\Tieni7twuTENs 1 Geen ander na Hooft
Stalin als Oosters despoot
heeft de taal zo meesterlijk beheerst
In totaal kwam er
19000 stuks vee
om in watersnood
Gevoelige klap voor Zeeland
Mossadeq vindt
Brits plan
onaanvaardbaar
Indrukwekkende film
over Vincent van Gogh
Tsjoeikow wil
met Engelsen
confereren
Tito laat zijn ervaringen
in Kremlin verhalen
Matige partij tussen
Anglee en Kalio
HET VRIJE VOLK
ZATERDAG 21 MAART 1953
PAGINA 6
Maatschappelijke bewogenheid
nauwelijks weerspiegeld
TIEN JAAR GELEDEN, op 14 Maart 1943,
midden in de zwartste periode van oorlog
en bezetting en terreur, verloor ons land één
van zijn grootste moderne dichters: Boutens.
Van zijn Verzamelde Werken, omstreeks zijn
zeventigste verjaardag ontworpen, was toen
alleen het eerste deel ter perse.
Eerst na de bevrijding konden achtereen
volgens nog vijf delen verschijnen, zodat nu
alle bundels oorspronkelijke poëzie, en bijna
alle, vertalingen van Boutens in twee maal
drie fraai verzorgde banden gezamenlijk her
drukt zijn.
Reeds deze indeling wijst er op, dat in de dichterlijke
arbeid van Boutens de eigen poëzie geen groter plaats
heeft ingenomen dan de herschepping van andersmans
werk. Geheel het vierde deel immers is gewijd aan de
zeven drama's van Aischylos, het vijfde bevat twee
spelen van Sofokles en drie grote dialogen van Platoon
in het zesde vindt men Homeros' Odyssee.
De edelste schatten van het klassie
ke Griekenland zijn hier dus in Ne
derlandse vorm bijeen: ze worden nog
aangevuld door een honderdtal blad
zijden. ten onrechte opgenomen ach
ter in deel HL waar men behalve ver
talingen naar Sapfo, ook nadichtin-
gen aantreft van Perzische kwatrij
nen, benevens een bewerking der oud-
Franse gedichten van Louise Labé.
Toch is zelfs deze veelheid niet vol
ledig: er liggen nog grote fragmenten
van Boutens' onvoltooid gebleven Ilias
op uitgave te wachten, terwijl er
voorts vertaald werk bestaat naar
Goethe, naar Oscar Wilde en anderen.
Het is begrijpelijk dat Boutens zelf
aan zijn klassieke vertalingen een bij
zondere waarde heeft gehecht, en ten
aanzien van andere nogal critisch ge
stemd was.
De lezer echter, die in de Verzamel
de Werken de gehele Boutens ver
wacht te vinden, blijft nu met een
deel van zijn arbeid onbekend.
In wezen is dit zelfs bij de oor
spronkelijke poëzie niet anders: wat
men herdrukt heeft, stellig overeen
komstig Boutens' eigen wens. is de
reeks van zijn grote. In de loop der
jaren verschenen bundels.
Maai- niet herdrukt zijn bijvoor
beeld de gedichten, die in het aller
vroegste. in 1894 privé verzorgde
boekje staan, en die in de Verzen
M1898) niet werden overgenomen; en
'wVenmin herdrukt zijn voorts, naar
ik meen. enige gedichten, destijds in
tijdschriften gepubliceerd maar door
de auteur om welke reden dan ook
nimmer gebundeld.
Laten we hopen dat eens een aan
vullend deel zal verschijnen, waarin
al het ontbrekende in strikt chro
nologische ordening ons alsnog zal
worden verschaft.
Wie zich opnieuw, met deze zes
magnifieke boeken vóór zich, uur na
uur in Boutens' verzen verdiept, voelt
zich overweldigd door een veelheid
van indrukken en aandoeningen.
Boutens is niet als Leopold een in
stilte en zwijgen onmiddellijk tot de
ziel naderende dichter, noch ook een
pathetische, door zedelijk-menselijke
hartstocht gedrevene als Henriëtte
Roland Holst.
Zijn kunst eist bewondering,
dwingt tot eerbiedig opzien; zijn taal
is groots en imponerend; hij eeft
in zijn woordkeus, in zijn beeld
spraak. in zijn versbouw het haast
tot hoogmoed naderende zelfbewust
zijn van de kunstenaar, die denkt
en spreekt over hoger dingen dan
van het dagelijkse leven: hij voelt
zich de geroepen, ja uitverkoren be
middelaar tussen dit allerhoogste en
ons aller kleinheid.
Boutens is een lyricus, en toch
heeft hij het maar zelden over zich
zelf. Het onmatig gebruik van het
woordje „ik", bij sommige Tachtigers
zo opmerkelijk, is bij hem niet te
vinden.
Niet zijn Individuele stemmingen
en ontstemmingen, niet zijn persoon
lijke waarnemingen en gevoelens in
spireerden hem, maar de tot een
algemene levensleer volgroeide, gro
tendeels door Plato gevormde denk-;
beelden betreffende wijsgerig-reli-
gieuze waarden en vermoedens.
Want al was Boutens vervreemd
van het orthodoxe protestantisme
zijner familie, de eerbied voor het
wonder, waarvan de Bijbel vervuld
is, bleef hem levenslang bij. en niet
minder de eerbied voor de meer dan
levensgrote gestalten uit het Oude
en Nieuwe Testament.
Niet in alle perioden trouwens zijn
deze denkbeelden geheel dezelfde ge-
De veestapel in Zeeland heeft door de watersnood een gevoe
lige klap gekregen, maar uiteindelijk niet zo gevoelig, als aan
vankelijk is gedacht. Toch is rond tien procent van het aantal
runderen, dat de provincie voor de overstroming bevatte,
omgekomen.
In totaal zijn 19.000 koeien, paarden en varkens verloren ge
gaan. Gestreefd wordt naar een integrale schadevergoeding,
dus vergoeding op basis van de vervangingswaarde. Om te
geraken tot een snelle en verantwoorde aanvulling van de
Zeeuwse veestapel, is besloten de aankoop centraal te regelen.
Een aankoop-commissie is ingesteld.
De aankoop in georganiseerd ver
band acht ir W. L. Harmsen. rijks-
veeteeltconsulent voor Zeeland, van
groot belang. Indien iedere veehou
der. bij voorbeeld door aankoop op
markten, op zich zelf zijn gedeci
meerde veestapel zou gaan aanvul
len, bestaat de kans, dat de boeren
minderwaardig vee krijgen.
Om dit te vermijden hebben de
Zeeuwse landbouworganisaties en de
rijksveeteeltconsulent dezer dagen in
overleg met de Stichting voor de
Landbouw en de Dienst Landbouw-
herstel besloten, de aankopen collec
tief te doen.
Uit deskundigen is reeds een aan
koopcommissie gevormd. Tot elke
prijs dient vermeden te worden, dat
de Zeeuwse rundveestapel geïnfil
treerd wordt met dieren van infe
rieure kwaliteit. De bedoeling is, de
beesten, in het bijzonder melkvee en
jongvee, te betrekken van grote fok
kerijen.
Hierbij zal speciaal aandacht wor
den besteed aan de vruchtbaarheid
van de runderen, omdat steriliteit
een immer dreigend gevaar is. De
schadevergoedingen, die waarschijn
lijk niet de volle honderd procent
van de geleden schade zullen be-
dragen, worden bestreden uit een
fonds.
Deze „agrarische pot" wordt mede
gespekt door de vele schenkingen in
natura (veevoeder en tractoren), die
na de ramp zijn ontvangen. Deze
schenkingen zijn als zij niet gebruikt
konden worden, verkocht, zodat de
opbrengst via het fonds toch aan
de getroffen veehouders ten goede
kan komen Voorts zijn er uit alle
delen van het land nog schenkingen
van vee. Het aantal van deze run
deren beloopt 2000 stuks; uiteraard.
is een gedeelte hiervan voor Zeeland
bestemd.
Intussen blijkt, dat een deel van
het in de rampdagen geredde vee
moest worden afgeslacht. Dit betreft
ongeveer een 5000 koeien, die na
hun redding ziek zijn geworden. Het
voortijdig slachten van. deze dieren,
die vaak voor de vlees- of de melk
productie bestemd waren, levert ver
liezen op, die op rekening van de
ramp geschreven dienen te worden.
Deze 5000 geslachte en de 9000
verdronken dieren (totaal dus 14.000
stuks) vormen de schade, die de
Zeeuwse rundveestapel door de storm
vloed heeft opgelopen. De varkens
stapel is met vier duizend stuks
verminderd, ongeveer vijftien pro
cent. Waar het water door de dij
ken brak, zijn vrijwel alle varkens
omgekomen, daar deze dieren geen
kans zagen zich zelf in veiligheid te
stellen, wat de runderen en paarden
soms nog gelukte.
Bovendien zijn de zorgen van de
reddingploegen allereerst uitgegaan
naar de veel waardevollere runderen.
Bij de stormvloed zijn voorts bijna
1000 paarden omgekomen, voorname
lijk op Schouwen-Duiveland (35%).
Het dodencijfer onder de Zeeuwse
koeien, paarden en varkens kan der
halve gesteld worden op 19.000, het
zij direct of indirect als een gevolg
van de stormvloed.
De opruiming van cadavers is zo
goed als voltooid. In totaal 4400
koeien zijn na hun redding uit de
rampgebieden geëvacueerd, voorna
melijk naar Zeeuwsch-Vlaanderen,
waar er 2400 zijn ondergebracht.
Vijfhonderd zijn er op Walcheren en
1500 hebben verspreid" over de gehele
weest: een aandachtige beschouwing
van zijn gedichten weke de indruk,
dat Boutens in het midden van zijn
leven reeds vóór, maar vooral tij
dens en kort na de eerste wereld
oorlog een zekere toenadering tot
het katholicisme heeft doorgemaakt,
een neiging die daarna weer ver
dween.
Zeker is het, dat hij sedert zijn
studententijd, dus gedurende een
halve eeuw,- geleefd en geschreven
heeft uit de erkenning van het on
doorgrondelijke mysterie van leven
en dood beide, uit een geloof in de
onsterfelijkheid der ziel, en uit een
verering voor de schoonheid en de
liefde, als de meer-dan-menselijke
verschijningen in het menselijke be
staan.
Belijdenis en openbaring
Deze levenshouding, die men niet
zonder gevaar voor misverstand „pla
tonische mystiek" kan noemen, al is
een betere, modernere term nauwe
lijks te vinden. déze levenshou
ding moest er toe leiden dat Boutens
zijn poëzie, en evenzeer alle waar
achtige poëzie, zag als belijdenis, en
in haar verhevenste momenten: als
openbaring.
Tussen de inspiratie van de
dichter en die van de profeet be
stond voor hem geen verschil: in
beide brak het eeuwige wezen
lijke leven zich baan naar het
tijdelijke schijn-leven, hi ei- op
aarde. Dat leven te verheerlijken,
ervan te getuigen, het te doen
kennen in z'n onweerstaanbare
scheppingskracht, was zijn roeping,
en hij heeft haar zonder onder
breking trouw vervuld. Zijn aan
leg, zijn studie, zijn levensomstan
digheden, de op verdieping gerich
te tijdgeest omstreeks het eeuw
jaar. en ook de erkenning die zijn
werk van den beginne aan ten
deel viel: alles heeft ertoe mee
gewerkt Boutens in zijn aristocra
tische en priesterlijke opvatting
van het dichterschap te bevestigen.
Zij moest er noodwendig toe leiden,
dat hij gevaar liep van het algemene,
maatschappelijke leven te verneem- i
den. Het ene motief van de voortdu
rend op de hoogste waarden gerichte
geest sloot allerlei andere, niet min
der menselijke motieven weliswaar
niet uit, maar overstemde ze toch
sterk. Hoe bewogen de halve eeuw
waarin zijn werkzaamheid valt. ook
mag zijn geweest met feiten als de
revolutionnaire opkomst der arbei
dersklasse, de eerste wereldoorlog, de
kritieke Jaren dertig, de dreigingen
van een tweede wereldoorlog, en ten
leste bezetting en terreur bijna
niets daarvan is in zijn werk weer
spiegeld, al zou het onjuist zijn hier
uit af te leiden dat Boutens persoon
lijk deze jaren in koele onaandoen
lijkheid is doorgegaan.
Boutens of Leopold?
Met verzwijging van al het tijde
lijke. ook uit zijn eigen bestaan, heeft'
hij het duurzame tot uitdrukking wil
len brengen in de melodieuze ritmen
en de rijke verbeeldingen van zijn
poëzie, die door de strofische struc
tuur vaak de schoonheid heeft van
een bouwwerk.
Geen ander sinds de tijd van
Hooft heeft het wonderbaarlijke
instrument van onze taal met zulk
een meesterschap beheerst als Bou
tens, maar het was onbetwistbaar
een meesterschap dat niet zelden
naderde tot virtuositeit en te zelden
spontaan deel nam aan de vrije
vreugden der improvisatie.
In de tien jaar, sedert zijn dood
verlopen, heeft zich het vermoeden
bevestigd aanvankelijk maar bij
enkelen aanwezig en niet anders dan
aarzelend uitgesproken dat Bou
tens zijn plaats als éérste onder zijn
tijdgenoten en geestverwanten zou
moeten afstaan aan Leopold, aange
zien de eerbied voor de verhevenhe
den van de geest, hoe ernstig ook,
ons als lezers ten slotte minder
wezenlijk voorkomt, dan de liefde
voor de mysterieuze diepten der
menselijke ziel. (Uitgave Enschedé.
Haarlem, en Boucher, Den Haag).
G. STUIVELING
DE DICHTER P. C. Boutens in
een kring van Vlaamse vrienden.
Van links naar rechts: Putman,
Toussaint van Boelaere, Boutens.
Rechts in de hoek (met hoedje):
dr P. H. Ritter Jr.
Premier Mossadeq van Perzië heeft
gistermorgen in een radiotoespraak de
jongste Engels-Amerikaanse voorstel
len ter oplossing van het lussen Per
zië en Engeland hangende oliege
schil onaanvaardbaar genoemd. Deze
voorstellen waren „slechts een va
riant op de vroegere aanbieding van
Churchill en Truman".
In Londen is meegedeeld, dat Mos
sadeq de Britse voorstellen verkeerd
uitlegt, Engeland zal geen nieuwe
voorstellen doen.
„Inplaats van, zoals voorheen, ver
goeding te vragen voor het niet ver
streken gedeelte van het contract der
Anglo-Iraanse Oliemaatschappij,
wordt nu gevraagd om vergoeding
van het verlies van de olieverkoop
door de nationalisatie", aldus Mos
sadeq, die ook sprak over de „plun
dering van Perzië in het verleden
door de Anglo-Iraanse".
Niettemin zou de premier bereid
zijn een vriendschappelijke regeling
van de oliekwestie te aanvaarden,
buiten het Internationale Gerechts
hof in Den Haag om en recht
streeks te onderhandelen met een
gevolmachtigd vertegenwoordiger van
de Anglo-Iraanse. „wanneer Engeland
zich bereid verklaart de Perzische
basis voor vergoeding te aanvaarden"
Mossadeq hield zijn radiorede ter
gelegenheid van het feit, dat twee
.iaar geleden de Perzische petroleum
industrie is genationaliseerd.
Aan prof. mr P S. Gerbrandy
is op zijn verzoek eervol ontslag ver
leend als lid en voorzitter van de
televisieraad.
Polygoon-Profiiti heeft een film
over Vincent van Gogh vervaardigd,
die twintig minuten duurt en die
nu in verschillende grote steden in
het komende filmprogramma zal
worden vertoond.
Na het zien van deze kleurenfilm
kan men niet anders dan grote lof
en bewondering hebben voor het
werk van dr J. H, Hulsker, die het
scenario heeft geschreven en als
regisseur is opgetreden, van camera
man Piet Out, van de componist
Jan Mul en van de vele andere
medewerkers.
De schilderijen van Van Gogh, nu
zo groot op het filmdoek, maken
eens te meer een overweldigende in
druk, vooral op die plaatsen in de
film waar het oog van de camera
op een zo kiese wijze een detail
ontvangt en dan langzaam terug
wijkt, zodat er een merkwaardige
dieptewerking ontstaat, die als „ef
fect" reeds een moeilijk te omschrij
ven ontroering opwekt.
Om hetzelfde in een museum te
ervaren zou men immers zo dicht
met de neus op het schilderij moe
ten gaan staan, dat onze ogen het
beeld niet „scherp" zouden kunnen
krijgen.
Nu is het wellicht weinig juist
om een film naar zijn effecten te
beoordelen, maar men dient hier
dan toch voorop te stellen, dat
het in de eerste plaats om Van
Goghs werk gaat en dat het zon
der de kracht, die daarin is ver
vat, niet mogelijk zou zijn geweest
om een dergelijke indrukwekkende
film te vervaardigen.
Onheilspellend
De muziek van Jan Mul werkt er
in hoge mate toe mee. het onheil
spellende en tevens melancholieke
beeld op te roepen, dat wij ook van
Vincents leven krijgen bij het lezen
van zijn brieven. Enkele passages
uit die brieven zijn gekozen voor
het gesproken commentaar en dan
zijn er opnamen van de streek,
waar Van Gogh heeft gewerkt en
van een veiling, waar hoge prijzen
voor zijn werken worden gemaakt,
terwijl de schilder zelf het grootste
gedeelte van zijn leven in armoede
heeft verkeerd.
Als eerbetoon aan Van Gogh, die
honderd jaar geleden werd geboren,
mag men deze korte film in alle
opzichten geslaagd noemen. Zij zal
ook in het buitenland worden ver
toond. o.a. op het Filmfestival te
Cannes. B. K.
Generaal Tsjoeikow, de opperbevel
hebber van de Russische bezettings
troepen in Duitsland, heeft Engeland
voorgesteld een conferentie te houden
ter verhoging van de veiligheid van
het luchtverkeer boven Duitsland.
De generaal deed dit voorstel in
een nota, die de Britse protesten over
het neerschieten van een Engelse
bommenwerper aan de grens van
Oost- en West-Duitsland verwierp,
maar hij voegde er aan toe: „Het
spijt mij, dat de bemanning van de
bommenwerper het leven verloor."
De Britse autoriteiten in Duitsland
overwegen thans Tsjoeikows voorstel.
Oude vrouw overleden
door gasverstikking
In de Julianastraat te Alkmaar is
de alleenwonende 86-jarige weduwe
mevrouw Van K. door gasverstik
king om het leven gekomen.
Zij had getracht de losgeraakte
gasslang met een halsdoek weer aan
de gaskraan te bevestigen. De groen
teman die geen gehoor kreeg toen
hij belde en door het raam naar
binnen keek, zag mevrouw Van K.
op de grond' in de huiskamer liggen.
Zij was toen al overleden.
Gunstig seizoen voor
„Willem Barendsz"
„Willem Barendsz" heeft in
het seizoen, dat op 16 Maart -is afge
lopen, een productie bereikt van
16.965 ton traan. Voorts zijn 320 ton
spermolie verkregen. Dit jaar stond
de vangst 74 dagen open. Vorig jaar
werd in 64 dagen 15.500 ton geprodu
ceerd.
In vergelijking met de resultaten
van buitenlandse walVis-expedities
heeft de „Willem Barendsz" een goe
de tijd achter de rug. Het schip
wordt omstreeks 26 Maart in Kaap-
Istad verwacht. De datum van aan
komst in Amsterdam is nog niet be
kend-
(Van onze Londense correspondent.
R. Jokel)
Kort voor Stalins dood verscheen
een boek geschreven door Vladi
mir Dedijer, de hoofdredacteur van
het Zuidslavische communistische
dagblad Borba. dat een veel scherper
ücht op Stalin werpt en een beter
beeld van hem geeft dan zeer
publicaties, die na zijn dood versche
nen.
Niemand zal van een Zuidslavische
communist verwachten dat hij een
objectief, laat staan vriendelijk beeld
van Stalin geeft.
Vriendelijk is het beeld in dit boek
inderdaad niet.
In 1944 zag Tito Stalin voor het
eerst in zijn leven, De vroegere secre
taris van de kleine ondergrondse
Zuidslavische communistische partij
kwam als maarschalk en als provi
sorisch staatshoofd terug. Het vroe
gere werktuig van de Komintern had
met zijn in lompen gekleed partisa-
nen-leger met wisselend succes tegen
de Duitsers, Italianen, Bulgaren en
Zuidslavische legers van koning Pe
ter onder generaal Mihailowïtsj ge
streden en ten slotte Zuidslavië be
vrijd. Niet alleen had het Kremlin
de Zuidslavische communisten niet
actief gesteund, maar de Russische
pers had de communistische partisa-
nen doodgezwegen en de troepen van
de koning geprezen, tot dat ten slotte
Tito in zijn woede naar Moskou tele
grafeerde: „Wanneer u ons al niet
steunen kunt. hinder ons dan ten
minste niet", hetgeen Stalin hem
hoogst kwalijk nam.
Op een eerste ontmoeting na de
oorlog kreeg Tito van Stalin te ho
ren dat Peter weer koning moest wor
den. Tito protesteerde en Stalin ging
voort:
„Je hoeft hem toch niet voor altijd
terug te halen. Laat hem voor een
tijd terugkomen en later kan je hem
nog steeds bij een geschikte gelegen
heid een mes in zijn rug stoten."
Het beeld van de Oosterse despoot
wordt nog duidelijker, wanneer Stalin
de Zuidslavische plaatsvervangende
minister-president K a r d e 1 j, ver-
lelt, dat de Benelux alleen uit België
en Luxemburg bestaat. Bescheiden
wijst Kardelj op twee letters NE in
Benelux, maar Stalin brult hem toe:
„Wanneer ik neen zeg. Is het neen 1"
Zonder de breuk tussen Stalin en
Tito hadden we nooit een beschrij
ving van deze scènes kunnen lezen,
noch van de standjes die Dimitrow,
de Bulgaarse minister-president, van
Stalin kreeg, omdat hij een Balkan
federatie van de Russische satellieten
wilde sluiten, terwijl Stalin hen ge
ïsoleerd wilde houden om hen beter
te kunnen exploiteren.
Dimitrow, de held van het Reichs-
tag-proces, werd afgesnauwd als een
schooljongen en moest, als een school
jongen vergiffenis vragen en zijn zon
den bekennen.
Daarbij veranderde Stalin steeds
van mening. In 1944 had hij de Bul
gaarsZuidslavische federatie ver
boden, omdat de Westerse mogend
heden er toen tegen waren. In 1948
zei hij tegen de Zuidslavische politici
„Slik Albanië!" Daarna drong hij
zelf aan op een federatie tussen
Zuidslavië en Bulgarije (maar
niet van alle Balkan-landen!), maar
deze keer wilde Tito niet meer, die
begreep, dat Stalin Zuidslavië door
middel van het tot een Russische
kolonie gedegradeerde Bulgarije wil
de overheersen.
Tito en Dedijer schilderen woeste
tonelen van deze bijeenkomsten in
het Kremlin en in Stalins villa. Er
wordt eindeloos gedronken; Kolarow,
de veteraan van de Bulgaarse com
munisten, wordt als een oude gek
behandeld; Stalin danst en begint
plotseling te klagen, dat hij niet lang
meer leven zal. Eens vertelt hij plot
seling de Bulgaarse communisten, dat
de Bulgaarse wijn eigenlijk uit Zuid
slavië komt en door de Bulgaren ge
stolen werd en een andere keer tilt
hij Tilo op om te laten zien, hoe
sterk hij nog is
De verontwaardiging van de Zuid
slavische politici over deze in het
Oosten niet ongewone drink-scènes bij
Stalin groeide waarschijnlijk later,
na de grote breuk van 1948, die door
Dedijer zeer uitvoerig beschreven
wordt.
Onbegrip bij Stalin
Duidelijk is echter dat Stalin het
Zuidslavische in de partisajienstrijd
gegroeide nationaal gevoel eenvoudig
niet begreep en dat de ontstemming
daarover eerder begon.
Vrijmoedig vertelde Stalin aan
Tito dat hij ook het Chinese natio
nalisme. niet begrepen had. Hij had
Mao Tse Toeng de raad gegeven
vrede te sluiten met Tsjang Kai
Tsjek (omdat de Westerse mogend
heden het zo wilden). De Chinezen
beloofden hem alles, maar zij zetten
de oorlog voort en wonnen.
Deze twee fouten van Stalin be
rusten op een en hetzelfde misver
stand. Stalin vermocht niet te on
derscheiden tussen zijn in Moskou
opgevoede creaturen en de landen
rie zich zonder hulp van het Rode
Leger bevrijd hadden en hun eigen
weg willen gaan.
In het geval van Zuidslavië liet
Tito zich het Russische systeem van
economische uitbuiting niet welge
vallen. Zullen Stalins opvolgers in
het geval van China voorzichtiger
of slimmer zijn? Of zullen zij Sta
lin imiteren, zijn kunnen èn zijn
fouten?
Weinig over vroeger
Tito Iaat door Dedijer lang niet
alle geheimen onthullen. Zo worden
bijv. de jaren 1935 tot 1938 d.w.z. de
jaren van de grote zuiveringen in
Moskou, waarbij het hele bestuur van
de Zuidslavische communistische
partij uitgeroeid en Tito partij
secretaris werd. maar zeer vluchtig
en oppervlakkig beschreven en Tito's
rol in deze tijd zo goed als helemaal
niet.
„Walter", zoals Joslp Broz-Tito
toen in Moskou genoemd werd,
schijnt in deze tijd reeds een tegen
stander van het Volksfront geweest
te zijn, dat Moskou enige jaren pro-
Zijn voorgangers in de Zuidsl
sche partij waren vrijwillig of
bevel van Moskou? voorstanders
van het volksfronteprincipe en wer
den geliquideerd. Zeer voorzichtig
zijn Tito en Dedijer ook wanneer' hei
om de kerk en vooral om de Roomse
kerk gaat, waarschijnlijk omdat zij
de Britse katholieken niet voor het
hoofd willen stoten.
Vaag en onduidelijk worden Tito
en Dedijer daar, waar de Zuidslavi
sche communistische toekomst-maat
schappij beschreven wordt, de maat
schappij zonder klassen, partij of
staat.
Even onduidelijk is de verhouding
tussen het nationale front en de com
munistische partij beschreven. Uit
stekend is echter de geschiedenis van
de bevrijdingsoorlog verteld, de voor
geschiedenis en geschiedenis van de
breuk met Moskou, die bijna een der
de van het boek in beslag neemt en
de weergaloze intrige van de Kom-
inform tegen Tito.
Als ooggetuigeverslag over bijzon
derheden in de hoogste kringen van
net Kremlin is Dedijers boek van de
grootste betekenis voor het Westen,
vooral in de kritieke phase die we
nu tegemoet gaan.
„Tito Speaks" (Tito spreekt),
door Vladimir Dedijer, uitg. door
Weidenfeld Nicolson, Londen.
Wim Snoek wint op
punten van Elandon
De Apollohal was voor driekwart
leeg gisteravond en het publiek dat
er was is toch eigenlijk wel een
beetje bij de neus genomen door twee
negerboksers.
Charley Anglee, de Amerikaan, die
in Nederland zijn tenten tijdelijk
heeft opgeslagen en Kay Kalio uit
Nigeria hebben de handschoenen, ge
kruist. Wat Anglee waard is, weet
men in Amsterdam wel door de over
winningen, die hij er de laatste tijd
heeft behaald. Van Kalio wist men
dat minder goed en daarom was er
nogal wat tam-tam gemaakt om hem
een beroemdheid te laten schijnen,
die zelfs aanspraak zou moeten
maken op Empire-titels en zo.
Deze Kalio kon echter moeilijk een
bokser van klasse genoemd worden.
Een nogal vreemd heerschap deze
Nigeriaan, die doodbedaard door het
leven en door de ring ging. Hij
maakte zich niet warm of koud, ver
trok geen spier als hij een paar
stoten moest incasseren en stak dan
dikwijls zijn donkere kop naar voren
als vroeg hijdoe het nog maar eens.
Charley Anglee deed dat graag, maar
veel uitwerking had het niet,
Er gebeurde in dit gevecht, dat
nauwelijks serieus te noemen was,
maar zeer weinig. Meestal stootten
de heren met heel veel kracht en
geklets op elkaar bovenarmen of op
de ellebogen. Soms, zoals bijvoorbeeld
in de zevende ronde, kwam er eens
een slagwisseling, die iets van ernst
had. Voor de rest was het maar een
matig partijtje, dat de bokssport in
Amsterdam helemaal geen goed heeft
gedaan.
Snoekie de Bruin, voor het eerst na
lange tijd weer eens in de ring, gaf
Jan Hagenaar aanvankelijk aardig
partij, maar zakte daarna snel weg.
De te zware wedstrijden, die hij des
tijds in Duitsland gehad heeft, wer
ken nog altijd na blijkbaar. Jan Ha
genaar bokst goed en gevarieerd. In
de derde ronde liep hij op een op
stoot. die hem even in moeilijkheden
bracht. Hij herstelde zich goed en
zijn puntenzege kwam geen moment
in gevaar.
Aardige partij
Wim Snoek boekte een royale pun-
tenoverwinning op Eli Elandon, een
neger uit de Belgische Congo. Het
was een aardige partij, waarin Snoek
vrijwel constant in de aanval was
en met zijn vinnige linkse gaten
zocht in de dekking van de telkens
diep en vaak zelfs te diep wegdui
kende Elandon. Dit te diepe wegdui-
den kwam deze laatste op twee open
bare waarschuwingen te staan, in de
derde en de vijfde ronde.
In de twee laatste ronden trachtte
Snoek het gevecht te forceren, maar
al priemde hij wel enige keren pijn
lijk door het pantser, dat de Belg
voor zich optrok, in moeilijkheden
kwam Elandon toch niet. Over de
royale puntenzege van Snoek be
stond niet de minste twijfel:
In de slotpartij van de avond won
Een historische foto, niet alleen om
dat wat men er op ziet, maar ook
om het gebruik dat er in later jaren
van gemaakt is. In de tijd nl. dat
vele oude kopstukken uit de begin
periode van de Russische revolutie
veroordeeld en geëxecuteerd werden,
werd aan deze oude foto een grote
publiciteit gegeven om te bewijzen
dat Stalin in Lenins lijn handelde.
Nederland verliest
in Boekarest
Te Boekarest is een begin gemaakt
met het toernooi om de" wereldkam
pioenschappen tafeltennis.
In de eerste ronde van de wed
strijden om de Swaythling Cup
(heren) won Hongarije in groep b
met 50 van Nederland. Van Duits
land verloren onze landgenoten met
5—1.
Recordpoging van de
HDZ mislukt
De Amsterdamse dameszwemver
eniging HDZ heeft een vergeefse
poging gedaan het Nederlandse
record op de 5x50 meter vrije slag
estafette op haar naam te brengen.
De ploeg, bestaande uit Hannie
Termeulen, Willy Willemsen, P-ia
Vonk, Ria Brouwer en Corrie Klein
staagde er niet in het record dat 17
Februari 1935 met een tijd van 2
min. 36,6 sec, op naam staat van de
RDZ (Rotterdam) te verbeteren. De
tijd, die voor de HDZ-ploeg werd ge
noteerd was 2 min. 38,4 sec.
Nederlands jeugdelftal
Het voorlopig Nederlands Jeugd
elftal voor het FIFA-toernooi (31
Maart6 April te Brussel) speelt
Zondag 22 Maart in Amsterdam een
oefenwedstrijd tegen AFC. De samen
stelling van het voorlopig Nederlands
Jeugdelftal is als volgt:
Doel: Schouten (OSV); achter;
Dikman (Vitesse) en Bond (Volen-
dam); midden: Loos (Vitesse), Burys
(MOC) en Kreijermaat (Elinkwijk):
voor: Asmussen (DWV), Blom
(WW), Kluin (Scheveningen), Er-
kens (Sittardia) en Bovenius (En-
schedese Boys).
RIO DE JANEIRO. In grote delen
van Brazilië is in 800 dagen geen
regen meer gevallen. Hele dorpen in
dit gebied zijn verlaten. In totaal
zijn ongeveer en half millioen men
sen weggetrokken uit de 400.000 vier
kante kilometer grote uitgedroogde
streek.
NEW YORK. Drie en twintig leden
der Amerikaanse zeemacht hebben
twee maanden doorgebracht in een
onderzeeër bij een proef om na te
gaan wat de gevolgen van zulk een
lang verblijf voor de bemanning
zijn. De proef is genomen, omdat de
zich in aanbouw bevindende nieuwe
atomische onderzeeër theoretisch on
beperkt onder water kan blijven.
de pittige Hennie Klok in een zeer
aantrekkelijk gevecht van de uitste
kend partij gevende Belg De Wilde.
Klok bokste flitsend als steeds en
profiteerde van de kleinste kansen.
De Wilde gaf echter uitstekend par
tij en de puntenoverwinning van
Klok was dan ook zeker niet groot,