Drie
en
vrouwen,
een man
een vliegtuig
Forceer baby niet bij het
leren zitten
PAKISTAANSE VROUW LEGT
HAAR SLUIER AF
TROUW voor
de VROUW
„That Begum
Dynamite!"
Deelnemers aan grote luchtrace
Londen-Nieuw-Zeeland
Initiatief ging uit Van
mevr. G. J. McKenzie
Kamerplanten
„Kind en Spel"~
LUCHTVAART als I
LEVENSIDEAAL
ZATERDAG 16 MEI 1953
TROUW
Mrs. Gertrude McKenzie
zijn voorspraak, dat zij weer een vol
ledige theoretische cursus in navigatie,
radio en instrumen-tvlie-gen bij de
school van zijn maatschappij mag door
lopen. „They have been wonderful,"
zegt ze, en ze is er vast van overtuigd,
dat de hele wereld in October hetzelf
de zal zeggen van de drie vrouwen,
het vliegtuig en de man, die op eigen
houtje zullen meedingen naar de eerste
prijs in de grootste luchtrace, die ooit
gehouden werd.
Een gezonde koeslaapt eigenlijk
nooit. De eerste dagen na hun ge
boorte zijn ze in een soort verstijving
maar zij verliezen nooit, het bewustzijn.
Deskundigen zeggen dit, nadat zij
koeien en kalveren 24 uur achtereen
hebben gadegeslagen. Hebt U soms
toch wel eens een koe zien slapen?
OP uitnodiging van het Neder
lands Vrouwencomité lo
geert in 's-Gravenhage, op de Pa
kistaanse legatie bij haar vrien
din mevrouw Bokhari, begum
(mevrouw) Liaquat Ali Khan, die
al voor de derde maal ons land
bezoekt en ook graag bereid is
elke Nederlander of Nederlandse
die ooit in Karachi verzeild raakt,
in haar huis te ontvangen.
In haar half Westers, half Oosters in
gerichte woonkamer staat een piano,
niet omdat zij zelf of een van haar twee
zoons kunnen spelen, doch omdat ze
graag luistert naar buitenlandse be
zoeksters die dat wel kunnen. En in dat
huis herinneren op alle tafeltjes en
kastjes portretten, omkranst met bloe
men, aan haar echtgenoot, eerste mi
nister Liaquat Ali Khan, die door een
jonge heethoofd vérmoord werd, om
dat hij streefde naar vriendschap met
India. Hij rust thans naast zijn vriend
en grote voorganger Jinnah in een
sarcophaag op een groot marmeren
platform even buiten Karachi, met uit
zicht op de grenzenloze jammer van de
vluchtelingen-kampen. En zelfs die
vluchtelingen komen soms kransen van
aaneengeregen bloemen leggen op die
twee sarcoplhagen.
Onnavolgbare gratie
Als ze daarvan verteld heeft, richt
de begum Liaquat Ali Khan zich iets
hoger op en 'haar donkere, wat hese
stem worstelt om te ontkomen aan de
ontroering die haar telkens bevangt
als ze spreekt over haar man; soms
zelfs als ze een redevoering houdt
moet ze vechten tegen haar tranen. Ze
is eigenlijk een vrije kleine, gezette en
al wat oudere vrouw, doch nog met
onnavolgbare gratie trekt ze haar rag
dunne kurpatta, de lange sjaal, om zien
heen en vertelt glimlachend van het
grote werk der Pakistaanse vrouwen.
Ze leefden in poerdah, in de_ afge
slotenheid van het vrouwenverblijf, en
ze droegen lange witte gewaden van
het hoofd tot de voeten, met alleen een
gaasje voor de ogen om te kunnen zien.
Ze waren zeer ondergeschikt aan de
mannen toen hun land de vrijheid ver
wierf, en alleen de zeer vooruitstreven-
den dachten aan een verre toekomst
waarin de vrouwen ook rechten zou
den hebben in het openbare leven.
Doch met één slag veroverden de
vrouwen die rechten, toen in 1943 de
grote tragedie zich voltrok tussen de
twee nieuwe staten India en Pakistan:
de strijd om de Pundjaab en later om
Kashmir. Duizenden Pakistanis vlucht
ten uit India, achtervolgd door de
Sikhs; duizenden werden in hun huizen
vermoord, duizenden trokken langs de
wegen, duizenden versperden de spoor
banen om de treinen te dwingen te
stoppen, duizenden werden achterhaald
door bloedbeluste vijanden, duizenden
stierven onderweg van uitputting, dui
zenden belandden in kampen die oroei-
nesten van ziekten waren, en duizen
den trokken naar de twee steden La
hore, de religieuze, en Karachi, de po
litieke hoofdstad, en zetten in de stra
ten en op de pleinen en buiten de stad,
in het begin der woestijn, van vodden
wat tenten op en die dorpen der
ellende groeiden bijna even snel als de
kerkhoven er vlak naast. In die zee-
van ellende vonden de vrouwen van
Pakistan haar taak.
Weeldevrouwtje af...
De zuster van Jinnah en begum Lia
quat Ali Khan richtten een oproep tot
de vrouwen in poerdah om de sluier
af te leggen; er ging een golf van
geestdrift door het land en tot verba
zing der mannen wierpen de vrouwen
zich niet op haar rechten, doch op haar
plichten. Vrouwen en meisjes in de
bedreigde gebieden vormden burger
wachten en waren bereid haar dorp,
haar huis, haar kinderen te verdedigen.
Een paar honderd welgestelde vrou
wen, die in Engeland en aan de uni
versiteit van Lahore gestudeerd had
den, richtten veldlazaretten in, trokken
zelf het verpleegsteruniform aan en
organiseerden spoedcurcussen voor
ongeletterde vrouwen en meisjes van
het platteland. Echt Oosterse weelde-
vrouwtjes trokken de kampen der
Deze foto is genomen toen Pakistans
premier, Liaquat AU Khan, nog leefde.
Hij zit hier voor zijn huis met zijn echt
genote, de Begum, die op 't ogenblik
ons land vertoeft, en hun twee zoons.
vluchtelingen binnen, waar ze tot haar
enkels door de modder moesten waden
en waar ze haar prachtige zijden k-lereru
besmeurden. In die modder en door dat
werk verwierven de Pakistaanse vrou
wen haar rechten: er zitten vrouwen in
het parlement in Kara-chi, ongesluierd,
en er hebben vrouwen zitting in ge
meenteraden en toen mevrouw Roose
velt de gast was van begum Liaquat
Ali Khan heeft ze met verbazing gezien
en geprezen wat de Pakistaanse vrou-
(Van een onzer redacteuren)
Negen maanden lang heb ik dag en nacht gevochten om een geschikt
vliegtuig te krijgen Wij en dan spreek ik namens alle vrouwelijke piloten
in ons land vonden het eigenlijk vanzelfsprekend, dat de regering ons
een toestel in bruikleen zou afslaan. Wanneer er een internationale luchtrace
Wordt gehouden en er is onder alle inschrijvingen maar één toestel, dat door
vrouwen wordt bemand, is dat dan een zaak van nationaal belang of niet? Nu,
Wat de Australische regering betreft was het niet zo, want wij hebben het
vliegtuig niet gekregen en daarom heb ik een relatie in Londen gevraagd om
een vier-motorige Tudor voor me te kopen. Het is een heel goed vliegtuig en
We slaan er beslist een behoorlijk figuur mee. Ik heb zelfs goede hoopdat we
in onze afdeling zullen Winnen. Hoewel, jullie K.L.M. heeft natuurlijk veel
meer ervaring."
Mevrouw Gertrude J. McKenzie, een slanke, 43-
jarige Australische uit Melbourne, kan heel gezel
lig babbelen over het weer, de mode, die bij
onregelmatige vlagen uit Europa naar Australië
komt overwaaien, en de prijs van het kalfsvlees,
maar zodra de vliegerij ter sprake komt, is er van
gebabbel geen sprake meer. Het is, om eens een
groot woord te gebruiken, haar hartstocht en tien
tegen één is zij beter thuis in de cockpit van een
verkeersvliegtuig, dan in haar keuken. Zij leerde
in 1936 vliegen en was de eerste en tevens enige
vrouw, die bij de Australische luchtvaartmaat
schappij een complete opleiding tot verkeersvlieger
ontving.
WANNEER koningin Elizabeth van
Engeland in October het start
schot lost voor de grote luchtrace
LondenNieuw-Zeeland, dan zal er slechts
tuig aan de start verschijnen, dat een overwegend
vrouwelijke bemanning heeft. Dat zal het viermotorige
toestel van de Australische mevrouw Gertrude
McKenzie zijn. Zij zal samen met twee vriendinnen
en één man, dat mogen wij eerlijkheidshalve niet
verzwijgen de strijd opnemen tegen de moderne
toestellen, die, evenals zij, deelnemen in de handicap-
afdeling. Daar zijn enkele van de allernieuwste ver
keersvliegtuigen onder, zoals het toestel, waarmee de
K.L.M. zal deelnemen. Deze mededingers zullen steu
nen op een jarenlange ervaring op lange afstanden,
een perfecte organisatie en een geroutineerde beman
ning.
Maar daar zijn de drie Australische vrouwen aller
minst bang voor. Integendeel, zij zijn vast besloten
om te winnen van al die mannelijke bemanningen,
om zodoende de gelijkwaardigheid van de vliegende
vrouw te bewijzen.
Als er zo volop snijbloemen komen,
kunnen kamerplanten wel eens lastig
worden in de toch al zo volle venster
banken. Er zijn echter vele soorten
die zonder bezwaar tijdens de zomer
maanden met pot en al in de volle
grond van de tuin ingegraven kunnen
worden. Moohten de nachten nog te
koel zijn dan kan men nog een week
wachten, doch dan is het gevaar voor
nachtvorst wel grotendeels geweiken.
Vele niet al te tere cactussen en vet-
planten vinden buiten een plekje wel
prettig: ze verlangen echter wel zon
en tevens een beschutte standplaats.
De azalea kan nu ook naar buiten toe
en de geraniums en fuchsia's vinden
het in uw tuin veel prettiger dan in
een zonnige vensterbank, die straks
voor hen toch veel te heet wordt. De
aronskelk voldoet ook uitstekend in
de tuin. terwijl men ook een beschut
plekje voor d'e kamerlinde moet zien
te vinden. Die voldoet het best op een
licht schaduwplekje, dus daar waar de
hete middagzon haar niet kan berei
ken. Al hebben zulke kamerplanten
in een zonnige vensterbank gestaan,
todh kan de zon haar buiten in het be
gin tooh nog kwaad doen en daarom
is het verstandig haar de eerste Daar
dagen met een paar licht bebladerde
boomtakjes te beschermen, maar dan
alleen voor bet heetst van de dag. Na
een paar dagen kunnen ze dan de zon
wel verdragen.
FLEURIST
(Van een medewerker).
TSTANNEER de zuigelingen een geruime perio-
de hebben gekropen en wij hebben hun hier
ruimschoots de gelegenheid voor gegeven, dan
komt de tijd, dat zij uit zichzelf gaan zitten. Dat
kan dus pas wanneer de aanvankelijk zwakke spie
ren in staat zijn om de rug recht te houden. Het is
dan ook volkomen fout om kinderen te vroeg op
de arm te nemen'of in een kinderstoel te zetten.
Te vroeg is: voordat de kinderen zelf pogingen aan-
weTiden om te gaan zitten en in ieder geval voor
de zesde levensmaand.
Wanneer wij de kinderen te vroeg in zittende houding
brengen kan dit ruiggegraatsvenkrommingen tot gevolg
hebben. U kunt gemakkelijk waarnemen wanneer een kind
nog niet tot zitten in staat is.
Het knikt dan voorover in
de heupen. Een kindje, dat
kan zitten heeft een gestrekte
houding en is ook in staat
zelfstandig tot deze houding
te komen of uit deze houding
een andere houding aan tc
nemen. We moeten dus altijd
afwachten tot een kind uit
zichzelf gaat zitten en kunnen
dat, zoals gezegd, slechts be
vorderen door het kind veel
te laten kruipen en dit krui
pen door met het kind te spe
len, te stimuleren.
Zit het kind eenmaal dan
staan er weer enige eenvou
dige oefeningen en ook spel
letjes ter beschikking waarbij
de voor het kind zo belang
rijke spieren van de romp
geoefend kunnen worden.
Denkt u er vooral altijd om:
niet te lang achter elkaar. Dat
is veel te vermoeiend. Het
kindje ligt op tafel, op de rug.
U gaat aan de kant staan
waar zijn voeten liggen en
pakt hem bij de polsen vast,
zö, dat de palm van uw hand
over de rugzijde van zijn
bandjes heen ligt. De baby
moet nu tot zittende houding
zien te komen. Aanvankelijk
moet hij hierbij geholpen
worden en u trekt hem op.
Maar meer en meer moet hij
Ui et zelf doen, zodat hij zich dus aan u-w handen optrekt.
Dit kan gestimuleerd worden door het kindje als het zit
spelenderwijs een duwtje te geven zodat hij achterover
rolt en hem dan weer de gelegenheid geven zich op te
trekken. Dit is natuurlijk een heerlijk spelletje en ook een
goede oefening voor soepelheid' van de wervelkolom. Later
kan deze oefening met d-e kleuters gedaan worden, waarbij
dezen zich dan aan één 'band moeten optrekken. Nu moet
men bij deze oefening vooral niet teveel eisen. Het is goed,
vooral in -het begin, veel hulp te verlenen omdat de oefe
ning nogal wat inspanning vraagt. Het kind gaat dan vaak
de adem inhouden. Dat „persen' is slecht.
Ook moet u er an denken dat soms het hoofdje wel
enige steun nodig heeft. Dit is vooral het geval wannéér
de nekspieren nog niet sterk genoeg zijn. In dat geval
houdt u met één 'hand de beide polsen van het kindje
vast. De andere hand steunt met de palm van de hand
het achterhoofdje. Kijk hem maar eens ploeteren. U zult
zien dat hij er plezier in heeft.
Rompdraaien
In het algemeen kunnen we ook het m-aken van bewe
gingen uit zittende houding bevorderen door geluidjes ach
ter de ruig van het kindje te maken. De kleintjes zijn, net
als grote mensen, heel nieuwsgierig. U zult zien, dat zij
onmiddellijk willen kijken naar datgene wat Ih-un aandacht
heeft getrokken. Zij draaien dan hun hele romp om en dat
is net wat wij willen. Geheel onopzettelijk doen zij zo een
oefening in het rompdraaien. Ook is het mogelijk dat zij
ineens uit zittende houding omdraaien, tot handen- en
knieënstand'. Dat is "fa algemeen spierversterkende oefe
ning en ook deze is welkom.
Om de rechte en gestrekte
houding van de rug bij het
zitten nog meer te bevorderen
kunnen we ook de kinderen
met de armen bewegingen
boven het hoofd laten maken.
Wij kunnen ze bijvoorbeeld
laten grijpen naar een voor
werp, dat wij boven hun hoofd
houden. Het kindje zal 't voor
hem begeerlijke voor-werp
graag proberen te pakken.
Spelletjes
Kinderen zitten vaak met
gespreide benen op de cirond.
Dit geeft ons gelegenheid tot
een oefening waarbij uw
kleintje het bovenlichaam
voorover buigt en weer op-
strekt. We leggen daartoe een
stuk speelgoed tussen de be
nen ter hoogte van de kuiten.
Het kindje zal zich voorover
buigen en het voorwerp op
pakken. Wij kunnen dit moei
lijker maken door het speel
goedje steeds verder weg te
schuiven, Dus ter hoogte van
de enkels, de voeten en nog
iets verder.
Dan is er nog een heel oud
zangspelletje, wat zo belang
rijk is, omdat het kindje hier
bij bewegingen gaat naboot
sen. Misschien herinnert u
het zich al:
„Klap eens in je handjes, blij, blij, blij.
Op je boze bolletje van dij, dij, dij.
Handjes omhoog, handjes in de zij.
Zo varen de scheepjes voorbij."
Bij de eerste regel klapt het kind in de handjes, daarna
legt het de handjes op het 'hoofd. Bij de derde regel strekt
hel de armpjes omhoog en zet ze daarna in de zij. En bij
het voorbijvaren van de scheepjes worden beide handjes
tegen het hoofd' gelegd en wiegen de kinderen heen en
weer. Als het een par keer is gedaan beginnen zij het al
aardig na te doen. Zo is er weer iets nieuws aan de voor
raad bewegingen van het kindje toegevoegd.
Jong Paikistan
wenfoeweging in enkele jaren heeft be
reikt. Vandaar dat de begum mei een
ironisch glimlachje kan vertellen van
die enkele fanatiek Mohammedaanss
mannen die de vrouwen terug 'willen'
drijven in poerdah.
Handen uit de mouu)
Natuurlijk kwamen er teleurstellin
gen; natuurlijk keerden duizenden rijk©
vrouwen terug naar het nutteloos
weelde-leventje en natuurlijk ontdekte
men dat de oer-oude tradities die het
familie-leven op het platteland rege
len, niet maar zo terzijde geschoven
kunnen worden.
Op het laatste vrouwen-congres, in
Lahore, werden zeer stoutmoedige re
soluties aangenomen door een zaal vol
vrouwen, die vrijwel allen gekleed wa
ren in de kostbaarste zijd'en gewaden,
behangen met de kostbaarste juiwelen,
doöh de begum Liaquat Ali Khan
heeft er ronduit gezegd dat men er met
congressen en resoluties niet komt; dat
men weer de handen uit de mouwen
zal moeten steken en de ellende van
de paar millioen vluchtelingen weer te
lijf moet gaan.
De begum Liaquat Ali Khan is zelf
in Amerika geweest en ze verwierf er
zich de bijnaam „That Begum Dyna
mite". En die Begum Dynamiet weet
wel dat de vrouwen-emancipatie ini
Pakistan steunt op die eenvoudige, pas
afgestudeerde kraam-verpleegstertjes
die in de dorpen en kampen stukjes
zeep uitdelen onder de moeders, opdat
ze leren haar baby's zindelijk te verzor
gen. Zo'n eenvoudig onderwijzeresje
dat elke morgen zelf de kinderen wast,
die met ongewassen oren en ongewas
sen handen op school komen. Of zoh
in een spoedcursus klaargestoomde
vrouwelijke dokter, die in de kampen
ziekten opspoort en zelfs voor melaats
heid niet terugdeinst.
T. v. E.
Van 30 Mei tot 10 Augustus zal
in het stedelijke museum „Het
Prinsenhof" te Delft een ten
toonstelling worden gehouden
onder de titel „kind en spel"
waarop zowel oud als modern
speelgoed te zien zal zijn.
Het overgrote deel dateert uit
de negentiende eeuw en is voor
namelijk van Duitse origine. Ook
zal men er Griekse en Middel
eeuwse poppetjes aantreffen en
een uit de 18e eeuw daterend
poppenhuis. Eén kamer zal ge
heel in beslag worden genomen
door verscheidene legermachten
van tinnen en enige houten en
zelfs papieren soldaatjes. Er zal
ook speelgoed te zien zijn dal
nimmer in de handel is gebracht,
maar dat slechts als vrijetijdsbe
steding werd vervaardigd. De
expositie zal worden vervol
maakt met kinderschilderijen
waarbij het echter in hoofdzaak
gaat om de spelen die daarop in
beeld zijn gebracht. Alle schil
derijen zijn in tegenstelling met
h,et speelgoed afkomstig uit de
Hollandsé School.
geren, haar sporen in de Australische
lucht wel degelijk verdiend.
Neemt u bijvoorbeeld Constance Jor
dan. Zij is de enige vrouwelijke meca
nicien. die in Australië gediplomeerd
werd en is nu lid van de technische
staf van de Quantas-luchtvaartmaat
schappij in Sydney. Negentien ver
schillende typen vliegtuigmotoren ker.t
zij van binnen en van buiten en na
tuurlijk vliegt zij ook. Na elke vlucht
in haar sportviiegtuig schiet ze de
overall aan en kruipt op de motor var.
naar vliegtuig, die zij dan eigenhandig
een goede schoonmaakbeurt geeft. Dat
zij ook nog uitstekend viool speelt, zal
de lange vlucht van Londen naar
Nieuw-Zeeland alleen maar kunnen
veraangenamen.
De jongste van de -drie vrouwen is
Evelyn Koren met haar 24 jaar. Zij
is nog niet zolang getrouwd en eerlijk
gezegd vindt ze het helemaal niet leuk
om haar man en hun. zoontje voor een
paar weken alleen te laten. Maar zij
heeft zich door mrs. McKenzie gemak
kelijk laten overhalen, want ook zij
vliegt graag en goed in de toestellen
van de Royal Victorian Aero Club.
Behalve als piloot zal zij ook als ste
wardess optreden tijdens de race.
Goede zorgen
Al met al zal het de 44-jarige gezag
voerder James Kemp niet aan goede
zorgen ontbreken.
„Het is mijn ambitie om de oudste,
nog in leven zijnde piloot ter wereld
te worden en wie weet hoeveel deze
vlucht daartoe zal bijdragen," heeft hij
grijnzend gezegd toen hij mevrouw
McKenzie beloof
de van de partij
te zullen zijn. Hij
is om. meer dan
één reden een
man naar haar
hart. Niet alleen
omdat hij een
van de beste vlie
gers is, over wie
Australië be
schikt, maar ook
omdat 'hij zelf als
jongen met ge
leend geld vlieg
lessen moest ne
men en slechts
met zeer veel (fi
nanciële) moei
lijkheden zijn bre
vet wist te halen. Daarom is de gene
genheid ook wederkerig. Want -hij weet
beter dan wie ook hoeveel jongens
deze energieke vrouw dank verschul
digd zijn omdat zij die zorgen om het
geld voor een groot gedeelte nu heeft
overgenomen.
Mrs. McKenzie dankt het ook aan
Niemand in Australië heeft vreemd
opgekeken, teen zij als enige vrouw
inschreef voor de internationale lucht
race tussen Londen en Nieuw-Zeeland,
die in October van dit jaar zal worden
gevlogen. Want sinds zij in 1936 voor
de eerste maal zelf aan de stuur-
knuppel van een klein lesvliegtuig
ging zitten, is zij bekend geworden als
een fanatiek voorvechtster van de
vrouw in de luchtvaart. Zij is weduwe
en aL haar vrije tijd en vrijwel haar
gehele, niet onaanzienlijke, kapitaal
komen hieraan ten goede.
„Er bestaan vooral in Australië nog
altijd tal van vooroordelen tegen de
vrouw in de commerciële luchtvaart.
'Zolang wij, vrouwen, ons beperken tot
sportvliegtuigen, neemt niemand er
aanstoot aan, maar wanneer wij pro
beren piloot bij een luchtvaartmaat
schappij te worden, lacht iedereen ons
uit. Om die vooroordelen te bestrijden
en eens en voorgoed de kop in te druk
ken, heb ik ingeschreven voor de
luchtrace. Ik weet, dat het een zware
proef op de som wordt, maar juist
daarom vind ik het een goede gelegen
heid. Onze bemanning bestaat uit drie
vrouwen en als gezagvoerder gaat cap
tain James R. Kemp mee. Hij is de
-o-udste gezagvoerder van de Australian
National Airways en om twee redenen
hebben wij, vrouwen, hem als com
mandant uitgekozen. Enerzijds kan ik
zelf geen gezagvoerder meer zijn, om
dat mij-n -brevet in 1938 is ingetrokken
vanwege een gebrek aan mijn rechter
oog. Maar aan de andere kant zou ik
Miss Constance Jordan
het niet willen ook. Wij willen een
bekwame mannelijke piloot bij ons
hebben, die in staat is om te beoor
delen hoe zijn vrouwelijke bemanning
het doet. Zijn oordeel over onze presta
ties zal er beslist toe bijdragen, dat
de vrouw als gelijkwaardig wordt
erkend in de wereld van de burger
luchtvaart."
Priüé-üliegerij
Nadat haar groot brevet als ver-
Capt. James R. Kemp
keerspiloot werd ingetrokken, heeft
mevrouw McKenzie zich geheel toe
gelegd op de privé-vliegerij. Kennis
sen van haar zijn van mening, dat er
niemand in Australië is, die meer voor
deze tak van luchtvaart heeft gedaan
dan zij. Al haar geld en tijd worden
besteed om jonge mensen, die er zelf
geen geld voor hebben, in de gelegen
heid te stellen vliegen te leren.
„Ik ben er heel erg van overtuigd,
dat de toekomst van ons enorme, dun
bevolkte land in hoge mate afhangt
van de ontwikkeling van. de luchtvaart.
Daarom wil ik er aan meewerken om
een geslacht van jonge mensen op te
voeden, die vliegen iets gewoons vin
den."
Om dat ideaal te verwezenlijken,
heeft zij een luchtvaartclub „De Meeu
wen" opgericht. Jonge mensen, die
hiervan lid zijn, kunnen vliegles krij
gen voor minder dan de helft van het
normale lesgeld. Mrs. McKenzie heeft
twee zoons, een van 17 en een van 5
jaar en natuurlijk zijn zij al op heel
jeugdige leeftijd met moeder mee de
lucht in geweest. Haar oudste zoon
heeft zijn brevet al, nadat hij op zijn
tweede jaar voor het eerst Melbourne
van de lucht uit zag. En de jongste,
die al vierhonderd vlieguren achter de
rug heeft, was zegge en schrijve één
maand oud toen hij in de cockpit werd
gedeponeerd.
Nu heeft mevrouw McKenzie dan
een Tudor-machine gekocht. Een groot
bakbeest van een v.ier-motorig vlieg
tuig, dat niet zo'n succes geweest is op
de lijndiensten van de burgerlucht-
vaartmaatschap,pijen, maar -dat tot wie
weet welke prestaties in staat zal. zijn
met drie verbeten vrouwen aan boord.
Want 'behalve de eigenares van de
Tudor gaan er nog mee miss Constance
Jordan als mecanicien en mevrouw
Evelyn Koren als tweede piloot. Schudt
nu niet uw hoofd over dit avontuur,
want om te beginnen is daar nog de
rustige, bekwame gezagvoerder Kemp,
maar bovendien hebben deze beide
d'ames, evenals haar vrouwelijke com
mandant, die als eerste piloot zal fun-
Een Aivro Tudor viermotorig verkeersvliegtuig
