HET NEDERLANDS ELFTAL IS NOG NIET
AAN ZIJN RENAISSANCE TOE
Nederlaag tegen de Denen (2-1) houdt
eerder mogelijkheden dan beloften in
Overwinning op
de goede plaats
Jic
fefeiziisrf 'taïi
V.
'48
Nederlands dameshockeyteam
verliest te Antwerpen2-1
Ruw spel van de
gastvrouwen
De nederlaag heeft vrijwel de
gehele wedstrijd gedreigd
TUSSEN DRIE EN ZEVEN
BMHC VERSLAAT HHIJC!
Tegenslag?
Intern, tennisclub van Nederland
verliest met 6-0 van België
6
NIEUWE ROTTERDAMSE COURANT
MAANDAG 9 MAART 1953
6
En zo werd dit nieuwe en jonge
Nederlands elftal eindelijk toch weer
het slachtoffer van een tegenstander,
die niet brillant en ook niet knap
speelde, maar die het hoofd koel
hield en zo nuchter van repliek
diende, dat de oranje-ploeg er niet
tegenop kon. Zelfs wanneer men re
kening wenst te houden met de
algemeen verbreide en ook onze
opinie, dat het tweede Deense
doelpunt in buitenspelpositie was ge
maakt en dat de Nederlanders nu
niet bepaald gelukkig waren op som-
S Rotterdam, Zaterdagavond
TA E tactische manoeuvre van de nieuwe keuzecommissie, om de (te) veel
besproken Lenstra aanvoerder te maken van haar eerste Nederlands
elftal, heeft niet tot het in stilte gehoopte en waarschijnlijk ook wel min of
meer verwachte resultaat helpen leiden. Wel heeft de k.c. ermee bereikt dat
de begaafde, maar altijd wat wisselvallige Friese voetballer zich voor deze
gelegenheid een van zijn beste buien had aangemeten. Gedurende de periode
dat het Nederlands elftal zijn goede momenten had, was hij de organisator,
mentor en motor van bijna elke aanval. Maar ten slotte heeft zijn dikwijls 10
bezielende voorbeeld, zijn weergaloze handigheid, zijn prachtig voorberei
dend werk, het elftal in zijn geheel en de voorhoede ln het bijzonder niet
weten op te werken tot een niveau, dat ons het recht geeft dit Nederlands
elftal zonder bezwaar een ruime voldoende toe te kennen. Wel startte het
dapper en fris en schoof de bal bij de eerste aanvallen zó gerajfineerd en
snel van voet tot voet, dat de goedkope en weer zo onbestendig gebleken
extase in een minimum van tijd als een orkaan over de tribunes raasde, maar
toen dat zo een tijdje was doorgegaan, begon de vlam toch langzaam doch
duidelijk te doven en had men zo nu en dan heslist moeite om de goede voor
nemens waarmee iedereen aan deze wedstrijd begonnen was, in de evoluties
op het smetteloze grasveld van het Feijenoord stadion terug te vinden.
deze wedstrijd onder het motto „alle
begin is moeilijk" misschien gaarne wil
vermengen, zou misschien beschouwd
kunnen worden als een ontkenning van
de moeilijkheden waarmee de vorige lei
ders van het Nederlands elftal te kam
pen hebben gehad. Het feit dat hier twee
partijen tegenover elkaar stonden die
ongeveer in gelijke mate gehandicapt
waren, maakt de vergelijking tussen de
twee tamelijk zuiver en spreekt, om er
nu maar geen doekjes om te winden,
niet steeds in het voordeel van onze
landgenoten.
Het was duidelijk dat dit elftal in het
veld was gekomen in een stemming
waarin het meende bergen te kunnen
verzetten Het speelde er het eerste kwar
tier en in iets bescheidener mate ook
het volgende op los, alsof het niets min
der dan de wedergeboorte van ons natio
nale voetbal wilde aankondigen. Maar
het hield dat spel niet vol. Het was alsof
het in die periode op een injectie leefde
en langzamerhand tot een verlammende
lethargie verviel, nadat de stimulans was
uitgewerkt. Het tempo daalde, de be
weeglijkheid van de spelers verminderde
en het plaatsen liet hoe langer hoe meer
te wensen over. Evenals trouwens het
schieten, want er zijn nogal wat spelers
in de voorhoede geweest, die in situaties
hebben verkeerd waarin een welgemikt,
redelijk goed schot, resultaat zou hebben
gehad. Lenstra de aanvoerder, nogmaals,
heeft eraan gedaan wat hij kon en wel
speciaal in de eerste helft. Hij heeft zijn
operatiegebied verder uitgestrekt dan
ooit, hij is bij tijd en wijle, als wilde
hij daarmee zijn goede wil tonen ver
der teruggetrokken dan men hem ge
woonlijk heeft zien doen. Hij heeft aan
vallen opgebouwd, aanvallen weer in
goede banen geleid en aanvallen afge
werkt, waarbij het dikwijls maar een
haartje scheelde of ze waren met succes
bekroond. Maar enerzijds vond hjj naast
zich geen partijgenoten die, zo ze al gelijk
gestemd waren, het spel volledig met
hem mee konden spelen. Anderzijds
kreeg men wel eens de indruk, dat hij
er teveel werk van maakte, om het goe
de voorbeeld dat hij als aanvoerder
moest geven, met nadruk te stellen. Hij
maakte het daardoor voor rijn medespe
lers wel eens te moeilijk.
Wel sneller
Eén ding moet men aanstonds toe
geven. De bedoeling van de keuze- en
technische commissie om het spel van
het Nederlands elftal en vooral dat van
de voorhoede, wat sneller te maken,
heeft vruchten afgeworpen. De voor
hoede was sneller en in haar beste
momenten ook uitermate gevaarlijk.
Maar die snelheid hield met de doel
treffendheid geen gelijke tred. Het ont
brak deze voorhoede aan directe stoot
kracht Zij is heel erg licht deze aan-
valslinie en hoewel de buitenspelers
daarbij het eerst opvallen, hebben wij
er Vrijdag ook reeds op gewezen in
verband met de opstelling van Clavan
als middenvoor.
Dat optreden is zeker niet geslaagd
te noemen. Wanneer niet de voorzitter
van de keuze commissie, de heer Hol-
boom, de pers met nadruk had verzocht
om in de voorbeschouwing van de wed
strijd persoonlijke critiek achterwege te
laten, zouden we zulks, gezien Clavans
optreden als aanvalsleider bij AJJ.O.
Aanvoerder Abe roept zijn mannen op
voor de strijd.
naige momenten, dan nóg kunnen we
weinig bezwaar maken tegen de
eindstand op het scorebord, welke
21 in het voordeel van Denemarken
aanwees.
Er zijn, ook afgezien daarvan, verschil
lende omstandigheden die men als ver
ontschuldiging, of in ieder geval als ver
klaring voor de nederlaag welke dit jeug
dig elftal tegen de Denen heeft geleden,
zou kunnen aanvoeren. Maar het lijkt
ons beter daarvan geen gebruik te ma
ken. De bepaalde mate van welwillend
heid, waarmee men zijn beschouwing van
Vrijdagavond reeds met een enkel voor
zichtig woord als een dubieus punt
hebben aangeduid. Hij mag in zijn club
een verdienstelijk middenvoor zijn, in
een Nederlands elftal vraagt die positie
nog andere kwaliteiten; kwaliteiten na
melijk waarvan de Hagenaar, althans
in deze wedstrijd, niet getoond heeft
ze te bezitten. Hij faalde minder als
speler, dan als leider van de aanval. Dit
is dan ook zeer beslist zijn plaats niet,
zelfs wanneer men daarbij in aanmer
king neemt, dat zijn directe tegenstan
der, stopperspil Bröggen, met doelman
Johanssen de beste Deense verdediger
was.
Over de stopperspil gesproken. Na
tuurlijk hebben ook de Nederlanders
dat systeem gespeeld; vrij consequent.
De grotere vrijheid hun door de leiders
van het elftal gegeven, hebben ze
slechts met mate gebruikt. De enige die
er nog wel eens van wilde profiteren was
Klaassens, maar van een experiment en
dus van een mislukt experiment zou
men waarlijk niet kunnen spreken. Het
was alsof de spelers het maar beter en
veiliger vonden zich bij hun debuut nog
niet in een of ander avontuur te stor
ten. Maar ze bleken op dit wapen min
der sterk dan him tegenstanders, die
het koelbloedig hanteerden; die beter
speelden omdat ze de algemene eisen
van het spel beter verstonden, of althans
beter in de practijk brachten, door zich
handig vrij te spelen, goed te plaatsen
en vooral laég te plaatsen, waardoor zij
dus hun passes zuiverder konden af
stellen. Bij oranje speelde men, ondanks
behoorlijk positie kiezen, nog teveel
banque, één-twee-drie in godsnaam
met een verre boog in de ruimte, waar
bij de bal evengoed aan de eigen als
aan de andere partij ten prooi kon val
len. En waarbij de andere partij als
regel winnaar bleef, omdat de Deense
spelers, die een stuk groter waren, de
duels meestal met het hoofd beslisten.
Dat alles verzwakte dos de kracht van
de aanval, ondanks het inspirerende
voorbeeld van Lenstra; ondanks de acti
viteit van de handige Van der Kuil, die
steeds beter gaat spelen; ondanks het
uiteindelijk toch niet onvoldoende de
buut van Luiten die ln de eerste periode
van de speeltijd het beste was; ondanks
Van den Bogerd, die zwakke ogenblik
ken had, maar toch zo nu en dan in de
combinaties zijn rol wel speelde. Niet
meeslepend, maar nuttig en op die mo
rnet groot élan, niet indrukwekkend of
menten ln leder geval voldoende. Alles
bij elkaar vraagt dat voor het meren
deel van de voorhoedespelers toch wel
om een tweede kans.. Misschien Clavan
op een binnenplaats en een andere aan
valsleider.
Onverdedigde bressen
Dat is ook het geval met Klaassens,
die wel eens ondoordacht en wat al te
individualistisch speelde, die vooral het
plaatsen nog wel eens met bijzondere
aandacht en toewijding mag bejegenen,
maar wiens eerste optreden in het Ne
derlands elftal bevredigend is geweest,
zonder dat het voor Wiertz de weg-
terug voorgoed heeft afgesneden. Bies-
brouck heeft eigenlijk wat minder goed
voldaan dan de debutant. Hij heeft te
weinig vat op het spel gehad, was er
wel telkens en vol goede wil bij, maar
werd nogal eens van kastje naar de
muur gestuurd. En de bressen waar
langs de Denen hun solide aanvallen op
de Nederlandse citadel richtten, bleven
onverdedigd.
Dit was overigens ook een gevolg van
het feit, dat de twee achterspelers Bos
kamp en Tebak meer werk kregen dan
hun klaarblijkelijijk lief was. Boskamp
speelde niet zo'n goede wedstrijd als
bij zijn eerste optreden te Kopenhagen,
Tebak bleef beslist een heel stuk onder
zijn prestaties van vorige wedstrijden.
Zijn spel was bij lange niet zo rustig
en dat kwam de soliditeit ervan alles
behalve ten goede.
Alles bijeengenomen had dat nogal
eens onplezierige situaties voor het
derlandse doel tot gevolg, situaties
waarin eigenlijk niemand er iets aan
doen kon, dat het juist geen Deens doel
punt werd. Voor het overige hebben de
Spartanen Terlouw en Landman heel
wat bedreigingen opgevangen en het
was wel zeer ongelukkig voor hen. dat
vlak na de hervatting de Deense links
buiten, Seebach in buitenspelpositie
meenden wij de bal met %-eel effect
uit een zeer scherpe hoek langs Land
man kon schuiven en de toesnellende
Terlouw het kwaad toen alleen nog
maar kon verhaasten. Wel zorgde Len
stra prompt voor de gelijkmaker, maar
de Deense overwinning was daarmee
toch een feit. En wel met recht en
reden. De Denen speelden meer „be
keken", soberder, maar effectiever, al
heeft het hen zowel vóór rust als daarna
stellig niet tegen gezeten, toen solo
rushes van Lenstra en vliegende scho
ten van Van der .Kuil, juist het doel
misten. Hun beste spelers waren doel
man Johanssen, die een zeer grote rol
heeft gespeeld, spü Brögger, linkshalf
Olesen en rechtsbinnen Pedersen. Maar,
onverslaanbaar mogen deze tegenstan
ders voor de representanten van het
Nederlandse voetbal, ook onder deze
omstandigheden, niet worden genoemd.
Dus toch weer geen uitzicht voorlo
pigDat zou te somber zijn gedacht.
Want al willen we dan niet spreken
over beloftener zijn wel mogelijkhe
den. Dat is misschien minder dan
waarop velen hadden gerekend. Maar
wij hebben in onze prognose van Vrij
dag niet ten onrechte tegen hoogge
spannen verwachtingen gewaarschuwd.
De oogst zou niet groot kunnen zijn,
meenden wij. Inderdaadhet oogstfeest
zal na deze wedstrijd niet uitbundig
zijn gevierd; maar bij alle onvolko
menheden en onvolgroeidheden die er
aan het licht zijn gekomen, is enige
hoop op een „beter jaar" met betrek
king tot de kern van dit jonge elftal
niet ijdel te noemen.
7 :v* - v
1 t v &rz-- -if;
Hoe het enige Nederlandse doelpunt tot stand kivam
Van onzp *">ckeymedewerker
De Nederlandse dames hebben bet Za
terdag te Antwerpen tegen de verwach
ting niet tot een overwinning kannen
brengen, hoewel zy in technisch opzicht
beter speelden dan hun gastvrouwen en
het grootste deel van de wedstrijd in de
aanval zijn geweest Twee factoren heb
ben echter tot de nederlaag geleid. In
de eerste plaats het feit, dat de eminente
doelverdedlgster mej. Jurrissen het toch
niet heeft aangedurfd zo kort na haar
ziekte al weer te spelen, zodat voor haar
een invalster opgesteld moest worden,
die by beide Belgische doelpunten niet
vryuit ging. Vervolgens het feit, dat te
genover het wel prima doch hardspelcn-
de verdedigingsblok der Belgische dames
met de stickvaste backs en de prachtige
spil mej. Maes, de Nederlandse binnen-
speelsters Brouwer en Van Nierop al te
zeer in tempo te kort schoten en eerst
genoemde er ook niet in slaagde het spel
goed te verdelen.
Reeds na drie minuten volgde op een
afgeweerde Nederlandse aanval onmid
dellijk een Belgische aanval waarbij de
uitstekende Belgische rechtsbinnen mej.
Kogels zich van mej. Colthof vrij maak-
r\E nederlaag welke het Nederlands elftal ook in de eerste krachtproef van
zijn nieuwe tijdvak te verduren kreeg, heeft vrijwel de gehele wed
strijd gedreigd. Met uitzondering eigenlijk alleen van het eerste kwartier.
Toen spoelden de Nederlandse aanvalsgolven nog sjïëèis en lichtvoetig op
het Deense doel af. Toen waren er weliswaar al perioden waarin de nuchter
blijvende tegenstander liet weten, dat hij voor vuurwerk niet opzij zou gaan,
maar veel talrijker waren de ogenblikken dat de Denen wat men noemt
door het oog van een bedenkelijk kleine naald kropen. Een doelpunt van
Van der Kuil uitstekende kopbal! werd niet geteld omdat het in buiten
spelpositie was gemaakt. Even tevoren had Johanssen Lenstra's ouverture
met heel veel moeite huiten zijn doel gedirigeerd; vlak daarna misten zowel
-r- v.. een gloeiend schot van de captain, als een prachtige dribbel van de Fries
nreen.%« voor! hun d®el op het nippertje en was het ook beslist de verdienste van Johanssen
niet dat Van der Kuil, die bij een voorzet van Clavan vrij voor doel stond,
de bal langs zijn schoen liet afschampen.
ROTTERDAM Zaterdagavond.
IJET begon om drie uur. De pro-
grammaverkopers en venters
met chocolade en sigaretten, kregen
toen bij het stadion van Feijenoord
hun eerste klanten; dat waren de
eersten van de zestigduizend geluk
kigen die „het" hadden kunnen be
machtigen en de velen honderden,
die zich bij de uitgangen van het
station en bij de parkeerplaatsen
verdrongen, om „het kaartje-over"
op het laatste ogenblik nog in de
wacht te slepen. Maar dat kaartje-
overwas een witte raaf en de
velen die tevergeefs naar de Olym-
piaweg waren getogen, trokken
tegen half vijf weer huiswaarts, om
dan maar uit de vier radiorepor
ters, die de wedstrijd Nederland—
Denemarken zouden verslaan, iets
wijzer te worden over hetgeen het
Nederlands elftal in zijn vernieuwde
en verjongde samenstelling, ondanks
de korte tijd van voorbereiding, had
kunnen bereiken.
De overigen, de zestigduizend-en-
nog-een-paar, die Van Beuningens
trotse bouwwerk met een kaartje
en met opgeheven hoofd waren bin
nen gegaan, mochten dan vóór alles
getuigen zijn van het ogenblik,
waarop Z.K.H. prins Bemhard de
spelers van beide elftallen en de
Belgische scheidsrechter Bauwens
met diens assistenten, aan zich liet
presenteren. Lenstra, in zijn gloed
nieuwe functie van aanvoerder,
stelde de Nederlandse spelers aan
de prins voor en meer dan een
cérémonie protocólaire, was dat dit
maal een zeer ongedwongen plech
tigheid, waarbij Z.KJI. met Lenstra
een genoeglijk praatje maakte.
Nog eenmaal trad de prins-gemaal
voor het voetlicht en wel tijdens de
pauze, toen hij als voorzitter van
het Nationaal Rampenfonds de
baten van deze wedstrijd, verdiscon
teerd in een cheque, in ontvangst
nam. Zij werd hem overhandigd
door de waarnemend voorzitter van
de KNVB, de heer H. F. Hopster en
bedroeg, omdat de KNVB het op
prijs had gesteld het bedrag af te
ronden, tweehonderdduizend gul
den. De prins sprak woorden van
dank en inaardering, niet alleen aan
het adres van de KNVB en de Deen
se gasten, die zich zo genereus ter
beschikking van het goede doel
hadden gesteld, maar ook jegens de
stad Rotterdam, de directie van het
stadion Feijenoord en de spelers van
beide elftallen.
intussen werd via de luidsprekers
in het stadion bekend gemaakt, dat
men in de radiokamer als baby-sit
fungeerde voor een knaapje van
acht jaar, wiens vader, met naam
en adres genoemd, werd verzocht
de ondernemende jongeling te ko
men afhalen. Maar óf omdat de
vader die oproep niet had gehoord,
óf omdat hij de hoop en troost van
zijn komende „oude dag" niet had
gemist, óf omdat hij er geen vijf
minuten van de wedstrijd voor wil
de missen, toen de heer Bauwens
voor de laatste maal had gefloten,
moest het bericht nog eens herhaald
worden. De jongeman zat nog steeds
in de radiokamer
Om zeven uur lag het stadion
al weer verlaten. Hoofdcommis
saris H. M. C. A. Staal van de
Rotterdamse politie, zag met ge
rechtvaardigde voldoening de laat
ste van de 5000 auto's na, die
vandaag naar het stadion waren
gereden, maar die met A?*1 allen
geen kans hadden gezien het
verkeer in de Maasstad geweld aan
te doen en de verkeersagenten te
verontrusten. Er waren ongeveer
3000 auto's minder dan bij de laat
ste interlandwedstrijd, maar gezien
het tijdstip waarop de invasie ge
schiedde, is er maar één oordeel:
het ging op rolletjes.
Er was ditmaal na afloop geen
banket. „Alles voor het Rampen
fonds", luidde het devies. De Neder
landse spelers, die van de Deense
koning een speciale herinnering aan
deze wedstrijd hadden mogen ont
vangen aten een hapje bij directeur
Van Krimpen. Dat gebeurde na
zeven uur, maar het wordt, met Uw
permissie, toch onder dit opschrift
vermeld.
Hoe het ook zij, dat alles gaf de
Nederlandse burger moed en het was
wel een heel koude douche dat de
Denen, terwijl de tribunes nog gons
den van bewondering voor die for
midabele dribbel „van Abe", plotse
ling de leiding wensten te nemen. En
dat ook deden. Pedersen, actief en
gevaarlijk op de groene zoden van het
middenveld, had Seebach onbewaakt
in de richting van het doel zien snel
len. Zijn pass vond de linksbuiten
bijna feilloos en nog die zelfde se
conde, dook Landman tevergeefs naar
diens lage schuiver: 01.
Dat stók de Nederlanders. Onmiddel
lijk verschenen ze weer voor het doel
van Johanssen, waar Lenstra, uit een
door Tebak genomen vrije schop, via
Clavan in het bezit van de bal werd
gesteld, doch zwaar gehinderd naast
het doel schoot. Een paar minute.,
was zijn uitschietende voet juist een
onderdeel van een seconde te laat om
een door Bröggen roekeloos op Johans
sen teruggespeelde bal langs de Deense
doelverdediger te schuiven. Maar
tussen verstreek de tijd en behielden de
Denen de voorsprong, waarvan men op
de tribune had gedacht dat die wel
eens even ongedaan zou worden gemaakt.
Er was van ongedaan maken namelijk
geen sprake. De combinaties van de zo
aardig gestarte Nederlandse voorhoede
werden slordiger en korter en in de
achterhoede werden de uitvallen van
de Denen met bezorgdheid tegemoet
gezien. En niet zonder reden. Er was
geen enkel grondig beletsel voor een
tweede doelpunt van de bezoekers toen
Seebach, daartoe door Pedersen weer
in staat gesteld opnieuw met de bal
aan de voet, voor het Nederlandse doel
verscheen. Zijn schot deed de hele Ne
derlandse gemeenschap in het stadion
de haren te berge rijzen, maar Land
man stopte de bal, zittend, met de
voet.
In één minuut
Maar dat mocht nu toch werkelijk
niet Eén ogenblik laaide het vuur in
de Nederlandse ploeg zó hoog op, re.
kende een verbeten wil om het verlo
ren terrein te herwinnen zó radicaal
af met het tot dan toe gedemonstreer
de gebrek aan stootkracht, dat de De
nen ervoor op de knieën moesten.
Luiten juichte voor niets, toen Len
stra's schot via de paal weer in het
veld sprong, maar de Fries zelf was
alweer ter plaatse, om de strijd al
thans open te houden: 17.
De laatste kansen
Op dat moment had het moeten
kunnen gebeuren en zo nu en dan heeft
het ook niet veel gescheeld, Vooral Van
der Kuil was in deze periode byzonder
actief. Driemaal achter elkaar suisde
een gloeiend schot van zijn voet in de
goede richting, maar driemaal was het
juist mis. Een omhaal van Clavan na
een prachtig door Lenstra aangegeven
bal, 3loeg Johanssen met een lenige
sprong uit zijn doel; een kopbal van
Clavan ging juist over; een goedgericht
schot van Van der Kuil was iets te
zacht. En toen opeens was het toch weer
bijna 31 geworden, toen Landman een
kopbal van Pedersen nog maar met heel
veel moeite kon wegstompen.
Het kon nog altijd, maar de kan
sen verminderden snel, temeer omdat
de Nederlandse meerderheid wel dui
delijk, maar niet explosief was. Eén
keer in de laatste minuten kwamen
de tribunes nog in beweging. Dat ge
beurde toen een mooi schot van Van
der Kuil hoog op eers lege hoek van
Johanssens doel afvloog. Maar de
Deense doelman ondernam zijn laat
ste kloeke sprong van deze wedstrijd
en toen Nielssen op het laatste ogen
blik nog een bal van de doellijn weg
kopte, redde hy daardoor de over
winning, waarmee de Denen hun
goede daad voor het Rampenfonds
per omgaande beloond zagen.
Prompt kwam de reactie weer.
niet veel meer dan één minuut tijd
ketste een schot van Van der Kuil te
rug van een Deense rug, kwam een
harde kogel van Lenstra, een Deens
been op zijn weg naar het doel tegen,
vond een kopbal van dezelfde speler
doelman Johanssen op zijn plaats en
kopte Clavan er naast. Daarna draafde
Lenstra nog eens met de bal aan de
voet door de Deense verdediging heen.
Gelijk? Neen, weer ging het schot
enkele centimeters langs de paaL Aan
de verkeerde kant dan altijd.
Nadat Clavan, links voor doel staan
de, nog eens in vrije positie over het doel
had geschoten, kwam de rust met een
stand waaraan nog wel iets te doen
viel. Daar werd ook onmiddellijk alles
voor het in werk gesteld, maar nadat
Luiten de bal bij de eerste de beste
aanval keihard voor-langs het doel had
geschoten, was het woord weer aan de
Denen. De Belgische scheidsrechter Bau
wens had hun o.i. dat woord moeten I
ontnemen, omdat Seebach die weer
eens op Landman af stormde, de bal
had gekregen toen hij buitenspel stond.
Maar de heer Bauwens deed dat niet
naar de grensrechter kijken deed hij
pas toen die zijn opgeheven vlag na
enige aarzeling weer had laten zakken
en Seebach had vrij spel. Hij pas
seerde Landman en de haastig toege
schoten Terlouw kon de bal alleen nog
maar over d« lijn duwen: 0—2.
EEN HOCKEY SI'RPRI SE
Venlo en DKS vrijwel
zeker van de titel
Van onze hockeymedewerker
Ala een donderslag by heldere hemel
zonneschijn kwamen gisteren
Klein Zwitserland de zege van de Bloe
mendalers over HHIJC, dat een ware
off-day had, waarbij vooral Tiel volko
men faalde en ook Krul ze en Boerstra
bepaald swak waren. BMHC speelde een
iel en fris ongecompliceerd spelletje
waarby Henk Bouwman zijn grote dag
had en drie goals (waarvan een houd
baar) tegen Have laar scoorde. De rust
stand was 12, toen werd het 22, 23,
24 en 34. Toen volgde nog zonder
succes, want Datmeyer trapte en sloeg er
alles uit een slot offensief vsn HHIJC.
Amsterdam in het Wagen er-stadion. De
hoofdstedelijken mogen blij zyn vol
doende punten binnen te hebben. De toe
stand voor Laren, dat thuis met 12 van
Be Fair verloor, en voor Groen Geel, dat
op de Roggewoning met 21 van Hil
versum verloor, wordt precair.
In West 1 B is het duel der beide top
clubs door een doelpunt van Hooghiem-
stra uit een strafcorner met 10 door
SCHC gewonnen. HDU was technisch
beter en verdiende zeker een gelijk spel.
De Hagenaars protesteerden nog tegen
het niet toekennen wegens buitenspel
van een doelpunt aan HDM door scheids
rechter Compter. Verder ging Victoria
na dappere tegenstand in Bussum tegen
Gooi met 32 ten onder, won in Utrecht
Kampong (ook nog kampioenscandidaat)
met 21 van HGC 13 en bleef HGC I zo
waar met 2—0 in de meerderheid tegen
Delftse Stud.
In Zuid staat het sterke Venlo op de
drempel van het kampioenschap. Het won
met 42 van Eindhoven (rust 11, goals
van Nefkens, Gerrits, Collin en Reyntjes
voor VHC en van Dahmen en Van de
Broeke voor Eindhoven) en veroverde
daarmee, behalvi
ming-beker, best
het Zuidelijk bu
bleef. Toch speelde Venlo een
party dit keer. De grote verrassing bracht
Tilburg door in Eindhoven met 42 HF
CC te slaan. MOP green He strohalm
door een zege in Dei G-i*.!- net 42
over Geel Zwart.
In Oost lijkt het ook keken, nu
DKS te Nijmegen met 1 -0 van Union
won en Wageningen te Hengelo strui
kelde met 2—1. Nijmegen won zo zwaar
te Enschede met 3—2 PW en Arnhem
versloeg in de Gelderse hoofdstad hek
kensluiter Deventer.
De verrassing in Noord leverde hek
kensluiter GCHC die tot dusverre geen
richtingen tegemoet kan zien.
enkel puntje behaalde en nu de kam
pioen Groningen een gelijk spél (11)
afdwong. Daring, de voortvarende Veen-
damse club, is nu, mede dank zij een
duidelijk 41 in Assen over HVA, de fa
voriet. De Gron. Stud, bleken in de run
ning door een zege met 1—0 tegen LHC
en Meppel dank zij een 2—1 te Gronin
gen, tegen GHBS.
te en een schot loste dat zeker houd
baar was, doch door mej. Roemers slecht
werd weggewerkt. De toesnellende mej.
Kogels had toen geen moeite in te
schieten.
Het pleit voor de Nederlandse ploeg
dat zij flink van repliek diende, al was
er in de defensie enige onrust ontstaan,
want het spelen met een doelverdedigster
die niet zeker van haar zaak is, heeft
altijd een ongunstige invloed op wie
vóór haar spelen. Maar het ging beter
en na een kwartier konden de Belgische
dames de gelijkmaker slechts voorkomen
door een overtreding die terecht met
strafibully bestraft werd. Onder grote
spanning plaatste mevrouw Blom en
spanning plaatsten mevrouw Blom en
over elkaar, waarop de Nederlandse
speelster zich 'de beste toonde en de
stand gelijk werd (11). Maar nog vóór
de rust heeft mej. Maes van de rand van
de cirkel af met een hard maar niet on
houdbaar schot de gastvrouwen opnieuw
de leiding gegeven en wat de Neder
landse dames in de resterende tijd vóór
ae rust en gedurende de tweede helft
ook geprobeerd hebben, zij slaagden er
niet in de alleszins verdiende gelijkma
ker te scoren. Zo won België met 2—1.
In de laatste minuut kreeg de Neder
landse spil mej. Wijnstroom een hard
schot tegen het hoofd, waardoor zij te
gen de grond sloeg. Waarschijnlijk heeft
de Bloemendaalse speelster een lichte
hersenschudding opgelopen.
Eén feit dient toch wel speciaal ge
memoreerd: de spelopvatting bij de
Belgische dames is wel een geheel an
dere dan ten onzent. Zo'n ruw spel
als er Zaterdag te Antwerpen tegen
over onze speelsters werd gedemon-
itreerd is ergerlijk. Het gehele karak
ter van het spel miste wat men toch
zeker van dames moet verwachten.
De leiding was zeer zwak en mede
oorzaak dat het spel ontaard is in een
ruwe vertoning, zoals men die in Ne
derland gelukkig niet kent.
Zaterdag.
HET Nederlands elftal heeft, gelijk
de volksmond dat zegt, tijdens de
wedstrijd tegen Denemarken, de wind
niet in de zeilen gehad. Veel schoten
zijn op het nippertje naast of over het
doel gevlogen, andere zijn verschillen
de keren nog op het laatste ogenblik
door Johanssen gestopt en tenslotte w
een poging van Lenstra om de Deense
achterhoede door een dribbel te ver
schalken, tot driemaal toe mislukt met
een verschil van niet meer dan een
paar centimeter. Neen, de volksmond
had gelijk, het zat de Nederlandse
voetballers inderdaad niet mee.
Toch lijkt het ons tegenover du
winnaars van deze wedstrijd recht
vaardiger en sportiever, de zaken in
het juiste licht te zien en daardoor de
mening die men na afloop van de wed
strijd hoorde verkondigen, dat het
Nederlands elftal de wedstrijd heeft
verloren ómdat het zoveel tegenslag
heeft gehad, te ontzenuwen. Inderdaad
is men geneigd te zeggen, dat een
speler „pech" heeft wanneer zijn schot
juist naast gaatof van de paal terug
kaatst. Maar is dat nu toei helemaal
waar? Komt dat missen eigenlijk niet,
omdat het schotof de kopbal, hoe ver
dienstelijk ook, toch niet helemaal
zuiver is geweest? Is het tegenslag
wanneer een onberispelijk schot door
een doelman wordt gehouden? Die
doelman hoort er immers ook bij.
Wanneer Lenstra driemaal door de
verdediging van de tegenstander heen-
sluipt, maar driemaal achtereen de bal
juist langs de verkeerde kant van de
paal schiet, zegt men inderdaad wel
dat het hem tégen zit. Maar eigenlijk
zou men met hetzelfde recht kunnen
zeggen, dat aan die dribbels, hoe mooi
ook, de „finishing touch" toch nog
juist ontbrak. Dat laatste en beslissen
de waar het op aan komt en dat, heel
strikt genomen, meer dan een kwestie
van tegenslag, er een van schotvaar
digheid is.
Matig spel van onze
Nog in
vorm
Een talryk publiek heeft Zaterdag
middag te Bloemendaal een interessante
krachtmeting en vaak uitstekend spel
gezien van de op linksbuiten Wery (ver
vangen door Bromberg) na volledige
ploeg van Helsinki tegen Nederland B:
20. Dat was nodig ook want dit B-elftal
bleek goed in elkaar te zitten, sterker
dan we ons ooit een B-elftal herinneren.
Bovendien was deze ploeg behoorlijk
ingespeeld. Doch ook de hoofdploeg
maakte geen moment de indruk van voor
het eerst weer samen te spelen.
Het verband was vaak uitstekend en
alleen was evenals te Helsinki ln
verhouding tot het knappe veldspel en
de prima techniek de aanval niet door
tastend, niet productief genoeg. Dat moet
stellig toch nog beter worden, wil men
in de zware uitwedstrijden tegen België
en Engeland succes behalen endat
wil men. Maar èri een Kruize èn een
Esser speelden het niet klaar 70 minuten
in hoog tempo aan te vallen. In dat op
zicht was Boerstra beter. In techniek was
Bromberg de primus inter pares. lm de
uitstekend sluitende verdediging trad
Derckx individueel het meest op de
voorgrond.
Elftal B gaf uitstekend partij en hield
tot een kwartier voor tijd toen Esser
Uit een afgemeten voorzet van Van Heel
een tweede goal maakte (tien minuten
na het begin had Kruize met een ouder
wetse kogel uit een strafcorner A de lei
ding gegeven) de spanning er in. De
verdediging was uitstekend met Wage-
ner van Hilversum als de beste mid-
denspeler van het veld en Terlingen van
Be Fair als een aohterspeler van for
maat. Ook in de aanval werd het spel
vaak verdienstelijk opgebouwd, doch
om tot een goede afwerking te komen,
daarvoor was de verdediging van A te
hecht en waren er nog te veel tekort
komingen. Niettemin was het spel van
belde ploegen van zodanic gehalte, dat
i met vertrouwen de verdere ver-
landgenoten
Van onze tennismedewerker.
De ry van gelyke spelen in de Jaar-
lykse twee tenniswedstrijden tussen de
Racing Club van Brussel en de Inter
nationale Club van Nederland is op
abrupte w*yze geëindigd en overgegaan
in een klinkende zege, 60 voor de
Belgische ploeg. CUfers waarin ook ma
tig spel van Nederlandse zijde opgeslo
ten ligt.
Voor de Nederlandse spelers was de
snelle en smalle baan, uitgezet in de
gymnastiekzaal van de Leuvense Uni
versiteit ongetwijfeld des te meer een
nadeel omdat de Belgen hier in het
begin van de week goed ingespeeld
waren door hun wedstrijd tegen een
Franse ploeg. Tot drive-rallies komt het
zelden. Service en volley zijn snel be
slissend. En op deze punten bleken de
Belgen beter ingesteld. Wilton wist in
rijn zeer snelle partij tegen Brichant
nog het meest van de returns te ma
ken en dank zy vooral zijn geduchte
forehand-drive viel het Brichant dan
ook niet gemakkelijk om aan het net
te komen. Zo kon het gebeuren dat Wil
ton in de eerste set zelfs de eerste was
die Brichant's service won, od 30 en
41 kwam, doch daarna zijn service
doorbroken zag, op 44 kwam en ten
slotte na 65 en 66 moest capituleren
tegen vliegend volleyspel van de Belg:
7—9. In de tweede set besliste het ver
lies van de service voor Wilton na 23,
de set: 46.
De verwachting dat de sterk-geachte
service van Van Swol beslissend zou
zijn in zijn partij tegen de jonge Mezzi.
werd niet bewaarheid. Integendeel. De
service was zelden gevaarlijk, ging in
de eerste set tweemaal verloren, werk
te in de tweede set tijdelijk goed, doch
faalde weer in de derde, terwijl de an
dere slagen van Van Swol geen grote
bedreiging voor de vinnige Belg vorm
den. Hy sloeg Van Swol, die in de
derde set vermoeid en soms traag speel
de. met 6—1 3—6 6—1.
Van Dalsum had nu en dan vlagen
van goed, aanvallend en doorborend
spel tegen Moreau, doch tegen diens lis
tige plaatsen en or verwacht uitschieten
met de harde forehand was hij niet opge
wassen. Hij verloor met 46 46. Even
min kon Holst het bolwerken tegen de
21-iarige Froment: 36 46.
Matig spel in beide dubbels leidde
tot twee Nederlandse nederlagen: Van
Swol en Holst kregen klop van Bri
chant en Froment met 63 64. Met
vrijwel dezelfde cüfers wonnen Moreau
en Mezzi van de niet bepaald sluiten
de combinatie Wilton—Van Dalsum 64
64.
Veel nut hebben onze spelers van de
overigens niet zo intens doorgevoerde
wintertxaining blijkbaar niet gehad.
Tennis in het buitenland
CAIRO De 44-jarige Von Cramm
heeft in de halve eindstrijd van het in
ternationale tenniskampioenschap van
Egypte een uitstekende partij gespeeld
tegen de ex-Pool SkoneckL Na drie uur
spelen In grote hitte wist hy, ondanks
verlies van de eerste twee sets, te win
nen met 1-6 3-6 6-4 8-6 (na twee wed-
strijdpunten-tegen) 10-8; nadat hij wed-
strijdpunten vóór en tegen gehad had
In de andere halve eindstrijd won Drob-
ny van de Italiaan Merlo met 6-4 6-4 6-2.
In de eindstrijd sloeg Drobny Von Cramin
met 6-4 6-1 6-1.
Eindstrijd dames-enkelspel: mevr Kno-
de-Head sl. mevr. Ward (Eng,) 8-6 6-1.
Eindstrijd herendubbelsDel: Huber en
Skonecki sL Drobny en Von Cramm 4-6
6-4 9-7 6-2.
MELBOURNE. De Australische ten
nis-experts zijn ondanks het feit, dat
Sedgman en McGregor voor het amateur-
spel verloren zijn gegaan, optimistisch
gestemd over het behoud van de Davis-
cup. Zij verwachten een misschien wat
zwaardere, maar toch succesvolle strijd
in de finale, die ook in 1953 wel weer in
de laatste dagen van het jaar zal vallen.
De taak om de zo tel begeerde trofee
in Australië te houden zal ditmaal in de
eerste plaats ten deel vallen aan Mervyn
Rose, de als nummer een voor de Aus
tralische kampioenschappen geplaatste
speler. Het is vrijwel zeker, datRose
zal worden bijgestaan door Ken Rosewall
en Lewis Hoad. Dit drietal heeft zich in
de kampioenschappen van Australië en
Zuid Australië het sterkste getoond.
Rosewall veroverde de enkelspeltitel door
een overwinning op Rose in drie sets.
Met Hoad nam hij het dubbelspelkam-
pioenschap voor zijn rekening. Het zijn
de jongste spelers (18 jaar), die ooit de
Australische titels hebben gewonnen.
Keiler staat gelijk met
Huisman
Van onze dammedewerker.
Meer en meer blykt, dat Kellere ne
derlaag ln de eerste ronde van het tor
nooi om 's lands damkampioenschap
heeft gewerkt als een zweepslag, welke
hem prikkelde tot een bijzondere ag-
gressiviteii. In de volgende vijf partyen
scoorde hij tenminste het maximum aan
tal punten met zijn robuuste, aanvallen
de spel, dat de tegenstanders maar heel
weinig gelegenheid biedt om zelf enig
initiatief te ontwikkelen.
de afgelopen wedstrijddagen kon
Keiler door forse overwinningen op Van
Aalten en Laros zijn achterstand op
Huisman geheel ongedaan maken. De
Leidenaar moest namelijk een punt af
staan aan de secuur spelende debutant
v d. Sluis, maar kon door een fraaie
offercombinatie tegen Laros nog een 2
aan zijn score toevoegen. Een wisselval-
i1/ speler, overigens de IJmuidenaar
Stond hy verleden week gelijk met Kei
ler. thans is hij door twee achtereenvol
gende nederlagen als titelcandidaat uit
geschakeld. Het ziet er dan ook naar uit,
dat de verdere strijd vrijwel uitsluitend
zal gaan tussen Keiler en Huisman.
Bom staat nu op de derde plaats, doch
zyn achterstand is met een partij meer
gespeeld betrekkelijk groot. Het spel
van de Rotterdammer is nog steeds on
zeker en stroef. In het vierde uur raakt
hy nogal eens de controle over zyn
zetten kwijt; ditmaal tegen Beers, maar
wonderlijk genoeg bleef dit tot nu toe
zonder ernstige-gevolgen. Zyn stadge
noot Wim Roozenburg handhaafde zich
met twee remises weliswaar in de bo
venste helft, maar zijn achterstand op
de leiders groeide bedenkelijk.
Uitslagen: Keiler—Van Aalten 2—fl, Van
Bom 1l, HulsmanLaros z0
WrotneTVfn Möuri-k 1—1. W. Koozenburg-
nS, 4 Sluis—Bergsma 1—1,
Beers—Bom 1—1, Lares—Keiler 0—2. Blzot—
Zwemmen. Joan Harrison, de 17-jarige
Olympische kampioene op de 100 meter
nigslag. heeft tijdens de te Johannesburg
gehouden Zmdafrikaanse zwemkamploen-
schappen voor de vierde maal in successie
op vijf titels beslag weten te leggen, n.l. op
de 100 yards rugslag; 100, 220, 440 en 88»
yards vrye slag.
