IN HET KREMLIN VAN
HET WESTEN
Hier is
hei geheim
van prettig
scheren
vm»<arns.
Bewapening versnellen of vertragen?
MODERNE „WACHT AM RHEIN"
E'
Dwaze zelfdoeners
D£
Zaterdag 25 April 1953
ELSEVIERS WEEKBLAD
3
ijfc ift Aan de partijleiding van de P.v.d.A.
{ft kan men de verdienste niet ont
zeggen, dat zij de moed lieeft zich op ge
vaarlijke punten te begeven.
Voor deze politieke partij, die nog altijd
vele fanatieke ordenaars in haar gelederen
telt, en wier beleid ook metterdaad op straffe
ordening gericht blijft, geldt zeker, dat voor
haar in elke ontmoeting met de zogenaamde
middenstanders een gevaarlijk element
schuilt De P.v.d.A.-leiding heeft die ont
moeting niet geschuwd en te Utrecht kon de
heer Koos Yorrink waarlijk 150 echte mid
denstanders toespreken.
Het moet voor de leiding onzer grootste
regeringspartij wel uitermate pijnlijk zijn ge
weest, dat het lid der Tweede Kamer Hofstra
daarbij de aap uit de mouw liet schieten.
Want toen een argeloze middenstander
bitter klaagde over de administratieve romp
slomp van de sociale verzekering, werd het
Kamerlid Hofstra boos. Toen verweet hij
driftig diezelfde middenstanders, die men
zo gaarne opschept in het verkiezingsnet,
dat zij alles aan zichzelf te wijten hadden.
Want, zei de heer Hofstra, zij zijn „dwaze
zelfdoeners".
Deze bittere qualificatie mogen de hon
derdduizenden, die in Nederland de midden
stand en de middengroepen tot de rugge-
graat der samenleving hebben gemaakt, zich
voor gezegd houden. Zij allen, de kleine
njjveren, de winkeliers, de ambachtslieden
en die zeer sterke groep van kleine zelfstan
digen, zij allen, die dreigen te worden stuk-
gewreven tussen de molenstenen van de
ordening, zij weten nu wat zij zijn dwaze
zelfdoeners.
Welk een redeloos verwijt. Het houdt een
vonnis in voor degenen, die het uitspreken.
Miskende kracht
{ft {ft Men moet het voor Nederland wel
zeer gelukkig achten, dat de heer
Hofstra in zijn boosheid zijn werkelijke
mening heeft onthuld.
Deze fiscale specialist der socialisten
houdt niet van de middenstand. Hij houdt
niet van de eigenaars der winkels en der
kleine bedrijven. En hij houdt met name
niet van zelfstandigen.
Voor deze zelfstandigen heeft hij dat
tekenende woord, dat men in Nederland
niet moet vergetenzij zijn dwaze zelf
doeners.
Welnuvoor ieder ander en met name
voor iedere Nederlander, die zich rekenschap
geeft van het karakter en van de aard der
Nederlandse natie, fc het duidelijk, dat haar
kern en kracht juist liggen in die zelf
standigen.
Wie de betekenis van deze maatschappe
lijke groep miskent, geeft blijk dat h|j de
kracht niet kent, die Nederland in het ver
leden groot maakte en evenmin de kracht,
die nu nog onze hoop is voor de toekomst.
Pessimisme
De opmerkingen, welke de heer
{ft H. D. Louwes in de Eerste Kamer
heeft gemaakt, getuigen wel van een don
ker pessimisme. Pessimisme met name
inzake de toekomst van de blanke volken.
De heer Louwes is namelijk van mening,
dat het onverstandig is Nederlanders naar
Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland of Australië te
laten emigreren, omdat in deze gebie
den apocalyptische omwentelingen kunnen
plaatsgrijpen, waarvan de blanke volken het
slachtoffer zullen worden.
Wij menen, dat met name in Australië en
Nieuw-Zeeland welbewust voor een
sterke aanwas der blanke bevolking wordt
gezorgd, dat deze gebieden vooralsnog als
volkomen veilig kunnen worden beschouwd.
Het zou wel sterk te betreuren zijn, indien
men zich in Nederland ging overgeven aan
de mening, dat zo belangrijke delen van de
wereld zouden zijn voorbestemd om redde
loos verloren te gaan onder de stormvloed
van gekleurde rassen.
Naar Frankrijk
{ft {ft Hetzelfde lid der Eerste Kamer
{ft heeft over de emigratie een andere
opmerking gemaakt, welke zeer algemene
aandacht verdient. Hij zeidelaat onze
agrarische bevolking liever naar Frankrijk
emigreren. Want dan wordt de Westeuro-
pese positie althans versterkt.
Nu zullen de praktische moeilijkheden,
welke de vestiging van Nederlandse land
bouwers in Frankrijk ondervindt, ook de
heer Louwes bekend zijn.
Dit neemt niet weg, dat zijn aansporing
de stoot zou moeten geven tot een krach
tig streven in de richting ener sterk-ver-
grote, goed-voorbereide en deugdelijk-
georganiseerde poging om een zeer sterke
vestiging van Nederlanders in de Franse
landbouwdreven mogelijk te maken. Want
inderdaadin Frankrijk ligt voor goede
boeren een prachtig arbeidsveld. En deze
Nederlanders mogen dan als alle emi
granten voor Nederland verloren gaan,
zjj zouden voor West-Europa behouden
blijven.
Zondagsreizen
{ft {ft Wij kunnen ons voorstellen, dat de
{ft anti-revolutionnaire Kamerfracties
en de anti-revolutionnaire partijleiding
somwijlen enige moeite hebben om het be
leid van het Nederlandse kabinet voor haar
aanhangers aannemelijk te maken.
Zotifu«K bepaalde beleidspunten, welke
de grootste regeringspartij nastreeft, wor
den uitgevoerd, dan zouden de volgelingen
van Groen van Prinsterer waarlijk de
haren te berge rijzen.
Nu heeft de anti-revolutionnaire minis
ter J. Algera verzekerd, dat hij het reizen
op Zondag zal beperken, aangezien hij
daarin de toepassing van een sociale norm
van Zondagsrust ziet.
Wij kunnen ons voorstellen, dat de anti-
revolutionnairen naar enig middel zoeken
om hun deelneming aan dit ministerie voor
hun aanhangers aannemelijk te maken.
Maar zij zullen toch naar iets anders moe
ten zoeken. Want ieder weet, dat minstens
tachtig procent van het Nederlandse volk
tegen het reizen op Zondag geen enkel be-
Kwaar heeft. Het is voor een minister iet
wat goedkoop zich voor een maatregel uit
te spreken, waarvan hij zeker weet, dat hij
toch niet zal worden uitgevoerd.
PARIJS, Woensdag (per tel.)
e elfde bijeenkomst van de Atlanti
sche Raad staat tegenover twee
harde, nieuwe feiten. Als een scha
duw hing over de werkzaamheden van
het vorig jaar de vraag, welke partij de
presidentsverkiezingen in de Verenigde
Staten zou winnen. Dat is thans beslist.
Het tweede harde feitdat Stalin dood
De Atlantische Raad is om zo te zeggen
het Kremlin van het Westen. De ministers
van veertien landen, die vandaag in Parijs
aankomen, waar het warm is als midden in
de zomer, moeten deze raad, dit opperbe
stuur, directieven geven. Een staf van vijf
enveertig Amerikanen met de stoere en
stuurse Foster Dulles aan het hoofd toont
de betekenis aan, die de Amerikanen aan
deze bijeenkomst hechten. Want in de
Atlantische Raad zitten verder nog grote
namen: Wilson, minister van Verdediging;
Humphrey, minister van Financiën Harold
Stassen, generaal Bradley. De Amerikanen
komen met zwaar geschut en zij zullen dat
geschut laten horen. Zij zullen met de vuist
op tafel slaan. Zij willen dat hetzij in de
Europese Defensie Gemeenschap, hetzij in
ander verband, Duitsland meedoet. De
Duitse soldaten moeten de divisies op
brengen, die de rest van Europa niet in het
leven kon roepen. Hoe dat gaat is bijzaak.
Het huwelijk tussen Bonn en Washington
is voltrokken. Men weet alleen nog niet,
wie bruid en wie bruidegom is. Adenauer
en Eisenhower willen hetzelfde, dat is een
Duits leger.
Goed: Amerikaanse hulp aan Europa.
MaarDuitse soldaten.
Goedverminderde inspanning van het
Westen, of liever gezegd de inspanning over
een langere termijn uitstrekken.
MaarDuitse soldaten.
Dat is de kern van de kwestie, waarover
het in het Palais de Chaillot gaat, vanwaar
eens Hitler over Parijs staarde en waarvoor
thans de vlaggen van veertien naties wap
peren, trommels roffelen, parades worden
gehouden, generaals en admiraals af en aan
gaan en waarvoor in de zwoele lente-avond
paartjes op de banken zitten.
Groot lokmiddel
Men weet in één opzicht zeker wat de
Russen gaan doen zij gaan naar de Duit
sers met voorstellen. Dat is hun grote lok
middel. Vrije verkiezingen, terugtrekking
van alle bezettingstroepen. Dat wordt de
grote klap, die de Westerse eenheid moet
doen wankelen. Welk een verleiding voor
het Duitse volk om eenheid te verkiezen
boven herbewapening in Westers verband.
Om Ollenhauer te prefereren boven Ade
nauer, al wordt deze laatste dan ook als een
tweede Bismarck gevierd. Daarom wil
Adenauer de Duitse-verkiezingen thans be
spoedigen. Met de ontruiming van Duits
land en neutralisering van dit land bestaat
er geen gevaar meer voor overrompeling
van het Westen door Rusland. Vooral als
men, zoals de Russen in Maart 1952 voor-
CHURCHILL
taak van Eden
verdwenen. De vraag is nu maar wat
Rusland zal doen of kan doen, aleer de
Duitse soldaat in het veld staat.
Toen de samenzweerders die morgen van
de 10e Thermidor hoe lang is het al ge
leden de Tuilerieën verlieten om Robes
pierre te vermoorden, juichte de menigte,
de reactie was aangebroken. Heeft Rusland
thans de 10e Thermidor doorgemaakt,
waarop zo velen reeds meer dan twintig
jaar wachten? Ligt er ergens een uit tien
tallen wonden bloedende tiran op de tafel,
zoals Robespierre? Wij weten het niet. En
dat geeft aan deze bijeenkomst van de At
lantische Raad toch ook weer onzekerheid.
Deze bijeenkomst vindt plaats in een stad,
die als geen andere tegen de Duitse herbe
wapening gekant is laat ons het niet ver
geten tegenover het Palais de Chaillot staat
het standbeeld van Maarschalk Foch te
paard.
En bovendien, is er in de Amerikaanse
politiek niet een licht verschil van accent
tussen Eisenhower en Foster Dulles? Is de
laatste wel zo'n sterk man, of breekt er ook
voor hem weldra een onbloedige 10e Ther
midor aan? Het lijkt ons toe, dat de Ver
enigde Staten heen en weer zwaaien tussen
een brandend anti-communismc en pacifis
me. Evenals Rusland op dit ogenblik heen
en weer zwaait tussen brandend communis
me en een soort Tolstoianisme, dat dit volk
nooit verlaten heeft.
Nu mene men niet, dat de Atlantische
Raad zich uitsluitend met de politiek bezig
houdt. Integéndeel. Het zijn de militaire
problemen, die aan het oordeel van de mi
nisters worden onderworpen. Echter op de
achtergrond van al die problemen staat de
staatkunde. De Raad zal een militair rap
port bestuderen het jaarverslag om zo
te zeggen verder plannen maken voor
1953 en '54, een rapport over de infra
structuur bestuderen. Deze term uit de
spoorwegwereld is zeer populair en men
duidt er de onderbouw van de defensie
mee aan. Verder krijgt de Raad een rap
port van de sterke man, Lord Ismay, dij
in de oorlog Churchill terzijde stond en
thans op zijn beurt voortreffelijk geassis
teerd wordt door onze jhr Van Vreden-
burch. Aan de Raad zal worden gevraagd
om tien divisies meer te verschaffen, waar
mee Ridgway zijn effectief uitbreidt. Een
vraag, die merkwaardigerwijze door de
communisten wordt aangewakkerd. Want
het staat wel vast, dat de communistische
aanval op Laos, waarvan de Franse kran
ten vol staan, al degenen versterkt, die
menen dat men geen ogenblik moet ver
zwakken.
Fundamentele vraag
(Advertentie)
Hoe voorkomt men dat Europa een
tweede Korea wordt? Bewapening of ver
minderde bewapening? Overleg of krach
tiger worden? Of, zoals Foster Dulles wil,
overleg èn krachtiger worden? Dat is de
vraag, de fundamentele vraag, die deze At
lantische bijeenkomst zal moeten oplossen.
De onzekerheden van vóór Kerstmis zijn
opgelost. Andere zijn daarvoor in de plaats
getreden. Men weet niet vvat Rusland wil
en men weet ook niet precies, welke offers
Amerika bereid is te brengen en men weet
evenmin nauwkeurig wat er in Londen ge
beurt, waar de oude Churchill, die en
het is veelbetekenend de taak van Eden
tijdelijk op zich heeft genomen met voorbij
gaan van andere figuren uit het Foreign
Office, een rol in het conflict tussen Oost
en West wil spelen. De Britse ambassadeur
in Moskou, die onlangs in Londen aan
kwam, had een boodschap voor Churchill
bij zich en niet voor het Foreign Office.
In werkelijkheid is het zo dat er
een scheidingslijn tussen Londen en Parijs
aan de ene kant en Washington aan de an-
Nieuwe substantie
belet het optreden van
irritatie door scheren
Het is niet nodig, dat Uw huid trekï
en schrijnt door het scheren. Gooi dat
ongemak overboord en voel hoe pret
tig Uw huid reageert op het lanolins'
txtract, de weldadige substantie in
Williams Shaving Cream.
Dit dubbel actieve ingrediënt maakt
de baard vlugger scheerklaar, houdt
Uw huid soepel en voorkomt dat U
de bescherming van de natuurlijke
huidoliën „wegscheert". Uw mesje
glijdt over Uw wangen, veroorzaakt
geen „brand" meer, kortom U scheert
U zonder zuchten!
Scheer U voortaan
met
dè weldaad
voor Uw huidl
dere kant te trekken valt, doch ook een
scheidingslijn in Washington zelf loopt,
waar het verschil tussen Eisenhower en
Dulles wel duidelijk is. Maar er is ook een
scheidingslijn in Moskou, want het staat
wel vast dat ook daar verschillende krach
ten werken. Ook Moskou is onzeker wat
het Westen gaat doen.
En inmiddels zitten de paartjes op de
banken. Het nieuwe leven begint zich
te roeren, dat naar geen zekerheid vraagt.
Risico's nemen. Dat is de wet van het
leven. Onverschillig waar, hetzij achter
de groene tafel in het Palais de Chaillot
of onder het groen van April daarvoor,
zowel waar n^euwe Pannen worden gesmeed,
staatkunde en onzekerheid ten spijt.
H. A. LUNSHOF
MATTHEW B. RIDGWAY
10 divisies meer
stelden, Duitsland een klein eigen leger
geeft. Dat is de taal, die men :n Parijs graag
hoort.
Rusland dwingt daarom de Oostduitse
bevolking op de knieën, opdat van Oost-
Duitsland een schreeuw zal uitgaan naar
verlossing. Deze schreeuw om aan de vre
selijke druk te ontkomen is de roep om
Duitse eenheid boven Duitse herbewape
ning. Het gevaar bestaat dat deze roep
ook in Parijs en Londen wordt gehoord en
dat er zich in het Westen een coalitie tussen
Bonn en Washington vormt, die wel Duits
land wil herbewapenen en een coalitie
ParijsLonden, die liever over de Rus
sische voorstellen wil gaan praten.
Verdeeldheid
KAISERSLAUTERN, Dinsdag
en geheim is het niet, maar toch weten slechts weinigen in Europa dat
in het onvruchtbare, beboste en dun bevolkte gebied tussen Duits
land, Frankrijk en Luxemburg sedert twee jaren een van de grootste
bouwwerken der wereld ontstaat. De Amerikanen bouwen hier, in de wes
telijkste uithoek der Westduitse Bondsrepubliek, niet alleen de grootste
vesting, maar ook de grootste opslagplaats van Europa. En om maar
bij de superlatieven te blijven bovendien komt hier de grootste Ame
rikaanse stad buiten Amerika.
loze depots, vliegvelden, ondergrondse ver
dedigingsstelsels en een zeer groot manoeu
vreterrein het grootste en modernste van
Europa.
Binnen twee jaren heeft de grote
buur van overzee van bossen, akkers
en meren een nieuw landschap van
staal en beton geschapen. En hoewel
het nieuwe landschap er aan de op
pervlakte bijna uitziet als een streek
in Amerika, bevat het vele dodelijke
Daarom is de Amerikaanse delegatie zo
groot, omdat de eenheid in het Westen her
steld of gekocht moet worden, want reeds
op de vorige zitting van de Atlantische
Raad, in die donkere dagen voor Kerstmis,
tekende zich verdeeldheid af. Deze vorige
zitting werd beheerst doordat de Engelsen
de nadruk op de kwaliteit van de Atlanti
sche strijdmacht wilden leggen, en niet op
de kwantiteit. De Engelsen waarschuwden
toen voor een economische uitputting van
Europa door herbewapening, waardoor het
communisme, dat men aan de voordeur be
strijdt, door de achterdeur binnenkomt. En
de Engelsen meenden dat was vóór de
dood van Stalin dat het gevaar van een
Russische agressie niet zo groot was.
De Amerikanen zijn in zoverre aan deze
bezwaren tegemoet gekomen, daar zij thans
ook door het verschaffen van kleinere
atoomwapens aan Europa, de kwaliteit wil
len opvoeren. Geen honderd divisies, zoals
in Lissabon was vastgesteld, maar vijfen
zestig divisies zijn nodig. Als compensatie
willen de Amerikanen een uitbreiding van
de luchtmachteen medewerking aan de
wedergeboorte van de Duitse soldaat. De
reis van Adenauer is de begrafenis van een
dubbel isolationisme geweest. Dat van het
Amerikaanse, want de Verenigde Staten
hadden nu een vaste bondgenoot in Euro
pa en dat van het Duitse.
Duitsland behoeft niet meer te dromen
van een cauchemar des coalitions tegen
De „Vesting Rijnland" lijkt in geen enkel
opzicht op de ouderwetse vestingen niet
muren, grachten, wachttorens, prikkeldraad
en electrische leidingen. De „Vesting Rijn
land" is eigenlijk aangelegd volgens het
principe van de strijd ter zee. In zes Franse,
havens, in Bordeaux, Nantes, La Roehelle,
Rochefort, Bussac en St Jean d'Angély,
werden gigantische kadevoorzieningen ge
bouwd waar soldaten en wapens, levensmid
delen en velerlei andere goederen arriveren
en opgeslagen worden. Volgens het prin
cipe der convooien in de oorlog ter zee
leiden betonnen en gedeeltelijk onder
grondse straten en pijpleidingen van deze
zes Franse havensteden naar de „Vesting
Rijnland".
Het spreekt vanzelf dat deze zes straten
door gemotoriseerde troepen worden be
veiligd bovendien zijn er nog talrijke
torens met luchtafweergeschut en vele tank
bases. De munitieleveranties van het maga
zijn Captieux bij Bordeaux zijn bestemd
voor de „Vesting Rijnland".
Het hele gebied tussen dit Franse depot
en de vesting aan de Rijn is verboden ge
bied dat niet door burgers betreden mag
worden. De „Vesting Rijnland", waar alle
toevoerwegen op uitkomen, is strategisch
bijzonder goed gekozen. Ten Westen
stroomt de Rijn, ten Noorden ligt het moei
lijk toegankelijke bosgebied rondom de
meren van de Eifel, en ten Zuiden liggen
de Vogezen. In dit onvruchtbare, beboste,
moerassige en dun bevolkte land namen de
Amerikanen 13.000 hectare land in beslag.
Eerst werden spoorwegen aangelegd en
betonnen wegen van meer dan honderd
kilometer lengte. Binnen een half jaar, in
de herfst van 1951, waren er al 60.000
Amerikaanse soldaten, pioniers en arbei
ders, en bijna 50.000 Duitse arbeiders
aan het werk. Zeven vliegvelden werden
aangelegd voor de modernste bommen
werpers en straalvliegtuigen.
De soldaten en arbeiders woonden eerst
in geëvacueerde dorpen, barakken en
tenten, maar weldra schoten er kazernes,
woningblokken, ziekenhuizen, kerken en
scholen uit de grond. In de omgeving van
Kaiserslautern, de hoofdstad van dit hele
gebied, ontstond de Amerikaanse stad
Vogelweh de grootste Amerikaanse stad
buiten Amerika. Vandaag leven er in deze
stad reeds tienduizend Amerikaanse ge
zinnen.
Nog steeds breidt de stad zich uit. Wan
neer zij voltooid is, zullen hier 6000 Ame
rikaanse gezinnen en 40.000 soldaten zon
der gezinnen leven dus in totaal bijna
70.000 mensen. Drie jaar geleden was hier
nog slechts een woest, onbewoond en
heuvelachtig bosgebied.
Dit hele project, waarin de Amerikanen
tot dusver meer dan een milliard Mark ge-
geheimen, de geheimen van een
nieuwe oorlogvoering waar niemand
over spreekt.
Wij hebben een gesprek gehad met een
oude dominee die zestig jaren lang in een
van de dorpjes heeft geleefd die van de
aardbodem zijn verdwenen en waar thans
de betonnen startbaan van een vliegveld
glanst. „Ik weet", zei de oude man, „dat
wat hier geschiedt onvermijdelijk is, en dat
het misschien zelfs nuttig is en noodzakelijk.
Maar toch is het moeilijk voor een oude
man als ik. die zijn hele leven in dit stille
dorpje heeft doorgebracht, om alleen te
denken aan wat nuttig en noodzakelijk is.
Nu zijn wij allen rijk geworden, en
misschien zijn wij nu veel beter be
schermd tegen het grote gevaar uit het
Oosten. Maar gelukkiger, neen gelukki
ger zijn wij niet geworden. „Maar", zo
voegde hij er met een glimlach aan toe,
„onze kinderen en kleinkinderen zullen
ons er misschien dankbaar voor zijn.
HEINZ LIEPMAN
Germania gericht. Deze nachtmerrie is I investeerd hebben, is Dmringd door eiude-
.dodelijke geheimen tussen bossen en heuvels
