Hoofdstad vooraan terrein der cultuur op Doel dat Boekman voor ogen stond, is bereikt Mei-programma van de A.J.C. Jacoha is weer in de stad PLANNEN EN WENSEN Dr G. A. Dudok verlaat een „flinke schoor Meester Kornelis van Wijnen HET VRIJE VOLK ZATERDAG 18 APRIL 1953 PAGINA 4 NEDERLAND HEEFT HET ZIJN KUNSTENAARS ZELDEN GEMAKKELIJK GEMAAKT. Tot ver in de vorige eeuw werd, in het bijzonder door de overheid, de kunst beschouwd als een min of meer overbodige luxe. Dat de kunstenaar niettemin bleef bestaan dankte hij in de meeste gevallen aan particulieren. Toen men echter bij het naderen van de twintigste eeuw ook in ons land in bredere kringen leerde inzien, dat de samen leving het niet zonder cultuur kan stellen werd het tevens dui delijk dat de kunst zich zonder steun van de maatschappij niet zou kunnen ontplooien. En wie anders dan de overheid zou voor „die maatschappij" moeten optreden! En inderdaad: de overheid ging zich met de kunst bemoeien. Kleine subsidies, langzaam groeiend tot grote bedragen, kwa men op de begrotingen van rijk en gemeenten voor. Het jaar 1931 was de top; de crisisjaren knabbelden er weer stukken af. In Amsterdam hebben mannen als Wibaut en Emanuel Boekman hun namen onverbrekelijk met de nieuwe ont wikkeling verbonden, een ontwikkeling die zich het duidelijkst in de hoofdstad voltrok. Met recht kon men hier nu spreken De AJC zal dit jaar het Meifeest vieren met een kinderochtend, een bijeenkomst voor ouderen in de mor gen en een zelfde soort bijeenkomst in de middag. De kinderochtend begint te tien uur in het Nieuwe de la Mar-theater. Hij loopt paralle1 met een ochtend- bijeenkomst in City voor ouderen, zodat deze ouderen hun kinderen aan de zaal in de Mamixstraat kun nen afleveren. Het programma bestaat uit een lekenspel ,,Hoe de Koning gelukkig werd" en het optreden van het Sca- pinoballet. De toegangsprijs is zestig eer.:. Kaarten zijn aan alle bekende adressen verkrijgbaar. Voor de ouderen begint 's middags 2 uur een Mei-bijeenkomst in City. Muziek, zang. dans. lekenspel, het Scapinoballet en spreker Maurits van Haaien, staan hier op het program ma. Ook hier kosten de kaarten zes tig cent. De bijeenkomsten zijn ook voor niet-leden toegankelijk. Café's vandaag tot twee uur open In de nacht van heden op Zondag mogen de café's tot twee uur open zijn. van het culturele centrum van Nederland. Ook na de oorlog kreeg Am sterdam een socialistische wethouder voor onderwijs en kunstzakenmr A. de Roos, die het werk van zijn voorgan gers onvermoeid voortzette. Maar van voortzetten alleen mag men niet spreken. Was in de voor oorlogse periode de verhouding tussen overheid en kunst (en dan voorna melijk kunstinstellingen) voor Am sterdam een vaststaand begrip ge worden, het publiek, de maatschappij zelve en ook de kunstenaar als in dividu stonden nog grotendeels naast deze verhouding. „Wanneer wij zorgen voor een to neelgezelschap en voor een schouw burg, moeten wij dan ook niet be vorderen, dat die schouwburg vol publiek komt?" Het is één van de vragen, die mr De Roos zichzelf heeft gesteld. Een vraag, die het be leid van deze bewindsman ook karak teriseert: vermaatschappelijking van de overheidsbemoeiing, nu wij het voor de oorlog gestelde doel hebben bereikt. Ja zeker, het doel hebben be reikt: Amsterdam kwam na de oorlog als eerste gemeente tot een hechte samenwerking met het rijk op het gebied van de kunst en de ideeën van prof. dr G. van der Leeuw, toen minister van O., K. en W., vonden er ogenblikkelijk weerklank. De hoofdstad kreeg een Neder landse opera, de toneelspelers ver enigden zich in de START en voor het eerst in de geschiedenis kregen zij een contract van twaalf maan den en een salaris- en vacantiere- geling. Stad en rijk stelden geza menlijk subsidies in en meer en meer ging het er op lijken, dat op dit terrein een ideale toestand zou worden bereikt. Maar gaandeweg werd die vi VANDAAG BRENGT Vrouwe Ja coba van Beieren, (die gewoonlijk op Keukenhof bij Lisse woont), haar traditionele jaarlijkse bezoek aan Amsterdam, en vanmorgen heeft zij, na haar kwartier, het Amstelhotel, te hebben verlaten, zich op het ros ge- zeeom door de stad te rijden. Terwijl de trompetten van de he rauten over het plein schalden, schreed Jacoba (mej. Fife Parlevliet) de treden van de stoep van het hotel af, om zich .naar haar Rossinant te begeven, dat door schildknapen werd gereedgehouden. De Amsterdamse politiemuziekka- pel stelde zich op en onder het spe len van vrolijke muziek volgden Jacoba van Eeieren en haar gevolg van edelvrouwen en edelheden om zich door de stad naar het stadhuis te begeven, waar zij off icieel door het gemeentebestuur werden ontvangen. Natuurlijk had in de drukke bin nenstad de historische stoet in de prachtige middeleeuwse kledij veel bekijks en op sommige plaatsen ston den de mensen rijen dik om maar niets van het ongewone schouwspel te missen. Ten stadhuize Toen Jacoba van Beieren en haar gemaal Frank van Borselen de poort van het Prinsenhof waren binnenge reden, terwijl hun gevolg van edel lieden ter zijde stond opgesteld, werd het hoge gezelschap in de raadzaal door burgemeester d' Ailly ontvan gen. Zij overhandigde hier de bur gemeester een Jacobakannetje van oud aardewerk, waarvoor burgemees ter d' Ailly hartelijk dankte. De stoet vormde zich later weer op de Oude Zijds Voorburgwal, waarna naar het Centraal Station gereden werd, vanwaar het gezel schap in een moderne trein naar Lisse reed. beeldige verhouding doorbroken. Het rijk moest zijn uitgaven op kunst gebied drastisch gaan inkrimpen. Amsterdam hield echter stand en nam een steeds groter deel van de eens samen gedragen last op zijn schouders. De tegenwind die wethouder De Roos daarbij in het gezicht blies, was helaas een niet altijd even fris koeltje. De liberale, katholieke en conservatieve fracties in de gemeen teraad maakten van Opera, Concert gebouworkest en Nederlands Volks toneel een politiek zaakje. Om nog maar te zwijgen van de averechtse uitwerking, die het com munistische gejammer over de „nood van de kunst" bleek te hebben. GEWONNEN Maar de strijd werd, tot nu toe, gewonnen. Mr de Roos is geen man die aan dc weg limmers _ook al heeft hij dan de laatste paai voor het tentoonstellingsgebouw aan de Van Baerlestraat eigenhandig in de grond geheid. Liever bezien wij hem naar de cijfers, waarvan er hier enkele kun nen worden genoemdvoor toneel en muziek wordt dit jaar één en een kwart millioen gulden uitgegeven tegen 186.000 in 1939. Het bedrag voor opdrachten aan kunstenaars werd vervijfvoudigd (van ƒ20.000 op ƒ100.000': het Concert gebouworkest. inmiddels zelfstandig geworden, krijgt alleen al hét dubbele van die vooroorlogse ƒ136.000 voor toneel en muziek: 354.000. De vaste bespeler van de Stadsschouwburg kan rekenen op ƒ175.000 van de ge meente. dat was drie jaar geleden nog 130.000. De Nederlandse opera, met moeite gered en voor Amsterdam behou den. krijgt ƒ630.000 drie jaar ge leden nog ƒ424.200. „Ballet Recital" en „De lage Landen" krijgen ieder 10.000. Er was voor de oorlog geen opera, geen ballet... Het doel bereikt! Want lezen wij het proefschrift van dr E. Boekman, in 1939 onder de titel „Overheid en kunst in Ne derland" verschenen, dan blijkt dat nagenoeg alle wensen, die deze toenmalige socialistische wethouder uitte, in vervulling zijn gegaan. Niet anders dan grote •bewondering kan men' hebben voor de vooruitziende blik. die Boekman hier aan den dag heeft gelegd. VERMAATSCHAPPE LIJKING Maar bij bewondering alleen kan het niet blijven. Op de fundamen ten. door Wibaut en Boekman ge legd. moet een weldoortimmerd ge bouw komen te staan. Het funda ment. dat was: overheidsbemoeiing in de vorm van subsidies, opdrachten, onderhoud van kunstwerken kort om er voor te zorgen, dat de kunst ten, minste kon bestaan. Het gebouw, dat zal zijn: het publiek, iedereen, er bij te betrekken, te zorgen dat de dienst ook reden van bestaan heeft en zich harmonisch kan voegen in de cultuur van geheel het volk. Dat is wat wethouder De Roos onder de vermaatschappelijking ver staat en dat verklaart ook, waarom zijn werk soms minder in het oog lopend lijkt, dan het is. De tweede phase vereist immers tijd, voorzich tigheid en een langzaam groeiende belangstelling van het publiek, dat zich door de vuurpijlen niet laat vangen. Wie zijn voorsprong door anderen ziet inlopen, is nog geen slaper! De vermaatschappelijking van de overheidsbemoeiing is zeker niet alleen een Amsterdamse zaak. Maar Amsterdam is op weg. Opdrachten betrekken soms een groot deel van de bevolking bij het werk: als voor bijvoorbeeld een nieuw koorwerk niet alleen een opdracht wordt gegeven, maar er tevens voor wordt gezorgd, dat het kan worden uitgevoerd, dan maken talloze koor leden en daarna het publiek kennis ...nog altijd rijen voor de loketten... met het product van de componist. De kunstraad is zijn werk begon nen. De kunstenaars zijn hier zelf ten nauwste bij de overheidsbemoei ing betrokken. En bij dit alles gaat wethouder De Roos van het principe uit, dat het oordeel van een eens inge stelde commissie of jury niet door de overheid mag worden aangetast: de overheid moet zich om der wille van de kunst met de kunst bemoeien, zij mag nimmer de kunst beoordelen! MEER MENSEN BEREIKEN De cultuur spreiding is van deze vermaatschappelijking uiteraard een belangrijk onderdeel. Stellig is op dit terrein nog niet voldoende be reikt: méér groeperingen uit de stads bevolking zouden hierbij moeten wor den ingeschakeld. De subsidies voor de „bijzondere (d,i. goedkope) voor stellingen" in het Holland Festival en voor het werk van de Kunstmaand Amsterdam, de volksvoorstellingen en -concerten tonen echter aan, dat ook hier de gemeente actief wil zijn. Meer publiek betekent immers ook: meer werkgelegenheid voor de uit voerende, zelfs voor de scheppende kunstenaar. Gelukkig is nu vastge steld, dat van ieder nieuw bouwwerk een percentage ter beschikking blijft van de beeldende kunst. Ernstig is ook de omstandigheid, dat het nieuwe West een stad zonder cultuur dreigt te worden. Door de be palingen van de regering was het niet mogelijk, behalve woningen ook ge- zouden kunnen worden gemaakt aan bouwen neer te zetten, die dienstbaar de kunst. Gelukkig kunnen de plannen voor wijkgebouwen thans worden ver wezenlijkt, zodat in de nieuwe buur ten gelegenheid zal zijn voor expo sities, toneel, muziek en dans. Ook overweegt de wethouder de plannen voor een nieuwe schouwburg in de nabijheid van de Markthallen, die aan ongeveer vijfhonderd mensen plaats zou bieden. Een belangrijke vraag is echter: wil het Amsterdamse publiek wel éen „eigen" schouwburg in de eigen wijk of geeft het toch altijd de voorkeur aan het oude cen trum, dat wil zeggen: het Leidse- plein? OPERAGEBOUW KOMT Eén ding staat evenwel vast: de Opera gaat de schouwburg uit. Nu er eindelijk bouwmogelijk heden zijn, zal het Operagebouw er komen en hoe eerder hoe lie ver. Men zal dan van mr De Roos kunnen zeggen, dat hij de man is geweest die de Opera in Am sterdam en u i t de Stadsschouw burg heeft gehaald...! Niet in alles staat Amsterdam meer bovenaan. Op het terrein der cultuur echter, heeft de hoofdstad nog moge lijkheden te over. Mogelijkheden, die offers vragen en offers, die weer standen oproepen bij dat deel van de gemeenteraad, dat klaarblijkelijk lichtvaardiger over de waarden ener cultuur denkt dan wij. Slechts een sterke socialisti sche fractie zal die weerstand kunnen breken. Met de ge meenteraadsverkiezingen voor ogen is dit een omstandigheid, die geen Amsterdamse kiezer over het hoofd mag zien! Amsterdam heeft dringend behoefte aan een Operagebouw. Hier zou in de eerste plaats de Nederlandse Opera kunnen op treden (grote verlichting voor de vaste bespeler van de Stads schouwburg, voor andere toneel gezelschappen en niet in de laat ste plaats voor de Nederlandse Opera zelf) en ook balletgroepen en buitenlandse gezelschappen zouden in dit nieuwe huis hun plaats vinden. Wettelijke bepalin gen staan de bouw niet langer in de weg! Een schouwburg in Amster dam West. bijvoorbeeld bij de Markthallen, aan de rand van de nieuwe stad. Plaats-biedend aan vijfhonderd personen. Sterkere spreiding over de gehele bevolking. Voor meer be volkingsgroepen moet de weg naar schouwburg, concertzaal en musea worden geëffend. Reeds is een constant publiek gevormd door abonnementen, personeels verenigingen, de Kunstkring etc. Maar er kan zoveel méér worden bereiktl Nog verdere vermaat schappelijking van de over heidsbemoeiing. Opdrachten voor alle takken van de kunst, waarbij de bevolking nauwer dan tot dusver wordt betrok ken. Meer belangstelling bete kent immers: meer werk voor de kunstenaars en meer werk betekent op zijn beurt: meer belangstelling. Het Kunstonderwijs minder rechtlijnig: waarom een toekom stig schilder niet tevens geleerd, hoe hij een fraaie stoel, een fraai bord, een fraai tapijt maakt? Is hij dan geen eerste, zelfs geen tweede klas schilder, dan hoeft hij toch niet uitsluitend afhanke lijk te zijn van bijvoorbeeld de gemeentelijke contraprestatie- regeling financiële steun waar voor kunstwerken aan de gemeen te worden afgestaan), maar kan hij in de maatschappij een plaats vinden, waar hij zich evenzeer, zo niet beter op zijn gemak voelt dan achter zijn schildersezel. Betere ligplaats voor woonschepen B. en W. vragen de raad een cre- diet van 102.205 ter verbetering van de ligplaats voor woonschepen aan het Oostelijke Marktkanaal en de daarvoor nodige werken. Deze be staan uit het aanleggen van een ge deeltelijk bestrate kade aan de oost zijde van het kanaal, het planten van bomen langs de Visseringstraat en het aanleggen van een plantsoen rondom het rioolgemaal bij de Kost- verlorenvaart. Bij de aanlegplaats van het overzetveer komt een balie. „V olkshu lpcomité" bezig in Betondorp In het in Watergraafsmeer ver spreide buurtblad De Meerpost komt een door „het bestuur van het Volks hulpcomité te Betondorp" onder tekende oproep voor, waarin W. M. Sinke, secretaris, en M. Klok, pen ningmeester opwekken het comité te steunen, omdat liet besloten heeft het dorpje Serooskerke op Schouwen te adopteeren en er schoonmaak-artike- len heen te zenden. Men heeft zich daartoe in verbin ding gesteld met het „Landelijk Volkshulpcomité". Welnu, het Landelijk Volkshulp comité is een communistische onder neming. Wanneer dus, zoals het stuk in De Meerpost vermeldt, „binnenkort zich diverse personen bij u vervoegen om uw bijdrage in ontvangst te nemen", dan weet men, als men geeft, aan wie men het doet en voor wie mén propaganda maakt. Al staat dat er dan in De Meerpost niet bij! Kunststuderenden te Amsterdam Ook dit jaar zullen leerlingen van de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten, de Academie voor Bouw kunst. het Instituut voor Kunstnij verheidsonderwijs, het Conservato rium en de Toneelschool weer een gezamenlijke manifestatie organise ren. In de Rijksacademie wordt tot 25 April een tentoonstelling van werken van de leerlingen der drie eerstge noemde instellingen gehouden, Deze is kosteloos toegankelijk, ook des avonds. Zij is vandaag door burge- mester d'Ailly geopend. Zaterdag 25 April, kwart voor twee precies, zal een uitvoering in de Stadsschouwburg worden gegeven. Het programma bevat o.a. fragmen ten uit Figaro en La Bohème door de operaklasse van het Conservato rium, de Ballade van de Merel door Hendrik Andriessen en fragmenten uit Euripides' „Alkestis" en Hendrik V van Shakespeare, op te voeren door leerlingen van de Toneelschool. Zaterdag 25 April zal in het Minerva-paviljoen de première van het toneelstuk van A. Casella (ver taling W. Vogt) „De dood neemt vacantie" door het Amsterdams Ar tistiek Toneelgezelschap „De Clieck" worden opgevoerd. Aanvang 20.15 u. De regie berust bij Wim Bischot. Na 43 jaar Middelbaar Onderwijs (Van een onzer verslaggevers) Op 1 September van dit jaar zal dr G. A. Dudok de school vaarwel zeggen, waarvan hij sinds 1946 directeur is: de Tweede Openbare Handels school. Hij heeft de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en de raad heeft besloten hem eervol ontslag te verlenen. Dc school aan de P. L. Takstraat verliest in dr Dudok een man, die het Middelbaar Onderwijs door en door kent; hij diende het drie en veertig jaar. „Het is een flinke school met een prettige geest en een voortreffelijk lerarencorps, die ik moet gaan ver laten", vindt de directeur. ,.En een school, die steeds maar groter wordt! Twaalf klassen waren er, toen ik kwam; nu zijn het er 15 en het volgend seizoen misschien zelfs 16 of 17." Monsterniet zonder waarde We weten allen uit eigen ervaring, hoe belangrijk voor het verdere leven de lagere-schooljaren kunnen zijn, welk een enorme betekenis je als kind hecht aan de figuur van de on derwijzer. Voor ontelbare Amsterdammers is meneer Van Wijnen in de jeugdjaren de man geweest, die je allerlei dingen vertellen kon, die een gewone sterveling niet wist, zelfs je eigen vader niet. Ja, Amsterdam kent meneer gaf meneer Van Wijnen later Van Wijnen en de nog altijd les, maar Amsterdam bleef hij vitale 82-jarige kent zijn Mo- trouw ook na het bereiken van kumers. Hij is hier niet gebo- het zeer welverdiende pensi- ren. dat gescheidde in het oen. Zuidhollandse Schoonhoven, Kornelis van Wijnen (ja, len kennen als Kriterlon.. waar zijn vader hoofdonder- heus Kornelis met een K) was Jongetje was meisje Uit Het Volk van 18 April 1903, vijftig jaar geleden dus en ook verschenen op een Za terdag: De rechtbank deed gisteren uitspraak in de zaak van het pasgeboren kind, dat in het Wilhelmina-gasthuis gebracht was om daar in de broeistoof grootgekweekt te worden. Men herinnert zich, dat de vader F. G. Vermij beweert een Jon getje daar gebracht te hebben, terwijl men hem een meisje ervoor terug wilde geven, zeg gende dat hij een meisje ge bracht had. De vader had van de ge- Ik geloof niet, dat men het ue vaaer naa van ae ge- r in Keulen zou horen donderen. meente drieduizend gulden onyrijaen, morgen al. als dit gevaarte z-n ketenen schadevergoeding geëischt. De Ja hoor, ze hebben hun zin! brak en op de bodem van de tprihicwnnn Pn rifP wH nn ni rechtbank verklaarde hem Ik bedoel de jongens en meïs- „Brouwersgracht" bonsde. Maar len kennen als Kritprion echter ?iefc ontvankelijk aan- jes, die de Artisdirectie hoofd- in de Amsterdamse haven zou Ik sprak met meneer Van Eu' ;llulzen geen Se" pijn bezorgden met hun steeds het in elk geval een daverende wijzer was van de school, echter niet alleen onderwijzer, Wijnen in zijn woning op dringender verzoeken „pony- dreun geven. Grootvader had die functie hij was ook van de aanvang het Hendrik de Keyserplein. er hari d17Hn efcJh ?pc?n ritjes in te stellen". *2. een zogenaamde mon' ook al vervuld en het lag in af een vurig strijder voor de Een prettige prater, een uiterst hp<. hPKtimr Hp^ üsthïnfpJÏ De directie zwichtte echter tank van 53 ton, aange- de bedoeling, dat ook de derde socialistische beweging. Sinds beweeglijk man, die ondanks moeten richten gasthuizen - Keulen en Donder- generatie op de school de 1900 lid van de S.D.A.P.. zijn 82 jaren nog in het volle moeten nchten- »le* «"f1* af dagmiddag op de Javakade schepter zwaaien zou. abonné op Het Volk, sedert leven staat en een onverflauw- maar omdat de men- aan boord gébracht van de De jongeman had echter an- 1903 lid van de Coöperatie, de belangstelling heeft voor de Indianenleven. De United s^n van de dierentuin er zelf Brouwersgracht. De tank gaat dere ambities; zeker, hij werd vijftig jaar lid van de Bond problemen van het onderwijs. States Information Service plezier in hebben. ^aJ2r Finland, waar hem een onderwijzer maar niet in van Nederlandse Onderwijzers, Buiten in de speeltuin 'op houdt op het ogenblik in haar En zo gaat dan de ponywa- belangrijke functie wacht in Schoonhoven. De grote stad ere-lid van de Nederlandse het plein stoeide de jeugd, ge- bibliotheek op het Museum- gen rijden, morgen reeds. een ceUulosefabriek. trok en die stad... was Amster- Onderwijzersvereniging. nietend van de vrije Woens- plein 4 een tentoonstelling Voorlopig alleen ritjes op Zon- dam. Na het afleggen van twee Troelstra kende hij reeds in dagmiddag. Er is veel jeugd van Indiaanse kunst en nijver- cn Woensdagen, maar als het Een halsketting ligt reeds proeflessen kreeg hij z'n aan- diens jonge jaren, in de dagen in onze al maar groter wor- heid. De expositie duurt tot weer blijft als nu en vele Am- enkele dagen in mijn bureau stelling bij school I in de der woelige vergaderingen in dende stad en meer dan ooit en met 23 April; elke avond stcrtlamse kinderen lezen dit te wachten op de eigenaresse. Oostenburgermiddenstraat. Sa- „Handwerkersvriendenkring", hebben wij behoefte aan figu- worden films vertoond over bericht, dan wordt die pony- De secretaresse van onze laris: zevenhonderd gulden per een zaal, die jaren later een ren van formaat, figuren als het leven der Indianen in de rit heel gauw in Artis een da- hoofdredactie vond hem in de jaar. Aan vele andere scholen bestemming kreeg ate 6tuden- meester Kornelis van Wijnen. Verenigde Staten. gelykse gebeurtenis! Gerard Terborghstraat Eigenlijk kent dr Dudok het hoofd stedelijke handelsonderwijs al sinds de eeuwwisseling. Want hii deed in 1905 eindexamen op de OHS, waar hij (na een jaar in Zaandam en vijf jaar in Groningen Engels te hebben gedoceerd) later weer als leraar werd aangesteld. In 1920 verhuisde hij naar de Tweede OHS. die in dat jaar op gericht was. Drie jaar later promo veerde hij op een proefschrift over Sir Thomas More en in 1925 werd dr Dudok privaat docent in de En gelse Letterkunde. Zijn specialiteit: de didactiek en de methodiek van de Engelse taal. In 1928 stapte dr Dudok over op het gymnasiale onderwijs. Hij gaf les aan het Barlaeus- en het Vos- siusgymnasium beide,, kreeg steeds meer uren op de laatste school en was daar van 1934 af conrector, tot zeven jaar terug zijn benoeming aan de Tweede OHS volgde. „Maar of ik het nu na de eerste September plotseling erg rustig zal krijgen... beslist niet!" zegt dr Dudok. Wel zal hij meer tijd hebben voor zijn wetenschappelijke werk (van hem is onder meer de her ziening van Burgersdijks vertalin gen van Shakespeare's werken) en voor zijn lezingen. Dan zijn er altijd ook nog examencommissies, want het onderwijs laat een oude rot in het vak nu eenmaal niet graag los. „Bovendien: tot m'n zeventigste hoop ik zeker colleges te blijven geven." Brouwersgracht gestremd Van 20 April tot 20 Juli zal de scheepvaart in de Brouwersgracht bij de Herenmarkt gestremd zijn wegens herstel van de noordelijke walmuur. Het betreft het gedeelte tussen de brug voor de Herenmarkt en die voor de Binnen Brouwers straat. Voor schepen, die moeten laden of lossen wordt (met oponthoud) ge legenheid tot passeren gegeven. Uit het water van de Petroleum haven is Vrijdag het stoffelijk over schot opgehaald van een 17-jarige opvarende van het Noorse tankschip „Hoegh Ranger", die sinds 22 No vember van het vorig jaar aïs vermist was opgegeven.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 2