heeft Sextus Pompejus precies de blaaskakerlge allure gegeven welke deze figuur van node heeft óm te contrasteren tegen de drie zuilen van de wereld: Antony, Caesar en Lepidus. /~^LEN Byam Shaw heeft bewezen, VT dat onze hedendaagse belichtings techniek een Elizabethaans spel op fascinerende wijze tot leven kan bren gen. En dat deze technische verworven heden tot steun, tot inspiratiebron kun nen worden voor actrices en acteurs, die bereid zijn gezamenlijk met hun col lega's en met hun regisseur een kunst werk van eminent gehalte tot stand te brengen. Steunend op de geniale tekst van een begenadigd dichter. Tento/oas telling van theaterfotografie reist de festivals langs (Van een onzer redacteuren) TER gelegenheid van het Holland Fes tival zullen de schouwburgliefheb bers van Amsterdam en Den Haag de tentoonstelling „Scène en foto" kun nen zien, een collectie toneel-, opera- en balletfoto's die, op rondreis langs de 'rote Europese muziekfestivals, ook in 'ns land wordt getoond. Het Centre Européen de la Culture staat achter deze expositie en de Association Euro- péenne des Festivals de Musique heeft het loffelijk initiatief tot deze reis ge nomen. Het resultaat van deze bemoeiin gen en inspanning met bescheiden mid delen is een verzameling van 700 foto's, die niet alleen het meesterschap van tal loze fotografen laten zien, maar tevens een duidelijk en belangwekkend beeld geven van wat in de tien deelnemende landen op de planken der schouwburgen gebeurt. Zowel fotograaf als speler komen op deze expositie aan hun trek ken bij de vergelijkingen die men kan maken tussen het werk van twee came ramensen op dezelfde voorstelling, of tussen twee verschillende uitvoeringen van een zelfde stuk. De Duitse inzending is verreweg de grootste en artistiek in vrijwel alle op zichten de belangrijkste. Dat is geen wonder, wanneer men bedenkt, dat de Bondsrepubliek niet minder dan 120 schouwburgen telt en dat er, vooral op het gebied van het toneel, in tientallen daarvan geestdriftig wordt geëxperi menteerd. De prachtige foto's van Peyer uit de Hamburgse voorstelling van Mut ter Courage, de opnemingen uit Wozzeck in München, van tiet Huis van Bernarda Alba in Freiburg (een der belangrijkste toneelcentra in Duitsland) en bovenal de fascinerende beelden van Camus' Etat de Siège, die Steinmetz te München heeft gemaakt, verder natuurlijk de hier in Nederland a.l enigszins bekende foto's van Renner uit de Festspiele van Bay- reuth zij geven een indruk van een volstrekt fotografisch meesterschap en van een vitaal kunstleven. Uit Engeland zijn er natuurlijk vele prachtige foto's van de Shakespeare- voorstellïngen in Stratford, waarop men de schitterende eostumering en enscène- ring naar hartelust kan bestuderen en verder de befaamde balletfoto's va.n de Lon dense fotograaf Baron, Frankrijk is met een zeer gevarieerde collectie vertegenwoordigd, waarin de beelden van een negerzangeres, gemaakt door de Parijzenaar Derrien, de ere plaats innemen. Verder vindtomen er een interessante serie van Jean Louis Bar- rault in Les Fourberies de Scapin, en beschouwt men enkele karakteristieke studies van Jouvets markante kop. Staande voor deze foto's zou men zich in aantrekkelijke, maar gevaarlijke spe culaties kunnen verliezen: dat de zeer kundig gemaakte Deense foto's toch maar zo weinig indruk maken, zou dat zijn oorzaak vinden in de middelmatig heid van het Deense toneel En zou Joegoslavië om dezelfde reden een matig figuur slaan In Italië staat de- fotogra fie blijkbaar niet in hoog aanzien; hoe is het anders te verklaren dat uit dit land met zijn rijk kunstleven maar ternau wernood een enkele goede toneelfoto is gekomen? Naast het werk van Duitsers en Engelsen maakt dat van de Neder landers geen sterke indruk; daar is, dunkt ons, een goede reden voor aan te wyzen. WIL een fotograaf namelijk persoon lijke en sprekende beelden kunnen maken, dan dient hij voor zijn Werk volledige vrijheid op de planken te ge nieten, te kunnen kruipen, staa.n, zitten en hangen waar hij wil. In Engeland geven de regisseurs speciaal een hele dag. de z.g. „Photo call" aan de foto grafen, die dan kunnen experimenteren naar hartelust. In de meeste Duitse schouwburgen kunnen de fotografen Kunstmaand Amsterdam HOOFDSTAD PIANOTRIO TTET was lente gisteravond in de 11. Bachzaal: een prikkelende, ijle atmosfeer door stralende zonne schijn overgoten, beheerste het muzikale klimaat. Als een gewiüht-loze, met de ogen aaiende glimlach, trok Mozarts zogenaamde Kegelstatt-Trlo voor piano, klarinet en altviool voorbij, gevolgd door het rhapsodisch geconcipieerde Trio voor plano, klarinet en viool van Gatsjatoerjan, waarin de folklore Armenië in een oer-muzikale, vitale gestalte hoogtij viert. En het goede humeur ten top gevoerd, onweerstaan baar ln zijn sprankelende, eeuwig jonge gedaante, volgde als slot het Forellen- kwintet van Schubert. Adaequaat aan de strekking van de composities waren de vertolkingen, en als er schaduwen vielen over dit dolce far nlen'te land schap der toonkunst, schaduwen, ver oorzaakt door kleine onnauwkeurig heden in het ensemblespel. door een minder geacheveerde toon' van viool of altviool, dan waren, het toch steeds mool-weer wolken die zó voorbijdreven. Voor dit ragfijn en dartel spel van klanken, voor dit op elkaar afgestemd- zijn naar de geest, ls men ln de eerste plaats Jan Huckriede dank verschul digd. die in de ware zin des woords leiding gaf. Met welk een beheersing klonken de pianissimo-passages ln Schubert, met welk een tedere Ingeto genheid omspeelde de pianist In Mozart de verliefde klarlnet-soli! Doch laten wij zijn voortreffelijke medewerkers geen onrecht doen. Jolle Huckriede, klarinet, en Ad Hulsman, cello, gingen met hem öp In het vereiste klankidioom terwijl de violist Bouw Lemkes, de altist Johan van Helden en de bassist Jaap Gnmdeler zich in het algemeen op de juiste wijze wisten aan 'te passen. Het was een avond waar publiek en executanten moeilijk van elkaar kon den scheiden. De ovaties golden niet topprestaties van geraffineerde tech nieken. doch een doorleefd musiceren, waar de scheppingen op handen werden gedragen. En tenslotte weerklonk bij wijze van toegift het variatie-gedeelte uit het Forellenkwintet andermaal. J. R. In het Nationaal Rampenfonds is tot nu toe een bedrag van 115.4 mil- üoen gestort, hetgeen 100.000 meer is dan de vorige opgave. (Ingez. med.-advertentie 'to&fcyeturb SCHENKTU Want.,.. in iedere RICHMOND zijn verwerkt de edele SL0W-SM0KE"VIRGINIA tabakken, afkomstig van de beroemde WINSTON-SALEM FIELDS USA Cre dut ixwt PEN.-CONGRES TE DUBLIN Over literatuur met een beperkt gebied (Van onze kunstredacteur) Dublin, 10 Juni XJET probleem van de literatuur der volkeren, wier taal een beperkt ge- bied bestrijkt (hetgeen dus niet uitsluitend de kleine landen betreft) is in wezen het probleem van het overbrengen van een literair kunstwerk van de ene taal in de andere. Dat is gisteren uit hetgeen verscheidene spre kers in de aula van Trinity College over het literaire onderwerp van het 25ste P.E.N.-congres te zeggen hadden, wel reeds gebleken. Er zullen nog verschillende sprekers volgen, maar men mag al wel de conclusie stellen zoals hierboven is gedaan. Het voorstel tot de geda-chtenuitingen heeft André Chamson als een oratorisch vuurwerk over de luisteraars uitgestort. Even brillant, even verblindend, en spoe dig vervluchtigend. Want men kan wel uitgaan van de vloek van Babylon, ten gevolge waarvan de mensheid is ver splinterd, welke vloek tegelijkertijd een zegen voor de mensheid is geworden omdat de wereld armer zou zijn als allen dezelfde taal zouden spreken, doch zal men ondanks de hoogmoed van de bouwers van Babels toren de gedachten, idealen van andere volkeren willen kennen. En als Chamson, zelf Proven- gaal, die in het Frans en in het Proven- gaals publiceert, zich dan trots beroept óp Mistrals Branche des Oiseaux, aan welke 'hoogste tak de rijpste vruchten hangen voor de vogels, die haar berei- tussen de spelers lopen, close-ups ma ken, op het toneel op een stoel klimmen en werken met zoveel lampen als zij nodig hebben; de directeuren der gezel schappen gaan daar uit van de ge dachte, dat de fotografen de enigen zijn, die iets zichtbaars van de voorstelling voor het nageslacht bewaren. Hoe juist dat is, ziet men op deze tentoonstelling, waar men uit de serie beelden de sfeer en stijl van een gehele voorstelling wel haast tot in détails kan reconstrueren. Zo lang de Nederlandse fotografen niet dezelfde vrijheid genieten, zullen zij nooit in staat zijn een zo voortreffelijke docu mentatie van het leven op de planken te maken als hun buitenlandse collega's. De foto's zijn doelmatig, zij het niet bij zonder fraai, opgehangen. Men excuseert dit laatste gaarne, wetende dat de geld middelen maar bescheiden zijn, en dat de geestdriftige samensteller van de collectie, Wolfram von Zastrow, met foto's, schotten en al in een kleine auto an festival naar festival moet trek ken. Zijn doel is geweest, aan te tonen, dat het „theater" (dit on-Nederlandse. maar noodzakelijke verzamelwoord moest maar eens worden geadopteerd!) van Europa niet de prestatie van één land, maar van een internationale cul tuur is; daarin is hij voortreffelijk ge slaagd. De collectie blijft veertien dagen in het Rijksbureau voor Kunsthistori sche Documentatie aan de Korte Vijver berg in Den Haag en verhuist dan naar de hoofdstad, waar zij in het Stedelijk Museum onderdak zal vinden. Drukbezochte vergadering Hol landsche Maatschappij van Landbouw te Rotterdam (Van onze correspondent) Rotterdam, 10 Juni. Hollandsche Maatschappij van Landbouw heeft gisteren te Rotter dam een drukbezochte bijeenkomst gehouden, welke was aangekondigd als een buitengewone vergadering in ver band met de watersnood en waarin in het belang van de getroffen afdeling het ontwerp van Wet op de watersnood- schade, dat over enkele dagen in de Tweede Kamer zal worden besproken, aan een beschouwing is onderworpen en op talrijke punten werd gecritiseerd. De heer J. A. van Nieuwenhuyzen, voorzit ter van de landbouwherstelcommissie van de Stichting van de Landbouw beeft het óntwerp punt voor punt besproken en er op gewezen, dat een deel van het ontwerp tot pessimisme stemt. Men is van oordeel, dat de uitvoering van deze wet zal leiden tot verarming van het ge troffen gebied. Andere sprekers waren van oordeel, dat de wet niet de beloften brengt, welke in de regeringsverklaring van Februari j.l. zijn gegeven. De ramp zou nationaal worden gedragen, hetgeen volgens enkele sprekers niet het geval was. Grote waardering heeft men voor de vele Nederlanders, die hun bijdragen hebben geleverd aan het rampenfonds. De heer Van Nieuwenhuyzen wees o.a. op de noodzakelijkheid, dat in de wet wordt opgenomen een positief recht op huisraadschadevergoeding, die ge regeld naar de objectieve maatstaven een redelijk niveau moet bereiken en daarnaast vatbaar dient te zijn voor be roep. De getroffene mag ter vermijding van de zo zeer ook door de regering on gewenst geachte sociale en economische repercussies in de geteisterde gebieden niet verarmen tengevolge van kosten, welke hij als noodzakelijk gevolg van de ramp vergeefs moet maken. De Stichting voor de Landbouw denkt hierbij aan de zeer ernstige toestand, waarin de akkerbouwbedrijven, die een of meerdere jaren geen, een gedeeltelijke of slechts een zeer extensieve bedrijfs voering' zullen kunnen bewerkstelligen, verkeren; aan de weidebouw, waarbij in het kader van het herstel veelal de voor keur moet worden gegeven aan het houden van jong vee. waardoor geduren de enige tijd de melkopbrengst en in het bijzonder ook aan de fruitteelt, waar enkele jaren met herinplant moet wor den gewerkt en opbrengst van betekenis gedurende die periode ontbreekt. De heer Van Nieuwenhuyzen betoog de o.a. in zijn rede, dat de wet op de oorlogsschade niet heeft voldaan. De gedupeerden van de watersnood zijn er veelal niet beter aan toe, dan de door de oorlog gedupeerden, bovendien zrjn de meeste door de oorlog gedupeerden thans wederom watersnoodslachtoffers. Spreker betoogde voorts nog, dat na de drooglegging der onder water gelopen gebieden na de oorlog pas na enkele jaren panden afwijkingen begonnen te vertonen. Het is gewenst, dat bij de schaderegeling thans met deze weten schap rekening wordt gehouden. Spreker sprak voorts de hoop uit, dat men een bevredigende regeling zal vin den ten aanzien van de kostprijsbereke ning. Gezien de huidige resultaten in de landbouw kan het jaren duren eer er weer van een behoorlijke productie zal kunnen worden gesproken. Een uit kering van 75% van het verschil achtte spreker niet juist. Dit moet minstens 90% zijn. Ook is het gewenst, dat bij totale vernieling van grond geen geld wordt uitgekeerd maar andere grond ter beschikking wordt gesteld. Een ver deling van de schadeuitkering tussen eigenaar en pachter van boomgaarden a.chtte spreker evenzeer nodig. De rege ling-schade aan gebouwen noemde spre ker practisch onaanvaardbaar. Hij toon de dit met enkele voorbeelden aan. Een landbouwer, die over een oude boerderij beschikte, welke uitstekend voldeed, zal 30 of 40 duizend gulden moeten bijdra gen voor de bouw van een geheel nieuwe boerderij. Iemand wiens boerderij zwaar werd beschadigd, zal meer moeten be talen, dan degene wiens boerderij totaal werd verwoest. ken kunnen, zal men die vruchten, die deze vogels plukken ook willen kennen.' Voor zover !het de kleine landen be treft heeft de Ierse woordvoerder het juiste beeld gevonden: onze literatuur is gelijk een brief in een fles, welke men in zee werpt met een boodschap voor de toekomst. Deze Ier is er zich van. bewust dat bet wachten nog is op de Ierse Dante of de Ierse Ibsen. De Engelsman Anthony Thorne, vertegenwoordiger van een land met stellig geen beperkt ge bied van verstaanbaarheid, richtte zijn aandacht op de kunst van vertalen. Ver talen is even moeilijk als het overbren gen van de ene kunstvorm in de andere. Het is nu eenmaal immers zo, dat bij het vertalen van wijsgerig werk minder ver loren gaat dan bij het vertalen van wer ken der verbeelding. Prof. Liam O'Briain (van. University College te Dublin) sprak van een ge compliceerde aangelegenheid, waarbij de stervende talen als het Catalaans, het Welsh en het Schots Gaelic het moei lijkste probleem vormen. Commercieel gesproken zou er een markt moeten wor den gevormd voor de literaturen van de volkeren met een beperkt gebied van verstaanbaarheid. Aan deze gedachte zouden wij de overweging willen ver binden, dat de taal, die nog waarlijk verbonden is, of weer gebonden kan wor den aan de cultuur van een land, (wat dit laatste betreft denken we aan het Iers, het moderne Hebreeuws, het Indo nesisch) dus zonder een gekunstelde, opzettelijke en dus schijnbare herleving, als uitdrukkingmiddel voor de letter- POLITIEK GELUID OP BRUSSELS ZANG FEEST Het Comité voor nationale actie en waakzaamheid, waarin vertegenwoordi gers der Belgische verzetsbeweging zit ting hebben, heeft burgemeester baron Van de Meulebroeck van Brussel een schrijven gezonden waarin hem wordt verzocht het Vlaamse zangfeest, dat 14 Juni op de Grote Markt te Brussel wordt gehouden, te verbieden. Volgens genoemd comité zouden zich onder de organisatoren van het zangfeest twee beruchte collaborateurs bevinden. Het comité spreekt de vrees uit, dat de bij eenkomst door het toedoen van Vlaamse extremisten, die zich onder de zangers zouden mengen, zal ontaarden in een demonstraatle ten gunste van een am nestie der „incivieken", die thans nog in de gevangenis verblijven. Het bestuur van „De Dag van het Vlaamse lied", dat het zangfeest te Brussel organiseert, heeft intussen een persconferentie ge houden tijdens welke het met nadruk heeft verklaard niets te maken te heb ben met de Vlaamse extremisten. kundigen van zo grote betekèrws zal zijn, dat men de Branche des Oiseaux in alle boomgaarden ter wereld zal vinden. Vooralsnog zullen wij ons tevreden die nen te stellen met „transfusie" gelijk Victor E. van Vriesland zijn vertalingen zo kenmerkend heeft genoemd. Aankoop van kunstwerken door Amsterdam Volgens systeem van inzending Op advies van de Amsterdamse Kunst- raad hebben Burgemeester en Wethou ders besloten, bij wijze van proef voor één jaar, de aankoop van werken van beeldende kunst (met uitzondering van beeldhouwwerken) ten behoeve van het gemeentelijk bezit te doen plaats vinden volgens de procedure van alge mene inzending. Iedere beeldende kun stenaar zal gerechtigd zijn daartoe in te zenden: maximaal drie schilderijen of aquarellen of gouaches of pastels; ma ximaal twaalf stuks grafisch werk, of, ïndien..men ook tekeningen wil inzenden, maximaal zes tekeningen, plus maxi maal zes stuks grafisch werk. Tot deze inzending worden toegelaten zij, die te Amsterdam of in een der randgemeenten wonen of werkzaam zijn. De plaats van inzending is het Rjjksmuseum; de data van inzending zijn 6 en 7 November telkens tussen 10 en 5 uur aan de linker ingang Stadhou derskade. De -commissie van beoordeling zijn op advies van de Amsterdamse Kunst- raad bij wijze van proef voor één jaar samengesteld uit beeldende kunstenaars, die niet als vertegenwoordigers van or ganisaties of verenigingen optreden. Voor de aankoop van schilderijen, enz. is een bedi-ag van 20.000 voor die van tekeningen er grafiek een bedrag van 4.000 beschikbaar. Het is, met het oog op mogelijke aan koop, de bedoeling dat de kunstenaar er zich rekenschap van geeft, dat de door hem ter beoordeling in te zenden werken qualitatief van dien aard moeten zijn, dat zij een plaats in het Stedelijk Museum kunnen worden waardig ge keurd. De inzenders kunnen er wat de schilderijen, enz. betreft mede volstaan, hun werken onïngeljjst in te zenden, onder toevoeging van een op gave van titels en gewenste prijzen in een begeleidende brief. Het prijsvoorstel dient met inachtneming van redelijke grenzen te worden gedaan. (Ingez, med.-advertentie) i Vermoe Kunstsaal Hamdorff veertig jaar Laren, 10 Juni TIJDENS een gister middag te Laren ge houden persbijeen komst in verband met het veertigjarig jubileum van de Kunstzaal Ham dorff aldaar, werd ge constateerd dat wijlen Jan Hamdorff, toen hij veertig jaar geleden de kunstzaal bouwde en de tuindanoing inrichtte, daarmede te kennen gaf, dat er z.i. een 'wissel werking toerisme-kunst mogelijk was. De geschie denis heeft Jan Hamdorff gelijk gegeven. Op een geheel nieuwe wijze, welke aanvankelijk aan veel critiek onderhevig' was wijlen prof. Hec tor Treub noemde het Laren van toen de Zee dijk van het Gooi werd naast het zakelijke be lang ook dat van de kun stenaar op doeltreffende wjjze gediend. Dit is de jaren door zo gebleven. Maar de veranderde tijden eisen nieuwe methoden. De zomertuin is tegenwoordig geen vol doende attractie meer en men zal nieuwe wegen moeten vinden. In de plaats van een tuindan oing verwacht men dat een speelzaal naast de kunstzaal een heilzame wisselwerking tussen toerisme en kunstenaars- belang opnieuw zou acti veren. Een stichting tot de aanbouw van ateliers voor jongere Gooise kun stenaars, gefinancierd uit de revenuen van een Goois Casino, zou daar van een der direct be reikbare resultaten kun nen zrjn. Het jubileum van de kunstzaal zal gevierd worden met een reeks tentoonstellingen, waar van de eerste a.s. Zater dag wordt geopend en werk bevat van de jury leden van 1913, die thans niet meer in leven zijn. Het 40-jarig bestaan van de zomertuin woi'dt ge vierd met het optreden van Lou van Burg, „ve dette américaiine" van Josephine Bakers gezel schap, van de Franse kunstenares Lüy Fayol, het cabaret van André Pasdoc en ten slotte van het Weense literaire ca baret Die kleinen Vier.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 1