777
i
Mensenleven op twee eilanden in de
Duivelandse rampzee
„AMSTERDAM, WIL ONS HELPEN!
Nu heb ik 'm
gevondenHeerlijke
Engelse Virginia
STATE Express
Puerto Rico, Suriname en Antillen het
verst gevorderd in Caraibischgebied
VICHY PILLEN
Miriella in Ahadan feestelijk
ontvangen
34e Lijst slachtoffers watersnood
Oegstgeest laakt houding
Gedeputeerde Staten
ALGEMEEN HANDELSBLAD VAN MAANDAG 16 MAART 1953
3
ONBEGONNEN WERK, DAT TOCH BEGONNEN IS
(Van een onzer verslaggevers)
."TT TIE het niet met eigen ogen heeft gezien, kan zich geen voorstelling
VY maken van het leven in de resten van de eens zo welvarende dorpen
Nieuwerkerk en Ouwerkerk op Duiveland. De bewoners, die elders in Ne
derland een veilig onderdak hebben gevonden en nu en dan vergunning
krijgen naar hun eiland terug te keren om te zien of er nog iets te redden
valt, zeggen terecht: „Het overige Nederland, hoe mild en vol begrip ook.
heeft eigenlijk geen besef van onze nood". Toen wij dit hoorden, op de
boot naar Zierikzee, besloten we coüte que coüte de twee verdronken
plaatsen te bezoeken. Het is niet gemakkelijk er te komen. Verschillende
risico's, verbonden aan een boottocht over het overstroomde land, hebben
tot strenge maatregelen geleid, waardoor een bezoek tot een minimum
wordt beperkt. Slechts bij hoge uitzondering (Amsterdam heeft niet voor
niets Scliouwen-Duiveland geadopteerd) werd ons toegestaan, gebruik te
maken van het vletje van de rijkspolitie, dat als het weer niet al te
slecht is dagelijks op en neer vaart voor controle van het gebied, de tra
gische eilandjes Nieuwerkerk en Ouwerkerk, waar op de Zondag van de
ramp resp. 274 en 89 mensen bet leven verloren. „Amsterdam wil ons hel
pen", zeggen de bewoners van Zierikzee en de dorpen, „Amsterdam moet
dus weten hoe het hier is".
Om te beginnen dit: nergens op het ontzettend geteisterde Zeeuwse ei
land zijn de verwoestingen zó bar als in dat gedeelte van Duiveland, de
zogenaamde Vierbannenpolder. Zowel in het Noorden als in het Zuiden
braken de zeeën door de dijken en waar ze elkander ontmoetten, ontstond
een waterbel met hoog opspattende golven. ..Het was water, maar ik moest
steeds aan vuur denken, aan lekkende vuurtongen die tegen de daken
opsprongen", vertelt de burgemeestersvrouw van Ouwerkerk, die mét ons
dc tocht meemaakt. „Huis na huis zag ik wegglijden" en zij herinnert zich
bijzonderheden die met geen pen te beschrijven zijn.
Enige kilometers ten Oosten van Zierikzee. waar de zogenaamde Stenen-
dijk dc hoofdweg naar Zijpe in het water duikt*, beginnen wc dc
overtocht. Het bootje met buitenboordmotor, bediend door een wakkere
Brabantse pontonnier onder commando van een wachtmeester der rijks-
politie die dit gebied op zijn duimpje kent (iedere sloot, elk hekje), vaart
langs een korte dijk, waartegen enige dode koebeesten liggen aangevlijd,
rechtstreeks naar Ouwerkprk, maar al gauw blijkt dat het water nog te
laag is om een zijweg te passeren; süroef schuurt de kiel van het vaartuigje
over het macadam en blijft dan vastzitten. Niet zonder moeite sleuren wij
drieën de boot los en varen terug in de richting van het gehucht Kapel Ie.
Kapelle bestaat niet meer; geen huis staat er overeind. Ge herkent de
ligging ervan aan enige platte puinplaten in de gladde waterbaaierd, aan
rijen boompjes die kleine voortuinen omzoomden. Bij het overvaren van
de weg strandt het vletje opnieuw. Hulp van soldaten met touwen uit een
colonne dukws verbindingstroepen, juist op het punt om het eiland
voorgoed te verlaten is nodig om de boot weer los te krijgen. Nu gaat
het zonder stoornis verder over de sinistere watervlakte. Verschillende
malen passeren we een boerenhofstee met een weggeslagen voorgevel, een
overhangend schuurdak zonder pannen, een villa'tje totaal doorspoeld. Het
zal niét lang meer duren of al deze huizen zullen hetzelfde lot ondergaan
als die van Kapelle. „Iedere keer dat ik er langs kom zijn ze kapotter", zegt
de wachtmeester. „Denk om de hoofden", roept de pontonnier, want het
vletje vaart onder diep-afhangende telegraafdraden, waarin plokken stro
en venstergeraamten zijn verstrengeld.
drijft verloren rond in deze afschuwe
lijke binnenzee, die nu het water
stijgt door de vloed uit de Ooster-
schelde rumoeriger wordt. Het vletje
danst over schuin*ribbels Grote voor
zichtigheid is geboden, want onder de
oppervlakte! van het water i ligt nog
menig werktuig. Ginds gaapt' het enorme
gat in de dijk, waardoor een held,
schipper Hujbrecht Koster van de
Beatrix", met groot levensgevaar
binnenvoer om honderden mensen van
isse dood te redden. Zijn naam
wordt met eerbied uitgesproken in heel
Duiveland. Ook de Yerseker schipper
Stobbelaar heeft zich hier een onverge
telijke naam verworven.
Woest trekt het zoute water langs
de rand van Ouwerkerk, dwars door
open schuren, rukkend aan muren en
balken. De oude molen zakt iedere dag
een eindje verder voorover in de boze
stroom. In een kalmer hoek wordt ons
vletje vastgemaakt en dan staan we op
nieuw op een droog marktplein. Ook
een muziektent, behangen met brand
weerslangen, omringd van geredde land
bouwwerktuigen: maaimachines. trac
toren. ploegen. Ouwerkerk had sinds
1944 geen kerk en toren meer; ook door
de Duitsers vernield. De Zwitserse
noodkerk een groengeverfd houten
gebouwtje is op het pleintje blijven
staan: hier kwam slechts weinig water.
We gaan dit bedehuis even binnen. Het
orgel uit de oude kerk tegen één wand;
daartegenover gezangborden met op
gave van de psalmen in de laatste
kerkdienst vóór de ramp. Psalm 146:
..Zalig hij, die in dit leven, Jacobs God
ter hulpe heeftdie zijn hoop in 't
hachljjkst lot, vestigt op de Heer. zijn
God."
Op het ogenblik wonen er twintig
mensen in het dorp. echte pioniers zo-
NIEUWERKERK. Eén grote verzame
ling ruïnes onherkenbaar, nauwe
lijks herkenbaar, soms ook goed
herkenbaar. Het pas-nieuwe vereni
gingsgebouw eind Januari nog de
trots van het bloeiende dorp ver
toont gevaarlijke gaten. Wanneer zal
het instorten.' Vanmiddag? Morgen
misschien. Naast een boerderij, half in
puin, staat een lichtgroene personen
auto te verroesten. De boeren hebben
éérst om hun kostbare landbouwwerk
tuigen gedacht; de meeste zijn al in
veiligheid, auto's komen er niet zo op
aan. Langzaam nadert ons vletje de
kom van het dorp. Even weer een
smartelijk beeld: in een opengereten
stal staat, hoog op de wielen, een lijk
koets onbeschadigd. Vijf mannen in
lieslaarzen komen ons tegemoet, wa
dend door het langzaam-wassende wa
ter in een nauw straatje. „Goeiendag",
zeggen ze dof. Verder wordt er gezwe
gen. En, wonderlijk, boven dat zwijgen
klinken opeens vrolijke vogelgeluiden
uit de grauwe hemel en het huiselijk
gekoer van duiven ergens van een ge
spaarde zolder. In de verte het klaag
lijk miauwen van een kat. Het nauwe
straatje leidt omhoog naar het droog
gevallen marktplein, waar de muziek
tent is en de hooggedakte kerk (de to
ren hebben de Duitsers in 1944 opge
blazen) en het gemeentehuis met de
klok op hail twee (toen de hel los
brak) en het huis van de dokter met
verwoeste gezelligheid, één gore stin
kende ruïne. Het plaveisel gaat schuil
onder modder, vochtig stro rottende
uien, kapot huisraad. Dagelijks worden
nog de stoffelijke resten van mensen
gevonden ender lagen puin. Over de
enige straat van Nieuwerkerk, die per
manent droog is. wandelen we naar het
andere eind van het dorp, waar de we
gen onder water liggen. Daar is de ge
reformeerde kerk, gebroken. Een enorme
schuur ligt er tegen aan; die is van drie
of vier kilometer ver aangespoeld. Voor
een -raam van een dijkhuis staan nog
enige bloeiende hyacinthen. Twee oude
mannen zijn bezig hun bakkerijtje leeg
te scheppen. Een onbegonnen werk, een
danaïdenarbeld. Vieze vuile rommel
wordt met sohoppenvol buiten de deur
gesmeten, resten van ik-weet-niet-wat
hout en metaal, etenswaren, modder.
„We doen het maar", zegt een van de
haasjes, ,,wat moeten we anders, hee?
Voor de verzekering was het beter dat
we alles lieten liggen zoals het ligt,
maar ge moet denken de boel gaat zo
stinken en we slapen hierboven op ons
zoldertje, t is niet om uit te houden."
Met een sigaartje zijn ze dolblij. Even
een beetje uitblazen en dan gaan ze
straks naar het café de Meebaal (de
naam herinnert aan de tijd. dat hier
nog meekrap werd verbouwd!). Dat
café een heerlijke warme oase in dit
kille dodendorp is eergisteren ge
opend voor de tien dappere mensen, die
hier pionierswerk verrichten. Tien
Nieuwerkerkers; één vrouw, die voor
het eten zorgt. Zij zwoegen van de
vroege ochtend tot de late avond om
hun dorp hun eigen dorp. hun leven
een beter aanzien te geven. Overdag
krijgen zij hulp van dorpsgenoten, die
tijdelijk in Zierikzee of elders wonen en
die alle risico's van zo'n vlettochtje
over de watervlakte trotseren om even
..thuis" te zyn. Merkwaardige sterke
dorpsgemeenschap treffen wij hier aan.
De mensen zouden geen „vreemde"
hulp op „hun" grond dulden; zij willen
.onder mekaar" zijn. In de Meebaal zit
ten ze op het etensuur zwijgend om de
tafel. Er worden geen verhalen meer
verteld, zij kennen van elkander alle
verhalen van leven en dood. Straks zul
len ze verder gaan met werken; vlotjes
met verfpotten en verroeste naai
machines trekken door de waterstraten,
modder wegscheppen, een gat dicht
timmeren en de duiven voeren.
VERDER varen wij. naar Ouwerkerk,
dwars over een gebied waar zc
kort geleden nog de ruilverkaveling
in volle gang was. Een werklocomotiefje
,al vier dagen loop ik met een vies
gezicht rond", zegt -een politieman die
daar is gestationneerd, „door de wind
van de laatste dagen kon er geen vlet
met water komen". Een ander zeer
groot inconveniënt i§ het onbreken van
een telefonische verbinding. Gesteld dat
er in het dorp iets gebeurt, hoe zal men
de buitenwereld waarschuwen? Kan er
niel een mobilofooÉkkomen
Maar het allerergste Is, dat, zodra de
avond valt. Ouwerkerk van licht is ver
stoken. De meeste ntensen, die hier wer
ken. hebben hun aliernaasten verloren
Men wijst ons een man stille werker,
die de ganse dag ploetert zonder op of
om te kijken wiens geschiedenis te
schokkend is voor één mens om te dra
gen. Hij zag. terwij', hij de buren ging
waarschuwen, zijn vrouw en vier kinde
ren verdrinken. Samen met zijn 16-
jarige zoon hing hij een gehele nacht en
een deel van de dag in een telefoonpaal.
De jongen gleed van uitputting weg en
kwam om het leven De man werd ge-
81,4 MILLIOEN IN
RAMPENFONDS
Tot Zaterdagavond was in het Na
tionaal Rampenfonds een bedrag van
81,4 millloen gulden bijeengebracht.
Dat betekent ten opzichte van Vrijdag
een vooruitgang van vier ton.
zaten. Telkens werden zes hulpzoeken
den op het vlot gezet. Op het plein ston
den dertig mannen, die het vlot naar
zich toe trokken met behulp van een
aantal touwen ter gezamenlijke lengte
van zowat 600 meter, aan elkander
vastgeknoopt. Soms ging een knoop los;
dan moesten de vrijwilligers tot aan de
hals door het woedende water gaan om
het vlot voort te duwen. Een helden
stuk zonder weerga. Soms scheelde het
weinig of het vlot kantelde om de hoek
van een straat. Er werd een kindje ge
boren op dat vlot. De moeder leeft
nog Als de mensen van Ouwerkerk
eraan terugdenken, gaan de handen
krampachtig open en dicht. Overdag
kunnen zij het vergeten, „weg-werken".
maar des avonds op dat doodstille
pleinWe zouden zo graag een
sinaasappel hebben, zo lekker fris in de
mond", zegt iemand. „Toe, kan Amster
dam ons niet een motorboot bezorgen,
een goeie sterke?" Gretig grijpen de
verweerde vingers naar het doosje siga
ren. dat wij aanbieden maar wat is
één doosje sigaren? Een van de vrou
wen schenkt ons een kop warme soep in.
een heerlijk geschenk na de bar-koude
tocht met het vletje.
Er klinkt ook nog een lach. Dat is
om het verhaal van het geldkistje van
de Ouwerkerkse kerkvoogdij. De Zater
dag vóór de ramp had men de kerkelijke
ontvangsten, zijnde 700.in een ijze
ren doosje opgeborgen. Zondag spoelde
het weg. Twee of drie dagen later werd
het gevonden door een soldaat, toevallig
de zoon van een Ouwerkerkse ouder
ling. terwijl hij op wacht stond bij een
dijk in Noord-Beveland. Hg bracht het
naar de politie en het bleek het eigen
dom van „zijn" kerkvoogdij te zijn. Het
geld kwam er onbeschadigd uit te voor
schijn.
Een lach. En nergens klinkt een lach
ontroerender dan juist daar. in die don
kere hoek van Duiveland. waar men zelf
geweest moet zijn om te weten hoe sterk
het leven kan zijn ais het gedragen
wordt in het besef van een meelevende
gemeenschap. Moge dit voor Amster
dam, dat Schouwen-Duiveland (dus ook
Ouwerkerk en Nieuwerkerk) adopteer
de, een troost zon èn een vingerwijzing.
(Ingez. med.-advertentie)
Conclusies van conferentie op „Oud-Poelgeest"
Verlangen naar contact met lbero-Amerika houdt geen verbreking
van betrekking met Europa in
als in Nieuwerkerk. Z\j leiden er een
uiterst moeilijk bestaan op en om hel
kleine plein, dat voor hen een veilig
eilandje vormt in «ie verraderlijke zee.
Allen zijn eerst geëvacueerd geweest,
maai- ze hielden beV niet uit. ginder in
Goes, in Yerseke of'waar dan ook. Van
het werkloos-rondlopen door vreemde
oorden werden z(j compleet radeloos.
Zjj z(jn allemaal van kindsbeen af zo
sterk verbonden aan Ouwerkerk. Node
reeds verlieten zij in normale tijden
hun frisse, welvarende dorp. Zelfs de
jeugd begaf zich zelden buiten de
dorpsgemeenschap. De „lichtstad"
Zierikzee zó dichtbij gelegen, een
half uurtje fietsen trok geen enkele
Ouwerkerker aan. Begrijpelijk, dat
deze mensen niet kunnen verdragen, ver
van huis te zijn, juist nu hun half
vergane dorp zo veel toewijding nodig
heeft. Zij willen elkander zien en spre
ken, zij zijn eng met elkander verbon
den door lief èn leed. Twintig mensen
(meestal mannen, ook enige vrouwen)
werken nu in dat geruïneerde dorp. Er
is bijna geen water om zich te wassen
De molen te Nieuwerkerk Duive
land zoals h\j er kort geleden nog
uitzag. Thatis iaat het gebouw
enigszins scheef: begin van het einde.
red, zijn handen wa.ren zó om de paal
verkrampt dat men hem met geweld er
af moest trekken. Nu werkt hij in
Ouwerkerk, hij werkt zijn gedachten
weg, er komt zelden een woord over zijn
lippen. Maar des avonds, als het donker
is en a.lle werk moet worden gestaakt,
breekt voor hem steeds een nieuwe hel
los, de hel van gedachten. Bijna iedereen
in Ouwerkerk heeft zulke ervaringen.
In de diepe duisternis van dit eilandje
des doods worden de herinnering-en fel-
levendig. Wederom zien de mensen het
wankele vlotje, da. timmerman Meer
man maakte en waarop zoveel dorpsge
noten over de golven door het over
stroomde Ouwerkerk naar het plem
werden getrokken. Een miraculeuze ge
schiedenis. Vier vrijwilligers boomden
het vlot langs de huizen, waar mensen
(Ingez. med.-advertentie)
Tl -
doen U al de narigheid spoedig vergeten. Na
één VICHY-PIL, 's avonds ingenomen vóór
het slapen gaan, voelt U zich de volgende
dag al veel beter.
Let op de juiste naam en de! blauwe doosje
BENAUWENDE
HARDLIJVIGHEID?
LAST VAN
CONSTIPATIE?
SLECHTE -
SPIJSVERTERING?
ONZUIVER BLOED?
VICHY PILLEN
Verkrijgbaar bij
Apothekers en
Drogisten
EDURENDE het weekeinde hebben
de Surinaamse studentenvereniging,
de Vereniging van Nederlands-An-
tilliaanse studerenden in Nederland en
de Foreign Student Service een bijeen
komst op „Oud Poelgeest" bij Leiden
gehouden met als onderwerp „Zuid- en
Midden-Amerika".
Ir waren twee secties gevormd, één
onder voorzitterschap van dr G. J.
Kruijer met als inleider prof. R, A. J.
van Lier over het onderwerp „Sociologi
sche en culturele aspecten van het Ca-
raiblscih gebied" en één onder voorzit
terschap van de heer A. May, hoofd der
Caraibische afdeling van het ministerie
van Buitenlandse Zaken met als inleider
mr N. Debrot over het onderwerp „Po
litieke aspecten van het Caraibisch ge
bied".
Aan het einde van de conferentie
kwamen de inleiders naar aanleiding
van de debatten tot de volgende acade
mische conclusies.
De conclusie van de heer Debrot over
de „politieke aspecten van het Carai
bisch gebied" luiden: 1°. De politieke
activiteit, die de oplossing van het ko
loniale vraagstuk beoogt, beweegt zich
in twee richtingen. De ene wordt door
de emancipatiegedachte, de ander door
de associatiegedachte beheerst; 2° Wat
de emancipatie of wel autonomiegedach-
te betreft moet worden vastgesteld, dat
de volgende lande-n zich in het verst ge
vorderd stadium bevinden: Puerto Rico,
Suriname en de Nederlandse Antillen;
3° Er bestaat een grote drang tot nau
were samenwerking, maar de voorstel
len daartoe zijn tot nu toe te vaag van
karakter om voor verwezenlijking vat
baar te worden geacht; 4° De oplossing
■an het Caraibisch probleem zal in de
regeven omstandigheden het allereerst
dienen te worden bevorderd door een op
lossing van de problemen in eigen kring
Het is niet uitgesloten, dat het Ca
raibisch ebied als intermediair zou
kunnen dienst doen tussen het noorden
en het zuiden of wel tussen de vitaliteit
de jonge volkeren en de spirituali
teit van de oude beschaving.
De conclusies, waartoe prof. Van Lier
kwam ten aanzien van de „sociologische
en culturele aspecten van het Caraibi
sche gebied" houden in: 1° In het onder
scheid van Noord-Amerika en lbero-
Amerika tekent zich een geheel af, dat
wij kortheidshalve het Caraibische ge
bied noemen en dat de eilanden om de
gelijknamige zee, de Guyana's en een
deel van Noorri-Brazilië omvat, welke
onderling sociale en» culturele overeen
komsten vertonen; 2° Ondanks" deze
overeenkomst moet sterk de nadruk
worden gelegd op de Individuele trekken
van de verschillende delen; 3° De lan
den in dit gebied zijn in een proces van
snelle overgang gewikkeld, waarbij de
maatschappelijke groepen een nieuwe
aanpassing van elkaar en de verschil
lende cultuurgebieden in de wereld moe
ten zoeken; 4' De jongere generatie
van intellectuelen uit deze gebieden is
van een sterk verlangen bezield, zowel
met het Caraibische gebied als met het
Ibero-Amerikaanse gebied culturele be
trekkingen aan te knopen; dit houdt
echter niet een verbreking van de cul
turele band met West-Europa in; 5°
Deze heroriëntatie in de wereld gaat
hand in hand met het verlangen een
eigen culturele persoonlijkheid te ont
wikkelen, waarbij de elementen van
eigen milieu tot hun volle recht kunnen
komen en een betere waardering voor
eigen levensvorming wordt gewekt; 6°
Hiervoor zal het nodig zgn het onder
wijs en opvoedingssysteem redelijk aan
te passen aan de culturele doelstellingen
en aan de hand van wetenschappelijke
studie na te gaan, op welke wjjze het
best de culturele idealen kunnen worden
verwerkelijkt. Ook de opvoeding zal zich
opnieuw moeten bezinnen op normen,
welke harmonischer met het eigen mi
lieu samenhangen.
D
|E Miriella, het tankschip, dat Iraanse
waarover een proces is gevoerd
voor een Venetiaans hof, Is gisteren met
grote feestelijkheden in de haven van
Abadan ontvangen. De kapitein kreeg
bloemen en een grift van premier Mos-
sadeg; de haven was met vlaggen ver
sierd. Het schip zal wederom een lading
olie naar Italië brengen, evenals een
andere Italiaanse anker, de Alba, die in
Bandar Masjoer is geladen.
De Iraanse minister van Buitenlandse
Zaken Fatemi heeft aangekondigd, dat
premier Mossadeg op 19 Maart een
radiorede zal houden op de tweede ver-
jaerdae van de nationalisatie van de
olie-industrie. Waneer het Iraanse ant
woord op de laatste Britse voorstellen
dan nog niet aan de Majlis zal zijn voor
gelegd, zal de premier zijn standpunt in
de rede uiteen zetten. Hassibi. de voor-
naamste olie-adviseur, heeft inmiddels
verklaard, dat de Britse eisen voor de
schadeloosstelinig het voornaamste strui
kelblok vormen voor het tot stand
komen van een accoord. Engeland wil,
dat de schadeloosstelling wordt betaald
door verkoop van olie met een reductie
van 35% aan een op te richten inter
nationale maatschappij, waarvan de
Anglo-Iranian de voornaamste aandeel
houdster zou zijn. De betaling zou ook
vergoeding voor te derven winst over de
periode, dat de overeenkomst van 1933
nog geldig was ln moeten houden. Has
sibi zeide, dat bij deze regeling Iran
slechts 50% van de oliewinsten zou ont
vangen.
In de Iraanse Majlis is een nieuwe
fractie gevormd, de vrijheidsgroep, die
10 leden telt en onder leiding staat van
Hierezadeh. die bekend is om zjjn op
positie tegen I"
Het informatiebureau van het Rode
Kruis heeft de 34e lijst van geborgen en
geïdentificeerde slachtoffers van de wa
tersnood uitgegeven.
DEN BOMMEL
Herbert Ottevanger, geb. 24.6.94 te
Ooltgensplaat.
KRUI NINGEN
Johannes Cornel is Lodiers, geb. 17.9.93
te Wouw, Donkerewegje 6.
Strijd om grond tussen twee gemeenten
(Van onze correspondent)
Lelden, 16 Maart
NADAT de gemeenteraad van Oegst
geest Vrijdagavond ruim een uur in
geheime zitting was bijeen geweest,
werd overeenkomstig een voorstel van
B. en W. besloten van de Rijkswater
staat tegen betaling van de uitgekeerde
aankoopsommen of ontelgenlngsvergoe-
dingen de gronden aan te kopen welke
het r(jk ten behoeve van de voorgenomen
uitvoering volgens het oude tracé van
de rijkswegen 4 en 4b had aangekocht.
Bovendien zal aan het rijk worden ver
goed vijftig procent van de kosten van
reeds uitgevoerde en voor het nieuwe
tracé met meer nodige werken, dit
alles tot een totaal bedrag van 478,000.
Over de controverse, die in een
kwestie tussen de gemeenten Oegstgeest
en Leiden is gerezen, heeft de heer Du
Boeuff, burgemeester van Oegstgeest.
nadere mededelingen gedaan. De raad
had in de Januarl-vergaderlng ten sterk
ste stelling genomen tegen de wijze,
waarop de Leidse gemeenteraad had be
sloten over te gaan tot aankoop van
gronden en Kunstwerken van de Rijks
waterstaat op het grondgebied van
Oegstgeest. Men vond het niet in de
haak, dat een naburige gemeente langs
privaatrechtelijke weg haar publiek
rechtelijke invloedsfeer op het grond
gebied van een andere trachtte uit te
breiden.
Het college van B. en W. van Oegst-
'est heeft zich, ingevolge een eertijds
genomen besluit, tot Ged. Staten ge
wend en betoogd dit Leidse beslui i
i t goed te keuren. Intussen hadden
de burgemeester en een der wethouders
een onderhoud gehad met de hoofd
ingenieur-directeur van de Rijkswater
staat ir de provincie Zuid-Holland, die
mededeelde, iat \^n een tot stand ge
komen overeenkomst met Leiden niet
kan worden gesproken.
Of de plannen werkelijk binnen af
zienbare tijd gerealiseerd worden, is
vooral na de Watersnoodramp zeer
problematisch geworden. Indien zulks
ooit zou geschieden, dan is het begrijpe
lijk, dat de Rijkswaterstaat de gronden
en kiinstwei ken, welke alsdan overbodig
zouden worden tracht te verkopen ten
einde de indertijd gemaakte kosten zo
veel mogelijk vjrgoed te krijgen, aldus
de hoofdingenieur.
Oegstgeest heeft nu eenzelfde bod als
Leiden gedaan op de betrokken gron
den. De burgemeester zelde dit gedaan
te hebben behoudens goedkeuring door
de raad en Ged. Staten. Voorzover
Oegstgeest door deze aankoop eigen
dommen op het grondgebied van andere
.emeenten zou verwerven, zullen deze
t.z.t. aan die gemeenten worden aange
boden, om niet in dezelfde fout als
Leiden te vervallen.
Niettegenstaande thans bericht van
Ged. State is ontvangen, dat dit College
bereid is mede te werken aan wyztging
der gemeentegrenzenwaardoor de
aan te kopen objectenb inn
het grondgebied van Leiden
komen te liggen, meenden B. en
W. toch tot aankoop te moeten over
gaan, omdat zij ook nu nog van mening
zijn, dat door gemeenschappelijke sa
menwerking, zowel voor Leiden als voor
Oegstgeest een bevredigende oplossing
terzake kan worden gevonden.
In een onderhoud met' de pers na af
loop van de gemeenteraadsvergadering
merkte de burgemeester op, dat vooral
het bericht van Ged. Staten getuigt
een ontstollende mentaliteit ln dit col
lege, dat het botte recht van de sterkste
wil laten domineren; wethouder Dijssel-
bloem noemde de gang van zaken een
uiting van machtswellust.
NIEUW VOSSEMEER
Helena Elisabeth Wgnjans, geboren
22.11.46 te Nw Vossemeer, Rolaf 306.
NIEUWERKERK
Francina van Dommelen, geb. 18.11.84,
Provincialeweg 3; Martina A. Kik, geb.
23.12.50, Gouweveerseweg 45; Adriaan
Kik, geb. 5.1.50, Gouweveerseweg 45;
Jan H. Kooijman, geb. 5.2.46, Muyeweg
206a; Gerard Johannes ter Riet, geb.
24.1.44, Muyeweg 210b; Wiegertje van
Steyn—Smit, geb. 7.7 80, Provinciale-
straatweg 9; Johannes Stoutjesdijk, geb.
1.3.77, echtgenote van C. Krabbe,
Muyeweg 208; Neelte van de Zande, geb.
"".7.82, Weststraat 24.
OUDDORP
Krijn Hameeteman, geb. 8.8.73 te Oud
dorp, Oudelandseweg 548a.
STELLENDAM
Lena v. OostenbruggeKoese, geb.
4.1.80 te Stellendam. Wijk 2, 17; Gerrit
Marinus Troost, geb. 9.8.52 te Stellen
dam, Voorstraat 76a; Gerrit Aren Bos
hoven, geb. 14.11.32 te Stellendam, Mei-
doornstraat 5.
Velsen gaf logementschip
agn Stellendam
Velsen, dat Stellendam had willen
helpen, doch dit niet kon adopteren,
omdat Den Haag dit deed. heeft toch
zijn woord gestand willen doen en
daarom een logementschip, dat plaats
biedt aan 08 dijkwerkers, ter beschik
king gesteld.. Het schip, een aak van
900 ton, is door oe gemeente voor zes
maanden gehuurd en werd in drie
weken tjjd verbouwd tot een drijvend
„flat" met slaapzale-i, een recreatie
zaal, een keuken, enz. Zaterdag
de Thilant 2 zijn reis begonnen
Soldaat gewond toen hij
lichtgranaat demonteerde
Zaterdagavond is op de vliering van
een perceel in de Molenstraat te Den
Helder een lichtgranaat ontploft, waar
door een dienstplichtig soldaat aan beide
ten en aan de rechterhand vrij zwaar
'erd gewond. Hij is in het ziekenhuis
opgenomen.
De soldaat had het projectiel van zijn
onderdeel, de demontagecompagnie te
Harderwijk, meegenomen. Toen hij bezig
was het met een schroevendraaier te
bewerken, ontplofte de granaat.
P. H. WATTEZ OVERLEDEN
(Van onze correspondent)
D e 1 d e n, 16 Maart
Op 82-jarige leeftijd is in Delden
overleden de bekende landschapsarchi
tect P. H. Wattez. Ter gelegenheid van
zijn 80ste verjaardag hadden we een
onderhoud met de heer Wattez. die vol
iof was over de Twentse fabrikanten,
die hem alle gelegenheid gaven om zijn
gaven te ontplooien. Daardoor kon hg
veel bijdragen tot de verfraaiing van
het Twentse landschap. Tal van land
goederen werden in dit gewest door
hem aangelegd. In zijn jonge jaren
heeft de thans overledene vrijwel de
gehele wereld rondgereisd. Hij genoot
in het buitenland grote bekendheid en
vooral in Amerika heeft hij belangrijke
projecten uitgevoerd.
De heer Wattez was ontwerper van
een der mooiste sportparken van Ne
derland, het G. J. van Heekpark in
Enschede. Van zijn werken noemen we
voorts het Tuindorp ln Hengelo, het
villapark Crallo te Laren (N.H.), de
Lemelerberg bjj Ommen en het villa
park van Noordwjjk.
