\Tieni7twuTENs 1 Geen ander na Hooft Stalin als Oosters despoot heeft de taal zo meesterlijk beheerst In totaal kwam er 19000 stuks vee om in watersnood Gevoelige klap voor Zeeland Mossadeq vindt Brits plan onaanvaardbaar Indrukwekkende film over Vincent van Gogh Tsjoeikow wil met Engelsen confereren Tito laat zijn ervaringen in Kremlin verhalen Matige partij tussen Anglee en Kalio HET VRIJE VOLK ZATERDAG 21 MAART 1953 PAGINA 6 Maatschappelijke bewogenheid nauwelijks weerspiegeld TIEN JAAR GELEDEN, op 14 Maart 1943, midden in de zwartste periode van oorlog en bezetting en terreur, verloor ons land één van zijn grootste moderne dichters: Boutens. Van zijn Verzamelde Werken, omstreeks zijn zeventigste verjaardag ontworpen, was toen alleen het eerste deel ter perse. Eerst na de bevrijding konden achtereen volgens nog vijf delen verschijnen, zodat nu alle bundels oorspronkelijke poëzie, en bijna alle, vertalingen van Boutens in twee maal drie fraai verzorgde banden gezamenlijk her drukt zijn. Reeds deze indeling wijst er op, dat in de dichterlijke arbeid van Boutens de eigen poëzie geen groter plaats heeft ingenomen dan de herschepping van andersmans werk. Geheel het vierde deel immers is gewijd aan de zeven drama's van Aischylos, het vijfde bevat twee spelen van Sofokles en drie grote dialogen van Platoon in het zesde vindt men Homeros' Odyssee. De edelste schatten van het klassie ke Griekenland zijn hier dus in Ne derlandse vorm bijeen: ze worden nog aangevuld door een honderdtal blad zijden. ten onrechte opgenomen ach ter in deel HL waar men behalve ver talingen naar Sapfo, ook nadichtin- gen aantreft van Perzische kwatrij nen, benevens een bewerking der oud- Franse gedichten van Louise Labé. Toch is zelfs deze veelheid niet vol ledig: er liggen nog grote fragmenten van Boutens' onvoltooid gebleven Ilias op uitgave te wachten, terwijl er voorts vertaald werk bestaat naar Goethe, naar Oscar Wilde en anderen. Het is begrijpelijk dat Boutens zelf aan zijn klassieke vertalingen een bij zondere waarde heeft gehecht, en ten aanzien van andere nogal critisch ge stemd was. De lezer echter, die in de Verzamel de Werken de gehele Boutens ver wacht te vinden, blijft nu met een deel van zijn arbeid onbekend. In wezen is dit zelfs bij de oor spronkelijke poëzie niet anders: wat men herdrukt heeft, stellig overeen komstig Boutens' eigen wens. is de reeks van zijn grote. In de loop der jaren verschenen bundels. Maai- niet herdrukt zijn bijvoor beeld de gedichten, die in het aller vroegste. in 1894 privé verzorgde boekje staan, en die in de Verzen M1898) niet werden overgenomen; en 'wVenmin herdrukt zijn voorts, naar ik meen. enige gedichten, destijds in tijdschriften gepubliceerd maar door de auteur om welke reden dan ook nimmer gebundeld. Laten we hopen dat eens een aan vullend deel zal verschijnen, waarin al het ontbrekende in strikt chro nologische ordening ons alsnog zal worden verschaft. Wie zich opnieuw, met deze zes magnifieke boeken vóór zich, uur na uur in Boutens' verzen verdiept, voelt zich overweldigd door een veelheid van indrukken en aandoeningen. Boutens is niet als Leopold een in stilte en zwijgen onmiddellijk tot de ziel naderende dichter, noch ook een pathetische, door zedelijk-menselijke hartstocht gedrevene als Henriëtte Roland Holst. Zijn kunst eist bewondering, dwingt tot eerbiedig opzien; zijn taal is groots en imponerend; hij eeft in zijn woordkeus, in zijn beeld spraak. in zijn versbouw het haast tot hoogmoed naderende zelfbewust zijn van de kunstenaar, die denkt en spreekt over hoger dingen dan van het dagelijkse leven: hij voelt zich de geroepen, ja uitverkoren be middelaar tussen dit allerhoogste en ons aller kleinheid. Boutens is een lyricus, en toch heeft hij het maar zelden over zich zelf. Het onmatig gebruik van het woordje „ik", bij sommige Tachtigers zo opmerkelijk, is bij hem niet te vinden. Niet zijn Individuele stemmingen en ontstemmingen, niet zijn persoon lijke waarnemingen en gevoelens in spireerden hem, maar de tot een algemene levensleer volgroeide, gro tendeels door Plato gevormde denk-; beelden betreffende wijsgerig-reli- gieuze waarden en vermoedens. Want al was Boutens vervreemd van het orthodoxe protestantisme zijner familie, de eerbied voor het wonder, waarvan de Bijbel vervuld is, bleef hem levenslang bij. en niet minder de eerbied voor de meer dan levensgrote gestalten uit het Oude en Nieuwe Testament. Niet in alle perioden trouwens zijn deze denkbeelden geheel dezelfde ge- De veestapel in Zeeland heeft door de watersnood een gevoe lige klap gekregen, maar uiteindelijk niet zo gevoelig, als aan vankelijk is gedacht. Toch is rond tien procent van het aantal runderen, dat de provincie voor de overstroming bevatte, omgekomen. In totaal zijn 19.000 koeien, paarden en varkens verloren ge gaan. Gestreefd wordt naar een integrale schadevergoeding, dus vergoeding op basis van de vervangingswaarde. Om te geraken tot een snelle en verantwoorde aanvulling van de Zeeuwse veestapel, is besloten de aankoop centraal te regelen. Een aankoop-commissie is ingesteld. De aankoop in georganiseerd ver band acht ir W. L. Harmsen. rijks- veeteeltconsulent voor Zeeland, van groot belang. Indien iedere veehou der. bij voorbeeld door aankoop op markten, op zich zelf zijn gedeci meerde veestapel zou gaan aanvul len, bestaat de kans, dat de boeren minderwaardig vee krijgen. Om dit te vermijden hebben de Zeeuwse landbouworganisaties en de rijksveeteeltconsulent dezer dagen in overleg met de Stichting voor de Landbouw en de Dienst Landbouw- herstel besloten, de aankopen collec tief te doen. Uit deskundigen is reeds een aan koopcommissie gevormd. Tot elke prijs dient vermeden te worden, dat de Zeeuwse rundveestapel geïnfil treerd wordt met dieren van infe rieure kwaliteit. De bedoeling is, de beesten, in het bijzonder melkvee en jongvee, te betrekken van grote fok kerijen. Hierbij zal speciaal aandacht wor den besteed aan de vruchtbaarheid van de runderen, omdat steriliteit een immer dreigend gevaar is. De schadevergoedingen, die waarschijn lijk niet de volle honderd procent van de geleden schade zullen be- dragen, worden bestreden uit een fonds. Deze „agrarische pot" wordt mede gespekt door de vele schenkingen in natura (veevoeder en tractoren), die na de ramp zijn ontvangen. Deze schenkingen zijn als zij niet gebruikt konden worden, verkocht, zodat de opbrengst via het fonds toch aan de getroffen veehouders ten goede kan komen Voorts zijn er uit alle delen van het land nog schenkingen van vee. Het aantal van deze run deren beloopt 2000 stuks; uiteraard. is een gedeelte hiervan voor Zeeland bestemd. Intussen blijkt, dat een deel van het in de rampdagen geredde vee moest worden afgeslacht. Dit betreft ongeveer een 5000 koeien, die na hun redding ziek zijn geworden. Het voortijdig slachten van. deze dieren, die vaak voor de vlees- of de melk productie bestemd waren, levert ver liezen op, die op rekening van de ramp geschreven dienen te worden. Deze 5000 geslachte en de 9000 verdronken dieren (totaal dus 14.000 stuks) vormen de schade, die de Zeeuwse rundveestapel door de storm vloed heeft opgelopen. De varkens stapel is met vier duizend stuks verminderd, ongeveer vijftien pro cent. Waar het water door de dij ken brak, zijn vrijwel alle varkens omgekomen, daar deze dieren geen kans zagen zich zelf in veiligheid te stellen, wat de runderen en paarden soms nog gelukte. Bovendien zijn de zorgen van de reddingploegen allereerst uitgegaan naar de veel waardevollere runderen. Bij de stormvloed zijn voorts bijna 1000 paarden omgekomen, voorname lijk op Schouwen-Duiveland (35%). Het dodencijfer onder de Zeeuwse koeien, paarden en varkens kan der halve gesteld worden op 19.000, het zij direct of indirect als een gevolg van de stormvloed. De opruiming van cadavers is zo goed als voltooid. In totaal 4400 koeien zijn na hun redding uit de rampgebieden geëvacueerd, voorna melijk naar Zeeuwsch-Vlaanderen, waar er 2400 zijn ondergebracht. Vijfhonderd zijn er op Walcheren en 1500 hebben verspreid" over de gehele weest: een aandachtige beschouwing van zijn gedichten weke de indruk, dat Boutens in het midden van zijn leven reeds vóór, maar vooral tij dens en kort na de eerste wereld oorlog een zekere toenadering tot het katholicisme heeft doorgemaakt, een neiging die daarna weer ver dween. Zeker is het, dat hij sedert zijn studententijd, dus gedurende een halve eeuw,- geleefd en geschreven heeft uit de erkenning van het on doorgrondelijke mysterie van leven en dood beide, uit een geloof in de onsterfelijkheid der ziel, en uit een verering voor de schoonheid en de liefde, als de meer-dan-menselijke verschijningen in het menselijke be staan. Belijdenis en openbaring Deze levenshouding, die men niet zonder gevaar voor misverstand „pla tonische mystiek" kan noemen, al is een betere, modernere term nauwe lijks te vinden. déze levenshou ding moest er toe leiden dat Boutens zijn poëzie, en evenzeer alle waar achtige poëzie, zag als belijdenis, en in haar verhevenste momenten: als openbaring. Tussen de inspiratie van de dichter en die van de profeet be stond voor hem geen verschil: in beide brak het eeuwige wezen lijke leven zich baan naar het tijdelijke schijn-leven, hi ei- op aarde. Dat leven te verheerlijken, ervan te getuigen, het te doen kennen in z'n onweerstaanbare scheppingskracht, was zijn roeping, en hij heeft haar zonder onder breking trouw vervuld. Zijn aan leg, zijn studie, zijn levensomstan digheden, de op verdieping gerich te tijdgeest omstreeks het eeuw jaar. en ook de erkenning die zijn werk van den beginne aan ten deel viel: alles heeft ertoe mee gewerkt Boutens in zijn aristocra tische en priesterlijke opvatting van het dichterschap te bevestigen. Zij moest er noodwendig toe leiden, dat hij gevaar liep van het algemene, maatschappelijke leven te verneem- i den. Het ene motief van de voortdu rend op de hoogste waarden gerichte geest sloot allerlei andere, niet min der menselijke motieven weliswaar niet uit, maar overstemde ze toch sterk. Hoe bewogen de halve eeuw waarin zijn werkzaamheid valt. ook mag zijn geweest met feiten als de revolutionnaire opkomst der arbei dersklasse, de eerste wereldoorlog, de kritieke Jaren dertig, de dreigingen van een tweede wereldoorlog, en ten leste bezetting en terreur bijna niets daarvan is in zijn werk weer spiegeld, al zou het onjuist zijn hier uit af te leiden dat Boutens persoon lijk deze jaren in koele onaandoen lijkheid is doorgegaan. Boutens of Leopold? Met verzwijging van al het tijde lijke. ook uit zijn eigen bestaan, heeft' hij het duurzame tot uitdrukking wil len brengen in de melodieuze ritmen en de rijke verbeeldingen van zijn poëzie, die door de strofische struc tuur vaak de schoonheid heeft van een bouwwerk. Geen ander sinds de tijd van Hooft heeft het wonderbaarlijke instrument van onze taal met zulk een meesterschap beheerst als Bou tens, maar het was onbetwistbaar een meesterschap dat niet zelden naderde tot virtuositeit en te zelden spontaan deel nam aan de vrije vreugden der improvisatie. In de tien jaar, sedert zijn dood verlopen, heeft zich het vermoeden bevestigd aanvankelijk maar bij enkelen aanwezig en niet anders dan aarzelend uitgesproken dat Bou tens zijn plaats als éérste onder zijn tijdgenoten en geestverwanten zou moeten afstaan aan Leopold, aange zien de eerbied voor de verhevenhe den van de geest, hoe ernstig ook, ons als lezers ten slotte minder wezenlijk voorkomt, dan de liefde voor de mysterieuze diepten der menselijke ziel. (Uitgave Enschedé. Haarlem, en Boucher, Den Haag). G. STUIVELING DE DICHTER P. C. Boutens in een kring van Vlaamse vrienden. Van links naar rechts: Putman, Toussaint van Boelaere, Boutens. Rechts in de hoek (met hoedje): dr P. H. Ritter Jr. Premier Mossadeq van Perzië heeft gistermorgen in een radiotoespraak de jongste Engels-Amerikaanse voorstel len ter oplossing van het lussen Per zië en Engeland hangende oliege schil onaanvaardbaar genoemd. Deze voorstellen waren „slechts een va riant op de vroegere aanbieding van Churchill en Truman". In Londen is meegedeeld, dat Mos sadeq de Britse voorstellen verkeerd uitlegt, Engeland zal geen nieuwe voorstellen doen. „Inplaats van, zoals voorheen, ver goeding te vragen voor het niet ver streken gedeelte van het contract der Anglo-Iraanse Oliemaatschappij, wordt nu gevraagd om vergoeding van het verlies van de olieverkoop door de nationalisatie", aldus Mos sadeq, die ook sprak over de „plun dering van Perzië in het verleden door de Anglo-Iraanse". Niettemin zou de premier bereid zijn een vriendschappelijke regeling van de oliekwestie te aanvaarden, buiten het Internationale Gerechts hof in Den Haag om en recht streeks te onderhandelen met een gevolmachtigd vertegenwoordiger van de Anglo-Iraanse. „wanneer Engeland zich bereid verklaart de Perzische basis voor vergoeding te aanvaarden" Mossadeq hield zijn radiorede ter gelegenheid van het feit, dat twee .iaar geleden de Perzische petroleum industrie is genationaliseerd. Aan prof. mr P S. Gerbrandy is op zijn verzoek eervol ontslag ver leend als lid en voorzitter van de televisieraad. Polygoon-Profiiti heeft een film over Vincent van Gogh vervaardigd, die twintig minuten duurt en die nu in verschillende grote steden in het komende filmprogramma zal worden vertoond. Na het zien van deze kleurenfilm kan men niet anders dan grote lof en bewondering hebben voor het werk van dr J. H, Hulsker, die het scenario heeft geschreven en als regisseur is opgetreden, van camera man Piet Out, van de componist Jan Mul en van de vele andere medewerkers. De schilderijen van Van Gogh, nu zo groot op het filmdoek, maken eens te meer een overweldigende in druk, vooral op die plaatsen in de film waar het oog van de camera op een zo kiese wijze een detail ontvangt en dan langzaam terug wijkt, zodat er een merkwaardige dieptewerking ontstaat, die als „ef fect" reeds een moeilijk te omschrij ven ontroering opwekt. Om hetzelfde in een museum te ervaren zou men immers zo dicht met de neus op het schilderij moe ten gaan staan, dat onze ogen het beeld niet „scherp" zouden kunnen krijgen. Nu is het wellicht weinig juist om een film naar zijn effecten te beoordelen, maar men dient hier dan toch voorop te stellen, dat het in de eerste plaats om Van Goghs werk gaat en dat het zon der de kracht, die daarin is ver vat, niet mogelijk zou zijn geweest om een dergelijke indrukwekkende film te vervaardigen. Onheilspellend De muziek van Jan Mul werkt er in hoge mate toe mee. het onheil spellende en tevens melancholieke beeld op te roepen, dat wij ook van Vincents leven krijgen bij het lezen van zijn brieven. Enkele passages uit die brieven zijn gekozen voor het gesproken commentaar en dan zijn er opnamen van de streek, waar Van Gogh heeft gewerkt en van een veiling, waar hoge prijzen voor zijn werken worden gemaakt, terwijl de schilder zelf het grootste gedeelte van zijn leven in armoede heeft verkeerd. Als eerbetoon aan Van Gogh, die honderd jaar geleden werd geboren, mag men deze korte film in alle opzichten geslaagd noemen. Zij zal ook in het buitenland worden ver toond. o.a. op het Filmfestival te Cannes. B. K. Generaal Tsjoeikow, de opperbevel hebber van de Russische bezettings troepen in Duitsland, heeft Engeland voorgesteld een conferentie te houden ter verhoging van de veiligheid van het luchtverkeer boven Duitsland. De generaal deed dit voorstel in een nota, die de Britse protesten over het neerschieten van een Engelse bommenwerper aan de grens van Oost- en West-Duitsland verwierp, maar hij voegde er aan toe: „Het spijt mij, dat de bemanning van de bommenwerper het leven verloor." De Britse autoriteiten in Duitsland overwegen thans Tsjoeikows voorstel. Oude vrouw overleden door gasverstikking In de Julianastraat te Alkmaar is de alleenwonende 86-jarige weduwe mevrouw Van K. door gasverstik king om het leven gekomen. Zij had getracht de losgeraakte gasslang met een halsdoek weer aan de gaskraan te bevestigen. De groen teman die geen gehoor kreeg toen hij belde en door het raam naar binnen keek, zag mevrouw Van K. op de grond' in de huiskamer liggen. Zij was toen al overleden. Gunstig seizoen voor „Willem Barendsz" „Willem Barendsz" heeft in het seizoen, dat op 16 Maart -is afge lopen, een productie bereikt van 16.965 ton traan. Voorts zijn 320 ton spermolie verkregen. Dit jaar stond de vangst 74 dagen open. Vorig jaar werd in 64 dagen 15.500 ton geprodu ceerd. In vergelijking met de resultaten van buitenlandse walVis-expedities heeft de „Willem Barendsz" een goe de tijd achter de rug. Het schip wordt omstreeks 26 Maart in Kaap- Istad verwacht. De datum van aan komst in Amsterdam is nog niet be kend- (Van onze Londense correspondent. R. Jokel) Kort voor Stalins dood verscheen een boek geschreven door Vladi mir Dedijer, de hoofdredacteur van het Zuidslavische communistische dagblad Borba. dat een veel scherper ücht op Stalin werpt en een beter beeld van hem geeft dan zeer publicaties, die na zijn dood versche nen. Niemand zal van een Zuidslavische communist verwachten dat hij een objectief, laat staan vriendelijk beeld van Stalin geeft. Vriendelijk is het beeld in dit boek inderdaad niet. In 1944 zag Tito Stalin voor het eerst in zijn leven, De vroegere secre taris van de kleine ondergrondse Zuidslavische communistische partij kwam als maarschalk en als provi sorisch staatshoofd terug. Het vroe gere werktuig van de Komintern had met zijn in lompen gekleed partisa- nen-leger met wisselend succes tegen de Duitsers, Italianen, Bulgaren en Zuidslavische legers van koning Pe ter onder generaal Mihailowïtsj ge streden en ten slotte Zuidslavië be vrijd. Niet alleen had het Kremlin de Zuidslavische communisten niet actief gesteund, maar de Russische pers had de communistische partisa- nen doodgezwegen en de troepen van de koning geprezen, tot dat ten slotte Tito in zijn woede naar Moskou tele grafeerde: „Wanneer u ons al niet steunen kunt. hinder ons dan ten minste niet", hetgeen Stalin hem hoogst kwalijk nam. Op een eerste ontmoeting na de oorlog kreeg Tito van Stalin te ho ren dat Peter weer koning moest wor den. Tito protesteerde en Stalin ging voort: „Je hoeft hem toch niet voor altijd terug te halen. Laat hem voor een tijd terugkomen en later kan je hem nog steeds bij een geschikte gelegen heid een mes in zijn rug stoten." Het beeld van de Oosterse despoot wordt nog duidelijker, wanneer Stalin de Zuidslavische plaatsvervangende minister-president K a r d e 1 j, ver- lelt, dat de Benelux alleen uit België en Luxemburg bestaat. Bescheiden wijst Kardelj op twee letters NE in Benelux, maar Stalin brult hem toe: „Wanneer ik neen zeg. Is het neen 1" Zonder de breuk tussen Stalin en Tito hadden we nooit een beschrij ving van deze scènes kunnen lezen, noch van de standjes die Dimitrow, de Bulgaarse minister-president, van Stalin kreeg, omdat hij een Balkan federatie van de Russische satellieten wilde sluiten, terwijl Stalin hen ge ïsoleerd wilde houden om hen beter te kunnen exploiteren. Dimitrow, de held van het Reichs- tag-proces, werd afgesnauwd als een schooljongen en moest, als een school jongen vergiffenis vragen en zijn zon den bekennen. Daarbij veranderde Stalin steeds van mening. In 1944 had hij de Bul gaarsZuidslavische federatie ver boden, omdat de Westerse mogend heden er toen tegen waren. In 1948 zei hij tegen de Zuidslavische politici „Slik Albanië!" Daarna drong hij zelf aan op een federatie tussen Zuidslavië en Bulgarije (maar niet van alle Balkan-landen!), maar deze keer wilde Tito niet meer, die begreep, dat Stalin Zuidslavië door middel van het tot een Russische kolonie gedegradeerde Bulgarije wil de overheersen. Tito en Dedijer schilderen woeste tonelen van deze bijeenkomsten in het Kremlin en in Stalins villa. Er wordt eindeloos gedronken; Kolarow, de veteraan van de Bulgaarse com munisten, wordt als een oude gek behandeld; Stalin danst en begint plotseling te klagen, dat hij niet lang meer leven zal. Eens vertelt hij plot seling de Bulgaarse communisten, dat de Bulgaarse wijn eigenlijk uit Zuid slavië komt en door de Bulgaren ge stolen werd en een andere keer tilt hij Tilo op om te laten zien, hoe sterk hij nog is De verontwaardiging van de Zuid slavische politici over deze in het Oosten niet ongewone drink-scènes bij Stalin groeide waarschijnlijk later, na de grote breuk van 1948, die door Dedijer zeer uitvoerig beschreven wordt. Onbegrip bij Stalin Duidelijk is echter dat Stalin het Zuidslavische in de partisajienstrijd gegroeide nationaal gevoel eenvoudig niet begreep en dat de ontstemming daarover eerder begon. Vrijmoedig vertelde Stalin aan Tito dat hij ook het Chinese natio nalisme. niet begrepen had. Hij had Mao Tse Toeng de raad gegeven vrede te sluiten met Tsjang Kai Tsjek (omdat de Westerse mogend heden het zo wilden). De Chinezen beloofden hem alles, maar zij zetten de oorlog voort en wonnen. Deze twee fouten van Stalin be rusten op een en hetzelfde misver stand. Stalin vermocht niet te on derscheiden tussen zijn in Moskou opgevoede creaturen en de landen rie zich zonder hulp van het Rode Leger bevrijd hadden en hun eigen weg willen gaan. In het geval van Zuidslavië liet Tito zich het Russische systeem van economische uitbuiting niet welge vallen. Zullen Stalins opvolgers in het geval van China voorzichtiger of slimmer zijn? Of zullen zij Sta lin imiteren, zijn kunnen èn zijn fouten? Weinig over vroeger Tito Iaat door Dedijer lang niet alle geheimen onthullen. Zo worden bijv. de jaren 1935 tot 1938 d.w.z. de jaren van de grote zuiveringen in Moskou, waarbij het hele bestuur van de Zuidslavische communistische partij uitgeroeid en Tito partij secretaris werd. maar zeer vluchtig en oppervlakkig beschreven en Tito's rol in deze tijd zo goed als helemaal niet. „Walter", zoals Joslp Broz-Tito toen in Moskou genoemd werd, schijnt in deze tijd reeds een tegen stander van het Volksfront geweest te zijn, dat Moskou enige jaren pro- Zijn voorgangers in de Zuidsl sche partij waren vrijwillig of bevel van Moskou? voorstanders van het volksfronteprincipe en wer den geliquideerd. Zeer voorzichtig zijn Tito en Dedijer ook wanneer' hei om de kerk en vooral om de Roomse kerk gaat, waarschijnlijk omdat zij de Britse katholieken niet voor het hoofd willen stoten. Vaag en onduidelijk worden Tito en Dedijer daar, waar de Zuidslavi sche communistische toekomst-maat schappij beschreven wordt, de maat schappij zonder klassen, partij of staat. Even onduidelijk is de verhouding tussen het nationale front en de com munistische partij beschreven. Uit stekend is echter de geschiedenis van de bevrijdingsoorlog verteld, de voor geschiedenis en geschiedenis van de breuk met Moskou, die bijna een der de van het boek in beslag neemt en de weergaloze intrige van de Kom- inform tegen Tito. Als ooggetuigeverslag over bijzon derheden in de hoogste kringen van net Kremlin is Dedijers boek van de grootste betekenis voor het Westen, vooral in de kritieke phase die we nu tegemoet gaan. „Tito Speaks" (Tito spreekt), door Vladimir Dedijer, uitg. door Weidenfeld Nicolson, Londen. Wim Snoek wint op punten van Elandon De Apollohal was voor driekwart leeg gisteravond en het publiek dat er was is toch eigenlijk wel een beetje bij de neus genomen door twee negerboksers. Charley Anglee, de Amerikaan, die in Nederland zijn tenten tijdelijk heeft opgeslagen en Kay Kalio uit Nigeria hebben de handschoenen, ge kruist. Wat Anglee waard is, weet men in Amsterdam wel door de over winningen, die hij er de laatste tijd heeft behaald. Van Kalio wist men dat minder goed en daarom was er nogal wat tam-tam gemaakt om hem een beroemdheid te laten schijnen, die zelfs aanspraak zou moeten maken op Empire-titels en zo. Deze Kalio kon echter moeilijk een bokser van klasse genoemd worden. Een nogal vreemd heerschap deze Nigeriaan, die doodbedaard door het leven en door de ring ging. Hij maakte zich niet warm of koud, ver trok geen spier als hij een paar stoten moest incasseren en stak dan dikwijls zijn donkere kop naar voren als vroeg hijdoe het nog maar eens. Charley Anglee deed dat graag, maar veel uitwerking had het niet, Er gebeurde in dit gevecht, dat nauwelijks serieus te noemen was, maar zeer weinig. Meestal stootten de heren met heel veel kracht en geklets op elkaar bovenarmen of op de ellebogen. Soms, zoals bijvoorbeeld in de zevende ronde, kwam er eens een slagwisseling, die iets van ernst had. Voor de rest was het maar een matig partijtje, dat de bokssport in Amsterdam helemaal geen goed heeft gedaan. Snoekie de Bruin, voor het eerst na lange tijd weer eens in de ring, gaf Jan Hagenaar aanvankelijk aardig partij, maar zakte daarna snel weg. De te zware wedstrijden, die hij des tijds in Duitsland gehad heeft, wer ken nog altijd na blijkbaar. Jan Ha genaar bokst goed en gevarieerd. In de derde ronde liep hij op een op stoot. die hem even in moeilijkheden bracht. Hij herstelde zich goed en zijn puntenzege kwam geen moment in gevaar. Aardige partij Wim Snoek boekte een royale pun- tenoverwinning op Eli Elandon, een neger uit de Belgische Congo. Het was een aardige partij, waarin Snoek vrijwel constant in de aanval was en met zijn vinnige linkse gaten zocht in de dekking van de telkens diep en vaak zelfs te diep wegdui kende Elandon. Dit te diepe wegdui- den kwam deze laatste op twee open bare waarschuwingen te staan, in de derde en de vijfde ronde. In de twee laatste ronden trachtte Snoek het gevecht te forceren, maar al priemde hij wel enige keren pijn lijk door het pantser, dat de Belg voor zich optrok, in moeilijkheden kwam Elandon toch niet. Over de royale puntenzege van Snoek be stond niet de minste twijfel: In de slotpartij van de avond won Een historische foto, niet alleen om dat wat men er op ziet, maar ook om het gebruik dat er in later jaren van gemaakt is. In de tijd nl. dat vele oude kopstukken uit de begin periode van de Russische revolutie veroordeeld en geëxecuteerd werden, werd aan deze oude foto een grote publiciteit gegeven om te bewijzen dat Stalin in Lenins lijn handelde. Nederland verliest in Boekarest Te Boekarest is een begin gemaakt met het toernooi om de" wereldkam pioenschappen tafeltennis. In de eerste ronde van de wed strijden om de Swaythling Cup (heren) won Hongarije in groep b met 50 van Nederland. Van Duits land verloren onze landgenoten met 5—1. Recordpoging van de HDZ mislukt De Amsterdamse dameszwemver eniging HDZ heeft een vergeefse poging gedaan het Nederlandse record op de 5x50 meter vrije slag estafette op haar naam te brengen. De ploeg, bestaande uit Hannie Termeulen, Willy Willemsen, P-ia Vonk, Ria Brouwer en Corrie Klein staagde er niet in het record dat 17 Februari 1935 met een tijd van 2 min. 36,6 sec, op naam staat van de RDZ (Rotterdam) te verbeteren. De tijd, die voor de HDZ-ploeg werd ge noteerd was 2 min. 38,4 sec. Nederlands jeugdelftal Het voorlopig Nederlands Jeugd elftal voor het FIFA-toernooi (31 Maart6 April te Brussel) speelt Zondag 22 Maart in Amsterdam een oefenwedstrijd tegen AFC. De samen stelling van het voorlopig Nederlands Jeugdelftal is als volgt: Doel: Schouten (OSV); achter; Dikman (Vitesse) en Bond (Volen- dam); midden: Loos (Vitesse), Burys (MOC) en Kreijermaat (Elinkwijk): voor: Asmussen (DWV), Blom (WW), Kluin (Scheveningen), Er- kens (Sittardia) en Bovenius (En- schedese Boys). RIO DE JANEIRO. In grote delen van Brazilië is in 800 dagen geen regen meer gevallen. Hele dorpen in dit gebied zijn verlaten. In totaal zijn ongeveer en half millioen men sen weggetrokken uit de 400.000 vier kante kilometer grote uitgedroogde streek. NEW YORK. Drie en twintig leden der Amerikaanse zeemacht hebben twee maanden doorgebracht in een onderzeeër bij een proef om na te gaan wat de gevolgen van zulk een lang verblijf voor de bemanning zijn. De proef is genomen, omdat de zich in aanbouw bevindende nieuwe atomische onderzeeër theoretisch on beperkt onder water kan blijven. de pittige Hennie Klok in een zeer aantrekkelijk gevecht van de uitste kend partij gevende Belg De Wilde. Klok bokste flitsend als steeds en profiteerde van de kleinste kansen. De Wilde gaf echter uitstekend par tij en de puntenoverwinning van Klok was dan ook zeker niet groot,

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 2