GALINA ULANOVA: Ruslands eerste ballerina
The Red Badge: film die
men niet gauw vergeet
Weliswaar aantrekkelijk,
maar niet veel talent
DE KRUISVAAN: stuk
met sterke speelscènes
Moderne kunst temidden van
Renaissance-engeltjes
WIENER SANGERKNABEN
REHABILITEREN ZICH
Zaterdag 23 Mei 1953
ALGEMEEN DAGBLAD
Pag. 7
Bewonderaars bij
het millioen
(maar populariteit
rs
gevaarlijk....)
door K. Frank Feldman
Gelina Ulanova is een betove
rende naam voor 203 millioen
Russen, 90 millioen satellieten en
vele millioenen buiten de Russische
invloedssfeer. Prima ballerina Ula
nova is voor hen de belichaming
van de balletkunst bij uitstek.
Maar in Rusland is zij meer dan
dat. Zij is het levend voorbeeld van
iemand, die naar een culturele
volmaaktheid streeft. Stalin noem
de haar eens „mijn lieve schat".
De Westerse wereld kan maar één
mededingster naar voren brengen,
wier kunst op gelijke hoogte staat als
die van de Russin. Het is de Engelse
prima ballerina Margot Fonteyn,
maar zelfs dan is Galina Ulanova
nog haar meerdere. Beide ballerina's
dansen met een delicate schoonheid,
maar Ulanova weet bovendien een ze
kere majesteit in.haar kunst te leg
gen. En toch zijn er dansliefhebbers
in Moskou, die de eer aan andere
ballerina's zouden willen geven,
maar zij weten dat in de ogen van het
Kremlin Ulanova onvergelijkelijk is en
daarom onaanraakbaar.
Ondanks haar faam weel de eerste
danseres van Rusland dat zij een prijs
moet betalen voor haar primaatschap.
Want zelfs een Ulanova kan uit de gra
tie vallen, zoals een Sjostakovitsj en een
Prokofief. De mannen van het Krem
lin zijn afgunstige behoeders van hun
eigen populariteit. Een ballerina van
haar kaliber moet zelfs op de achter
grond blijven en dat doet Ulanova dan
ook.
Als zij in het openbaar verschijnt bul
ten de schouwburg, is haar kleding be
scheiden, haar optreden gereserveerd,
Gewoonlijk draagt zij een eenvoudige
blouse met vier medailles, alle Stalin-
prijzen. Zij wil graag aangesproken
worden met .madame", maar veraf
schuwt aanbidding. Zij geeft nooit een
handtekening, want zelfs al staat zij in
de volksgunst, het streven naar popula
riteit is ln Rusland gevaarlijk.
Een van de kunstmanifestaties,
die deze zomer alle aandacht zal
trekken in West-Europa, is het op
treden van het beroemde ballet van
de Moskouse Opera. Met het ballet
komt de bijna legendarische dan
seres Galina Ulanova mee, die de
faam heeft de grootste ballerina ter
wereld te zijn. Die faam is ook tot
buiten het ijzeren gordijn doorge
drongen, maar over haar leven en
haar werk is zo goed als niets be
kend in ons land. Dit artikel van
K. Frank Feldman leert de lezer
Galina Ulanova kennen en geeft
een idee van de plaats, die zij in
de Russische wereld van de dans
inneemt.
Advertentie
Het is algemeen bekend dat
na Pinksteren het seizoeR
voor de karpetten-verkoop
is afgelopen. Iedere fabri
kant tracht dan ook voor
dien te verkopen wat ook
maar enigszins verkocht kan
worden, al gaat het ten
koste van de prijs.
Wij kochten rechtstreeks van
het Holtap-syndicaat (dat ook
al geen uitzondering op de
regel wilde maken) alle Hol-
tap karpetten die er nog
lagen, met originele label
en loodje, die ten volle de
kwaliteit en kleurechtheid
waarborgen.
Maar U voelt wel, dat wij,
zo op het laatste ogenblik,
niet de normale prijs van
negen en vijftig gulden be
taalden, maar een prijs die
onze klanten een voordeel
van bijna twintig gulden op
levert.
Zaterdagmorgen om 9 uur
begint de verkoop van het
huiskamerkarpet bij uitne
mendheid. Een Holtap met
het loodje die U alle garantie
geeft die U maar kunt wensen.
In de volle maat 205 x 290
(3 x 4), in moderne dessins,
koopt U hem nu, juist voor
Pinksteren,
OM zich op haar hoge positie te hand
haven moet zij hard werken. Zij oe
fent tien uur per dag. De staat heeft
haar een woning gegeven in de kunste-
naarswijk van Moskou. Er zijn drie
goed gemeubileerde kamers, een bete
geld bad, een keukentje en een vuilnis
koker. Men moet wel een zeer promi
nente persoonlijkheid zijn om met dit
comfort te worden verwend in het over
bevolkte Moskou.
Dienstpersoneel heeft z(j niet, maar
Galina Ulanova Iteefl een aantal kostbare
hobbies, die geen gewone sterveling achter
bet (jzeren gordijn zich kan veroorlovi
Haar verzameling Oosterse antiquiteiten
beroemd en zij vult haar collectie Chinees
porcelein nog steeds aan. Zij heeft
ak voor Franse parfutu en koopt iedere
land verschillende soorten, die zij zelf
mengt. „Als anderen cocktails ir
waarom zou ik dan geen parfums meng
vraagt zij naïef. Maar er klinkt iet;
verontschuldiging in haar slem.
Galina Ulanova geniet het voorrecht
van haar beroemdheid: zij kan zelf zeg
gen wanneer zij wil optreden. „Ik treed
Galina L'lanova in het ballet Romeo
en Julia: eerst met Gabovilch, don in
de verlovingsscène en tenslotte in het
laatste tafereel.
drie of vier keer per maand op", ver
klaart rij bijna uitdagend. En wanneer
zij besluit te dansen en de datum is be
kend gemaakt, dan stellen honderden
geduldige bewoners van Moskou zich in
de vroege ochtenduren voor het Bolsjoi-
theater op, dat 3500 plaatsen biedt, die
tot op de laatste zijn uitverkocht als
Ulanova danst. De duurste plaatsen kos
ten 35 roebel, maar op de zwarte markt
brengen zij minstens honderd op.
De balletliefhebbers zien haar het
liefst in Tsjaikowsky's Zwanenmeer en
het is eigenlijk vreemd, dat dit ballet,
zo in strijd met elke regel van de Mar
xistische ideologie, zich heeft, weten te
handhaven. Want in plaats dat het het
communisme verheerlijkt, accentueert
het de schoonheid van hei verleden. Pro-
kofief's Romeo en Julia is in dit op
zicht ook klassiek. De voorstelling duurt
vier en een half uur. met twee lange
pauzes inbegrepen.
De costuums en decors zijn extrava
gant. De staat is niet zuinig waar het
ballet betreft. Het Bolsjoi-theater heeft
zijn eigen balletschool, met afdelingen
voor decors en costuums, met een staf
van drieduizend
Galina Ulanova is een vogel in een
gouden kooi, waarvan de tralies Voks
lieten, de almachtige culturele orga
nisatie van Rusland. Als Voks geen
reisvergunning geeftkan geen enkele
Russische kunstenaar over de grens
komen. En zelfs Madame Ulanova
moet het hoofd buigen voor de Voks,
die nu echter haar kooi even wil
openzetten voor een reis naar Parijs.
Ulanova is er niet eens zo blij om. Zij
heeft er geen behoefte aan Rusland te
verlaten. Het communistisch regime
heeft haar alles gegeven wat zij ver
langt, behalve vrijheid. En dat is een
woord, waarvan zij de betekenis toch
niet begrijpt.
BEELD VAN AMERIKAANSE BURGEROORLOG
La béte humaine van
Zola wordt verfilmd
Nieuwsdienst Algemeen Dagblad
HOLLYWOOD. Voor de regie van
de verfilming van Emile Zola's La oëte
humaine heeft Columbia aangewezen: i
Maxwell Shane, een regisseur die zelf
zijn scenario's schrijft en reeds ver
scheidene successen, heeft geboekt. Zijn
vorige film: The glass wall, waarin
de Italiaanse acteur Vittorio Gassman
naast Gloria Grahame zijn eerste Ame
rikaanse rol speelt, is door Columbia
aangekocht voor distributie over de j
gehele wereld.
TENTOONSTELLINGEN
ROTTERDAM: Museum Boymans.
Vijf hedendaagse pottenbakkers, lol
15 Juni; Surimcjno's. tot 2 Juni; Ven
ster: Karei Appel, tot 30 Mei; Bouw
centrum: Hedendaagse architectuur
in Brazilië, tot 20 Mei: Museum voor
land- en volkenkunde: Koryuji,
kunstschatten uit een Japans heilig
dom, tot 2 Juni; Maritiem museum:
Leonardo da Vinci, tot 1 Juni; Schie-
landshuis: Werk van J. J. P. Oud.
tcit, 1 Juni; Kunstcentrum De Brug:
Shawls van H. van Kruiningen en
wandkleden van M. v. d. Stelt, tot
1 Juni.
DEN HAAG. Gemeentemuseum
Nationale herdenkingstentoonstelling
Vincent van Gogh, tot 17 Mei: Nieu
we aanwinsten 1945'53. werken van
Utamaro. tot 1 Juni: Pulchrl Studio:
Voorjaarstentoonstelling, tot 1 Jun;.
LEIDEN. Prentenkabinet; Rijksuni
versiteit: Een eeuw fotografie, tot
20 Juni.
HAARLEM. Museum Huis van
Looy: Haarlemse schilders.. tot
25 Mei.
AMSTERDAM. Stedelijk Museum.
Grafiek en bronzen van Picasso, werk
van Kogan en J. C. Gr.sschalk. Aster
prenten tot 1. Juni; Rijksprentenka
binet.- Tekeningen en prenten uit
verzameling vorst van Lichtenstein
en keuze uit Nederl. prenten sedert
1500; Tropenmuseum: Kralen, pitten
en schelpen; Kunsth. Martinet: Chi
nese kunst, tot 31 Mei: Museum Fo-
dor: Hedendaagse Nederl. schilder
kunst; Kunstz van Lier: Eric W.
Gibberd. tc,t 6 Juni.
UTRECHT. Museum voor nieuwe
religieuze kunst; Religieuze kunst.
NIJMEGEN; Waaggebouw; Oude
kerkelijke kunst, tot 2 Juni.
AMERSFOORT, 't Oude Wevers-
huys: Bob Lokhorst, tot 4 Juni.
APELDOORN: Kunstcentrum: Vier
Rotterd. schilders, tot 5 Juru.
HOGE VELUWE: Herdenkingsten
toonstelling Vincent van Gcigh, van
24 Mei tot 1.9 Juli.
ALPHEN a. d. RIJN: Museum E.
van Woerden en F. van Noppen.
DORDRECHTDordrechts Museum
Antieke Oosterse tapijten.
EINDHOVEN: Van Abbe-museum:
Louis Favre. tot 31 Mei.
HOENSBRiOEK: Kasteel Hoens-
broek: Eeuwfeest expositie Vincent
van Gc.gh.
MAASTRICHT: Bonnefantenmus.:
Het Romeins portret, van 24 Mei tot
22 Juni.
Plafonds van Braque in liet Louvre
door A. Glavimans
PARIJS. Drie panelen heeft
Georges Braque geschilderd voor
een der zalen in het oudste gedeelte
van het Louvre, namelijk voor de
Salle Henri II, waarin een aantal
Etruskische oudheden is geëxpo
seerd.
Het Louvre heeft vele geschilderde
plafonds uit vroeger en later tijd. Een
in de negentiende eeuw, om zijn kun
de op dit gebied befaamde schilder
als Mauraisse heeft er een aantal ge
maakt en een figuur als Delacroix
was zeer vereerd met de opdracht de
bekende Galerij van Apollo te deco
reren.
Eigenlijk zijn er zoveel van die pla-
I fonds dat de bezoeker van het museum
er nauwelijks nog aandacht aan besteedt.
Hij komt per slot van rekening voor
de tentoongestelde kunst en het is als
regel zo dat hij slechts bij toeval ook
door G. Van RAVENZWAAY
TN E Wiener Sangerknaben, die sinds
generaties een bijna onaantast
bare reputatie genieten, hebben de
afgelopen jaren ernstige pogingen ge
daan hun goede naam te verspelen,
door de te zakelijk opgezette, wereld-
tournée's. De programma's met
opera-spelletjes en liedjes over het
schlafendes Prinzchen èn bovendien
de nog wel eens slordige uitvoeringen
onder leiding van jonge dirigenten,
die het leiden van deze concerten
dikwijls zichtbaar als een corvée be
schouwden, dit alles heeft de artis
tieke faam zodanig geschaad, dat re
habilitatie noodzakelijk was geworden.
Hiervoor hebben de Wiener Sanger
knaben zorggedragen door op de lang
speelplaat (Philips N 00624 R) een keur
van polyphone koorwerken te zingen
waarbij de dirigent Friedrich Brenn
zich niet als een routinier gedraagt,
maar als het type van kunstenaar,
wiens hart zingt bij het galmen van de
klokken van de Stefansdom over We
nen. Het enige bezwaar, dat we tegen
deze interpretatie kunnen aanvoeren, is
de wel eens te grote nadrukkelijkheid
in de accentuering, een hebbelijkheid
die de koorzang van de Wiener San
gerknaben voor zover wij het ons herin-,
neren altijd heeft gekenmerkt.
WINKELCENTRUM BINNENWEG, Tel. 29180
door Hugo Lous
Ietwat aarzelend zoekt de film
The Red Badge of courage haar
weg door ons land. Zij is in haar
uitwerking lang geen gewone film.
En dubbel ongewoon is zij door de
storm van publiciteit, die rond
haar gewoed heeft en nog woedt.
Er is werkelijk bijzonder veel te
doen geweest over deze Red Badge,
maar wanneer wij de opwinding
ontleden blijkt, dat er weer eens
grondig open deuren worden inge
trapt
Onder leiding van de bekende re
gisseur John Huston werd het werk
aanvankelijk een artistiek opgezette
verfilming van Stephen Crane's klas
sieke dagboek uit de Amerikaanse
burgeroorlog. Maar toen de film vol
tooid uit de montagekamer kwam,
was Huston 10.000 km verderop, in
Afrika, bezig met de (sindsdien be
roemd geworden) African Queen, en
kon zodoende niet toezicht houden op
het bijknippen en omgooien, dat zijn
studioleiding voor The Red Badge
noodzakelijk achtte, nadat de eerste
publieke reactie op de film ongunstig
was.
Deze gang van zaken werd aan, de
grote klok gehangen doordat een jour
naliste de gehele verfilming van The
Red Badge van A tot Z meemaakte.
Haar boek over dit geval heeft aanlei-
Audie Murphy als jonge, recruut,
de vuurdoop her ft ondergaan, in
veelbesproken film The red badge of
courage.
ding gegeven tot allerlei opgewonden,
krantenartikelen met opschriften als:
„Hollywood aan de kaak gesteld". De
ze opwinding is lichtelijk misplaatst.
Zij is alleen te verklaren door aan te
nemen, dat de schrijvers zich eerst in
wonderlijke illusies gehuld hadden, die
iedere behoorlijke grond misten, en de
ze illusies thans verscheurd zagen.
Het is blijkbaar nodig om nog eens
precies vast te stellen wat Hollywood,
wat iedere filmindustrie eingenüjk i*.
Een filmindustrie is een apparaat,
ingesteld door geldgevers, die in ruil
voor een zekere winst de wereldmarkt
willen voorzien van het product „bio
scoopamusement". Andere geldgevers
steken hun geld in een worst- of een
eau-de-cologne-fabriek. In ieder ge
val doen zij het allemaal in de hoop
op winst. En zij voelen er niets voor
om hun geld verloren te zien gaan
Bijgevolg wordt er dus bioscoop-amu
sement vervaardigd waar aftrek voor
is. En wanneer de producers het ge
voel krijgen, dat een bepaalde film
een lelijk verlies zal gaan opleveren,
proberen zij te redden wat er te red
den is. Men moet er niet licht over
denken, in vrijwel iedere film steken
millioenen guldens!
Men kan het betreuren, dat The Red
Badge of courage, die misschien dank
zij Huston een kunstwerk was (hoeve-
len weten dat echter zeker?) later is
omgewerkt en misschien minder goed
is geworden. Maar zo iets stelt Holly
wood niet „aan de kaak". Verwijten
mag men ten hoogste Huston, dat hij
zijn kunstenaarsnaam niet contractueel
beveiligd heeft en dat bijgevolg films
onder die naam de wereld in kunnen
gaan, die zijn films niet zijn.
Wanneer wij nu intussen The Red Bad.
ge of courage in zijn huidige vorm op
het doek zien komen, is het nog steeds
een film van ondubbelzinnige en merk
aardige kwaliteiten. Wij zien hier
Audie Murphv als een jonge recruut
van het denkende soort. Hij maakt zich
zorgen over de komende strijd en de
batteert daarover met een lotgenoot
gespeeld door de tekenaar Bill Maul-
din). Hij vlucht als de stormlopende
vijand door de kruitdamp opdoemt. Hij
maakt het einde mee van een veteraan
die tot zijn laatste ademtocht op de
been blijft. En een serie schokkende
zowel als troostende indrukken doet ten
slotte in de volgende veldslag opeens
de man van weerstand in hem geboren
worden.
Wij volgen dezedoor zulke heftige
gemoedsbewegingen verscheurde Audie
met belangstelling en sympathie.
Maar de schoonheid van The Red
Badge of courage ligt vooral in de
wonderlijke poëtische sfeerdie de
film meekreeg. Het lijkt ongelofelijk,
dat een oorlogsfilm poëtisch zou kun
nen zijn. Het is hier dan ook geen
oorlog-anno-1952. De strijdvorm van
1862 heeft voor ons vaak iets zo on
wezenlijks, dat de poëzie haar kans
krijgt.
Na afloop herinneren wij ons van het
slagveld niet alleen de dramatische actie,
maar ook de zonnesechijn en de lentesfeer.
Noch hier noch tijdens de macabere af
tocht der gewonden zoekt het werk zijn
kracht in bloedige details.
Het gevolg is misschien een niet
krachtig sprekende film. Maar zij
blijft desondanks opvallend lang in de
herinnering hangen door haar sugges
tie van de schoonheid en de tragiek,
die blijkbaar onafwendbaar en onaf
scheidelijk van elkaar op 's mens-
doms pad moeten liggen.
Mooi en muzikaal
Maar de stemmen zijn mooi en mu
zikaal. Het is een lust om te luisteren
naar het zingen van werken van Pa-
lestrina en diens Spaanse epigoon
Vittoria. Deze opname is als het ware meer hangt.
een les in oude koorzang, want naast
deze Zuiderlingen, horen we ook een
motet van Jakob Handl en de plaat
brengt de verrassing met een Exsul-
tate Deo van Alessandro Scarlatti, wiens
opera's gedurende de tijd rondom 1700
zo'n reputatie genoten.
Zéér exquis gezongen is het Laudi
alia virgine Maria uit Verdi's laatste
werk Quattro pezzi sacri, waarvan we
reeds eerder het Stabat mater (D.G.G.-
LVM 72174) bespraken. Deze lofzang
met de tekst uit Dante's Paradiso is
mede een aanwinst. Verdi's teruggrij
pen naar de oude polyphone stijl is in
dit deel van de Vier gewijde stukken,
wel het meest consequent, doch niette
min behoudt hij zijn persoonlijke visie.
Nogmaals de '•Wiener Sangerknaben
hebben zich met deze vertolkingen ge
rehabiliteerd.
Albert Cuyp in het
Mauritshuis
DEN HAAG (A.N.P.). Albert Cuyp
is, zoals bekend, in onze Nederlandse
musea zeer onvoldoende vertegenwoor
digd. Zijn fraaiste werken bevinden zich
vrijwel alle in Engels openbaar en par
ticulier bezit, zoals deze winter nog eens
is gebleken op de grote tentoonstelling
in de Royal Academy te Londen. Van deze
kunstenaar is nu aan het Mauritshuis voor
enige tijd door de hertog van Bedford
een belangrijk schilderij in bruikleen ge
geven, voorstellende een gezicht op het
Valkhof en de Waal bij Nijmegen. Dit
heeft tijdelijk een plaats gevonden in de
zaal, waar het Gezicht op Delft van Ver-
lijke kleur behouden doch er is nogal
veel verguldsel aangebracht.
Braque zocht de oplossing ook in het
„gat in het plafond" en hij beperkte zich
tot een uiterste vereenvoudiging van de
vorm. Elk van de drie panelen bevat
tegen een nachtblauwe fond twee ge-
styleerde vogelfiguren van zwart met
een nogal brede witte rand. Dat zwart
heeft hij bovendien technisch zo aan
gebracht dat het op een ruwe, zeer gro
ve en hier en daar zeker tenminste twee
centimeter onder zijn doek uitkomende
ondergrond is gehecht.
Prachtig geheel
Het geheel is van een welhaast
fantastische werking: de zeilende vo
gelfiguren in Braque's grootse vor-
menspraak tegen de ultramarijn
blauwe achtergrond trekken zomen
tenminste de zaal binnentreedt of an
ders, eenmaal binnengekomen, naar
boven ziet de aandacht geheel en
al weg van de drukke versierselen
van de randen en zij vormen door
bemerkt dat er een plafondschildering is.
Waar dat nodig was zijn de meeste in
nogal lichte tonen gehouden en de oude
theorie, die wil dat een plafondschil
dering een „gat in de zoldering" is,
werd als regel angstvallig gevolgd, zij
het dat de vele, de hemel in fladderende
dan wel eruit vallende goden en godin
nen het geheel meestal niet erg rustig
maken.
Braque heeft het als een grote verant
woordelijkheid gevoeld dat hij in een
dergelijke omgeving iets moest maken
en uren heeft hij op een kleine bank
in de grote, hoge ruimte doorgebracht.
Een meter of acht, negen boven de
grond had hij daar drie panelen te
vullen. Twee ovale, waarvan de groot
ste middellijn ongeveer drie meter ts
en een rechthoek met aan de korte
zijden cirkelvormige bogen, van welke
de grootste lengte ongeveer zes meter
bedraagt. Zij bevinden zich in een
houten Renaissanceplafond met een
onmetelijk wirwar van randen, vakken,
kleine en grote cartouches en ananas-
vormïge kegels. Het heeft de natuur-
Wondericel- voegt sïch de schildering
van de Iwintigste-eeutcer Braque in het
Ilenaissance-plujond.
kleur en compositie een weldadige
tegenstelling tot hun omgeving, terwijl
zij zich toch in het gehele plafond
wonderwel voegen.
In de zaal staat een aantal Etruskische
voorwerpen, o.a. een grote sarcophaag,
opgesteld. Ook daarbij passen Braque's
schilderingen volkomen omdat er over
de afstand van meer dan twee müïenia
verwantschap is in het zich beperken tot
het essentiële.
Feest te Nijmegen
NIJMEGEN (A.N.P.)Op feestelijke
wijze zal Nijmegen op 9 Juli het her
stelde raadhuis en de historische St.
Steventoren met carillon in gebruik
nemen, 's Morgens zullen verscheidene
beiaardiers, onder wie enkele uit België,
het tot 36 klokken uitgebreide carillon
bespelen en worden de zes luidklokken
ingeluid.
De Sica over zijn vrouwelijke landgenoten
A.T.G. brengt vanavond de première
door Manuel van Loggem.
AMSTERDAM. Vanavond geeft
het Amsterdams Toneel Gezelschap in
de Stadsschouwburg te Amsterdam de
première van De Kruisvaan (Beau
Sang) van de Fransman Jules Roy.
Het stuk speelt in de tijden na de
Kruistochten. Eén van de terugge
keerde Tempeliers komt, op zijn vlucht
voor zijn vijanden, terecht op een oud
kasteel, waar hij door de jonge slot-
vrouw verborgen wordt gehouden, zon
der dat haar man (die een politieke
tegenstander van de Orde der Tem
pelieren is) er iels van weet. Anne, die
haar man minacht, raakt verliefd op
de gewonde ridder en wil met hem
vluchten. Maar de Tempelier, die een
gelofte van kuisheid heeft afgelegd,
wendt zich, ondanks zijn hartstocht
voor haar, van haar af, en ontvlucht
zonder haar, na zich voorgenomen te
hebben boete te doen voor zijn onkuise
gedachten.
Het stuk is schematisch gebouwd, met
weinig karaktertekening. De vrome en
door hartstocht geplaagde kruisridder,
de onnozele echtgenoot, een boosaardige,
heksachtige moeder en de naar liefde
verlangende jonge vrouw zijn zonaer
meer typeringen gebleven, terwijl de
erotische en religieuze problematiek van
de Tempelier weinig overtuigend aan
doet. Ook is het onduidelijk waarom de
schrijver dit tijdperk van de historie
voor zijn verhaal heeft uitgekozen, aan
gezien de erin behandelde driehoeksver
houding in iedere andere tijd had kun
nen spelen. De historische achtergrond
is dus in geen enkel opzicht functioneel
geworden.
ROME. „De huidige oogst aan
Italiaanse filmsterren is een collectie
zeer aantrekkelijke jongedames, wier
lichamelijke kwaliteiten het ver win
nen van haar acteertalent". De 52-
jarige Vittorio de Sica, de Italiaanse
filmregisseur, die met Fietsendieven
een wereldnaam verwierf, liet in ge
dachten zijn afkeurend oog eens gaan
over schoonheden als Gina Lollobri-
gida, Silvana Mangano en Silvana
Pampini, die de Europese en Ameri
kaanse en zelfs de Italiaanse markt
voor Italiaanse films hebben geopend.
„Allemaal benen en buste", zegt hij.
Maar aan welke filmster geeft De Sica
dan de voorkeur? De Amerikaanse Jen
nifer Jones vindt hij een volmaakte ac
trice. Kort geleden maakte hij met haar
en Montgomery Cliff: Stazione termino.
Hij zegt over Jennifer: ..Zij heeft de in
nerlijke kwaliteiten die ik nodig heb plus
een aantrekkelijk uiterlijk. Zij is zuiver
der dan de meeste van die Italiaanse
meisjes."
In Stazione termius („Wij hebben 65
nachten aaneen op een verlaten station
te Rome gewerkt") speelt Jennifer
Jones de rol van een getrouwde Ame-
ikaanse vrouw, die naar Italië gaat en
verliefd wordt op een Italiaan („Ja, zei
De Sica, het lijkt wel wat op de ge
schiedenis van In grid Bergman en Ros-
sellini, maar de film heeft er niets mee
te maken").
,Ik wil op het witte doek het humane
en christelijke gevoel van de soli
dariteit brengen, zei hij. De onge
lukkige zwervers, die spelen in Het
Mogelijkheden
Het stuk is echter strak en eenvoudig,
er komen enkele sterke speelscènes in
voor en er zit ook de mogelijkheid in
tot het suggereren van een spookachtige,
noodlottige sfeer met laat-Middeleeuwse
somberheid in het decor van een vtrval-
len kasteel.
Jennv van Maerlant speelt de jo
vrouw.' Johan Schmitz de Tempelter,
rard Schild de echtgenoot, Jacqueline
Royaards-Sandberg de kwaadaardige
moeder en Ben Groerüer een mede-Tem
pelridder, die ervoor zorgt dat zijn orde
broeder zijn gelofte houdt.
JENNIFER JONES
meer dan alleen schoonheid
Wonder van Milaan. 7teb ifc gevraagd
op te treden als getuigen van hun
eigen leed en vreugde. Ik ben trofs
op hen, zij hebben de werkelijkheid
weten te bereiken.
In mijn eigen land zijn mijn films niet
populair. De mensen willen r.iet de
dingen van alledag zien. De gemid
delde Italiaan is arm en kent de
harde kanten van het leven maar al
te goed. Hij ziet liever op het witte
doek een iveelderige weergave van
het leven in de hogere kringen in
Engeland of Amerika dan zijn eigen
ellende. Maar ik zou liever mijn
films afgewezen zien, dan mijn werk
en zienswijze te veranderen. Ik zal
voortgaan mijn films te maken zoals
ik het wilals ik het geld er voor
kan krijgen."
De Sica vervolgde: ..In mijn jeugd heb ik
veel te lijden gehad. Ik ken wanhoop,
zelfontkenning, vernedering en teleur
stelling. Maar ik heb nog steeds veel
plezier in het maken van films en ik
geloof, dat dit het enige werkelijk
belangrijkste is".