BAN
KREMLIN IN DE
VAN ONZEKERHEID
Washington tussen hoop en vrees
Stalin-legende ten einde
CKefarine 4
Dertigste lijst
van verliezen
Meester had Marietje
een duwtje gegeven
Jonge fantast schreef dreigbrieven
1 itomv
Dagelijks feuilleton
vacantte-adressen-
rubriek
11 Maart 1953
TROUW
(Van onze New Yorkse correspondent)
TTET oordeel van leidende politieke figuren in Washington en er-
varen waarnemers van het gebeuren op internationaal politiek
gebied schijnt op één punt volkomen overeen te stemmen: het einde
van de rol die Jozef Stalin dertig jaar lang heeft gespeeld betekent,
dat een grote zekerheid omtrent Moskou's bedoelingen en oogmer
ken plaats maakt voor een grote onzekerheid. Met andere woorden,
er kan van alles gebeuren. Deze ommezwaai van zekerheid naar
onzekerheid heeft al jarenlang de hoop zowel als de vrees uitge
maakt van de staatslieden over de hele wereld.
De
hoop: deze was gebaseerd op
de ervaring, dat door
de hele lange en meestal bloedige
schiedenis van Rusland heen, het ein
de van de regering van een machtig
heerser, of men die nu tsaar of Sow-
jet-dictator noemt, steeds is gevolgd
door een binnenlandse worsteling om
de opengevallen plaats en de macht.
Die strijd om de opvolging heeft door
de eeuwen heen steeds de Russische
macht naar buiten beknot en dus de
internationale spanningen in de be
trekkingen tussen Moskou en de buur
landen. de rest van de wereld, ver
minderd.
De Vrees: die vindt haar oorzaak
in de vraag of de op
volger van Stalin in staat zal zijn het
door deze gebouwde en dertig jaar
lang beheerste machtsapparaat met
evenveel kennis van zaken te hante
ren en beheersen.
De vrees vloeit voort uit bezorgd
heid over de manier, waarop de op-
Volger van Stalin de macht, waarover
hij beschikt, zal gebruiken. Omdat
iedere opvolger van Stalin, wie het
ook is, niet over de kennis van Rus-
lands macht beschikt, die Stalin bezat.
Stalin was een volkomen gewetenloos
maar koel, berekend, listig heerser en
organisator, die zich zeker niet per
ongeluk in een wereldcatastrophe zou
storten. Zijn opvolger heeft veel meer
kans door onvoldoende kennis zowel
van de kracht als van de beperkingen
van het machtsapparaat, rampspoedige
Viuten te maken.
De satellieten
MEN kan het ook anders stellen.
Men heeft vrij algemeen aange
nomen, dat Stalin zijn met zo geringe
offers verworven satellieten als Polen,
Tsjechoslowakije en de andere landen
achter het IJzeren Gordijn niet in de
waagschaal zou stellen door het wer
kelijk op een wereldoorlog te laten
aankomen met atoom- en waterstof
bommen. En het gevaar is nu, dat hij
door avontuurlijke desperado's is op
gevolgd. Daartegenover staat dan weel
de hoop, dat de onderlinge jadoezie en
naijver onder de erfgenamen van Sta
lin's politieke nalatenschap een ele
ment van ontbinding van de Sowjet-
dictatuur en het machtsapparaat in
houden. En dat de Sowjet-regimes in
de satellietstaten ondermijnd worden
en de smeulende vonk van het verlan
gen naar vrijheid en onafhankelijkheid
tot een laaiende gloed wordt aange
blazen.
Het volk
HET is te verwachten, dat het
Westen het uiterste zal beproeven
om het einde van het dwangstelsel in
de Sowjet-wereld naderbij te brengen.
De politiek der Westerse mogendheden
en haar propaganda door middel van
radio en anderszins zal geleid worden
door het streven om een wig t« drij
ven tussen het Russische volk en de
regering in Moskou en het Russische
volk duidelijk te maken hoe groot de
bedreiging van de vrede is geworden
door de politiek van het Kremlin.
EÉN ding staat wel vast: het verlies
van Stalin is een onherstelbaar
verlies voor de communistische we
reld. Er was in de loop der jaren zorg
vuldig een legende om de gestalte van
Stalin opgebocwd, die hem tot symbool
van het communisme maakte. Van dit
symbool beroofd, moet het Sowjet-
regime, hoe dan ook, verzwakken. Als
het tot een krachtmeting komt tussen
het Rode Leger en de zo gevreesde
geheime staatspolitie, dan zal het Polit
buro geruime tijd druk werk hebben
om de schijn van eenheid en eensge
zindheid in de communistische wereld
te bewaren.
Jhr. P. P. de Beaufort
overleden
Gistermorgen is onverwachts overle
den jhr P. P. de Beaufort, oud-burge
meester van Driebergen-Rijsenburg. Hij
bereikte de leeftijd van 67 jaar.
Jhr De Beaufort is achterenvolgens
burgemeester geweest van Abcoude,
Soest en Driebergen.
4 krachtige middelen
tegen griep in 1 tablet
Chefarin* „4" bevat 4 wereldbe
roemde geneesmiddelen. Eén er van
zorgt dat, ondanks de zeer krachtige
werking, ook een zwakke maag niet
van streek raakt. w
'"4b e doet wonderen
loffelijk overschot van Stalin, dat Maandag in het Mausoleum 'te Moskou
werd bijgezet, werd gedragen door
Svernik, Kaganowits, Boelganin, Mólolow, onbekend, Malenkow en Beria.
WEST-INDIË EEN BELANGRIJKE
BRUG VOOR ONS LAND
Orkest kan plotseling
inzetten"
(Van een onzer verslaggevers)
„Suriname en de Antillen slaan tegen
woordig in cultureel opzicht hun blik
hoe langer hoe meer op Zuid-Amerika".
zei Maandagmiddag de Leidse hoogleraar
prof. dr R. A. J. v. Lier op een te Am
sterdam gehouden persconferentie. „Deze
heroriëntering zal echter ook politieke
gevolgen kunnen hebben. Thans is de
lijd voor het verstevigen van de banden
tussen Nederland en de West nog gun
stig. Nederland zal goed doen te profi
teren van het streven in Suriname en op
de Antillen zich wijder te oriënteren."
Vele daar bezinnen zich momenteel
op hetgeen hun te doen staat, aldus
prof. van Lier. Het is als bij een or
kest, dat zijn instrumenten stemt Een
enkele is reeds klaar en speelt voor
zich zelf een wijsje, doch een eenheid
van klank ontbreekt nog. Dit kan ech
ter heel plotseling veranderen. Nu de
Zevenbergen nam afscheid van
Italiaanse pompieri
Zij maakten 40.000
werkuren
Het Informatiebureau van het Ne
derlandse Rode Kruis heeft de 30e
lijst van geborgen en geïdentificeer
de slachtoffers ..Watersnood" uitge
geven.
FIJN AART
Dlerks, Adrianus Petrus, geboren
20.10.51 te Ffjnaart- Laatste adres'
D 225
Weeda, Dirk Marinus, geb: 3.4.47
te Fijnaart. Laatste adres: D 241.
Willemsen, Johannes Everhardus.
soldaat, legernummer 3209054*14.
Laatste adres: Didam.
GOEDEKEEDE
Van Veen, Jacob Thomas, geboren
1.1.31 te Goedereede Laatste adres:
Ooievaar 293.
Van Veen. Jan Hendrik, 12.9.35 te
Goedereede Laatste adres- Ooievaar
KRIMPEN A/D IJSSEL
LübkemannBrusse, Johanna So-
Shia, geb. 6.10.84 echtgenote van
elnrioh Frledrich Lübkemann.
NIEÜVVERKERK
Flikweert, Giljam, geb. 13,6.27.
Laatste adres: Weststraat 39.
OUDE TONGE
Bierbooms, Petrus, geb. 5.8.06.
Laatste adres: Julianastraat.
De Boet.Stam, Wilheknina Pieter-
nella, geb 11.4.08. Laatste adres-
Buitendijk 100.
Krouwer Margaretha, geb. 25.3.38
OUWERKERK
DorstZwager. Elisabeth, geboren
29.3.73. Laatste adres: Ouwerkerk
no. 89.
Van de StolpeK'.ompe, Lena, geb.
22 8 12 Laatste adres: Ouwerkerk
no 170
RHOON
Van Wijnen, Arie Hendrik, geb.
14.5.50 te Rhoon. Laatste adres: Es-
sendïjk 38.
Van Wijnen. Cornells Pleter, geb
23.7 13 te Rhoon. Laatste adres: Es-
sendijk 38
Van Wijnen, Pleter Cornells, geb
1.1.48 te Rhoon. Laatste adres: Es-
sendijk 38
STAVENISSE
Goedegebuure Bartel, geb 13.12,08
te Stavenisse, echtgenoot van Maatje
Potappel Laatste adres- Oudelandse-
dijk A 96.
Hout Dirk Jacob, geb. 7.2.89 te
Stavenisse. echtgenoot van Geertje
Moerland Laatste adres- Kerkstraat
A 346
Leenhouts, Johanna Martina, geb
10.1.52. dochter van M. Leenhouts
en M J. Plansoen Laatste adres
Kerkstraat A 306.
Leenhouts, Marinus, geb 17.9.15
echtgenoot van M J. Plansoen. Laat
ste adres- Kerkstraat A 306
Wielaard Willem Anthonie, geb
7.9 95 te Stavenisse echtgenoot van
Geertruida K. Steenwijk Laatste
adres- Kerkstraat 307
Pachtbesluit in Eerste
Kamer
Het wetsontwerp tot verbetering van
twee misstellingen in het Pachtbesluit
ls Dinsdagmiddag in de vergadering der
Eerste Kamer aan de orde geweest,
In het eindverslag der commissie van
rapporteurs was de vraag gesteld of er
wellicht kosten zijn voortgevloeid uit de
misstellingen. De heer Molenaar (vvd)
meende dat dit een voorbeeld is, dat
men de ambtenaren kan voorhouden om
hun er op te wijzen, dat de grootste
"nauwgezetheid geboden is uit een oog
punt van zuinigheid. Er zijn b.v. extra
kosten gemaakt voor het drukken enz.
De minister van Justitie, de heer Don
ker, zeide dat dit een vraagstuk van
meer algemene aard is, waarop hij niet
aanstonds kan antwoorden.
He*t wetsontwerp werd z.h.s. aange
nomen.
Gisteren hebben de Italiaanse pom
pieri, de brandweermannen, die in
ons land zo voortreffelijk werk heb
ben gedaan en in de weken, dat ze
hier geweest zijn, vele vrienden heb
ben gemaakt, in Zevenbergen afscheid
genomen,
40.000 Werkuren hebben de lb4 man
hier gemaakt. Voor een waarde van
550.000 gulden hebben ze geborgen
aan werktuigen en huisraad, 300 land
bouwmachines en auto's hebben
opgepikt. 1800 Ton materiaal hebben
ze vervoerd en hun voertuigen hebben
18000 km afgelegd.
Daarbij hebben ze 1400 meter brood
opgegeten en een niet te meten hoeveel
heid macaroni. Hoeveel wilde de com
mandant, ir Carlo Malagama, niet zeg
gen, want, zo zeide hij: „De Italianen
hebben 'toch al de bijnaam van macaro-
ni-eters en dat willen wij er niet nog
eens extra dik bovenop leggen".
De heidemaatschappij bood hen gister
avond een afscheidsmaaltijd aan en op
de receptie, die er aan voorafging, zijn
wederzijds vele woorden van waardering
en vriendschap gesproken.
Zevenbergen zal ze missen, deze stoere
donkere brandweerlieden en zelf nemen
ze naar hun land een klein stukje
Nederland mee. Op de laatste dagen wer
den souvenirwinkels in de omgeving be
stormd en het Hollandse lepeltje, dat ii
Kluijtenaar hen tijdens de maaltijd over
handigde, werd met een storm van en
thousiasme begroet. De taal, dat was het
grootste probleem, èn voor de Italianen
èn voor de bewoners van Zevenbergen.
De Zuiderlingen mochten dan technisch
nog zo goed zijn (en dat waren ze), als
ze 's avonds in een café een glaasje bier
dronken, wilden ze praten. „De dijken
moeten hoger" wilde een brandweerman
een boer uit Zevenbergen uitleggen, en
door sprekende «ebaren moest hij zijn
betoog verduidelijken, „hoger" zei hij,
hoger".
„Ja," zei de Zevenbergenaar, „Coppi
gaat best tegen de berg op, maar onze
Wim van Est ook" en beiden geloven
waarschijnlijk nog, dat ze elkaar prima
hebben verstaan.
De Italianen aan de maaltijd en een
strijkje er bij op het podium en het kan
niet anders of in een minimum van tijd
klinkt het Italiaanse lied door de zaal.
Half Steenbergen stond buiten, toen
machtig het slavenkoor uit Verdi's Na-
bucco tot ver door de straatjes en steeg
jes schalde. 154 Mannenstemmen zongen
de vreugde over het welslagen van het
werk uit en direct daarop volgde het
speelse „Papaveri" onnavolgbaar ver
tolkt door dat massale en spontaan ge-
improviseerde brandweerkoor. En toen
de bewoners van Zevenbergen reeds lang
ter ruste waren, schalde nog het „Papa
veri" van het terrein van de suiker
fabriek, waar de mannen gelegerd zijn
en waar de trein staat, die hen Vrijdag of
Zaterdag weer terug zal voeren naar het
zonnige land, dat ze met liefde verlaten
hebben, voor de kou van de Hollandse
winter.
represaillemaatregel geldt, die verband toonstelling „Flora" te openen.
Koningin en Prins
naar Grave
Koningin Juliana, die als een harer
titels Baronnesse van Grave voert, zal
Vrijdagmorgen om 11 uur met Prins
Bernhard een bezoek brengen aan dit
Brabantse stadje. Zij zal aan het re
giment „Chassé" een nieuw vaandel
uitreiken. Dit regiment zet de traditie
voort van het zevende regiment In
fanterie, dat in het verleden o.a. uit
blonk bij Quatre Bras en Waterloo.
De Koningin zal zich na afloop
de plechtigheid naar Heemstede be
geven om in de middaguren de ten-
(Van onze correspondent)
De klas van meester De Ruij-
t.er uit Oudkarspel beleefde
Dinsdag een dag als nooit te vo
ren. Meester moest voor de recht
bank verschijnen, omdat hij Ma-
rietje de Graaf, een meiske van
10 jaar, had „mishandeld". En
niet alleen dat de kinderen vrijaf
hadden, een vijftal van hen moest
als getuigen verschijnen. Dat
was natuurlijk onvermijdelijk.
Wanneer een meester in de klas
iets doet wat verkeerd is, dan
zijn het alleen kinderen, die het
kunnen hebben gezien.
Eigenlijk hadden ze allemaal
iets anders gezien. Marietje zelf
was er van overtuigd, dat mees
ter haar een schop had gegeven,
waardoor ze was gevallen en
een hersenschudding had gekre
gen. En dit verhaal is het wel
geweest, dat de moeder van Ma
rietje naar de politie heeft doen
lopen.
Van de andere kinderen had
de een gezien, dat meester Ma
rietje een duwtje gaf, de ander
zei, dat het een klap was ge
weest. De een sprak van tegen
de arm en de ander van tegen de
rug. De een ten slotte had Ma
rietje voorover, de ander achter
over zien vallen. Waar iedereen
het over een was, was, dat Ma
rietje had zitten „wippen in de
bank".
Meester, die een rustige in
druk maakte, vertelde, dat hij
Marietje voor de klas had geroe
pen en haar had verwezen naar
een kleine aparte ruimte. Hij had
haar een duiotje in de rug gege
ven, hat kind was toen naar de
deur gelopen op een paar meters
afstand, had die geopend en was
daarbij gestruikeld over de drem
pel.
De eis luidde f 20 boete. Uit
spraak over 14 dagen.
mogelijkheden in de Oost voor
groot deel afgesneden zijn, is het te
meer voor Nederland van belang niet
uit het oog te verliezen, wat in 1
West gaande is.
Midden- en Zuid-Amerika trokken
voor de oorlog slechts in geringe mate
de aandacht. Hierin is een kentering
gekomen, wat o.a. blijkt uit het re
cente bezoek van prins Bernhard. Ir
het zogenaamde Caraïbische gebied lig
gen vele velden braak voor jonge Neder
landers.
De geestelijke integratie zal echter
ook een belangrijke rol moeten spelen.
Om van gedachten te wisselen over
deze kwesties begint Zaterdag 14 Maart'
een studieconferentie op het kasteel
Oud-Poelgeest bij Leiden, georganiseerd
door de Foreign Student Service,
samenwerking met de Surinaamse stu
dentenvereniging en de Vereniging van
Nederlands-Antillaanse studenten in
Nederland Er worden sociale, politie
ke, culturele en economische vraag
stukken behandeld en we hopen, zc
zeide prof. Van Lier. dat deze confe
rentie het besef versterken zal. dat de
Antillen voor Nederland een belangrijke
brug naar Zuid-Amerika vormen.
In Willemstad op Curagao wordt nog
steeds ingezameld ten bate van het
Rampenfonds in Nederland. Op talrijke
plaatsen in de stad zijn huisjes gebouwd,
die de ellende in de rampgebieden
symboliseren. Op de geveltjes staan
opschriften als: De zee heeft genomen,
wj geven!
Onderzoek naar Bijbel
vertaling in de V.S.
Er waren communisten
bij betrokken
De voorzitter van de Amerikaanse
huiscommissie inzake on-Amerikaanse
activiteit. Velde, heeft meegedeeld dat
hij een onderzoek zal instellen naar de
wijze, waarop de jongste Bijbelverta
ling, die vorig jaar in een oplage van
tien millioen exemplaren in de V.S. is
verschenen, tot stand is gekomen, om
dat hij vermoedt dat hierbij commu
nisten zijn betrokken geweest.
Carl Macintyre, de voorzitter van de
Internationale Raad van Christelijke
kerken een organisatie, waarin 42
kleine protestantse secten zijn opgeno
men heeft inmiddels zijn instemming
met het plan van afgevaardigde Velde
betuigd. Naar zijn mening behoorden
acht der vertalers tot een of meer or
ganisaties. die als crypto-communistisch
worden beschouwd.
De Nationale Raad van Kerken van
Christus, waarin het merendeel van de
Amerikaanse Protestanten is vertegen
woordigd, weigerde, evenals de Rooms-
katholieke Kerk, commentaar op de
mededeling van Velde te geven.
Kapt. Hemmes van de
Oranje volgende week
naar Nederland
De kapitein van de „Oranje", die r
aankomst van de „Oranje" in Tandjong
Priok op 17 Januari in het ziekenhuis
Tjikini te Djakarta moest worden opge
nomen, is Dinsdag uit het ziekenhuis
ontslagen. Hij zal in de loop van de vol
gende week per vliegtuig naar Neder
land vertrekken.
Belangrijk
lager
In prijs!
die U iedere dag
tekort komt
100 dragées
slechts I 2.90
00 dragées I 1.95
PHILIPS-ROXANE
Het fifty-fiftyvan ir. Witte
Critiek op gelijke kansen in
de woningbouw
(Van onze parlementaire redacteur)
Bij de behandeling van de begroting
van de minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting door de Eerste Kamer
bleek het oude vraagstuk van de ver
houding van de woningwelbouw tot de
particuliere bouw de aandacht van vele
sprekers te trekken. Minister Witte had
in de Memorie van Antwoord aan de
Eerste Kamer verzekerd, dat hij aan
beide soorten van bouw gelijke kansen
TEVEEL BEELDROMANS GELEZEN
Organisatie „De Spin
Van een onzer verslaggevers
Een
OUtÊe tafel? Een UieUWe tafel! ff®.®#W®
Ut Kei Vlooeden
18
WARENDORP liet het voorstel
van jonker Rengers in zich
omgaan. Was het niet zoals
deze zei? In gedachten zag hij
reeds de gildebroeders in machtige
optocht naar de Grote Markt trekken.
Hij zag zichzelf naar de burgemees
ters stappen en, wijzend op al dat
vol'k. zeggen: En nu, mijne heren, is
het woord aan u. Dat zou neg eens
wat zijn
Hij lachte een' beetje hooghartig.
„Jonker," zei hij, „u kan nu wel ver
tellen, dat u de belangen van het volk
zal behartigen. Maar ik moet dat nog
zien. Als mijn mede-bouwmeesters en
ik het volk tot verzet oproepen en wij
zouden bewerken, dat uw mannen ge
kozen worden welke waarborgen
hebben wij dan, dat u ook onze be
langen zal voorstaan?"
Rengers dronk zijn tweede glas
wijn. Hij zat met rode kop en harde
ogen naar de bouwmeester te kijken.
„Ik zou kunnen zeggen: mijn ere
woord. Dat zou onder leden van de
adel genoeg zijh," zei hij. „Maar u is
dat blijkbaar niet genoeg. 'Goed, luis
tert u dan even. Waarbij hebben de
Ommelanden belang? Bij een burgerij,
die de waren van de boeren kan
kopen. Als de belastingen worden ver
laagd leven de burgers weer iets rui
mer. Ze kunnen dan meer kopen. En
als de twisten tussen de Ommelanden
en de stad voortduren en ze züllen
voortduren als deze zaak niet wordt
geschikt, dan zullen de Ommelanders
steeds meer uit de stad wegblijven,
hun zaken zoveel mogelijk bij Duitse
marskramers doen en de stad, ook de
leden van de gilden, zitten met de
schade. U ziet, heer Warendorp, ons
eigenbelang noopt ons reeds om onze
woorden gestand te doen."
Warendorp knikte. Zijn lichtblauwe
ogen in zijn vlezig gezicht staarden
voor zich uit. Rengers begreep, dat
Warendorp in tweestrijd stond. Hij
mocht werkelijk nog wel een zetje
hebben.
„Een man van uw kwaliteit, heer
Warendorp, zal men ook niet spoedig
aan kant durven schuiven. Ik ben er
van overtuigd, dat de burgemeesters
in hun hart doodsbang voor u zijn."
Warendorp voelde zijn hart slaan,
Het gebeurde niet iedereen, dat een
geboren jonker zo iets tegen je zei.
Maar het was waar' Deze jonker Ren
gers, van wie hij wel eens onaardige
dingen had horen vertellen, sloeg de
spijker op de kop. Wanneer de gilden
en de Ommelanden een stilzwijgend
verbond met elkaar sloten, kon de
burgerij daar niets anders dan voor
deel van hebben. En hij, Gerrit Harms
Warendorp, zou in deze onderneming
geen onbetekenende rol spelen.
Hij nam opeens zijn besluit. Hij was
er zich terdege van bewust, dat het
een belangrijk besluit was. Het belang
rijkste, dat hij ooit in zijn leven had
genomen. Maar het was de moeite en
oolc de risico's waard
„Ik geloof, jonker, dat u de zaken
goed door heeft," begon hij. „AI te
lang is er met de gilden gehandeld
alsof de leden kleine kinderen waren.
Ik ben het volkomen met u eens, dat
er iets moet gebeuren als de gilden
iets willen bereiken. En als het aan
mij ligt, z&l er iets gebeuren. Hoe dan
ook
Jonker Osebrand Jan Rengers, de
man, die een reis naar Parijs had ge
maakt en dus heel goed in de wereld
thuis was, stond op. Er was een klein
lachje om zijn wrede mond.
„Ik had niet anders verwacht, Wa
rendorp," zei hij. „En nog «en»; u kunt
op one aan."
Buigend deed Warendorp zijn hoge
gast uitgeleide.
DE blauwe hemel van het vroege
voorjaar spande zich hoog over de
stad Groningen. Grijs en hoog rees de
Martinitoren boven de rode en blauwe
pannendaken de hemel in. Als een
grijs-bruine band omgordde de stads
muur de huizen, zich spiegelend in net
water van de brede stadsgracht. Bij de
poorten stonden soldaten op wacht en
over de neergelaten ophaalbruggen
reden de wagens van boeren en koop
lieden de stad in en uit.
Groningen hoeveel oorlogsstor
men hadden geraasd rondom de grijze
muren. Hoeveel veldheren waren voor
deze poorten verschenen? Alva had e<r
zijn intocht gehouden en er een aantal
onschuldige burgers doen ophangen.
Renenberg had in deze stad zijn eed
gebroken en was er als een verrader
door
Sijas P. AKKERMAN
vv
gestorven. Prins Maurits was voor deze
wallen verschenen: allerlei listen had
hij beproefd. En eindelijk, in 1594,
waren de Roomse heren op hun knieën
gebracht. Toen was Groningen voor de
prins geweest.
Op deze morgen van het jaar 1657
lag de stad daar vredig in de groene
velden. Boeren reden hun waren naar
de markt; kooplieden en reizigers
stapten door de geopende poorten. Een
stad in vredestijd
Maar in de nauwe straatjes, in de
bedompte werkplaatsen en in de sche
merige achterkamers spraken opge
wonden stemmen. Daar, in de donkere
werkplaatsen van schrijnwerkers en
timmerlieden, in de vochtige kelders
van de bierbrouwer», in de zuux-stin-
Het was een even zielige als belache
lijke geschiedenis, waarin een jonge ge-
repalriëerde Indische Nederlander de
hoofdrol had vervuld. De jongeman had
aan de eigenaresse van een hoofdstede
lijk pension, waar zijn lante verblijf
hield, dreigbrieven gezonden.
Een brief, namens de organisatie van
„De Spin", die verlakkingen had over
jde gehele wereld sommeerde de dame
2000 in een enveloppe Ie stoppen en
daarmee op 15 December de affaire
'speelde in het vorige jaar op een be-
paalde plek in de De Lairessesfraaf fe
igaan staan.
Een lid van de Spinorganisatie zou
haar aanspreken met de woorden: „Goe-
I denavond, mevrouw, het wordt al fris."
kende hokken der schilders, in de rom
melige. smoorhete bakkerijen, bij de
smid en op de tafels van de snijders
overal gloorde een vreemd licht in
de ogen van de werkers.
Eindelijk zou er dan met hen reke
ning worden gehouden Als een vreemd
lied uit een ver land gmg de vrolijke
mare door de sombere, stinkende ste
gen. Eindelijk dacht men aan het volk
Zeker, men had vrijheid van gods
dienst en als men dacht aan de barre
jaren die voorbij waren, als men dacht
aan zijn groot- en over-grootvaders
met afgesneden oren, aan de stumpers,
die hun gebroken lichamen als een
dweil over de grond hadden moeten
voortslepen slachtoffers van de door
monniken bediende pijnbanken dan
had men reden om dankbaar te zijn
En men was dat ook. Met geheel zijn
hart.
Maar als men in de Bijbel las: „De
mens zal bij brood alleen niet leven"
wilde men dat woord toch niet zo ver
klaard zien, dat men nauwelijks ge
noeg had om zijn kinderen voldoende
voedsel te geven.
Jarenlang hadden de werkers nu
aangezien, dat de jonkers en de def
tige burgers er goed van leefden, teer
den en smeerden, in huizen als kaste
len woonden en deden wat zij wilden
En z\j's morgens als het donkei
van de nacht nog over de stad lag
waren zij in hun werkplaatsen er
sloofden tot in de late avond toe. Maai
schamel was hun verdienste. Belasting
op dit en op dat ging daar nog af
Schoorsteen ge ld en moesten ze betalen
Bleek en ziekelijk waren hun kinde
ren, Hoevelen stierven reeds voorda'
zij een jaar oud waren? Rijen en rtfei
kleine grafjes waren op ieder kerk
hof te vinden. In vele huizen Leefden
schreiende moeders en stomme vaders
die hun met liefde omringde kleinen
hadden moeten missen.
Op de vergaderingen van de gilder,
waren wel vaak harde woorden ge
sproken. maar daar was het helaas bil
gebleven.
(Wordt vervolgd).
De dame moest dan de enveloppe over
handigen en zeggen: „Jazeker."
Daarna moest ze zonder om te kijken
wegwandelen. In de brief werd opge
merkt, dat de organisatie gewapend was
en dat bij niet verschijnen ter plaatse de
kinderen van de geadresseerde wel eens
een ongeluk zouden kunnen krijgen.
Voor de Amsterdamse Rechtbank kwam
aan het licht, dat de jongeman zich in
beeldromans en detectiveboeken heeft
verdiept.
De dame ging naar de politie, kreeg
het advies waardeloze papieren in de
enveloppe te stoppen en naar de aange
geven plaats te gaan, waar alles zich af
speelde, zoals „De Spin" dit verwacht had.
Alleen met dit verschil, dat twee recher
cheurs op de handlanger van de jonge
man toetraden en hem een revolver on
der de neus duwden.
De president van de Rechtbank noem
de het een hoogst belachelijke zaak.
De officier van Justitie vroeg, wegens
poging tot afpersing een jaar gevangenis
straf, waarvan zes maanden voorwaarde
lijk, alsmede onder toezichtstelling. De
verdedigster verzocht geen gevangenis
straf op te leggen, maar steunde de
vraag om toezicht. Zij vertelde, dat het
een longpatiënt betrof en belichtte het
moeilijke tragische leven van deze jon
geman met een beperkte intelligentie, die
veel in Indonesië heeft meegemaakt.
De jongeman zeide, dat hij spijt had
van hetgene gebeurd is.
Utrechter stal
twintig mille
V an moeder en stiefvader
Een jaar en drie maanden gevangenis
straf met aftrek van voorarrest eiste de
officier van Justitie bij de Utrechtse
Rechtbank Dinsdag tegen de 25-jarige
chauffeur A. V. uit Utrecht. V. werd ver
dacht van diefstal van een bedrag van
14.000 ten nadele van zijn stiefvader
zekere H. van de M.. grossier te Utrecht!
Behalve deze 14 mille had hij ook een
bedrag van 6.000 gestolen ten nadele
van zijn moeder. De jongeman, die bij
zijn stiefvader inwoonde en tevens bij
hem als chauffeur in dienst was, had op
29 September van het vorige jaar kans
gezien de spaargelden van zijn stiefvader
en van zijn moeder te stelen. Met dit be-1
drag was hij met zijn gescheiden vader
aan het passagieren gegaan.
De verdediger, mr. Van Ravenswaay,
pleitte voor een lichtere, liefst een gecom
bineerde straf met het oog op de reclas-
seringskansen van zijn cliënt.
Na de zoon kwam de vader, de 44-jarige
vertegenwoordiger A. M. V. in het be
klaagdenbankje te staan, beschuldigd van
opzettelijke uitlokking van diefstal. De
man ontkende ten stelligste, zijn zoon tot
de gewraakte diefstal te hebben aange
spoord.
De officier v. Justitie achtte echter zijn
schuld bewezen en requireerde tegen hem
een jaar en drie maanden gevangenisstraf
zonder aftrek van voorarrest.
De verdediger, mr. Louman, pleitte vrij
spraak op grond van het ontbreken van
bewijs.
Te Dinteloord is Zaterdag Jan A. L.
de Wit, geb. 16 Juni 1946, die om
kwam by de watersnood, begraven.
Alle slachtoffers in Dinteloord zijn
thans geborgen.
wilde geven. De heer Reyers (C.H.) was
hel daarmede eens, doch de heer Kraay-
vanger (K.V.P.) vond, dat de particuliere
bouwexploitalie meer kansen moest, wor
den geboden. Ook de heren Tjalma
(A.R.) en De Vos van Steenwijk (V.V.D.)
sloten zich hierbij aan.
Een -van de argumenten van de heer
Kraayvanger was, dat aan de grauwe,
armetierige eenvormigheid van de hui
dige woningbouw een „halt" moest wor
den toegeroepen.
Tegen het standpunt van de minister
■kwamen de socialistische senator Wou
denberg, de K.V.P.-er Nijkamp en de
heer Tjalma (A.R.) in het geweer. De
heer Woudenberg wees er op dat het
ministerie van Wederopbouw en Volks
huisvesting de leuze „Gelijke kansen"
interpreteert met: Ieder dé helft!
Dit Salomo's oordeel vond hij onhoud
baar zolang de nieuwe premieregeling er
niet is en de premiebouwers niet weten
waar zij aan toe zijn. In de praktijk is
het namelijk zo, dat in vele gemeenten
strikt de hand gehouden wordt aan een
gelijk aantal woningen premiebouw en
woningwetbouw Door het achterblijven
van de premiebouw tengevolge van het
uitblijven van de nieuwe premieregeling
worden in deze gemeenten op het ogen
blik ook minder woningwetwoningen
gebouwd. De her Tjalma wees op dit
zelfde euvel. Het was hem bekend dat
sommige gemeentebesturen met particu
liere bouwers afspraken maken. Deze
bouwers beginnen dan vast met de pre
miebouw om te voorkomen dat de bouw
van woningwetwoningen stagneert (om
dat de verhouding fifty-fifty wordt aan
gehouden) en de gemeentebesturen belo
ven de premiebouwers deze huizen in
de toekomst over te nemen wanneer zij
dit wensen.
De praktijk die zich bij de premie
bouw en de woningwetbouw voordoet,
is dus wel in strijd met de verklaring
die minister Witte aflegde in de Memo
rie van Antwoord, namelijk dat de ver
houding tussen premiebouw en woning
wetbouw moeilijk is aan te geven.
Vandaag antwoordt minister Witte de
Kamer. Voor de bewindsman zal het niet
eenvoudig zijn om deze zaak recht te
breien.
Ópecaiie Otifant
71 kent het verhaaltje zeker wel over
u de Brit, de Fransman en de Duitser,
die ieder een boekje over de kamelen
schreven
Met olifant gaat het ook. Let maar
eens op (En dat ts dan meteen het laat
ste verhaaltje over de boekenweek).
Er moest een boek verschijnen over
de Olifant, waarvoor de opdracht werd
gegeven aan een Brit, een Fransman,
een Duitser, een Rus, een Pool, een
Zwitser en een Nederlander.
De Brit schreef een spannend avon-
'urenverhaal, dat tot titel droeg
„Olifanten en Hoe men die jaagt". De
Fransman deed het anders, meer op zyn
manier en deed „Het liefdeleven van
de Olifant" verschijnen. De Duitser had
zijn „grondigheid" weer teruggekregen
na de oorlog en begon aan zijn Inlei
ding tot de geschiedenis van het begrip
Olifant van de eerste tijden tot he
den". Dit werk zal in veertien delen
worden gepubliceerd. De Rus, die de
opdracht kreeg, maakte dne dagen en
drie nachten feest van het voorschot,
dat de uitgever hem bood en schreef
toen het boek: Bestaan er wel Olifan
ten?". De Pool wist, geen beter bij
drage te leveren dan door de publica
tie van „De Olifant en het Poolse pro
bleem". De Zwitser kruidde zijn boek
met bergen en jodelen en noemde het
„De olifant, die ik zag". De Nederlan
der schreef een trilogie „Olifantje",
„Olifantje zoekt het geluk", „Olifantje
groeit op".
Toen kwam er een olifant met een
grote snuit, enz., enz.
ALIAS
Hoteliers en Pensionhouders
geeft tijdig Uw advertentie
op voor
TR0WS
Deze rubriek verschijnt van
14 Maart a.s, af elke Za
terdag in dit blad en daat
roede bereikt U 120.000
gezinnen
VOORDELIG TARIEF
Vraagt inlichtingen. DAGBLAD TROUW
Telefoon 37900. toestel 33 Amsterdam
