Hoofdstad vooraan
terrein der cultuur
op
Doel dat Boekman voor
ogen stond, is bereikt
Mei-programma
van de A.J.C.
Jacoha is weer in de stad
PLANNEN EN
WENSEN
Dr G. A. Dudok verlaat
een „flinke schoor
Meester Kornelis
van Wijnen
HET VRIJE VOLK ZATERDAG 18 APRIL 1953
PAGINA 4
NEDERLAND HEEFT HET ZIJN KUNSTENAARS
ZELDEN GEMAKKELIJK GEMAAKT. Tot ver in de
vorige eeuw werd, in het bijzonder door de overheid,
de kunst beschouwd als een min of meer overbodige
luxe.
Dat de kunstenaar niettemin bleef bestaan dankte
hij in de meeste gevallen aan particulieren.
Toen men echter bij het naderen van de twintigste eeuw ook
in ons land in bredere kringen leerde inzien, dat de samen
leving het niet zonder cultuur kan stellen werd het tevens dui
delijk dat de kunst zich zonder steun van de maatschappij
niet zou kunnen ontplooien. En wie anders dan de overheid
zou voor „die maatschappij" moeten optreden!
En inderdaad: de overheid ging zich met de kunst bemoeien.
Kleine subsidies, langzaam groeiend tot grote bedragen, kwa
men op de begrotingen van rijk en gemeenten voor. Het jaar
1931 was de top; de crisisjaren knabbelden er weer stukken af.
In Amsterdam hebben mannen als Wibaut en Emanuel
Boekman hun namen onverbrekelijk met de nieuwe ont
wikkeling verbonden, een ontwikkeling die zich het duidelijkst
in de hoofdstad voltrok. Met recht kon men hier nu spreken
De AJC zal dit jaar het Meifeest
vieren met een kinderochtend, een
bijeenkomst voor ouderen in de mor
gen en een zelfde soort bijeenkomst
in de middag.
De kinderochtend begint te tien
uur in het Nieuwe de la Mar-theater.
Hij loopt paralle1 met een ochtend-
bijeenkomst in City voor ouderen,
zodat deze ouderen hun kinderen
aan de zaal in de Mamixstraat kun
nen afleveren.
Het programma bestaat uit een
lekenspel ,,Hoe de Koning gelukkig
werd" en het optreden van het Sca-
pinoballet. De toegangsprijs is zestig
eer.:. Kaarten zijn aan alle bekende
adressen verkrijgbaar.
Voor de ouderen begint 's middags
2 uur een Mei-bijeenkomst in City.
Muziek, zang. dans. lekenspel, het
Scapinoballet en spreker Maurits van
Haaien, staan hier op het program
ma. Ook hier kosten de kaarten zes
tig cent.
De bijeenkomsten zijn ook voor
niet-leden toegankelijk.
Café's vandaag tot
twee uur open
In de nacht van heden op Zondag
mogen de café's tot twee uur open
zijn.
van het culturele centrum van Nederland.
Ook na de oorlog kreeg Am
sterdam een socialistische
wethouder voor onderwijs en
kunstzakenmr A. de Roos,
die het werk van zijn voorgan
gers onvermoeid voortzette.
Maar van voortzetten alleen mag
men niet spreken. Was in de voor
oorlogse periode de verhouding tussen
overheid en kunst (en dan voorna
melijk kunstinstellingen) voor Am
sterdam een vaststaand begrip ge
worden, het publiek, de maatschappij
zelve en ook de kunstenaar als in
dividu stonden nog grotendeels naast
deze verhouding.
„Wanneer wij zorgen voor een to
neelgezelschap en voor een schouw
burg, moeten wij dan ook niet be
vorderen, dat die schouwburg vol
publiek komt?" Het is één van de
vragen, die mr De Roos zichzelf
heeft gesteld. Een vraag, die het be
leid van deze bewindsman ook karak
teriseert: vermaatschappelijking van
de overheidsbemoeiing, nu wij het
voor de oorlog gestelde doel hebben
bereikt.
Ja zeker, het doel hebben be
reikt: Amsterdam kwam na de
oorlog als eerste gemeente tot
een hechte samenwerking met
het rijk op het gebied van de
kunst en de ideeën van prof. dr
G. van der Leeuw, toen minister
van O., K. en W., vonden er
ogenblikkelijk weerklank.
De hoofdstad kreeg een Neder
landse opera, de toneelspelers ver
enigden zich in de START en voor
het eerst in de geschiedenis kregen
zij een contract van twaalf maan
den en een salaris- en vacantiere-
geling. Stad en rijk stelden geza
menlijk subsidies in en meer en
meer ging het er op lijken, dat op
dit terrein een ideale toestand zou
worden bereikt.
Maar gaandeweg werd die vi
VANDAAG BRENGT Vrouwe Ja
coba van Beieren, (die gewoonlijk op
Keukenhof bij Lisse woont), haar
traditionele jaarlijkse bezoek aan
Amsterdam, en vanmorgen heeft zij,
na haar kwartier, het Amstelhotel, te
hebben verlaten, zich op het ros ge-
zeeom door de stad te rijden.
Terwijl de trompetten van de he
rauten over het plein schalden,
schreed Jacoba (mej. Fife Parlevliet)
de treden van de stoep van het hotel
af, om zich .naar haar Rossinant te
begeven, dat door schildknapen werd
gereedgehouden.
De Amsterdamse politiemuziekka-
pel stelde zich op en onder het spe
len van vrolijke muziek volgden
Jacoba van Eeieren en haar gevolg
van edelvrouwen en edelheden om
zich door de stad naar het stadhuis
te begeven, waar zij off icieel door het
gemeentebestuur werden ontvangen.
Natuurlijk had in de drukke bin
nenstad de historische stoet in de
prachtige middeleeuwse kledij veel
bekijks en op sommige plaatsen ston
den de mensen rijen dik om maar
niets van het ongewone schouwspel
te missen.
Ten stadhuize
Toen Jacoba van Beieren en haar
gemaal Frank van Borselen de poort
van het Prinsenhof waren binnenge
reden, terwijl hun gevolg van edel
lieden ter zijde stond opgesteld, werd
het hoge gezelschap in de raadzaal
door burgemeester d' Ailly ontvan
gen.
Zij overhandigde hier de bur
gemeester een Jacobakannetje van
oud aardewerk, waarvoor burgemees
ter d' Ailly hartelijk dankte.
De stoet vormde zich later weer
op de Oude Zijds Voorburgwal,
waarna naar het Centraal Station
gereden werd, vanwaar het gezel
schap in een moderne trein naar
Lisse reed.
beeldige verhouding doorbroken. Het
rijk moest zijn uitgaven op kunst
gebied drastisch gaan inkrimpen.
Amsterdam hield echter stand en
nam een steeds groter deel van de
eens samen gedragen last op zijn
schouders.
De tegenwind die wethouder De
Roos daarbij in het gezicht blies,
was helaas een niet altijd even fris
koeltje. De liberale, katholieke en
conservatieve fracties in de gemeen
teraad maakten van Opera, Concert
gebouworkest en Nederlands Volks
toneel een politiek zaakje.
Om nog maar te zwijgen van de
averechtse uitwerking, die het com
munistische gejammer over de „nood
van de kunst" bleek te hebben.
GEWONNEN
Maar de strijd werd, tot nu toe,
gewonnen. Mr de Roos is geen man
die aan dc weg limmers _ook al
heeft hij dan de laatste paai voor
het tentoonstellingsgebouw aan de
Van Baerlestraat eigenhandig in de
grond geheid.
Liever bezien wij hem naar de
cijfers, waarvan er hier enkele kun
nen worden genoemdvoor toneel
en muziek wordt dit jaar één en een
kwart millioen gulden uitgegeven
tegen 186.000 in 1939.
Het bedrag voor opdrachten aan
kunstenaars werd vervijfvoudigd (van
ƒ20.000 op ƒ100.000': het Concert
gebouworkest. inmiddels zelfstandig
geworden, krijgt alleen al hét dubbele
van die vooroorlogse ƒ136.000 voor
toneel en muziek: 354.000. De vaste
bespeler van de Stadsschouwburg
kan rekenen op ƒ175.000 van de ge
meente. dat was drie jaar geleden
nog 130.000.
De Nederlandse opera, met moeite
gered en voor Amsterdam behou
den. krijgt ƒ630.000 drie jaar ge
leden nog ƒ424.200. „Ballet Recital"
en „De lage Landen" krijgen ieder
10.000. Er was voor de oorlog geen
opera, geen ballet...
Het doel bereikt! Want lezen
wij het proefschrift van dr E.
Boekman, in 1939 onder de
titel „Overheid en kunst in Ne
derland" verschenen, dan blijkt
dat nagenoeg alle wensen, die
deze toenmalige socialistische
wethouder uitte, in vervulling zijn
gegaan. Niet anders dan grote
•bewondering kan men' hebben
voor de vooruitziende blik. die
Boekman hier aan den dag heeft
gelegd.
VERMAATSCHAPPE
LIJKING
Maar bij bewondering alleen kan
het niet blijven. Op de fundamen
ten. door Wibaut en Boekman ge
legd. moet een weldoortimmerd ge
bouw komen te staan. Het funda
ment. dat was: overheidsbemoeiing
in de vorm van subsidies, opdrachten,
onderhoud van kunstwerken kort
om er voor te zorgen, dat de kunst
ten, minste kon bestaan. Het gebouw,
dat zal zijn: het publiek, iedereen,
er bij te betrekken, te zorgen dat
de dienst ook reden van bestaan
heeft en zich harmonisch kan voegen
in de cultuur van geheel het volk.
Dat is wat wethouder De Roos
onder de vermaatschappelijking ver
staat en dat verklaart ook, waarom
zijn werk soms minder in het oog
lopend lijkt, dan het is. De tweede
phase vereist immers tijd, voorzich
tigheid en een langzaam groeiende
belangstelling van het publiek, dat
zich door de vuurpijlen niet laat
vangen.
Wie zijn voorsprong door anderen
ziet inlopen, is nog geen slaper!
De vermaatschappelijking van de
overheidsbemoeiing is zeker niet
alleen een Amsterdamse zaak. Maar
Amsterdam is op weg.
Opdrachten betrekken soms een
groot deel van de bevolking bij het
werk: als voor bijvoorbeeld een nieuw
koorwerk niet alleen een opdracht
wordt gegeven, maar er tevens voor
wordt gezorgd, dat het kan worden
uitgevoerd, dan maken talloze koor
leden en daarna het publiek kennis
...nog altijd rijen voor de loketten...
met het product van de componist.
De kunstraad is zijn werk begon
nen. De kunstenaars zijn hier zelf
ten nauwste bij de overheidsbemoei
ing betrokken.
En bij dit alles gaat wethouder
De Roos van het principe uit, dat
het oordeel van een eens inge
stelde commissie of jury niet
door de overheid mag worden
aangetast: de overheid moet zich
om der wille van de kunst met de
kunst bemoeien, zij mag nimmer
de kunst beoordelen!
MEER MENSEN
BEREIKEN
De cultuur spreiding is van
deze vermaatschappelijking uiteraard
een belangrijk onderdeel. Stellig is
op dit terrein nog niet voldoende be
reikt: méér groeperingen uit de stads
bevolking zouden hierbij moeten wor
den ingeschakeld. De subsidies voor
de „bijzondere (d,i. goedkope) voor
stellingen" in het Holland Festival en
voor het werk van de Kunstmaand
Amsterdam, de volksvoorstellingen en
-concerten tonen echter aan, dat ook
hier de gemeente actief wil zijn.
Meer publiek betekent immers ook:
meer werkgelegenheid voor de uit
voerende, zelfs voor de scheppende
kunstenaar. Gelukkig is nu vastge
steld, dat van ieder nieuw bouwwerk
een percentage ter beschikking blijft
van de beeldende kunst.
Ernstig is ook de omstandigheid,
dat het nieuwe West een stad zonder
cultuur dreigt te worden. Door de be
palingen van de regering was het niet
mogelijk, behalve woningen ook ge-
zouden kunnen worden gemaakt aan
bouwen neer te zetten, die dienstbaar
de kunst.
Gelukkig kunnen de plannen voor
wijkgebouwen thans worden ver
wezenlijkt, zodat in de nieuwe buur
ten gelegenheid zal zijn voor expo
sities, toneel, muziek en dans.
Ook overweegt de wethouder de
plannen voor een nieuwe schouwburg
in de nabijheid van de Markthallen,
die aan ongeveer vijfhonderd mensen
plaats zou bieden. Een belangrijke
vraag is echter: wil het Amsterdamse
publiek wel éen „eigen" schouwburg
in de eigen wijk of geeft het toch
altijd de voorkeur aan het oude cen
trum, dat wil zeggen: het Leidse-
plein?
OPERAGEBOUW KOMT
Eén ding staat evenwel vast: de
Opera gaat de schouwburg uit.
Nu er eindelijk bouwmogelijk
heden zijn, zal het Operagebouw
er komen en hoe eerder hoe lie
ver. Men zal dan van mr De Roos
kunnen zeggen, dat hij de man is
geweest die de Opera in Am
sterdam en u i t de Stadsschouw
burg heeft gehaald...!
Niet in alles staat Amsterdam meer
bovenaan. Op het terrein der cultuur
echter, heeft de hoofdstad nog moge
lijkheden te over. Mogelijkheden, die
offers vragen en offers, die weer
standen oproepen bij dat deel van
de gemeenteraad, dat klaarblijkelijk
lichtvaardiger over de waarden ener
cultuur denkt dan wij.
Slechts een sterke socialisti
sche fractie zal die weerstand
kunnen breken. Met de ge
meenteraadsverkiezingen voor
ogen is dit een omstandigheid,
die geen Amsterdamse kiezer
over het hoofd mag zien!
Amsterdam heeft dringend
behoefte aan een Operagebouw.
Hier zou in de eerste plaats de
Nederlandse Opera kunnen op
treden (grote verlichting voor de
vaste bespeler van de Stads
schouwburg, voor andere toneel
gezelschappen en niet in de laat
ste plaats voor de Nederlandse
Opera zelf) en ook balletgroepen
en buitenlandse gezelschappen
zouden in dit nieuwe huis hun
plaats vinden. Wettelijke bepalin
gen staan de bouw niet langer in
de weg!
Een schouwburg in Amster
dam West. bijvoorbeeld bij de
Markthallen, aan de rand van de
nieuwe stad. Plaats-biedend aan
vijfhonderd personen.
Sterkere spreiding over de
gehele bevolking. Voor meer be
volkingsgroepen moet de weg
naar schouwburg, concertzaal en
musea worden geëffend. Reeds is
een constant publiek gevormd
door abonnementen, personeels
verenigingen, de Kunstkring etc.
Maar er kan zoveel méér worden
bereiktl
Nog verdere vermaat
schappelijking van de over
heidsbemoeiing. Opdrachten
voor alle takken van de kunst,
waarbij de bevolking nauwer
dan tot dusver wordt betrok
ken. Meer belangstelling bete
kent immers: meer werk voor
de kunstenaars en meer werk
betekent op zijn beurt: meer
belangstelling.
Het Kunstonderwijs minder
rechtlijnig: waarom een toekom
stig schilder niet tevens geleerd,
hoe hij een fraaie stoel, een fraai
bord, een fraai tapijt maakt? Is
hij dan geen eerste, zelfs geen
tweede klas schilder, dan hoeft
hij toch niet uitsluitend afhanke
lijk te zijn van bijvoorbeeld
de gemeentelijke contraprestatie-
regeling financiële steun waar
voor kunstwerken aan de gemeen
te worden afgestaan), maar kan
hij in de maatschappij een plaats
vinden, waar hij zich evenzeer, zo
niet beter op zijn gemak voelt dan
achter zijn schildersezel.
Betere ligplaats
voor woonschepen
B. en W. vragen de raad een cre-
diet van 102.205 ter verbetering van
de ligplaats voor woonschepen aan
het Oostelijke Marktkanaal en de
daarvoor nodige werken. Deze be
staan uit het aanleggen van een ge
deeltelijk bestrate kade aan de oost
zijde van het kanaal, het planten
van bomen langs de Visseringstraat
en het aanleggen van een plantsoen
rondom het rioolgemaal bij de Kost-
verlorenvaart. Bij de aanlegplaats
van het overzetveer komt een balie.
„V olkshu lpcomité"
bezig in Betondorp
In het in Watergraafsmeer ver
spreide buurtblad De Meerpost komt
een door „het bestuur van het Volks
hulpcomité te Betondorp" onder
tekende oproep voor, waarin W. M.
Sinke, secretaris, en M. Klok, pen
ningmeester opwekken het comité te
steunen, omdat liet besloten heeft het
dorpje Serooskerke op Schouwen te
adopteeren en er schoonmaak-artike-
len heen te zenden.
Men heeft zich daartoe in verbin
ding gesteld met het „Landelijk
Volkshulpcomité".
Welnu, het Landelijk Volkshulp
comité is een communistische onder
neming.
Wanneer dus, zoals het stuk in De
Meerpost vermeldt, „binnenkort zich
diverse personen bij u vervoegen om
uw bijdrage in ontvangst te nemen",
dan weet men, als men geeft, aan
wie men het doet en voor wie mén
propaganda maakt. Al staat dat er
dan in De Meerpost niet bij!
Kunststuderenden te
Amsterdam
Ook dit jaar zullen leerlingen van
de Rijksacademie voor Beeldende
Kunsten, de Academie voor Bouw
kunst. het Instituut voor Kunstnij
verheidsonderwijs, het Conservato
rium en de Toneelschool weer een
gezamenlijke manifestatie organise
ren.
In de Rijksacademie wordt tot 25
April een tentoonstelling van werken
van de leerlingen der drie eerstge
noemde instellingen gehouden, Deze
is kosteloos toegankelijk, ook des
avonds. Zij is vandaag door burge-
mester d'Ailly geopend.
Zaterdag 25 April, kwart voor twee
precies, zal een uitvoering in de
Stadsschouwburg worden gegeven.
Het programma bevat o.a. fragmen
ten uit Figaro en La Bohème door
de operaklasse van het Conservato
rium, de Ballade van de Merel door
Hendrik Andriessen en fragmenten
uit Euripides' „Alkestis" en Hendrik
V van Shakespeare, op te voeren
door leerlingen van de Toneelschool.
Zaterdag 25 April zal in het
Minerva-paviljoen de première van
het toneelstuk van A. Casella (ver
taling W. Vogt) „De dood neemt
vacantie" door het Amsterdams Ar
tistiek Toneelgezelschap „De Clieck"
worden opgevoerd. Aanvang 20.15 u.
De regie berust bij Wim Bischot.
Na 43 jaar Middelbaar Onderwijs
(Van een onzer verslaggevers)
Op 1 September van dit jaar zal dr G. A. Dudok de school vaarwel
zeggen, waarvan hij sinds 1946 directeur is: de Tweede Openbare Handels
school. Hij heeft de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en de raad
heeft besloten hem eervol ontslag te verlenen. Dc school aan de
P. L. Takstraat verliest in dr Dudok een man, die het Middelbaar Onderwijs
door en door kent; hij diende het drie en veertig jaar.
„Het is een flinke school met een
prettige geest en een voortreffelijk
lerarencorps, die ik moet gaan ver
laten", vindt de directeur. ,.En een
school, die steeds maar groter wordt!
Twaalf klassen waren er, toen ik
kwam; nu zijn het er 15 en het
volgend seizoen misschien zelfs 16
of 17."
Monsterniet zonder waarde
We weten allen uit eigen ervaring, hoe belangrijk voor het
verdere leven de lagere-schooljaren kunnen zijn, welk een
enorme betekenis je als kind hecht aan de figuur van de on
derwijzer. Voor ontelbare Amsterdammers is meneer Van
Wijnen in de jeugdjaren de man geweest, die je allerlei dingen
vertellen kon, die een gewone sterveling niet wist, zelfs je
eigen vader niet.
Ja, Amsterdam kent meneer gaf meneer Van Wijnen later
Van Wijnen en de nog altijd les, maar Amsterdam bleef hij
vitale 82-jarige kent zijn Mo- trouw ook na het bereiken van
kumers. Hij is hier niet gebo- het zeer welverdiende pensi-
ren. dat gescheidde in het oen.
Zuidhollandse Schoonhoven, Kornelis van Wijnen (ja, len kennen als Kriterlon..
waar zijn vader hoofdonder- heus Kornelis met een K) was
Jongetje was meisje
Uit Het Volk van 18 April
1903, vijftig jaar geleden dus
en ook verschenen op een Za
terdag:
De rechtbank deed gisteren
uitspraak in de zaak van het
pasgeboren kind, dat in het
Wilhelmina-gasthuis gebracht
was om daar in de broeistoof
grootgekweekt te worden. Men
herinnert zich, dat de vader
F. G. Vermij beweert een Jon
getje daar gebracht te hebben,
terwijl men hem een meisje
ervoor terug wilde geven, zeg
gende dat hij een meisje ge
bracht had.
De vader had van de ge-
Ik geloof niet, dat men het
ue vaaer naa van ae ge- r in Keulen zou horen donderen.
meente drieduizend gulden onyrijaen, morgen al. als dit gevaarte z-n ketenen
schadevergoeding geëischt. De Ja hoor, ze hebben hun zin! brak en op de bodem van de
tprihicwnnn Pn rifP wH nn ni rechtbank verklaarde hem Ik bedoel de jongens en meïs- „Brouwersgracht" bonsde. Maar
len kennen als Kritprion echter ?iefc ontvankelijk aan- jes, die de Artisdirectie hoofd- in de Amsterdamse haven zou
Ik sprak met meneer Van Eu' ;llulzen geen Se" pijn bezorgden met hun steeds het in elk geval een daverende
wijzer was van de school, echter niet alleen onderwijzer, Wijnen in zijn woning op dringender verzoeken „pony- dreun geven.
Grootvader had die functie hij was ook van de aanvang het Hendrik de Keyserplein. er hari d17Hn efcJh ?pc?n ritjes in te stellen". *2. een zogenaamde mon'
ook al vervuld en het lag in af een vurig strijder voor de Een prettige prater, een uiterst hp<. hPKtimr Hp^ üsthïnfpJÏ De directie zwichtte echter tank van 53 ton, aange-
de bedoeling, dat ook de derde socialistische beweging. Sinds beweeglijk man, die ondanks moeten richten gasthuizen - Keulen en Donder-
generatie op de school de 1900 lid van de S.D.A.P.. zijn 82 jaren nog in het volle moeten nchten- »le* «"f1* af dagmiddag op de Javakade
schepter zwaaien zou. abonné op Het Volk, sedert leven staat en een onverflauw- maar omdat de men- aan boord gébracht van de
De jongeman had echter an- 1903 lid van de Coöperatie, de belangstelling heeft voor de Indianenleven. De United s^n van de dierentuin er zelf Brouwersgracht. De tank gaat
dere ambities; zeker, hij werd vijftig jaar lid van de Bond problemen van het onderwijs. States Information Service plezier in hebben. ^aJ2r Finland, waar hem een
onderwijzer maar niet in van Nederlandse Onderwijzers, Buiten in de speeltuin 'op houdt op het ogenblik in haar En zo gaat dan de ponywa- belangrijke functie wacht in
Schoonhoven. De grote stad ere-lid van de Nederlandse het plein stoeide de jeugd, ge- bibliotheek op het Museum- gen rijden, morgen reeds. een ceUulosefabriek.
trok en die stad... was Amster- Onderwijzersvereniging. nietend van de vrije Woens- plein 4 een tentoonstelling Voorlopig alleen ritjes op Zon-
dam. Na het afleggen van twee Troelstra kende hij reeds in dagmiddag. Er is veel jeugd van Indiaanse kunst en nijver- cn Woensdagen, maar als het Een halsketting ligt reeds
proeflessen kreeg hij z'n aan- diens jonge jaren, in de dagen in onze al maar groter wor- heid. De expositie duurt tot weer blijft als nu en vele Am- enkele dagen in mijn bureau
stelling bij school I in de der woelige vergaderingen in dende stad en meer dan ooit en met 23 April; elke avond stcrtlamse kinderen lezen dit te wachten op de eigenaresse.
Oostenburgermiddenstraat. Sa- „Handwerkersvriendenkring", hebben wij behoefte aan figu- worden films vertoond over bericht, dan wordt die pony- De secretaresse van onze
laris: zevenhonderd gulden per een zaal, die jaren later een ren van formaat, figuren als het leven der Indianen in de rit heel gauw in Artis een da- hoofdredactie vond hem in de
jaar. Aan vele andere scholen bestemming kreeg ate 6tuden- meester Kornelis van Wijnen. Verenigde Staten. gelykse gebeurtenis! Gerard Terborghstraat
Eigenlijk kent dr Dudok het hoofd
stedelijke handelsonderwijs al sinds
de eeuwwisseling. Want hii deed in
1905 eindexamen op de OHS, waar
hij (na een jaar in Zaandam en vijf
jaar in Groningen Engels te hebben
gedoceerd) later weer als leraar
werd aangesteld.
In 1920 verhuisde hij naar de
Tweede OHS. die in dat jaar op
gericht was. Drie jaar later promo
veerde hij op een proefschrift over
Sir Thomas More en in 1925 werd
dr Dudok privaat docent in de En
gelse Letterkunde. Zijn specialiteit:
de didactiek en de methodiek van
de Engelse taal.
In 1928 stapte dr Dudok over op
het gymnasiale onderwijs. Hij gaf
les aan het Barlaeus- en het Vos-
siusgymnasium beide,, kreeg steeds
meer uren op de laatste school en
was daar van 1934 af conrector, tot
zeven jaar terug zijn benoeming
aan de Tweede OHS volgde.
„Maar of ik het nu na de eerste
September plotseling erg rustig zal
krijgen... beslist niet!" zegt dr
Dudok. Wel zal hij meer tijd hebben
voor zijn wetenschappelijke werk
(van hem is onder meer de her
ziening van Burgersdijks vertalin
gen van Shakespeare's werken) en
voor zijn lezingen. Dan zijn er altijd
ook nog examencommissies, want
het onderwijs laat een oude rot in
het vak nu eenmaal niet graag los.
„Bovendien: tot m'n zeventigste
hoop ik zeker colleges te blijven
geven."
Brouwersgracht gestremd
Van 20 April tot 20 Juli zal de
scheepvaart in de Brouwersgracht
bij de Herenmarkt gestremd zijn
wegens herstel van de noordelijke
walmuur. Het betreft het gedeelte
tussen de brug voor de Herenmarkt
en die voor de Binnen Brouwers
straat.
Voor schepen, die moeten laden of
lossen wordt (met oponthoud) ge
legenheid tot passeren gegeven.
Uit het water van de Petroleum
haven is Vrijdag het stoffelijk over
schot opgehaald van een 17-jarige
opvarende van het Noorse tankschip
„Hoegh Ranger", die sinds 22 No
vember van het vorig jaar aïs vermist
was opgegeven.