GALINA ULANOVA: Ruslands eerste ballerina The Red Badge: film die men niet gauw vergeet Weliswaar aantrekkelijk, maar niet veel talent DE KRUISVAAN: stuk met sterke speelscènes Moderne kunst temidden van Renaissance-engeltjes WIENER SANGERKNABEN REHABILITEREN ZICH Zaterdag 23 Mei 1953 ALGEMEEN DAGBLAD Pag. 7 Bewonderaars bij het millioen (maar populariteit rs gevaarlijk....) door K. Frank Feldman Gelina Ulanova is een betove rende naam voor 203 millioen Russen, 90 millioen satellieten en vele millioenen buiten de Russische invloedssfeer. Prima ballerina Ula nova is voor hen de belichaming van de balletkunst bij uitstek. Maar in Rusland is zij meer dan dat. Zij is het levend voorbeeld van iemand, die naar een culturele volmaaktheid streeft. Stalin noem de haar eens „mijn lieve schat". De Westerse wereld kan maar één mededingster naar voren brengen, wier kunst op gelijke hoogte staat als die van de Russin. Het is de Engelse prima ballerina Margot Fonteyn, maar zelfs dan is Galina Ulanova nog haar meerdere. Beide ballerina's dansen met een delicate schoonheid, maar Ulanova weet bovendien een ze kere majesteit in.haar kunst te leg gen. En toch zijn er dansliefhebbers in Moskou, die de eer aan andere ballerina's zouden willen geven, maar zij weten dat in de ogen van het Kremlin Ulanova onvergelijkelijk is en daarom onaanraakbaar. Ondanks haar faam weel de eerste danseres van Rusland dat zij een prijs moet betalen voor haar primaatschap. Want zelfs een Ulanova kan uit de gra tie vallen, zoals een Sjostakovitsj en een Prokofief. De mannen van het Krem lin zijn afgunstige behoeders van hun eigen populariteit. Een ballerina van haar kaliber moet zelfs op de achter grond blijven en dat doet Ulanova dan ook. Als zij in het openbaar verschijnt bul ten de schouwburg, is haar kleding be scheiden, haar optreden gereserveerd, Gewoonlijk draagt zij een eenvoudige blouse met vier medailles, alle Stalin- prijzen. Zij wil graag aangesproken worden met .madame", maar veraf schuwt aanbidding. Zij geeft nooit een handtekening, want zelfs al staat zij in de volksgunst, het streven naar popula riteit is ln Rusland gevaarlijk. Een van de kunstmanifestaties, die deze zomer alle aandacht zal trekken in West-Europa, is het op treden van het beroemde ballet van de Moskouse Opera. Met het ballet komt de bijna legendarische dan seres Galina Ulanova mee, die de faam heeft de grootste ballerina ter wereld te zijn. Die faam is ook tot buiten het ijzeren gordijn doorge drongen, maar over haar leven en haar werk is zo goed als niets be kend in ons land. Dit artikel van K. Frank Feldman leert de lezer Galina Ulanova kennen en geeft een idee van de plaats, die zij in de Russische wereld van de dans inneemt. Advertentie Het is algemeen bekend dat na Pinksteren het seizoeR voor de karpetten-verkoop is afgelopen. Iedere fabri kant tracht dan ook voor dien te verkopen wat ook maar enigszins verkocht kan worden, al gaat het ten koste van de prijs. Wij kochten rechtstreeks van het Holtap-syndicaat (dat ook al geen uitzondering op de regel wilde maken) alle Hol- tap karpetten die er nog lagen, met originele label en loodje, die ten volle de kwaliteit en kleurechtheid waarborgen. Maar U voelt wel, dat wij, zo op het laatste ogenblik, niet de normale prijs van negen en vijftig gulden be taalden, maar een prijs die onze klanten een voordeel van bijna twintig gulden op levert. Zaterdagmorgen om 9 uur begint de verkoop van het huiskamerkarpet bij uitne mendheid. Een Holtap met het loodje die U alle garantie geeft die U maar kunt wensen. In de volle maat 205 x 290 (3 x 4), in moderne dessins, koopt U hem nu, juist voor Pinksteren, OM zich op haar hoge positie te hand haven moet zij hard werken. Zij oe fent tien uur per dag. De staat heeft haar een woning gegeven in de kunste- naarswijk van Moskou. Er zijn drie goed gemeubileerde kamers, een bete geld bad, een keukentje en een vuilnis koker. Men moet wel een zeer promi nente persoonlijkheid zijn om met dit comfort te worden verwend in het over bevolkte Moskou. Dienstpersoneel heeft z(j niet, maar Galina Ulanova Iteefl een aantal kostbare hobbies, die geen gewone sterveling achter bet (jzeren gordijn zich kan veroorlovi Haar verzameling Oosterse antiquiteiten beroemd en zij vult haar collectie Chinees porcelein nog steeds aan. Zij heeft ak voor Franse parfutu en koopt iedere land verschillende soorten, die zij zelf mengt. „Als anderen cocktails ir waarom zou ik dan geen parfums meng vraagt zij naïef. Maar er klinkt iet; verontschuldiging in haar slem. Galina Ulanova geniet het voorrecht van haar beroemdheid: zij kan zelf zeg gen wanneer zij wil optreden. „Ik treed Galina L'lanova in het ballet Romeo en Julia: eerst met Gabovilch, don in de verlovingsscène en tenslotte in het laatste tafereel. drie of vier keer per maand op", ver klaart rij bijna uitdagend. En wanneer zij besluit te dansen en de datum is be kend gemaakt, dan stellen honderden geduldige bewoners van Moskou zich in de vroege ochtenduren voor het Bolsjoi- theater op, dat 3500 plaatsen biedt, die tot op de laatste zijn uitverkocht als Ulanova danst. De duurste plaatsen kos ten 35 roebel, maar op de zwarte markt brengen zij minstens honderd op. De balletliefhebbers zien haar het liefst in Tsjaikowsky's Zwanenmeer en het is eigenlijk vreemd, dat dit ballet, zo in strijd met elke regel van de Mar xistische ideologie, zich heeft, weten te handhaven. Want in plaats dat het het communisme verheerlijkt, accentueert het de schoonheid van hei verleden. Pro- kofief's Romeo en Julia is in dit op zicht ook klassiek. De voorstelling duurt vier en een half uur. met twee lange pauzes inbegrepen. De costuums en decors zijn extrava gant. De staat is niet zuinig waar het ballet betreft. Het Bolsjoi-theater heeft zijn eigen balletschool, met afdelingen voor decors en costuums, met een staf van drieduizend Galina Ulanova is een vogel in een gouden kooi, waarvan de tralies Voks lieten, de almachtige culturele orga nisatie van Rusland. Als Voks geen reisvergunning geeftkan geen enkele Russische kunstenaar over de grens komen. En zelfs Madame Ulanova moet het hoofd buigen voor de Voks, die nu echter haar kooi even wil openzetten voor een reis naar Parijs. Ulanova is er niet eens zo blij om. Zij heeft er geen behoefte aan Rusland te verlaten. Het communistisch regime heeft haar alles gegeven wat zij ver langt, behalve vrijheid. En dat is een woord, waarvan zij de betekenis toch niet begrijpt. BEELD VAN AMERIKAANSE BURGEROORLOG La béte humaine van Zola wordt verfilmd Nieuwsdienst Algemeen Dagblad HOLLYWOOD. Voor de regie van de verfilming van Emile Zola's La oëte humaine heeft Columbia aangewezen: i Maxwell Shane, een regisseur die zelf zijn scenario's schrijft en reeds ver scheidene successen, heeft geboekt. Zijn vorige film: The glass wall, waarin de Italiaanse acteur Vittorio Gassman naast Gloria Grahame zijn eerste Ame rikaanse rol speelt, is door Columbia aangekocht voor distributie over de j gehele wereld. TENTOONSTELLINGEN ROTTERDAM: Museum Boymans. Vijf hedendaagse pottenbakkers, lol 15 Juni; Surimcjno's. tot 2 Juni; Ven ster: Karei Appel, tot 30 Mei; Bouw centrum: Hedendaagse architectuur in Brazilië, tot 20 Mei: Museum voor land- en volkenkunde: Koryuji, kunstschatten uit een Japans heilig dom, tot 2 Juni; Maritiem museum: Leonardo da Vinci, tot 1 Juni; Schie- landshuis: Werk van J. J. P. Oud. tcit, 1 Juni; Kunstcentrum De Brug: Shawls van H. van Kruiningen en wandkleden van M. v. d. Stelt, tot 1 Juni. DEN HAAG. Gemeentemuseum Nationale herdenkingstentoonstelling Vincent van Gogh, tot 17 Mei: Nieu we aanwinsten 1945'53. werken van Utamaro. tot 1 Juni: Pulchrl Studio: Voorjaarstentoonstelling, tot 1 Jun;. LEIDEN. Prentenkabinet; Rijksuni versiteit: Een eeuw fotografie, tot 20 Juni. HAARLEM. Museum Huis van Looy: Haarlemse schilders.. tot 25 Mei. AMSTERDAM. Stedelijk Museum. Grafiek en bronzen van Picasso, werk van Kogan en J. C. Gr.sschalk. Aster prenten tot 1. Juni; Rijksprentenka binet.- Tekeningen en prenten uit verzameling vorst van Lichtenstein en keuze uit Nederl. prenten sedert 1500; Tropenmuseum: Kralen, pitten en schelpen; Kunsth. Martinet: Chi nese kunst, tot 31 Mei: Museum Fo- dor: Hedendaagse Nederl. schilder kunst; Kunstz van Lier: Eric W. Gibberd. tc,t 6 Juni. UTRECHT. Museum voor nieuwe religieuze kunst; Religieuze kunst. NIJMEGEN; Waaggebouw; Oude kerkelijke kunst, tot 2 Juni. AMERSFOORT, 't Oude Wevers- huys: Bob Lokhorst, tot 4 Juni. APELDOORN: Kunstcentrum: Vier Rotterd. schilders, tot 5 Juru. HOGE VELUWE: Herdenkingsten toonstelling Vincent van Gcigh, van 24 Mei tot 1.9 Juli. ALPHEN a. d. RIJN: Museum E. van Woerden en F. van Noppen. DORDRECHTDordrechts Museum Antieke Oosterse tapijten. EINDHOVEN: Van Abbe-museum: Louis Favre. tot 31 Mei. HOENSBRiOEK: Kasteel Hoens- broek: Eeuwfeest expositie Vincent van Gc.gh. MAASTRICHT: Bonnefantenmus.: Het Romeins portret, van 24 Mei tot 22 Juni. Plafonds van Braque in liet Louvre door A. Glavimans PARIJS. Drie panelen heeft Georges Braque geschilderd voor een der zalen in het oudste gedeelte van het Louvre, namelijk voor de Salle Henri II, waarin een aantal Etruskische oudheden is geëxpo seerd. Het Louvre heeft vele geschilderde plafonds uit vroeger en later tijd. Een in de negentiende eeuw, om zijn kun de op dit gebied befaamde schilder als Mauraisse heeft er een aantal ge maakt en een figuur als Delacroix was zeer vereerd met de opdracht de bekende Galerij van Apollo te deco reren. Eigenlijk zijn er zoveel van die pla- I fonds dat de bezoeker van het museum er nauwelijks nog aandacht aan besteedt. Hij komt per slot van rekening voor de tentoongestelde kunst en het is als regel zo dat hij slechts bij toeval ook door G. Van RAVENZWAAY TN E Wiener Sangerknaben, die sinds generaties een bijna onaantast bare reputatie genieten, hebben de afgelopen jaren ernstige pogingen ge daan hun goede naam te verspelen, door de te zakelijk opgezette, wereld- tournée's. De programma's met opera-spelletjes en liedjes over het schlafendes Prinzchen èn bovendien de nog wel eens slordige uitvoeringen onder leiding van jonge dirigenten, die het leiden van deze concerten dikwijls zichtbaar als een corvée be schouwden, dit alles heeft de artis tieke faam zodanig geschaad, dat re habilitatie noodzakelijk was geworden. Hiervoor hebben de Wiener Sanger knaben zorggedragen door op de lang speelplaat (Philips N 00624 R) een keur van polyphone koorwerken te zingen waarbij de dirigent Friedrich Brenn zich niet als een routinier gedraagt, maar als het type van kunstenaar, wiens hart zingt bij het galmen van de klokken van de Stefansdom over We nen. Het enige bezwaar, dat we tegen deze interpretatie kunnen aanvoeren, is de wel eens te grote nadrukkelijkheid in de accentuering, een hebbelijkheid die de koorzang van de Wiener San gerknaben voor zover wij het ons herin-, neren altijd heeft gekenmerkt. WINKELCENTRUM BINNENWEG, Tel. 29180 door Hugo Lous Ietwat aarzelend zoekt de film The Red Badge of courage haar weg door ons land. Zij is in haar uitwerking lang geen gewone film. En dubbel ongewoon is zij door de storm van publiciteit, die rond haar gewoed heeft en nog woedt. Er is werkelijk bijzonder veel te doen geweest over deze Red Badge, maar wanneer wij de opwinding ontleden blijkt, dat er weer eens grondig open deuren worden inge trapt Onder leiding van de bekende re gisseur John Huston werd het werk aanvankelijk een artistiek opgezette verfilming van Stephen Crane's klas sieke dagboek uit de Amerikaanse burgeroorlog. Maar toen de film vol tooid uit de montagekamer kwam, was Huston 10.000 km verderop, in Afrika, bezig met de (sindsdien be roemd geworden) African Queen, en kon zodoende niet toezicht houden op het bijknippen en omgooien, dat zijn studioleiding voor The Red Badge noodzakelijk achtte, nadat de eerste publieke reactie op de film ongunstig was. Deze gang van zaken werd aan, de grote klok gehangen doordat een jour naliste de gehele verfilming van The Red Badge van A tot Z meemaakte. Haar boek over dit geval heeft aanlei- Audie Murphy als jonge, recruut, de vuurdoop her ft ondergaan, in veelbesproken film The red badge of courage. ding gegeven tot allerlei opgewonden, krantenartikelen met opschriften als: „Hollywood aan de kaak gesteld". De ze opwinding is lichtelijk misplaatst. Zij is alleen te verklaren door aan te nemen, dat de schrijvers zich eerst in wonderlijke illusies gehuld hadden, die iedere behoorlijke grond misten, en de ze illusies thans verscheurd zagen. Het is blijkbaar nodig om nog eens precies vast te stellen wat Hollywood, wat iedere filmindustrie eingenüjk i*. Een filmindustrie is een apparaat, ingesteld door geldgevers, die in ruil voor een zekere winst de wereldmarkt willen voorzien van het product „bio scoopamusement". Andere geldgevers steken hun geld in een worst- of een eau-de-cologne-fabriek. In ieder ge val doen zij het allemaal in de hoop op winst. En zij voelen er niets voor om hun geld verloren te zien gaan Bijgevolg wordt er dus bioscoop-amu sement vervaardigd waar aftrek voor is. En wanneer de producers het ge voel krijgen, dat een bepaalde film een lelijk verlies zal gaan opleveren, proberen zij te redden wat er te red den is. Men moet er niet licht over denken, in vrijwel iedere film steken millioenen guldens! Men kan het betreuren, dat The Red Badge of courage, die misschien dank zij Huston een kunstwerk was (hoeve- len weten dat echter zeker?) later is omgewerkt en misschien minder goed is geworden. Maar zo iets stelt Holly wood niet „aan de kaak". Verwijten mag men ten hoogste Huston, dat hij zijn kunstenaarsnaam niet contractueel beveiligd heeft en dat bijgevolg films onder die naam de wereld in kunnen gaan, die zijn films niet zijn. Wanneer wij nu intussen The Red Bad. ge of courage in zijn huidige vorm op het doek zien komen, is het nog steeds een film van ondubbelzinnige en merk aardige kwaliteiten. Wij zien hier Audie Murphv als een jonge recruut van het denkende soort. Hij maakt zich zorgen over de komende strijd en de batteert daarover met een lotgenoot gespeeld door de tekenaar Bill Maul- din). Hij vlucht als de stormlopende vijand door de kruitdamp opdoemt. Hij maakt het einde mee van een veteraan die tot zijn laatste ademtocht op de been blijft. En een serie schokkende zowel als troostende indrukken doet ten slotte in de volgende veldslag opeens de man van weerstand in hem geboren worden. Wij volgen dezedoor zulke heftige gemoedsbewegingen verscheurde Audie met belangstelling en sympathie. Maar de schoonheid van The Red Badge of courage ligt vooral in de wonderlijke poëtische sfeerdie de film meekreeg. Het lijkt ongelofelijk, dat een oorlogsfilm poëtisch zou kun nen zijn. Het is hier dan ook geen oorlog-anno-1952. De strijdvorm van 1862 heeft voor ons vaak iets zo on wezenlijks, dat de poëzie haar kans krijgt. Na afloop herinneren wij ons van het slagveld niet alleen de dramatische actie, maar ook de zonnesechijn en de lentesfeer. Noch hier noch tijdens de macabere af tocht der gewonden zoekt het werk zijn kracht in bloedige details. Het gevolg is misschien een niet krachtig sprekende film. Maar zij blijft desondanks opvallend lang in de herinnering hangen door haar sugges tie van de schoonheid en de tragiek, die blijkbaar onafwendbaar en onaf scheidelijk van elkaar op 's mens- doms pad moeten liggen. Mooi en muzikaal Maar de stemmen zijn mooi en mu zikaal. Het is een lust om te luisteren naar het zingen van werken van Pa- lestrina en diens Spaanse epigoon Vittoria. Deze opname is als het ware meer hangt. een les in oude koorzang, want naast deze Zuiderlingen, horen we ook een motet van Jakob Handl en de plaat brengt de verrassing met een Exsul- tate Deo van Alessandro Scarlatti, wiens opera's gedurende de tijd rondom 1700 zo'n reputatie genoten. Zéér exquis gezongen is het Laudi alia virgine Maria uit Verdi's laatste werk Quattro pezzi sacri, waarvan we reeds eerder het Stabat mater (D.G.G.- LVM 72174) bespraken. Deze lofzang met de tekst uit Dante's Paradiso is mede een aanwinst. Verdi's teruggrij pen naar de oude polyphone stijl is in dit deel van de Vier gewijde stukken, wel het meest consequent, doch niette min behoudt hij zijn persoonlijke visie. Nogmaals de '•Wiener Sangerknaben hebben zich met deze vertolkingen ge rehabiliteerd. Albert Cuyp in het Mauritshuis DEN HAAG (A.N.P.). Albert Cuyp is, zoals bekend, in onze Nederlandse musea zeer onvoldoende vertegenwoor digd. Zijn fraaiste werken bevinden zich vrijwel alle in Engels openbaar en par ticulier bezit, zoals deze winter nog eens is gebleken op de grote tentoonstelling in de Royal Academy te Londen. Van deze kunstenaar is nu aan het Mauritshuis voor enige tijd door de hertog van Bedford een belangrijk schilderij in bruikleen ge geven, voorstellende een gezicht op het Valkhof en de Waal bij Nijmegen. Dit heeft tijdelijk een plaats gevonden in de zaal, waar het Gezicht op Delft van Ver- lijke kleur behouden doch er is nogal veel verguldsel aangebracht. Braque zocht de oplossing ook in het „gat in het plafond" en hij beperkte zich tot een uiterste vereenvoudiging van de vorm. Elk van de drie panelen bevat tegen een nachtblauwe fond twee ge- styleerde vogelfiguren van zwart met een nogal brede witte rand. Dat zwart heeft hij bovendien technisch zo aan gebracht dat het op een ruwe, zeer gro ve en hier en daar zeker tenminste twee centimeter onder zijn doek uitkomende ondergrond is gehecht. Prachtig geheel Het geheel is van een welhaast fantastische werking: de zeilende vo gelfiguren in Braque's grootse vor- menspraak tegen de ultramarijn blauwe achtergrond trekken zomen tenminste de zaal binnentreedt of an ders, eenmaal binnengekomen, naar boven ziet de aandacht geheel en al weg van de drukke versierselen van de randen en zij vormen door bemerkt dat er een plafondschildering is. Waar dat nodig was zijn de meeste in nogal lichte tonen gehouden en de oude theorie, die wil dat een plafondschil dering een „gat in de zoldering" is, werd als regel angstvallig gevolgd, zij het dat de vele, de hemel in fladderende dan wel eruit vallende goden en godin nen het geheel meestal niet erg rustig maken. Braque heeft het als een grote verant woordelijkheid gevoeld dat hij in een dergelijke omgeving iets moest maken en uren heeft hij op een kleine bank in de grote, hoge ruimte doorgebracht. Een meter of acht, negen boven de grond had hij daar drie panelen te vullen. Twee ovale, waarvan de groot ste middellijn ongeveer drie meter ts en een rechthoek met aan de korte zijden cirkelvormige bogen, van welke de grootste lengte ongeveer zes meter bedraagt. Zij bevinden zich in een houten Renaissanceplafond met een onmetelijk wirwar van randen, vakken, kleine en grote cartouches en ananas- vormïge kegels. Het heeft de natuur- Wondericel- voegt sïch de schildering van de Iwintigste-eeutcer Braque in het Ilenaissance-plujond. kleur en compositie een weldadige tegenstelling tot hun omgeving, terwijl zij zich toch in het gehele plafond wonderwel voegen. In de zaal staat een aantal Etruskische voorwerpen, o.a. een grote sarcophaag, opgesteld. Ook daarbij passen Braque's schilderingen volkomen omdat er over de afstand van meer dan twee müïenia verwantschap is in het zich beperken tot het essentiële. Feest te Nijmegen NIJMEGEN (A.N.P.)Op feestelijke wijze zal Nijmegen op 9 Juli het her stelde raadhuis en de historische St. Steventoren met carillon in gebruik nemen, 's Morgens zullen verscheidene beiaardiers, onder wie enkele uit België, het tot 36 klokken uitgebreide carillon bespelen en worden de zes luidklokken ingeluid. De Sica over zijn vrouwelijke landgenoten A.T.G. brengt vanavond de première door Manuel van Loggem. AMSTERDAM. Vanavond geeft het Amsterdams Toneel Gezelschap in de Stadsschouwburg te Amsterdam de première van De Kruisvaan (Beau Sang) van de Fransman Jules Roy. Het stuk speelt in de tijden na de Kruistochten. Eén van de terugge keerde Tempeliers komt, op zijn vlucht voor zijn vijanden, terecht op een oud kasteel, waar hij door de jonge slot- vrouw verborgen wordt gehouden, zon der dat haar man (die een politieke tegenstander van de Orde der Tem pelieren is) er iels van weet. Anne, die haar man minacht, raakt verliefd op de gewonde ridder en wil met hem vluchten. Maar de Tempelier, die een gelofte van kuisheid heeft afgelegd, wendt zich, ondanks zijn hartstocht voor haar, van haar af, en ontvlucht zonder haar, na zich voorgenomen te hebben boete te doen voor zijn onkuise gedachten. Het stuk is schematisch gebouwd, met weinig karaktertekening. De vrome en door hartstocht geplaagde kruisridder, de onnozele echtgenoot, een boosaardige, heksachtige moeder en de naar liefde verlangende jonge vrouw zijn zonaer meer typeringen gebleven, terwijl de erotische en religieuze problematiek van de Tempelier weinig overtuigend aan doet. Ook is het onduidelijk waarom de schrijver dit tijdperk van de historie voor zijn verhaal heeft uitgekozen, aan gezien de erin behandelde driehoeksver houding in iedere andere tijd had kun nen spelen. De historische achtergrond is dus in geen enkel opzicht functioneel geworden. ROME. „De huidige oogst aan Italiaanse filmsterren is een collectie zeer aantrekkelijke jongedames, wier lichamelijke kwaliteiten het ver win nen van haar acteertalent". De 52- jarige Vittorio de Sica, de Italiaanse filmregisseur, die met Fietsendieven een wereldnaam verwierf, liet in ge dachten zijn afkeurend oog eens gaan over schoonheden als Gina Lollobri- gida, Silvana Mangano en Silvana Pampini, die de Europese en Ameri kaanse en zelfs de Italiaanse markt voor Italiaanse films hebben geopend. „Allemaal benen en buste", zegt hij. Maar aan welke filmster geeft De Sica dan de voorkeur? De Amerikaanse Jen nifer Jones vindt hij een volmaakte ac trice. Kort geleden maakte hij met haar en Montgomery Cliff: Stazione termino. Hij zegt over Jennifer: ..Zij heeft de in nerlijke kwaliteiten die ik nodig heb plus een aantrekkelijk uiterlijk. Zij is zuiver der dan de meeste van die Italiaanse meisjes." In Stazione termius („Wij hebben 65 nachten aaneen op een verlaten station te Rome gewerkt") speelt Jennifer Jones de rol van een getrouwde Ame- ikaanse vrouw, die naar Italië gaat en verliefd wordt op een Italiaan („Ja, zei De Sica, het lijkt wel wat op de ge schiedenis van In grid Bergman en Ros- sellini, maar de film heeft er niets mee te maken"). ,Ik wil op het witte doek het humane en christelijke gevoel van de soli dariteit brengen, zei hij. De onge lukkige zwervers, die spelen in Het Mogelijkheden Het stuk is echter strak en eenvoudig, er komen enkele sterke speelscènes in voor en er zit ook de mogelijkheid in tot het suggereren van een spookachtige, noodlottige sfeer met laat-Middeleeuwse somberheid in het decor van een vtrval- len kasteel. Jennv van Maerlant speelt de jo vrouw.' Johan Schmitz de Tempelter, rard Schild de echtgenoot, Jacqueline Royaards-Sandberg de kwaadaardige moeder en Ben Groerüer een mede-Tem pelridder, die ervoor zorgt dat zijn orde broeder zijn gelofte houdt. JENNIFER JONES meer dan alleen schoonheid Wonder van Milaan. 7teb ifc gevraagd op te treden als getuigen van hun eigen leed en vreugde. Ik ben trofs op hen, zij hebben de werkelijkheid weten te bereiken. In mijn eigen land zijn mijn films niet populair. De mensen willen r.iet de dingen van alledag zien. De gemid delde Italiaan is arm en kent de harde kanten van het leven maar al te goed. Hij ziet liever op het witte doek een iveelderige weergave van het leven in de hogere kringen in Engeland of Amerika dan zijn eigen ellende. Maar ik zou liever mijn films afgewezen zien, dan mijn werk en zienswijze te veranderen. Ik zal voortgaan mijn films te maken zoals ik het wilals ik het geld er voor kan krijgen." De Sica vervolgde: ..In mijn jeugd heb ik veel te lijden gehad. Ik ken wanhoop, zelfontkenning, vernedering en teleur stelling. Maar ik heb nog steeds veel plezier in het maken van films en ik geloof, dat dit het enige werkelijk belangrijkste is".

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 4